Επιστρέφουν οι Ολύμπιοι Θεοί σε χαλκοβατή σφαίρα τεραστίων διαστάσεων;
Πριν πολλά χρόνια, η NASA έβλεπε μέσω δορυφόρων κάποιο μεγάλο αντικείμενο, ίσως πλανήτη, να πλησιάζει προς το ηλιακό μας σύστημα. Αυτό ήταν φτιαγμένο από χαλκό. Τότε, φαίνεται να παραδέχονταν πως οι Ολύμπιοι Θεοί επιστρέφουν!
Την πληροφορία αυτή μας την δίνει ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, σε κάποια παλιά τηλεοπτική εκπομπή, με το επίμαχο απόσπασμα να μπορείτε να το δείτε στο τέλος στο τέλος αυτού του άρθρου.
Οι συνειρμοί πολλοί και πρώτα απ’ όλα στον τελευταίο χρησμό της Πυθίας: «Θα έρθει ημέρα που ο Φοίβος (Απόλλων) θα επιστρέψει και θα μείνει για πάντα».
Ο κ. Πλεύρης, μας πληροφορεί ότι το αντικείμενο αυτό ήταν φτιαγμένο από χαλκό, γεγονός που κάνει τα δεδομένα που έχει μελετήσει η NASA να έρχονται σε πλήρη συμφωνία με αρχαία ελληνικά κείμενα.
Η χάλκινη σφαίρα που βρίσκεται στο προαύλιο του Pinecone στο Βατικανό, όπως φαίνεται στην φωτογραφία επάνω, για κάποιους ερευνητές φαίνεται να αποτελεί ή να υπονοεί αυτό το χαλκοβατές όχημα ή σφαιρικό αντικείμενο με το οποίο οι θεοί επιστρέφουν, ασχέτως από τους σκοπούς του Ιταλού γλύπτη Arnoldo Pomodoro που την δημιούργησε το 1990 και δείχνει μία σφαίρα μέσα σε μία σφαίρα, με έναν τρόπο σαν να υπονοεί χιλιάδες διαμερίσματα, αίθουσες ή ακόμα και πόλεις στο εσωτερικό ενός κούφιου πλανήτη.
Ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό το μυστηριώδες αντικείμενο; Είναι ο Πλανήτης Χ, ο Νιμπίρου, το Γοργόνειο, ο Φαέθων, o Νέμεσις, o Ερκόλομπους; Ή όλα αυτά ταυτίζονται;
Ας δούμε με δύο λόγια ποιος είναι ο περιβόητος Νιμπίρου, μιας και πολύς λόγος γίνεται γι’ αυτόν:
Η θεωρία του Νιμπίρου γεννήθηκε από τον ασσυριολόγο και συγγραφέα Zecharia Sitchin καθώς, στο βιβλίο του 12ος Πλανήτης, αποκωδικοποιεί σφραγιδόλιθους των Σουμερίων (αρχαίοι Έλληνες Κρήτες), οι οποίοι απεικονίζουν το ηλιακό μας σύστημα με 12 πλανήτες (συμπεριλαμβανομένου του Ήλιου και της Σελήνης).
Ισχυρίζεται ότι πρόκειται για έναν κατοικημένο πλανήτη (που οι κάτοικοί του, οι Ανουνάκι, οι οποίοι έφτιαξαν τους ανθρώπους ως εργάτες τους για την εξόρυξη χρυσού τον οποίο και χρειάζονταν) με υπερβολικά ελλειπτική τροχιά και ο οποίος περνά από κοντά μας κάθε 3600 χρόνια (με τροχιά λίγο πιο πέρα από εκείνη του Πλούτωνα και στον χώρο μεταξύ των τροχιών του Άρη και του Δία).
Όμως, όλα αυτά είναι υποθετικά. Ακόμα και η πληροφορία που μας δίνει ο κ. Πλεύρης είναι απλά ένας ισχυρισμός και τίποτα περισσότερο, αφού δεν δίνονται ή δεν φαίνεται να υπάρχουν ικανά στοιχεία, κάποια αρχεία, επιστημονικά δεδομένα που να αποδεικνύουν, έστω και έμμεσα, πως κάτι χάλκινο φαίνεται να διασχίζει το αχανές διάστημα προς το μέρος μας.
Αν και τίποτε δεν είναι σαφές, ίσως, θα έπρεπε να εμπιστευτούμε τα αρχαία ελληνικά κείμενα που φαίνεται να μιλούν πολύ συχνά για περίεργα πράγματα και αδιανόητα και μας κάνουν να αναρωτιόμαστε, όπως τι ήταν η περικεφαλαία της Αθηνάς που είχε χώρο για 100 πόλεις;
Αλλά ας δούμε μερικά πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα από τα εκατοντάδες που υπάρχουν, σχετικά με ιπτάμενα οχήματα:
Ο Κρόνος «…ίπτατο αναπαυόμενος, και αναπαυόμενος ίπτατο…» (Ευσέβιος I 37).
Στον Τριπτόλεμο, η θεά Δήμητρα «του έφτιαξε μία άμαξα που την έσερναν φτερωτοί δράκοντες και του έδωσε το σιτάρι με το οποίο έσπειρε την οικουμένη πετώντας στον ουρανό» (Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, Α 32).
Η θεά Αθηνά. «πέταξε σαν βέλος προς τον ουρανό» (Ορφικά κείμενα, Αργοναυτικά 558-559).
Ο Άρης δανείζει τα άλογά του στην Αφροδίτη και την Ίριδα. Η πρώτη «μαστίγωσε τα άλογα για να τρέξουν κι αυτά πέταξαν πρόθυμα κι έφτασαν αμέσως στην κατοικία των θεών, τον Όλυμπο» (Όμηρος, Ιλιάδα Ε 363-366).
Αλλά και ο Άρης «πετούσε μέσα στα σύννεφα, προς τον απέραντο ουρανό» (Όμηρος, Ιλιάδα Ε 864-867).
«Για τον Άβαρι, που στο δρόμο του ουρανού τον ξεπροβόδιζε ο Φοίβος με ιπτάμενο περιπλανώμενο βέλος» (Νόννος, Διονυσιακά ΙΑ 132-133).
Ο Διόνυσος όταν ήταν μωρό «παρατηρούσε το πατρικό μονοπάτι των άστρων» (Νόννος, Διονυσιακά Θ 35-36).
Η Ήρα «ταξίδεψε πέρα από τον ουρανό, τον στολισμένο με φωτεινά, άστρα, διασχίζοντας αναρίθμητες πολιτείες […]» (Νόννος, Διονυσιακά Η 111-112).
Ο Φαέθων μαζί με άλλους ταξίδεψε στον ουρανό, με ένα όχημα που λεγόταν Εωσφόρος, προκειμένου να φτάσει στην Σελήνη όπου και έκανε τριάντα περιφορές γύρω από αυτή, στη συνέχεια έφτασε στον πλανήτη Αφροδίτη και επέστρεψε πίσω στην Γη οπότε και κατακρημνίστηκε (διάσπαρτα αποσπάσματα: Λουκιανός: Περί Αστρολογίας, Παλαίφατος: Περί Φαέθονος ΧΙΙ, Νόννος: Διονυσιακά Β΄ τόμος 33-34).
Αλλά πρέπει, μέσα σε όλα να σημειώσουμε και το εξής σημαντικό: «ουδείς μεν γαρ των ουρανίων θεών επί γης κατελεύσεται, ουρανού τον όρον καταλιπών, ο δε άνθρωπος και εις τον ουρανόν αναβαίνει και μετρεί αυτόν και οίδε ποία μεν αυτού εστιν υψηλά, ποία δε ταπεινά […]».
Δηλαδή, σύμφωνα με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο προς έναν μαθητή του: «Κανείς από τους ουράνιους θεούς δεν κατεβαίνει στην γη, εγκαταλείποντας τον ουρανό. Ο άνθρωπος ανεβαίνει στον ουρανό και, μάλιστα, μπορεί να τον μετρήσει, όπου έμαθε τι είναι ψηλά και τι χαμηλά…» (Ερμητικά κείμενα, Λόγος Χ 25).
Ο διαχωρισμός που κάνει είναι σαφής. Ωστόσο τονίζει και αυτός, όπως και πολλοί άλλοι, όπως ο Ησίοδος, ο Αριστοτέλης κλπ ότι: «το μεν άνθρωπον είναι θνητόν θεόν, το δε θεόν αθάνατον άνθρωπον» (Λόγος Χ 25).
Άραγε, το ότι οι θεοί δεν κατεβαίνουν στην Γη, μήπως υπονοείται ότι με κάποιο τρόπο θα απαχθούμε κατά την εποχή του Υδροχόου, ως άλλος Γανυμήδης, για να φτάσουμε σε ανώτερα επίπεδα συνείδησης;
Στην συνέχεια, παρακολουθήστε το βίντεο με τον Κ. Πλεύρη:
ΕΛΕΥΣΙΣ 6 – ΝΑΣΑ & Προ-κατακλυσμιαίες Φαντασιώσεις
diadrastika.com
Φωτογραφία David Mark από το Pixabay
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου