Ἐτοῦτες τὶς ἡμέρες ἡ γελοιότης τῆς δημοκρατίας τους κτυπᾶ διαρκῶς …συναγερμούς. Ἡ ἀηδία δὲ ποὺ αἰσθάνομαι πλέον μὲ πνίγει τόσο, ποὺ εἰλικρινῶς οὔτε ποὺ θέλω πιὰ νὰ ἀσχολοῦμαι μαζύ τους. Ἐπιχειρῶ νὰ μάθω τὶς εἰδήσεις τῆς ἐπικαιρότητος, ἀπολύτως συνοπτικῶς, ἀλλὰ ἡ μπόχα τῆς ὑποκρισίας τους μὲ πνίγει.
Θέλετε παραδείγματα; Ἀπὸ τὸν ὑπόδικο πάκη (ναί, γαργάρα τὸ ἔκαναν ἄπαντες τὸ …θεματάκι τότε), περάσαμε στὴν μανδὰμ σακελλαροπούλου….
Ὁ (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) λέει (κι ἂς ποῦμε καὶ ἂς συμφωνήσουμε) πρῶτος πολίτης τῆς χώρας, ἤ, ἐπὶ τὸ ὀρθότερον, ἡ πλέον ἀκριβοπληρωμένη γλάστρα τῆς χώρας, εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ἀποτυπώνουν κάτι τύποι σὰν τὸν πάκη, σὰν τὸν παπούλια καὶ τώρα, κατὰ πῶς μᾶς τὰ λέν, σὰν τὴν ἐν λόγῳ μανδάμα. Δημοκρατία, δικαιοσύνη καὶ «πολιτικὸ προσωπικὸ» τῆς χώρας σὲ μίαν ἀπέραντο ἀγκαλιὰ ἀλληλοδιαπλοκῆς καὶ ἀλληλοεξαρτήσεων.
Εἶναι νά μή σέ πιάνῃ ἀηδία;
Εἶναι νά μή σέ πιάνῃ ἀηδία;
Ἀπὸ τὶς ἐκκαθαρίσεις τῶν καταλήψεων ἄλλο ἀηδιαστικὸ σκηνικό.
Τὰ μὲν πιντιὰ ποὺ ἔπαιζαν μὲ τὶς ξένες ἰδιοκτησίες πετοῦσαν πέτρες καὶ τούβλα καὶ τσιμεντολίθους στὰ ἄλλα πιντιά, τὰ πραιτωριανά, ποὺ διετάχθησαν νὰ κάνουν τὶς ἐκκαθαρίσεις. Κι ἂν τί ἡ (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) Εἰσαγγελία νὰ τοὺς ἀπαγγείλλῃ κατηγορίες γιὰ ἀπόπειρα κατὰ ζωῆς, στολισμένες μὲ ὅλον τὸν ποινικὸ κώδικα, μὲ κάτι πλημμελημάτια, ἀφέθησαν ἐλεύθερα. Καὶ δὲν ἔφθανε αὐτό, ἀλλὰ ὅταν οἱ ἀστυνομικοὶ διεμαρτυρήθησαν ἐκινδύνευσαν νὰ χαρακτηρισθοῦν καὶ ὡς κάτι ἄλλο, ἐφ΄ ὅσον τὸ «δίκαιον τοῦ καταληψία» εἶναι ἰσχυρότερον στὴν δημοκρατία τους καὶ ἠ (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) δικαιοσύνη χρησιμοποιεῖται ἐπισήμως ὡς πλυντήριον, ἀκόμη κι ὅταν στρέφεται κατὰ τῶν μπάτσων της!!!
Τὰ μὲν πιντιὰ ποὺ ἔπαιζαν μὲ τὶς ξένες ἰδιοκτησίες πετοῦσαν πέτρες καὶ τούβλα καὶ τσιμεντολίθους στὰ ἄλλα πιντιά, τὰ πραιτωριανά, ποὺ διετάχθησαν νὰ κάνουν τὶς ἐκκαθαρίσεις. Κι ἂν τί ἡ (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) Εἰσαγγελία νὰ τοὺς ἀπαγγείλλῃ κατηγορίες γιὰ ἀπόπειρα κατὰ ζωῆς, στολισμένες μὲ ὅλον τὸν ποινικὸ κώδικα, μὲ κάτι πλημμελημάτια, ἀφέθησαν ἐλεύθερα. Καὶ δὲν ἔφθανε αὐτό, ἀλλὰ ὅταν οἱ ἀστυνομικοὶ διεμαρτυρήθησαν ἐκινδύνευσαν νὰ χαρακτηρισθοῦν καὶ ὡς κάτι ἄλλο, ἐφ΄ ὅσον τὸ «δίκαιον τοῦ καταληψία» εἶναι ἰσχυρότερον στὴν δημοκρατία τους καὶ ἠ (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) δικαιοσύνη χρησιμοποιεῖται ἐπισήμως ὡς πλυντήριον, ἀκόμη κι ὅταν στρέφεται κατὰ τῶν μπάτσων της!!!
Ἀπὸ τὶς ἐξαγγελίες ΟΛΜΕ περὶ τῆς ἀπωλείας τῆς ἀργίας τῶν «Τριῶν Ἱεραρχῶν» ἀντεληφθήμεν, ὅλοι μας, ὅτι τὸ περισσότερον γελοῖον τοῦ πράγματος ἀκόμη δὲν τὸ βιώσαμε, ἐφ΄ ὅσον, ἡ κατ’ ἐξοχὴν «ἀνοικτοσυνορακιδο-ἀλληλέγγυο-ἀναρχο-ἄθεοι», στὴν πλειοψηφία τους, μέλη τῆς ΟΛΜΕ, ἔφθασαν στὸ σημεῖον νὰ ὑπερασπίζονται μίαν …θρησκευτικὴ ἑορτὴ γιὰ νὰ μὴ χαθῇ ἡ ἀργία.
Πιὸ ξεφτίλα οὐδέποτε… Πιὸ ἀηδία πουθενά…
Πιὸ ξεφτίλα οὐδέποτε… Πιὸ ἀηδία πουθενά…
Καί, φυσικά, μέσα στὴν εἰδησεογραφία τῶν ἡμερῶν, ἀπὸ τοὺς πολλοὺς διέφυγε ἡ μεγίστη -μὰ καὶ ἰδιαιτέρως ἐπικίνδυνος- γελοιότης (ὡς μέρος τῆς γνωστῆς αὐλοκολακείας τοῦ -κάθε- κούλλλιιι, μὴ στέκεσθε στὰ ὀνόματα), ποὺ μέσῳ αὐτῆς ἔσπευσε νὰ …δικαιώσῃ τὸν τραμπάκουλα γιὰ τὴν δολοφονία Σουλεϊμανί, δημιουργῶντας διπλωματικὸ ἐπεισόδιον. Τὸ Ἰρὰν λοιπόν, δικαίως, μὰ καὶ ἀπολύτως δυσαρεστημένο μὲ τὴν ἐν λόγῳ κουδουνίστρα, ποὺ τὸ παίζει, ἐλέῳ τοκογλύφων, πρωθυπουργός, ἔκανε τὸ σχετικὸ διάβημα καὶ τὰ ἀποτελέσματα αὐτοῦ εἶναι ἄγνωστα.
Μόνον ἀηδία λοιπόν; Ἤ μήπως νά ἀναφερθῶ στίς γελοιότητες τοῦ φερομένου ὡς πρωθυπουργοῦ καί στά προσκυνήματά του ὅταν τόν ὑπεδέχθη ὁ τραμπάκουλας; Τί νά σᾶς πῶ; Ἔχει ξεπερασθῆ πλέον τὸ ὅριον τῆς ἀνοχῆς μου καὶ πνίγομαι ἀπὸ τὴν ἀηδία ποὺ ἀφήνουν πίσω τους ὅλοι αὐτοὶ οἰ γελοῖοι. Δὲν φθάνει ποὺ δὲν μὲ ἐκπροσωποῦν… Δὲν φθάνει ποὺ ἐκθέτουν ὅλους μας γενικῶς καὶ ἀδιακρίτως… Δὲν φθάνει ποὺ λεηλατοῦν ἀσυδοτῶντας διαρκῶς εἰς βάρος μας… Ἔχουν καὶ μεγάλην ἰδέα γιὰ τὰ μούτρα τους… Τὰ νούμερα…
Μήπως νά ἀναφερθῶ στόν τρόπο πού κατέβηκαν οἱ ἀφίσσες στούς σταθμούς τοῦ «ΜΕΤΡΟ» γιά τίς ἐκτρώσεις; Συζητᾶμε γιά πολιτεία ἤ γιά μπαχαλάκηδες πού κατέλαβαν, ὅπως ὅπως τήν ἐξουσία καί ἀδυνατοῦν νά ἐννοήσουν τά αὐτονόητα; Εἶναι σκέτο ἠλίθιοι ἤ μήπως κάτι χειρότερον;
Φυσικά, δὲν ἐγγίζω τὰ ἐθνικὰ ζητήματα, διότι αὐτὰ κι ἐὰν τσούζουν. Τὴν ὥρα ποὺ ἀπειλούμεθα ἀνοικτὰ ἀπὸ ἐξωτερικοὺς καὶ -πλέον ἐπισήμως- ἐσωτερικοὺς ἐχθρούς, ὅλα αὐτὰ τὰ σούργελα κόπτονται μόνον γιὰ τὴν μάσσα τους. Πόσες δομὲς θὰ φτιάξη ὁ ἔνας, πόσες προμήθειες θὰ ἁρπάξη ὁ ἄλλος, πόσα «ἀσυνόδεπτα» θὰ καταγράψη ὁ τρίτος… Μὲ τὸ προσωπεῖον τοῦ ἀνθρωπιζμοῦ κατήντησαν ὅλοι ἢ δουλέμποροι ἢ συνεργοὶ δουλεμπόρων. Ἀπὸ «πολιτικὸ προσωπικὸ» τῆς χώρας, ἔως δικαιοσύνη, ἀστυνομία, στρατό… Ὄλοι στὸ κόλπο… Ὅλοι… Κι ἐμεῖς τὰ κορόιδα εἴμαστε μόνον γιὰ νὰ πληρώνουμε…
Φυσικὰ ἐὰν διαμαρτυρηθῆς κατήντησες …φασίστας καὶ λαμβάνεις τὶς σχετικὲς μηνύσεις ἀπὸ κάτι ἐπαγγελματίες …ἀντιφασίστες.
Φυσικὰ ἐὰν διαμαρτυρηθῆς κατήντησες …φασίστας καὶ λαμβάνεις τὶς σχετικὲς μηνύσεις ἀπὸ κάτι ἐπαγγελματίες …ἀντιφασίστες.
Ἄφησα γιὰ τὸ τέλος τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως ποὺ …«μετουσιώνουν» διαρκῶς τὸ «μαῦρο σὲ ἄσπρο» καί, ἐὰν οἱ ἐντολὲς ἀλλάξουν, αὐτομάτως κάνουν τὶς ταχύτατες κωλοτοῦμπες τους γιὰ νὰ ξανά-«μετουσιώσουν» τὸ «ἄσπρο σὲ μαῦρο».
Σύσσωμος ὁ ἐγχώριος -τύποις- Τύπος μᾶς φλομώνει καθημερινῶς στὴν ἀρλουμπολογία περὶ «ἀπομονώσεως τοῦ Ἐρντογᾶν» καὶ περὶ «διαβημάτων τῆς (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) κυβερνήσεως» καὶ περὶ «συμμαχιῶν μὲ τοὺς δυνατοὺς τοῦ κόσμου μας» μαζὺ μὲ ὁποιανδήποτε ἄλλην σεναριακὴ ἐκδοχὴ κάθε ἀνοησίας, πρὸ κειμένου νὰ ἔχῃ κάτι νὰ παρουσιάσῃ. Σύσσωμος ὁ ἐγχώριος -τύποις- Τύπος μᾶς παραμυθιάζει γιὰ «κλιματικὲς ἀλλαγές», γιὰ «προσγυγικὲς ῥοὲς» καὶ γιὰ «χρέη» (κυρίως πρὸς τὴν Μιχαλοῦ), ἀλλὰ ἐὰν μιλήσῃς γιὰ τὴν ἀλήθεια αὐτομάτως φιμώνεσαι. Σύσσωμος ὁ ἐγχώριος -τύποις- Τύπος ἀνοικτὰ καὶ ξεδιάντροπα φέρεται ῥατσιστικῶς ἐναντίον μας, ἀνθελληνικῶς, ἀντεθνικῶς καὶ μένει μόνον πιστὸς σὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς τοκογλύφους ποὺ τοὺς διοχετεύουν τὰ ἀμέτρητα -καὶ ἀγύριστα- «δανεικὰ» ἑκατομμύρια.
Κι ἐνᾦ σὲ ὅλα διαψεύδονται, ἐν τούτοις ἅπαντες ἐξακολουθοῦν, ἀνεξαρτήτως κομματικῆς ἐκδοχῆς καὶ συμφερόντων, νὰ μᾶς ζαλίζουν νυχθημερῶν τὰ μέζεα, ἀδυνατῶντας νὰ ἐννοήσουν πὼς γελοιοποιοῦνται ὅλο καὶ περισσότερο.
Ἐννοεῖται πὼς ἡ ἀηδία ἐδῶ πιὰ περισσεύει…
Σύσσωμος ὁ ἐγχώριος -τύποις- Τύπος μᾶς φλομώνει καθημερινῶς στὴν ἀρλουμπολογία περὶ «ἀπομονώσεως τοῦ Ἐρντογᾶν» καὶ περὶ «διαβημάτων τῆς (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) κυβερνήσεως» καὶ περὶ «συμμαχιῶν μὲ τοὺς δυνατοὺς τοῦ κόσμου μας» μαζὺ μὲ ὁποιανδήποτε ἄλλην σεναριακὴ ἐκδοχὴ κάθε ἀνοησίας, πρὸ κειμένου νὰ ἔχῃ κάτι νὰ παρουσιάσῃ. Σύσσωμος ὁ ἐγχώριος -τύποις- Τύπος μᾶς παραμυθιάζει γιὰ «κλιματικὲς ἀλλαγές», γιὰ «προσγυγικὲς ῥοὲς» καὶ γιὰ «χρέη» (κυρίως πρὸς τὴν Μιχαλοῦ), ἀλλὰ ἐὰν μιλήσῃς γιὰ τὴν ἀλήθεια αὐτομάτως φιμώνεσαι. Σύσσωμος ὁ ἐγχώριος -τύποις- Τύπος ἀνοικτὰ καὶ ξεδιάντροπα φέρεται ῥατσιστικῶς ἐναντίον μας, ἀνθελληνικῶς, ἀντεθνικῶς καὶ μένει μόνον πιστὸς σὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς τοκογλύφους ποὺ τοὺς διοχετεύουν τὰ ἀμέτρητα -καὶ ἀγύριστα- «δανεικὰ» ἑκατομμύρια.
Κι ἐνᾦ σὲ ὅλα διαψεύδονται, ἐν τούτοις ἅπαντες ἐξακολουθοῦν, ἀνεξαρτήτως κομματικῆς ἐκδοχῆς καὶ συμφερόντων, νὰ μᾶς ζαλίζουν νυχθημερῶν τὰ μέζεα, ἀδυνατῶντας νὰ ἐννοήσουν πὼς γελοιοποιοῦνται ὅλο καὶ περισσότερο.
Ἐννοεῖται πὼς ἡ ἀηδία ἐδῶ πιὰ περισσεύει…
Δὲν ξέρω γιὰ ἐσᾶς ἀλλὰ ἐγὼ πιὰ δὲν τοὺς ἀντέχω. Μία βόμβα (ναί, γιατί ὄχι, ἀπὸ τὸν Ἐρνογάν), ἕνας πύραυλος ἢ τέλος πάντων κάτι ποὺ θὰ ἰσοπεδώση τὰ πάντα σὲ μίαν στιγμὴ ἀπαιτεῖται πλέον, ὄχι μόνον γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸν κάθε ἠλίθιο καὶ μισάνθρωπο, μὰ κυρίως γιὰ νὰ μπορέσουμε, τοὐλάχιστον, νὰ ἀνακτήσουμε μέρος τῆς ἀναγκαίας γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν μαςλογικῆς. Μίας λογικῆς ποὺ καθημερινῶς μᾶς δηλητηριάζουν, μᾶς προσβάλλουν καὶ μᾶς διαβρώνουν, διασπῶντας μας ὅλο καὶ περισσότερο παρατείνοντας τὸ μαρτύριον τῆς ἀναμονῆς.
Δὲν πάει ἄλλο φίλοι μου… Ξεχείλισε ἠ ἀηδία καὶ οἱ ἀνοχές μας τελείωσαν. Ξεχείλισε καὶ μᾶς πνίγει ὅλους μας, ὅσο κι ἐὰν ἀρνούμεθα νὰ τὸ παραδεχθοῦμε.
Αὐτὸ τὸ πράγμα ποὺ καθημερινῶς ἀντικρύζουμε δὲν εἶναι Ἐλλάς, ἀλλὰ κάτι βρώμικο, σιχαμερὸ καὶ γλοιῶδες, ποὺ τρέφεται ἀπὸ τὶς σάρκες μας καὶ τὶς σάρκες τῶν παιδιῶν μας.
Νομίζετε πώς θά κρατήση γιά πολύ ἀκόμη αὐτή ἡ παράστασίς;
Αὐτὸ τὸ πράγμα ποὺ καθημερινῶς ἀντικρύζουμε δὲν εἶναι Ἐλλάς, ἀλλὰ κάτι βρώμικο, σιχαμερὸ καὶ γλοιῶδες, ποὺ τρέφεται ἀπὸ τὶς σάρκες μας καὶ τὶς σάρκες τῶν παιδιῶν μας.
Νομίζετε πώς θά κρατήση γιά πολύ ἀκόμη αὐτή ἡ παράστασίς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου