Οι Ανθρωποι Δεν Είμαστε από ‘δω

Ηρθαμε από τον γαλαξία Sagittarius Dwarf

Οι επιστήμονες ξέρουν τώρα. Δεν είμαστε απ’ εδώ ! Δεν είμαστε απ’ αυτόν τον γαλαξία.

Φανταστείτε το σοκ να μεγαλώσετε σε μια οικογένεια και ξαφνικά να μάθετε ότι είστε υιοθετημένοι. Το ίδιο σοκ έπαθαν οι επιστήμονες που ανακοίνωσαν ότι το ηλιακό μας σύστημα δεν γεννήθηκε στον Γαλαξία, αλλά σε ένα περίεργο σχηματισμό που ακούει στο όνομα Sagittarius Elliptical Galaxy (SagDEG)

Πως γίνεται αυτό; Χρησιμοποιώντας τον όγκο δεδομένων από το Two-Micron All Sky Survey (2MASS), ένα μεγάλο πρόγραμμα να εξετάσουν τον ουρανό στο υπέρυθρο φάσμα από το πανεπιστήμιο της Massachusetts, οι αστρονόμοι πλέον απαντούν σε ερωτήσεις που τους ταλάνιζαν επί δεκαετίες και αποδεικνύουν ότι ο Γαλαξίας «μας» τρώει έναν από τους γείτονες του σε μια δραματική επίδειξη γαλαξιακού κανιβαλισμού.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Astrophysical Journal, και είναι η πρώτη που χαρτογραφεί την πλήρη έκταση του γαλαξία Sagittarius και δείχνει λεπτομερώς πως τα κομμάτια του τυλίγονται και περνάνε μέσα από τον Γαλαξία. Έτσι τραβιέται, σκίζεται και απορροφάται από τον Γαλαξία.

Μια καινούργια υπέρυθρη έρευνα όλου του ουρανού έγινε το 2003.

Ομάδες από τα πανεπιστήμια της Virginia και της Massachusetts χρησιμοποίησαν έναν υπέρ υπολογιστή για να ερευνήσουν μισό δισεκατομμύριο αστέρια και να φτιάξουν ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ, που δείχνει το ηλιακό μας σύστημα (ο κίτρινος κύκλος) να βρίσκεται ακριβώς στο σταυροδρόμι των δυο γαλαξιών.

Είναι λογικό ο γαλαξίας μας στον ουρανό, πάντοτε, να παραξένευε τους αστρονόμους. Εάν καταγόμασταν από τον Γαλαξία που βρισκόμαστε έπρεπε να είμαστε ευθυγραμμισμένοι ως προς την εκλειπτική του, με τους πλανήτες να τοποθετούνται γύρω από τον Ήλιο μας, με την ίδια γωνία όπως ο Ήλιος μας ευθυγραμμίζεται με τον Γαλαξία. Αντί γι’ αυτό -όπως πρότεινε πρώτος ο ερευνητής Matthew Perkins Erwin- η παράξενη γωνία δείχνει ότι ο Ήλιος μας επηρεάζεται από ένα «άλλο σύστημα».

Συνδιαστικά με τα στοιχεία του Two-Micron All Sky Survey.

Ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επηρεάσει το κλίμα της γης.

Ο Ηλιος μας επηρεάζει (και τιποτε άλλο) και ρυθμίζει το κλίμα στον πλανήτη Γη.

Αυτό το «άλλο σύστημα» που επηρεάζει τον Ηλιο μας είναι καθοριστικό για το κλίμα και κατά προέκταση την ζωή στην Γη.

…ΤΩΡΑ ΞΕΡΟΥΜΕ.

Ηρθαμε εδωνά από τον γαλαξία Sagittarius Dwarf

Γι’ αυτό οι άνθρωποι είμαστε αταίριαστοι σ’ αυτά τα κλίματα και πρέπει να κουραστούμε για να επιβιώσουμε.

Ξέρουμε ότι οι αναγνώστες μας είναι παράξενοι άνθρωποι που ερευνούν και μελετούν… κοιτάξτε στο τμήμα αστρονομίας των Πανεπιστημίων.

«Ο άνθρωπος θα πρέπει να είναι διατεθειμένος να δεχτεί ιδέες για το σύμπαν και για την ίδια του την θέση μέσα στον στρόβιλο του χρόνου, των οποίων η παραμικρή αναφορά παραλύει τον νου. Θα πρέπει επίσης να φυλάγεται από έναν συγκεκριμένο κίνδυνο ο οποίος, αν και ίσως ποτέ δεν καταπιεί ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, μπορεί να χτυπήσει με αδιανόητους και φρικιαστικούς τρόμους κάποια απρόσεκτα μέλη της κοινωνίας της» Χ. Φ. Λάβκραφτ

************

Double Slit Experiment explained! by Jim Al-Khalili

************

Πείραμα των δύο σχισμών

Το πείραμα των δύο σχισμών (γνωστό και ως πείραμα του Γιανγκ) είναι μια επίδειξη πως τα σωματίδια, είτε ύλης (πχ. ηλεκτρόνια) είτε ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (φωτόνια), εκδηλώνουν και σωματιδιακή και κυματική συμπεριφορά. Το πείραμα αυτό πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Άγγλο φυσικό Thomas Yang στις αρχές της δεκαετίας του 1800. Το πείραμα από τον Γιανγκ έγινε με φως και έπεισε, την εποχή εκείνη, πως η πρόταση του Ισαάκ Νεύτωνα ότι το φως είναι ρεύμα σωματιδίων, ήταν λανθασμένη. Έκτοτε το πείραμα επαναλήφθηκε με όλο και μεγαλύτερη λεπτομέρεια και παραλλαγές και δείχνει πλέον πως το φως εμφανίζει δύο φύσεις, και σωματιδιακή και κυματική, καθώς και ότι τα σωματίδια της ύλης εμφανίζουν κι αυτά κυματικές ιδιότητες.

Στο πείραμα αυτό, κατά το οποίο τα σωματίδια αναγκάζονται να περάσουν μέσα από μια διάταξη με δύο λεπτές παράλληλες σχισμές που είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη, παίζει σημαντικό ρόλο η παρατήρηση. Στην προσπάθειά του παρατηρητή να δει από ποια σχισμή περνά το κάθε σωματίδιο, αλλοιώνεται η συμπεριφορά που αυτά εμφανίζουν, σε σχέση με όταν δεν τα παρατηρεί.

Η προσπάθεια παρατήρησης τα κάνει να εκδηλώνουν ιδιότητες ύλης

Ενώ όταν δεν τα παρατηρεί εμφανίζουν κυματικές ιδιότητες.

Το πείραμα έχει διχάσει την επιστημονική κοινότητα για το τι ακριβώς συμβαίνει όταν το σωματίδιο διέρχεται από την διάταξη των δύο σχισμών και οι εξηγήσεις που έχει επιχειρηθεί να δοθούν ξεπερνούν, όλες, τα όρια της μέσης ανθρώπινης λογικής. Για τον λόγο αυτό η «ορθόδοξη» άποψη της κβαντικής μηχανικής έχει την θέση πως δεν υπάρχει ερμηνεία και δεν οφείλει κανείς να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει στο επίμαχο μέρος της πειραματικής διάταξης και πως πρέπει να δεχόμαστε πως απλώς συμβαίνει σύμφωνα με τον μαθηματικό φορμαλισμό που περιγράφει με επιτυχία το σύστημα.

Το 2002, η έκδοση του πειράματος των δύο σχισμών του Jönsson, με ηλεκτρόνια, ψηφίστηκε ως το πιο όμορφο πείραμα Φυσικής όλων των εποχών από τους αναγνώστες του Physics World.

Προσπάθειες ερμηνείας των φαινομένων «συμπεριφοράς» της ύλης

Υπάρχουν αρκετοί που προσπάθησαν να εξηγήσουν τι συμβαίνει στον χώρο κοντά στο σύστημα της διπλής σχισμής καθώς διέρχεται από αυτό το σωματίδιο. Οι επιστημονικές θεωρίες έχουν το σημαντικό χαρακτηριστικό ότι δεν κάνουν αχρείαστες υποθέσεις. Εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, με «ανήκουστες» προτάσεις προκειμένου να δοθεί εξήγηση:

Χωρισμός του ηλεκτρονίου στα δύο: Φτάνοντας το ηλεκτρόνιο στην διπλή σχισμή χωρίζει στα δύο, το ένα μέρος περνά από την μία σχισμή και το άλλο από την άλλη, συμβάλλουν, και βγαίνοντας από το σύστημα των σχισμών ενώνονται και πάλι σε ένα, το οποίο πέφτει στην οθόνη καταγραφής και ανιχνεύεται ως ένα σωματίδιο. Το «ανήκουστο» εδώ είναι πως το ηλεκτρόνιο διαιρείται, πράγμα που δεν είναι παρατηρήσιμο γενικά.

Επίδραση της συνείδησης: Τα πάντα περιγράφονται κυματικά και όλα τα πράγματα βρίσκονται σε επαλληλία καταστάσεων που ισχύουν όλες ταυτόχρονα, μέχρι να γίνει «μέτρηση» από κάποιον συνειδητό παρατηρητή. Εκεί η κυματική συνάρτηση καταρρέει και λύνεται, τυχαία, δίνοντας μια από τις εκδοχές της ως το πραγματικό αποτέλεσμα. Στην εκδοχή αυτή το «ανήκουστο» είναι πως πριν την παρατήρηση δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό και πως το συνειδητό ον που κάνει την παρατήρηση είναι αυτό που προκαλεί να συμβαίνουν τα πράγματα επειδή τα παρατηρεί, ενώ δεν υφίσταται «πραγματική κατάσταση» πριν την παρατήρηση.

Διακλαδιζόμενο σύμπαν: Θεωρείται πως υπάρχουν και δημιουργούνται συνεχώς παράλληλα σύμπαντα, τα οποία διακλαδίζουν στα σημεία που τέτοια φαινόμενα παρουσιάζονται. Στην περίπτωση του ηλεκτρονίου, το ηλεκτρόνιο στο δικό μας σύμπαν μας περνά έστω από αριστερά, ενώ σε ένα ολόιδιο σύμπαν που εφάπτεται με το δικό μας περνά από δεξιά. Τα ηλεκτρόνια αλληλεπιδρούν όσο τα σύμπαντα εφάπτονται και αμέσως μόλις τα σύμπαντα χωρίζουν χάνεται κάθε δυνατότητα επίγνωσης, από το ένα σύμπαν, του τι συμβαίνει πια στο άλλο. Το «ανήκουστο» της πρότασης είναι πως για κάθε περίπτωση αποτελέσματος μιας κβαντικής μέτρησης οφείλει να δημιουργείται, ολόκληρο, από ένα σύμπαν.

Κύμα – οδηγός: Τα σωματίδια πάντα συνοδεύονται από ένα κύμα – οδηγό και δεν γίνεται διαχωρισμός του κύματος από το σωματίδιο. Το κύμα περιγράφεται από την ίδια κυματοσυνάρτηση που αναπαριστά το φαινόμενο, η οποία όμως δεν καταρρέει ποτέ, με αποτέλεσμα να χρειάζεται μόνο ένας χώρος και χρόνος για την εξήγηση. Η δυσκολία εδώ είναι στην αποδοχή της φύσης και της ύπαρξης του κύματος – οδηγού, το οποίο δεν γίνεται με άλλον τρόπο αντιληπτό, δεν φαίνεται να ανταλλάσσει ενέργεια δηλαδή ή πληροφορία με κάποιον τρόπο με το περιβάλλον.

Όλες αυτές οι προσεγγίσεις, καθώς και αρκετές άλλες που έχουν προταθεί, έχουν απίθανες παραδοχές και εξαιρετικά άβολες για την επιστημονική κοινότητα. Ενώ οι επιστήμονες και οι σχολές που εκπροσωπούν υποστηρίζουν διαφορετικές θεωρίες, με διαφορετικά αδύναμα σημεία παραδοχών σε κάθε μία από αυτές, η επίσημη θέση της Κβαντικής Μηχανικής δίνεται από την «στάνταρ» εκδοχή (σχολή της Κοπεγχάγης).

Απλώς δεν υπάρχει εξήγηση και δεν υπάρχει λόγος να διερευνάται το τι ακριβώς συμβαίνει εκεί. Αρκεί ο τρόπος που περιγράφεται το σύστημα από τις κυματοσυναρτήσεις και την επίλυσή τους και δεν έχουμε λόγο να ερευνούμε το πώς και γιατί συμβαίνουν τα πράγματα όπως συμβαίνουν. Ένα αντικείμενο, σύμφωνα με τον Νιλς Μπορ, ενός εκ των πατέρων της κβαντομηχανικής και μέλος της σχολής της Κοπεγχάγης, δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα σωματίδιο και κύμα. Είναι είτε το ένα είτε το άλλο και αυτό εξαρτάται από το αν το παρατηρούμε ή όχι.

Η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΟΥ…

…γι’ αυτό φροντίζουν οι επικυρίαρχοι σου, «με νύχια και με δόντια» να σου επιβάλλουν την δική τους πραγματικότητα.

Λοιπόν, κι εσύ φτιάξε την δική σου Πραγματικότητα.

Βέβαια χρειάζεται να μεταμορφωθείς σε ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ… από πιστό, ταπεινό, υπάκουο κι άνοο πρόβατο που είσαι.

Τίποτε δεν σε βοηθά περισσότερο από τους πολύτιμους Orgonions του Orgonodrome στο μονοπάτι προς την επίτευξη της μεταμόρφωσης σου, από ανθρώπινο_ζώο_του_πολιτισμού_τους, σε ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ.

@Ion Maggos/terrapapers.com 2014 – 2019

https://terrapapers.com