Πολεμική Αεροπορία: «Παραιτούμαι γιατί δεν πετάω»
Γιάννης Νικήτας
Η κατάσταση με τις παραιτήσεις Ιπταμένων τα τελευταία χρόνια είναι σοβαρή. Πολύ σοβαρή. Λίγοι δείχνουν από πλευράς πολιτικής ηγεσίας να το έχουν αντιληφθεί πραγματικά. Η τελευταία παραίτηση του Μοίραρχου της 332 Μοίρας ήταν μια ακόμα περίπτωση παραίτησης έμπειρου αξιωματικού ιπτάμενου της ΠΑ.
Στην 114 Πτέρυγα Μάχης το τι συμβαίνει και το τι επικρατεί είναι γνωστό ακόμα και στους σμηνίες. Μπορεί η σύμβαση τεχνικής υποστήριξης του στόλου των γαλλικών αεροσκαφών να υπογράφθηκε αλλά η δεκαετής απραξία έχει δημιουργήσει τρομοκρατικά προβλήματα. Όπως μας επισημαίνουν ανώτατοι επιτελείς του ΓΕΑ θα χρειαστούν δύο με τρία χρόνια ώστε να στρώσει η κατάσταση από πλευράς διαθεσιμοτήτων με τις αφίξεις ανταλλακτικών. Και πάλι εκκρεμεί η σύμβαση για την συντήρηση – επαναπιστοποίηση των όπλων των αεροσκαφών που δεν έχει υπογραφθεί.
Αναζητήσαμε τους λόγους για τους οποίους παραιτήθηκε ο μοίραρχος. Στη 332 Μοίρα αλλά και στην 331 έχουν λάβει χώρα πολλές παραιτήσεις. Όμως δεν είναι μόνον σε αυτές τις δύο μοίρες.
Πολλοί είναι αυτοί που θα τονίσουν πως οι παραιτήσεις λαμβάνουν χώρα απόρροια καλύτερης επαγγελματικής πορείας στη πολιτική αεροπορία με πολύ μεγαλύτερο οικονομικό όφελος. Λάθος. Και είναι λάθος γιατί όσοι υπηρετούν στις τάξεις των Ιπταμένων της ΠΑ είναι ταγμένοι όχι προφανώς για οικονομικούς λόγους αλλά για την αγάπη τους για τη ΠΑ και τη πατρίδα. Άλλωστε είναι γνωστό από την ημέρα που περνούν τη πύλη της Σχολής Ικάρων πως στη Πολιτική Αεροπορία και πιο εύκολα είναι και οι αποδοχές είναι πολύ καλύτερες.
Ποτέ οι αποδοχές των Ιπταμένων δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε να είναι. Η αγάπη τους για τη ΠΑ και τη πτήση καθώς και η φιλοπατρία τους κρατούσε μέσα σε βάσεις και δωμάτια readiness. Όπως μας εξηγεί η πλειάδα των ιπταμένων που παραιτήθηκαν άπαντες εάν έγραφαν ώρες πτήσης θα ήταν ακόμα ταγμένοι στο καθήκον.
Οι ίδιοι όπως εξηγούν στον γράφοντα σήμερα οι Ιπτάμενοι γράφουν το ένα τρίτο των ωρών σε σχέση με αυτές που έγραφαν παλαιότερα. Πριν μερικά χρόνια. Σήμερα, ένας χειριστής συμπληρώνει περί τις 10 ώρες σε μηνιαία βάση όταν παλαιότερα έγραφε τουλάχιστον 30. Αυτές οι ώρες αφορούν μοίρες με F-16 όχι φυσικά Mirage.
«Είναι άλλο πράγμα να χτίσεις έναν καλό χειριστή και άλλο πράγμα να χτίσεις ένα αεροπόρο με εμπειρία στη σχεδίαση επιχειρήσεων, στη τακτική και εν τέλει να τον κάνεις πολεμιστή του Αιγαίου» μας εξηγεί Ιπτάμενος της ΠΑ. Τα παραπάνω συγκροτούνται μόνον μέσα από συνεχή και εντατική εκπαίδευση στον αέρα. Αξίζει να σημειωθεί πως τα Νατοϊκά στάνταρ αεροπορικής εκπαίδευσης προβλέπουν περί τις 200 ώρες ετησίως.
Δυστυχώς, η ΠΑ χάνει αίμα και πολύτιμο αίμα που δύσκολα αναπληρώνεται. Το ίδιο ισχύει και με τους αποφοίτους της Σχολής Ικάρων που είναι επίσης το ένα τρίτο συγκριτικά με παλαιότερα μολονότι θα πει κάποιος πως και οι οροφές των αεροσκαφών μειώθηκαν. «Μειώσαμε τις οροφές αλλά η απειλή όχι μόνον δεν μειώθηκε αλλά πολλαπλασιάστηκε ποιοτικά και ποσοτικά» μας αναφέρει ανώτατος του ΓΕΑ.
Το μέλλον προμηνύεται ζοφερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου