The Hobbit: The Battle of the Five Armies

 

Ολα όσα πρέπει να θυμηθείτε πριν πάτε να δείτε το κλείσιμο της τριλογίας
Την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου κυκλοφορεί στις αίθουσες το The Hobbit: The Battle Of The Five Armies, η τελευταία ταινία της τριλογίας The Hobbit. Κλασσικά, όπως και η τριλογία του Lord Of The Rings, έτσι κι αυτές βγήκαν στους κινηματογράφους λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, καθιστώντας τις μια αγαπημένη κινηματογραφική συνήθεια. Ο Άρχοντας Των Δαχτυλιδιών αποτελεί μια σειρά ταινιών που έσπασε όλα τα ρεκόρ και χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη της γενιάς μας.
Αποτέλεσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία ενώ παράλληλα γνώρισε την κριτική αποδοχή, την παγκόσμια πεποίθηση πως ο Peter Jackson και η πολυπληθής ομάδα του σεβάστηκε το έργο του J. R. R. Tolkien, και εντέλει στο δικό της κλείσιμο το 2003 βραβεύτηκε με 11 βραβεία Oscar -μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης Σκηνοθεσίας-.



Τι είδαμε στις προηγούμενες δύο ταινίες;
Ας κάνουμε ένα γρήγορο recap για όσους θέλουν να φρεσκάρουν τη μνήμη τους και δεν προλαβαίνουν να ξαναδούν τα The Hobbit: An Unexpected Journey (2012) και The Hobbit: The Desolation of Smaug (2013). Προφανώς Spoiler Alert για όσους δεν τα έχουν δει!
-Ο Gandalf εμφανίζεται από το πουθενά παρέα με 13 νάνους στο σπίτι του χόμπιτ Bilbo Baggins και τον «στρατολογούν» να τους βοηθήσει στην απόστολή τους να επανακτήσουν το χαμένο τους βασίλειο στο Lonely Mountain που συνοδεύεται από αμύθητα πλούτη, αλλά κι έναν κόκκινο δράκο.
-Αιχμαλωτίζονται από τρία trolls τα οποία ο Bilbo τα καθυστερεί μέχρι να σώσει την κατάσταση ο Galdalf. Στη σπηλιά τους βρίσκουν μεταξύ άλλων σπαθιά φτιαγμένα από ξωτικά και ο Bilbo αποκτά το «Κεντρί».
-Κυνηγημένοι από orcs καταφτάνουν στη Rivendell, πόλη των ξωτικών, όπου ο βασιλιάς Elrond αποκαλύπτει ένα χάρτη που φανερώνει μια κρυφή είσοδο στο Βουνό μια συγκεκριμένη μέρα του χρόνου. Σε συμβούλιο κορυφής μεταξύ Gandalf, Elrond, Galandriel και Saruman αρχίζουν να πιστεύουν πως οι σκιές που αναδύονται είναι σημάδι πως ο Necromancer ίσως είναι ο ίδιος ο Sauron.
-Οι Νάνοι μαζί με τον Bilbo προσπαθούν να διασχίσουν τα Misty Mountains και γίνονται μάρτυρες μιας μάχης μεταξύ γιγάντων. O Bilbo αποφασίζει να επιστρέψει σπίτι του και ο αρχηγός των Νάνων Thorin πιστεύει πως δεν είναι κατάλληλος για την αποστολή. Εκείνη τη στιγμή αιχμαλωτίζονται από goblins και οδηγούνται στον βασιλιά τους, ενώ πάλι ο Gandalf καταφτάνει να βοηθήσει.
-Ο Bilbo μαζεύει ένα χρυσό δαχτυλίδι που πέφτει από ένα παράξενο πλάσμα την ώρα που επιτίθεται σε ένα goblin. Στη συνέχεια παίζουν ένα παιχνίδι γρίφων όπου αν χάσει θα φαγωθεί ενώ αν κερδίσει θα αφεθεί να φύγει. Κερδίζει ρωτώντας το Gollum τι κρύβει στην τσέπη του κι έτσι αυτό καταλαβαίνει πως του πήρε το πολύτιμο δαχτυλίδι. Την ώρα που δραπετεύει, φορά το δαχτυλίδι για πρώτη φορά και συνειδητοποιεί τις δυνάμεις του, ενώ λίγο μετά χαρίζεται από οίκτο στο Gollum παρότι έχει την ευκαιρία να το σκοτώσει.
-Λίγο μετά τους επιτίθενται orcs με επικεφαλής τον Azog και ανεβαίνουν σε δένδρα προσπαθώντας να ξεφύγουν. Κι ενώ ο Azog τραυματίζει τον Thorin, ο Bilbo τον υπερασπίζεται και τελικά η λύση έρχεται από τους τεράστιους Αετούς που μεταφέρουν την ομάδα σε ασφαλές έδαφος, καθώς όλοι παραδέχονται τον Bilbo για τη γενναιότητά του.
-Βρίσκουν καταφύγιο στο σπίτι του Beorn, ενός shapeshifter που μεταμορφώνεται σε τεράστια αρκούδα, που τους προμηθεύει με άλογα για να φτάσουν γρήγορα στο σκοτεινό δάσος Mirkwood, ενώ καταδιώκονται από orcs με αρχηγό τον Bolg, γιό του Azog.
-O Gandalf δέχεται τηλεπαθητικό μύνημα από την Galandriel και μαζί με τον Radagast εξερευνούν τους κρυμμένους τάφους των Nazgûl ανακαλύπτοντας πως είναι άδειοι… Στέλνει τον Radagast να ειδοποιήσει την Galandriel και μπαίνει στη σκοτεινή Dol Guldur όπου αιχμαλωτίζεται από τον Azog. Εκεί αποκαλύπτεται πως όντως ο Necromancer είναι ο Sauron, ενώ στρατιές orcs κατευθύνονται προς το Βουνό.
-Η ομάδα χάνεται μέσα στο παραισθησιογόνο δάσος και αιχμαλωτίζεται από τεράστιες αράχνες. Ο Bilbo κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει με το δαχτυλίδι του (που κρατά μυστικό απ’όλους) αλλά, όταν το χάνει προς στιγμή, συνειδητοποιεί τη διαφθορά και την αρνητική δύναμη που έχει πάνω του για πρώτη φορά.
-Ξωτικά του δάσους εμφανίζονται και σώζουν τους Νάνους από τις αράχνες με μπροστάρηδες τον Legolas και την Tauriel. Τους οδηγούν στο βασίλειο του Thranduil όπου ξαναβρίσκονται φυλακισμένοι όταν ο Thorin (που τρέφει μεγάλη έχθρα προς τα ξωτικά επειδή δεν τους βοήθησαν στη μάχη με τον Δράκο) αρνείται να δεχθεί τη βοήθεια του Thranduil με αντάλλαγμα κάποια πετράδια που του ανήκουν.
-Ο Bilbo φορώντας το δαχτυλίδι κινείται αόρατος και βοηθά τους Νάνους να δραπετεύσουν πέφτοντας με βαρέλια στο ποτάμι! Κατεβαίνοντας στη ροή του ποταμού μια τριπλή μάχη ξεκινά μεταξύ Νάνων, ξωτικών και orcs. Ο Kili τραυματίζεται από ένα δηλητηριασμένο «μαύρο βέλος» και, ενώ ο Thranduil σφραγίζει το βασίλειο του για ασφάλεια, η Tauriel αποφασίζει να βοηθήσει τον Kili με τον Legolas να την ακολουθεί.
-Ο Bard δέχεται να τους βάλει λαθραία στην πόλη που έχουν δημιουργήσει οι άνθρωποι όταν καταστράφηκε το Dale, μαθαίνοντας στην πορεία πως είναι απόγονος του παλιού άρχοντα της περιοχής Girion που πέθανε προσπαθόντας να σκοτώσει τον Κόκκινο Δράκο χρησιμοποιώντας Μαύρα Βέλη. Ο Thorin υπόσχεται στους ανθρώπους μερίδιο του θησαυρού που τους ανήκει δικαιωματικά αν καταφέρει να καταλάβει το Βουνό, ενώ ο τραυματίας Kili μένει πίσω μαζί με άλλους 3 νάνους.
-Στο Βουνό ο Bilbo είναι αυτός που λύνει το γρίφο όταν οι υπόλοιποι απελπίζονται και ανοίγει τη μυστική είσοδο. Ο Balin του εξηγεί την αληθινή του αποστολή: να μπει μόνος του μέσα και αθόρυβα να βρει και να πάρει την Arkenstone, τον πολυτιμότερο λίθο που λέγεται πως θα επανενώσει της φυλές των Νάνων, χωρίς να ξυπνήσει τον Κόκκινο Δράκο. Δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά καθώς ο βουτηγμένος στο χρυσάφι Νοσφιστής ξυπνά. Στην αρχή διασκεδάζει με το χόμπιτ, αλλά όταν του ξεφεύγει χρησιμοποιώντας το δαχτυλίδι ξεσηκώνεται. Οι υπόλοιποι νάνοι σκαρφίζονται ένα σχέδιο και προσπαθούν να καλύψουν τον Δράκο με λιωμένο χρυσάφι, αλλά αυτός ξεφεύγει.
-Στην πόλη στη λίμνη ο Bard αιχμαλωτίζεται, ο Kili εξομολογείται τον έρωτα του στην Tauriel και ο Legolas απωθεί την επίθεση των orcs.
-Ο Νοσφιστής βγαίνει από το Βουνό και κατευθύνεται προς την πόλη με σκοπό να την καταστρέψει και να σκοτώσει όλους τους ανθρώπους που βοήθησαν τους νάνους να μπουν στο βασίλειο του. Σχίζοντας τον αέρα στο σκοτάδι, η κοιλιά του κοχλάζει καθώς η φωτιά την καταστροφής ανάβει. fade to black.
The Hobbit: The Battle Of The Five Armies
Όπως φανερώνει και ο τίτλος, το φινάλε θα έρθει με τη μεγάλη μάχη που θα κρίνει την κατάσταση στη Μέση Γη. Είχαμε την ευκαιρία να δούμε την ταινία πριν την έξοδό της στις κινηματογραφικές αίθουσες. Περιμέναμε πως και πως αυτό το κλείσιμο της τριλογίας. Όμως για ακόμα μια φορά οι απόψεις διίστανται, όπως και με τις προηγούμενες δύο ταινίες. Όσο κι αν αγαπήσαμε τον Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών, και όσο κι αν μεγαλώσαμε με τα βιβλία του Tolkien, κάτι φαίνεται πως λείπει σε αυτή τη σειρά. Από τη μία είναι η απόφαση του studio να κάνει το ένα βιβλίο 2 ταινίες. Και λέμε 2 διότι αυτό ήταν το αρχικό πλάνο.
Τα γυρίσματα είχαν ολοκληρωθεί κι έπειτα πάρθηκε η απόφαση να γίνει τριλογία και αυτό… Άντε πάλι λοιπόν στη Νέα Ζηλανδία για καινούργιο υλικό, που μπήκε κυρίως στη δεύτερη ταινία. Εδώ κρίνεται όμως και ο ίδιος ο Jackson ως σκηνοθέτης και υπεύθυνος οραματιστής του έργου του Tolkien. Θα περίμενε κανείς πως θα είχε μεγαλύτερο έλεγχο και δύναμη γνώμης στη λήψη αυτών των αποφάσεων. Αλλά όχι, δεν φταίνει μόνο τα «κακά» studio.
Υπάρχει και το κλασσικό κομμάτι διαφωνιών και online debate σχεδόν σε όλες τις ταινίες που βασίζονται σε προϋπάρχον υλικό: οι αλλαγές, τα κοψίματα και οι προσθήκες. Φυσικά και ο Άρχοντας είχε απ’ όλα αυτά, αλλά σχεδόν στην πλειοψηφία τους μας κάθισαν καλύτερα. Εδώ στο Hobbit, μπορεί κανείς να δικαιολογήσει κάπως δραματουργικά την χρησιμοποίηση του Legolas ξανά.
Αλλά πολλοί απόρησαν για την αιτία που θεωρήθηκε απαραίτητη η εισαγωγή της Tauriel, και εννοείται πως οι αιτιολογίες περί δυνατού γυναικείου προτύπου που πλάσαραν οι συγγραφείς δεν μας έπεισαν. Πόσο μάλλον το τραβηγμένο-από-τα-μαλλιά ερωτικό τρίγωνο Legolas-Tauriel-Kili, που εξόργισε ακόμα και την ίδια την Evangeline Lilly που δεν ήθελε να ξαναβρεθεί τόσο σύντομα σε παρόμοιο σχήμα μετά το διάσημο Jack-Kate-Sawyer του Lost.
Ένα άλλο κομμάτι αποτελεί η παραγωγή, τα οπτικά εφέ και το 3D. Παρόλο που έχει περάσει πάνω από μια δεκαετία από την αρχική τριλογία, τίποτα από τα προαναφερθέντα δεν μοιάζει τόσο εντυπωσιακό ή ξεχωριστό όπως τότε. Ακόμα και οι μάχες, τα λεγόμενα action sequences, δεν μπορούν να συγκριθούν. Να φταίει το πόσο πρωτοποριακά ήταν όλα αυτά τότε; Ή μήπως πως έχουμε δει ταινίες τα τελευταία χρόνια με καλύτερα εφέ και πιο προσεγμένο production design; Πιθανόν… Η σύγκριση όμως είναι αναπόφευκτη.
Η πρώτη ταινία, το The Hobbit: An Unexpected Journey, θεωρείται η χειρότερη από τις 6 και έχει τη χαμηλότερη σχετική βαθμολογία στο imdb. Θεωρώ πως αυτό είναι σωστό. Η δεύτερη ταινία, The Hobbit: The Desolation of Smaug, παρόλο που όλο το κομμάτι με το Νοσφιστή δεν υπάρχει το βιβλίο, σε κρατούσε πιο πολύ και κατά τη γνώμη μου η απεικόνιση του Δράκου είναι μια από τις καλύτερες όλων των εποχών. Το cliffhanger στο τέλος όμως, με τον Smaug να κατευθύνεται απειλητικά προς τη Λιμνούπολη, παραπέμπει σε κλείσιμο επεισοδίου σειράς και όχι ταινίας.
Το The Hobbit: The Battle Of The Five Armies κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα, ενώ είναι η μικρότερη σε διάρκεια ταινία και από τις 6 (144’) Οι οπαδοί των ταινιών θα τη δουν στη μεγάλη οθόνη και έχει ορισμένα δυνατά σημεία να προσφέρει. Προσωπικά όμως θεωρώ πως ο Jackson έχει χάσει αυτό το κάτι που είχε πριν 10+ χρόνια. Ίσως είναι ο ενθουσιασμός, αλλά η πλανοθεσία, η σύνθεση των επιμέρους ιστοριών, ακόμα και οι διάλογοι σε ορισμένες περιπτώσεις δεν είναι στο ίδιο επίπεδο.
Επιγραμματικά θεωρώ πως και η τριλογία του Hobbit αποτελείται από καθαρά κινηματογραφικές ταινίες, που αξίζει κανείς να δει στη σκοτεινή αίθουσα. Αν καταφέρουμε να ξεφύγουμε από τις συγκρίσεις και να ξεπεράσουμε κάποια σημεία, μπορεί να μας παρασύρει σε ξεκάθαρα διασκεδαστικά φανταστικά και μαγικά μονοπάτια, όπως μόνο μια ιστορία στον κινηματογράφο μπορεί. Και μετά, όπως πάντα, μπορούμε να έχουμε τις συζητήσεις και τις διαφωνίες μας με τους φίλους μας, αλλά και online.
Δημήτρης Βαρελάς 16/12/2014

Είναι αστείο πόσο εύκολα ο άνθρωπος -ακόμη κι ο πιο θαρραλέος, ενημερωμένος, δυνατός και ανοιχτός σε νέες θεωρήσεις – πόσο εύκολα, ακαριαία, απορρίπτει τα θέματα που δεν εφάπτονται με αυτά που ο ίδιος θεωρεί σωστά, πραγματικά, ή αληθινά. Είναι αξιοπερίεργο πόσο αντιδραστικά, ακαριαία, απότομα, απορρίπτει αυτά  που δεν “κουμπώνουν” με τις ήδη παγιωμένες πεποιθήσεις του, ή με την πολύπαθη λογική του, που την έχει κάνει τσίχλα για να την προσαρμόζει, κατά πως τον βολεύει.  Μιλώ πόσο εύκολα και χωρίς καν σκέψη δεν συμφωνεί με θέματα, θεωρήσεις, που ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, απλά διαφωνεί, απορρίπτει, αρνείται να συζητήσει.
…ή μήπως αρνείται κάτι που δεν “γνωρίζει” ακριβώς επειδή ΓΝΩΡΙΖΕΙ, αλλά σκόπιμα αρνείται, απλά γιατί δεν αντέχει να το αντιμετωπίσει; Μήπως, γνωρίζει σχετικά με τον τρόμο που περιβάλει την ύπαρξη, αλλά φροντίζει να τον κρατά, μέσα στα αυστηρά όρια-πλαίσια, που οι άλλοι (ποιοί;) του λένε και με αυτόν τον τρόπο ξορκίζει τον “δαίμονα”; Μήπως τελικά γνωρίζει και επιλέγει να μην θυμάται; Χμ!!!
Τι εννοούμε εν τέλει ως «πραγματικότητα;» Για όσους θεωρούν εαυτούς πραγματιστές, ρεαλιστές, υπάρχει μια λογικοφανής απάντηση: «Η πραγματικότητα αποτελείται από τα πράγματα – τραπέζια, καρέκλες, σπίτια, πλανήτες, ζώα, ανθρώπους κ.ο.κ. – τα οποία είναι φτιαγμένα από «ύλη». Θα συμπεριλαμβάναμε ίσως σε αυτά και μερικές πιο αφηρημένες έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, και θα αναφερόμασταν στο σύνολο όλων αυτών των «πραγματικών» πραγμάτων με τον όρο «το Σύμπαν».
Αρκεί να ξεχάσουμε πως υπάρχουν φρακταλικά Απειρα Σύμπαντα.
Πραγματικότητα είναι η κατάσταση των πραγμάτων όπως αυτά υπάρχουν και όχι όπως τα φανταζόμαστε ή θα μπορούσαν να είναι. Στην πιο διευρυμένη του έννοια ο όρος πραγματικότητα περιλαμβάνει όλα όσα υπάρχουν είτε αυτά είναι παρατηρήσιμα είτε όχι.

 http://www.terrapapers.com/