Η ΚΡΗΤΗ στο στόχαστρο της Νέας Τάξης

ΚΡΗΤΕΣ, ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ! Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! 

Πόπη Σουφλή
«Οι αστυνομικοί, με την εισβολή τους στο χωριό, παρενοχλούσαν τις γυναίκες μας» είπε ένας μεσήλικας Ζωνιανός, αναφερόμενος προφανώς και στη δική του γυναίκα. Νεαρά Ελληνόπουλα των είκοσι και κάτι χρόνων από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδας, τα οποία στελεχώνουν τις αστυνομικές δυνάμεις, «ορέχτηκαν» τις μεσήλικες της ορεινής Κρήτης. Παράξενα πράγματα. Σχεδόν παράλογα. Όλη η ομορφιά και τα νιάτα του Πλανήτη κυλιέται γυμνή στης αμμουδιές του νησιού και αυτοί πήγαν και «ορέχτηκαν» τις μεσήλικες των ορέων. Τις «ορέχτηκαν» μάλιστα υπό καθεστώς απόλυτου συναγερμού και φόβου σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά εχθρικό και επικίνδυνο για τη σωματική τους ακεραιότητα.

Αν αυτό ήταν ένα μεμονωμένο επιχείρημα κάποιου γραφικού ορεσίβιου χωρικού, δεν θα μας απασχολούσε καθόλου. Στην προκειμένη περίπτωση όμως είχαμε την αίσθηση ότι υπάρχει «γραμμή». Αυτό ήταν το κύριο και διαρκώς επαναλαμβανόμενο επιχείρημα όλων όσων προσπαθούσαν να εξηγήσουν στο πανελλήνιο ακροατήριο τον λόγο για τον οποίο θεωρούσαν την αστυνομία ανεπιθύμητη στο χωριό τους. Προφανώς δεν μπορούσαν να «απαιτήσουν» την ατιμωρησία, αλλά θεώρησαν ότι μπορούν να «απαιτήσουν» την «καθαρότητά» τους. Ούτε οι φανατικοί Ταλιμπάν δεν «απαιτούν» την ηθική τους «καθαρότητα» με αυτόν τον τρόπο απέναντι στους αλλόθρησκους ξένους. Ούτε οι θρησκόληπτοι Ιρλανδοί δεν λένε τέτοια πράγματα για τους Άγγλους.

Αυτό ακριβώς είναι το όλο θέμα. Συμβαίνουν ύποπτα πράγματα στην Κρήτη. Κάποιοι Έλληνες προσπαθούν να εμφανίσουν σαν ξένους κάποιους άλλους Έλληνες. Δεν εξηγείται διαφορετικά αυτού του τύπου η οργανωμένη επιχειρηματολογία. Ακόμα και έτσι —όπως τα έλεγαν— να ήταν τα πράγματα, θεωρητικά δεν θα έπρεπε να υπήρχε πρόβλημα. Οι Κρητικοπούλες Ελληνίδες δεν είναι; Αν δεν έχουν δικαίωμα να τις «ορέγονται» τα Ελληνόπουλα —είτε με στολή είτε χωρίς—, τότε ποιος έχεις το δικαίωμα; Μόνον οι ξένοι «απειλούν» συλλήβδην τις γυναίκες άλλων. Μόνον των ξένων οι ερωτικές διαθέσεις ενεργοποιούν τις άμυνες των κοινωνιών. Είναι προφανές λοιπόν ότι με αυτό το γελοίο επιχείρημα κάποιοι προσπαθούσαν να ενεργοποιήσουν τα αρχέγονα ένστικτα κάποιων άλλων. Στην προκειμένη περίπτωση προσπάθησαν κάποιοι Κρητικοί να εμφανίσουν την ελληνική αστυνομία σαν έκφραση εξουσίας κάποιων ξένων. Να την εμφανίσουν σαν στρατό κατοχής, ο οποίος απειλεί τα «ιερά και όσια» των ντόπιων.

Εδώ βέβαια —πέρα όλων των άλλων— υπάρχει και μια ειρωνεία στην όλη υπόθεση. Γιατί; Γιατί στα δύσκολα χρόνια της ελληνικής φτώχειας η ορεινή κυρίως Κρήτη έφαγε «ψωμάκι» μέσω της αστυνομίας. Κάποιοι, προφανώς «υπόπτως» νεόπλουτοι ορεσίβιοι των ναρκωτικών και των ζωοκλοπών, ξεχνούν ότι φτωχόπαιδα της Κρήτης στελέχωναν σε μεγάλο βαθμό την ελληνική αστυνομία. Δεν είδαμε όμως τα νιάτα της Κρήτης να «ορέγονται» τις μεσήλικες της ορεινής Μακεδονίας ή της πεδινής Θεσσαλίας. «Ορέχτηκαν» τα όμορφα αυτών των περιοχών και πάμπολλοι από αυτούς τους Κρητικούς παντρεύτηκαν με στεριανές. Τώρα ξαφνικά άλλαξαν τα «γούστα» των Ελλήνων αστυνομικών και «ορέγονται» τα «όψιμα»; Ανάμεσα στα πολλά, που κάποιοι σήμερα κατηγορούν την αστυνομία, θα είναι και ο παράξενος σεξουαλικός προσανατολισμός των στελεχών της;

Όλα αυτά αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορεί να είναι τυχαία. Κατά την άποψή μας αποτελούν μέρος ενός σχεδιασμού, ο οποίος έχει ως απώτερο στόχο του τη διάλυση του ελληνικού κράτους. Τη διάλυσή του μέχρι του βαθμού που η Νέα Τάξη να το θεωρεί ακίνδυνο. Στο βαθμό που να μπορεί να το ελέγχει απόλυτα και είναι στο μέγεθος της προ των Βαλκανικών Πολέμων Ελλάδας. Γεωγραφικά διαμερίσματα όπως η Κρήτη, η Μακεδονία ή η Θράκη, δίνουν δύναμη στον ελληνισμό και αυτό είναι προφανές ότι ενοχλεί κάποιους.

Τους ενοχλεί ο ελληνισμός, ο οποίος παίρνει δύναμη από ένα ισχυρό ελληνικό κράτος και όχι το ίδιο το κράτος, επειδή αυτό είναι ελληνικό. Τους ενοχλεί αυτό το οποίο μπορεί να παράγει εις βάρος τους μια ισχυρή ελληνική κοινωνία και όχι αυτό το οποίο μπορεί να κάνει εις βάρος τους ένα ισχυρό ελληνικό κράτος. Για να εξουδετερώσουν αυτήν την κοινωνία, επιχειρούν να το κάνουν μέσω της διάλυσης του κράτους. Ένας στόχος όχι εκτός πραγματικότητας για την περιοχή μας. Η «γιουγκοσλαβοποίηση» της χώρας είναι ο στόχος τους.

Για λόγους τους οποίους έχουμε αναλύσει σε άλλα κείμενά μας, ο ελληνισμός είναι αυτήν τη στιγμή ο μεγαλύτερος εχθρός του παγκοσμίου συστήματος εξουσίας. Κάποιοι εκ των υστέρων διαπίστωσαν ότι ήταν λάθος τους να δημιουργήσουν και σταδιακά να ισχυροποιήσουν το ελληνικό κράτος. Αυτό το λάθος σήμερα προσπαθούν να «διαγράψουν». Το λάθος που έκαναν οι αλαζόνες Αγγλοσάξονες την εποχή της παντοδυναμίας τους και σήμερα στην «πτώση» τους προσπαθούν να διαγράψουν. Το «λάθος», το οποίο απειλεί τα συμφέροντά τους στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Το «λάθος», το οποίο επηρεάζει την ασφάλεια του Ισραήλ. Αντιλαμβανόμενοι οι Αγγλοσάξονες ότι η αυτοκρατορική Νέα Τάξη δεν μπορεί να επιβιώσει, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα υπάρχοντα χαρακτηριστικά της, προκειμένου ν” αποκτήσουν πλεονέκτημα στην επόμενη φάση, όποια κι αν είναι αυτή.

Τι κάνουν, προκειμένου να επιτύχουν; Προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ένα φαινόμενο, το οποίο λειτουργεί όπως η παλίρροια και η άμπωτη. Προσπαθούν δηλαδή μέσω της «παλίρροιας», που προκάλεσε η Νέα Τάξη, να εκμεταλλευτούν φαινόμενα, τα οποία η «άμπωτη» της πτώσης της δεν θα μπορεί να εξαλείψει. Τα χαρακτηριστικά, για παράδειγμα, τα οποία απέκτησε η Ελλάδα, μέσω της διεθνιστικής «παλίρροιας» της Νέας Τάξης και τα οποία άλλαξαν τη φυσιογνωμία της σε μεγάλο βαθμό, είναι γι” αυτούς εκμεταλλεύσιμα. Θεωρούν ότι μπορούν να εκμεταλλευτούν τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα, ώστε να μην της επιτρέψουν να «επιστρέψει» στην αρχική της κατάσταση.

Η Ελλάδα, ως κράτος, εξαιτίας της νεοταξικής φιλομεταναστευτικής πολιτικής, έχει αποκτήσει υπερεθνικά χαρακτηριστικά και αυτοί ελπίζουν ότι η οποιαδήποτε αλλαγή στον παγκόσμιο σχεδιασμό θα τους επιτρέπει να ρυθμίζουν τη συμπεριφορά της υπέρ των δικών τους συμφερόντων και όχι αυτών του ελληνισμού. Σ” αυτήν την αλλαγή σχεδιασμού θεμελιώδης στόχος τους είναι η απόσχιση της Κρήτης από την Ελλάδα. Θεωρούν ότι σ” αυτήν την αλλαγή δεν θ” αντιδράσει ούτε η Ελλάδα ως κράτος κι ούτε η Κρήτη ως «λεία». Αυτός είναι ο βασικός τους στόχος. Να πάψει η Κρήτη να είναι ελληνικό νησί και να γίνει ένας διεθνιστικός «κουβάς», τον οποίο θα ελέγχουν απόλυτα.

Πίσω απ” όλη αυτήν τη μεθόδευση είναι βέβαιο ότι κρύβονται οι Αγγλοσάξονες και οι Εβραίοι. Βλέποντας ότι η δική τους βλακώδης Νέα Τάξη είναι έτοιμη να καταρρεύσει, παίζουν τα τελευταία τους «χαρτιά», προκειμένου να εξασφαλίσουν τα μελλοντικά τους συμφέροντα. Δεν θέλουν οι Βρετανοί η πτώση της Νέας Τάξης να τους περιορίσει στα βρετανικά νησιά και μακριά από τον «δρόμο» του πετρελαίου, πάνω στον οποίο βρίσκεται η Κρήτη. Δεν θέλουν οι Εβραίοι η πτώση της Νέας Τάξης να θέτει την ασφάλεια του Ισραήλ στο έλεος της ελληνικής διπλωματίας. Θέλουν να έχουν φυσική παρουσία στην περιοχή και αυτό σημαίνει ότι επιθυμούν διακαώς την Κρήτη. Αγγλοσάξονες και Εβραίοι. Χωρίς την Κρήτη καί οι δύο είναι «τελειωμένοι». Δεν ελέγχουν τίποτε. Αυτόν τον έλεγχο δεν επιθυμούν να τον παραδώσουν στον ελληνισμό και είναι έτοιμοι να εγκληματήσουν εις βάρος του, προκειμένου να τον εξασφαλίσουν. Η μοναδική και ίσως τελευταία τους ευκαιρία είναι το δημοψήφισμα το οποίοι θα γίνει το 2012.

Δεν χρειάζεται να διαθέτει κάποιος μυστικές πληροφορίες, προκειμένου να καταλάβει αυτό το οποίο συμβαίνει και το οποίο κάποιοι επιδιώκουν διακαώς. Κατ’ αρχήν το νησί αυτήν τη στιγμή απειλείται με ανατροπή των πληθυσμιακών του ισορροπιών. Απειλείται απευθείας η εθνική του ταυτότητα. Καθημερινά δέχεται μια «βουβή» κι ανεξέλεγκτη εισβολή ξένων, οι οποίοι βέβαια είναι δυνάμει έποικοι. Αυτοί έχουν δύο μορφές. Από τη μία έχει κατακλυστεί το νησί από δεκάδες χιλιάδες οικονομικών μεταναστών και από την άλλη έχει κατακλυστεί από την «επενδυτική» εισβολή επίσης χιλιάδων «θαυμαστών» του νησιού. Δεκάδες χιλιάδες ξένοι εργαζόμενοι και ιδιοκτήτες κρητικής γης έχουν προστεθεί χωρίς κανέναν έλεγχο σ” ένα νησί το οποίο δεν είναι άπειρο. Αυτοί με την πάροδο του χρόνου αναπαράγονται, διατηρώντας τα αρχικά τους χαρακτηριστικά και διεκδικώντας δικαιώματα.

Αν τολμά κάποιος, ας ψάξει να δει αναλογίες γηγενών Κρητικών και ξένων και ας τις συγκρίνει με αυτές της Κύπρου. Ας ψάξει δηλαδή να δει πόσοι είναι οι Τούρκοι έποικοι στην Κύπρο και ας συγκρίνει αυτό το νούμερο με τους ξένους που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή στην Κρήτη. Αυτοί οι ξένοι είναι θέμα «ρύθμισης» για το πότε θα λειτουργήσουν ως «έποικοι» υπέρ των συμφερόντων τρίτων. Πραγματικοί έποικοι με πραγματική ιδιοκτησία στο χώρο. Ας ψάξει κάποιος να βρει πόσοι ξένοι είναι ιδιοκτήτες ακινήτων και γης στην Κρήτη. Ένα μεγάλο «ποσοστό» του νησιού είναι ήδη αγορασμένο από ξένους με δικαιώματα ιδιοκτητών. Αν σ” αυτό προσθέσει ο ίδιος και κάποιες άλλες αγοραπωλησίες —πιο «πονηρές»—, μπορεί να καταλάβει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. «Βοά» η Κρήτη ότι …Εβραίοι αγοράζουν μεγάλες εκτάσεις στο νότιο μέρος του νησιού. Γιατί τις αγοράζουν; Για να επενδύσουν ή μήπως για να μεταφέρουν εβραϊκούς πληθυσμούς με ιδιοκτησίες μέσα στο νησί; Ο ίδιος «επενδυτικός» οργασμός χαρακτηρίζει και τους Βρετανούς. Αυτοί φιλοδοξούν να «κληρονομήσουν» πλαγίως μεγάλο μέρος της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας. «Πλάκες» μεγέθους δήμων «αγοράζουν» από μονές τύπου Τοπλού. Ποιοι είναι όλοι αυτοί, που αγοράζουν κρητική γη και ποιων τα συμφέροντα αντιπροσωπεύουν;

Το ίδιο αφορά και την κρητική οικονομία στο γενικότερό της επίπεδο. Η οικονομία του νησιού είναι στην κυριολεξία ελεγχόμενη από τις πολυεθνικές. Δεν μιλάμε για τα απλά καταναλωτικά αγαθά, τα οποία έτσι κι αλλιώς απομυζούν τον παραγόμενο πλούτο του νησιού και τον παραδίδουν στα ταμεία των πολυεθνικών. Αυτό είναι κάτι το οποίο συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ελλάδα και βέβαια και στον υπόλοιπο κόσμο. Εδώ μιλάμε για τα κέρδη της βαριάς τουριστικής «βιομηχανίας» του νησιού. Ας ψάξει κάποιος να δει ποιες είναι οι εταιρείες, οι οποίες καρπώνονται τα μεγαλύτερα κέρδη του τουρισμού του νησιού και στην ουσία «ρυθμίζουν» την απόδοσή του, εκβιάζοντας στην πραγματικότητα τους Κρητικούς. Βρετανικές εταιρείες είναι στην πλειοψηφία τους.

Αυτές οι εταιρείες —και στηριζόμενες στους ευρωπαϊκούς νόμους περί ελεύθερης μετακίνησης εργαζομένων— έχουν μεταφέρει πολλούς έμπειρους στον εποικισμό Άγγλους. Άγγλους της Ιρλανδίας ή της Σκοτίας, έμπειρους στη «συγκατοίκηση» με εχθρικούς πληθυσμούς και γνώστες της διαχείρισης των προβληματικών σχέσεων μεταξύ των ιδίων και των γηγενών. Πολλοί από αυτούς, οι οποίοι παριστάνουν τους εργαζόμενους στις τουριστικές επιχειρήσεις, είναι σίγουρα πράκτορες των μυστικών βρετανικών υπηρεσιών. Πράκτορες, οι οποίοι εκτός από τις τουριστικές «υπηρεσίες» προσφέρουν και πληροφορίες για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός πληθυσμός στο νησί. Πράκτορες, οι οποίοι γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή ποιος είναι τι. Πράκτορες, οι οποίοι μπορούν να εκβιάσουν τον οποιονδήποτε. Πράκτορες, οι οποίοι μπορούν να σκοτώσουν τον οποιονδήποτε.

Τίποτε δεν είναι τυχαίο και τίποτε δεν είναι ασήμαντο. Είναι τόσο λεπτές πλέον οι ισορροπίες, που ακόμα και τα πιο ασήμαντα πρέπει να περάσουν από «μικροσκόπιο» για τις συνέπειές τους. Απέναντι στην Κρήτη στέκονται πολύ μεγάλα συμφέροντα, τα οποία γνωρίζουν να δημιουργούν καταστάσεις και στη συνέχεια να τις εκμεταλλεύονται. Συμφέροντα, τα οποία με τον έλεγχο των παγκόσμιων ΜΜΕ μπορούν να εμφανίσουν ακόμα και το πιο ασήμαντο ζήτημα σε σημαντικό. Συμφέροντα, τα οποία είδαμε πώς λειτουργούν στα πρόσφατα γεγονότα της Αθήνας, όπου ξεπεράστηκαν όλα τα γνωστά ρεκόρ υποκρισίας και αθλιότητας. Συμφέροντα, τα οποία καταπίνουν την καμήλα και διυλίζουν το κουνούπι. Συμφέροντα, τα οποία γνωρίζουν να «καταπίνουν» τους χιλιάδες νεκρούς της Παλαιστίνης και «συγκλονίστηκαν» από τον δικό μας Αλέξη. Συμφέροντα με μαντικές ικανότητες, εφόσον κατέλαβαν θέσεις στην Αθήνα πριν ακόμα συμβεί η δολοφονία του παιδιού. Συμφέροντα με κληρονομικό «χάρισμα», εφόσον από την πρώτη μέρα των ταραχών προέβλεπαν «συνέχεια».

Αυτά τα συμφέροντα έχουν στοχοποιήσει την Ελλάδα. Με όπλο τους τα διεθνή ΜΜΕ προσπαθούν να της προκαλέσουν ζημιά σε όλους τους τομείς. Βυθίζεται στην άβυσσο η θηριώδης οικονομία των ΗΠΑ και αυτά τα ΜΜΕ ασχολούνται με την ασήμαντη ελληνική οικονομία. Μπαγκλαντές θυμίζει η Βρετανία της λίρας και αυτά τα ΜΜΕ ανησυχούν για την τύχη του Ευρώ, το οποίο απειλεί η οικονομία της Ελλάδας. Κλονίζεται η γερμανική οικονομία και αυτά τα ΜΜΕ ασχολούνται με τα χρέη του ελληνικού κράτους. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Όπου μπορούν να «χτυπήσουν» την Ελλάδα, το κάνουν. Τη «χτυπούν» σε ένα φάσμα τεράστιο. Από ασήμαντα οικονομικά θέματα μέχρι πολύ λεπτές εθνικές ευαισθησίες.

Οτιδήποτε αφορά την Ελλάδα και τη θίγει, κάνει μέσα σε λίγες ώρες τον γύρο του κόσμου. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα εθνικά της θέματα. Σε βρετανικό τηλεπαιχνίδι γνώσης θεωρήθηκε λάθος η απάντηση που θεωρούσε τον Αλέξανδρο Έλληνα. Τον γύρο του κόσμου κάνουν ειδήσεις, οι οποίες αφορούν εκδηλώσεις μειονοτικών που αντιδρούν στην ελληνική κατοχή και «καταπίεση». Όπου δεν υπάρχουν προβλήματα, φροντίζουν οι ίδιοι να τα δημιουργούν, ακόμα κι αν κινδυνεύουν να εμφανιστούν ως γελοίοι. Ποιος ξεχνάει αυτά τα ΜΜΕ, που ανακάλυψαν έναν ηλίθιο Κερκυραίο και πρόβαλαν τις «αυτονομιστικές» του απόψεις, παρουσιάζοντάς τες λίγο έως πολύ σαν κίνημα που ταλανίζει την Κέρκυρα; Αυτοί, που μέσα στην πατρίδα τους αντιμετωπίζουν έναν οπλισμένο IRA, «συγκλονίστηκαν» από την «αντίσταση» του Κερκυραίου.

Την ίδια τακτική υπερπροβολής των αρνητικών γεγονότων ακολουθούν και στην Κρήτη. Οτιδήποτε τους επιτρέπει να κατηγορούν την Κρήτη και ειδικά τους Έλληνες Κρητικούς, προβάλλεται παγκοσμίως. Ποιος ξεχνάει για παράδειγμα εκείνους τους ευαίσθητους ξένους «Νεοκρητικούς», οι οποίοι «συγκλονισμένοι» αποκάλυψαν στο παγκόσμιο κοινό τις «ανοσιότητες» που συμβαίνουν στο νησί; Που βγήκαν και κατηγόρησαν τους Κρητικούς για βαρβαρότητα, εξαιτίας του βασανισμού ενός σκύλου; Μήπως κάποιοι «χτίζουν» διαφοροποιήσεις μεταξύ κοινοτήτων πάνω στο νησί; Μήπως κάποιοι δημιουργούν τεχνητά κάποια συλλογικά συμφέροντα, για να προκαλούν κατά παραγγελίαν συλλογικές αντιδράσεις; Μήπως αυτοί οι οποίοι κατηγόρησαν τους Κρητικούς για «βαρβαρότητα» ήταν οι ίδιοι που σκότωσαν τον σκύλο, ακριβώς για να τους κατηγορήσουν;

Ακόμα και η «επιτυχία» του Ηρακλείου να έχει δύο ομάδες στην Α’ Εθνική στην παρούσα φάση δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητη. Γιατί; Γιατί στην «παράγκα», που λέγεται «ελληνικό ποδόσφαιρο» και την οποία ελέγχει απόλυτα το παρακράτος, τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Αν κάποιοι μεθοδεύουν μελλοντικές κοινωνικές συγκρούσεις, γνωρίζουν ότι οι αθλητικοί σύλλογοι μπορούν να γίνουν εύκολα «πόλοι» έκφρασης τέτοιων εντάσεων. Ο εμφύλιος στη Γιουγκοσλαβία ξεκίνησε πρώτα στα στάδια του Βελιγραδίου και κατόπιν έφτασε στις γειτονιές της. Γιατί στο Ηράκλειο τη δεδομένη στιγμή δημιουργούνται δυνάμει «πόλοι» εσωτερικών συγκρούσεων; Είναι τυχαία η επιλογή του τίτλου «Γ.Σ. Εργοτέλης, Διεθνής Ένωσις, ΠΑΕ» ή μήπως αυτή βόλευε ιδανικά; Τα χρώματά του είναι τα αρχικά της ιδρύσεως ή πρέπει να μας παραπέμψουν σε άλλα «κίτρινα» παραδείγματα εντός και εκτός Ελλάδας;

Γιατί μας προβληματίζει τόσο η περίπτωσή του; Γιατί στις κερκίδες του Εργοτέλη κάποιοι έβαλαν τη σημαία της «ανεξάρτητης» Κρήτης και κάποιοι άλλοι προφανώς δεν ενοχλήθηκαν ως Κρητικοί, ώστε ν” αντιδράσουν άμεσα. Άγνωστοι την τοποθέτησαν, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των καναλιών της διαπλοκής. Άγνωστοι στο Ηράκλειο; Αυτό είναι το όλο θέμα. Αυτό φοβόμαστε. Απέναντι στον προβοκάτορα, που τοποθέτησε αυτήν τη σημαία της «ανεξαρτησίας» στο γήπεδο του Εργοτέλη, θα βρεθεί κάποιος άλλος επίσης προβοκάτορας να τοποθετήσει μια ελληνική σημαία της «κατοχής» στο γήπεδο του ΟΦΗ. Τότε θ” αρχίσουν τα πράγματα να γίνονται επικίνδυνα, γιατί στις κερκίδες θα γίνονται συσπειρώσεις και αντισυσπειρώσεις, οι οποίες δεν θα έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο.

