Ναυτικός λαός που βλέπει τη… θάλασσα με τα κιάλια!

Εάν κάνεις στην Ελλάδα ναυτικά σπορ ή είσαι ιδιοκτήτης σκάφους, φουσκωτού ή… βαρκούλας , η πολιτεία , η κοινωνία και το φορολογικό σύστημα σε θεωρούν από πλούσιο ως μεγάλο «λαμόγιο»!

 Η θαλάσσια ενασχόληση, στη… ναυτική Ελλάδα συνοδεύεται από υψηλά τεκμήρια, φόρο
πολυτελείας , πανάκριβη συντήρηση , τέλη στον ελλιμενισμό.
Τι περίεργο. Το αντίστοιχο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η φορολόγηση των Ελβετών γιατί κάνουν σκι, αγοράζουν πλούσιο εξοπλισμό αντιμετώπισης παγετού και χρησιμοποιούν ατελώς βουνά και πλαγιές! Στις δαντελωτές ακτές μας, με μήκος όσο οι ακτές της Αφρικής, οι πρόγονοί μας κυριαρχούσαν επί 2500 χρόνια με το βλέμμα σε όλες τις θάλασσες.
 Εμείς αντιθέτως ως οι …τυχεροί απόγονοί τους, πρέπει να δηλώνουμε 4000 ευρώ τεκμαρτό εισόδημα για να είμαστε ιδιοκτήτες βάρκας 4,5 μέτρων!
 Ρώτησα και έμαθα λοιπόν ότι αν έχεις μία βάρκα πλαστική - πεταμένη στην άμμο - και πηγαίνεις που και πού καμία βόλτα, άντε και για ψάρεμα , ετησίως η συντήρηση της κοστίζει 50-70 ευρώ! Όσο για τις μαρίνες, τις 19 όλες κι όλες που διαθέτει η χώρα μας με τόσους όρμους και νησιά (η Κροατία διαθέτει πάνω από 100 με πολύ μικρότερη ακτογραμμή) υπάρχουν σε αυτές οι υποδομές (λιμενοβραχίονες, ντοκ, δέστρες κ.τ.λ υποδοχή για παροχή νερού, ρεύματος , πετρελαίου και τηλεφώνου) ο δε ελλιμενισμός κοστίζει ημερησίως 70-80 ευρώ χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι παροχές που χρεώνονται έξτρα (πετρέλαιο κτλ).
 Ένα ξενοδοχείο με πολυτελείς κατασκευές, πισίνες, γήπεδα και με προσωπικό χρεώνει τα ίδια χρήματα για ένα δωμάτιο! Όμως πόσο εύκολο φαντάζει να κατασκευάσεις έναν «ντόκο» από σκέτο τσιμέντο, να βιδώσεις σιδερένιες «μπιντες» με μερικούς σωλήνες που στέλνουν νερό και καλώδια με ηλεκτρικό και κάθε σκάφος - που έρχεται να δέσει- για να σου αφήνει 70-80 ευρώ την ημέρα! Στα δε μεγαλύτερα σκάφη, οι τιμές αυξάνονται σε 200-250 ευρώ ημερησίως!
 Δένουν το σκάφος στην προβλήτα, δίνουν τα ωραία τους ευρώ (χωρίς πρωινό, πλύσιμο σεντονιών κι άλλα τέτοια)γιατί τους προσφέρουμε μόνο δύο μέτρα τσιμέντο… Ούτε αυτά μπορούμε να φτιάξουμε; Κι όμως δεν μπορούμε. Η Σαντορίνη που είναι μέσα στους 10 καλύτερους προορισμούς στον κόσμο, δεν διαθέτει μαρίνα! Το δε καλοκαίρι του 2011 σαράντα ιστιοπλοϊκά σκάφη ενός συλλόγου της Ρωσίας, κατέπλευσαν στο προβεβλημένο από το Υπουργείο Τουρισμού νησί και μετά λίγες ώρες σήκωσαν αγκυρα για τη… Σμύρνη, διότι δεν είχαν που να δέσουν!
 Κάποτε είχε πει ένας αείμνηστος πρωθυπουργός «κάθε χωριό και γυμναστήριο, κάθε κωμόπολη και κολυμβητήριό » Όμως ποια είναι τα οικονομικά οφέλη, από την άσκηση μιας τέτοιας πολιτικής, που κοστίζει ακόμη στους φορολογούμενους ένα σκασμό δισεκατομμύρια σε κτιριακές εγκαταστάσεις και προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων; (γυμναστών, φυλάκων, καθαριστών κα)_
 Σήμερα είμαι πεπεισμένη ότι αν τις «καλές» εποχές που έτρεχαν τα πακέτα Ντελόρ και τα ΚΠΣ είχαμε πει «κάθε νησί και μαρίνα, κάθε ελληνική οικογένεια και σκάφος », αυτό θα σήμαινε και θα σηματοδοτούσε πολλά για τον τουρισμό και συνεπώς για την οικονομία και την καθημερινότητα του Έλληνα. Αν δεν φορολογούσαν τόσο υψηλά την κυριότητα των σκαφών και δεν επέβαλαν αυτά τα εξωπραγματικά τεκμήρια διαβίωσης, η κάθε οικογένεια θα είχε το σκάφος της, όπως αρμόζει σε έναν ναυτικό λαό που τώρα βλέπει τη θάλασσα με τα κιάλια!
 Όπως ακριβώς συμβαίνει με το λαό της Ελβετίας που δεν φορολογείται επειδή κάνει σκι…Στην τελική, περισσότερα χρήματα θα εισέρεαν στα δημόσια ταμεία από μία μεγάλη εγχώρια βιομηχανία ναυπήγησης που θα δημιουργούνταν και με αποτελέσματα που θα αποτιμούνταν σε μονάδες του ΑΕΠ και απασχόλησης εργατικού δυναμικού.
Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
 

melkar4@yahoo.gr

http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/12/blog-post_8479.html