Υπουργική Απόφαση Αριθμ. 2/38310/0025. Αναστολή καταβολής δόσεων εγγυημένων από το Ελληνικό Δημόσιο δανείων που έχουν χορηγηθεί σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και επαγγελματίες (που βεβαίως εννοεί στο μεγαλύτερο μέρος τις τράπεζες! )..
Το Δημόσιο (όλοι εμείς δηλαδή) δανείζεται για να χρηματοδοτεί και τις ιδιωτικές εταιρείες = τράπεζες.
Το κράτος όταν δανείζεται από τους εξωτερικούς δανειστές έχει συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις, και όπου δεν δίνονται περιθώρια για αναστολές και μεταφορές πληρωμών των οφειλομένων λόγω αδυναμίας ή άλλο..
Το κράτος όταν δανείζεται από τους εξωτερικούς δανειστές έχει συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις, και όπου δεν δίνονται περιθώρια για αναστολές και μεταφορές πληρωμών των οφειλομένων λόγω αδυναμίας ή άλλο..
Μάλιστα, η σύμβαση
δανεισμού διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο και που υπεύθυνο είναι
αποκλειστικά το δικαστήριο στο Λουξεμβούργο..
Την ίδια ώρα το Δημόσιο χρεώνεται για να δανείσει τις τράπεζες (και μάλιστα μέχρι σήμερα χρεώθηκε το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 280 Δις Ε = 87 % του συνολικού χρέους της χώρας...).
Εάν η τράπεζα, δεν μπορέσει να αποπληρώσει την οφειλή και παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής και το Κράτος παράλληλα δεν μπορεί να αποπληρώσει τη δεδομένη στιγμή κατά τη λήξη του συγκεκριμένου ομολόγου που θα είναι προς είσπραξη, ο δανειστής της Ελλάδος δικαιούται να προκαλέσει τη πτώχευση της Ελλάδος και να κατάσχει κάθε υλική και άυλη αξία..
Και συγκεκριμένα, βάσει του νέου ΦΕΚ 262/ 17.12.2014 -που απλόχερα και βιαστικά υπέγραψε ο Παπούλιας πριν την αποχώρησή του, η Ελλάδα δεν έχει κανένα τρόπο προστασίας έναντι των δανειστών..
Οι τράπεζες επίσης, για να μην ακούσω και πάλι τις ανοησίες μερικών που υποστηρίζουν ότι χρησιμοποίησαν τα χρήματα που δανείστηκαν για να στηρίξουν την Ελλάδα, μπορούμε να αναλύσουμε που πήγαν τα χρήματα με ακρίβεια και θα δείτε ότι τα χρήματα δεν πήγαν στην Ελλάδα, ούτε πλήγηκαν οι αξίες τους γιατί στήριξαν ομόλογα του Δημοσίου, ούτε γιατί χρηματοδότησαν την οικονομία. Γιατί τα χρήματα που χρηματοδότησαν την οικονομία, ακόμα και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές και τα κόκκινα δάνεια ήταν αντίστοιχες των καταθέσεων και όχι των δανεικών που πήραν από το Κράτος. Απεναντίας όμως, οι χρηματοδοτήσεις στα θαλασσοδάνεια υπεράκτιων εταιρειών που στις πλείστες των περιπτώσεων έχουν μετόχους φάντασμα και χωρίς εγγυήσεις, οι επενδύσεις σε ομόλογα που αγοράστηκαν από ξένες τράπεζες όταν ξεφόρτωναν τη δεδομένη στιγμή λόγω πτώσης αξιών, οι επενδύσεις που έγιναν σε τράπεζες του εξωτερικού που στη συνέχεια πτώχευσαν, οι επενδύσεις υψηλού κινδύνου σε Swaps και μετοχών κτλ. Ο πίνακας όλων αυτών των επενδύσεων και χορηγήσεων κτλ είναι δαιδαλώδης αλλά τα αποδεικτικά πολλά και αδιαμφισβήτητα.
Συμπεράσματα δικά σας.
Την ίδια ώρα το Δημόσιο χρεώνεται για να δανείσει τις τράπεζες (και μάλιστα μέχρι σήμερα χρεώθηκε το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 280 Δις Ε = 87 % του συνολικού χρέους της χώρας...).
Εάν η τράπεζα, δεν μπορέσει να αποπληρώσει την οφειλή και παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής και το Κράτος παράλληλα δεν μπορεί να αποπληρώσει τη δεδομένη στιγμή κατά τη λήξη του συγκεκριμένου ομολόγου που θα είναι προς είσπραξη, ο δανειστής της Ελλάδος δικαιούται να προκαλέσει τη πτώχευση της Ελλάδος και να κατάσχει κάθε υλική και άυλη αξία..
Και συγκεκριμένα, βάσει του νέου ΦΕΚ 262/ 17.12.2014 -που απλόχερα και βιαστικά υπέγραψε ο Παπούλιας πριν την αποχώρησή του, η Ελλάδα δεν έχει κανένα τρόπο προστασίας έναντι των δανειστών..
Οι τράπεζες επίσης, για να μην ακούσω και πάλι τις ανοησίες μερικών που υποστηρίζουν ότι χρησιμοποίησαν τα χρήματα που δανείστηκαν για να στηρίξουν την Ελλάδα, μπορούμε να αναλύσουμε που πήγαν τα χρήματα με ακρίβεια και θα δείτε ότι τα χρήματα δεν πήγαν στην Ελλάδα, ούτε πλήγηκαν οι αξίες τους γιατί στήριξαν ομόλογα του Δημοσίου, ούτε γιατί χρηματοδότησαν την οικονομία. Γιατί τα χρήματα που χρηματοδότησαν την οικονομία, ακόμα και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές και τα κόκκινα δάνεια ήταν αντίστοιχες των καταθέσεων και όχι των δανεικών που πήραν από το Κράτος. Απεναντίας όμως, οι χρηματοδοτήσεις στα θαλασσοδάνεια υπεράκτιων εταιρειών που στις πλείστες των περιπτώσεων έχουν μετόχους φάντασμα και χωρίς εγγυήσεις, οι επενδύσεις σε ομόλογα που αγοράστηκαν από ξένες τράπεζες όταν ξεφόρτωναν τη δεδομένη στιγμή λόγω πτώσης αξιών, οι επενδύσεις που έγιναν σε τράπεζες του εξωτερικού που στη συνέχεια πτώχευσαν, οι επενδύσεις υψηλού κινδύνου σε Swaps και μετοχών κτλ. Ο πίνακας όλων αυτών των επενδύσεων και χορηγήσεων κτλ είναι δαιδαλώδης αλλά τα αποδεικτικά πολλά και αδιαμφισβήτητα.
Συμπεράσματα δικά σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου