"Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα", έχετε γειά βρυσούλες

«Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη»
Μίλαν Κούντερα

Γράφει ο θείος Άκης

Επειδή την είδαμε την κυρία Ρεπούση σε κανάλια και ραδιόφωνο τόσες φορές όσες ψήφους πήρε για να εκλεγεί βουλευτής (1629 συγκεκριμένα), είναι καιρός να ακουστεί και η άλλη άποψη. Έτσι για να υπάρξει και κουβέντα μωρέ, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας.

Αναφέρομαι στο χορό του Ζαλόγγου και τι συνέβη ακριβώς τότε. Αφορμή η άποψη που

ψέλλισε η βουλευτής πως πρέπει να τελειώνουμε με εθνικούς μύθους και η μικρή μνεία της στο Ζάλογγο. Και εννοώ ψέλλισε γιατί αυτό έκανε. Βουλευτής είναι άλλωστε, κόμμα άλλωστε είναι η ΔΗΜΑΡ. Την ψηφίζουν ακόμα Πόντιοι, Ηπειρώτες και Μικρασιάτες. Άνθρωποι που συνεχίζουν να έχουν μνήμη. Δεν μπορεί να παίζει συνέχεια με τα νεύρα τους.

Αφήνω χαρακτηρισμούς και την γνώμη μου και προχωράω στη γνώση μου πάνω στο θέμα. Πηγή το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά «Συνωστισμένες στο Ζάλογγο». Το βιβλίο αποκρούει την άποψη πως οι Σουλιώτισσες έπεσαν στο Ζάλογγο… έπειτα από πίεση που δέχτηκαν από τους άνδρες τους. 
Ο συγγραφέας αποκαλύπτει πως ερμηνεύονται λάθος οι πηγές με σκοπό την διαστρέβλωση και αποσιώπηση της ιστορικής αλήθειας. 
Η τακτική απλή και κάνει την δουλειά της. 
Ξεκινάμε από το ηρωικό γεγονός και αμφισβητούμε τον αγωνιστικό ηρωικό πυρήνα του. 
Το μεταβάλουμε σε ένα απλό και αμφιλεγόμενο γεγονός, αφήνοντας να αιωρούνται υπόνοιες πως δεν είναι ακριβώς όπως το μάθαμε. 
Ο Γ.Κ. με μια ενδελεχή έρευνα αναφέρει πως οι υπόνοιες για τη μη ύπαρξη του γεγονότος, της πτώσης στα βράχια του Ζαλόγγου, δεν έχουν καμία βάση.

Το γεγονός έγινε και αναφέρεται παντού, σε όλες τις πηγές. Κάποιες διαφοροποιήσεις δεν αλλάζουν την ουσία του. Οι πηγές που αναφέρονται σε αυτό δεν είναι μόνο τα γραπτά των κλασσικών Ελλήνων ιστορικών (Περραιβός, Παπαρρηγόπουλος). Το γεγονός ήταν ήδη γνωστό από νωρίτερα και καταγράφεται από ξένους περιηγητές της εποχής. Συγκεκριμένα γράφει ο Μπαρτόλντυ «Τριάντα εννέα γυναίκες έπεσαν από τα βράχια με τα παιδιά τους, ορισμένα από τα οποία θήλαζαν ακόμα». Παρόμοια τα λεγόμενα και του Χόλλαντ μερικά χρόνια αργότερα. «Οι Σουλιώτισσες έριξαν μέσα στη χαράδρα τα παιδιά τους, για να μη γίνουν σκλάβοι του εχθρού τους». Τώρα πως γίνεται να ξέρουν πιο πολλά αυτοί που δεν ζούσαν τότε χρίζει σίγουρα μελέτης αυτήν την φορά όμως ψυχιατρικής. Μάλλον ενδόμυχα θα θέλουν να μοιάσουν στις ηρωικές Σουλιώτισσες. Να θυσιαστούν με τα παιδιά τους και όχι να τους παραδίδουν συντρίμμια όπως συμβαίνει σήμερα.

Το βασικό θέμα άλλωστε είναι να αποσιωπηθεί ο αγωνιστικός χαρακτήρας των Σουλιωτών. Ο Ζάλογγος, η Δέσπω, το Κούγκι και οι Τζαβελαίοι εκφράζουν την αγωνιστική διάσταση όχι μόνο του Σουλίου αλλά και όλης της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Το αντιστασιακό πνεύμα στο οποίο αναφέρεται και ο Σβορώνος. Άλλωστε τι πιο απλό σε μια αντιηρωική εποχή να αναφέρει κάποιος πως οι πρόγονοι του δεν ήταν και τόσο γενναίοι. Μια ψευδαίσθηση απομυθοποίησης ενός παρελθόντος που όχι μόνο δεν τολμάμε να αναμετρηθούμε αλλά ούτε καν να κοιτάξουμε στα μάτια.

Αλήθεια οι εκπαιδευτικοί τι θα πουν στους μαθητές τους για το θέμα; 

Που είστε εκπαιδευτικοί (ΟΛΜΕ,ΕΛΜΕ) και λοιποί αγωνιστές; 

Σε σας μιλάω! 

Τους χεσμένους από Διαμαντοπούλες, ξεφτιλισμένους στην κοινή γνώμη και ταπεινωμένους από την προληπτική επιστράτευση. 

Στηρίξτε την! Αυτό είχατε κάνει και στο βιβλίο της Στ’ Δημοτικού. 

Πείτε πως πρέπει να καταργήσουμε «τους μύθους» και τα πρότυπα. 

Να κάνουμε τα παιδιά… σαν τα μούτρα μας. 

Μιλήστε στους μαθητές σας πως «δεν έγινε και τίποτα» στον Ζάλογγο. Ένα απλό ατύχημα μόνο. 

Όπως «δεν θα γίνει και τίποτα αν σας απολύσουν» όπως είπε στο Mega η εν λόγω βουλευτής. 

Απλά θα σας σπρώξουν σαν σε ατύχημα στα βράχια του Ζαλόγγου…

Πηγή

  http://kostasxan.blogspot.gr/2013/06/blog-post_9201.html