Το κράτος Λεβιάθαν απέναντι στον ανθρωποκεντρισμό...

Στο βιβλίο "Λεβιάθαν" κατά τον Χόμπς, ο άνθρωπος είναι ένα κτήνος και από την φύση το κτήνος είναι σε μία σύγκρουση με τα υπόλοιπα κτήνη-ανθρώπους, αυτή η κατάσταση πολέμου είναι συνεχιζόμενη μεταξύ τους.

Ο τρόπος για να ξεπεραστεί αυτή η διαρκής και ατέρμονη σύγκρουση μεταξύ των κτηνών δεν είναι άλλος από το να δημιουργηθεί ένα κοινωνικό συμβόλαιο και μεταξύ των μελών της, όπου δημιουργείται το κράτος που είναι το μυθικό τέρας της Βίβλου ο Λεβιάθαν, όπου σαν επιδιαιτητής επιλύει κάθε διαφορά και επιφέρει την πολυπόθητη ειρήνη μεταξύ των κτηνών.

Σήμερα τα κράτη λειτουργούν υπό την φιλοσοφία του Χόμπς (πέραν του Σπινόζα, του Δαρβίνου κ.α. που εξυπηρετούν τα προνόμια των πολιτικών και οικονομικών ελίτ ανά κράτος και της διεθνούς ελίτ συνάμα) είναι τα κράτη-Λεβιάθαν όπου υπακούν στον υπέρτατο Λεβιάθαν του Πλανητάρχη και με διεθνείς συμβάσεις και οργανισμούς παραμένει σε ειρήνη και ισορροπία ο κόσμος (τουλάχιστον φαινομενικά).

Το κάθε κράτος Λεβιάθαν για να κυριαρχεί και να διαιωνίζεται οφείλει να βάζει σε εμπόλεμη κατάσταση τα μεταξύ τους μέλη, τις κοινωνικές ομάδες και να έρχεται το ίδιο σαν "επιδιαιτητής" που έχει οριστεί και ορίσει στον εαυτό του αυτόν τον ρόλο, για να επιλύσει τις μεταξύ τους διαφορές των μελών-ομάδων. 

Για παράδειγμα τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης στις απεργίες σήμερα βάζουν απέναντι από το Κίνημα της Γραβάτας την κοινωνία, το κίνημα των Αγροτών, το Κίνημα των Ενόπλων, το τάδε και το δείνα Κίνημα. Έχει δημιουργήσει μία Κοινωνία που έχει αλληλοσυγκρούομενα συμφέροντα και το συμφέρον της μίας κοινωνικής ομάδας είναι κατά της άλλης ή των άλλων. 

Μία κοινωνία χωρισμένη σε κοινωνικές ομάδες (κτήνη κατά τον Χόμπς) όπου είναι σε διαρκή πόλεμο και χρειάζονται τον προστάτη, τον επιδιαιτητή, τον πατερούλη τους για να επιλυθούν οι μεταξύ τους διαφορές και να επέλθει η ειρήνη και η γαλήνη ξανά πίσω στην κοινωνία στο σύνολο της. 

Κατά αυτή την φιλοσοφία από τον Διαφωτισμό συνεχίζουν μέχρι σήμερα να έχουν δημιουργηθεί το κάθε κράτος-Λεβιάθαν όπου κυριαρχεί απέναντι στις μάζες, ξεπεράστηκε το μοντέλο των κοινοτήτων ή της πολιτείας της Αριστοτελικής και του ανθρωποκεντρισμού, ώστε οι πολίτες να είναι αδύναμοι και για να αποκτήσουν ισχύ και πρόσβαση στην πραγματικότητα την σημερινή οφείλουν να μπούν σε κοινωνικές ομάδες, όπου στην συνέχεια η μία κοινωνική ομάδα εξυπηρετεί ωφελιμιστικά τα συμφέροντα της και ενδεχομένως παρασιτικά, όπου έρχονται σε σύγκρουση με την απέναντι κοινωνική ομάδα και εν τέλει υπάρχει πόλεμος στην κοινωνία όπου θα διασφαλιστεί η ειρήνη μονάχα με την παρέμβαση του Λεβιάθαν.

Μπορούμε να δούμε τα παιδικά σήμερα όπου έχουν αναπτυγμένη την βία και δημιουργούν ερεθίσματα στο παιδί αποκτηνώνοντας το από νωρίς, ώστε να έχει διαμορφωθεί ένας αυριανός πολίτης έτοιμος σαν κτήνος, όπου λειτουργώντας στο ασυνείδητο προκαλεί τέτοιες αντιδράσεις στον ίδιον όπου στην πραγματικότητα έχει χάσει τον άνθρωπο από τα μικρά του. 

Το ίδιο μπορούμε να το δούμε σε κάθε εργασιακό χώρο, όπου κανείς δεν θα το πεί αλλά σήμερα υπάρχει ένα status quo άτυπο αλλά κυρίαρχο δε, όπου πρέπει ο ένας εργαζόμενος να κινηθεί απέναντι στον άλλον και να ρουφιανέψει στον προϊστάμενο του τον συνάδελφο του, το ένα κτήνος-εργαζόμενος απέναντι στο άλλο κτήνος-συνάδελφο του και έρχεται σαν επιδιαιτητής τους ο Προϊστάμενος. 

Τώρα αν ο εργαζόμενος δεν αποδεχτεί αυτή την φιλοσοφία την εργασιακή του Λεβιάθαν και δεν κινηθεί επιθετικά στο άλλο κτήνος τότε στο επόμενο χρονικό διάστημα που θα πρέπει να υπάρξουν απολύσεις θα είναι στην μαύρη λίστα του Προϊστάμενου τους. Αν έχει ανάγκη για την δουλειά άμεση ο εργαζόμενος για να καλύψει τις ανάγκες όχι μόνο τις δικές του αλλά και της οικογένειας του εν προκειμένω, τότε είναι κατά κάποιο τρόπο εξαναγκασμένος να λειτουργήσει σαν κτήνος, όπου στο τέλος όπως λέει ο Χατζηδάκις όσο κοιτάς το τέρας τόσο πιο πολύ αρχίζεις και γίνεσαι ομοίωμα του. Θα μπορούσαμε να πούμε κι άλλα παραδείγματα όπως στον στρατό κ.α., όπου βρίσκει εφαρμογή αυτή η φιλοσοφία και κυριαρχεί ο εκάστοτε Λεβιάθαν.

Τα κράτη Λεβιάθαν όπου κυριαρχούν αποκτηνώνοντας τον ίδιο τον άνθρωπο και κυριαρχούν διασφαλίζοντας τα συμφέροντα και τα προνόμια των Πολιτικών και Οικονομικών ελίτ τα κατάφεραν με εξαιρετική μαεστρία δημιουργώντας τις κοινωνίες στην συνείδηση της μάζας απέναντι στον ανίσχυρο πολίτη-άνθρωπο. 

Ο μόνος τρόπος για να αμφισβητηθεί αυτό το καθεστώς κυριαρχίας είναι να ξαναβρούμε τον άνθρωπο και να σταματήσουν να τρέφουν αυταπάτες σαν συντεχνιακές ομάδες ότι θα τα καταφέρουμε αλλά αν οι ομάδες όλες μαζί και οι συντεχνίες μόλις δημιουργήσουν-με ένα Κίνημα της Κοινωνίας ή ένα Κίνημα των Πολιτών όπου θα μας εκφράζει όλους μας αυτό, ανεξάρτητα ηλικιακής ομάδας, επαγγελματικής, ταξικής κλπ.. 

Τότε θα είναι η αρχή του τέλους για τον δικό μας Λεβιάθαν και γιατί όχι να γίνει συνταγή επιτυχίας και για τα υπόλοιπα κράτη-Λεβιάθαν; Δεν είναι διόλου τυχαίο, όπου συνιστά την προσοχή της ελίτ ο Χόμπς στο βιβλίο του ο Λεβιάθαν, ότι αυτό το καθεστώς δεν είναι εφικτό να βρεί εφαρμογή αν ο κόσμος, ο λαός, η μάζα αποκτήσει γνώση των κλασικών φιλοσόφων των αρχαίων Ελλήνων και των αρχαίων Ρωμαίων, όπου πραγματικά δικαιώνεται και σήμερα υπάρχει ελλιπέστατη γνώση του κόσμου παγκοσμίως πάνω στους θεμελιωτές του ανθρώπου και τις αξίες του.



Ν.Μπαγιαρτάκης

http://www.logiosermis.net/2016/02/blog-post_53.html#.VrJxdE8qxeg