Γι” αυτόν τον λόγο αναρωτιόμαστε για μερικά βασικά θέματα. Ο «Εργοτέλης» τι ακριβώς αντιπροσωπεύει στο κοινωνικό σύνολο του Ηρακλείου; Ποιο ακριβώς είναι το «προφίλ» που δείχνει προς τα έξω και σε ποιους απευθύνεται; Από πού προσπαθεί να «μαζέψει» φιλάθλους και συμπάθεια; Μήπως «ψαρεύει» ανάμεσα στους «πολιτισμένους» ξένους, οι οποίοι λυπήθηκαν τον σκύλο και κατηγόρησαν τους Κρητικούς για «βαρβαρότητα»;

Όλα αυτά όμως δεν γίνονται από μόνα τους. Δεν μπορούν να γίνουν από μόνα τους. Απαιτείται συνέργεια υψηλά ισταμένων προσώπων. Τι είναι αυτό που κατά την άποψή μας συμβαίνει σήμερα στην Κρήτη; Το εξής απλό. Το ελληνικό παρακράτος των χαφιέδων της Αθήνας «χτίζει» ένα κρητικό παρακράτος. Φτιάχνει με τα δικά του μέσα έναν «κλώνο» του. Αυτές οι εντολές δόθηκαν στους προδότες και αυτές εκτελούνται. Δεν είναι κάτι το παράλογο γι” αυτούς. Αρκεί που εξυπηρετούν τα δικά τους ιδιωτικά συμφέροντα. Συμφέροντα, τα οποία δεν απειλούνται, επειδή τα «αφεντικά» αποφάσισαν να χωρίσουν μια σημερινή ενιαία επιχείρηση σε δύο αυτόνομες «θυγατρικές». Λύσεις υπάρχουν για κάποιους και είναι εύκολες. Οι ίδιοι θα είναι και πάλι κυρίαρχοι και στις δύο «θυγατρικές». Η οικογένεια Μητσοτάκη, για παράδειγμα, δεν έχει πρόβλημα από ένα απλό «σπάσιμο» της επιχείρησης που λέγεται Ελλάδα. Οι μισοί απ” αυτούς στο «νησί» και οι άλλοι μισοί στο «Καρπενήσι». Οι μισοί θα παραμείνουν κυρίαρχοι στην Κρήτη ως Χανιώτες και οι άλλοι μισοί θα παραμείνουν κυρίαρχοι στην Ελλάδα, παριστάνοντας τους «Καρπενησιώτες».

Αναφερόμαστε σ” αυτές τις ισχυρές οικογένειες εξουσίας, γιατί αυτές ελέγχουν το ελληνικό παρακράτος. Όμως, για να υπάρξει παρακράτος, πρέπει να υπάρχει έλεγχος του δικαστικού συστήματος. Το πρόβλημα αυτήν τη στιγμή στην Κρήτη έχει τη γενεσιουργό του αιτία στο δικαστικό σύστημα. Το δικαστικό σύστημα στην Κρήτη έχει πρόβλημα γιατί κάποιους τους βολεύει να έχει πρόβλημα. Κάποιοι αυτήν τη στιγμή «τσουβαλιάζουν» την κρητική οικονομία και την παραδίδουν σε χέρια συγκεκριμένων ανθρώπων. Κάποιοι σήμερα γίνονται με παράνομα μέσα κυρίαρχοι της κρητικής οικονομίας και αυτοί είναι επικίνδυνοι. Κάποιοι σήμερα λεηλατούν το δημόσιο κεφάλαιο και πλούτο της Κρήτης και αυτοί είναι επικίνδυνοι. Γιατί; Γιατί ακριβώς, επειδή είναι παράνομοι, εκβιάζονται από αυτούς που τους παρέχουν ατιμωρησία.

Αυτή η «χαλαρότητα» του νόμου στην Κρήτη είναι εσκεμμένη, γιατί κάποιοι θέλουν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις που ευνοούν επικίνδυνους σχεδιασμούς. Αυτή η «χαλαρότητα» προκάλεσε τα επεισόδια στα Ζωνιανά. Αυτή η «χαλαρότητα» επιτρέπει σε κάποιους να ζουν στην εποχή των αρματολών και των κλεφτών και να σηκώνουν όπλα εναντίον όποιου στέκεται εμπόδιο στην «πρόοδό» τους. Αυτή η «χαλαρότητα» επιτρέπει σε κάποιους άλλους να πηγαίνουν στα αστυνομικά τμήματα και να «απελευθερώνουν» τους βοσκούς τους. Αυτή η «χαλαρότητα» είναι εσκεμμένη, γιατί συνδέει ανθρώπους με μικροσυμφέροντα της πλάκας με άλλους ανθρώπους, οι οποίοι εξυπηρετούν επικίνδυνα και μεγάλα συμφέροντα. «Χαλαρότητα», η οποία δεν συναντάται σε κανένα άλλο μέρος της χώρας.

Αυτή η «χαλαρότητα» αποδεικνύει ότι στην Κρήτη υπάρχει παραδικαστικό σύστημα, το οποίο λειτουργεί μακράν χειρότερα από το κύκλωμα που υπάρχει στην υπόλοιπη χώρα. Όμως, όπου υπάρχει παραδικαστικό κύκλωμα, ποιον αναζητούμε; Τον Μητσοτάκη. Ποιον άλλο θα αναζητούσαμε; Τον παπά της ενορίας της Αγίας Παρασκευής; Αναζητούμε τον αποστάτη, που μας βύθισε στη Χούντα. Αυτόν, που έθεσε τα θεμέλια για το σύγχρονο μακεδονικό πρόβλημα. Αυτόν, που «πλημμύρισε» τη χώρα με Αλβανούς. Αυτόν, που βλέπει με κατανόηση τις «εθνικές» ευαισθησίες των μουσουλμάνων της Θράκης. Αυτόν, που πίεσε τους Κυπρίους να ψηφίσουν το σχέδιο Ανάν και απείλησε με ανατροπή τον πρόεδρο του ΟΧΙ. Αυτόν, που επιχείρησε να μας μπλέξει σε θρησκευτικό πόλεμο, βάζοντας την Εκκλησία της Ελλάδας απέναντι στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Αυτόν, που ξεκίνησε το εγκληματικό ξεπούλημα του δημοσίου κεφαλαίου της χώρας. Αυτόν, που χάρισε δημόσια περιουσία στον «τέως». Αυτόν, που «νομοθέτησε», για να οδηγήσει τους Έλληνες στη «σφαγή» του χρηματιστηρίου. Αυτόν, που, όπως δείχνουν τα πράγματα, ούτε ο θάνατος τον θέλει μαζί του.


Αυτονομία και τουρισμός.

Η Κρήτη του «Μπατίστα».
Επειδή ζούμε σε περίεργες εποχές και εμάς μας αρέσει να αναλύουμε καταστάσεις και να βλέπουμε τα πράγματα ακόμα και από τις πιο περίεργες «γωνίες», θα κάνουμε το ίδιο και για την περίπτωση της αυτονόμησης της Κρήτης. Κάποιοι Κρητικοί μπορεί να «γοητεύονται» από μια τέτοια επιλογή και θα θέλαμε να δούμε τα πράγματα από μια τέτοια «γωνία». Θεωρούμε ότι είναι δικαίωμά τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν. Υπάρχει βάση για τέτοιες αναλύσεις, εφόσον υπάρχει μια —ολιγάριθμη θέλουμε να πιστεύουμε— μερίδα Κρητικών, η οποία, «παρασυρμένη» από την νεοταξίτικη λογική της «ατομικότητας» και την ιστορική άγνοια, «φλερτάρει» με την ιδέα της ανεξαρτησίας. Κατά τη γνώμη τους η Κρήτη τα «έχει όλα» και δεν έχει ανάγκη την υπόλοιπη Ελλάδα. Εμείς αναρωτιόμαστε. Η Πελοπόννησος δεν τα έχει κι αυτή «όλα»; Δεν μπορεί κι αυτήν να επιβιώσει ανεξάρτητη; Η Βόρεια Ελλάδα δεν τα έχει κι αυτήν «όλα»; Τι της λείπει; Πώς όμως αυτή η Ελλάδα των τόσο πολλών και τόσο πλουσίων «διαμερισμάτων» κατορθώνει και για έναν μυστήριο λόγο μένει φτωχή; Άρα κάποιοι τη θέλουν να είναι φτωχή και αυτοί προφανώς δεν είναι οι Έλληνες. Αν αυτοί οι ξένοι θέλουν την Ελλάδα —συμπεριλαμβανομένης και της Κρήτης— φτωχή, γιατί να επιτρέψουν στην ανεξάρτητη Κρήτη να ζει πλούσια;

Πλούσια; Εδώ ανοίγει ένα άλλο θέμα. Πώς πλούσια; Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί έχει μεγάλη σημασία η προέλευση του πλούτου. Πλούτο παράγει ένας βιομήχανος ή ένας κτηματίας και πλούτο παράγει και ένας έμπορος ναρκωτικών. Πλούτο παράγει η βιομηχανική κοιλάδα του Ρουρ και πλούτο παράγει και ο τουριστικός «βάλτος» της Μπανκγκόνκ. Σε ποιον πλούτο «επενδύουν» το πλούσιο μέλλον τους οι «αυτονομιστές» Κρητικοί; Για το συμβατικό κεφάλαιο της Κρήτης δεν συμφέρει η αυτονόμηση. Γιατί; Γιατί αφήνει την Κρήτη εκτεθειμένη στα σκληρά δεδομένα μιας παγκόσμιας αγοράς, η οποία σήμερα κλονίζεται. Μια αγορά εντελώς αβέβαιη, για να μπορεί κάποιος να σχεδιάσει το μέλλον του. Μια αγορά, η οποία, αν συνεχιστεί η κρίση, θα οδηγήσει όλα τα κράτη σε προστατευτικά μέτρα. Μια αγορά, που θα «κλείσει» για τους ξένους παραγωγούς όλων των τύπων, προκειμένου το κάθε κράτος να σώσει τον εαυτό του. Έτσι γίνεται πάντα και έτσι θα γίνει και στο άμεσο μέλλον. Η αφελής Νέα Τάξη, με την αυτοκρατορική δομή της ενιαίας αγοράς, δεν δείχνει ότι έχει περιθώρια επιβίωσης. Μαζί μ” αυτήν δεν έχουν περιθώρια επιβίωσης και όσοι υπάρχουν στην αγορά εξαιτίας των υπερεθνικών νόμων και κανόνων που σήμερα τη διέπουν.

Γι” αυτόν τον λόγο διαχωρίζουμε το συμβατικό κεφάλαιο από το κεφάλαιο της «υπηρεσίας». Η συμβατική παραγωγή της Κρήτης έχει συμφέρον από τις ευρωπαϊκές επιλογές του κράτους της Ελλάδας, εφόσον αποκτά ειδική ανταγωνιστικότητα ως εσωκοινοτική διαδικασία. Αν αυτή η Κρήτη ήταν ένας εξωκοινοτικός παραγωγός, θα είχε ν” ανταγωνιστεί τις παραγωγές της Τουρκίας και της Αιγύπτου και αυτό δεν είναι εύκολο. Επιπλέον πάντα ξεκινάει με πλεονέκτημα, εφόσον ως μέλος της ελληνικής επικράτειας έχει μόνιμα μια —αναλογικά για το μέγεθός της— μεγάλη ελληνική αγορά. Μια αγορά δέκα εκατομμυρίων καταναλωτών και την οποία ποτέ και κανένας δεν θα μπορεί να την «κλείσει» εις βάρος των Κρητικών. Η ίδια παραγωγή έχει συμφέρον να μπαίνει στην «πλατφόρμα» της ελληνικής παραγωγής και άρα να μπαίνει σε αγορές, οι οποίες «ανοίγουν» εξαιτίας διακρατικών συμφωνιών ενός κράτους όπως η Ελλάδα. Η ίδια παραγωγή έχει συμφέρον από τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις και βέβαια τις αποζημιώσεις, οι οποίες εξασφαλίζονται από τη στρατηγική επιλογή του ελληνικού κράτους να είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα, ως κράτος, είναι αυτή η οποία δικαιούται τις αποζημιώσεις που καταλήγουν στην Κρήτη και όχι η ίδια η Κρήτη.

Εφόσον όμως αυτή η παραγωγή δεν έχει συμφέρον από την αυτονομία, ποιος έχει; Προφανώς μιλάμε για τον τουρισμό. Τα κέρδη του τουρισμού βάζουν σε πειρασμό κάποιους και «βλέπουν» αδικίες. Τα «μαύρα» χρήματα γύρω από τα παρακυκλώματα του τουρισμού βάζουν σε πειρασμό κάποιους. Τα εύκολα «χασισοχρήματα», τα οποία προκύπτουν από τους «καμένους» τουρίστες, που έρχονται στην Κρήτη να κάνουν ό,τι δεν επιτρέπεται να κάνουν στις πατρίδες τους. Γι” αυτά τα χρήματα μιλάμε. Όταν δεν υπήρχαν αυτά τα κέρδη, δεν υπήρχαν ιδιαίτερες «ανησυχίες». Δεν βλέπουμε λοιπόν κάτι διαφορετικό, που να δικαιολογεί τη σημερινή εκτίμηση περί της κρητικής «αυτάρκειας». Δεν βλέπουμε νέους «κάμπους» στη Μεγαλόνησο. Δεν βλέπουμε νέα βιομηχανικά «πάρκα», τα οποία να ξεχειλίζουν από παραγωγικότητα. Το μόνο που βλέπουμε είναι νέα ξενοδοχεία, νέα μπαρ και νέες «υπηρεσίες», που αποφέρουν πλούτο.

Γι” αυτόν τον λόγο είπαμε ότι έχει μεγάλη σημασία η προέλευση του πλούτου. Είναι διαφορετικό πράγμα ο πλούτος του πραγματικού κεφαλαίου, που καθιστά έναν λαό ισχυρό και διαφορετικό πράγμα ο τουρισμός. Ο τουρισμός είναι μια παντελώς ιδιόρρυθμη κατάσταση. Ως δραστηριότητα μοιάζει με το «κυνήγι». Δεν είναι σίγουρο το αποτέλεσμά του και μάλιστα σε καιρούς χαλεπούς, όπως αυτοί που διανύουμε. Το χειρότερο όμως με τον τουρισμό είναι οι κοινωνικές του συνέπειες. Κανένα μέρος στον κόσμο δεν άκμασε εξαιτίας του τουρισμού. Αντίθετα πολλά καταστράφηκαν εξαιτίας του τουρισμού. Διέλυσαν οι κοινωνίες τους και εκφυλίστηκαν. Εκπορνεύτηκαν τα παιδιά τους και βυθίστηκαν στα ναρκωτικά. Τα παραδείγματα της «υπερανεπτυγμένης» τουριστικά Άπω Ανατολής άπειρα. Ζηλεύει κάποιος λαός εκείνα τα κράτη; Ζηλεύει κανείς την Ταϊλάνδη ή το Μπαλί για τις τουριστικές τους «επιτυχίες»; Γιατί οι λαοί τους αντιδρούν στον τουρισμό με την τρομοκρατία; Γιατί οι λαοί, που θεωρητικά επωφελούνται από αυτόν, θέλουν να τον «διώξουν» μέσω της τυφλής τρομοκρατίας;

Αντιδρούν, γιατί γνωρίζουν τις συνέπειές του. Γιατί πληρώνουν οι ίδιοι τις συνέπειές του. Γιατί, εκτός από τις πολυεθνικές των ξενοδοχείων και τους ντόπιους νταβατζήδες και εμπόρους ναρκωτικών, κανένας άλλος δεν έχει κέρδος από τον τουρισμό. Όλοι οι υπόλοιποι μοιράζονται μόνον τη ζημιά. Ο τουρισμός «διαβρώνει» τις ανθρώπινες κοινωνίες. Με τον τρόπο με τον οποίο έχει αναπτυχθεί ο σύγχρονος τουρισμός, εξελίσσεται σε μια πραγματική κατάρα. Χάνεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια εξαιτίας του. Γιατί, όταν δεν θα φτάνουν τα δωμάτια και η θέα για να διατηρηθεί ο τουρισμός, κάποιοι θ” αρχίσουν να πουλάνε πιο «ειδικές» υπηρεσίες. Θα αρχίσουν να εκπορνεύουν την κοινωνία για την προσέλκυση τουρισμού. Θα αρχίσουν να «πουλάνε» ασυδοσία, για να προσελκύουν ανθρώπους, υποσχόμενοι ότι θα τους επιτρέψουν να κάνουν ατιμώρητα ό,τι δεν μπορούν να κάνουν στις πατρίδες τους. Η παιδεραστία ή τα ναρκωτικά δεν είναι μεμονωμένα φαινόμενα, τα οποία αφορούν την «αλλόθρησκη» Άπω Ανατολή. Είναι η βέβαιη κατάληξη της τουριστικής «βιομηχανίας», όταν θα έρθει αντιμέτωπη με την «ύφεση».

Αυτά ακριβώς είναι τα προβλήματα με τον τουρισμό. Οι λαοί εκφυλίζονται, όταν στηρίζονται στον τουρισμό. Χάνουν τα χαρακτηριστικά που τους κάνουν ισχυρούς. Σταδιακά μετατρέπονται σε τεμπέλικους, παρασιτικούς και αφιλόξενους λαούς. Γίνονται σαν τις πόρνες, οι οποίες χαμογελούν σε όποιον μπορεί να τις πληρώσει. Τολμάει σήμερα η κρητική κοινωνία να κάνει μια αυτοκριτική; Σίγουρα οι σημερινοί Κρητικοί είναι πλουσιότεροι από τους πατέρες τους. Είναι όμως καλύτεροι άνθρωποι από εκείνους; Είναι πιο ευτυχισμένοι από εκείνους; Τι αντιπροσώπευε παλιά ο Κρητικός στη συνείδηση των υπολοίπων Ελλήνων και τι αντιπροσωπεύει σήμερα; Ποια ήταν τα πρότυπα των Κρητικών παλαιότερα και ποια είναι σήμερα;

Γι” αυτόν τον λόγο μιλάμε για αυτοκριτική. Εμείς είμαστε οι τελευταίοι που θα κρίνουμε τους Κρητικούς, εφόσον τα προβλήματα της κρητικής κοινωνίας είναι προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Στο ίδιο «καζάνι» όλοι «βράζουμε» και τα ίδια προβλήματα μας απασχολούν. Γι” αυτόν τον λόγο είμαστε σίγουροι ότι πολλοί από αυτούς μισούν τον τουρισμό γι” αυτό το οποίο έχει κάνει στην κοινωνία τους. Είμαστε σίγουροι ότι πολλοί ήδη βλέπουν σαν «κατάρα» την ομορφιά του νησιού τους. Πολλοί θα είχαν γλιτώσει τα παιδιά τους από τα ναρκωτικά, αν δεν υπήρχαν τα «εύκολα» χρήματα του τουρισμού. Πολλοί θα είχαν σώσει τις οικογένειές τους, αν δεν υπήρχε η «ομίχλη» της ηθικής ανοχής, που δημιουργεί ο στόχος της υψηλής τουριστικής «απόδοσης».

Ποιο ακριβώς μοντέλο «ονειρεύονται» οι «αλύτρωτοι» Κρητικοί; Σήμερα κάποιοι από αυτούς θεωρούν τους εαυτούς τους αδικημένους, εξαιτίας των φόρων που υποτίθεται ότι καταβάλουν και των υποδομών που θεωρούν ότι είναι ανεπαρκείς. Αν αυτοί είναι αδικημένοι, κάποιοι άλλοι είναι ευνοημένοι. Δεν γίνεται διαφορετικά. Όταν μέσα σε έναν κλειστό οικονομικό χώρο αισθάνεσαι αδικημένος, πρέπει υποχρεωτικά να μπορείς να δείξεις τον ευνοημένο. Έναντι ποιων θεωρούν τους εαυτούς τους αδικημένους; Μήπως ζηλεύουν τις «υποδομές» της Μακεδονίας, ώστε να θεωρούν ότι οι Μακεδόνες επωφελούνται εις βάρος τους; Μήπως ζηλεύουν τις «υποδομές» της υπόλοιπης Ελλάδας; Όταν δεν διαφέρεις από τους υπόλοιπους και για κάποιον «ανεξήγητο» λόγο ζεις φτωχά, υπάρχει πρόβλημα, αλλά δεν είναι αυτό το οποίο φαντάζεσαι.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι οι ιμπεριαλιστές που τη λεηλατούν και οι χαφιέδες τους, οι οποίοι μας κυβερνούν εις βάρος των συμφερόντων μας. Από τα χρήματα της Κρήτης δεν επωφελούνται κάποιοι άλλοι Έλληνες. Επωφελούνται οι ξένοι, που μας πουλάνε όπλα. Επωφελούνται οι ξένοι, που παίρνουν «νταβατζιλίκι» από την οποιαδήποτε στοιχειώδη αναπτυξιακή προσπάθεια κάνουμε ως λαός. Επωφελούνται οι ξένοι, που μας έχουν παγιδεύσει στα μονοπώλια και μας λεηλατούν στην αγορά. Επωφελούνται οι ξένοι, που μας έχουν πάρει τα φιλέτα της γης και χτίζουν resorts στην αγορασμένη βαλκανική αποικία τους. Επωφελούνται και οι δικοί μας «ξένοι», που είναι λακέδες τους και παίρνουν προμήθειες από τη «σφαγή» της ελληνικής οικονομίας. Εναντίον αυτών πρέπει να κάνουμε «μέτωπο» και εναντίον αυτών πρέπει να πολεμήσουμε. Όλα τα άλλα είναι σφάλματα, τα οποία θα τα εκμεταλλεύονται οι ίδιοι πάντα παράγοντες.

Η Κρήτη του «Μπατιστομητσοτάκη».

Αναφερόμαστε στον τουρισμό, γατί εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι. Το «ζεστό» χρήμα του τουρισμού είναι αυτό το οποίο επιτρέπει σε κάποιους να το χρησιμοποιούν σαν «καρότο», για να βάζουν τον κόσμο στον πειρασμό της αυτοδιάθεσης. Το θέμα είναι για πόσο διάστημα αυτό το χρήμα θα είναι «ζεστό» και βέβαια θα βρίσκεται στα χέρια των Κρητικών. Μια ανεξάρτητη Κρήτη είναι θέμα χρόνου να γίνει μια «Κούβα», όμοια με αυτήν του Μπατίστα. Μια «Κούβα», η οποία θα λειτουργεί ως «Μπανανία» με νόμους «Μπατίστα». Μια «Κούβα», την οποία θα την εκμεταλλεύονται οι πολυεθνικές και με τους κατοίκους της να περιορίζουν την επιβίωσή τους στα όρια της «υπηρεσίας» και ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει. Από εμπόριο ναρκωτικών μέχρι πορνεία. Στην καλύτερη των περιπτώσεων σερβιτόροι.

Θα αφήσουν οι Βρετανοί ένα νησί στο κέντρο της Μεσογείου, χωρίς να διεκδικήσουν το σύνολο των κερδών που αποφέρει στους ιδιοκτήτες του; Θα αφήσουν στη διαχείριση των Κρητικών ένα νησί «φιλέτο» για τον κάθε επίδοξο ιμπεριαλιστή; Αυτοί «χορεύουν» χωρίς «όργανα». Τώρα που έχουν «όργανα», θα αφήσουν το «γλέντι»; Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Αυτοί μας έβαλαν σε έναν τρομερό εμφύλιο, προκειμένου να μας ελέγχουν απόλυτα. Έμπλεξαν σε εμφύλιο έναν λαό ολόκληρο, χωρίς να έχουν το παραμικρό έρεισμα στην κοινωνία του και μάλιστα σε μια εποχή που αυτός ο λαός τους μισούσε στην κυριολεξία.

Με μερικές εκατοντάδες δοσίλογων και προδοτών μάς βούτηξαν στο αίμα. Θα αφήσουν την Κρήτη «ανεξάρτητη» τη στιγμή που έχουν ήδη μέσα σ” αυτήν στρατιωτικές βάσεις; Θα την αφήσουν «ανεξάρτητη» τη στιγμή που έχουν ήδη μέσα σ” αυτήν ελεγχόμενους πληθυσμούς και ιδιοκτησίες; Τεράστιους αναλογικά πληθυσμούς, εφόσον όλοι οι ξένοι, που σήμερα ζουν και εργάζονται στην Κρήτη, είναι εύκολο να «ρυθμιστούν» υπέρ των συμφερόντων τους. Πληθυσμούς, των οποίων οι μεταξύ τους εντάσεις μπορούν να έχουν την ισχύ εμφυλιοπολεμικών συγκρούσεων; Θα αφήσουν ένα νησί ανεξάρτητο τη στιγμή που μπορούν να το εκβιάζουν με το κλείσιμο ενός διακόπτη; Ποια ακριβώς είναι η «αυτάρκεια» την οποία επικαλούνται κάποιοι, όταν αυτή παύει να υφίσταται με το κατέβασμα ενός κοινού διακόπτη της παροχής του ηλεκτρισμού;

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος προφήτης, για να προβλέψει τι θα γίνει σε περίπτωση αυτονομίας. Αρκεί να διαθέτει ιστορική μνήμη. Το «έργο» της αυτόνομης Κρήτης είναι ένα έργο το οποίο το έχουμε ξαναδεί. Πριν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί των Κρητικών για την «απελευθέρωσή» τους από τους Τούρκους κατακτητές, στο νησί είχαν εγκατασταθεί στρατοί τεσσάρων ξένων δυνάμεων. Πριν προλάβουν ν” «αγκαλιαστούν» μεταξύ τους οι Κρητικοί για την επιτυχία τους, κάποιοι είχαν πάρει τα όπλα για να ξεκινήσουν κρητικό εμφύλιο. Οι ξένοι «κούρδιζαν» με χρήματα τους προδότες και αυτοί παρέσερναν τους πληθυσμούς. Η ένωση με την Ελλάδα διατήρησε το ενιαίο της κρητικής κοινωνίας και έσωσε την Κρήτη από έναν μόνιμο εμφύλιο.

Σε διαφορετική περίπτωση, όσα θα ήταν τα ξένα συμφέροντα, τόσες θα ήταν και οι συγκρουόμενες ομάδες. Όσες θα ήταν οι ξένες δυνάμεις, τόσες θα ήταν και οι «εκλεκτές» τους «μεγαλοοικογένειες» της Κρήτης. Δεν θα τους άφηναν ούτε για μια στιγμή ήσυχους. Ένας Θεός ξέρει πώς θα ήταν σήμερα η Κρήτη, αν δεν είχε ενωθεί με την Ελλάδα. Από τις επιρροές εκείνης της περιόδου υπάρχουν σήμερα τα κατάλοιπα των «βαρονιών» στην Κρήτη. Χαφιέδες και συνεργάτες ξένων δυνάμεων είναι οι περισσότερες από τις κυρίαρχες κρητικές οικογένειες, οι οποίες λειτουργούν εις βάρος όλων των Κρητικών και απομυζούν ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει στο νησί. Οικογένειες, οι οποίες, για ν” αποκτήσουν μια «δημοκρατική» μονιμότητα στο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον της Κρήτης, έχουν στο σύνολό τους «κρυφτεί» μέσα στα μεγάλα κόμματα εξουσίας.

Αυτές οι οικογένειες πρωταγωνίστησαν στον εγκληματικό κομματισμό του κρατικού μηχανισμού. Ήταν θέμα επιβίωσης γι” αυτές μια τέτοια πρακτική. Είχαν ιδιωτικούς «στρατούς» να ταΐσουν και η λύση του κρατικού μισθού ήταν η τελειότερη. Σε κάθε εκλογική διαδικασία οι «βαρόνοι» της Κρήτης διαπραγματεύονταν θέσεις για τους «πραιτοριανούς» τους. Η Κρήτη γινόταν «πράσινη» ή «γαλάζια» μετά από πλειοδοτικό διαγωνισμό. Ήταν επί χρόνια πράσινη, γιατί το ΠΑΣΟΚ έκανε τις καλύτερες προσφορές και αυτό συνέφερε και τους υποτιθέμενους γαλάζιους «βαρόνους».

Επί ΠΑΣΟΚ ενισχύθηκαν οι πάντες, γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν έκανε «οικονομία» στα βολέματα. Με τον τρόπο αυτόν συμμετείχαν στην κεντρική εξουσία, αλλά δεν έχαναν τα «προνόμιά» τους στο νησί. Διόριζαν ανθρώπους τους σε όλη την Ελλάδα, για να εισπράξουν δύναμη στο νησί. Διόριζαν αβέρτα δημοσίους υπαλλήλους, για να βαστούν σε «ομηρία» τις οικογένειές τους στο νησί. Με τον διορισμό τούς «εγκλώβιζαν» στην «αυλή» τους και με τη μετάθεση τους απειλούσαν. Οι πρώτοι και πιο επιτυχημένοι διδάξαντες της υπερκομματικής διαπλοκής. Αυτές οι οικογένειες με τον τρόπο αυτόν δεν έπαψαν ποτέ να δρουν ανεξέλεγκτα και υπεράνω νόμων.

Πιστεύει κάποιος απλός Κρητικός ότι είναι ίσος με έναν Μητσοτάκη απέναντι στον νόμο; Αν ο Μητσοτάκης βρίσκεται υπεράνω του νόμου ενός σχετικά συγκροτημένου κράτους —όπως είναι η Ελλάδα—, πόσο θα υπερέχει όταν θα γίνει ο ίδιος ο νόμος μιας ανεξάρτητης Κρήτης; Όταν εντός ενός ενιαίου ελληνικού κρατικού πλαισίου αυτές οι οικογένειες δεν σταμάτησαν ποτέ να χτίζουν παρακρατικά «φέουδα», τι θα έκαναν αν δεν υπήρχε αυτό; Αν αυτοί τολμούν σήμερα και λειτουργούν υπεράνω νόμων, γιατί έτσι το επιβάλει η αθλιότητά τους, τι θα έκαναν αν οι ίδιοι ήταν ο νόμος;

Αυτοί οι «βαρόνοι» αποφασίζουν μέσα στην Κρήτη ποιος θα «προοδεύσει» και ποιος όχι. Ποιοι, για παράδειγμα, έγιναν πλούσιοι από τον δρόμο που συνδέει τα Χανιά με το Ηράκλειο; Οι τυχεροί που μάντεψαν τη χάραξη ή μήπως οι «τυχεροί» οι οποίοι γνώριζαν τον Μητσοτάκη που «χάραζε»; Όλοι αυτοί οι «βαρόνοι» έχουν «τυχερούς» ανθρώπους γύρω τους. Ανθρώπους, οι οποίοι πετυχαίνουν εκεί όπου οι υπόλοιποι Κρητικοί αδυνατούν να πετύχουν. Αυτοί οι πετυχημένοι «τυχεροί» τους στηρίζουν. Τον σκύλο του να βάλει ο Μητσοτάκης υποψήφιο βουλευτή, θα τον στηρίξουν οι «τυχεροί». Οι «τυχεροί», που, θέλοντας να μονιμοποιήσουν την «τύχη» τους, συνήθως τη σφραγίζουν με μια κουμπαριά.

Αναφερόμαστε στην περίπτωση του Μητσοτάκη, γιατί είναι η πλέον αντιπρο­σω­πευτική περίπτωση. Ελέω Αμερικανών και Εβραίων είναι ο επικεφαλής του κεντρικού ελληνικού παρακράτους και ο απόλυτος ρυθμιστής του κρητικού παρακράτους. Αυτός ο οποίος παίρνει τη σημαδεμένη «τράπουλα» από την αμερικανική πρεσβεία και μοιράζει «χαρτί» στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ο πολιτικός παρακρατικός «γενετιστής», ο οποίος σήμερα φτιάχνει τον «κλώνο» του παρακράτους στην Κρήτη.

Αυτός είναι το πλέον επικίνδυνο στοιχείο στην Κρήτη. Γιατί; Γιατί χρωστάει τα πάντα στους προστάτες του. Ο Μητσοτάκης είναι ό,τι είναι με τις «πλάτες» των ξένων. Αυτοί τον προστάτευσαν, όταν ο ελληνικός λαός ήθελε να τον εξοντώσει για την αποστασία. Αυτοί τον επανέφεραν στη χώρα, όταν κανένας δεν τον ήθελε. Αυτοί τον επέβαλαν στη Νέα Δημοκρατία, όταν οι νεοδημοκράτες τον μισούσαν. Αυτοί τον έκαναν πρωθυπουργό, όταν οι Έλληνες δεν τον ψήφιζαν. Αυτοί του δίνουν ακόμα και σήμερα —που δεν έχει καμία επίσημη ιδιότητα— βήμα στα κανάλια να κάνει διαγγέλματα στον λαό, όταν κανένας πολίτης δεν θέλει να τον ακούσει. Αυτοί ευεργέτησαν την οικογένειά του. Αυτοί έδωσαν στην κόρη του «καριέρα». Αυτοί την έκαναν υπουργό εξωτερικών. Αυτοί βοηθάνε τον «ηλεκτροκίνητο» λόγω siemens Κυριάκο να «προοδεύει».

Αν αυτοί οι ξένοι —στους οποίους ο Μητσοτάκης χρωστάει όχι απλά την πρόοδό του, αλλά την ίδια του την ύπαρξη— θέλουν την Κρήτη αυτόνομη, ο Μητσοτάκης τι θα κάνει; Θα «ξυπνήσει» ο πατριώτης μέσα του; Θα τους αρνηθεί την εξυπηρέτηση; Και αν θυμώσουν τα αφεντικά του; Αυτά τα αφεντικά είναι προφανές ότι γνωρίζουν τα πάντα για τον Μητσοτάκη, εφόσον υπό τις δικές τους οδηγίες λειτουργεί. Μπορούν να τον καταστρέψουν μέσα σε ένα απόγευμα. Έχουν στοιχεία να κλείσουν στη φυλακή όχι μόνον τον ίδιο και την οικογένειά του, αλλά και όσους Μητσοτάκηδες ακόμα δεν έχουν γεννηθεί. Τα ανάλογα συμβαίνουν και με κάποιους άλλους μεγαλοπαράγοντες του νησιού. Μεγαλοπαράγοντες, οι οποίοι μεγαλουργούν με ξένες «πλάτες».

Με αυτούς συνεργάζονταν πάντα οι ξένοι ιμπεριαλιστές και με αυτούς θα συνεχίσουν να συνεργάζονται. Δικοί τους άνθρωποι είναι όλοι αυτοί. Τους προστάτευσαν επί έναν αιώνα και τώρα θέλουν ανταπόδοση. Δυστυχώς ή ευτυχώς για κάποιους από αυτούς η ανταπόδοση η οποία θα τους ζητηθεί είναι η ίδια η Κρήτη. Στρατηγικά και στο επίπεδο του ιμπεριαλισμού θα εξακολουθήσει η Κρήτη να είναι το «αεροπλανοφόρο» της Μεσογείου, αλλά στο καθημερινό επίπεδο θα γίνει ένα τεράστιο «πλωτό» ξενοδοχείο, καζίνο με τα γήπεδα γκολφ των «κολλητών» του Μητσοτάκη. Το playroom των Εβραίων και των Σαουδαράβων της περιοχής.

Δεν θα συμβεί δηλαδή κάτι το πρωτοφανές. Ο ίδιος δολοφονικός «θίασος», που ταλαιπωρεί όλον τον Πλανήτη, θα δώσει την «παράστασή» του και στα μέρη μας. Ο Μητσοτάκης είναι «υπάλληλος» των Μπους και οι Μπους είναι συνέταιροι όλων των «Λάντεν» της Σαουδικής Αραβίας. Σε περίπτωση αυτονομίας, ελάχιστοι Κρητικοί —τους οποίους γνωρίζουμε από τώρα— θα είναι οι πάμπλουτοι «βαρόνοι» του νησιού και συνδαιτυμόνες των πραγματικών ιδιοκτητών του. Οι υπόλοιποι θα γίνουν «Κουβανοί», που θα ονειρεύονται έναν «Κάστρο» να τους απαλλάξει από τη «σαβούρα».

Δεν χρειάζεται δηλαδή να έχει κάποιος μυστικές πληροφορίες, για να καταλάβει τι συμβαίνει σήμερα στο παρασκήνιο. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης, για να γνωρίζει τι πρόκειται να επακολουθήσει. Ήδη έχει αρχίσει η δρομολόγηση των πραγμάτων και έχουν αρχίσει να φαίνονται οι πρωταγωνιστές. Από τώρα λοιπόν το υπογράφουμε ότι ο Μητσοτάκης είναι υπέρ της αυτονομίας της Κρήτης, όπως έχει αποδείξει ότι είναι υπέρ των σκοπιανών θέσεων στο Μακεδονικό ζήτημα. Σήμερα δρα από το παρασκήνιο υπέρ της αυτής άποψης και την οποία θα διατυπώσει —αν ζει— την πιο κρίσιμη ώρα. Αν δεν ζει, την ίδια ακριβώς άποψη θα την υπερασπιστεί η Ντόρα. Η «κεφαλοχαϊδεμένη» από τον «συνομιλητή» του Θεού τον Μπους. Η υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας και εκ της θέσεώς της η βασική «υπερασπίστρια» των εθνικών μας συμφερόντων.

Σήμερα η «οικογένεια» χτίζει στην Κρήτη μια κατάσταση με παράνομα μέσα, χρησιμοποιώντας τη βοήθεια του παρακράτους και στην κρίσιμη ώρα ο Αποστάτης θα κάνει αυτό το οποίο έκανε πάντα. Θα αρχίσει να γίνεται προκλητικός, ώστε να προκαλέσει τα ένστικτα του λαού εκατέρωθεν του κρητικού πελάγους. Θα κάνει αυτό το οποίο έκανε πάντα με απόλυτη επιτυχία και είναι να διχάζει τους Έλληνες. Πόσο σίγουροι είμαστε για τη θέση αυτού του «Έλληνα»; Όσο σίγουροι είμαστε για την απάντηση που θα πάρουμε, αν ρωτήσεις έναν υπάλληλο του Μπόμπολα για το αν θα πρέπει ή δεν θα πρέπει να επεκταθεί η «Αττική Οδός» μέχρι τη Βοιωτία και μάλιστα με προβλεπόμενο μπόνους για τον ίδιο. Πρέπει να είσαι μάντης, για να γνωρίζεις εκ των προτέρων τι θα σου απαντήσει; Θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα του αφεντικού του και βέβαια τα δικά του, ακόμα και αν η «Αττική Οδός» περνάει πάνω από το σπίτι του. Το ίδιο κάνει και ο Μητσοτάκης. Έτσι απλά. Όσο πιο κοντά πλησιάζει στον βιολογικό του θάνατο, τόσο πιο πολύ θα θέλει να τον μοιραστεί μαζί μας.
Οπλοχρησία.
Ανάμεσα στα πολλά περίεργα που συμβαίνουν σήμερα στην Κρήτη είναι και το μοναδικό για την Ελλάδα φαινόμενο της οπλοχρησίας. Υπάρχει μια εμμονή των Κρητικών σ” αυτό το θέμα. Μια εμμονή δικαιολογημένη στη βάση της, αλλά ταυτόχρονα και «άλλοθι» για περίεργα πράγματα. Οι Κρήτες μέσα στους αιώνες απέδειξαν ότι είναι από τους γενναιότερους ανθρώπους στον κόσμο. Πολέμησαν αυτοκρατορίες και ο κόσμος τους θαύμασε. Οι γενναίοι άνθρωποι όμως δεν οπλοφορούν. Οι δειλοί και οι κακοποιοί οπλοφορούν. Οι πιο δειλοί λαοί στον κόσμο είναι αυτοί οι οποίοι οπλοφορούν στο ατομικό επίπεδο. Οι Αμερικανοί και οι Εβραίοι αποτελούν τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις οπλοφόρων. Αυτοί έχουν όπλα μέσα στα σπίτια τους, γιατί μόνον με τα όπλα αισθάνονται ασφαλείς.

Οι σημερινοί Κρητικοί γιατί θέλουν τόσο πολύ την οπλοφορία; Εξαιτίας κάποιας παράδοσης; Ποια ακριβώς είναι αυτή η παράδοση; Οι πατέρες τους, που πολέμησαν στη Μακεδονία ή στη Μάχη της Κρήτης κατείχαν όπλα, αλλά δεν οπλοφορούσαν. Όπλα είχαν πάντα, αλλά ποτέ δεν οπλοφορούσαν. Τα όπλα τα ήθελαν για την ύστατη ώρα της μάχης για τη συλλογική τους επιβίωση. Τα είχαν και τα έκρυβαν στα βουνά. Τα συντηρούσαν και τα γυάλιζαν, αλλά δεν τα κουβαλούσαν μαζί τους στα καφενεία. Στα καφενεία έμπαιναν με την πάντα «οπλισμένη» λεβεντιά τους και όχι με τα κουμπούρια. Αυτή η απλή κατοχή όπλων είναι η πραγματική παράδοση της Κρήτης. Η οπλοκατοχή και όχι η οπλοφορία. Είναι διαφορετικό πράγμα η οπλοκατοχή από την οπλοφορία.

Τα όπλα για εκείνους τους γενναίους ανθρώπους ήταν το «δικαίωμά» τους στην ελευθερία. Δεν ήταν το «δικαίωμα» στην παρανομία. Δεν πυροβολούσαν αστυνομικούς, πελάτες και τουρίστες. Τα όπλα εκείνα τα συγκέντρωναν, τα έκρυβαν και τα συντηρούσαν ως μια ασφάλεια ζωής. Τα κατείχαν, για να μην χρειαστεί ποτέ να ξαναπολεμήσουν εναντίον εισβολέων με τσάπες και με δικράνια. Ήταν έξυπνοι οι Κρητικοί και γνώριζαν ότι η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται. Γνώριζαν ότι η στρατηγική αξία του νησιού τους θα τους ξανάβαζε σε περιπέτειες, όταν στο μέλλον τα συμφέροντα των ισχυρών θα τους ξανάφερναν κοντά στο νησί τους. Με την οπλοκατοχή ισχυροποιούνταν ως Κρητικοί και ταυτόχρονα εξυπηρετούσαν και τα εθνικά συμφέροντα της πατρίδας μας. Για όσο διάστημα η ανάπτυξη της Δύσης βασίζεται στο πετρέλαιο, πάντα η Κρήτη θα βρίσκεται στο «δρόμο» της και οι ισχυροί θα θέλουν να την ελέγχουν με όλα τα μέσα. Αυτόν τον έλεγχο δεν ήθελαν οι Κρητικοί και τα όπλα τούς έδιναν μεγαλύτερη «απόδοση» σε μια δεδομένη γενναιότητα. Μια γενναιότητα, για την οποία δεν μας έχουν πείσει κάποιοι σύγχρονοι οπλοφόροι, που πυροβολούν στα καταγώγια του νησιού.

Άρα για ποια κρητική παράδοση μιλάμε; Η οπλοφορία είναι παράδοση μόνον κάποιων πολύ συγκεκριμένων Κρητικών. Των Κρητικών που πάντα οπλοφορούσαν, γιατί πάντα είχαν ανάγκη τα όπλα. Ο Μητσοτάκης και οι «τυχεροί» κουμπάροι του είναι οι βασικοί οπλοφόροι του νησιού. Απέναντί τους εξίσου οπλισμένοι είναι οι άλλοι «βαρόνοι» με τους δικούς τους «τυχερούς». Αυτοί παρασέρνουν τους Κρητικούς σ” αυτές τις απόψεις. Έχοντας οι ίδιοι ανάγκη την οπλοφορία, η οποία είναι παράνομη στην Ελλάδα, προσπάθησαν να την περάσουν σαν «παράδοση» της Κρήτης. Το αποτέλεσμα; Οι απλοί Κρητικοί πυροβολούν στους γάμους και τα βαπτίσια, για να μπορούν οι «βαρόνοι» να έχουν τη δυνατότητα να αυτοπροστατεύονται όταν εγκληματούν και φοβούνται για τη ζωή τους. Κάποιοι απλοί Κρητικοί βγαίνουν με τα «κουμπούρια» άνευ λόγου και σκοπού σαν καουμπόηδες στις αποκριές και νομιμοποιούν τον «Μανούσο», που κουβαλάει κανόνι, για να προστατεύει τον Μητσοτάκη. Να τον προστατεύει από τους Κρητικούς. Όταν βρίσκεται στην Κρήτη είναι που έχει ανάγκη την οπλοφορία και όχι όταν βρίσκεται στη Μακεδονία.


Ας μιλήσουμε ως Έλληνες.
Η ανεπανάληπτη επιτυχία του ελληνικού πολιτισμού στην ανθρώπινη ιστορία έχει σχέση με δύο χαρακτηριστικά στοιχεία. Οι Έλληνες στις επαφές τους με τους υπόλοιπους λαούς δεν τα έλεγαν απλά πιο «ωραία» από τους υπόλοιπους. Οι Έλληνες τα έλεγαν και «συμφερότερα». Αυτός ο συνδυασμός του «τερπνού μετά του ωφελίμου» τους καθιστούσε ανίκητους απέναντι στους εχθρούς τους και αγαπητούς σε όλους τους λαούς. Οι λαοί τους άκουγαν, όχι μόνον γιατί τους «άρεσαν» αυτά τα οποία τους έλεγαν, αλλά το σημαντικότερο ήταν ότι τους «συνέφεραν» αυτά τα οποία άκουγαν. Αν λοιπόν οι Έλληνες έλυναν τα προβλήματα των άλλων με τον «ομορφότερο» και «συμφερότερο» τρόπο, δεν θα μπορέσουν να κάνουν τα ίδια για τους εαυτούς τους;

Ως Έλληνες λοιπόν θα μιλήσουμε ανοικτά, γιατί απλούστατα δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτε. Δεν φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια. Στους αδερφούς Κρητικούς θα πούμε αυτά ακριβώς που σκεφτόμαστε και για τους εαυτούς μας. Θα μιλήσουμε όπως ακριβώς θα μιλούσαμε στα δικά μας παιδιά, εάν καλούνταν να πάρουν ζωτικής σημασίας αποφάσεις. Με απόλυτη ειλικρίνεια και χωρίς ίχνος υστερόβουλων σκέψεων. Ο γράφων είναι Μακεδόνας και πολλές φορές έρχεται αντιμέτωπος με ανάλογες απόψεις περί μιας μακεδονικής «αυτάρκειας», η οποία θα ήταν αποδοτικότερη μέσω της αυτοδιαχείρισης. Ό,τι σκεφτόμαστε για τους εαυτούς μας, θα μεταφέρουμε και στους Κρητικούς. Χωρίς να προσθέσουμε και χωρίς να αφαιρέσουμε τίποτε απολύτως.

Θα ξεκινήσουμε με αυτό που πιστεύουμε για τους εαυτούς μας. Τη Μακεδονία δεν την συμφέρει η αυτονομία. Την καθιστά μικρή και αδύναμη και άρα εύκολη «λεία» του κάθε καραγκιόζη στον Πλανήτη. Του κάθε καραγκιόζη Μπους, που πρώτα «συζητάει» με τον Θεό και κατόπιν πηγαίνει και σκοτώνει τα παιδιά των λαών. Την καθιστά εξαρτώμενη και άρα εύκολα μετατρέψιμη σε ένα άθλιο προτεκτοράτο των ισχυρών. Ακόμα λοιπόν κι αν υποθέσουμε ότι σήμερα την Μακεδονία την εκμεταλλεύεται το άθλιο αθηνοκεντρικό κράτος, αυτό είναι «πταίσμα» μπροστά σ” αυτό το οποίο θα ακολουθήσει σε περίπτωση αυτονομίας.

Σε μια τέτοια περίπτωση η Μακεδονία θα μετατραπεί σε ένα νέο «Κόσσοβο». Ένα νέο «Ελντοράντο» για τα ντόπια και ξένα σκουπίδια. Ο λαός θα καταδικαστεί στην απόλυτη φτώχεια και αυτοί οι οποίοι θα «διαπρέπουν» θα είναι οι δοσίλογοι και οι κακοποιοί χαφιέδες των ισχυρών. Όσοι Μακεδόνες δεν θα πληρώνονται απευθείας από τη CIA, θα «αυτοεπιδοτούνται» από τα πάσης φύσεως εμπόρια ναρκωτικών και όπλων. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μάντης, για να καταλάβει πού θα οδηγηθούν τα πράγματα. Από τη στιγμή που οι ξένοι θα επιχειρήσουν να σε ελέγξουν, είναι βέβαιον ότι έχουν έτοιμο τον «τυφλοσούρτη».

Όμως, το ακόμα χειρότερο είναι η «νοθεία» που θα υποστεί ως Μακεδονία και ό,τι αυτή η έννοια αντιπροσωπεύει για τον ελληνισμό. Μια τέτοια πράξη θα την αναγκάσει ν” αποδεχθεί στους κόλπους της τους «Μακεδόνες» των Σκοπίων και άρα θα την καθιστά «όμηρο» των ισχυρών, οι οποίοι χωρίς κόστος θα μπορούν να την απειλούν με εμφυλιοπολεμικού επιπέδου εσωτερικές συγκρούσεις. Θα «πληρώνει» διαιτητές και θα νομιμοποιεί ξένες στρατιωτικές παρουσίες στην επικράτειά της. Θα πληρώνει με δικά της χρήματα τους βασανιστές της. Όπως ακριβώς συμβαίνει στην Κύπρο. Η «αυτόνομη» Μακεδονία του μέλλοντος θα είναι ένα πολύγλωσσο «Κόσσοβο» στο οποίο οι ξένοι θα πριμοδοτούν σλαβόφωνους Σκοπιανούς και αλβανόφωνους Κοσσοβάρους, προκειμένου ν” αλλάξουν την πολιτισμική φυσιογνωμία της.

Τα ίδια ακριβώς πιστεύουμε ότι κάποιοι μεθοδεύουν στην Κρήτη. Τον ίδιο «τυφλοσούρτη» ελέγχου θα εφαρμόσουν. Απλά στον ρόλο των σλαβόφωνων Σκοπιανών θα βάλουν τους σημερινούς λαθρομετανάστες και θα εξασφαλίσουν την ίδια «παράσταση». Θα την αναμείξουν σε εσωτερικές συγκρούσεις, ώστε να της πουλάνε «διαιτησία» και στο τέλος θα την αφελληνίσουν. Θα καταδικάσουν τους Κρητικούς στην απόλυτη φτώχεια και θα «ανταμείψουν» τους χαφιέδες και τους εγκληματίες που υπάρχουν στην Κρήτη, όπως αυτοί υπάρχουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη όλων των κοινωνιών. Ως εκ τούτου πιστεύουμε ακράδαντα ότι την Κρήτη δεν την συμφέρει η αυτονομία για κανέναν λόγο. Για όποιον λόγο κι αν την επιθυμεί κάποιος Κρητικός, είναι βέβαιον ότι κάνει λάθος εκτίμηση.


Οικονομικοί λόγοι.
Για να μην υπάρχει κανενός είδους παρεξήγηση, θα ξεκινήσουμε πρώτα απ” όλα από την «ταμπακέρα». Προηγείται των «ανώτερων» το «πρακτικότερο». Είναι σημαντικό να το κάνουμε αυτό, γιατί συνήθως τα «ανώτερα» χρησιμοποιούνται για ν” αποκρυφτούν άλλες σκοπιμότητες, οι οποίες οδηγούν στην αδικία. Οι μεγαλύτεροι εκμεταλλευτές συνήθως κρύβονται πίσω από τα «μεγαλύτερα» λόγια. Τα μεγαλύτερα θύματα εκμετάλλευσης συνήθως δεν αντιδρούν, γιατί κάνουν υπομονή στο όνομα των μεγάλων «οραμάτων». Εμείς, για να τα αποφύγουμε όλα αυτά, θα ξεκινήσουμε πρώτα απ” όλα από τα απλά οικονομικά συμφέροντα των Κρητικών. Θα εξετάσουμε δηλαδή αν και κατά πόσο συμφέρει η αυτονομία καθαρά για λόγους οικονομικών συμφερόντων.

Ποια είναι τα δεδομένα λοιπόν, που σήμερα αφορούν την Κρήτη; Η Κρήτη σήμερα είναι ένα ελληνικό νησί το οποίο ανήκει 100% στους Έλληνες Κρητικούς. Όποιος άλλος κι αν κατοικεί πάνω στο νησί, όποια ιδιοκτησία κι αν έχει, είναι «ξένος» χωρίς κανένα δικαίωμα. Είναι «ξένος», όπως οι νόμοι της ελληνικής Πολιτείας προβλέπουν. Είναι «ξένος» και αντιμετωπίζεται όπως προβλέπει ο Διεθνής Νόμος. Είναι «ξένος» όσο ξένος θα ήταν στην Ιταλία ή στην Ισπανία κλπ.. Είναι «ξένος» και οποιαδήποτε αλλαγή κι αν συμβεί στις παγκόσμιες πρακτικές θα «υποστεί» εκείνες τις πρακτικές, οι οποίες θα εφαρμοστούν από τη διεθνή κοινότητα. Είναι «ξένος» ακόμα κι όταν ως ιδιοκτήτης κατέχει κρητικό κεφάλαιο. Η ιδιοκτησία του δηλαδή είναι «δανεική» και όχι «αιώνια». Την κατέχει μόνον για όσο διάστημα το επιτρέπει ο ελληνικός λαός και άρα και οι Κρητικοί.

Όμως, το ακόμα σημαντικότερο είναι ότι αυτός παραμένει και νομικά «ξένος» και άρα χωρίς κανένα δικαίωμα στην κοινή δημόσια ή δημοτική περιουσία της Κρήτης. Είναι «ξένος» τόσο από τον διεθνή όσο και από τον εθνικό νόμο. Ως εκ τούτου αντιμετωπίζεται ως «άτομο» και άρα χωρίς κανένα συλλογικό δικαίωμα από κοινού με τους ομοίους του, όσοι κι αν είναι αυτοί. Είναι «ξένος» και οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να εκδιωχθεί από το νησί χωρίς περαιτέρω δικαιώματα και χωρίς να μπορεί να διεκδικήσει κάποιο «δίκιο» στα διεθνή δικαστήρια. Είναι «ξένος» χωρίς χαρτιά και δικαιώματα και άρα μπορεί ανά πάσα στιγμή να απελαθεί από το νησί.

Για όσο διάστημα είναι «ξένος», δεν απειλεί κανέναν. Απειλεί την ελληνική Κρήτη όσο ένας ξένος απειλεί την ιταλική Λομβαρδία ή τη γαλλική Αλσατία ή την ισπανική Καταλονία. Δηλαδή καθόλου. Ό,τι θα κάνουν οι πανίσχυροι Ευρωπαίοι, προκειμένου να εξουδετερώσουν έναν τέτοιο ελεγχόμενο κίνδυνο εντός των επικρατειών τους, νομιμοποιούνται να το κάνουν και οι Έλληνες εντός της δικής τους επικράτειας. Πρακτικά, δηλαδή, αυτό σημαίνει ότι στη σημερινή Κρήτη όποιος δεν είναι Έλληνας ταυτόχρονα δεν είναι και Κρητικός. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς του νησιού είναι απόλυτα δεδομένο. Το νησί ανήκει απόλυτα στους Έλληνες Κρητικούς.

Τι θα συμβεί όμως σε περίπτωση αυτονομίας; Τι θα συμβεί σε περίπτωση που η Κρήτη αποφασίσει να αφήσει το ελληνικό εθνικό σκάφος προς χάρη της γεωγραφικής της ιδιομορφίας; Την αμέσως επόμενη ημέρα οι σημερινοί Κρητικοί θα πάψουν να αντιπροσωπεύσουν το «όλον» και θα πάνε στο «μερικό». Θα γίνουν Ελληνοκρητικοί έστω και σε μια αρχική πληθυσμιακή πλειοψηφία. «Κρήτες» όμως, από εκείνη την ημέρα κι έπειτα, θα είναι όλοι όσοι για τον οποιονδήποτε λόγο κατοικούν στο νησί. Όλοι αυτοί, που σήμερα εξαιτίας του ελληνικού κράτους είναι «Αλβανοί», «Πακιστανοί», «Βρετανοί» κλπ., θα γίνουν «Κρήτες». Αυθεντικοί Κρήτες με βάση τον διεθνή νόμο, ο οποίος προβλέπεται για το οποιοδήποτε νέο κράτος ιδρύεται και στο οποίο βρίσκονται άνθρωποι που ζουν και εργάζονται σ” αυτό, ανεξάρτητα με τον τόπο καταγωγής τους.

Θα αναγκαστεί μια «Κρητική Δημοκρατία» να τους αναγνωρίζει ως «Κρήτες». Αυτό όμως σημαίνει αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του νησιού. Αυτοί οι πληθυσμοί στο επίπεδο της ατομικής ιδιοκτησίας θα αποκτήσουν «αιώνια» δικαιώματα και στο επίπεδο της συνολικής ιδιοκτησίας του νησιού θα αποκτήσουν δικαιώματα επί του συνόλου του νησιού και απολύτως ανάλογα με το πληθυσμιακό τους μέγεθος. Θα αποκτήσουν δικαιώματα εθνικής μειονότητας, άσχετα αν είναι πολυεθνική η σύνθεσή τους.

Αν για παράδειγμα σήμερα οι ξένοι αντιπροσωπεύουν ένα 30% των κατοίκων του νησιού, σε περίπτωση αυτονομίας αυτό το 30% θα μεταφερθεί στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του νησιού. Μέσα δηλαδή σε μία μέρα οι σημερινοί Κρητικοί θα χάσουν το 30% του νησιού. Από το σημερινό 100% θα πάνε απευθείας στο 70% με καθοδικές «τάσεις», εφόσον είναι άγνωστο πόσοι και ποιοι θα είναι αυτοί οι οποίοι θα μεθοδεύουν να τη «φορτώσουν» με ξένους πληθυσμούς στο επίμαχο διάστημα. Επίσης άγνωστο είναι το κατά πόσο ένα μικρό και νεαρό κράτος, όπως μια μικρή ανεξάρτητη Κρήτη, μπορεί να ελέγξει το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και μάλιστα όταν «στέκεται» σε ένα από τα πιο «πολυσύχναστα» περάσματα του παγκόσμιου «κύματος» της λαθρομετανάστευσης.

Με το «καλημέρα» δηλαδή οι Κρητικοί θα χάσουν κάτι παραπάνω από έναν σημερινό νομό της Κρήτης. Θα χάσουν το 30% της συλλογικής τους περιουσίας. Ακόμα δηλαδή και να υπαναχωρήσουν οι ίδιοι και να θέλουν εκ νέου «επανένωση» με την Ελλάδα, θα νομιμοποιούνται να μιλούν μόνον για το 70% του νησιού. Ακόμα κι αν αυτήν η υπαναχώρηση εκδηλωθεί την επόμενη ημέρα. Μετά το δημοψήφισμα δηλαδή δεν υπάρχει δρόμος «επιστροφής». Ένα λάθος αποτέλεσμα θα σημάνει αυτόματα την απώλεια ενός μεγάλου μέρους του νησιού για τους Κρητικούς. Ακόμα και η στιγμιαία «παλινδρόμηση» αρκεί, για να δημιουργήσει τα ανεπιθύμητα φαινόμενα.

Οι νομικά ασύνδετοι σήμερα λαθρομετανάστες σε μια τέτοια περίπτωση θα αποκτήσουν μια κοινή ανθελληνική νομική «πλατφόρμα» και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως σύνολο πλέον και όχι ως άτομα. Από εκεί και πέρα είναι εύκολες οι μεθοδεύσεις εις βάρος των Κρητικών. Είναι εύκολο όλοι οι ξένοι —με επικεφαλείς τους έμπειρους Εβραίους και τους Βρετανούς του νησιού— να δηλώνουν ως «Κρητικοί» ότι θέλουν να βρίσκονται υπό τον «κρητικό» νόμο, στον οποίο θα παίζουν νόμιμο ρόλο ως συνδιαμορφωτές του και οι ίδιοι και όχι υπό τον ελληνικό νόμο, στον οποίο δεν είχαν και δεν θα έχουν ποτέ καθόλου ρόλο. Έχει σημασία αυτό το οποίο λέμε, γιατί υπάρχει και συνέχεια. Γιατί; Γιατί, αν κάποιοι θέλουν να ελέγχουν την ύψιστης στρατηγικής σημασίας Κρήτη, θα την υποβάλουν σε μια γρήγορη και εξόχως επώδυνη «κυπροποίησή» της.

Με συνεχείς προβοκάτσιες και όλων των τύπων τις προκλήσεις θα προσπαθήσουν να φέρουν αυτούς τους πληθυσμούς αρχικά σε «τριβή» και στη συνέχεια σε μετωπική «σύγκρουση». Αν δηλαδή στο μέλλον η ελληνοκρητική πλειονότητα θα θελήσει να λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα και άρα ως μοναδική ιδιοκτήτρια του νησιού, θα «στοχοποιηθεί». Σε μια τέτοια περίπτωση, αν δεν πειθαρχεί στις εντολές τους, θα νομιμοποιούνται να επιχειρήσουν εισβολή, για να «προστατεύσουν» διωκόμενες μειονότητες. Με εντελώς νόμιμο για το διεθνές δίκαιο τρόπο ξένες στρατιωτικές δυνάμεις θα εισβάλουν στο νησί, για να «προστατεύσουν» τη διωκόμενη πολυεθνική «κρητική» κοινότητα. Ξαφνικά η ελληνοκρητική «κοινότητα» θα εμφανιστεί ως μια κοινότητα «Χούτου», η οποία, εκμεταλλευόμενη την πληθυσμιακή της υπεροχή, προσπαθεί να κάνει εθνοκάθαρση εναντίον των «Τούτσι» του νησιού.

Στην οριακή περίπτωση, όταν θα «διαπιστώσουν» ότι οι δύο κοινότητες δεν μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά, θα διχοτομήσουν το νησί. Αν δεν φτάνουν στους σημερινούς ξένους κάποια υπουργεία ή δικαστικά πόστα, στην ελεύθερη Κρήτη θα διεκδικήσουν το αυτοδιοίκητό τους. Θα πάρουν και οι Άγγλοι το μερίδιό τους σε κρητικά εδάφη, προκειμένου να διατηρούν τις «ειρηνευτικές» δυνάμεις τους και εκεί θα τελειώσουν όλα. Οι Εβραίοι, οι οποίοι θα πρωταγωνιστήσουν στον ανθελληνικό «παροξυσμό» —και ως μετρ της διαχείρισης μειονοτήτων, που βρίσκονται υπό απειλή—, θα αναλάβουν με την «αξία» τους την κηδεμονία όλων των υπόλοιπων εθνοτήτων.

Ξαφνικά δηλαδή και από το πουθενά θα βρεθούν Εβραίοι και Βρετανοί να ελέγχουν ως πραγματικοί ιδιοκτήτες το ένα τρίτο της Μεγαλονήσου. Ξαφνικά στη μέση της Μεσογείου θα «ξεφυτρώσει» ένα νησί με δύο επίσημες γλώσσες δύο ξεχωριστών μειονοτήτων. Μια ελληνική γλώσσα και μια αγγλική, για να μπορεί να συνεννοείται η πολυεθνική κοινότητα με τον μηχανισμό του νεοϊδρυθέντος κράτους. Τζάμπα εντελώς και μέσα σε ελάχιστες ημέρες θα αποκτήσουν οι Αγγλοσάξονες «κατοχή» στη Μεσόγειο. Ακόμα κι αν χρειαστεί να χυθεί αίμα δεν τους απασχολεί, γιατί δεν θα χύσουν το δικό τους. Αυτοί θα κάνουν ό,τι έκαναν πάντα. Θα χύσουν αυτό των Κρητικών και των ξένων του νησιού, προκειμένου ν” αποκτήσουν οι ίδιοι το ένα τρίτο του νησιού. Ποιο θα είναι αυτό το «τρίτο»; Ας ψάξει κάποιος να βρει πού αγοράζουν σήμερα οι Εβραίοι γη στο νησί. Από τώρα προετοιμάζουν την υπεροχή τους έναντι των άλλων ξένων στο «δικό» τους κομμάτι.

Γι” αυτόν τον λόγο μετατρέψαμε το ποσοστό των σημερινών ξένων κατοίκων του νησιού σε αντίστοιχη έκταση του νησιού. Έκταση η οποία με βάση τις σημερινές πληθυσμιακές αναλογίες υπερβαίνει την έκταση ενός από τους τέσσερις σημερινούς νομούς του νησιού. Όπως σήμερα υπάρχει Βόρεια Κύπρος, η οποία ανήκει στους τουρκικής καταγωγής Κυπρίους, έτσι θα υπάρχει και κάποια Ανατολική Κρήτη, η οποία θα ανήκει στους πολυεθνικής καταγωγής αγγλόφωνους «Κρητικούς». Μια Ανατολική Κρήτη, η οποία θα «φορτώνεται» ανεξέλεγκτα με εισαγόμενους πληθυσμούς και κάθε φορά που θα γίνεται «καταμέτρηση» πληθυσμών στο νησί τα αποτελέσματα θα είναι αρνητικά για την ελληνοκρητική πλευρά. Λογικό είναι. Οι πληθυσμοί σε ένα νησί αναπαράγονται με το «μέτρο», ενώ φορτώνονται με τον «τόνο». Μέχρι που να «ασφυκτιούν» στο μικρό κομμάτι τους και να νομιμοποιούνται ως «Κρήτες» να φιλοδοξούν ν” αλλάξουν ακόμα περισσότερο το «μερίδιό» τους στο νησί.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που ξεκινήσαμε την ανάλυσή μας από την «ταμπακέρα»; Τον λόγο που ξεκινήσαμε από το «συμφερότερο» μέρος του ελληνικού λόγου και όχι από το «ωραιότερο»; Αν νομίζει κάποιος Κρητικός ότι αυτήν τη στιγμή αδικείται, ας σκεφτεί τι θα συμβεί αν κυνηγήσει πέρα από τα όρια το δίκιο του. Τα πάντα θέλουν μέτρο και μέσα σ” αυτό το μέτρο βρίσκονται οι διαμαρτυρίες των αγροτών της Κρήτης. Όσο κι αν ζεσταίνεσαι σε μια ταράτσα ενός ουρανοξύστη, δεν πηδάς από αυτήν. Ακόμα κι αν οι Κρητικοί μισούσαν τους Έλλαδίτες —πράγμα που είναι βέβαιο ότι δεν συμβαίνει— θα τους συνέφερε να παραμείνουν μαζί τους …ακόμα και εκ του πονηρού.

Τους συμφέρει ο ελληνικός νόμος, ο οποίος τους αναγνωρίζει ως τους μοναδικούς Κρήτες και αυτό το κάνει νόμιμα, εξαιτίας των νόμιμων δικαιωμάτων που κατέχει στη διεθνή κοινότητα το ελληνικό κράτος ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Την παντοδυναμία των σημερινών Κρητικών στην Κρήτη την εξασφάλισε κι εξακολουθεί να την εξασφαλίζει η Ελλάδα. Εξαιτίας της Ελλάδας οι μοναδικοί Κρήτες που υπάρχουν στον κόσμο σήμερα είναι οι Ελληνοκρητικοί. Εξαιτίας της Ελλάδας οι μοναδικοί νόμιμοι μη Έλληνες Κρητικοί, που υπήρχαν κάποτε, είναι πλέον Μικρασιάτες.

Η Κρήτη, εφόσον το θέλουν οι Κρητικοί, θα παραμένει ελληνική και άρα αποκλειστικά στα χέρια τους, ακόμα κι αν χρειαστεί για την υπεράσπισή της να χυθεί αίμα Ελλήνων. Όποιος ξένος τα βάζει με την Κρήτη, τα βάζει και με τη Μακεδονία και με τη Θεσσαλία και με τη Θράκη και με όλους τους υπόλοιπους. Η Κρήτη θα παραμένει ελληνική για όσο διάστημα θα υπάρχει κάποιος Θεσσαλός σμηναγός, κάποιος Μακεδόνας ταγματάρχης και κάποιος Πελοποννήσιος πλωτάρχης, διατεθειμένοι να χύσουν το αίμα τους γι” αυτήν. Έτσι κι αλλιώς «δανεικά» είναι αυτά. Οικογενειακές «υποχρεώσεις». Κάποτε οι Κρητικοί έχυσαν το αίμα τους για τους υπόλοιπους Έλληνες και αύριο μπορεί να χρειαστεί να κάνουν οι άλλοι το ίδιο και για τους Κρητικούς. Οι Κρητικοί συμμετείχαν σε όλους τους εθνικούς αγώνες και αγωνίστηκαν για τα εθνικά συμφέροντα. Ό,τι αφορά τα δικά τους συμφέροντα, είναι υπόθεση όλων των Ελλήνων.

Άρα πού καταλήγουμε; Ότι τους Ελληνοκρητικούς, ως ανθρώπους συγκεκριμένης φυσικής καταγωγής και απαλλαγμένους από κάθε εθνική ή πολιτισμική ιδιότητα, δεν τους συμφέρει η αυτονομία. Χάνουν αυτόματα ένα 30% της συλλογικής τους ιδιοκτησίας και πάνω από το 50% της οικονομικής απόδοσης του νησιού τους, με δεδομένο ότι οι ξένοι ήδη ελέγχουν τα «φιλέτα» της οικονομίας τους.


Εθνικοί λόγοι.
Οι πατέρες των Κρητικών ήταν έξυπνοι και παμπόνηροι άνθρωποι. Ζούσαν σε έναν κόσμο όπου τα εθνικά συμφέροντα των ισχυρών μαίνονταν και ακρωτηρίαζαν —χωρίς να σέβονται καν τα προσχήματα— όποιους θεωρούσαν είτε εχθρούς είτε χρήσιμους για τα συμφέροντά τους. Ο ένας ιμπεριαλιστής έφευγε, ο άλλος ερχόταν. Παρατούσες τους Άγγλους, επειδή σε μάτωναν και έρχονταν οι Γάλλοι να σε «βοηθήσουν», για να τους αντικαταστήσουν. Σου επιτίθονταν απροκάλυπτα οι Γερμανοί και έτρεχες να ζητήσεις τη βοήθεια των Άγγλων, για να ξαναρχίσει το «παιχνίδι» από την αρχή. Όπου κι αν «επένδυες» ήταν θέμα χρόνου να καταλάβεις ότι ήταν λάθος «επένδυση», εφόσον τα συμφέροντα των ισχυρών ήταν μεν ανταγωνιστικά, αλλά ήταν ταυτόχρονα και συμπλέοντα. Δεν άφηναν τους αδύναμους να εκμεταλλευτούν τα πλεονεκτήματά τους προς το συμφέρον τους. Όλοι αυτοί ήταν «κυνηγοί». Εχθροί ήταν μόνον όταν μοίραζαν τη «λεία» και όχι όταν πήγαιναν για «κυνήγι».

Η μόνη ασφάλεια εκείνον τον καιρό ήταν η συμμετοχή των μικρών πληθυσμών σε ευρύτερες έννοιες, όπως είναι αυτή του έθνους. Η λογική ήταν απλή. Όσο πιο πολλοί τόσο πιο δυνατοί και άρα πιο ασφαλείς. Η αυτοδιάθεση εκείνη την εποχή ήταν έννοια, η οποία δεν έβαζε κανέναν σε πειρασμό για να τη διεκδικήσει. Δεν την διεκδικούσαν, όπως δεν διεκδικεί ένας νεογέννητο ελάφι την ελευθερία του μέσα στη ζούγκλα των λεόντων. Ήταν επικίνδυνη. Γι” αυτόν τον λόγο συμμετείχαν όλοι σε εθνικά «κοπάδια». Αύξαναν τις πιθανότητες επιβίωσής τους. Μια επιβίωση, η οποία ήταν πραγματικά δύσκολη απέναντι σε μια αδίστακτη και δολοφονική «συμμορία» ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μια «συμμορία», στην οποία επικεφαλείς ήταν οι Αγγλοσάξονες. Οι ίδιοι, δηλαδή, που σήμερα έχουν συμφέροντα στην Κρήτη.

Το πόσο αδίστακτοι και το πού μπορούν να φτάσουν οι Εγγλέζοι, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, μπορεί να το καταλάβει κάποιος, διαβάζοντας την πρόσφατη ελληνική ιστορία. Έφτασαν στο σημείο να βομβαρδίσουν την Αθήνα λίγες ημέρες μετά την απελευθέρωσή της. Έβαλαν από κάτω την Αθήνα και την πετσόκοψαν. Την Αθήνα των «ηρώων» του αντιναζιστικού αγώνα, όπως οι ίδιοι έλεγαν για τους Έλληνες. Την Αθήνα-»σύμβολο» της μεγαλύτερης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Θα είχαν ενδοιασμό να ισοπεδώσουν τώρα ή στο μέλλον ένα ελεύθερο Ηράκλειο μιας «ανεξάρτητης» Κρήτης; Δεν φοβήθηκαν ένα κράτος ολόκληρο, θα φοβούνταν ένα νησί; Βύθισαν στον εμφύλιο ένα κράτος ολόκληρο, θα είχαν πρόβλημα ν” «ανακατέψουν» ένα νησί;

Οι Κρητικοί, όταν αποφάσισαν την Ένωση, γνώριζαν τι συμβαίνει στον κόσμο και πήραν ανενδοίαστα τις μεγάλες στρατηγικές αποφάσεις. Αποφάσεις, οι οποίες μέσα στον χρόνο αποδείχθηκαν απόλυτα τέλειες. Η Κρήτη εξαιτίας τους μπόρεσε —και στον πιο ανθρωποφάγο αιώνα και όντας σε μια από τις πιο «καυτές» περιοχές του Πλανήτη— να επιβιώσει χωρίς καθόλου κόπο και βέβαια κόστος. Στον χειρότερο και πιο αιματηρό αιώνα της ανθρώπινης ιστορίας στην Κρήτη δεν άνοιξε «μύτη». Σαν να μην βρισκόταν καν στην επικίνδυνη «ζώνη». Σαν να μην την «έβλεπαν». Γιατί; Γιατί τα συμφέροντα των ισχυρών, είτε στην προπολεμική είτε στη μεταπολεμική εποχή, μετακινούνταν στο να ελέγχουν την Ελλάδα και αυτό τους καθιστούσε πιο διπλωματικούς στους χειρισμούς τους και βέβαια απάλλασσε την Κρήτη και τους Κρητικούς από προβλήματα. Μια επίθεση όλη κι όλη δέχθηκαν οι Κρητικοί σε όλη τη διάρκεια του αιώνα και αυτήν τη δέχτηκαν από τους Γερμανούς, όταν αυτή ήταν αναπόφευκτη για όλους. Όταν βομβαρδιζόταν το κέντρο του Λονδίνου.

Η λογική αυτών των σωτήριων αποφάσεων ήταν απλή. Όσο μεγαλύτερη «επιφάνεια» είναι αυτή στην οποία ασκείται μια συγκεκριμένη δύναμη, τόσο μικρότερες είναι οι συνέπειες αυτών που τη δέχονται. Ό,τι μπορούσε ν” «ανεχθεί» μέσω πιέσεων η Ελλάδα ως «μικρομεσαίο» ανεξάρτητο κράτος, εύκολα το «άντεχε» η Κρήτη, ως ένα τμήμα αυτού του κράτους. Η Κρήτη θα «μάτωνε» μόνον αν έπρεπε η ίδια να δεχθεί πίεση. Γιατί; Γιατί ήταν μικρή και οι ξένοι τους μικρούς δεν τους «πιέζουν», για να τους αναγκάσουν να υιοθετήσουν μια πολιτική. Τους «ματώνουν», μέχρι να μάθουν να εκτελούν εντολές. Οι μικροί δεν διαπραγματεύονται «αντιπαροχές», γιατί δεν έχουν τα μέσα να προβάλουν αντίσταση.

Αυτό το δεδομένο μετατρέπει τους μικρούς σε λείες των μεγάλων. Αυτό το δεδομένο πλήρωσε η Κύπρος. Η διαφορετική μοίρα της Κρήτης σε σχέση με την Κύπρο οφειλόταν στην πρόσδεσή της με τον ελλαδικό κορμό. Η Κρήτη και η Κύπρος ήταν απόλυτα ευθυγραμμισμένες μεταξύ τους. Ήταν νησιά μεγίστης στρατηγικής σημασίας για τους ιμπεριαλιστές, καθ” όσον βρίσκονταν πάνω στον δρόμο του πετρελαίου και ταυτόχρονα ανήκαν —τόσο το ένα όσο και το άλλο— σε μικτούς ελληνοτουρκικούς πληθυσμούς. Ενώ όμως καί τα δύο νησιά ξεκίνησαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα με τα ίδια ακριβώς δεδομένα, στη συνέχεια είχαν τελείως διαφορετική τύχη.

Η «τύχη» των Κρητικών οφειλόταν στην ύπαρξη της Κύπρου και στο γεγονός ότι η Κύπρος ως νησί ήταν πιο κοντά στην «καυτή» περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι Άγγλοι εκείνη την εποχή δεν ρίσκαραν να πάρουν δύο «καρπούζια» στην ίδια «μασχάλη». Δεν ρίσκαραν ν” ακολουθήσουν δύο πανομοιότυπες εγκληματικές πολιτικές σε δύο κοντινά νησιά και εις βάρος των ιδίων ανθρώπων. Δεν ρίσκαραν να χάσουν καί τα δύο τα νησιά. Αυτό, εξαιτίας των ομοιοτήτων των περιπτώσεων, ήταν δυνατόν να συμβεί. Θα μπορούσε η ανεξάρτητη Κρήτη να προχωρήσει σε διμερή συμφωνία με την Τουρκία και να κάνει ανταλλαγή πληθυσμών με την Κύπρο. Να πάρει την Κύπρο η Τουρκία αμιγώς τουρκική και να μετατραπεί η Κρήτη σε αμιγώς κρητικό νησί ελληνικής καταγωγής Κρητικών και Κυπρίων. Οι Βρετανοί αυτό δεν το ρίσκαραν. Προτίμησαν να ελέγχουν την Κύπρο μέσω του διχασμού της και την Κρήτη να την ελέγχουν μέσω της Ελλάδας.

Η τύχη δηλαδή των Κρητικών ήταν οι αδυναμίες και οι προτεραιότητες των Άγγλων. Η σύνδεση της Κρήτης με την Ελλάδα έλυσε όλα τα προβλήματα των Κρητικών. Έλυσε όλα τα προβλήματα που μάτωσαν την Κύπρο. Αυτή η σύνδεση έδωσε στους Ελληνοκρητικούς το σύνολο της ιδιοκτησίας του νησιού. Αυτή η σύνδεση έδωσε το δικαίωμα στους Ελληνοκρητικούς ν” απαλλαγούν από τον «συνεταιρισμό» των Τουρκοκρητικών με κεφάλαιο των Μικρασιατών Ελλήνων. Μέχρι τη σύνδεση με την Ελλάδα δεν το κατείχαν όλο το νησί. Είχαν «συνεταίρους» με νόμιμα δικαιώματα επί του συνόλου του νησιού και ήταν οι Τουρκοκρητικοί. Εκείνοι αποζημιώθηκαν με κεφάλαιο, το οποίο διεκδικούσε η Ελλάδα ως κράτος και το οποίο δεν μπορούσε να το διεκδικήσει η Κρήτη για δικό της λογαριασμό. Αυτό το κεφάλαιο ήταν μια παχυλή «επιταγή» δώρο των Ελλαδιτών προς τους Κρητικούς.

Γι” αυτόν τον λόγο είπαμε πιο πάνω ότι ήταν πανέξυπνοι Έλληνες οι Κρητικοί, οι οποίοι αποφάσισαν τότε για την τύχη του νησιού τους. Χωρίς καθόλου κόστος εξασφάλισαν όλους τους στόχους τους ταυτόχρονα. «Ξεφορτώθηκαν» τους «συνεταίρους» τους —και άρα έναν παράγοντα, ο οποίος θα μπορούσε να τους «ματώσει», σε περίπτωση που το επιθυμούσαν οι ισχυροί— και ταυτόχρονα εξασφάλισαν την κοινωνική ειρήνη για όλη τη διάρκεια της περιόδου κατά την οποία είχε ισχύ η επιλογή τους. Η Κρήτη ως δια «μαγείας» είχε βγει από την εμπόλεμη «ζώνη» των ιμπεριαλιστών. «Μετακινήθηκε» κάπου κοντά στη Θεσσαλία. Αντίθετα, περιοχές όπως η Μακεδονία ή η Θράκη, με πολύ πιο μικρή στρατηγική αξία από αυτήν της Κρήτης, δεν κατάφεραν να μπουν σε τόσο «απυρόβλητη» περιοχή.

Γιατί όμως κάναμε αυτήν την ανάλυση; Γιατί καθημερινά βιώνουμε την αθλιότητα, η οποία πάντα ακολουθεί την παρακμή μιας Τάξης Πραγμάτων. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων και η «σήψη» της απειλεί τους πάντες. Αυτό πρέπει να εξετάσουμε, γιατί από αυτήν την κατάσταση θα ξεκινήσουν τα προβλήματα του άμεσου μέλλοντος. Αυτήν την παρακμή θα προσπαθήσουν κάποιοι να εκμεταλλευτούν, για να «εισπράξουν» αυτά τα οποία επιθυμούν. Εδώ και μια εικοσαετία η ανθρωπότητα λειτουργεί σαν «χαπακωμένη». Στο όνομα κάποιου ελεύθερου ανταγωνισμού και στη σχεδόν «αποθεωτική» λατρεία του ατομικισμού, έχουν διαλύσει τα πάντα.

Για να μπορέσουν να πουλήσουν χωρίς αντιστάσεις τα προϊόντα των πολυεθνικών, κάποιοι έχουν χτυπήσει τα θεμέλια των εθνών. Κάποιοι …προφανώς ηλίθιοι, εφόσον είναι οι ίδιοι που σήμερα καταρρέουν από την κορυφή ενός κόσμου, τον οποίο οι ίδιοι «έκτισαν». Είναι οι ίδιοι ηλίθιοι, που σήμερα βυθίζουν στο χάος κολοσσιαίες πολυεθνικές εταιρείες και όχι μόνον δεν πηδάνε από τα μπαλκόνια, για να μας απαλλάξουν από τις θλιβερές και αποτυχημένες παρουσίες τους, αλλά δίνουν «μπόνους» στους εαυτούς τους. Οι απόφοιτοι των διαφόρων «Χάρβαρντ», που κατάφεραν το ακατόρθωτο. Που κατάφεραν να νικήσουν τον ανταγωνισμό και στο τέλος να πεθάνουν οι ίδιοι.

Αυτοί λοιπόν σχεδίασαν ένα παγκόσμιο σύστημα ενιαίο. Ενιαίο πολιτικά, στρατιωτικά και βέβαια οικονομικά. Αυτό δεν το έκαναν επειδή ήταν «οραματιστές». Αυτό το έκαναν, γιατί αυτό θεώρησαν ότι συνέφερε τα συμφέροντά τους. Τα εθνικά τους συμφέροντα. Από εδώ ξεκινάνε οι αντιφάσεις, οι οποίες και τους καταστρέφουν. Οι ισχυροί αυτού του συστήματος —και αυτοί είναι οι Αγγλοσάξονες και οι Εβραίοι—, για να εξυπηρετήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα, «χαλάρωσαν» αυτά των υπολοίπων. Για να μπαίνουν στις αγορές των άλλων, «χαλάρωσαν» τα χαρα­κτηριστικά των λαών. Αυτή η δραστηριότητα όμως είχε και άλλες παρενένεργειες εξίσου σημαντικές. Θεωρώντας ότι τα συμφέροντά τους εξυπηρετούνται από το εμπόριο, κατέστρεψαν όχι μόνον την παραγωγή των άλλων αλλά και τη δική τους. Κατέστρεψαν την παγκόσμια εργατική τάξη και δεν ενδιαφέρθηκαν για την «υγεία» της.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί οι εργατικές τάξεις αποτελούν τις συντριπτικές πλειοψηφίες των κοινωνιών και από την «υγεία» τους επηρεάζεται η «υγεία» των λαών τους. Αδιαφορώντας για την εργατική τάξη, «αποθέωσαν» τον καταναλωτή. Ο άνθρωπος γι” αυτούς ήταν πλέον ένα καταναλωτικό ζώο. Δεν τους ενδιέφερε τι έκανε, προκειμένου να καταναλώνει. Τους αρκούσε μόνον να καταναλώνει. Είτε ξεπουλούσε την περιουσία του είτε έπαιρνε δάνεια είτε έκλεβε, γι” αυτούς ήταν το ίδιο. Έπρεπε να καταναλώνει, για να πλουτίζουν.

Ακόμα και η έκρηξη των ναρκωτικών σ” αυτήν την κατάσταση οφείλεται. Δεν τους ενδιέφερε η «υγεία» των λαών, την οποία την απειλούν τα ναρκωτικά. Δεν εξαρτιόταν η παραγωγή τους από τους εργάτες, ώστε να τους ενδιαφέρει αν αυτοί, εξαιτίας των ναρκωτικών, θα σηκώνονταν ή όχι το πρωί να πάνε στην εργασία τους. Όλοι αυτοί, που «σέρνονται» στα όπου γης «Ακρωτήρια» της ακολασίας, είναι άνεργοι εργάτες, που είναι «λαμπροί» καταναλωτές. Πελάτες των καρτέλ των ιμπεριαλιστών. Τα ναρκωτικά για τους ιμπεριαλιστές ήταν πλέον προϊόντα, τα οποία απέφεραν κολοσσιαία κέρδη από την κατανάλωσή τους. Τα «βαποράκια» έπαιρναν τα ψίχουλα και οι «καθωσπρέπει» τραπεζίτες έπαιρναν τα «φιλέτα», εφόσον στις δικές τους νόμιμες τράπεζες γινόταν το «ξέπλυμα» του βρόμικου χρήματος.

Ήταν θέμα χρόνου να διαλύσουν τα πάντα. Οι άνθρωποι ξεπούλησαν τα πάντα, για να μπορούν να καταναλώνουν. Οι λαοί ξεπούλησαν τα εθνικά κεφάλαιά τους, οι τοπικές κοινωνίες λεηλάτησαν τα δημόσια κεφάλαια των κρατών τους, οι πολίτες ξεπούλησαν τα ιδιωτικά τους κεφάλαια και οι άνθρωποι μπήκαν σε ένα ανθρωπο­κτόνο «σαφάρι» αλληλοεκμετάλλευσης. Αρκεί να είχαν τα μέσα να καταναλώνουν. Τα κράτη βιάζονταν να προμηθευτούν νέα όπλα, γιατί προέκυπταν προμήθειες για τους εξουσιαστές τους. Οι δήμοι βιάζονταν ν” αρπάξουν δημόσιο κεφάλαιο, γιατί προέκυπταν νέα κέρδη να μοιραστούν οι τοπικοί άρχοντες. Οι πολίτες βιάζονταν να πουλήσουν περιουσίες, για να πάρουν νέα αυτοκίνητα, νέα κινητά και να πάνε διακοπές. Καμία συνοχή σε κανένα επίπεδο. Όλοι εναντίον όλων, μέσα σε μια ζούγκλα. Σε μια «ζούγκλα» ενιαία, την οποία δεν γνώριζαν πώς λειτουργεί και το χειρότερο ήταν ότι δεν γνώριζαν τις συνέπειες αυτής της λειτουργίας. Γι” αυτό μιλάμε για κοινωνίες που λειτουργούν ως «χαπακωμένες».

Η Ελλάδα δεν ξέφυγε από αυτήν την αθλιότητα. Οι βασικοί «πυλώνες», μέσα από τους οποίους η Νέα Τάξη πέρασε τη «γραμμή» της, ήταν δύο. Η τοπική αυτοδιοίκηση και ο τουρισμός. Η ανάπτυξη της τοπικής αυτοδιοίκησης με τον τρόπο που έγινε στην Ελλάδα ήταν εγκληματική. Γι” αυτόν τον λόγο —και μέσα σε ελάχιστα χρόνια— έγινε με μεγάλη διαφορά η πιο διεφθαρμένη μορφή εξουσίας στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει λαμόγιο, που να μην ασχολείται μ” αυτήν. Το «κατακάθι» της κάθε τοπικής κοινωνίας έγινε πολιτικός παράγοντας μέσα από αυτήν. Όλοι αυτοί ανακάλυψαν τη «διαπλοκή» και έγιναν πλούσιοι στην κλίμακα την οποία προσδιόριζε το μέγεθος της περιοχής τους.

Όμως, για να μπορέσουν όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες να το κάνουν αυτό, έκαναν κάτι εγκληματικό. Δημιούργησαν συνθήκες συνενοχής. Παρέσυραν τις τοπικές κοινωνίες στη μίμηση των δικών τους πρακτικών. Πρακτικά αντέγραψαν τον παλιό εθνικό σχεδιασμό και τον προσάρμοσαν στις τοπικές κοινωνίες. Τον ανταγωνισμό, τη σύγκρουση και τον ιμπεριαλισμό των εθνικών κρατών τον προσάρμοσαν στο τοπικό επίπεδο. Έβαλαν τις τοπικές κοινωνίες ν” ανταγωνίζονται, να συγκρούονται και όπου μπορούν να ασκούν ιμπεριαλισμό η μία εις βάρος της άλλη. Όποιος είχε πιο πολύ πολιτική δύναμη ή πιο πολλές προσβάσεις στην εξουσία, το εκμεταλλευόταν εις βάρος των υπολοίπων. Όλοι ήθελαν συντοπίτες υπουργούς, για να παίρνουν για λογαριασμό τους ό,τι ήταν διεκδικήσιμο.

Οι τοπικές κοινωνίες «ανταγωνίζονταν» μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει τα περισσότερα κονδύλια, ποιος θα πάρει μεγαλύτερο δημόσιο κεφάλαιο και ποιος θα μοιράσει τα πιο πολλά «μπόνους». Αυτό ήταν ολέθριο. Γιατί; Γιατί, θέλοντας τα κτήνη να τα κονομήσουν, «ροκάνισαν» την εθνική συνείδηση του λαού. Υπέσκαψαν και τελικά έφθειραν την έννοια του πατριωτισμού, «επιδοτώντας» αυτήν του τοπικισμού. Σταδιακά δηλαδή υποχώρησαν βασικά θεμέλια της εθνικής μας ύπαρξης. Ξαφνικά κι αδικαιολόγητα η ελληνική ιδιότητα «υποχώρησε» και έγινε μια πιο αφηρημένη ιδιότητα, δίνοντας προβάδισμα στην τοπική ιδιότητα. Κάποιοι «αισθάνονταν» πιο περήφανοι που ήταν Βεροιώτες ή Πατρινοί απ” όσο Έλληνες. Γιατί; Γιατί αυτό τους απέφερε κέρδη και συνενόχους στην αρπαγή, ενώ η ελληνική ιδιότητα τους υπέτασσε στον νόμο.

Φτάσαμε στο σημείο στη σημερινή άθλια κατάσταση να βρίσκονται άνθρωποι έτοιμοι να θυσιαστούν για τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό και να μην τολμούν να πουν ότι είναι υπερήφανοι για την ελληνική τους καταγωγή. Πλήρης «ποδοσφαιρο­ποίηση» της χώρας. Όλοι «χαλαρά» με την Εθνική και έτοιμοι να σκοτώσουν για τις ομάδες των διαπλεκομένων κλεφτών και προμηθευτών του δημοσίου. Όλα αυτά έγιναν εκ του πονηρού. Όλα έγιναν για την κονόμα. Στο όνομα της «ανάπτυξης», που για τους τοπικούς άρχοντες ήταν η «προμήθειά» της, άρχισαν να βάζουν χέρι στο ιερό για έναν λαό δημόσιο κεφάλαιο. Για να δημιουργήσουν νέες καφετέριες και να βγάλουν μερικές καρέκλες παραπάνω, διεκδικούσαν και τελικά άρπαζαν δημόσιο κεφάλαιο. Αυτό είναι ολέθριο για έναν λαό. Γιατί; Γιατί τελικά στρέφουν αυτό το κεφάλαιο εις βάρος του. Γιατί; Γιατί η λειτουργία του δημοσίου κεφαλαίου υποχρεωτικά πρέπει να διέπεται από κανόνες, οι οποίοι ωφελούν την κοινωνία, ενώ το δημοτικό κεφάλαιο λειτουργεί από τη φύση του καθαρά ως ιδιωτικό. Με το δημόσιο κεφάλαιο ελέγχεις τα πάντα με γνώμονα το κοινό συμφέρον, ενώ με το δημοτικό εξυπηρετείς τα ιδιωτικά σου συμφέροντα ως τοπική κοινωνία.

Το δημόσιο κεφάλαιο το θεωρούμε ιερό κεφάλαιο, γιατί χάρη σ” αυτό «χτίζεται» μια πατρίδα. Αυτό «δένει» τον λαό με την πατρίδα του και αυτό το κεφάλαιο ανήκει εξίσου σε όλους. Το πόσο ιερό είναι αυτό, το καταλαβαίνει κάποιος από το εξής απλό παράδειγμα. Το δημόσιο κεφάλαιο στην Καστοριά είναι το μερίδιο του Χανιώτη ή του Ξανθιώτη στην Καστοριά. Το δημόσιο κεφάλαιο στα Χανιά, είναι το μερίδιο του Καστοριανού ή του Πατρινού στα Χανιά. Αυτό το μερίδιο «δένει» τον λαό με την πατρίδα του και αυτό ενισχύει τον πατριωτισμό των Ελλήνων. Αυτό δημιουργεί συμπλέοντα συμφέροντα μεταξύ όλων των Ελλήνων.

Το δημόσιο κεφάλαιο δεν έχει ρόλο να «δέσει» τον Καστοριανό με την Καστοριά. Τον Καστοριανό τον «δένει» με την Καστοριά το ιδιόκτητο σπίτι του ή το ιδιόκτητο χωράφι του. Το δημόσιο κεφάλαιο δεν έχει ρόλο να «δέσει» τους πολίτες με τις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Εκεί τους «δένουν» τα συμφέροντά τους. Το δημόσιο κεφάλαιο, που βρίσκεται στην περιοχή τους, τους ανήκει στον βαθμό που ανήκει και σε όλους τους υπολοίπους. Γι” αυτόν τον λόγο απαγορεύεται σε μια τοπική κοινωνία ν” αρπάζει μέρη αυτού του κεφαλαίου. Απαγορεύεται να αρπάζει κεφάλαιο, που ανήκει και σε άλλους.

Τα λαμόγια της τοπικής αυτοδιοίκησης, στο όνομα υποτίθεται ενός νεοφιλελεύθερου «τοπικισμού», θέλησαν και κατάφεραν να βάλουν «χέρι» σ” αυτό το κεφάλαιο. Οι ελληνικές πόλεις με αυτόν τον τρόπο έγιναν «ιδιωτικές», ενώ έπρεπε να είναι «δημόσιες». Αυτή ήταν η συνέπεια της λεηλασίας του δημοσίου κεφαλαίου. Αυτό είναι το μέγα έγκλημα. Γιατί; Γιατί χάρη στο δημόσιο κεφάλαιο ο Βόλος είναι ελληνική πόλη και όχι βολιώτικη. Γιατί χάρη στο δημόσιο κεφάλαιο η Ξάνθη είναι ελληνική πόλη και όχι ξανθιώτικη.

Το πρακτικό μέρος αυτού του εγκλήματος ήταν τρομερό και δυσβάστακτο. Το κράτος έχασε τη δυνατότητα ελέγχου και με συνοπτικές διαδικασίες πήγαμε στην αισχροκέρδεια. Ήρθε και ο τουρισμός και έδεσε το «γλυκό». Γιατί ο τουρισμός έπαιξε καταλυτικό ρόλο; Γιατί έδωσε μια πραγματική οικονομική απόδοση στα εγκλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης και την «προσανατόλισε» μόνιμα προς την κερδοσκοπία. Μαζί μ” αυτήν «προσανατολίσθηκαν» και οι τοπικές κοινωνίες προς την ίδια κατεύθυνση. Προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα τοπικά λαμόγια, δεν ελεγχόταν τίποτε. Προκειμένου να εισπράττουν οι βλαχοδήμαρχοι προμήθειες και οι κολλητοί τους να παίρνουν έργα, άρπαζαν δημόσιο κεφάλαιο, για να κάνουν τα έργα αυτά.

«Αξιοποιούσαν» ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Ό,τι περιέβαλλε τις πόλεις τους και τις «σφράγιζε» από τον έξω κόσμο. Άλση, σπηλιές, ποτάμια, γεφύρια. Όλα στον «πάγκο». Όλη η Ελλάδα ένας τουριστικός «πάγκος» με την επιγραφή «ανοίξαμε και σας περιμένουμε». Οι κοινωνίες άρχισαν ν” ανταγωνίζονται μεταξύ τους και ο ένας προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί τον άλλο. Ο ένας στην κυριολεξία ζούσε από τα χρήματα του άλλου. Από τη μία «τσέπη» έμπαιναν τα «λεφτά» και από την άλλη έβγαιναν. Γιατί; Γιατί έτσι ανέβαιναν οι «δείκτες» της οικονομίας των Σημίτηδων. Ζούγκλα.

Ο ένας έστηνε «ενέδρα» στον άλλο, για να τον λεηλατήσει. Οι παραθαλάσσιοι πληθυσμοί περίμεναν το καλοκαίρι να πιουν «αίμα» και οι ορεινοί περίμεναν τον χειμώνα για να «εκδικηθούν». Στη μέση οι πεδινοί πληθυσμοί να «τροφοδοτούν» με εφόδια τους μονομάχους. Οι «ιμπεριαλιστές» της σαγιονάρας εναντίον των «ιμπεριαλιστών» του snowboard. Οι «ιμπεριαλιστές» του χταποδιού εναντίον των «ιμπεριαλιστών» του αγριογούρουνου. Όλος αυτός ο αλληλοσπαραγμός γινόταν με τη βοήθεια του δημοσίου κεφαλαίου, το οποίο θα έπρεπε να εξυπηρετεί τα ακριβώς αντίθετα συμφέροντα.

Με τη βοήθεια του κεφαλαίου, το οποίο θα επέτρεπε στο κράτος, -χωρίς να περιορίζει την ελεύθερη οικονομία-, να ασκεί παρεμβατικό ρόλο, προκειμένου να ελέγχει την αισχροκέρδεια. Να την ελέγχει, είτε με τα τουριστικά «περίπτερα», τα οποία θα έχτιζε το ίδιο πάνω στο δημόσιο κεφάλαιο και θα όριζε έναν «πήχη» τιμών, είτε με τα τουριστικά καταλύματα, τα οποία ήδη είχε ως Ξενία. Δεν μπορούσε το κράτος να ελέγχει τις τιμές με τον «ανταγωνισμό» του και οι ιδιώτες έκαναν εγκλήματα.

Αυτά τα εγκλήματα μας οδήγησαν στη σημερινή οικονομική αθλιότητα. Μας οδήγησαν στο να είμαστε η πιο ακριβή χώρα της Ευρώπης με τους πιο φτωχούς πολίτες. Οι αυθαίρετοι και εγκληματίες ιδιώτες της «υπηρεσίας», δημιουργώντας συνθήκες αδιεξόδου για τον καταναλωτή, οδήγησαν τις τιμές των «υπηρεσιών» στα ύψη και αυτές με τη σειρά τους παρέσυραν τα ενοίκια, τα οποία «πάγωσαν» τις τιμές σ” αυτά τα ύψη. Τώρα δηλαδή και να θέλουν δεν μπορούν να ρίξουν τις τιμές, γιατί δεν τους επιτρέπουν τα ενοίκια, τα οποία οι ίδιοι με την ηλιθιότητά τους τα διόγκωσαν. Εκεί το κράτος είναι συνυπεύθυνο και άρα εξίσου εγκληματικό. Ο έλεγχος αυτού του «ύψους» είναι ο ρόλος του. Αυτό ακριβώς είναι το πρακτικό μέρος αυτού που ονομάζουμε δημόσιο κεφάλαιο. Αυτό το κεφάλαιο είναι που διατηρεί τις ελληνικές πόλεις «ανοικτές» στους υπόλοιπους Έλληνες.

Δώσε στον πολίτη έναν διατιμημένο καφέ ή ένα διατιμημένο πιάτο φαΐ σε κάποιο «περίπτερο» δημοσίου άλσους, -το οποίο το νοικιάζεις σε ιδιώτη με ειδικούς όρους- και μετά άσε τους ιδιώτες να ζητάνε ό,τι θέλουν με τις γυψοσανίδες και τις «ποιότητες» στους «ακάλυπτους». Δώσε εύκολη και φτηνή πρόσβαση στον Χανιώτη, όταν αυτός επισκέπτεται την Καστοριά και μετά άσε την τοπική ιδιωτική οικονομία να λειτουργήσει με όρους ανταγωνισμού. Όταν όμως αφήνεις τους ιδιώτες να σχηματίζουν καρτέλ, είναι θέμα χρόνου να χαθεί ο έλεγχος. Όταν παραδίνεις το δημόσιο κεφάλαιο στις τοπικές κοινωνίες και τις «κλείνεις», δεν μπορείς να τις ελέγξεις. Τα ιδιωτικά τους συμφέροντα στρέφονται εναντίον όλων των υπολοίπων. Είτε αυτοί κατοικούν μερικά χιλιόμετρα μακριά από την πόλη είτε κατοικούν στην άλλη άκρη του Πλανήτη.

Τα εγκλήματα αυτών των τοπικών κάφρων δεν περιορίστηκαν σ” αυτό το επίπεδο. Αναζητώντας πόρους για τις ιδιωτικές τους πόλεις, άρχισαν να καταστρέφουν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Άρχισαν να διεκδικούν κι αυτά τα οποία δεν διεκδικούνται με οικονομικά κριτήρια. Άρχισαν ν” αγγίζουν ακόμα κι αυτά που θεωρητικά δεν μπορούσαν ν” αγγίξουν, γιατί αφορούν γενικότερους εθνικούς σχεδιασμούς. Με τη διαπλοκή τους και τους εκβιασμούς προς την κεντρική πολιτική εξουσία κατόρθωσαν και άλλαξαν σχεδιασμούς, οι οποίοι για αιώνες αποτελούσαν ταμπού και μόνον να τους συζητήσει κάποιος ιδιώτης.

Για να εξυπηρετήσουν τα τοπικά συμφέροντα, έφτασαν στο σημείο να απειλούν από τον σχεδιασμό άμυνας και τη λειτουργία του μέχρι τον σχεδιασμό του συστήματος παιδείας. Έφτασαν στο σημείο να ζητούν στρατόπεδα, όχι για να εξυπηρετηθούν εθνικές ανάγκες, αλλά για να αυξηθούν τα τοπικά έσοδα. Έφτασαν στο σημείο να θέσουν σε κίνδυνο την ίδια τη λειτουργία του στρατεύματος, προκειμένου να εξασφαλίσουν «κέτερινγκ». Για να εξυπηρετηθούν μερικοί τοπικοί «τυροπιτάδες», στέρησαν από το στράτευμα την εκπαίδευση στον τομέα της αυτοσυντήρησης.

Τα ανάλογα έγιναν και στον τομέα της εκπαίδευσης. Γέμισε όλη η Ελλάδα «παράγκες», που παριστάνουν τα ψευδοπανεπιστήμια. Εκπαιδευτικά ιδρύματα άνευ λόγου και αιτίας ύπαρξης. Γιατί ιδρύθηκαν όλα αυτά; Γιατί το απαιτούσαν οι εθνικές ανάγκες; Γιατί έπρεπε να μορφωθούν τα Ελληνόπουλα; Όχι βέβαια. Ιδρύθηκαν, για να ισχυροποιηθούν οικονομικά οι «ιδιωτικές» πόλεις. Ιδρύθηκαν, για να εισπράττουν ενοίκια οι πονηροί επιχειρηματίες τους. Ιδρύθηκαν, για να βγάλουν και νέες καρέκλες στις καφετέριες. Ιδρύθηκαν για λόγους «οικονομίας», απειλώντας όχι μόνον την οικονομία, αλλά την ίδια την ύπαρξή μας.

Έτσι χάθηκε ο έλεγχος της ελληνικής οικονομίας. Έχει χαθεί ο έλεγχος, όταν σε ένα κράτος ο επίσημος μισθός είναι 700 ευρώ και το ενοίκιο για ένα δυάρι στα Πατήσια είναι 500 ευρώ. Έχει χαθεί ο έλεγχος, όταν ο παραγωγός λαδιού δεν μπορεί να εξασφαλίσει 1,5 ευρώ το κιλό για το λάδι και εκατό μέτρα από το χωράφι του ο καταναλωτής —και άρα και ο ίδιος— το πληρώνει 6 ευρώ το κιλό. Έχει χαθεί ο έλεγχος, όταν ο παραγωγός πουλάει 30 λεπτά το σιτάρι και ο καταναλωτής —και άρα και ο ίδιος— πληρώνει 2 ευρώ το κιλό του ψωμιού. Έχει χαθεί ο έλεγχος, όταν σε μια μικρή επαρχιακή πόλη των ανύπαρκτων μεροκάματων τα ενοίκια συναγωνίζονται αυτά της Αθήνας. Όλοι είναι δυσαρεστημένοι με όλους χωρίς κανένας πραγματικά να επωφελείται, εκτός από μερικά λαμόγια. Εκτός από τους άχρηστους, τους διεφθαρμένους, τους άπληστους και τους τεμπέληδες. Αυτούς, που σήμερα είναι τα «πετυχημένα» πρότυπα.

Είναι θαύμα που ως λαός ακόμα δεν έχουμε πιαστεί στα χέρια έξω από τις παραθαλάσσιες μεζονέτες και τα χειμερινά σαλέ. Είναι θαύμα που ως λαός ακόμα δεν έχουμε «αιματοκυλιστεί» στις λαϊκές αγορές. Είναι απορίας άξιο πώς δεν έχουμε διαλύσει ακόμα ως κράτος. Μιλάμε για αθλιότητα. Καθημερινά ακούγονται απίθανα πράγμα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας. Μιλάνε με όρους γεωπολιτικής τα τοπικά «περίπτερα». Δήμαρχοι μιλάνε σαν νέοι «Ναπολέοντες». Ο καθένας λέει και από μία ηλιθιότητα. Η Ελλάδα εκμεταλλεύεται τη Λευκάδα, εφόσον αυτήν —χάρη στον τουρισμό— θα μπορούσε να επιβιώνει και από μόνη της. Η Ελλάδα εκμεταλλεύεται την Καστοριά, εφόσον κι αυτή θα μπορούσε —χάρη στον τουρισμό και τη γούνα— να επιβιώνει από μόνη της.

Όλοι εναντίον όλων. Μόνιμος στόχος τους έγινε να διεκδικήσουν το κεφάλαιο των άλλων και να κερδοσκοπήσουν εις βάρος τους. Αν αφεθούν ελεύθεροι οι ηλίθιοι τοπικοί δικτατορίσκοι, σύντομα θα ξεπεράσουν και τους αρχαίους προγόνους μας. Αν οι αρχαίοι ήταν «καθηλωμένοι» στην Πόλη-Κράτος, οι νεοέλληνες μπορούν άνετα να φτάσουν στη Μεζονέτα-Κράτος. Θα προσλάβουν και μερικούς σεκιουριτάδες και θα λύσουν και το πρόβλημα της άμυνας.

Αυτήν την ηλιθιότητα προκάλεσε η Νέα Τάξη του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, για να μπορέσει να διαβρώσει τα κράτη και να χαλαρώσει τις άμυνες των λαών, προκειμένου να τους εκμεταλλευτεί. Έβαλε τις τοπικές κοινωνίες των εθνών στη λογική του ανταγωνισμού και της αλληλοεκμετάλλευσης, για να μπορεί να τα εκμεταλλεύεται η ίδια. Έβαλαν τις τοπικές κοινωνίες να διεκδικούν εθνικά άλση και γεφύρια και την ίδια ώρα οι ιμπεριαλιστές άρπαζαν τις αμύθητης αξίας ΔΕΚΟ. Η κοινωνία ήταν πολύ «απασχολημένη», για να δει τι γινόταν με τον ΟΤΕ, τα ΕΛΠΕ ή τη ΔΕΗ. Έβαλαν τις τοπικές κοινωνίες να αισχροκερδούν η μια εις βάρος της άλλης με καρέκλες και ξαπλώστρες και οι ίδιοι αισχροκερδούσαν στην εθνική αγορά.

Αρκούσαν μερικά χρόνια, για να «ξεχάσουν» οι λαοί ποιοι ήταν οι λόγοι για τους οποίους συνέθεταν μεγάλα εθνικά κράτη. «Ξεχνούσαν» ότι αυτό το έκαναν για λόγους άμυνας. Για να μην βρεθούν απομονωμένοι και αδύναμοι να αμυνθούν στο όποιο ιμπεριαλιστικό «αρπακτικό» τριγύριζε στα μέρη τους. «Ξέχασαν» όλοι οι λαοί την ιστορία τους. Ακόμα και οι Έλληνες «ξέχασαν» ότι οι αρχαίες Πόλεις-Κράτη ενώθηκαν, για να αμυνθούν απέναντι στον εχθρό. «Ξέχασαν» οι Έλληνες ότι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του αρχαίου ελληνισμού επιτεύχθηκε τη μία και μοναδική φορά που συνέθεσαν κρατικό «άρμα». Το ελληνικό κράτος της Μακεδονίας.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά, τα οποία φαινομενικά είναι άσχετα με το θέμα μας; Για να καταλάβει ο αναγνώστης ότι σήμερα υπάρχει μια γενική δυσαρέσκεια στην πατρίδα μας. Όλοι είναι δυσαρεστημένοι με όλους και σε όλα τα επίπεδα. Φυσικό είναι να είναι δυσαρεστημένοι και κάποιοι Κρητικοί με τους υπόλοιπους Ελλαδίτες, όπως συμβαίνει και το αντίστροφο. Κάποιοι όμως μπορούν να «χτίσουν» διχασμό, εκμεταλλευόμενοι τη γενικότερη δυσαρέσκεια. Να τη «χτίσουν» όπου τους βολεύει, εφόσον υπάρχει παντού. Μιλάμε για μια τραγική κατάσταση, η οποία είναι πρωτοφανής. Γιατί; Γιατί δυστυχώς είναι γενική. Δεν είναι μόνον δυσαρεστημένοι οι Κρητικοί με τους υπόλοιπους Έλληνες. Είναι δυσαρεστημένοι και οι Χανιώτες με τους Ηρακλιώτες. Είναι δυσαρεστημένοι και οι Βροντάκηδες με τους Φουρτουνάκηδες. Εκεί φτάσαμε. Να μην ξέρει κάποιος αν θα πρέπει να γελάει ή να κλαίει.

Αυτό πέτυχε η υπερεθνική Νέα Τάξη Πραγμάτων στη σύντομη εφαρμογή της. Εξαιτίας του ενιαίου της Νέας Τάξης, οι πάντες «σκόρπισαν», όπως «σκορπάνε» τα πρόβατα ενός ανεξέλεγκτου «ποιμνίου». Τώρα όμως έρχεται «καταιγίδα». «Καταιγίδα» μεγάλη και φονική. Τα έθνη των κυρίαρχων της Νέας Τάξης βλέπουν ότι καταρρέει η υπερεθνική Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αναγκαστικά, για να σώσουν τα συμφέροντά τους και τη θέση τους στην παγκόσμια ιεραρχία, θα πρέπει να ενεργοποιήσουν τα βασικά τους ένστικτα. Back to basics, που θα έλεγαν στη γλώσσα τους. Τώρα θα προσπαθήσουν με την ισχύ που τους απομένει να εκμεταλλευτούν ό,τι βρουν «σκόρπιο» κι «απομονωμένο». Να «φάνε» ό,τι βρίσκεται διαθέσιμο. Όποιος λαός δεν «προλάβει» να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, θα την «πατήσει». «Πόρτες» θα κλείσουν για να προστατεύσουν και «πόρτες» θ” ανοίξουν για να γίνει σφαγή. Όποιος νομίζει ότι με Κράτος-μεζονέτα θα επιβιώσει, θα κλάψει με μαύρο δάκρυ.

Τα εθνικά συμφέροντα των ισχυρών θα κλείσουν απότομα σαν ατσάλινη «μέγγενη». Τα εθνικά συμφέροντα των ισχυρών θ” αρχίσουν και πάλι να «βυσσοδομούν» γύρω από τους μικρούς. Τις μικρότερες απώλειες θα έχουν τα κράτη τα οποία θα προλάβουν να προσαρμοστούν εγκαίρως στα νέα δεδομένα. Τα κράτη, τα οποία θα ενεργοποιήσουν και πάλι τα εθνικά τους ένστικτα. Που θα συμμαζευτούν τα μέλη τους εγκαίρως, ώστε ο πατριωτισμός να μπορέσει να λειτουργήσει ως συνεκτικό της ασφαλούς εθνικής «στάνης». Ήδη βλέπουμε τους ισχυρούς να προσπαθούν να προσαρμοστούν.

Οι ΗΠΑ, η Βρετανία ή το Ισραήλ, που ήταν τα κατ’ εξοχήν επωφελημένα έθνη της «υπερεθνικής» Νέας Τάξης Πραγμάτων, μιλάνε πλέον απροκάλυπτα για την ανάγκη θωράκισης των εθνικών τους συμφερόντων. Όλοι αυτοί είναι «χαλαροί» μόνον σ” ό,τι αφορά τα εθνικά συμφέροντα των άλλων. Βλέπουν με «ευαισθησία» μόνον αυτά τα οποία αφορούν τους άλλους. Με «θέρμη» θα υποστηρίξουν το «δικαίωμα» της Κρήτης στην ανεξαρτησία. Με «παγωμάρα» όμως αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ το «δικαίωμα» του Τέξας στην ανεξαρτησία. Με «παγωμάρα» αντιμετωπίζει η Βρετανία το «δικαίωμα» της Σκοτίας στην ανεξαρτησία. Με «παγωμάρα» αντιμετωπίζει το Ισραήλ το δικαίωμα της Γάζας στην ανεξαρτησία.

Όλοι αυτοί, με επικεφαλείς της υποκρισίας τους Εβραίους και τους Άγγλους, είναι «ευαίσθητοι» μόνον για τους άλλους, μήπως κι αρπάξουν τίποτε. Θα είχαν όλοι αυτοί ως έθνη ένα πολύτιμο νησί όπως η Κρήτη και θα αντιμετώπιζαν το θέμα με «χαλαρότητα»; «Δικαίωμα» των πάντων στην ελευθερία, αρκεί να μην είναι Παλαιστίνιοι. «Δικαίωμα» των πάντων στις αγοροπωλησίες γης, αρκεί να μην αφορά ισραηλινή γη. Οι Εβραίοι για δύο ελαιόδενδρα μπορούν να ξεκινήσουν βομβαρδισμούς εναντίον αμάχων. Από κατοχές ξένων εδαφών δεν φεύγουν χωρίς πόλεμο. Ένα οικόπεδο δεν πουλάνε σε ξένο μέσα στο Ισραήλ. Το ίδιο και σ” ό,τι αφορά τους Άγγλους. Αυτοί διέσχισαν ολόκληρο τον Πλανήτη, για να υπερασπιστούν τα εθνικά τους συμφέροντα στα νησιά Φώκλαντ. Νησιά, τα οποία μπροστά στην αξία της Κρήτης φαντάζουν σαν επιπλέοντα «μπακίρια» στη μέση του ωκεανού. Στη μέση της πίσω μεριάς του ωκεανού.

Τώρα όλοι αυτοί βλέπουν την Κρήτη σαν «λεία» τους. Αγοράζουν ό,τι πουλιέται στην Κρήτη και χρηματοδοτούν όποιον είναι «ευαίσθητος», ακόμα κι αν πουλάει χασίσια στα μπαρ. Γι” αυτόν τον λόγο μιλήσαμε για την ανάγκη όλων των λαών να ενταχθούν σε ευρύτερους σχηματισμούς. Είναι θέμα άμυνας. Είναι θέμα επιβίωσης. Συμφέρει τους Κρητικούς να παραμείνουν ενωμένοι με τον ελληνικό κορμό, γιατί πάνω απ” όλα είναι Έλληνες. Συμφέρει τον ελληνισμό να παραμείνει η Κρήτη στην Ελλάδα, για να επιβιώσει στην επερχόμενη «καταιγίδα». Πιο εύκολα θα επιβιώσει η Ελλάδα, όταν η Κρήτη θα βρίσκεται στην ίδια «στάνη» με τη Μακεδονία και τους υπόλοιπους. Συμφέρει την Ελλάδα, για να επιβιώσει, να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πιο εύκολα θα επιβιώσει, όταν θα βρίσκεται στην ίδια «αυλή» με την Ιταλία και την Ισπανία. Κανένας δεν θα μπορεί να επιβιώσει μόνος του, γιατί κανένας δεν μπορεί να πολεμήσει μόνος του τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.

Οι Αγγλοσάξονες και οι Εβραίοι είναι θέμα χρόνου να γίνουν επικίνδυνοι. Καταρρέουν και δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις για την επιβίωσή τους ως κυρίαρχοι Πλανητάρχες. Θα προσπαθήσουν να ενισχύσουν τα εθνικά τους συμφέροντα εις βάρος των εθνικών συμφερόντων των άλλων. Θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν το τελευταίο μέσο που τους απέμεινε και είναι η στρατιωτική τους υπεροχή. Κάθε μέρα που περνάει τους εξασθενεί και πρέπει να δράσουν.

Οι ΗΠΑ όλο και περισσότερο μοιάζουν κοινωνικά με το Μπαγκλαντές. Από κάπου θ” αναζητήσουν τα κέρδη που χρειάζεται η αυτοκρατορία τους για να επιβιώσει και είναι βέβαιον ότι θα «επιτεθούν» στα συμφέροντα των άλλων με όποιον τρόπο μπορούν. Τη στρατιωτική τους ισχύ θα τη χρησιμοποιήσουν για να ελέγξουν το πετρέλαιο, το οποίο το έχουν ανάγκη οι μεγάλοι λαοί της Ευρώπης και άρα θα σπεύσουν να ελέγξουν τον «δρόμο» του. Τον «δρόμο» που τους επιτρέπει να εκβιάζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία αντιλαμβάνονται ως σφετεριστή του θρόνου της Πλανηταρχίας τους. Τον «δρόμο» που δίνει ισχύ στο δολάριο και το καθιστά παγκόσμιο νόμισμα. Τον «δρόμο» στον οποίο βρίσκεται η Κρήτη.

Η Βρετανία όλο και περισσότερο μοιάζει με τριτοκοσμική χώρα. Αποικίες δεν έχει και αποικίες αναζητεί σε έναν Πλανήτη που τη μισεί. Έχει πληθυσμούς να συντηρήσει και αυτό απαιτεί νέο κεφάλαιο. Απαιτεί κέρδη κεφαλαίου, για να το μοιράσει στα εκατομμύρια των ανέργων της. Απαιτεί θέσεις εργασίας, για να επιτύχει την κοινωνική ειρήνη στον νησί της. Απαιτεί χώρο να «ξεφορτωθεί» πληθυσμούς της πριν αρχίσουν κι αναπτύσσονται «φυγόκεντρες» δυνάμεις, που θα τη διαλύσουν σε χίλια κομμάτια. Οι ΗΠΑ δεν έχουν ανάγκη το ίδιο το κεφάλαιο της Κρήτης, αλλά η Βρετανία το έχει, γιατί «ασφυκτιά». «Ασφυκτιά» μια αυτοκρατορική δομή, που έχει περιοριστεί σε ένα νησί. Ένα νησί, το οποίο, εξαιτίας του παγκόσμιου πλούτου που κάποτε διαχειριζόταν, έχει πιο πολλά πάρκα από χωράφια. Αν η Βρετανία δεν προλάβει τώρα να σωθεί, θα γίνει μια νέα χρεοκοπημένη Ισλανδία στην πίσω «αυλή» της Ευρώπης. Η χώρα, που βρισκόταν τους τελευταίους αιώνες στο κέντρο του κόσμου, όπως τον είχε διαμορφώσει η ίδια, κινδυνεύει να μείνει εκτός εξελίξεων.

Η ίδια αγωνία διακατέχει και τους Εβραίους. Η ισχύς των Εβραίων μέσα στον χριστιανικό κόσμο διασφαλίζεται από το «εργαλείο» που λέγεται Ισραήλ. Το Ισραήλ επιτρέπει στους Σιωνιστές να παριστάνουν τους συνεταίρους των Αγγλοσαξόνων. Το Ισραήλ επιτρέπει στους Αμερικανούς να ελέγχουν το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής. Το Ισραήλ όμως, εξαιτίας των πολιτικών των Σιωνιστών, έχει εξαντλήσει την υπομονή των λαών. Έχει φάει προ πολλού την «πίστωση» του Ολοκαυτώματος. Η ασφάλειά του βρίσκεται σε κίνδυνο. Κίνδυνος, ο οποίος πολλαπλασιάζεται μπροστά στο ενδεχόμενο να υπάρξουν κοινωνικές αλλαγές στον χώρο της Μέσης Ανατολής. Η ασφάλειά του και άρα η χρησιμότητά του για τους Σιωνιστές και τις ΗΠΑ περνάει από τον ίδιο «δρόμο» που περνάει και το πετρέλαιο. Περνάει από τον «δρόμο» πάνω στον οποίο βρίσκεται η Κρήτη.

Η Κρήτη είναι για όλους αυτούς η τελευταία τους ευκαιρία να διατηρήσουν το παιχνίδι του ιμπεριαλισμού στο επίπεδο που τους συμφέρει. Στο επίπεδο το οποίο θα τους προσφέρει τα πλεονεκτήματα που αναζητούν για την επόμενη ημέρα της κατάρρευσης της Νέας Τάξης. Της υπερεθνικής και «χαλαρής» Νέας Τάξης, την οποία είναι βέβαιον ότι θα τη διαδεχθεί μια πολύ πιο «εθνική» και πολύ πιο «σφικτή» Τάξη Πραγμάτων. Οι κρατικές χρηματοδοτήσεις των φαλιρισμένων επιχειρήσεων των ισχυρών, οι οποίες στην πραγματικότητα είναι εθνικοποιήσεις, αυτήν την κατάσταση προετοιμάζουν.

Από τον σημερινό ανταγωνισμό των κατά κύριο λόγο αγγλοσαξονικής και εβραϊκής ιδιοκτησίας πολυεθνικών εταιρειών, θα πάμε απευθείας στον ανταγωνισμό των εθνικών εταιρειών και άρα των εθνικών κρατών. Ξανά από την αρχή δηλαδή. Σ” αυτό το παιχνίδι της επόμενης «ημέρας» προσπαθούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα οι Αγγλοσάξονες. Την Κύπρο, με την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήδη την έχουν χάσει, εφόσον έχει περάσει στον έλεγχο των Ευρωπαίων ανταγωνιστών τους. Το μόνο νησί που μπορεί να την αντικαταστήσει στον ρόλο της είναι η Κρήτη. Την περιμένουν με τη λαχτάρα που περιμένει ένας κυνηγός τη λεία του να πέσει στην παγίδα του. Ακόμα και το 2012 τους φαίνεται αιώνας.

Για όλους αυτούς μια «ελεύθερη» Κρήτη στη μέση της Μεσογείου είναι ένα «παντεσπάνι» εξ ουρανού. Το τροφαντό «ερίφιο», που, αν δεν προλάβει να μπει σε μια «στάνη», τους έχει λύσει πολλά από τα προβλήματά τους. Αυτό τους ενδιαφέρει. Να «βγει» η Κρήτη από την Ελλάδα και να μην προλάβει να «μπει» πουθενά αλλού. Να μην παραμείνει στην Ελλάδα και άρα υπό τον έμμεσο έλεγχο της Ευρώπης και ούτε να ενταχθεί ως αυτόνομο κράτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και άρα να τεθεί υπό τον άμεσο έλεγχό της. Αυτός είναι ο απόλυτος εφιάλτης τους, εφόσον με τον τρόπο αυτόν περνάει ο έλεγχος του «δρόμου» των πετρελαίων στα χέρια της Ευρώπης. Ήδη οι Αγγλοσάξονες έχουν προβλήματα με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μόνον η «ελεύθερη» Κρήτη μπορεί να τους λύσει πολλά από αυτά τα προβλήματα.

Μετά από μια πανάθλια και εγκληματική παρουσία τριών και πλέον αιώνων στη Μεσόγειο, οι Αγγλοσάξονες κινδυνεύουν να αποβληθούν για πάντα από αυτήν. Αν σ” αυτό συνυπολογίσει κάποιος και τη «γκρίνια» των Ισπανών για το Γιβραλτάρ, εύκολα καταλαβαίνει κάποιος την τραγική θέση στην οποία έχουν περιέλθει. Αυτοί, που επί αιώνες είχαν μάθει να ζουν πλούσια από εκβιασμούς λαών, θα βρεθούν ως λαός υπό απειλή εκβιασμού. Θα βρεθεί το Λονδίνο να ελέγχει μόνον τα περάσματα των Εσκιμώων στη Βόρεια Θάλασσα. Χρυσές δουλειές θα κάνουν με τις φώκιες. Όμως, χωρίς χρήματα οι Άγγλοι κινδυνεύουν ακόμα και μέσα στη Βρετανία. Τους περιμένουν σκοτσέζικες και ιρλανδέζικες κλωτσιές από «χρωστούμενα» αιώνων. Οι πρώην αποικιοκράτες κινδυνεύουν ν” αναστηλώνουν το τείχος του Αδριανού, προκειμένου να επιβιώσουν στην ίδια τους την πατρίδα.

Αναφερόμαστε στους Αγγλοσάξονες, γιατί πρέπει να γνωρίζουν οι Κρητικοί την κλίμακα του κινδύνου στον οποίο βρίσκονται ήδη. Ήδη έχουν μπει σε μια δύνη τεραστίων συμφερόντων, που τους απειλεί με καταστροφή. Πρέπει να γνωρίζουν τι ακριβώς διακυβεύεται στο δημοψήφισμά τους. Να γνωρίζουν ποια είναι η σημασία αυτού του δημοψηφίσματος για τους Αγγλοσάξονες, είτε αυτοί εμφανίζονται ως Βρετανοί είτε ως Αμερικανοί. Οι Κρητικοί στην πραγματικότητα θα κληθούν να δώσουν μόνοι τους τη «μάχη της Μεσογείου». Αυτοί, που βρίσκονται στο κέντρο της Μεσογείου, θα πρέπει να δώσουν τη μάχη του κέντρου του Πλανήτη. Θα πρέπει να δώσουν σκληρή μάχη όχι μόνον για τους εαυτούς τους, αλλά και για την Κωνσταντινούπολη, την Αθήνα, τη Ρώμη, την Αλεξάνδρεια, την Ιερουσαλήμ, τη Μασσαλία, τη Βαρκελώνη κλπ.. Αυτή είναι η πραγματική ουσία της κατάστασης.

Η Μεσόγειος ήταν για χιλιάδες χρόνια το κέντρο του κόσμου. Ήταν ακριβώς ό,τι περιγράφει το όνομά της. Το μέσον της Γης και το αδιαμφισβήτητο κέντρο της. Η βάση όλων των μεγάλων ανθρώπινων πολιτισμών. Το «κέντρο» βάρος του Πλανήτη. Στην εποχή της παντοκρατορίας των Αγγλοσαξόνων αυτό το «κέντρο» μετακινήθηκε προς τη Δύση. Οι Αγγλοσάξονες, επειδή ακριβώς δεν ανήκαν στις δυνάμεις της Μεσογείου, θέλησαν και κατάφεραν να την «εξουδετερώσουν», για να δώσουν αξία στις δικές τους «επενδύσεις» στη Δύση. Για να δώσουν αξία στο Λονδίνο, «έκαψαν» την Κωνσταντινούπολη. Για να δώσουν αξία στη Νέα Υόρκη, «έκαψαν» την Αλεξάνδρεια. Για να δώσουν αξία στο Σαν Φρανσίσκο, «έκαψαν» τη Μασσαλία. Έβαλαν «φωτιά» στη Μεσόγειο και τη συντηρούν με το «πετρέλαιο» της Μέσης Ανατολής, το οποίο τους επιτρέπει να εκβιάζουν ακόμα και τους λαούς που θίγονται από τις πράξεις τους.

Αυτοί κρύβονται πίσω από όλες τις αθλιότητες, που έθεσαν στο περιθώριο τη Μεσόγειο. Αυτοί προκάλεσαν τους βαλκανικούς πολέμους. Αυτοί προκάλεσαν τη Μικρασιατική Καταστροφή. Αυτοί προκάλεσαν το δράμα της Κύπρου. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για το μόνιμο «απόστημα», που λέγεται Παλαιστινιακό Ζήτημα. Αυτοί «διόρισαν» τα δικτατορικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, συντηρώντας τις συνθήκες μόνιμης τρομοκρατίας. Αυτοί οδήγησαν τη μεγάλη Αίγυπτο στην απόλυτη παρακμή. Αυτοί μετέτρεψαν τη Λιβύη σε κανταφικό «πλανήτη».

Αυτοί μετέτρεψαν τη μεγάλη θάλασσα του πολιτισμού σε μια μολυσμένη «λίμνη» του πετρελαίου, άξια μόνον για ξαπλώστρες και πλαστικές καρέκλες στις αμμουδιές της. Αυτά όλα θέλουν να τα διατηρήσουν και για να τα διατηρήσουν θα πρέπει να έχουν παρουσία στη Μεσόγειο. Αυτήν την παρουσία πλέον μπορεί να τους την εξασφαλίσει μόνον η Κρήτη. Αν την χάσουν, στην κυριολεξία χάθηκαν. Η Ευρώπη είναι θέμα χρόνου να ενισχύσει την «αυλή» της και να θέσει στο απόλυτο περιθώριο τα ατλαντικά και υπερατλαντικά «οικόπεδα» των Αγγλοσαξόνων.

Οι Κρητικοί πρέπει να γνωρίζουν την ταυτότητα αυτών που τους έχουν στοχοποιήσει. Πρέπει να γνωρίζουν ότι οι ίδιοι οι Άγγλοι είναι αυτοί οι οποίοι έχουν αναλάβει την περίπτωσή τους, αντιπροσωπεύοντας τα συμφέροντα του παγκόσμιου Αγγλοσαξονισμού. Ο πιο αδίστακτος, ύπουλος, ανηλεής και δολοφονικός λαός του Πλανήτη. Οι απόλυτοι υποκριτές. Οι «προστάτες» της δημοκρατίας, που μπαίνουν στην τρίτη χιλιετία με τα «λάβαρα» του Μεσαίωνα. Οι «προστάτες» του παγκόσμιου ανθρωπισμού και πολιτισμού, που φτάνουν μέχρι τις μέρες μας όχι ως άνθρωποι ή ως πολίτες, αλλά ως subjects of the Queen. Αυτοί, που θεωρούν —ως «ανώτεροι»— ότι έχουν δικαίωμα να κατουράνε στην Πλατεία Συντάγματος, αλλά στη Βρετανία ξαπλώνουν, για να πατήσει πάνω τους η βασίλισσα και να μην λερώσει τα παπούτσια της. Αυτοί, που λεηλάτησαν όλους τους πολιτισμούς και ό,τι δεν μπόρεσαν ν” αποκτήσουν απλά το κατέστρεψαν.

Αυτοί, που «ακρωτηρίασαν» τον Παρθενώνα. Αυτοί, που «ξήλωσαν» τη μισή Αίγυπτο, για να τη μεταφέρουν στο Λονδίνο. Ένας θηριώδης, κομπλεξικός, αλλά πάνοπλος Mr. Bean. Ένας Mr. Bean, ο οποίος, ό,τι δεν μπορεί να «φάει», απλά το «φτύνει», για να μην το φάει κάποιος άλλος. Μαζί μ” αυτούς και τα απόλυτα πρότυπα των γύφτων. Οι Εβραίοι. Οι μόνιμοι συνεργάτες τους. Οι χαφιέδες των λαών. Οι μόνιμοι πληροφοριοδότες των Αγγλοσαξόνων. Οι επαγγελματίες προβοκάτορές τους. Οι δολοφόνοι, που κατόρθωσαν και έφαγαν το πιο πολύ «παντεσπάνι» στην ιστορία του κόσμου, παριστάνοντας τα θύματα. Αυτούς έχουν απέναντί τους οι Κρητικοί και αυτοί, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι εύκολοι αντίπαλοι. Είναι βέβαιον ότι θα έχουμε «παρατράγουδα» μέχρι να φτάσει η ώρα του δημοψηφίσματος.

Θεωρούμε κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι αυτήν τη στιγμή οι Αγγλοσάξονες και οι συνέταιροί τους Εβραίοι χρηματοδοτούν τους πάντες και τα πάντα, προκειμένου να δημιουργήσουν τις συνθήκες που τους ευνοούν. Ό,τι έκαναν ευτυχώς χωρίς επιτυχία στην Κύπρο, όταν προσπαθούσαν να «πείσουν» τους Κυπρίους να υιοθετήσουν το αντιευρωπαϊκό και ολέθριο για τον ελληνισμό σχέδιο Ανάν. Τα ίδια ακριβώς κάνουν τώρα στην Κρήτη. Θέλουν να τη βγάλουν από την Ελλάδα, για να τη στερήσουν παράλληλα και από την Ευρώπη. Θέλουν πάση θυσία «φυλάκιο» έξω από την ευρωπαϊκή «στάνη».

Αυτοί, με τη βοήθεια των πολιτικών τους λακέδων στην Αθήνα, ενθαρρύνουν, υποβοηθούν και προστατεύουν την κρατική διαφθορά στο νησί. Θεωρούμε δεδομένο ότι σήμερα προστατεύουν διεφθαρμένους κρατικούς λειτουργούς, προκειμένου ν” αποκτήσουν εκβιάσιμους συνενόχους. Συνενόχους, οι οποίοι, ως «αντάλλαγμα» για την προστασία την οποία απολαμβάνουν, θα «ανταποδώσουν» με παράνομες «ελληνοποιήσεις» ξένων για την κρίσιμη ώρα του δημοψηφίσματος. Ξένους «νεοκρητικούς», οι οποίοι θα ψηφίσουν ό,τι τους υποδείξουν τα αφεντικά τους.

Θεωρούμε επίσης δεδομένο ότι συνεργάζονται και με τον υπόκοσμο της Κρήτης. Ανέχονται έμπορους ναρκωτικών, λαθρέμπορους όπλων και ξεπλύματα χρημάτων, προκειμένου μέσω εκβιασμών να περνάνε τις πολιτικές τους. Προκειμένου να έχουν ένα ένοπλο και υπάκουο «σώμα», το οποίο θα μπορεί να τρομοκρατεί τους Κρητικούς. Έναν «μοχλό», για να ενεργοποιούν ακόμα και με τη βία τα ένστικτα της τοπικής κοινωνίας. Είναι βέβαιον ότι σήμερα στη Μεγαλόνησο δραστηριοποιούνται εκατοντάδες ξένοι πράκτορες, οι οποίοι την κατάλληλη στιγμή θα ενεργοποιηθούν προς την κατεύθυνση της καλλιέργειας της άποψης περί αυτονομίας. Δολοφόνοι και προβοκάτορες, οι οποίοι θα κάνουν τα πάντα, προκείμενου να φέρουν εις πέρας τους στόχους τους. Είναι βέβαιον ότι αυτοί κρύβονται σήμερα πίσω από τους αντιαστυνομικούς «τσαμπουκάδες» των Ζωνιανών και όλων των άλλων «φτωχών» γεωργοκτηνοτρόφων με τα πανάκριβα τζιποειδή. Όλα αυτά τα θεωρούμε δεδομένα, όχι επειδή έχουμε κάποιες μυστικές πληροφορίες, αλλά επειδή έχουμε γνώσεις. Αν θέλαμε κι εμείς να επιτύχουμε τους ίδιους στόχους, τα ίδια ακριβώς θα κάναμε. Δεν θα είχαμε κάποιες άλλες επιλογές, για να τους πετύχουμε.

Γι” αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι οι Κρητικοί πρέπει να γνωρίζουν τι συμβαίνει, για να λάβουν τα μέτρα τους. Αυτοί οι δολοφόνοι είναι βέβαιον ότι θα προσπαθήσουν να τους «ξεκόψουν» από τους υπόλοιπους Έλληνες. Θα προσπαθήσουν να τους αποκόψουν από τον ελλαδικό κορμό. Θα πληρώσουν όποιον μπορεί να τους εξυπηρετήσει. Θα παίξουν καί από τις δύο πλευρές. Αν δεν κατορθώσουν τον στόχο τους με «παπαρολογίες» περί εκμετάλλευσης της Κρήτης από τους Ελλαδίτες, θα αρχίσουν τις προβοκάτσιες και τότε τα πράγματα θα γίνουν επικίνδυνα για όλους. Αν δεν κατορθώσουν να κάνουν τους Ελλαδίτες αντιπαθείς στους Κρητικούς, θα επιχειρήσουν και το αντίθετο. Θα προσπαθήσουν να κάνουν τους Κρητικούς αντιπαθείς στους Ελλαδίτες.

Η «βεντέτα» με την αστυνομία γι” αυτόν τον λόγο είναι επικίνδυνη. Μπορεί να μεταφερθεί σε όλη την Ελλάδα. Τι θα γίνει όμως αν ένα φτωχόπαιδο από τη Θεσσαλία ή την Ήπειρο, που απλά για λόγους επιβίωσης έγινε αστυνομικός, σκοτωθεί στην Αθήνα από την κρητική «βεντέτα»; Πόσο αυτό μπορεί ν” αλλάξει τα εσωτερικά «αισθήματα» της ελληνικής κοινωνίας; Της επικίνδυνα πλέον «χαλαρής» ελληνικής κοινωνίας της αυθαίρετης μεζονέτας και της σαγιονάρας; Πόσο μπορεί να ανεχθεί αυτή η κοινωνία τις «βεντέτες» και μάλιστα όταν σ” αυτές υπάρχουν άσχετα θύματα; Το ελληνικό κράτος έχει μια πολύ βασική υποχρέωση απέναντι σε όλους τους Έλληνες.

Να θέσει σε λειτουργία τους μηχανισμούς ασφαλείας και να βρει τι συμβαίνει. Να ανακαλύψει τις ταυτότητες αυτών που χρηματοδοτούν τις αυτονομιστικές ιδεολογίες και τους «τσαμπουκάδες». Να ανακαλύψει τα ξένα κέντρα, τα οποία χρηματοδοτούν κάποιους «ανήσυχους» Κρητικούς. Να τους ανακαλύψει και να δράσει ανάλογα μέσα στα πλαίσια που ορίζει το Σύνταγμα. Αν κάποιοι πιστεύουν στην αυτονομία, καλά κάνουν και πιστεύουν. Μπορούν ελεύθερα να επιχειρηματολογούν. Δημοκρατία έχουμε. Όπου όμως παραβαίνουν τον νόμο με «τσαμπουκάδες», να τιμωρούνται άμεσα και σκληρά.

Όμως, ο βασικός στόχος είναι η αναζήτηση στοιχείων. Γιατί; Για να γνωρίζουν οι Κρητικοί ποιοι είναι αυτοί. Για να γνωρίζουν τι συμβαίνει. Να δούνε ποιοι τέλος πάντων είναι αυτοί, που είναι τόσο «ευαίσθητοι» Κρητικοί. Να δουν, για παράδειγμα, αν υπάρχουν ύποπτες «συμπτώσεις» σ” αυτήν την κατάσταση. Αν ανάμεσά τους κατά «σύμπτωση» βρίσκονται αφύσικα πολλά κάποια απλά κακοποιά στοιχεία, πρέπει να το γνωρίζουν οι Κρητικοί. Αν ανάμεσα στους «υπερευαίσθητους» βρίσκονται κατά «σύμπτωση» άνθρωποι οι οποίοι επενδύουν στο χάος και την ανομία, αυτό κάτι σημαίνει. Κάποιοι ονειρεύονται μια νέα «Κολομβία» χωρίς νόμους στο μεγάλο «σταυροδρόμι» της Μεσογείου. Τα «όνειρα» αυτών των ανθρώπων είναι ο «εφιάλτης» για την κρητική κοινωνία.

Αν δηλαδή για κάποιους η αυτονομία συνδυάζεται με την «ελευθερία» να βαστούν «χασισοφυτείες» και να δηλητηριάζουν τα παιδιά του κόσμου και άρα και των Κρητικών, αυτό πρέπει να το γνωρίζουν οι Κρητικοί. Αν για κάποιους η αυτονομία συνδυάζεται με τη φιλοδοξία να γεμίσουν την Ευρώπη με χασίσι υψηλής ποιότητας, αυτό πρέπει να το γνωρίζουν οι Κρητικοί. Αν για κάποιους η αυτονομία συνδυάζεται με την «ελευθερία» να κάνουν λαθρεμπόριο όπλων με τη Μέση Ανατολή, αυτό πρέπει να το γνωρίζουν οι Κρητικοί. Αν κατά «σύμπτωση» ανάμεσα στους χρηματοδότες όλων αυτών βρίσκονται αφύσικα πολλοί Εβραιοκρητικοί, αυτό πρέπει να το γνωρίζουν οι Κρητικοί. Αυτά πρέπει να τα γνωρίζουν, γιατί στην τοπική «σαβούρα» θα προστεθεί και η διεθνής «σαβούρα». Από την «πρόοδο» της Κρήτης θα θέλουν μερίδιο όλα τα άθλια υποκείμενα του Πλανήτη.

Τώρα πρέπει να τα «ψάξουν» αυτά, γιατί μετά θα είναι αργά. Τώρα γίνονται «ελληνοποιήσεις» με τον τόνο. Τώρα κάποιοι «χτίζουν» την κατάσταση, που θα τους επιτρέψει να την εκμεταλλευτούν την κρίσιμη ώρα. Μια κρίσιμη ώρα, που δεν είναι μακριά. Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι που ο Κρητικός Μαρκογιαννάκης «κάλεσε» τους Κρητικούς αγρότες στην Αθήνα και την αμέσως επόμενη ημέρα τους χτύπησε μπροστά στις κάμερες; Ήταν «τυχαίο» ή αποτελούσε μεθόδευση, για να «χτιστεί» μια εικόνα σύγκρουσης της Κρήτης με την υπόλοιπη Ελλάδα. Ήταν «τυχαίο» που όλοι οι Έλληνες έβλεπαν στον Πειραιά τους αγρότες από την Κρήτη να διαμαρτύρονται και να κακοποιούνται και ο πολύς Αλαβάνος, που πολιτεύεται στο Ηράκλειο, «είδε» τον κρητικό λαό στο σύνολό του να κακοποιείται;

Αντιλαμβάνεται κάποιος τι δυνατότητες έχουν; Με μέσον την εξουσία και τον έλεγχο των διεθνών ΜΜΕ, μπορούν να καταφέρουν τα πάντα. Οι ίδιοι άνθρωποι, που «στήθηκαν» στην Αθήνα και προέβλεπαν τη διάλυσή της, θα «στηθούν» και στην Κρήτη να προβλέπουν την απόσχισή της. Οι ίδιοι άνθρωποι, που κατηγορούσαν την αστυνομία για τα γεγονότα της Αθήνας, θα την κατηγορούν σαν δύναμη κατοχής στην Κρήτη. Λίγο αίμα να χυθεί μπροστά στις κάμερες και τα πάντα θα τιναχθούν στον αέρα. Λίγο αίμα αρκεί, ώστε την απλή δυσαρέσκεια να τη μετατρέψει σε μίσος. Αυτά όλα πρέπει να τα «ψάξουν» οι Κρητικοί. Μετά γνωρίζουν τα Κοπέλια τι θα κάνουν. Δεν φοράνε για πλάκα τα μαύρα τα πουκάμισα. Καθαρά εσωτερική κοινωνική υπόθεση των Κρητικών είναι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.

Εμείς απλά σ” αυτό το κείμενο περιγράφουμε τα αυτονόητα, τα οποία αφορούν την υπόθεση αυτονομία από εθνικής απόψεως. Ευνόητο είναι πως ό,τι συμφέρει τους δολοφόνους των λαών, αυτόματα δεν συμφέρει τους λαούς. Ό,τι συμφέρει τους ιμπεριαλιστές, δεν συμφέρει τους Έλληνες και άρα και τους Κρητικούς. Από τη στιγμή που συμφέρει τους ιμπεριαλιστές η αυτόνομη Κρήτη, είναι μαθηματικά βέβαιον ότι δεν συμφέρει την Ελλάδα και τους Έλληνες. Είναι μαθηματικά βέβαιον ότι δεν συμφέρει τους Έλληνες στο σύνολό τους, εφόσον δεν είναι καιροί για μοναχικές «βόλτες». Κινδυνεύει τόσο αυτός που τις επιχειρεί όσο και οι υπόλοιποι, οι οποίοι χάνουν έναν πολύτιμο αδερφό τη δύσκολη ώρα.

Ακόμα και ο λόγος για τον οποίον εμείς πρώτοι και φαινομενικά άκαιρα ανοίγουμε τη «συζήτηση» για το δημοψήφισμα, άπτεται της ίδιας λογικής. Από τις πράξεις τους προσπαθούμε να καταλάβουμε τι τους συμφέρει και τι όχι. Είναι τόσο μεγάλα τα συμφέροντα τα οποία κρύβονται πίσω από το δημοψήφισμα της Κρήτης, που μας προκαλεί εντύπωση η «σιωπή» των άμεσα ενδιαφερομένων. Που είναι όλοι αυτοί, που «έδωσαν» την Κύπρο και προσπάθησαν να επηρεάσουν το δημοψήφισμά της για το σχέδιο Ανάν; Πού είναι ο Γιωργάκης …ο μέγας πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς;

Μέχρι και ο συνήθως φλύαρος Μητσοτάκης είναι «βουβός». Αυτός, που παίρνει θέση για τα πάντα, «σωπαίνει» σε ένα ζήτημα, που, λόγω καταγωγής, έχει λόγο να πάρει θέση; Αυτός, που «απείλησε» άμεσα τους Κυπρίους, δεν έχει να πει τίποτε στους συντοπίτες του; Η ίδια «βουβαμάρα» χαρακτηρίζει και τα αφεντικά του. Πήγαν οι Βρετανοί κι «ανακάλυψαν» τον Κερκυραίο και δεν «ανακάλυψαν» έναν Κρητικό, για ν” ανοίξει η συζήτηση; Δεν έδωσαν εντολή στον «επίτιμο» να ξεκινήσει τα «όργανα»; «Ανακάλυψαν» ότι ο Αλέξανδρος και βασιλιάς της Μακεδονίας δεν είναι Έλληνας και αγνόησαν τον Μέγα Μίνωα, τον βασιλιά της Κρήτης; Παράξενα πράγματα.

Βλέπουμε λοιπόν ότι αφεντικά και δούλοι επενδύουν στον εφησυχασμό των Ελλήνων μπροστά σ” αυτό το μέγα γεγονός. Άρα; Άρα τους συμφέρει η «σιωπή», ώστε να δράσουν την τελευταία στιγμή. Για να το κάνουν αυτό, σημαίνει ότι τους ενδιαφέρει της λογικής να πρυτανεύσει το ένστικτο, το οποίο μπορούν να προκαλέσουν με προβοκάτσιες και εγκλήματα. Για να το κάνουν αυτό, σημαίνει ότι έχουν κάτι να κρύψουν, μέχρι να φτάσουν στην τελική ευθεία, όπου θ” αποκτήσουν αξία τα τεράστια μέσα τους. Τους συμφέρει να φτάσουν ανύποπτοι οι Έλληνες στον χώρο της μεγάλη «σφαγής».

Εμάς, ως Έλληνες, μας συμφέρει το αντίθετο. Μας συμφέρει η λογική. Μας συμφέρει να είμαστε υποψιασμένοι και άρα να γνωρίζουμε όλες τις πτυχές του θέματος. Άλλωστε δεν έχουμε τίποτε να κρύψουμε. Σε αδερφούς μας απευθυνόμαστε και όχι σε ξένους. Ό,τι συμφέρει εμάς, συμφέρει όλους τους Έλληνες και άρα και τους Κρητικούς. Εκθέτουμε τα επιχειρήματά μας και αυτά αξιολογούνται. Απλή αριθμητική χρειάζεται, για ν” ανακαλύψεις τι σε συμφέρει και τι όχι. Αυτός ο οποίος δεν επιχειρηματολογεί, έχει πρόβλημα με την αριθμητική. Αυτός ο οποίος δεν μιλάει, έχει πράγματα να κρύψει. Πράγματα ύποπτα κι εγκληματικά. Τα πάθη και το αίμα δεν λύνονται με απλή αριθμητική και αυτά είναι που συμφέρουν τους ιμπεριαλιστές.


Πολιτισμικοί λόγοι.
Αφού λοιπόν εξετάσαμε το «ωφέλιμον», τώρα μας απέμεινε το «τερπνόν». Υπάρχει «τερπνό» σ” αυτήν τη θεοσκότεινη «κατάσταση»; Βεβαίως και υπάρχει. Για τον ελληνισμό μιλάμε. Μιλάμε για το πιο χαρισματικό και ισχυρό «θηρίο» που γνώρισε η ανθρωπότητα. Ό,τι είναι ολέθριο για τους υπόλοιπους λαούς, για τους Έλληνες είναι μια μεγάλη ευκαιρία. Ό,τι είναι θανατηφόρο για τους υπόλοιπους λαούς, για τους Έλληνες είναι αναζωογονητικό. Ένας πραγματικός «Φοίνικας», ο οποίος θρέφεται από τα προβλήματα και θεριεύει. Πώς όμως είναι δυνατόν ένας λαός να ευνοείται από τον ζόφο, που τρομοκρατεί όλους τους υπόλοιπους; Αυτό ακριβώς είναι το μυστήριο του ελληνισμού και αυτό τον διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους. Ο ελληνισμός είναι «Κόσμος» και όχι συμβατικό χριστιανικό «Έθνος».

Η διαφορά μεταξύ αυτών των εννοιών είναι τεράστια και μόνον η γνώση της μπορεί να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Ο «Κόσμος» συνδέει τα μέλη του με πρώτη προτεραιότητα την κοινή αντίληψη των πραγμάτων και κατόπιν με το αίμα. Το «Έθνος» συνδέει τα μέλη του με την αντίθετη προτεραιότητα. Ο πιο αυθεντικός «Κόσμος» στον Πλανήτη είναι οι Έλληνες και το πιο αυθεντικό «Έθνος» στον Πλανήτη είναι οι Εβραίοι. Οι Έλληνες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως τέτοιοι, ακόμα κι αν δεν είχαν την παραμικρή φυλετική συγγένεια μεταξύ τους και οι Εβραίοι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως τέτοιοι, ακόμα κι αν δεν πίστευαν σε τίποτε κοινό μεταξύ τους και ήταν απλά συγγενείς. Όλα τα υπόλοιπα έθνη «παίζουν» ανάμεσα σ” αυτά τα όρια. Το καθένα από αυτά, ανάλογα με το επίπεδό του, τείνει προς κάποιο από αυτά τα δύο όρια.

Αυτή η ιδιομορφία των Ελλήνων είναι εκείνη που τους δίνει τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε πιο πάνω. «Αναζωογονούνται» από την προβληματικότητα και από την πίεση. Γιατί; Γιατί, αναζητώντας όπως όλοι οι λαοί τη λύση των προβλημάτων τους, όχι μόνον ενώνονται, αλλά και πολλαπλασιάζονται. Όχι μόνον συνεχίζουν την κοινή τους πορεία, αλλά βρίσκουν και νέους «συνοδοιπόρους». Κάθε νέο πρόβλημα τούς προκαλεί να το λύσουν και άρα, κάθε φορά που προκύπτει πρόβλημα, τούς δίνει μια ευκαιρία να επιβιώσουν, να πολλαπλασιαστούν και στο όριο να θριαμβεύσουν. Βρίσκουν νέους «άξονες» κοινής πίστης και άρα βρίσκονται κοντά στην ιδιαιτερότητα που τους βαστά ενωμένους.

Αντίθετα τα έθνη υπό πίεση απειλούνται με διάσπαση, γιατί η αναζήτηση λύσης διχάζει αυτούς που τους ενώνει μόνον το αίμα. Ακριβώς, για να μην διχάζονται, έχουν επινοήσει τους «τυφλοσούρτες» του εθνικισμού και του ρατσισμού. Συσπειρώνονται δηλαδή γύρω από τις βασικές έννοιες που προστατεύουν τη μεταξύ τους συγγένεια αίματος και «κωφεύουν» μέχρι να περάσει η «μπόρα». Ενστικτωδώς «παύουν» ν” αναζητούν λύσεις, για να προστατευτούν από τη διάσπαση. Ακολουθούν την «πεπατημένη» και απλά περιμένουν να καταγράψουν τη ζημιά μετά τη «μπόρα». Λειτουργούν δηλαδή σαν τα κοπάδια, τα οποία μπροστά σε έναν κίνδυνο, τον οποίο δεν μπορούν να αποφύγουν, συγκεντρώνονται και περιμένουν ακίνητα να υποστούν τη ζημιά, ελπίζοντας απλά να μην αφανιστούν όλα και να μείνουν μερικοί ζωντανοί, ώστε να διαιωνιστεί το είδος. Κοπάδια, που επενδύουν την επιβίωσή τους στο πληθυσμιακό τους μέγεθος. Κάθε νέα πίεση απλά τους προσθέτει ζημιά, εφόσον χάνουν μέλη.

Αυτά τα διαφορετικά κοινωνικά σύνολα λειτουργούν με παντελώς διαφορετικό τρόπο και αυτό έχει τόσο τα καλά του όσο και τα κακά του για την κάθε περίπτωση. Όταν για παράδειγμα τα πράγματα στην παγκόσμια οικονομία πηγαίνουν καλά, το «Έθνος» υπερέχει του «Κόσμου». Γιατί; Γιατί οι συγγενείς μεταξύ τους συνθέτουν συμμορίες, οι οποίες εκμεταλλεύονται όλους τους άλλους και άρα έχουν λόγους να παραμένουν ενωμένες. Σ” αυτήν την περίπτωση είναι εύκολη «λεία» γι” αυτούς ο ελληνικός «Κόσμος». Γιατί; Γιατί μπορούν εκ του ασφαλούς να τον διχάζουν και να τον οδηγούν στον αλληλοσπαραγμό. Δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο από το να βάλεις τους Έλληνες σε εμφύλιο πόλεμο. Γιατί; Γιατί, αν έχεις ισχύ να τους οδηγήσεις σε οικονομικό αδιέξοδο, θα τους βάλεις εύκολα να συγκρουστούν μεταξύ τους γι” αυτά που πιστεύουν σαν ιδανική λύση των προβλημάτων τους. Δεν τους απασχολεί η συγγένεια αίματος και είναι εύκολο να αλληλοσυγκρουστούν στο όνομα των όποιων ιδεών τους διχάζουν.

Τι γίνεται όμως όταν η παγκόσμια οικονομία έχει πρόβλημα και το «Έθνος» δεν έχει την ισχύ να παγιδεύσει τον «Κόσμο» και άρα βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με αυτόν. Εκεί υπερέχει απόλυτα ο «Κόσμος». Όταν οι άλλοι θα περιμένουν ακίνητοι σαν πανικοβλημένα «κοπάδια», ο «Κόσμος» θα βρίθει από ζωή. Θα «βράζει» από δημιουργικότητα. Αν εκείνη τη στιγμή ο «Κόσμος» βρει την ιδανική ή τέλος πάντων μια λύση, στην αρχή θ” αποκτήσει ακλόνητους εσωτερικούς δεσμούς και στη συνέχεια θα «επιτεθεί» στα στατικά «Έθνη».

Τη λύση, δηλαδή, που θα υιοθετήσουν τα μέλη του και θα την ονομάσουν ελληνική, θα επιχειρήσει να την κάνει παγκόσμια και άρα θα στερήσει από τα «Έθνη» μέλη. Θα τους αποσπάσει μέλη και θα τα εντάξει στο δυναμικό του. Θα τα εξασθενίσει σε βαθμό ανάλογο με την ποιότητα της λύσης του. Αν η λύση είναι ιδανική, θα τα εξασθενίσει μέχρι θανάτου. Θα τους αφαιρέσει όλα τα μέλη, τα οποία θα προτιμήσουν τη λύση και άρα την κοινή πίστη εις βάρος της συγγένειας του αίματος. Οι λαοί θα ενταχθούν στον «Κόσμο» και θα εγκαταλείψουν το «Έθνος».

Σήμερα βρισκόμαστε σε μια τέτοια κατάσταση. Βρισκόμαστε άπαντες σε μια εφιαλτική οικονομική πραγματικότητα. Οι λαοί έχουν ενταχθεί σε μια κοινή τραγική οικονομική πραγματικότητα και δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα προβλήματά της. Το «Έθνος» είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει στις γνώριμες πρακτικές εκτάκτου ανάγκης. Ο ρατσισμός και ο εθνικισμός θα «ακινητοποιήσει» τους λαούς που συνθέτουν έθνη. Την ίδια ώρα όμως ο ελληνισμός θα «βράζει». Θα «βράζει» μέχρι να βρει τη λύση. Θα ξεκινήσει με μεγαλύτερη «ζημιά» από τα υπόλοιπα έθνη, αλλά αυτή η ζημιά είναι «επένδυση» και όχι απώλεια. Θα διχάζεται και θα συγκρούεται μέχρι να βρει τη λύση που θα τον ενώσει. Θα ματώνει από εσωτερική αιμορραγία, αλλά δεν θα τα παρατάει. Δεν μπορεί να τα παρατήσει, εφόσον αυτή είναι η ευκαιρία που περιμένει. Μόνον σ” αυτές τις συνθήκες υπερέχει. Ο «Κόσμος» δεν φοβάται τη ζημιά. Ο «Κόσμος» μπορεί να θριαμβεύσει ακόμα κι αν μετά από έναν απίθανο αλλησπαραγμό απομείνει ένα και μόνον ζωντανό μέλος του. Ένας Έλληνας να μείνει ζωντανός, αρκεί για να θριαμβεύσει ο ελληνικός «Κόσμος», εάν κατέχει την τέλεια λύση.

Γνωρίζοντας κάποιος αυτές τις ιδιαίτερες καταστάσεις, μπορεί να καταλάβει και τι συμβαίνει σήμερα. Μπορεί να καταλάβει πόσο βλάκες και άσχετοι είναι αυτοί οι οποίοι σήμερα κυβερνούν τον κόσμο. Όλοι αυτοί οι βάρβαροι έχουν τη γνώση ότι κινδυνεύουν από τον ελληνισμό, αλλά δεν γνωρίζουν πώς να τον αντιμετωπίσουν. Κάνουν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που θα έπρεπε να κάνουν. Βρίσκονται μπροστά σε μια «χύτρα» και όχι μόνον δεν προσπαθούν ν” ανοίξουν μια βαλβίδα «ασφαλείας», αλλά προσπαθούν να τη στεγανοποιήσουν ακόμα πιο πολύ. Νομίζουν ότι, αν πιέσουν οικονομικά την Ελλάδα ή αν την διασπάσουν σε δέκα κομμάτια, την εξασθενούν. Μέγα λάθος. Αυτό έχει νόημα να το κάνεις σε «Έθνη». Τα «Έθνη» αναπαράγονται με τους ζωικούς ρυθμούς του αίματος και άρα εκεί έχει νόημα η εμφύλια «αποψίλωσή» τους ή η διάσπασή τους. Ο «Κόσμος» αναπαράγεται σαν «φωτιά» που καίει τα πάντα στο πέρασμά της. Αναπαράγεται ακόμα και με τη φήμη.

Γι” αυτόν τον λόγο μιλάμε για άσχετους και βλάκες. Αν θέλουν ν” απαλλαγούν από την ελληνική απειλή, πρέπει να κάνουν τα ακριβώς αντίθετα. Να τους ευνοούν ως λαό, ακόμα και εις βάρος των συμφερόντων των δικών τους λαών, μέχρι να δουν τι θα κάνουν. Να αλληλοσφάζονται μεταξύ τους με τους γνωστούς «τυφλοσούρτες» του εθνικισμού και του ρατσισμού, αλλά τους Έλληνες να μην τους βάζουν στην «παράστασή» τους. Να «αποσυμπιέσουν» την ελληνική κοινωνία, για να μην την ωθούν προς τα ένστικτά της. Να ευνοούν επιδεικτικά τους Έλληνες ως λαό, ώστε να ενισχύσουν την προτεραιότητα του κοινού «αίματος» εις βάρος της κοινής πίστης. Να εξασθενούν τον «κόσμο» και με τα χρήματά τους να τον «εθνικοποιούν», δίνοντάς του χαρακτηριστικά συμμορίας. Να κάνουν εχθρούς των συμφερόντων των Ελλήνων τους Έλληνες που αναζητούν λύση. Να κάνουν εχθρούς των Ελλήνων όλους εκείνους τους Έλληνες, που, αναζητώντας μια κοινή πανανθρώπινη λύση, θα απειλούν τα οικονομικά συμφέροντα των ευνοημένων Ελλήνων.

Με αυτήν τη γνώση φτάνουμε στο θέμα του δημοψηφίσματος της Κρήτης. Του δημοψηφίσματος του 2012. Για εμάς είναι βέβαιον ότι δεν θα υπάρξει ποτέ το δημοψήφισμα του 2012, γιατί απλούστατα δεν θα «φτάσουμε» ποτέ στο 2012. Το παγκόσμιο σύστημα δεν θα φτάσει με τη σημερινή του μορφή στο 2012, ώστε να έχει νόημα ένα τέτοιο δημοψήφισμα. Δεν έχει τη δυνατότητα το σύστημα να εξασφαλίσει τόσο πολύ χρόνο. Οι αρνητικές εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες και καταστροφικές, ώστε ο ένας χρόνος να μοιάζει με έναν αιώνα.

Ως εκ τούτου ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει άμεσα. Είτε δηλαδή με τις πρακτικές του «Έθνους» είτε με τις λύσεις του «Κόσμου», δεν θα φτάσουμε στο 2012. Είτε δηλαδή θα εμπλακούμε σε πολέμους εθνών —είτε πραγματικούς είτε οικονομικούς— και άρα η Κρήτη θ” αναγκαστεί εκ της ανάγκης να επιλέξει άμεσα και μόνιμα την ασφάλεια του ελληνικού εθνικού κράτους, είτε ο «Κόσμος» θα προλάβει να βρει λύσεις και η Κρήτη είναι βασικό συστατικό αυτού του «Κόσμου». Θα ήταν αφελής να τον εγκαταλείψει στη στιγμή του θριάμβου του και οι Κρητικοί δεν είναι αφελείς.

Το μόνο δηλαδή που μένει να εξετάσουμε είναι το τι διακυβεύεται εξαιτίας ενός τέτοιου δημοψηφίσματος. Τι συνέπειες δηλαδή μπορεί να έχει για τον «Κόσμο» ένα τέτοιου είδους δημοψήφισμα. Ένα δημοψήφισμα, το οποίο θα μπορούσε θεωρητικά να γίνει και στη Μακεδονία. Σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα η Κρήτη δεν «αποφασίζει» για το μέλλον του ελληνισμού, αλλά για τη μελλοντική εικόνα του. Τι σημαίνει αυτό; Για το μέλλον του ελληνισμού αποφασίζει ο κάθε Έλληνας ξεχωριστά, γιατί αυτός «κρατάει» την όποια λύση μπορεί να τον κάνει νικηφόρο ή όχι. Για τη μελλοντική εικόνα του ελληνισμού μπορεί ν” αποφασίσει η Κρήτη ή η Μακεδονία ή το οποιοδήποτε άλλο ελληνικό «στοιχείο», γιατί από τη συμμετοχή ή από την αποχή κάποιου εξαρτάται το ενιαίο του «Κόσμου». Η Κρήτη, δηλαδή, αποφασίζει αν θα πάμε όλοι μαζί οι Έλληνες στη «μάχη» του «Κόσμου» μας ή όχι. Από την απόφασή της εξαρτώνται και οι αποφάσεις των υπολοίπων.

Αυτό, για να γίνει κατανοητό, θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος πώς είναι η «δυναμική», που διατηρεί αυτήν τη στιγμή την Ελλάδα ενωμένη. Η Ελλάς αυτήν τη στιγμή αντιπροσωπεύει το «όλον» για τον ελληνικό «Κόσμο». Αυτό το «όλον» αποτελείται από τρία ισότιμα τμήματα. Στην πραγματικότητα δηλαδή πρόκειται περί ενός «οικογενειακού» συνεταιρισμού. Τρία «αδελφά» ελληνικά «τμήματα» συνυπάρχουν σε έναν κοινό κορμό. Το πρώτο είναι το Μινωικό κομμάτι, το οποίο εκφράζει η Κρήτη. Το δεύτερο είναι το Μυκηναϊκό κομμάτι της κλασσικής αρχαιότητας, όπως αναπτύχθηκε με κορωνίδες την Αθήνα και τη Σπάρτη και το οποίο εκφράζει η λεγόμενη Παλαιά Ελλάδα και το τρίτο είναι το Μακεδονικό κομμάτι του Αλεξάνδρου.

Το σύνολο του ελληνισμού συντίθεται από αυτά τα τρία κομμάτια, τα οποία λειτούργησαν διαδοχικά και οδήγησαν κάποτε τον ελληνισμό στη κορυφή του κόσμου. Ο μινωικός πολιτισμός είναι αυτός ο οποίος «θεμελίωσε» τον ελληνισμό, ο μυκηναϊκός πολιτισμός είναι αυτός ο οποίος τον «έχτισε» και ο μακεδονικός είναι αυτός ο οποίος τον διέθεσε στην ανθρωπότητα και τον έκανε παγκόσμιο. Αν κάποιο από αυτά τα «κομμάτια» εγκαταλείψει τον ελληνικό κορμό, δεν μπορούν να συνεχίσουν τα άλλα δύο να συμπορεύονται μόνα τους.

Η ιδιομορφία αυτή προκύπτει από ένα πολύ απλό δεδομένο. Επειδή όλα αυτά έγιναν μέσα από την αλληλοδιαδοχή των εμπλεκομένων, υπάρχουν «τριβές» μεταξύ τους. Όταν ο «θάνατος» του προηγούμενου ήταν η «γέννηση» του επόμενου, ευνόητο είναι ότι υπήρχαν «τριβές» μεταξύ τους. «Τριβές» όμως σ” αυτό το επίπεδο σημαίνει πόλεμο ή αντιπάθεια στο ανθρώπινο επίπεδο. Πολέμησαν μεταξύ τους αυτοί οι οποίοι άλλαζαν τη «σκυτάλη» του ελληνισμού. Αυτοί οι πόλεμοι μεταφέρουν αρνητικά συναισθήματα μέσα στους αιώνες. Με απλά λόγια δεν «χωνεύει» ο προηγούμενος τον αμέσως επόμενο.

Ως εκ τούτου η «συνοχή» επιτυγχάνεται από τους «απέναντι». Η Κρήτη, δηλαδή, «λατρεύει» τη Μακεδονία, γιατί την «δικαίωσε» παγκοσμίως στο έργο της και ταυτόχρονα νίκησε αυτούς που την νίκησαν. Αυτούς, από τους οποίους, όταν η ίδια ήταν ισχυρή, έπαιρνε φόρο αίματος, για να συντηρεί τον «Μινώταυρο» και οι οποίοι, όταν ισχυροποιήθηκαν, σκότωσαν τον αγαπημένο της Κρήτης. Από την άλλη πλευρά η Μακεδονία «λατρεύει» την Κρήτη, η οποία «θεμελίωσε» αυτό που πήραν δια της βίας από τους Αθηναίους. Αυτά τα αρνητικά αισθήματα είναι διάχυτα στην Ελλάδα και απλά πρέπει να είναι κάποιος παρατηρητικός για να τα αντιληφθεί. Πουθενά στην Κρήτη δεν προβάλλεται η κλασσική ελληνική αρχαιότητα και άρα η περίοδος της Αθήνας. Πουθενά στην Αθήνα δεν υπάρχει ένα άγαλμα του Έλληνα Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πουθενά στη Μακεδονία δεν προβάλλεται τίποτε πέρα από το βυζαντινό της παρελθόν. Όλοι μαζί και χώρια. Η πιο παραδοσιακή ελληνική συνταγή.

Ως εκ τούτου η Κρήτη δεν θα επιθυμούσε την παραμονή της στην Ελλάδα, αν δεν συμμετείχε σ” αυτήν η Μακεδονία. Η Μακεδονία δεν θα επιθυμούσε την παραμονή της στην Ελλάδα, αν δεν συμμετείχε σ” αυτήν η Κρήτη. Το «αντίβαρο» δηλαδή της Μακεδονίας στην Ελλάδα είναι η Κρήτη. Το κοινωνικό, ηθικό και πολιτισμικό αντίβαρο. Χωρίς την Κρήτη είναι βέβαιον ότι η Ελλάδα δεν θα συμπεριλάμβανε τη Μακεδονία. Δεν θα μπορούσε η «Παλαιά Ελλάδα» και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει να συγκρατήσει τη Μακεδονία μόνη της. Έπρεπε η Μακεδονία να «αυτοσυγκρατηθεί» και να θέσει οικειοθελώς τον εαυτό της υπό τον έλεγχο του σύγχρονου αθηνοκεντρικού ελληνικού κράτους. Αυτή η αυτοπεριοριστική συμπεριφορά απαιτεί «αντίβαρο» για να λειτουργήσει. Υπάρχουν αρχαία και νέα εκδηλωμένα και εφαρμοσμένα συμφέροντα μεταξύ τους, που κάνουν την κατάσταση της συμβίωσής τους προβληματική. Αυτήν την προβληματική κατάσταση «αμβλύνει» η παρουσία της Κρήτης.

Υπάρχει μία σχεδόν μυστικιστική σχέση μεταξύ της Μακεδονίας και της Κρήτης. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, των Χάρβαρντ και της «φτήνιας», αυτό μπορεί να μην γίνεται κατανοητό από τους σύγχρονους Έλληνες, αλλά το ένιωθαν οι παλαιότεροι. Το ένιωσαν οι Κρητικοί, που χωρίς δεύτερη σκέψη πήγαν και πολέμησαν στη Μακεδονία. Το ένιωσαν τα παιδιά τους, που αργότερα επισκέφτηκαν την ελληνική Μακεδονία και δάκρυσαν για τους δικούς τους προγόνους. Η αμοιβαιότητα και η αυθεντικότητα αυτών των αρχέγονων συναισθημάτων, σε συνδυασμό με την απόσταση των οικονομικών συμφερόντων μεταξύ Μακεδονίας και Κρήτης, συνέδεε αυτούς τους Έλληνες παραπάνω απ” ό,τι συνδέονταν με τους υπόλοιπους. Η Κρήτη, γι” αυτόν τον λόγο λειτουργεί ως η ελληνική «κεντρομόλος» δύναμη, η οποία εξουδετερώνει τη μακεδονική «φυγόκεντρο».

Αν η Κρήτη αποφασίσει να εγκαταλείψει τον ελληνικό κορμό, δεν υπάρχει «δύναμη» για να εξουδετερώσει τη μακεδονική «φυγόκεντρο». Αυτό διακυβεύεται από ένα δημοψήφισμα, όπως αυτό το οποίο εξετάζουμε. Από το αποτέλεσμα αυτού του δημοψηφίσματος δεν εξαρτάται μόνον η τύχη της Κρήτης, αλλά και αυτή της Μακεδονίας. Μια ανεξάρτητη Κρήτη είναι βέβαιον ότι θ” ανοίξει τον δρόμο για μια ανεξάρτητη Μακεδονία, όπως θα συνέβαινε και το ίδιο αν υπήρχε ένα ανάλογο δημοψήφισμα στη Μακεδονία. Αν για παράδειγμα η Μακεδονία για τον οποιονδήποτε λόγο αποσχιζόταν σήμερα από την Ελλάδα, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Κρήτη θα ήταν σίγουρα υπέρ της αυτονομίας. Όποιος από τους δύο φύγει πρώτος, παρασέρνει και τον άλλο.

Ο «Κόσμος» σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα χάσει τη δύναμή του. Δεν χάνει τη δύναμή του ακόμα κι αν ο κάθε Έλληνας γίνει από μόνος του ανεξάρτητος. Αυτό το οποίο θα χαθεί είναι το μερίδιο της νίκης από τον «συνέταιρο», ο οποίος εκείνη τη στιγμή δεν θα ανήκει στο τμήμα του «Κόσμου» που θα βρει τη λύση. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Όποιος «φύγει», θα γίνει ο «Λακεδαιμόνιος» της νέας εποχής. Όλοι οι Έλληνες πλην των Λακεδαιμονίων συμμετείχαν στον προηγούμενο θρίαμβο του «Κόσμου». Στον επόμενο ελληνικό θρίαμβο ποιοι θα απέχουν; Θα είναι όλοι οι Έλληνες πλην των Κρητών; Όλοι οι Έλληνες πλην των Μακεδόνων;

Όλα αυτά βέβαια έχουν μόνον θεωρητική σημασία. Γι” αυτόν τον λόγο μιλήσαμε για την ταχύτητα του χρόνου. Ο «Κόσμος» είναι πλέον θέμα χρόνου να επιτεθεί στο «Έθνος» και στους ισχυρότερους αυτού του «συμμορίτικου» είδους, που είναι οι Αγγλοσάξονες και οι Εβραίοι. Αυτήν τη στιγμή βασιλεύει ο φόβος, η ανασφάλεια και η καχυποψία μεταξύ των λαών, γιατί τον κυβερνάνε οι πιο δειλοί λαοί στον Πλανήτη. Αυτοί, που τρομοκρατούν τον Πλανήτη με μια πιθανή πυρηνική απειλή από μέρους του Ισλάμ και είναι οι μόνοι που αποδεδειγμένα έχουν χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα εναντίον ανθρώπων. Αυτοί, που θρηνούν Ολοκαυτώματα και είναι οι μόνοι που αποδεδειγμένα μπαίνουν στη νέα χιλιετία με τεκμηριωμένες κατηγορίες περί εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.

Αυτοί οι δειλοί, επειδή «οπλοφορούνε», επιβαρύνουν διαρκώς την κατάσταση, προσθέτοντας διαρκώς νέα θύματα πάνω στα παλιά. Επειδή φοβούνται, «πυροβολούν» και επειδή «πυροβολούν» εξακολουθούν να φοβούνται. «Πυροβολούν» ανεξέλεγκτα και έχουν οδηγήσει τους πάντες στην υστερία και τον πανικό. Πολιτισμοί, θρησκείες και λαοί μισούνται μεταξύ τους, επειδή οι ηλίθιοι είναι ανεξέλεγκτοι και «πληγώνουν» όποιον βρουν μπροστά τους. Τον «πληγώνουν», επειδή —λόγω δειλίας— τον φοβούνται και μετά έχουν πραγματικούς λόγους να τον φοβούνται. Τον «πληγώνουν», επειδή έτυχε να έχουν ένα «πιστόλι» και μετά δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτό. Με αυτόν τον τρόπο «τροφοδοτούν» έναν φαύλο κύκλο βίας, που ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα.

Στο όνομα «ανώτερων» σχεδιασμών συνεχώς εφευρίσκουν νέες φοβίες και νέους εχθρούς. Δεν αφήνουν κανέναν να έρθει σε επαφή και να εμπιστευτεί κανέναν. «Μιλάνε» με τον Θεό και μετά πάνε και σκοτώνουν βρέφη. Δεν τους αντέχει πλέον ο Πλανήτης. Με τις κλωτσιές θα φύγουν από παντού. Όχι από τη Μεσόγειο, αλλά από τον Πλανήτη θα φύγει το «είδος» τους. Η ελληνική «επίθεση» θα βρει τους Έλληνες όλους μαζί, γιατί απλούστατα θα εκδηλωθεί πολύ πριν το 2012. Ακόμα δηλαδή και να το ήθελαν οι ίδιοι οι Έλληνες, δεν θα προλάβαιναν να διασπαστούν. Αυτή η διάσπαση —εκτός όλων των άλλων— θα ήταν παντελώς άδικη, ειδικά αν προερχόταν από ένα δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα του οποίου θα το επηρέαζε ένα «τίποτε» της ελληνικής ιστορίας, όπως είναι ο Μητσοτάκης.

Η Κρήτη του Μίνωα και του Ιδομενέα δεν υποχρεούται αλλά δικαιούται να συμμετάσχει σ” αυτήν την παγκόσμια «εκστρατεία» του ελληνισμού. Στην τελευταία και νικητήρια αποστολή του. Η «Τροία» είναι μπροστά μας και μπορούμε να την κατακτήσουμε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ και πρόεδρος του ΕΑΜ Β’

http://www.ydrohoos.gr

http://www.eamb.gr

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com

Το διαβάσαμε από το:http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/04/blog-post_6162.html#ixzz37ARP6opj
- See more at: http://www.xorisoria.gr/%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%AC%CE%BE%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%81/#sthash.QXjOLTg6.dpuf