«ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΥΘΟ»
Ο καθένας τους ένιωθε σεβασμό για τον άλλο: ο Κούρτιος για τον Σλίμαν επειδή ήταν ένας πάμπλουτος αυτοδημιούργητος άνδρας που γνώριζε τον κόσμο ,μιλούσε πάνω από 18 γλώσσες και στην ηλικία των 44 χρονων είχε ξεκινήσει την προσπάθεια να πραγματοποιήσει το παιδικό του όνειρο ,ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΤΡΟΙΑΣ ...Και ο Σλίμαν για τον Κούρτιο, επειδή ο πενηνταεφτάχρονος καθηγητής εθεωρείτο ο πάπας των αρχαίων επιστημών. Ο λόγος του είχε βαρύτητα : όποιον αναγνώριζε ο Κούρτιος γινόταν πλέον αναγνωρισμένος από όλους.
<<Είμαι βέβαιος ότι κάτω απ'αυτόν τον λόφο του Χισαρλίκ είναι θαμμένη η ΤΡΟΙΑ...Είδα τις καλαμιές που είχε δει και ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ και άκουσα τα κρωξίματα των ερωδιών που φώλιαζαν στην περιοχή. Πέρασα μέρες ολόκληρες με μαύρο κριθαρένιο ψωμί και νερό από τον ΣΚΑΜΑΝΔΡΟ. Τις νύχτες κοιμόμουν κάτω από τον έναστρο ουρανό, πάνω σε πλατιές πέτρες , όπου ο ΟΜΗΡΟΣ τις περιέγραψε ως προσκέφαλα των ηρώων του Τρωϊκού πολέμου>>
Ο Κούρτιος αισθανόταν σαν γέρος μπρος στον μυθομανή
συνάδελφό του, που ΟΙ ΤΡΩΪΚΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΙΧΑΝ ΔΩΣΕΙ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΝΕΟΤΗΤΑ.
Αυτός ο παράξενος άνθρωπος ξάφνιαζε όλο και περισσότερο τον Κούρτιο. Αν μέχρι εκείνη την στιγμή δεν έπαιρνε στα σοβαρά το σχολιαρούδι που ονειρεύονταν τους ομηρικούς ήρωες ,τώρα έβλεπε έναν ψυχρό επιχειρηματία ο οποίος είχε κιόλας από καιρό υπολογίσει το κόστος του επιχειρήματος και ήταν έτοιμος να το εκτελέσει....
<<ΜΑ,ΓΙΑ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ,ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ...ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΕΝΑΣ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ . ΠΩΣ ΣΑΣ ΗΡΘΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟ;>>
Ο Σλίμαν έγειρε το κεφάλι του στο πλάι και στο σοβαρό πρόσωπό του χαράχτηκε ένα δειλό χαμόγελο...
<<Η ιστορία ξεκινά από πολύ παλιά...Το ταξίδι της ζωής μου στο άγνωστο άρχισε από μια φτωχή οικογένεια σε μια μικρή επαρχιακή πόλη ...Έξω από τα τείχη της πόλης υπήρχε ένας τάφος , μέσα στον οποίον , σύμφωνα με τον θρύλο, είχε θάψει κάποιος παλιός λήσταρχος το αγαπημένο του παιδί μέσα σε μια ολόχρυση κούνια ...Και στα ερείπια ενός παλιού πυργίσκου ήταν θαμμένοι θησαυροί ...Η πίστη μου στην ύπαρξη αυτών των θησαυρών ήταν τόσο ακλόνητη , ώστε κάθε φορά που άκουγα τον πατέρα μου να παραπονιέται για τα κακά οικονομικά μας, απορούσα , γιατί δεν ξέθαβε τους θησαυρούς για να γίνει πλούσιος;... Με συγχωρείτε, παρακαλώ...αυτά είναι παιδικές αναμνήσεις>...είπε χαμηλόφωνα...
<<Α,σας παρακαλώ>>,απάντησε ο Κούρτιος...<<δεν επιτρέπεται να υποτιμάμε τα παιδικά όνειρα...Μέσα σ'αυτά κρύβονται πολλές φορές οι βάσεις για την μελλοντική ζωή...Μη νομίζετε πως ο καθηγητής που στέκεται τώρα μπροστά σας, δημιουργήθηκε τυχαία! Θυμάμαι όταν ο πατέρας μου διάβαζε αρχαία ποίηση! Τότε ονειρευόμουν ακριβώς όπως κι εσείς θεούς και ήρωες. Μόνο που δεν μου περνούσε η σκέψη να βρω την χαμένη Τροία>>...
<<Αμφιβάλλετε για την επιτυχία μου>>;
Ο Κούρτιος σήκωσε τους ώμους του. Δεν χρειάζονταν λόγια να καταλάβει κανείς τις αμφιβολίες του...<<Εγώ θα ήθελα να φέρω στο φως την ΟΛΥΜΠΙΑ , ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΗΡΑΙΟ . Μόνο που εδώ δεν πρόκειται για αόριστη ιδέα, κύριε Σλίμαν, αλλά για εγχείρημα, βασισμένο σε πραγματικά στοιχεία. Ο ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ ΕΙΧΕ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ...Το μόνο που χρειάζεται είναι να γίνουν οι σχετικές ανασκαφές>>...
<<ΚΑΙ Ο ΟΜΗΡΟΣ ;>> αναφώνησε ο Σλίμαν.<<ΜΗΠΩΣ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ ΣΤΗΝ "ΙΛΙΑΔΑ" ΤΟΥ ΤΗΝ ΤΡΟΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΕΙΑ>>;
<<Η "Ιλιάδα" είναι έπος της προϊστορίας, κύριε Σλίμαν! Μπορεί όντως να υπήρξε η Τροία, μπορεί και όχι...Είναι έπος...μυθικά συμβάντα!>>
<<ΝΑΙ , ΑΛΛΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ>>!.
Οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας πήγαν τον Σλίμαν πολλά χρόνια πίσω...Στην εποχή που ήταν στο πόδι στο μαγαζί του χοντρέμπορα από τις πέντε το πρωί μέχρι τις έντεκα το βράδυ...Κάποιο βραδάκι ακούστηκε το κουδούνι της εξώπορτας του μαγαζιού. Ο Ερρίκος ξετρύπωσε πίσω από από τα ράφια και το αμυδρό φως της λάμπας πετρελαίου αναγνώρισε έναν φουκαρά, σκνίπα στο μεθύσι, πράγμα που δεν του προξένησε απορία, αφού όλοι στην περιοχή γνώριζαν πως ο άντρας αυτός έπινε...
<<Ένα σναπς>>,τραύλισε ο άντρας και έβγαλε μερικά νομίσματα από τις τσέπες του παμπάλαιου παντελονιού ...Είδε πως ήταν πολύ λίγα και διστακτικά τα ξαναέβαλε στην τσέπη του....
<<Ήσουν κι εσύ στο κολλέγιο κάποτε ;>>,ρώτησε ο νεαρός Σλίμαν...Τα μάτια του μεθυσμένου άντρα φώτισαν για μια στιγμή.
<Φυσικά>>,είπε.
<<Μπορείς να απαγγείλεις Όμηρο>>;
<<Φυσικά>>,...
<<Πες κάτι...για ένα ποτηράκι σναπς!>>
<<Σοβαρά ;>>,είπε άλλος...
Ο Σλίμαν έσπρωξε μπροστά του ένα γεμάτο ποτήρι.
Ο άντρας ανασηκώθηκε, άπλωσε τα χέρια και άρχισε με στεντορεία τη φωνή: <<ΑΝΔΡΑ ΜΟΙ ΕΝΕΠΕ,ΜΟΥΣΑ ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ,ΟΣ ΜΑΛΑ ΠΟΛΛΑ>>.....
<<ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, έγραφε στο ημερολόγιό του ο Σλίμαν, χρόνια αργότερα, ΜΑΣ ΑΠΗΓΓΕΙΛΕ ΕΚΣΤΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΚΑΤΟ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ.... ΠΑΡ'ΟΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΛΕΞΗ,Η ΜΕΛΩΔΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΕΤΟΙΑ ΒΑΘΙΑ ΕΝΤΥΠΩΣΗ , ΩΣΤΕ ΕΧΥΣΑ ΚΑΥΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΚΗ ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ. ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΕΒΑΛΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΟΥΣ ΘΕΪΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΚΙ ΩΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΤΟΝ ΚΕΡΑΣΑ ΤΡΙΑ ΠΟΤΗΡΙΑ ΚΟΝΙΑΚ ΜΕ ΤΑ ΛΙΓΟΣΤΑ ΧΡΉΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ...ΜΑ ΔΕΝ ΤΑ ΛΥΠΗΘΗΚΑ. ΑΠΟ'ΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΑΡΑΚΑΛΑΩ ΤΙΣ ΜΟΙΡΕΣ ΝΑ ΜΕ ΛΥΠΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ>>...
Και οι προσευχές του εισακούστηκαν!!!...
<<Και πιστεύετε στα σοβαρά πως έχετε ανακαλύψει την Τροία, αγαπητέ μου Σλίμαν>>;τον διέκοψε απο τις αναμνήσεις ο Κούρτιος.
