Η μία είναι Πρόεδρος με κοχόνες και ο άλλος είναι... κοχόνες πρόεδρος 
Η γνωριμία μας, δε, ήταν τόσο πρώιμη που δεν ήξερα με τι ασχολούνται οι περισσότεροι από αυτούς, όπως ούτε εκείνοι ήξεραν τίποτα για μένα. Και εκεί που η κουβέντα εξελισσόταν με χαλαρή διάθεση, κάποια στιγμή σκέφτηκα να κάνω μια (ψύχραιμη) παρέμβαση, που στο μυαλό μου φάνηκε αστεία.
(Φυσικά μένοντας πιστός στη χαλαρή διάθεση του τραπεζιού, χάριν αστειότητας περισσότερο παρά ως μομφή στους μνημονιακούς). Απάντησα, λοιπόν, σε κάποιον που μας αφηγείτο μια εμπειρία του από το εξωτερικό, «ε, βέβαια, δεν είναι σαν την άλλη τη χώρα που διόρισαν έναν τραπεζίτη για Πρωθυπουργό, για να τους φάει τα λεφτά από τα ασφαλιστικά ταμεία και τα ιδρύματα της χώρας». Και τότε ΜΕ ΑΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΜΟ με ρώτησαν περίπου ταυτόχρονα οι μισοί από αυτούς: «Σε ποια χώρα έγινε αυτό, ρε φίλε»;
Περίπου την ίδια ώρα (για την ακρίβεια λίγες μέρες μετά) μια άλλη παρέα μεροκαματιάρηδων Αργεντίνων, κάθονταν στο δικό τους τραπέζι και αναλύοντας τα δεδομένα (το πόσα ομόλογα πρέπει να πληρώσει η χώρα τους, πότε λήγει η προθεσμία, τι είπε η δικαστική απόφαση, πόσο είναι το επιτόκιο, πόσο κερδίζει ο τοκογλύφος, πόσο του αντιπροτείνει η κυβέρνησή του) κατέληξαν στο συμπέρασμα: ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝ ΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ. Αυτοί οι ίδιοι Αργεντίνοι αμέσως μετά κατέβηκαν στους δρόμους και συμμετείχαν στις διαδηλώσεις του αργεντίνικου λαού στο Μπουένος Άιρες ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ. Φώναζαν στην Πρόεδρό τους ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙ και πληρώσει τους γύπες. Της φώναζαν να τιμήσει την ιστορία της και το όνομά της. Και να στείλει ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΜΗΝΥΜΑ σ΄ όλη τη γη ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ. Άσχετα με το ποιος είναι άξιος να το παραλάβει. Αυτοί το έστειλαν. Και το φώναξαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους.
Τι σχέση έχει ο Έλληνας ψηφοφόρος (έτσι όπως τον κατάντησαν τα μνημονιακά μίντια) με τον Αργεντίνο -ελεύθερα σκεπτόμενο- πολίτη;
Στην Αργεντινή κατεβαίνουν στους δρόμους και διαδηλώνουν για τα ομόλογα που έχει να πληρώσει η κυβέρνησή τους. Στην Ελλάδα, πότε ακούσατε τελευταία φορά το συνάδελφό σας να σας μιλάει για τα ομόλογα που έχουμε να πληρώσουμε εμείς;
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
Όλη η παραπάνω αφήγηση δεν θέλει να εξυμνήσει τον Αργεντίνο πολίτη κόντρα στον Έλληνα. (Έτσι θα το ερμηνεύσει ο Άδωνις). Όμως, η αλήθεια που αποδεικνύεται είναι τελείως διαφορετική.
Αυτός ο ίδιος Αργεντίνος πολίτης, που τώρα κατεβαίνει στους δρόμους για το χρέος της χώρας του, στην πρώτη του χρεοκοπία -το 2001- ήταν το ίδιο κοιμισμένος (με εμάς σήμερα). Μέχρι να κλείσουν οι τράπεζες και να φύγουν με τα ελικόπτερα οι πολιτικοί τους, οι Αργεντίνοι πίστευαν ότι θα τους σώσει «ο Θεός της Αργεντινής» και πως δεν θα αφήσουν οι μεγάλες δυνάμεις τη χώρα τους να χρεοκοπήσει, και άλλες τέτοιες αηδίες! Και έβλεπαν reality shows! Μέχρι μια μέρα πριν κλείσουν οι τράπεζες, ο αργεντίνικος λαός χάριζε με τεράστια νούμερα τηλεθέασης τα reality shows! Η μνημονιακή ύπνωση τον είχε καθηλώσει για τα καλά. Δεχόταν αδιαμαρτύρητα απίστευτη λιτότητα τα προηγούμενα χρόνια, που φυσικά τον εξαθλίωσε όσο δεν πήγαινε άλλο. Όμως, τη δεχόταν. Και εκεί απορούσαν τότε... «γιατί δεν αντιδρά ο λαός;»
Και ΟΜΩΣ, τώρα είναι αυτός ο ίδιος πολίτης (η πλειοψηφία του αργεντίνικου λαού) που ενημερώνεται, αντιστέκεται, διαδηλώνει, φωνάζει, εξοργίζεται, διεκδικεί, παλεύει με όποιον χρειαστεί. Γιατί με τις κυβερνήσεις Κίρχνερ είναι και πάλι ελεύθερος. Γιατί οι κυβερνήσεις Κίρχνερ του έδωσαν πίσω την αξιοπρέπειά του, βασικό συστατικό για ένα λαό, που όταν αισθάνεται ελεύθερος και αξιοπρεπής, αισθάνεται και ανίκητος. Έτσι, αισθάνεται σήμερα ο Αργεντίνος. Ελεύθερος και αξιοπρεπής, υπερήφανος και άρα ανίκητος. Και ξέρει ότι τον θαυμάζει ο μισός πλανήτης. Άσχετα αν την εξουσία κατέχει ο άλλος μισός, που θέλει να πείσει τους λαούς ότι είναι μονόδρομος το να πεθάνουν κάποιοι για να ζήσουν καλύτερα οι λιγότεροι, ότι είναι μονόδρομος να ξεπουληθούν τα κράτη στους ιδιώτες και να κυριεύουν λίγοι πλούσιοι όλες τις χώρες του κόσμου. Η Αργεντινή (και ο λαός της) στέλνουν ένα σαφές μήνυμα στον πλανήτη: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΔΙΑΒΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ.
Και ευτυχώς για την Αργεντινή, εκεί έχουν την Κίρχνερ και δυστυχώς για εμάς, εδώ έχουμε τον Σαμαρά.
Συνεπώς, η παραπάνω διαφορά δεν έγκειται στο «Αργεντίνος – Έλληνας».
Έγκειται στο «ελεύθερη και μνημονιακή πληροφόρηση». Έγκειται στο «δημοκρατία και προπαγάνδα». Και μάλιστα, προπαγάνδα σκληρή. Επί Σαμαρά, σκληρότερη και χυδαιότερη από ποτέ.
Η περίπτωση της Αργεντινή είναι απολύτως ενδεικτική για αυτό. Να σας το αποδείξουμε;
Ο Σαμαράς αναφέρει την περίπτωση της Αργεντινής ως καταστροφή! Και λέει ότι αυτές οι «λανθασμένες ενέργειες» την ξαναχρεοκόπησαν! Ενώ αυτός –με τις σωστές του αποφάσεις- μας έσωσε. Αυτό λέει ο ίδιος. Αυτό διακινεί όλη η γαλάζια προπαγάνδα. Ρωτήστε τον, παρακαλώ:
Πόσες φορές είδε κόσμο κάτω από το μπαλκόνι του να τον επευφημεί τα τελευταία δύο χρόνια που μας «σώζει»;
Γιατί η Κίρχνερ το τελευταίο διάστημα έχει βαρεθεί να χαιρετάει το λαό της, σχεδόν σε καθημερινή βάση (λέμε για εκεί που «χρεοκόπησαν»). Γιατί δεν αναρωτιούνται για αυτό τα κανάλια; Τι λένε για αυτό οι άσχετοι γαλάζιοι βουλευτές;
Όμως, θα μας επιτρέψετε να μην ξανασυγκρίνουμε την Κίρχνερ με τον Σαμαρά. Τι σχέση έχουν εξάλλου; Η μία είναι Πρόεδρος που δεν δέχεται εντολές από κανένα, διαπραγματεύεται χωρίς να εκχωρεί εθνική κυριαρχία, και δεν κάνει συμβιβασμούς όταν πρόκειται για το λαό της και ο άλλος είναι.... άστα να πάνε. Οπότε, ας μην τους ξανασυγκρίνουμε.
Μάνος Κακλαμάνος
www.oneminute.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου