ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ… Ο Μίνως και οι αδελφοί του

Η ΕΥΡΩΠΗ, όταν την αφησε ο Ζευς, άφου της εκανε τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα στην Κρητη, παντρευτηκε τον Αστέριο, που ήταν ο βασιλιάς και που ο πατέρας του Τεκταμος, γιος του Δώρου, είχε φερει στο νησΙ μεικτη απόικία από ΑΙολεις και Πελασγούς και είχε παν­τρευτει εκει κόρη του Αιολεα Κρηθεά (1),

β. Ο γαμος αυτός δεν εφερε απόγονους, και ετσι ο Αστέριος υιοθετησε τον ΜΙνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα και τούς εκανε κληρονόμους του. Αλλά όταν τα αδέλφια ανδρώθηκαν, ηρθαν σέ ρηξη για τον ερωτα ενός ομορφου αγοριου πού λεγόταν Μιλητος και πού ήταν γιος του Απόλλωνα. από την νύμφη Αρεία, την οποία άλλοι απόκαλουν Δηιόνη και άλλοι Θεία (2) . Όταν ο Μίλητος άποφάσισε οτι του αρεσε περισσότερο ο Σαρπηδών, ο Μίνως τον εδιωξε από την Κρητη, κι αυτός σαλπάρισε με μεγάλο στολο για την Καρία της Μικρας Ασίας, όπου ιδρυσε την πόλη και το βασίλειο της Μιλητου. Τις δύο προηγούμενες γενεές στη χώρα αυτή, πού τοτε λεγόταν Ανακτορία, είχαν ηγεμονευσει ο γιγαντας Αναξ, γιος του ουρανου και της Μητέρας Γης, και ο εξΙσου γιγάντιος γιος του Αστέριος. Ο σκελετος του Αστεριου, πού ο Μιλητος τον σκότωσε και κατοπιν τον εθαψε σ’ ένα νησάκι δΙπλα στη Λάδη, ξεθα­φτηκε τελευταια, το μακρος του είναι τουλάχιστο δέκα πηχες. Μερικοι ωστόσο λενε ότι ο Μίνως υποπτεύθηκε τον ΜΙλητο ότι συνωμοτουσε για να τον ανατρέψει και να του παρει το βασιλειο άλλά ότι φοβηθηκε τον Απόλλωνα και ετσι δεν εκανε τιποτε περισσότερο παρά να προειδοποιησει απλως τον Μιλητο, ο οποιος εφυγε για την Καρία μέ τη δικη του θεληση (3). Άλλοι λενε ότι το αγόρι πού προκάλεσε τον καυγά, δεν ήταν ο Μιλητος άλλά κάποιος Ατύμνιος, γιος της Κασσιόπειας και του Δία, ή του Φοίνικα (4).
γ. Μετα το θανατο του Αστεριου, ο Μίνως διεκδικησε τον κρητικό θρόνο, και για να άποδεΙξει το δικαιωμά του στη βασιλεία, καυχηθηκε ότι οι θεοί θα εισάκουγαν οποίαδηποτε προσευχη του. Πρώτα λοιπόν αφιέρωσε βωμό στον Ποσει­δώνα και αφού έκανε όλες τις προετοιμασίες της θυσίας, προσευχήθηκε να ξεπεταχτεί ταύρος από τη θάλασσα. Και ευθύς ταύρος εκτυφλωτικά άσπρος βγήκε κολυμπώντας στην ακτή· άλλα ο ΜΙνως εντυπωσιάστηκε τόσο από την ομορφιά του ώστε τον έστειλε να σμίξει με τα κοπάδια του και έσφαξε άλλον στη θέση του. Τη διεκδίκηση του Μίνωα στο θρόνο τη δέχτηκαν όλοι οι κριτές, εκτός από το Σαρπηδόνα, πού δυσαρεστημένος ακόμη για τον Μίλητο, δήλωσε ότι πρόθεση του Αστέριου ήταν να μοιράσει το Βασίλειο του εξίσου ανάμεσα στους τρεις γιους του. Και πράγματι ο ΜΙνως είχε ήδη χωρίσει μόνος του το νησί σε τρία μέρη και είχε διαλέξει πρωτεύουσα για το καθένα (5).
δ. Όταν ο Μίνως τον έδιωξε από την Κρήτη, ο Σαρπη­δών κατέφυγε στην Κιλικία της Μικρας Ασίας, όπου συμμάχησε με τον Κίλικα εναντίον των Μιλίων πού τούς υπέταξε και έγινε βασιλιάς τους . Ο Ζευς του παραχώρησε το προνόμιο να ζήσει επί τρεις γενεές και όταν τελικά πέθανε ο Σαρπηδών, το βασιλειο των Μιλύων ονομάστηκε Λυκία, από τον διάδοχό του Λύκο, ο οποίος είχε βρει καταφύγιο κοντά του όταν ο Αιγεύς τον έδιωξε από την Αθήνα (6).
ε. Εν τω μεταξύ, ο ΜΙνως είχε παντρευτεί την Πασι­φάη, κόρη του Ήλιου και της νύμφης Κρήτης, πού αλλιώς είναι γνωστή ως Περσηίς. Ο Ποσειδών όμως, για να εκδικηθεί για την προσβολή πού του είχε γίνει, έκανε την Πασιφάη να ερωτευτεί τον άσπρο ταύρο πού ο ΜΙνως του είχε στερήσει από τη θυσία . Η Πασιφαη εμπιστεύτηκε το αφύσικο πάθος της στον Δαίδαλο, τον φημισμένο Αθηναίο τεχνίτη πού ζούσε τώρα εξόριστος στην Κνωσό δίασκεδάζόν­τας τον Μίνωα και την οικογένειά του με τις κινούμενες ξύλινες κούκλες πού σκάλιζε για χάρη τους. Ο Δαίδαλος υποσχέθηκε στην Πασιφάη να τη βοηθήσει και κατασκεύασε κούφια ξύλινη αγελάδα, πού την έντυσε με δέρμα αληθινής αγελάδας, της έβαλε τροχούς κρυμμένους στις οπλές της και την έσυρε ως το λιβάδι κοντά στη Γόρτυνα, όπου ο ταύρος του Ποσειδώνα έβοσκε κάτω από τις βελανιδιές, ανάμεσα στις αγελάδες του Μίνωα. Ύστερα, αφού έδειξε στην Πασιφάη πως να ανοίξει τη δίφυλλη πόρτα στη ράχη της αγελάδας και να χωθεί στο εσωτερικό σπρώχνοντας τα ποδιά της στο πίσω μέρος, ο Δαίδαλος αποσύρθηκε διακριτικά. Σύντομα ο άσπρος ταύρος πλησίασε τριποδίζοντας και βάτε­ψε την αγελάδα, και έτσι η Πασιφάη πραγματοποίησε την επιθυμία της και αργότερα γέννησε τον Μινώταυρο, τέρας με κεφάλι ταύρου και σώμα άνθρώπου (7).
ζ. Άλλοι όμως λένε ότι ο ΜΙνως, μολονότι θυσίαζε κάθε χρόνο στον Ποσειδώνα τον καλύτερο ταύρο πού είχε στην κατοχή του, κάποια χρονιά του στέρησε αυτό το δωρο και θυσίασε απλώς το ζώο πού ερχόταν αμέσως κατόπιν σε αξία εξου η οργή του Ποσειδώνα άλλοι λένε ότι ο Μίνως πρόσβαλε τον Δια άλλοι πάλι ότι η Πασιφαη είχε κάμποσα χρόνια να εξευμενίσει την Αφροδίτη, η οποία τώρα την τιμώρησε με την τερατώδη αυτή λαγνεία. Κατόπιν ο ταύρος αγρίεψε και ρήμαξε όλη την Κρήτη, ώσπου ο Ηρακλής τον αιχμαλώτισε και τον έφερε στην Ελλάδα, όπου τελικά τον σκότωσε ο Θησεύς (8).
η. Ο Μίνως συμβουλεύτηκε μαντείο για το πως θα μπορούσε να αποφύγει το σκάνδαλο και να κρύψει τη ντροπή της Πασιφάης . Η απάντηση ήταν: «Βάλε τον Δαίδαλο να σου χτίσει καταφύγιο στην Κνωσό!» Αυτό και έκανε ο Δαίδαλος, και ο Μίνως πέρασε την υπόλοιπη ζωή του μέσα στον αξεδιάλυτο δαίδαλο πού ονομάστηκε Λαβύρινθος και πού στο κέντρο του ακριβώς έκρυψε την Πασιφάη και τον Μινώταυρο (9).
θ. Ο Ραδάμανθυς, συνετότερος από τον Σαρπηδόνα, παρέμεινε στην Κρήτη έζησε ειρηνικά μαζί με τον Μίνωα και ανταμείφθηκε με το ένα τρίτο της επικράτειας του Αστεριου. Αναγνωρίστηκε ως δίκαιος και τίμιος νομοθέτης, αμείλικτος στην τιμωρία των κακούργων, και νομοθέτησε τόσο για τούς Κρητες όσο και για τούς νησιώτες της Μικρας Ασίας, πολλοί από τους οποίους με τη θέλησή τους υιοθέτησαν τον κώδικά του. Κάθε εννέα χρόνια ο Ραδάμανθυς επισκεπτόταν το σπήλαιο του Δία και έφερνε πίσω καινούρια σειρά νόμων, έθιμο που κατόπιν το ακολούθησε και ο αδελφός του Μίνως (10) . Μερική όμως αρνιούνται ότι ο Ραδάμανθυς ήταν αδελφός του Μίνωα, και τον λένε γιο του Ήφαιστου όπως άλλοι αρνούνται ότι ο Μίνως ήταν γιος του Δία και τον κάνουν γιο του Λύκαστου και της νύμφης Iδης. Ο Ραδάμανθυς κληροδότησε στο γιο του Γόρτυνα, από τον οποίο πήρε το όνομα της η κρητική πόλη, γη στην Κρήτη, αν και οι Τεγεάτες επιμένουν ότι ο Γόρτυς ήταν από την Αρκαδία, γιος του Τεγεάτη (11). Ο Ραδάμανθυς κληροδότη­σε επίσης στον γιο του Ερυθρό γη στη Μικρά Ασία, τη νήσο Χίο στον Οινοπίωνα, το γιο της Αριάδνης, τον πρώτο πού ο Διόνυσος του έμαθε να φτιάχνει κρασί, τη Λήμνο στον Θόαντα, άλλον γιο της Αριάδνης, την Κύρνο στον Eνυεα, την Πεπάρηθο στον Σταφυλο, τη Μαρώνεια στον Eυανθη, την Πάρο στον Αλκαιο, τη Δήλο στον Άνιο και την Άνδρο στον Άνδρο (12).
ι. Ο Ραδάμανθυς κατέφυγε τελικά στη Βοιωτία, επειδή είχε σκοτώσει συγγενή του και έζησε εκεί εξόριστος στην Ωκαλέα, όπου παντρεύτηκε την Αλκμήνη, τη μητέρα του Ηρακλή, μετά το θάνατο του Αμφιτρύωνα. Στην Αλίαρτο εξακολουθούν να επιδεικνύουν τον τάφο του Ραδαμανθυ και τον τάφο της Αλκμήνης, κοντά στη φυτεία από τα στουρα­κια, τα φερμένα από την Κρήτη, από τα οποία κατασκευάζονται δόρατα και αυλοί. Μερικοί όμως λένε ότι η Αλκμήνη παντρεύτηκε τον Ραδάμανθυ στα Ηλύσια Πεδία, μετά το θάνατο της (13). Γιατί ο Δίας είχε διορίσει τον Ραδάμανθυ ανάμεσα στους τρεις Κριτές των Νεκρών συνάδελφοι του ήταν ο ΜΙνως και ο Αιακός, και έτσι ο Ραδάμανθυς κατοικούσε στα Ηλύσια Πεδία
 
hellasforce.com
http://lithosfotos.blogspot.gr/2014/12/blog-post_757.html