Ο Σλίμαν σηκώθηκε θαρρείς πως ήθελε να δώσει έμφαση στα λόγια του, έβγαλε την τσέπη του ένα χιλιοξεφυλλισμένο βιβλιαράκι και το έδωσε στον καθηγητή, αρχίζοντας να απαγγέλλει τους τέσσερεις πρώτους στοίχους της "Ιλιάδας"...Ο Κούρτιος ανασήκωσε το χέρι του σαν να ήθελε να διακόψει την απαγγελία του. Με τον Σλίμαν μπορούσες να είσαι βέβαιος ότι μπορούσε να απαγγείλει από μνήμης ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ "ΙΛΙΑΔΑ" ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ!!!
<<ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΤΡΟΙΑ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ...ΑΓΓΙΞΑ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΝ Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΙ Ο ΕΚΤΩΡΑΣ. ΕΣΚΑΨΑ ΜΟΝΟ ΛΙΓΟΥΣ ΛΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΠΟΔΙΩΝ ΒΡΗΚΑ ΘΕΟΡΑΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ
ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΟΥ ΠΡΙΑΜΟΥ.ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΕΒΑΙΟΣ!>>
Ο καθηγητής δεν μίλησε...<<Αν μπορούσατε να δείτε το Χισαρλίκ μόνο μια φορά...>>
Ύστερα από αρκετή ώρα ο καθηγητής φάνηκε να υποχωρεί.:<<Στα τέλη του μήνα θα ταξιδέψω στη Μικρά Ασία με μερικούς συναδέλφους...Αν τα καταφέρουμε, θα περάσουμε σύντομα και από το Χισαρλίκ>>...
Το πρόσωπο του Σλίμαν φωτίστηκε. Είχε πετύχει τον σκοπό του και αποχαιρέτησε τον καθηγητή ευχαριστώντας τον...
<<Τι ήθελε αυτός ο Σλίμαν; , ρώτησε η γυναίκα του Κούρτιου, μπαίνοντας στο δωμάτιο.
<<Πιστεύει ότι ανακάλυψε την Τροία και θα ήθελε να ρίξω μια ματιά>>.
<<Και ; Θα το κάνεις ; >>
<<Μα τι λες, Κλάρα; Δεν τρελάθηκα!>>.....................
27 Σεπτεμβρίου του 1871 ο Σλίμαν λαμβάνει μια ακόμα αρνητική απάντηση από τις τουρκικές αρχές για το αίτημά του να συνεχίσει τις ανασκαφές...Δάκρυα οργής ανεβαίνουν στα μάτια του....<<Ηρεμήστε, κύριε Σλίμαν . Θα τα καταφέρουμε...Οι τούρκοι φοβούνται μήπως ανακαλύψετε απρόσμενα πολύτιμους θησαυρούς και τους εξαφανίσετε κάτω από την μύτη τους...Είμαι βέβαιος πως θα βρεθεί μια λύση>>,τον διαβεβαίωνε ο Αμερικανός πρέσβης Κάλβερτ.
<<Η ανυπομονησία και η αδράνεια με τσακίζουν>>,έγραψε ο Σλίμαν στις 3 Οκτωβρίου στο ημερολόγιό του. Ίππευε μέρες ολόκληρες στην κοιλάδα και τα βράδια ,όταν τα κουνούπια έκαναν τον ύπνο αδύνατο στο σπίτι, κοιμόταν κάτω από τα άστρα σε έναν επίπεδο βράχο δίπλα στην ""ΤΡΟΙΑ ΤΟΥ".
Στις 10 Οκτωβρίου ήρθε επιτέλους η πολυπόθητη άδεια! Οι ανασκαφές άρχισαν χωρίς άλλη καθυστέρηση. Κοιτούσε σαν υπνωτισμένος τις αρχαίες πέτρες, που κουβαλούσαν οι εργάτες. Χαράματα κιόλας ήταν στο πόδι. Δεν έτρωγε...Το κορμί του υπέφερε από τους πόνους. Και τα βράδια καθόταν σε ασταθές τραπέζι , σχεδίαζε και κρατούσε σημειώσεις, ενώ προσπαθούσε να κρατήσει το μυαλό του καθαρό και τις σκέψεις σε μία λογική σειρά......
Τότε συνέβει αυτό που λαχταρούσε η ψυχή του! Αυτό που 30 Οκτωβρίου τον έκανε να χάσει τα λογικά του. Στα πρόθυρα της κατάρρευσης, κοίταξε μέσα στο λαγούμι...και είδε μια στρώση αρχαίων ερειπίων...Αμέτρητα πρωτόγονα πέτρινα εργαλεία, σφυριά και τσεκούρια και ένα σωρό άλλα ευρήματα!
ΜΑ ΤΟΝ ΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΟΥΣ ΘΕΟΥΣ!!!...Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΡΙΑΜΟΣ ΔΕΝ ΖΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΛΙΘΟΥ!...Αν αυτός ο λόφος ήταν η αρχαία Τροία , ο Σλίμαν θα'πρεπε να ανακαλύψει πρώτα-πρώτα ένα στρώμα αρχαίων ερειπίων που να μαρτυρούν τον πολιτισμό εκείνης της εποχής...Έριξε το βλέμμα του στην επιβλητική οροσειρά της Ίδης...Εκεί που ΔΙΑΣ παρακολουθούσε την μάχη των Αχαιών και των Τρώων...
Ο Σλίμαν τα είχε χαμένα...Είχα απογοητευθεί...Υπέφερε...
Όμως τρεις εβδομάδες αργότερα τα γεγονότα πήραν απρόσμενη μορφή. Στις 6 Νοεμβρίου οι εργάτες είχαν ξεθάψει στα εφτά μέτρα βάθος μαχαίρια, ξιφίδια, πολεμικούς πέλεκες και ένα σωρό καρφιά ...πράγμα που μόνο ένας πολιτισμένος λαός θα μπορούσε να κατασκευάσει. Οι ανασκαφές έφτασαν μέχρι δέκα μέτρα βάθος και - όλως παραδόξως - όσο πιο βαθιά προχωρούσαν τόσο πιο περίτεχνα γίνονταν τα ευρήματα...Η ΤΡΩΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΗΤΑΝ ΘΑΜΜΕΝΗ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ !!!!(βρέθηκαν τελικά 9 Τροίες...στρώσεις των πόλεων η μία πάνω στην άλλη)!!!
Είχε μελετήσει την Ιλιάδα τόσες φορές, που ήταν σαν να έζησε στην αρχαία Τροία στην προηγούμενη ζωή του ..."Έβλεπε" την πεδιάδα , την πόλη και το ανάκτορο με μάτια της ψυχής του. Και όταν κάθε φορά οι ενθουσιασμένοι εργάτες έτρεχαν κοντά του για να του φέρουν τα ευρήματα, που ελευθέρωναν από την γη, εκείνος δεν χρειαζόταν να ρωτήσει ή να πάει σε συγκεκριμένο σημείο του οικοπέδου των ανασκαφών ...Ήξερε από που ακριβώς προέρχονται...>>
ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ,ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ...ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΆ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΤΟ ;
ΘΑ ΠΩ ΜΟΝΟ ΤΑ ΕΞΗΣ : ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΑΝΕ ΚΑΙ ΦΟΒΟΝΤΟΥΣΑΝ ΠΩΣ Ο ΣΛΙΜΑΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΙ ΤΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΤΗ ΤΟΥΣ...ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΓΙΝΕ !
ΤΑ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ Ο ΣΛΙΜΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ,ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΣΟΦΙΑ...<<ΤΩΡΑ ΕΙΣΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ !!!!>>...................
<<ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ;>> τον ρώτησε η Σοφία...
<<ΤΟ "ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ" ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ...ΕΙΜΑΙ Ο ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ . ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ , ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ...ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΣΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ...ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΤΥΧΕ ΣΕ ΜΕΝΑ , ΣΟΦΙΑ , ΤΥΧΑΙΝΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!!!>>
( περίληψη από το βιβλίο του Φίλιππ Βάντερμπρεγκ "ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ")
<<ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΥΘΟ>>...είπε ο Σλίμαν στους αποσβολωμένος αρχαιολόγους όταν τους παρουσίασε την γυναίκα του , στολισμένη με τα κοσμήματα που βρέθηκαν στα χαλάσματα της ΤΡΟΙΑΣ!!!
ΠΟΙΑΝΟΥ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΡΑΓΕ ;...ΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ; ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗΣ;;;ΤΗΣ ΕΚΑΒΗΣ;;;Ή ΜΗΠΩΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΕΛΕΝΗΣ;;;;;
<<ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΥΘΟ>>.
Πώς θα σας φαινόταν εάν ερχόταν κάποιος και χάριζε στο ελληνικό κράτος ένα σεντούκι με πολύτιμους θησαυρούς, χρυσά δαχτυλίδια, αρχαίες ασπίδες, πολύτιμα αγγεία και σπάνια σκουλαρίκια, αλλά ο πρωθυπουργός του απάνταγε «ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε» και μάλιστα αντίστοιχη άποψη να είχε και η Βουλή - έστω και με οριακή πλειοψηφία;
Και όμως, στην Ελλάδα συμβαίνει...
Εδώ η ιστορία του θησαυρού "της Ωραίας Ελένης", όπως τον ονόμαζε ο ερασιτέχνης αρχαιολόγος και μέγας λάτρης του Ομήρου ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου