Απάντηση στους Ευρωφασίστες

Ο Ελληνικός λαός δεν ρωτήθηκε ποτέ,

Επομένως δεν είναι υποχρεωμένος να τηρήσει τίποτε!

           

Γράφει ο Πύρος ο Αθηναίος

Όλοι στην Ελλάδα γνωρίζαμε ότι η χώρα μας δεν είναι ανεξάρτητη. Ήδη από την ελληνική επανάσταση τα όρνεα της δύσης κατασπάραξαν όλες τις ανεξάρτητες φωνές του νεοσύστατου κράτους, με τρανό παράδειγμα την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, του πρώτου (και μοναδικού) ανεξάρτητου κυβερνήτη της Ελλάδος.

            Έκτοτε η Ελλάδα «δέθηκε» στο άρμα της Ευρώπης. Θέλησε απεγνωσμένα να ενταχθεί στην «πολιτισμένη» Ευρώπη της οποίας οι αρχές της δημοκρατίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης – οι οποίες παρεμπιπτόντως είναι προσφορά των Ελλήνων, αλλά κανείς, εσκεμμένα, δεν φρόντισε να μορφώσει τους Έλληνες, οι οποίοι αγνοούσαν παντελώς την ιστορία, τους καθώς έβγαιναν από μια περίοδο σκοταδισμού 400 χρόνων – αποτελούσαν θέλγητρο και προσδοκία ενός λαού που τόσο είχε υποφέρει.

            Μας έπεισαν λοιπόν οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι –ή μάλλον θελήσαμε να πειστούμε πάση θυσία - ότι είμαστε κομμάτι της Ευρώπης ( βέβαια η Ευρώπη πήρε το όνομά της από την ελληνική μυθολογία και η λέξη είναι ελληνικότατη), ότι συμμετέχουμε σαν ισότιμοι εταίροι στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ότι η απώλεια της οικονομικής κυριαρχίας, η οποία παραχωρήθηκε με την ένταξή μας στο κοινό νόμισμα, ήταν μικρή θυσία μπρός στο κοινό καλό της Ευρώπης ( της Γερμανίας όπως αποδείχθηκε).

            Έτσι λοιπόν οι Έλληνες λόγω αφέλειας και - κυρίως - λόγω ιστορικής άγνοιας, «παραδόθηκαν» στην αγκαλιά της (Γερμανικής) Ευρώπης. Μιας Ευρώπης η οποία δεν είχε ξεπεράσει τα αρνητικά στερεότυπα εναντίον των Ελλήνων, τα οποία κουβαλούσε ήδη από τον μεσαίωνα. Απόδειξη αυτού είναι η ευκολία με την οποία – το σύνολο των Ευρωπαίων – δέχθηκαν και επιδοκίμασαν την προπαγάνδα των γερμανικών – κυρίως – ΜΜΕ εναντίων των Ελλήνων. Ένα μίσος που ανάγεται από τον 5^ο μ.Χ. και κορυφώθηκε επί Καρλομάγνου (9^ος αιώνας), ο οποίος δεν έλαβε ποτέ νομιμοποίηση και αναγνώριση ως διάδοχος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Άλλωστε έτσι ήταν. Έκτοτε οι Γερμανοί μας το φυλάνε και η ιστορία το έχει αποδείξει πολλές φορές.

            Μόλις οι ελληνικές κάλπες έβγαλαν αποτέλεσμα που δεν τους άρεσε, οι «φύρερ» του Βερολίνου παραμέρισαν κάθε πρόσχημα δημοκρατικής νομιμότητας της ΕΕ και άρχισαν τις ωμές απειλές αποβολής της Ελλάδας (αυτούσια φράση από άρθρο του Γ. Δελαστίκ στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ). Απειλούν απροκάλυπτα τους Έλληνες ότι αν δεν τηρήσουν τις υπογραφές και τις δεσμεύσεις τους, δηλαδή να συναινέσουν στην φυσική τους εξόντωση λόγω της λιτότητας και της ύφεσης των μνημονίων, θα μας αποβάλλουν από την ευρωζώνη.

Αυτό όμως που ξεχνούν οι «φίλοι» και «εταίροι» μας Γερμανοί είναι ότι ο ελληνικός λαός ποτέ δεν συναίνεσε σε κανένα μνημόνιο, σε κανένα μέτρο λιτότητας και όταν του δόθηκε η ευκαιρία -μέσω δημοκρατικών διαδικασιών-, βροντοφώναξε την αντίθεσή του  αυτή. Επομένως, δεν είναι υποχρεωμένος, ο ελληνικός λαός να τηρήσει μια συμφωνία που δεν έκανε. Αντίθετα αυτός που πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις και τις υπογραφές του είναι η Γερμανία η οποία σαν ηττημένη, οφείλει να αποζημιώσει την Ελλάδα για τις ναζιστικές θηριωδίες και να επιστρέψει το καθ’ όλα συμβατικό δάνειο το οποίο πήρε από την Ελλάδα!

            Προσπαθώ να καταλάβω την γερμανική νοοτροπία αλλά εις μάτην. Η ματαιοδοξία τους να επαναλάβουν την προσπάθεια γερμανοποίησης της υπόλοιπης μη γερμανικής Ευρώπης, την στιγμή που οι ίδιοι οι Γερμανοί έχουν υποστεί τόσες απώλειες από τις προηγούμενες αποτυχίες τους υποδηλώνει σχιζοφρενικές τάσεις. Δεν συνειδητοποιούν ότι το μόνο που καταφέρνει η δράση τους είναι η αντίδραση; Την ίδια αντίδραση που δημιούργησε τον 5^ο αιώνα στο Βυζάντιο το αντιγερμανικό κίνημα «Πανελλήνιον» το οποίο είχε σαν σκοπό να αποτραπεί η γερμανοποίηση του ανατολικού τμήματος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και εν τέλει ολοκλήρωσε με επιτυχία την αποστολή του. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και τώρα μόνο που δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Μήπως τελικά εκεί αποσκοπούν ή εκεί ωθούνται;

            Όπως και να’ χει οι Έλληνες αλλά και πολλοί ευρωπαίοι συνειδητοποιούν μέρα με τη μέρα τον νέο (;) προσανατολισμό της Ενωμένης Ευρώπης ο οποίος δεν είναι αυτός που όλοι ήλπιζαν πως θα είναι, δηλαδή της κοινωνικής πρόνοιας, της ισοτιμίας, της αλληλεγγύης, και της δημοκρατίας αλλά αντίθετα μετατράπηκε σε μια αντιδημοκρατική Ευρώπη όπου οι αποφάσεις μη εκλεγμένων – διορισμένων από μυστικά κέντρα, επιτρόπων υπερισχύουν των λαϊκών εντολών, όπου η οικονομία και η τήρηση των κανόνων της έχει προτεραιότητα έναντι της αξιοπρέπειας, της ανθρώπινης υπόστασης και της δημοκρατίας, όπου η Ευρώπη των ανθρώπων έχει μετατραπεί σε Ευρώπη των τραπεζών.

Αυτή λοιπόν την Ευρώπη δεν την θέλουμε. Δεν την χρειαζόμαστε, και οι απειλές των ευρωφασιστών για αποβολή της πατρίδας μας από την ευρωζώνη και την Ευρώπη τους, στα αυτιά μου ηχούν σαν …ευχές!


http://dimokratis-politis-oplitis.blogspot.com/2012/05/blog-post.html