Οι γνωστοί, τα γνωστά και οι γλοιώδεις
Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Βρισκόμαστε πλέον στην τελική ευθεία της επίθεσης του καθεστώτος των διαπλεκομένων εναντίον της ελληνικής κοινωνίας. Οι γνωστοί βομβαρδίζουν
τους Έλληνες με τα γνωστά προπαγανδιστικά και κυβερνητικά όπλα τους, ενώ ένας συρφετός γλοιωδών υποκειμένων θέτει για άλλη μια φορά διλήμματα του τύπου «θα σου κάνω μια προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς»: «Θα κάνουμε ό,τι μας ζητάνε ή θα ακολουθήσουμε εξαντλημένοι όπως είμαστε δρόμο άγνωστο και κακοτράχαλο;»[Το Βημα 27/1/2012].
Τι μας ζητάνε ακόμη; Ποιοι ακριβώς μας το ζητάνε; Γιατί μας το ζητάνε; Με ποια νομιμοποίηση το απαιτούν; Ποιος τους επέστεψε να επιβάλουν καθεστώς συμμόρφωσης σε μια κοινωνία, με πολεμικό τρόπο και με τη λογική της παράδοσης άνευ όρων; Ποιος καλεί τους Έλληνες να παραδοθούν και σε ποιους; Μα, ποιος άλλος, οι γλοιώδεις αυτού του τόπου, τα ανθρωπάκια που περιγράφουν το δικό τους δράμα ομολογώντας δήθεν συνεσταλμένα: «…ως διαχειριστές του αποδειχθήκαμε χείριστοι. Έτσι φθάσαμε στο τέλος ενός δρόμου εξαντλημένοι και εξαρτημένοι από την βοήθεια των άλλων». Επί ποιου πράγματος υπήρξαν «χείριστοι διαχειριστές»; Μα, σε ένα «μικρό κομμάτι του κόσμου [όπου] «αν ήμασταν μόνοι μας… θα είχαμε μια ελπίδα να τον αλλάξουμε καταπώς θέλαμε και καταπώς νομίζαμε»!!
Δεν πιστεύω να θεωρούν ολόκληρο τον ελληνικό λαό «διαχειριστή»; Μάλλον για τον εαυτό τους ομιλούν, εκ μέρους ασφαλώς του πολιτικού συστήματος και της μεγαλοεπιχειρηματικής τάξης των διαπλεκομένων, οι οποίοι συνδιαμορφώσαν το καθεστώς που χρεοκόπησε. Άκου «διαχειριστή»! Σκέψου που φτάσαμε! Η λαϊκή κυριαρχία και η κρατική ανεξαρτησία, για την οποία χύθηκε μπόλικο αίμα σε αυτόν τον τόπο, να εξισώνονται με την «διαχείριση», ενός «μικρού μόνον κομματιού του κόσμου».
Έτσι έβλεπαν πάντα τον εαυτό τους αυτοί, στους οποίους εμπιστευόσουν μέσω της ψήφου σου, την ζωή σου, την αξιοπρέπεια σου και το μέλλον των παιδιών σου…διαχειριστικά! Και μάλιστα σαν κάποιοι άλλοι να τους είχαν εμπιστευτεί την διαχείριση και όχι εσύ. Σε αυτούς τους «άλλους» απολογούνται και με αυτούς διαβουλεύονται για το δικό τους μέλλον και όχι ασφαλώς για την πρόοδο και ευημερία του ελληνικού λαού ή έστω του εκλογικού σώματος! Τα πράγματα πλέον είναι σαφή: οι «διαχειριστές» μας αποδέχονται ότι υπήρξαν «χείριστοι» και ζητούν άλλη μια (τελευταία) ευκαιρία από τους πάτρωνές τους για να πράξουν όλα όσα απαιτούνται, ώστε να παραμείνουν στη διαχείριση της χώρας και των κοινών.
Δεν θα έκανα ζήτημα, εάν δεν γνώριζα ότι αυτό αποτελεί το μετέωρο βήμα του καθεστώτος – και όχι του «Βήματος» - και τη γραμμή συνδιαλλαγής της συγκυβέρνησης με τους ποικίλους δανειστές της χώρας και τις δυνάμεις, που έξω από κάθε έννοια εθνικού ή διεθνούς δικαίου, ανέλαβαν να μας «σώσουν» από τον κακό μας εαυτό, επιβάλλοντας όρους στο πνεύμα άλλοτε του επικυρίαρχου και άλλοτε του κατακτητή. Και άλλοι χρεοκόπησαν, αλλά έτσι δεν συμπεριφέρθηκαν!! Πουθενά στην ΕΕ δεν διαπιστώνεται τέτοια στάση από την αστική τάξη χώρας-μέλους της και συνολικά από τους πολιτικούς και επικοινωνιακούς εκπροσώπους του κυρίαρχου συστήματος σε αυτές. Οι δικοί μας ξεκίνησαν σαν ψευτόμαγκες, μεταμελημένοι απατεώνες και μετανοημένοι άσωτοι, για να μεταβληθούν σύντομα σε ικέτες και επαίτες στην ΕΕ, ενώ καταλήγουν να μετατρέπονται σε βομβιστές της Ελληνικής Δημοκρατίας και τρομοκράτες του ελληνικού λαού. Τώρα, μετά από μία σειρά χυδαίων διλημμάτων τοποθετούν το πιστόλι, - με το οποίο έπαιζε εκείνος ο ανεκδιήγητος μεγαλομπέμπης - στον κρόταφο των Ελλήνων: παράδοση άνευ όρων ή εξόντωση, μας λένε τώρα! Και το εννοούν, καθώς αυτή τη φορά το περίστροφο φρόντισαν να το οπλίσουν, αυτοί που επί δύο χρόνια απειλούσαν με άδειους τους θαλάμους του βυκίου. Τώρα έφτασε η ώρα της δόμησης της κρισιμότερης απειλής του διαπλεκόμενου καθεστώτος προς την ευρύτερη κοινωνία: «Κινδυνεύουμε μάλιστα αυτή τη φορά να αψηφήσουμε τον λύκο, από τις πολλές φορές που ακούσαμε γι' αυτόν, και εντέλει να μας φάει», όπως παραστατικότατα επισημαίνει «Το Βήμα», εκπέμποντας άλλο ένα τελεσίγραφο στον αέρα και όπου …κάτσει!
Οι «λύκοι» μεταμφιέστηκαν σε προβατάκια μέσα στο κοπάδι και βελάζουν δήθεν τρομοκρατημένοι, προσποιούμενοι ότι ο κίνδυνος ελλοχεύει έξω από το μαντρί, στον «άγνωστο και κακοτράχαλο δρόμο». Μπορεί πράγματι να είναι τρομοκρατημένοι, αυτό μόνον η ψυχή του «λύκου» που παριστάνει το πρόβατο ίσως να το γνωρίζει, στο βαθμό που εκείνος αισθάνεται την απειλή από τους άλλους «λύκους», που τον είχαν ορίσει διαχειριστή των συμφερόντων τους στο μαντρί. Αν δεν πνίξει αυτός τα ζωντανά, υπάρχει ο κίνδυνος να τον ξεσκίσουν εκείνοι που τον εμπιστεύτηκαν στον ρόλο του «διαχειριστή» και τώρα απαιτούν από αυτόν να δείξει αποτελεσματικότητα στην εξόντωση μέρους τουλάχιστον του κοπαδιού και στην απόλυτη συμμόρφωση των υπολοίπων, σε νέους ακόμη πιο άθλιους ρόλους προβάτων.
«Έτσι φθάσαμε στο τέλος ενός δρόμου εξαντλημένοι και εξαρτημένοι από την βοήθεια των άλλων». Πώς φτάσαμε έως εδώ; Ποιοι μας εξάντλησαν; Ποιοι σχεδίασαν και ποιοι εξυπηρέτησαν αυτό το βρωμερό σχέδιο που «εξάντλησε» ή δήθεν «εξάντλησε» την αντοχή αντίστασης του ελληνικού λαού; Γιατί όσα διαδραματίζονται σήμερα και όσα συζητούνται δεν αποτέλεσαν αντικείμενο διαβούλευσης πριν από την αναζήτηση «ατομικού μηχανισμού» δήθεν «σωτηρίας»; Γιατί βιάστηκε ο «μεγαλομπέμπης» να παίξει τον ρόλο του από το Καστελόριζο; Γιατί το άθλιο καθεστώς της διαπλοκής υπερθεμάτισε, εξαπατώντας για άλλη μια φορά τους Έλληνες; Γιατί από τότε μέχρι σήμερα τους αποκοίμιζε, θριαμβολογώντας επανειλημμένως για τις πέντε ή και περισσότερες «σωτήριες λύσεις» που προηγήθηκαν, μέχρι να φτάσουμε στην σημερινή τελεσιγραφική απειλή; Θα είναι η τελευταία, και τι μας βεβαιώνει ότι θα είναι η τελευταία, καθώς η τελευταία ήταν πάντα η προηγούμενη; Γιατί δεν μας άκουγε κανείς τόσον καιρό; Ποιος γλοιώδης θα βγει τώρα να πει τα γνωστά, ό,τι δήθεν δεν προσφέραμε λύσεις; Γιατί αγνοήθηκαν οι προτάσεις μας από το σύνολο του πολιτικού συστήματος, εκτός ίσως από ένα μέρος της αριστεράς;
Απλούστατα, διότι δουλεύατε για τον «λύκο», με τον μύθο του οποίου απειλείτε τώρα την κοινωνία. Απλά, διότι σας συμφέρει η συντεταγμένη χρεοκοπία και η αργή και βασανιστική διολίσθηση από την ευρωζώνη, προς ένα διπλό νομισματικό σύστημα καταρχήν και μετά βλέπουμε. Απλούστατα διότι είστε ή εκπροσωπείτε τα συμφέροντα μιας τάξης μεταπρατών που ποτέ δεν απέκτησε εθνική αστική συνείδηση. Δεν έχετε απολύτως καμία σχέση με τους «ομολόγους» σας των υπολοίπων χωρών της Ένωσης, οι οποίες διέρχονται πιστωτική κρίση ή έχουν ήδη ενταχθεί σε πτωχευτικούς μηχανισμούς. Έτσι, καταλήξατε να θριαμβολογείτε για το χειρότερο χρεοστάσιο που έχει επιβληθεί στην Ευρώπη και αποδεχθήκατε την πολιτική εξαίρεσης της Ελλάδας από την γενικότερη στρατηγική της ευρωζώνης! Μετά από αυτά τι να περιμένει κανείς; Αλήτικες απειλές περί του «αγνώστου που σκορπίζει τον τρόμο» και γλοιώδεις αμπελοφιλοσοφίες του τύπου: είμαστε ««μικρό κομμάτι του κόσμου…αν ήμασταν μόνοι μας… θα είχαμε μια ελπίδα να τον αλλάξουμε καταπώς θέλαμε και καταπώς νομίζαμε», ενώ τώρα θα τον υποστούμε ως σώφρονες χρεοκοπημένοι!! Εδώ πλέον η αθλιότητα δεν έχει φραγμό. Ο «κόσμος» βρε ντερμπεντέρηδες σας φταίει ή το ότι εντάξατε μια απολύτως παράταιρη χώρα στην ευρωζώνη δίχως στοιχειώδη προετοιμασία; Ο «κόσμος» έστησε το πελατειακό κράτος και την διαπλοκή στην Ελλάδα; Ο «κόσμος» σας οδήγησε να εξευτελίσετε την χώρα και τον ελληνικό λαό διεθνώς, υποστηρίζοντας φανατικά τον «μεγαλομπέμπη» στην επιχείρηση άσκησης μυστικής πολιτικής πτώχευσης με το ΔΝΤ ή παρακολουθώντας τον - με καμάρι μάλιστα - να έχει εμπιστευτικές συνομιλίες με την διεθνή κερδοσκοπία, να προσλαμβάνει αποκλειστικά ξένους αμφιλεγόμενους συμβούλους, να δίνει μεγάλη έκταση στην προβληματική δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, δίχως να την αντιμετωπίζει και να κατηγορεί διαρκώς τους ευρωπαίους ηγέτες για «έλλειψη μηχανισμών σωτηρίας», που θα διασφάλιζαν εν τέλει αντί για τα συμφέροντα της χώρας, τους τραπεζίτες και θα επέτρεπαν στο χρηματοπιστωτικό λόμπυ να κερδίσει χρόνο, πολιτική ισχύ και χρήμα «παίζοντας» με τα ελληνικά και ευρωπαϊκά ομόλογα;
Μόνον αφελείς και επιτήδειοι δεν καταλαβαίνουν σήμερα ποιοι ωφελήθηκαν και πώς από την συγκεκριμένη διαδικασία «διάσωσης» της χώρας που ακολουθήθηκε και μόνον ηλίθιοι, διαπλεκόμενοι, ανασφαλείς υπάλληλοι του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος ή κοινοί απατεώνες δεν είναι έτοιμοι να παραδεχθούν ότι το καθεστώς πρόδωσε τους Έλληνες και τους παραδίδει δεμένους χειροπόδαρα στον άπληστο κόσμο των χρηματιστών και στην αμοραλιστική, απολύτως βάρβαρη και άγαρμπη γερμανική «Νεο-ηγεμονία» στην Ευρώπη. Αυτός δεν είναι «ο κόσμος», είναι ο υπόκοσμος με όρους δημοκρατίας και πολιτικής και έχουμε χρέος ως έθνος και λαός να τον αντιμετωπίσουμε ως αντίπαλο. Δεν λέω ως εχθρό, αλλά τουλάχιστον ως αντίπαλο! Σύμμαχοι μας όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση, πλέον, παρά την προσπάθεια των διαπλεκομένων να τους εμφανίζουν την μια σαν ίαινες την άλλη σαν αγγέλους, για να ισορροπούν στο μετέωρο βήμα της υποδούλωσης του ελληνικού λαού που επέλεξαν ως στρατηγική. Σε λίγο, μην αμφιβάλετε, ότι οι γνωστοί δεν θα διστάσουν να προπαγανδίσουν ακόμη και τα γνωστά που αναφέρει η κ. Αλέκα Παπαρήγα περί του καπιταλισμού, ο οποίος αποτελεί τον «κακό κόσμο», που οδηγεί στη χρεοκοπία κράτη και λαούς στη φτώχια και δυστυχία! Μωρέ κακός είναι ο καπιταλισμός και δίκιο έχει η κ. Παπαρήγα, αλλά το να τον επικαλούμαστε ως λύκο, όταν μας συμφέρει, ενώ τον αντιμετωπίζουμε ως ευλογία θεού όταν τα «αρπάζουμε», είναι μάλλον άθλιο. Η Ελλάδα δεν πτώχευσε λόγω καπιταλισμού, αλλά εξαιτίας της πολιτικής και ηθικής ενός καθεστώτος που με θράσος ζητεί και τα ρέστα από την κοινωνία, ισχυριζόμενο ότι αυτοί που έσπειραν τον όλεθρο, διαθέτουν και την γνώση να θεραπεύσουν το κακό, μια και μόνον οι γνωστοί με τα γνωστά, γνωρίζουν τα απόκρυφα της διαχείρισης! Πράγματι, αν ψάχνετε για διαχειριστές και δεν φοβάστε ότι θα σας κλέψουν και το πορτοφόλι μαζί με το περιεχόμενό του, θα μπορούσατε να τους… έχετε υπόψη! Αν όμως αντιλαμβάνεστε ότι η χώρα έχει ανάγκη από δημοκρατική πολιτική και πολιτικούς νομίζω ότι δεν θα ανατρέξετε ξανά στους γλοιώδεις. Καλύτερα στα «κακοτράχαλα βουνά», όπως θα τα αποκαλούσε «Το Βήμα»!
Διαδικτυακοί φίλοι, καθώς βλέπω ότι πλέον η υπόθεση αγριεύει και ξεφεύγει από κάθε πλαίσιο σοβαρής δημόσιας διαβούλευσης - με τέτοιου είδους τρομοκρατία από διαρκείς βομβαρδισμούς αθλιότητας που κυριάρχησαν – αποχωρώ! Όσες προτάσεις έκανα, έκανα. Επίσης, όσα προέβλεψα δυστυχώς βλέπω να εκτυλίσσονται πλέον μπροστά στα μάτια μου και τούτο δεν μου αρέσει καθόλου! Δεν έκανα εκτιμήσεις, σχολιάζοντας και αναλύοντας την πολιτική και οικονομική κατάσταση, ούτε πρότεινα στρατηγικές αντιμετώπισης της κρίσης για να έρθει κάποια μέρα πού θα έλεγα: ορίστε «δικαιώθηκα» από τα γεγονότα! Δεν νοιώθω έτσι, το αντίθετο, αισθάνομαι ότι ούτε εγώ, ούτε κάμποσοι ακόμη σύντροφοι στο διαδίκτυο που αγωνιστήκαμε να απομυθοποιήσουμε την κατάσταση, πετύχαμε να αλλάξουμε τον τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας και την πολιτική συνείδηση ενός σημαντικού μέρους των αναγνωστών. Ντροπή νοιώθω, αν προτιμάτε, για το χάλι μας, ταπείνωση για τη στάση μας και απογοήτευση, διότι οι προοδευτικές-κοινωνικές δυνάμεις στον τόπο μας αποδείχθηκε ότι δεν διέθεταν επαρκή αποθέματα αρετής, σοφία και τόλμη, ώστε να ξεπεράσουν την ιδιοτέλεια των ηγεσιών τους και ίσως τον εαυτό τους και να ηγηθούν εγκαίρως ενός κινήματος που θα θεμελίωνε μια εναλλακτική ηγεμονία στην χώρα, ως «αντίδοτο» στην κρίση.
Τελικά, το καθεστώς είχε βαθύτερες ρίζες από ότι νόμιζα: από την άκρα δεξιά έως την άκρα αριστερά. Αυτές είναι οι ρίζες της διαπλοκής που σάπισαν και εμποδίζουν πλέον τα θρεπτικά συστατικά της δημοκρατίας και της σύγχρονης πολιτικής και οικονομικής τεχνολογίας να ανανεώσουν το κοινωνικό δένδρο της πατρίδας μας. Κρίμα, καθώς παρατήρησα την περίοδο της κρίσης να αναπτύσσονται όμορφα βλαστάρια και χυμώδεις καρποί διάσπαρτα στο δένδρο! Εάν, στη φάση που βρισκόμαστε, δεν ξεφύγουμε από τα γνωστά και τους γνωστούς θα υποστούμε το πολιτικό βασανιστήριο από τους γλοιώδης, για να καταλήξουμε περίγελοι του κόσμου και ως οι πλέον εξευτελισμένες υπάρξεις στην ήπειρο μας. Τα υπόλοιπα, που έχουν να κάνουν με την λαϊκή και εθνική κυριαρχία, θα τα …τακτοποιήσουν με τον γνωστό τρόπο οι γνωστοί διαχειριστές, οι οποίοι ενώ ισχυρίζονται ότι ξέρουν να αποφεύγουν τους «κακοτράχαλους δρόμους», πέφτουν με τα μούτρα στην πρώτη παγίδα που θα βρεθεί μπροστά τους!! Όσο για τις ηγεσίες της αριστεράς, ας γνωρίζουν ότι την περίοδο αυτή κρίνονται με ασυνήθιστα μέτρα, καθώς η εποχή για την Ελλάδα δεν είναι συνηθισμένη, αλλά ιδιαίτερα κρίσιμη και …απολύτως ιδιαίτερη! Στο τέλος θα κριθούν από τι θα μπορούσαν να πράξουν και δεν έπραξαν, τι θα έπρεπε να προβλέψουν και δεν έλαβαν υπόψη και τι να συνεκτιμήσουν και δεν το έκαναν και όχι από την δήθεν ιδεολογική καθαρότητα της στρατηγικής που επέλεξαν. Για όλα αυτά τα «τι» μίλησα νομίζω αρκετά και ευχαριστώ εκείνους που μου το «επέτρεψαν» και το ενίσχυσαν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου