ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ ΑΡΕΚΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΟΥΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

 

Σκέψεις και συμπεράσματα μέσα από την κατάρρευση. Παρακαταθήκη για ένα μέλλον που πρέπει να υπάρξει.

Πόσος χρόνος νομίζετε πως χρειάζεται για να καταρρεύσουν οι μεγάλες αυταπάτες του κόσμου;

Πολύ περισσότερος απ’όσο χρειάζεται για να παραιτηθεί μία «κακή» κυβέρνηση και στη θέση της να ανέβει μία φαινομενικά και υποθετικά «καλή».

Γιατί θα πρέπει πάντα να λέμε στο σήμερα πως οι κυβερνήσεις πλην ελαχίστων εξαιρέσεων σε μία ευρωπαϊκή χώρα δεν επιβάλλονται, αλλά ψηφίζονται δημοκρατικότατα βάσει ενός στρεβλού εκλογικού νόμου βγαλμένου μέσα από ένα Σύνταγμα για το οποίο ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο οι πολιτικοί παρά οι πολίτες.

Συνεπώς κανονικά δεν θα έπρεπε να διαμαρτύρεται κανένας από αυτούς οι οποίοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στήριξαν τις κυβερνήσεις που στηρίζουν το παγκόσμιο άδικο σύστημα. Γιατί εκτός από αυτούς οι οποίοι έχουν πλήρη συνείδηση της τάξης τους και των συμφερόντων τους, η πλειοψηφία του κόσμου ψήφιζε και ψηφίζει τελείως ασυνείδητα ή στην καλύτερη περίπτωση για το λιγότερο «κακό».

Η τραγωδία που βιώνουν σήμερα οι λαοί του κόσμου, είναι αποτέλεσμα της δομημένης και νόμιμης απάτης ενός συστήματος που το διαχειρίζονται ελάχιστοι από την μία, και από την άλλη είναι αποτέλεσμα μιας διαρκούς αυταπάτης στην οποία αρέσκεται να βρίσκεται ο άνθρωπος ο οποίος επιμένει να μην αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί για τις επιλογές του και του οποίου η αντίληψη για την ζωή και τα πράγματα είναι εντελώς εσφαλμένη.

Το λάθος που κάνουμε σε πολλές περιπτώσεις είναι πως ενώ οι καταστάσεις γύρω μας αλλάζουν, η αντίληψή μας παραμένει ακίνητη και πολλές φορές σε τελείως ηλίθια και καταστροφική γραμμή. Στην περίπτωση της ελληνικής κατάρρευσης μετά από 6 χρόνια μπορούμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα.

Το πρώτο συμπέρασμα είναι πως ύστερα από την συνειδητοποίηση του κόσμου πως η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι τεράστια,εντούτοις κάποιοι συνεχίζουν παραδοσιακά να τους στηρίζουν και να πιστεύουν πως κάποτε στο μέλλον πάλι θα βρεθούνε σε πλεονεκτική θέση.

Αυτό είναι απόρροια της μακροχρόνιας αλληλοεξάρτησης που υπήρξε μεταξύ των παραπάνω κομμάτων και των βολεμένων ψηφοφόρων τους. Οι περισσότεροι όμως επέλεξαν να μετακινηθούν και να ψηφίσουν  τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μη έχοντας κάτι ρεαλιστικά καλύτερο να κάνουν. Στο άμεσο μέλλον μπορεί να δούμε το αντίστροφο.Η λογική όμως παραμένει ίδια.

Εδώ θα πρέπει να πούμε πως όταν μιλάμε για ρεαλισμό στο σήμερα, πρέπει να ξεχωρίσουμε το τι θεωρείται πολιτικός ρεαλισμός για την πλειοψηφία. 

Λοιπόν ρεαλιστικά καλύτερο για την πλειοψηφία δεν είναι να πάρει την διακυβέρνηση της χώρας στα χέρια της και να συμμετάσχει ισότιμα στα σημαντικά κοινωνικοπολιτικά γεγονότα, αλλά να παραδώσει την εξουσία σε μερικούς επαγγελματίες πολιτικούς οι οποίοι είναι πιστά σκυλάκια των ντόπιων και ξένων ολιγαρχών όπως ήταν και οι προηγούμενοι,όπως θα είναι και οι επόμενοι. Ό,τι γίνεται δηλαδή τα τελευταία 100 χρόνια και βάλε…

Συμπέρασμα δεύτερο. Η Αριστερά του σήμερα,οι εκλογές,η Δημοκρατία και άλλα πράσινα άλογα…

Άν θέλουμε να μιλάμε για Αριστερά πρέπει να μιλάμε και για επανάσταση. Έχουμε ξαναπεί όμως και έχει σημασία να το λέμε πως επαναστατική Αριστερά δεν υπάρχει στο σήμερα. Αυτή η διαπίστωση βέβαια αφορά μόνο αυτούς που θέλουν την επανάσταση και που πιστεύουν πως άνθρωποι με αριστερές ιδέες έχουν θέση σε μία επανάσταση.

Η Αριστερά που υπάρχει σήμερα είναι μόνο στα λόγια και είναι πρακτορευμένη. Αφού στην πραγματικότητα αν είχε κάποια οργάνωση ή κόμμα την παραμικρή πρόθεση ή δύναμη να προκαλέσει επανάσταση θα είχε κηρυχθεί παράνομη και θα είχε κυνηγηθεί όπως έγινε στο παρελθόν.

Το σύστημα και ο καπιταλισμός έχουν ενσωματώσει πλήρως όλα τα κόμματα της Αριστεράς και αυτό ήταν και η χαριστική βολή στον θάνατο όχι των ιδεών αλλά των ανθρώπων εκείνων που ισχυρίζονται πως παλεύουν στο όνομα της ανθρωπότητας.

Θάνατος επίσης και των εκατομμυρίων εξαπατημένων που ήλπιζαν σε κάτι καλύτερο μέσα από τις γραμμές της…Αριστεράς. Αυτού του είδους η αριστερά αποτελεί το καλύτερο ανάχωμα του συστήματος.

Η εσφαλμένη πεποίθηση πως μέσα από την συμμετοχή στις εκλογές  θα ακουστεί η φωνή της επανάστασης  ή για τους μετριόφρονες η αλλαγή, αφ’ενός αποδεικνύει την αδυναμία για συγκρότηση επαναστατικού μετώπου και το τελικό αδιέξοδο αφ’ετέρου τα μέλη των υποψήφιων κομμάτων που εκλέγονται απολαμβάνουν τα προνόμια που παρέχει το σύστημα σε αυτούς που συμμετέχουν στο κοινοβούλιο που πλέον ούτε σαν λύκος δεν μπορείς να σταθείς παρά μόνο σαν πρόβατο έτοιμο για σφαγή και υπό γερμανική επιτήρηση…Άσε που για να ακούσει για επανάσταση ο λαός θα πρέπει να κλέισει τα αυτιά του πρώτα σε εκείνους που του τάζουν ψεύτικες ελπίδες…

Οι εκλογές δεν είναι τίποτε άλλο παρά ακόμη μία απάτη που κάνει το σύστημα για να νομιμοποιήσει και να εκδημοκρατίσει τα μεγαλύτερα και τα πιό αντιδημοκρατικά μέτρα που σε περιόδους «κρίσης «καλείται να πάρει η κάθε κυβέρνηση εις βάρος πάντα των πιό αδύναμων και αφήνοντας στο απυρόβλητο τους αιώνια ευνοημένους και ενόχους.

Η σημερινή καρικατούρα της Αριστεράς που κακώς αναφέρεται στην επανάσταση θα πρέπει να ξέρει πολύ καλά πως οι εποχές που ο λόγος της επανάστασης μέσα στα κοινοβούλια είχε απήχηση στις μάζες, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Και η ευθύνη της είναι τεράστια όσον αφορά στην προώθηση των επαναστατικών ιδεών,στην εκτίμηση της πραγματικότητας και στην γενικότερη αντιπολιτευτική στάση της. Συνεπώς οι «σύντροφοι» θα πρέπει να βρούν άλλον τρόπο να πείσουν τον κόσμο πως υπάρχει κάτι πέρα από μία στείρα αντιπολίτευση και από ένα λόγο ο οποίος βγαίνει από τα γραφεία αποστεωμένων ιδεολογικά  παραγοντίσκων. Ειδικά τώρα που ένα συνονθύλευμα αριστερών παρατάξεων που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε παταγωδώς να φέρει την παραμικρή αλλαγή μη θέλοντας βέβαια ποτέ κάτι τέτοιο.

Η Δημοκρατία είναι μία έννοια η οποία εκφέρεται σχεδόν από όλους μας. Οι κύριοι υπεύθυνοι για την διολίσθηση και τον βιασμό της Δημοκρατίας ορκίζονται στο όνομά της όπως ορκίζονται και στην σωτηρία του λαού…

Κάποιοι άλλοι έχουν μπερδέψει την συμμετοχή όλων στα πράγματα με την ασυδοσία ή με τις πράξεις εκείνες που ωφελούν κάποιους να κάνουν καριέρα.Κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας βεβαίως βεβαίως συνδέουν την Δημοκρατία με την Ελευθερία.

Έννοιες πολλές φορές ασύμβατες μεταξύ τους. Γιατί για κάποιους ελευθερία και δημοκρατία είναι όταν έχουν την δυνατότητα να βγάζουν κέρδος από την δουλειά των άλλων. Και για κάποιους άλλους σημαίνει να είμαστε όλοι ισότιμα μέλη μιάς ισότιμης κοινωνίας που θα διαχειρίζεται τους ανθρώπους ως ανθρώπους και όχι ώς νούμερα ή σαν κάτι το ξένο και το μιαρό.Κάποιοι συμπολίτες μας ακόμη και τώρα θεωρούν πως δημοκρατία και ελευθερία είναι να εκμεταλλεύεσαι τον άλλον επειδή εσύ είσαι σε πλεονεκτική θέση ή επειδή το λέει ο νόμος…

Το μεγαλύτερο λάθος είναι να πειστούμε πως άνθρωποι σαν αυτούς που κυβερνάνε ή σαν αυτούς που αιματοκύλισαν τον κόσμο με τις απάνθρωπες ιδέες και πράξεις τους, πως έχουνε δικαίωμα να μιλάνε και να μας κουνάνε και το δάχτυλο. 

Λοιπόν ας ξέρουν αυτό: Στους εχθρούς των ανθρώπων καμία ελευθερία και καμία δημοκρατία.Η θέση τους είναι στο νεκροταφείο.

Συμπέρασμα τρίτο. Ποιό είναι τελικά το επαναστατικό υποκείμενο; Απεργίες και συμφέροντα.

Όταν το σύστημα ενσωμάτωσε την Αριστερά ταυτόχρονα ενσωμάτωσε και την τάξη εκείνη η οποία υποθετικά πάντα είχε και τις περισσότερες πιθανότητες να επαναστατήσει λόγω της θέσης της στην κοινωνία της εργασίας.

Η εργατική τάξη ,το προλεταριάτο λοιπόν ήταν για χρόνια και παραμένει ακόμη το επαναστατικό υποκείμενο που ευαγγελίζονται όλες οι επαναστατικές θεωρίες και που νομοτελειακά σχεδόν θα επαναστατήσει κάποτε ενάντια στους δυνάστες του. 

Αυτό είναι ακόμη μία εσφαλμένη αντίληψη η οποία προπαγανδίζεται από το σύνολο της Αριστεράς. Αυτό που θα πρέπει να πούμε είναι πως εν δυνάμει επαναστατικά υποκείμενα είναι όλοι οι άνθρωποι που για οποιονδήποτε λόγο βρίσκονται σε δυσχερή θέση και που αναγκαστικά θα πρέπει να επαναστατήσουν ενάντια σε εκείνους που ευθύνονται για αυτήν την δυσχέρεια.

Όμως οταν μιλάμε για την επανάσταση της εργατικής τάξης,εδώ μιλάμε για την Κομμουνιστική πολιτική ή κοινωνική επανάσταση. Συνεπώς για να περιμένουμε να επαναστατήσει ο έλληνας π.χ. εργαζόμενος θα πρέπει να συμβαίνουν δύο πράγματα.Πρώτα να έχει πλήρη συνείδηση της τάξης του και δεύτερον να θέλει μέσα από μία συγκεκριμένη διαδικασία να ανατρέψει την εις βάρος του κατάσταση και να δημιουργήσει την νέα κομμουνιστική κοινωνία.

Τίποτε από τα δύο δεν συμβαίνει στην πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας. 

Το οτι κάποιος είναι φτωχός, άνεργος ή χαμηλόμισθος δεν τον κάνει αυτόματα ούτε κομμουνιστή ούτε και επαναστάτη. Διαφορετικά θα είχαμε σε κάθε φτωχή χώρα ανα τον κόσμο κάθε μέρα επαναστάσεις. 

Αντίθετα αυτό που παρατηρούμε είναι πως όσο το καπιταλιστικό σύστημα δίνει κάτι παραπάνω στα χαμηλότερα στρώματα τότε η εργατική τάξη επαναπαύεται στους καρπούς της δουλειάς της και αφήνει στην άκρη το μεγάλο ζήτημα που παραμένει η εκμετάλλευση και η βασιλεία ενός άδικου κατά γενική ομολογία παγκόσμιου συστήματος.

Όταν όμως συμβαίνει το αντίθετο είναι λογικό να περιμένουμε αντιδράσεις από όλους όσους πλήττονται οικονομικά, κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. 

Βέβαια αυτό που συμβαίνει τώρα ουδεμία σχέση έχει με συνειδητοποίηση της κατάστασης ούτε και με κάποια επιθυμία για πραγματική αλλαγή.Αυτό που εξακολουθεί να επιθυμεί στην πλειοψηφία του το προλεταριάτο είναι ένας καλός μισθός και οτιδήποτε περισσότερο για το άτομο και την οικογένειά του, ό,τι μπορεί δηλαδή να επιθυμήσει και ο κάθε καπιταλιστής ο κάθε εκμεταλλευτής και ο κάθε απατεώνας.Στην συνείδηση του ατόμου δεν υπάρχει καμία τάξη.Υπάρχει μόνο το άτομο και το συμφέρον του.Οι μοναδικοί που έχουν συνείδηση της τάξης τους είναι οι καπιταλιστές και τα αφεντικά.

Με λίγα λόγια το προλεταριάτο έπαψε να είναι το επαναστατικό υποκείμενο όταν ο καπιταλισμός έκανε δύο πράγματα. 

Πρώτα όταν έκανε την εργατική τάξη σημαντικό πελάτη στην ευρεία κατανάλωση αγαθών όπου παλιότερα προορίζονταν για την μεσαία και ανώτερη τάξη και δεύτερον όταν ενσωμάτωσε πλήρως όπως είπαμε την Αριστερά πείθοντας έτσι τους εναπομείναντες ελπίζοντες πως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ενάντια στην βασιλεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των ολιγαρχών που το διαχειρίζονται.

Θα πούμε για πολλοστή φορά πως οι απεργίες που γίνονται ανα κλάδο όσο δυναμικές κι άν είναι όταν δεν στοχεύουν στην ανατροπή της κυβέρνησης ή όταν είναι αποκομμένες από την απεργία άλλων κλάδων εργασίας τότε δεν μπορούν να έχουν κανένα όφελος στην ουσία μιάς και σύντομα οι πληττόμενοι απεργοί θα αντιμετωπίσουν ένα διαφορετικό δυσβάσταχτο μέτρο στο άμεσο μέλλον.Ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα δεν υπάρχουν.

Έτσι λοιπόν είναι υποκριτικό να λες ότι αγωνίζεσαι για το δίκαιο όταν αγωνίζεσαι μονάχα για το δικό σου συμφέρον αγνοώντας τα κοινά συμφέροντα που έχουμε όλοι μας.Επίσης δεν μπορείς να ζητάς από μία κυβέρνηση η οποία εκτελεί άνωθεν εντολές να σε λυπηθεί.Τους ανατρέπεις με γενική πολιτική απεργία  διαρκείας και ό,τι άλλο χρειαστεί με σκοπό την επιβολή πραγματικής δημοκρατίας και πλήρους ισότιμης κοινωνίας.Αλλά γνωρίζω λίγους που θα ήθελαν κάτι τέτοιο και ακόμη πιό λίγους που θα μπορούσαν…

Συμπέρασμα τέταρτο.Ευρώπη, καπιταλισμός και εναλλακτικές λύσεις.

Oι Έλληνες κατάλαβαν καλά πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας οργανισμός όπου κουμάντο κάνουν οι πολιτικοί ηγέτες των πλούσιων κρατών σε συνεργασία με τις μεγάλες εταιρείες και τις τράπεζες και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να στριμώξουν τις χώρες με αδύναμη οικονομία και ελάχιστες υποδομές που θα προσέφεραν πραγματική ανάπτυξη και να εφαρμόσουν τα αποικιοκρατικά τους σχέδια με τις δήθεν επενδύσεις. Στην ουσία κάνουν αυτό που ξέρουν καλά να κάνουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

Να εισχωρούν μέσω των δωσίλογων πολιτικών ανδρείκελων στην χώρα να την υπερχρεώνουν και ύστερα να αποκτούν δικαιώματα σε φθηνό εργατικό δυναμικό και σε οτιδήποτε μπορεί να αποφέρει κέρδος για τις μεγάλες διεθνείς εταιρείες.

Κάποτε πήγαιναν με τους στρατούς τους και κατακτούσαν τα πάντα.Τώρα το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι «Αγορές» τους επιτρέπουν να διαλύουν κράτη και έθνη σε μια νύχτα με την χειραγώγηση της οικονομίας και προδοτικών συμφωνιών.

Αυτό είναι και η ουσία του καπιταλισμού που πλέον ύστερα από τόσο καιρό μπορούμε να πούμε πως δεν πρόκειται απλά για ένα κακό και άδικο οικονομικό σύστημα αλλά για ένα παγκόσμιο φαινόμενο,μία πολιτισμική πανούκλα που πλέον είναι ανεξέλεγκτη ή μάλλον για την ακρίβεια είναι ελεγχόμενη από μία δράκα άπληστων υπανθρώπων που έχουν στον έλεγχό τους το σύνολο του παγκόσμιου πλούτου.Μαζί με αυτούς και κάποια εκατομμύρια πολύτιμων γραναζιών που απαρτίζουν το τερατώδες οικοδόμημα και εργάζονται πυρετωδώς για να παραμένουμε μισθωτοί ή αμίσθωτοι σκλάβοι μέχρι να πεθάνουμε και ο πλούτος μας και η ζωή μας όλη να καταλήξει στα χέρια τους.

Άν στ’αλήθεια ο καπιταλισμός είναι η απάντηση στην ευημερία των κοινωνιών,να μας εξηγήσουν οι ντόπιοι και ξένοι αλήτες υπάνθρωποι γιατί υπάρχουν τα δισεκατομμύρια των φτωχών και των πεινασμένων,γιατί υπάρχουν πόλεμοι και γιατί μια χούφτα ανθρώπων κατέχουν τον πλούτο των λαών της Γης.Σε ποιόν χρωστάνε οι λαοί;

Δεν υπάρχουν στ’αλήθεια πολλά πράγματα που να μπορεί να κάνει ο απλός άνθρωπος ενάντια σε αυτό  τον ολοκληρωτισμό.Όλα τα κράτη,οι πολιτικοί,οι στρατοί,τα σώματα ασφαλείας,οι εταιρείες,οι τράπεζες,οι δουλειές μας υπάρχουν για να υπηρετούν τους υπανθρώπους. 

Όλοι οι υπόλοιποι είμαστε αναλώσιμα πιόνια με ημερομηνία λήξεως. Η μοναδική σωτηρία για την ανθρωπότητα είναι η παγκόσμια επανάσταση και η παντοτινή απαλλαγή από τέτοιου είδους ανθρώπους,η καταστροφή του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της κοινωνίας του χρήματος.

Πρόσκαιρες περιθωριοποιημένες καταστάσεις όπως οι καταλήψεις ή εναλλακτικές διαχειρίσεις της οικονομίας  είναι πάντα ευπρόσδεκτες αρκεί να μην παραβλέπουν το πρόβλημα,αλλά θα βρίσκονται πάντα σε λειτουργία στο μέτρο που το σύστημα θα τους επιτρέπει και όταν θα νιώσει πως απειλείται θα τις συντρίψει.Γενικά δεν μπορούν παρά να λειτουργήσουν ώς μία διαφορετική ή σοσιαλιστική όαση μέσα στην έρημο του καπιταλιστικού ολέθρου που αργά ή γρήγορα το σύστημα ή ενσωματώνει το διαφορετικό ή το καταστρέφει.

Συμπέρασμα πέμπτο.Επανάσταση,λαός,βία,σκέψεις για το μέλλον.

Ο σεβαστός κύριος Μάρξ είπε ανάμεσα σε πολλά πως ο καπιταλισμός θα πέσει σαν ώριμο φρούτο όταν φτάσει στο τελευταίο στάδιο των αντιφάσεών του. 

Εκεί θα βρίσκεται το συνειδητοποιημένο προλεταριάτο όπου θα πάρει την σκυτάλη από τον χρεοκοπημένο ιδεολογικά ηθικά και οικονομικά καπιταλισμό και θα δημιουργήσει την κομμουνιστική κοινωνία του μέλλοντος όπου θα ζήσουμε ευτυχισμένα…

Τί όμορφο παραμύθι σύντροφε…

Σήμερα αποδεικνύεται πως ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν πέθανε αλλά δυνάμωσε τόσο πολύ που φαινομενικά τίποτε δεν τον σταματά. Και το περίφημο προλεταριάτο απλά πνέει τα λοίσθια. Και τότε αφού ο καπιταλισμός δεν πέφτει και το προλεταριάτο δεν επαναστατεί πως θα σωθεί η ανθρωπότητα άραγε; 

Άν υπήρχε απάντηση σε αυτό θα τους είχαμε ήδη στείλει εκεί που πρέπει. Αλλά είδαμε πως ο καπιταλισμός απορρόφησε τους ανθρώπους και έκανε τα όνειρα και τις ελπίδες τους ένα ακόμη αγαθό προς ευρεία κατανάλωση. 

Συνεπώς η ανθρωπότητα ναρκωμένη από την ψεύτικη ελπίδα του καταναλωτισμού και την θρησκευτική αποχαύνωση παραμένει απλός θεατής στο κρεματόριό της. Για να μπορέσει να αντιμετωπίσει το καπιταλιστικό τέρας θα πρέπει να το χτυπήσει εκεί που πονάει.

Στο χρήμα δηλαδή.Θα πρέπει να σταματήσουμε μαζικά όλοι να δουλεύουμε, να παράγουμε και να καταναλώνουμε από τα προϊόντα που παράγει το σύστημα. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπερβούμε τις επιθυμίες μας.

Θα πρέπει να νικήσουμε τις αυταπάτες μας. Άν αρνηθούνε οι λαοί να είναι δέσμιοι του συστήματος μαζικού ελέγχου της παραγωγής και της διανομής του πλούτου που παράγουμε τότε το σύστημα αποσυντονίζεται -διαλύεται.

Σαν απάντηση το κράτος και οι κυβερνήσεις κατόπιν εντολών των αφεντικών θα σκοτώσουν οποιονδήποτε αντιστέκεται πραγματικά στην καπιταλιστική λαίλαπα.Το έχουν κάνει άλλωστε πολλές φορές.Όσοι υποστηρίζουν ακόμη και σήμερα που εκατομμύρια ζωές βασανίζονται και χάνονται καθημερινά για τα κέρδη των λίγων πως η βία δεν είναι λύση,πως δεν χρειάζονται τα όπλα,πως υπάρχουν άλλες λύσεις ή πως θα φτιάξουν τα πράγματα είναι εγκληματικά ηλίθιοι ή διαφορετικά είναι και αυτοί υπάλληλοι των υπανθρώπων.Το μόνο  που πρέπει να κάνουμε όσοι θέλουμε να ζήσουμε σαν ελεύθεροι και ισότιμοι άνθρωποι σε μία ισότιμη κοινωνία των ανθρώπων και όχι του χρήματος είναι το δίχως άλλο να απαλλαγούμε απο τους εγκληματίες τρομοκράτες υπανθρώπους.Συνεπώς εμείς δεν θα μασήσουμε τα λόγια μας.Εργαζόμαστε ώστε να υπάρξει μια μέρα όπου τα όπλα,η βία θα είναι μία κακή παρένθεση στους αιώνες των ανθρώπων.Ξέρουμε όμως όλοι μας από όλες τις πλευρές  πως αυτό είναι αδύνατον όσο θα υπάρχουν υπάνθρωποι που θα λατρεύουν το χρήμα,το κέρδος,την εκμετάλλευση,την διεφθαρμένη και άδικη αξουσία.Όσο θα υπάρχουν ακόμη βασιλιάδες,κυβερνήτες,ιερείς, υπηρέτες της σκλαβιάς και της πλάνης των ανθρώπων.

Μέχρι τότε και όσο ο θάνατος και το βάσανο θα χτυπά την πόρτα μας καθημερινά διατηρούμε το δικαίωμα να υπερασπιστούμε με την βία το δικαίωμα να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε τον κόσμο που επιθυμούμε.

Εμείς…δεν μπορούμε να είμαστε τίποτε άλλο παρά δικτάτορες σε αυτούς που επιθυμούν την σκλαβιά των ανθρώπων και τους συνεργάτες τους και συνάνθρωποι και αδελφοί σε αυτούς που θα επιθυμήσουν να ζήσουν στην μελλοντική κοινωνία των ΊΣΩΝ.

Εν κατακλείδι

Το σύστημα που ευθύνεται για την καταστροφή των ανθρώπων τούτη τη στιγμή λέγεται καπιταλισμός.Είναι άδικο και προκαλεί τρομερές ανισότητες σε παγκόσμια κλίμακα.Πίσω απο αυτό το σύστημα υπάρχουν άνθρωποι με ονοματεπώνυμο που διαχειρίζονται τον πλούτο που παράγει ο άνθρωπος από το τελευταίο χωριό στην άκρη του κόσμου μέχρι τις μεγάλες πόλεις των εκατομμυριών κατοίκων.Μαζί τους, τους στηρίζουν κάποια εκατομμύρια πιστών ιδεολογικά και κάποιοι άλλοι χρήσιμοι ηλίθιοι και έτσι στέκεται το οικοδόμημα.Όλες οι κυβερνήσεις και οι στρατοί είναι υποταγμένοι σε αυτούς.

Η Ελλάδα μία χώρα διαχρονικά υποτελής στα ξένα συμφέροντα δυστύχησε να έχει έναν λαό στην πλειοψηφία του απαίδευτο πολιτικά, εγωμανή και παρτάκια που έγινε εύκολα χειραγωγήσιμος από τους πολιτικούς ολετήρες όλων των αποχρώσεων.

Η καταστροφή στην οποία έπεσε η χώρα δεν θα έχει τέλος.

Η κατάσταση για την Ελλάδα και για όλες τις χώρες του κόσμου είναι μη αναστρέψιμη. Μέρα με τη μέρα οι ανισότητες θα διευρύνονται και το σύστημα θα αντιδράσει «θετικά» για τους λαούς όταν η κατάσταση θα κριθεί ανεξέλεγκτη και  μη χειραγωγήσιμη. 

Αυτό θα κρατήσει για λίγο μέχρι την επόμενη αναδιανομή.Οι λαοί δεν έχουν κανένα πραγματικά δυνατό όπλο ενάντια στο σύστημα.Μονάχα η συντονισμένη παγκόσμια άρνηση να συμμετέχουμε σε αυτή την καταστροφή και ο κοινός αγώνας όλων των λαών ενάντια στους υπανθρώπους θα μπορέσει να ανατρέψει την κατάσταση.Μην περιμένετε ειρηνική λύση από αυτούς που είναι εθισμένοι στην βία και αποφασισμένοι να εξαφανίσουν ολόκληρα έθνη για να ικανοποιήσουν την απληστία τους.Αυτό που συμβαίνει είναι πόλεμος.Αλλά τα θύματα δυστυχώς είναι πάντα στην μία πλευρά.Σταματήστε να χαίρεστε με τις αυταπάτες σας.Αργά ή γρήγορα θα κλειθείτε  να αποφασίσετε ποιός θα ζήσει και ποιός θα πεθάνει.Μήν το κάνετε με άδεια χέρια.Η Ελλάδα,οι άνθρωποί της σβήνουν.Μαζί τους σβήνουν και τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων της Γης Για τα κέρδη των λίγων.

Η επανάσταση δεν είναι προϊόν των αντιφάσεων του καπιταλισμού. 

Είναι αποτέλεσμα της υπέρβασης του μέσου ανθρώπου την στιγμή που θα αποφασίσει τί έχει περισσότερο αξία.Μιά κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων με άπειρες εναλλακτικές ή μια κοινωνία ανθρώπων υποταγμένων στην αυταπάτη της υπερκατανάλωσης χωρίς καμία εναλλακτική.

ΑΝΩΝΥΜΟς & ΜΑΥΡΗ ΛΙΣΤΑ

http://neinnewsgr.blogspot.gr/2016/02/blog-post_13.html