Economist – Eχθρός των επιχειρήσεων η Ελλάδα – Βρίσκεται μόλις 4 θέσεις πριν τον… πάτο
Κατατάσσεται στην 144η θέση μεταξύ 148 χωρών
Έναν
πίνακα με τις επιδόσεις 148 κρατών, συμπεριλαμβανομένης και της
Ελλάδας, κατάρτισε για το 2013 το βρετανικό περιοδικό Economist.
Υπό τον τίτλο «Regulation Tangled», το οικονομικό περιοδικό αξιολογεί τις χώρες βάσει των εμποδίων στην κρατική τους λειτουργία για το έτος 2013.
Η Ελλάδα κατατάσσεται στην… 144η χειρότερη θέση, καταφέροντας να «ξεπεράσει» μόλις 4 χώρες. Όπως είναι φυσικό, η πλειονότητα των ευρωπαϊκών κρατών βρίσκεται σε παρόμοια μοίρα, καθώς η Ισπανία κατατάσσεται στην 125η θέση, η Γαλλία στην 130 θέση, η Πορτογαλία στην 132η θέση και η Ιταλία στην 146η θέση.
Στην πρώτη θέση με τα λιγότερα εμπόδια «φιγουράρει» η Σιγκαπούρη, ενώ η Γερμανία έπεται στην 56η θέση!
Υπό τον τίτλο «Regulation Tangled», το οικονομικό περιοδικό αξιολογεί τις χώρες βάσει των εμποδίων στην κρατική τους λειτουργία για το έτος 2013.
Η Ελλάδα κατατάσσεται στην… 144η χειρότερη θέση, καταφέροντας να «ξεπεράσει» μόλις 4 χώρες. Όπως είναι φυσικό, η πλειονότητα των ευρωπαϊκών κρατών βρίσκεται σε παρόμοια μοίρα, καθώς η Ισπανία κατατάσσεται στην 125η θέση, η Γαλλία στην 130 θέση, η Πορτογαλία στην 132η θέση και η Ιταλία στην 146η θέση.
Στην πρώτη θέση με τα λιγότερα εμπόδια «φιγουράρει» η Σιγκαπούρη, ενώ η Γερμανία έπεται στην 56η θέση!
Στο 3,5% του ΑΕΠ η «ζημιά»
Σύμφωνα με το επιχειρηματικό λόμπι της Ευρώπης, στα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης διαπιστώνονται διοικητικά εμπόδια, τα οποία συνιστούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, μεγέθους ίσου με το 3,5% του ΑΕΠ.
Ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατάρτισε μία λίστα με τα 10 μεγαλύτερα διοικητικά εμπόδια. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται οι κανονισμοί για τις ώρες εργασίας. Σύμφωνα με τη λίστα, το 25% των υπαρχόντων επαχθών ρυθμίσεων πρέπει να εξαλειφθεί άμεσα.
Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Ένωση Μικρών Επιχειρήσεων διατηρεί αντίθετη άποψη ως προς τις προθέσεις της Κομισιόν, καθώς την κατηγορεί πως δημιουργεί συνεχώς νέα διοικητικά εμπόδια. Φυσικά, η Ένωση αναγνωρίζει τις μεγάλες διαφορές και αποκλίσεις μεταξύ των κρατών – μελών.
Για παράδειγμα, η Βρετανία, η Ολλανδία και η Γερμανία αντεπεξέρχονται ορθά στην εμφάνιση νέων διοικητικών κωλυμάτων. Στον αντίποδα, Βέλγιο, Ρουμανία και Βουλγαρία αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα.
Η λύση που αντιπροτείνει η Ένωση είναι η εξής: Για κάθε ένα νέο κανονισμό, να αποσύρεται ένας παλαιός!
«Όχι» στον λαϊκισμό
Το πρόβλημα που καλούνται να λύσουν οι πολιτικοί ονομάζεται απροθυμία πολιτών. Οι Ευρωπαίοι όντας δυσαρεστημένοι από τις συνεχείς περικοπές, δεν δύνανται να συναινέσουν ή να υπομείνουν μεταρρυθμίσεις, που ωφελούν την επιχειρηματικότητα. Οι πολιτικοί οφείλουν να αντιταχθούν στα λαϊκιστικά μέτρα, τα οποία δυσχεραίνουν το επενδυτικό περιβάλλον της Ευρωζώνης.
«Οι κανονισμοί συνεχώς αλλάζουν και μία επιχείρηση η οποία αποκομίζει αρκετά χρήματα τώρα, στο μέλλον ίσως καταστεί μη κερδοφόρα και βιώσιμη» προειδοποιεί η Deloitte.
Το κεφάλαιο της… εργασίας
Το ζήτημα είναι περιπλοκότερο όσον αφορά την εργασιακή αγορά. Όπως είναι φυσικό, τα εργατικά σωματεία αντιτίθενται στην ευέλικτη νομοθεσία. Όπως παραδέχεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση Μικρών Επιχειρήσεων, οι ευέλικτοι κανονισμοί πλήττουν τις ευάλωτες ομάδες, όπως αυτές των μακροχρόνια ανέργων και των νέων ανθρώπων.
Η συντελεσθείσα οικονομική κρίση έχει επιφέρει μία εκτίναξη της εργασιακής ευελιξίας, ιδίως σε χώρες όπου τελούν υπό διεθνή έλεγχο, όπως η Ισπανία και η Ελλάδα.
Στην Ισπανία για παράδειγμα, η ανεργία βρίσκεται άνω του 25%. Το 2012 η κυβέρνηση προώθησε ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων, το οποίο καθιστούσε ευκολότερη τη διαδικασία πρόσληψης και απόλυσης των εργαζομένων. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ το συγκεκριμένο πακέτο κατάφερε να συμβάλλει στη δημιουργία 25.000 νέων θέσεων εργασίας κάθε μήνα.
Πλην της Ισπανίας, εργατικές μεταρρυθμίσεις εισάγουν η Γαλλία και η Βρετανία.
Ο μεγάλος κίνδυνος έγκειται στην πιθανότητα οι ευρωπαϊκές εταιρείες όταν καταφέρουν να επανακάμψουν, να επενδύσουν εκτός της Ευρωζώνης, όπου οι συνθήκες εργασίας είναι αρκετά ευέλικτες και οι μισθοί εξαιρετικά χαμηλοί.
Οι αριθμοί από την Κομισιόν καταδεικνύουν πως οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές συνιστούν το 40% του συνολικού κόστους εργασίας για τουλάχιστον 9 χώρες της Ευρωζώνης. Μάλιστα, η αντίστοιχη αναλογία στο Βέλγιο εκτινάσσεται στο 50%.
Στον αντίποδα, στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία ανέρχεται μόλις στο 27%.
Η Ε.Ε. δεν είχε μόνο μία δύσκαμπτη και «ακριβή» αγορά εργασίας, αλλά διαθέτει επιπλέον, σημαντικό μειονέκτημα έναντι των περισσότερων εκ των αναδυόμενων αγορών.
«Η δυτική Ευρώ διαθέτει αρκετά μειονεκτήματα, εξαιτίας του υψηλού κόστους» υπογραμμίζει η Ένωση Διαφημιστικών Εταιρειών της Βρετανίας. Αντιθέτως, καταλήγει, η Σιγκαπούρη διαθέτει χαμηλό φορολογικό συντελεστή και ευέλικτη νομοθεσία…
Σύμφωνα με το επιχειρηματικό λόμπι της Ευρώπης, στα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης διαπιστώνονται διοικητικά εμπόδια, τα οποία συνιστούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, μεγέθους ίσου με το 3,5% του ΑΕΠ.
Ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατάρτισε μία λίστα με τα 10 μεγαλύτερα διοικητικά εμπόδια. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται οι κανονισμοί για τις ώρες εργασίας. Σύμφωνα με τη λίστα, το 25% των υπαρχόντων επαχθών ρυθμίσεων πρέπει να εξαλειφθεί άμεσα.
Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Ένωση Μικρών Επιχειρήσεων διατηρεί αντίθετη άποψη ως προς τις προθέσεις της Κομισιόν, καθώς την κατηγορεί πως δημιουργεί συνεχώς νέα διοικητικά εμπόδια. Φυσικά, η Ένωση αναγνωρίζει τις μεγάλες διαφορές και αποκλίσεις μεταξύ των κρατών – μελών.
Για παράδειγμα, η Βρετανία, η Ολλανδία και η Γερμανία αντεπεξέρχονται ορθά στην εμφάνιση νέων διοικητικών κωλυμάτων. Στον αντίποδα, Βέλγιο, Ρουμανία και Βουλγαρία αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα.
Η λύση που αντιπροτείνει η Ένωση είναι η εξής: Για κάθε ένα νέο κανονισμό, να αποσύρεται ένας παλαιός!
«Όχι» στον λαϊκισμό
Το πρόβλημα που καλούνται να λύσουν οι πολιτικοί ονομάζεται απροθυμία πολιτών. Οι Ευρωπαίοι όντας δυσαρεστημένοι από τις συνεχείς περικοπές, δεν δύνανται να συναινέσουν ή να υπομείνουν μεταρρυθμίσεις, που ωφελούν την επιχειρηματικότητα. Οι πολιτικοί οφείλουν να αντιταχθούν στα λαϊκιστικά μέτρα, τα οποία δυσχεραίνουν το επενδυτικό περιβάλλον της Ευρωζώνης.
«Οι κανονισμοί συνεχώς αλλάζουν και μία επιχείρηση η οποία αποκομίζει αρκετά χρήματα τώρα, στο μέλλον ίσως καταστεί μη κερδοφόρα και βιώσιμη» προειδοποιεί η Deloitte.
Το κεφάλαιο της… εργασίας
Το ζήτημα είναι περιπλοκότερο όσον αφορά την εργασιακή αγορά. Όπως είναι φυσικό, τα εργατικά σωματεία αντιτίθενται στην ευέλικτη νομοθεσία. Όπως παραδέχεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση Μικρών Επιχειρήσεων, οι ευέλικτοι κανονισμοί πλήττουν τις ευάλωτες ομάδες, όπως αυτές των μακροχρόνια ανέργων και των νέων ανθρώπων.
Η συντελεσθείσα οικονομική κρίση έχει επιφέρει μία εκτίναξη της εργασιακής ευελιξίας, ιδίως σε χώρες όπου τελούν υπό διεθνή έλεγχο, όπως η Ισπανία και η Ελλάδα.
Στην Ισπανία για παράδειγμα, η ανεργία βρίσκεται άνω του 25%. Το 2012 η κυβέρνηση προώθησε ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων, το οποίο καθιστούσε ευκολότερη τη διαδικασία πρόσληψης και απόλυσης των εργαζομένων. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ το συγκεκριμένο πακέτο κατάφερε να συμβάλλει στη δημιουργία 25.000 νέων θέσεων εργασίας κάθε μήνα.
Πλην της Ισπανίας, εργατικές μεταρρυθμίσεις εισάγουν η Γαλλία και η Βρετανία.
Ο μεγάλος κίνδυνος έγκειται στην πιθανότητα οι ευρωπαϊκές εταιρείες όταν καταφέρουν να επανακάμψουν, να επενδύσουν εκτός της Ευρωζώνης, όπου οι συνθήκες εργασίας είναι αρκετά ευέλικτες και οι μισθοί εξαιρετικά χαμηλοί.
Οι αριθμοί από την Κομισιόν καταδεικνύουν πως οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές συνιστούν το 40% του συνολικού κόστους εργασίας για τουλάχιστον 9 χώρες της Ευρωζώνης. Μάλιστα, η αντίστοιχη αναλογία στο Βέλγιο εκτινάσσεται στο 50%.
Στον αντίποδα, στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία ανέρχεται μόλις στο 27%.
Η Ε.Ε. δεν είχε μόνο μία δύσκαμπτη και «ακριβή» αγορά εργασίας, αλλά διαθέτει επιπλέον, σημαντικό μειονέκτημα έναντι των περισσότερων εκ των αναδυόμενων αγορών.
«Η δυτική Ευρώ διαθέτει αρκετά μειονεκτήματα, εξαιτίας του υψηλού κόστους» υπογραμμίζει η Ένωση Διαφημιστικών Εταιρειών της Βρετανίας. Αντιθέτως, καταλήγει, η Σιγκαπούρη διαθέτει χαμηλό φορολογικό συντελεστή και ευέλικτη νομοθεσία…
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/02/economist-e-4.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου