Η Εξουσία της Google

Η Αλήθεια της Google.

Η Google έχει επωμιστεί το βάρος «εξακρίβωσης της διαδικτυακής αλήθειας», προκειμένου, δήθεν, να βοηθήσει τους χρήστες σε μια εποχή πληροφοριακής πλημμυρίδας. 

Ο πληροφοριακός, μονοπωλιακός κολλοσός σκοπεύει να κατατάσσει τα αποτελέσματα αναζήτησης με βάση ένα «σκορ αλήθειας» και όχι με βάση την δημοτικότητα τους.

Γενικότερα η μονοπωλιακή μηχανή αναζήτησης βασίζεται σε ένα σύστημα που ταξινομεί τους ιστότοπους με βάση τον αριθμό των εισερχόμενων συνδέσμων, γεγονός που σημαίνει ότι ακόμα και «αναληθείς» πληροφορίες, (εννοούν τις μη συστημικές αλήθειες, εμβόλια, καρκίνος, αεροψεκασμοί, 5G κλπ …αφού οι ψευδείς αηδίες είναι ολοφάνερες) εφόσον διαβάζονται,

δύνανται να βρεθούν σχετικά ψηλά στην ατέρμονη αλυσίδα των αποτελεσμάτων αναζήτησης …κι αυτό δεν είναι αποδεκτό, φυσικά, από την Big Pharma.

Η Google αποφάσισε, πως είναι προτιμότερο να μετράται η αξιοπιστία (sic) και όχι η φήμη ενός ιστότοπου και όπως αποκάλυψαν στο επιστημονικό περιοδικό New Scientist, «κάθε ιστότοπος θα έχει μια βαθμολόγηση αξιοπιστίας (knowledge based trust) με βάση τον αριθμό των εσφαλμένων στοιχείων που θα βρίσκονται σε κάθε ιστότοπο». Το σκορ θα προκύπτει βασιζόμενο στο λογισμικό με την ονομασία Knowledge Vault.

Το απόθεμα των στοιχείων της Google υπολογίζεται σε πάνω από 8 δις πληροφορίες που έχει συλλέξει από το διαδίκτυο. Τα στοιχεία εκείνα που θα κρίνονται αξιόπιστα θα θεωρούνται «ευλόγως αληθή» ενώ ιστότοποι με αντιφατικές πληροφορίες θα τοποθετούνται χαμηλότερα στις ταξινομήσεις, έως ότου αναπόφευκτα χαθούν στο κάδο της ψηφιακής λήθης.

Ετσι πιστεύουν τα σαϊνια!!!

Αυτό έρχεται σε μια εποχή που οι προγραμματιστές προσπαθούν να βρουν τρόπους για να ελέγξουν όλα τα είδη διαδικτυακού περιεχομένου, συμπεριλαμβανομένου του email, εφαρμογές όπως το Lazy Truth (μια επέκταση του προγράμματος περιήγησης που αποσκοπεί στην απάλειψη πλαστών αλυσιδωτών μηνυμάτων που κάνουν το γύρο του διαδικτύου) ή το Emerget, ένα project του Κέντρου Ψηφιακής Δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, που εντοπίζει φήμες σε διάφορες ιστοσελίδες και στην συνέχεια, τις επιβεβαιώνει ή τις αντικρούει, παραπέμποντας σε άλλες πηγές. Ο Matt Stempeck, προγραμματιστής της LazyTruth, αναφέρει ότι τέτοια διαδικτυακά εργαλεία είναι χρήσιμα, παρόλο που η αμφισβήτηση των εσφαλμένων δεδομένων είναι πολύ δύσκολη. «Πως μπορεί να διορθώσει η Google τις παρανοήσεις των ανθρώπων;» τονίζει ο Matt Stempeck.

Φυσικά δεν μας λέει τι θεωρεί ο ίδιος ως «παρανοήσεις» ας πούμε π.χ. για τον καρκίνο και για τους εκατοντάδες τρόπους θεραπείας ή πρόληψης του, που αρνείται η εξουσιαστική ιατρική. Μύριοι άνθρωποι θεραπεύονται ή δεν ασθενούν καθόλου ακολουθώντας τρόπους φυσικούς (ζωντανή τροφή, βότανα, άσκηση, χορό κλπ) αλλά η εξουσιαστική ιατρική έμεινε αμανάτι στα προπολεμικά εμβόλια. Εχουν μετά απαίτηση να τους πάρουμε στα σοβαρά, (sic) όταν πουλάνε εμβόλια με αλουμίνιο και φορμαλδεΰδη. Χρήσιμη η ιατρική, αλλά, επιζήμια η εξουσιαστική ιατρική.

Πρόσθεσε κι αυτά που τους καίνε περισσότερο, εμβόλια, οργονίτες, φυσικούς τρόπους θεραπείας, τροφές -επεξεργασμένα απόβλητα, λαθρομεταναστευτική πολιτική (ο βίαιος εποικισμός της Ευρώπης με ξένα κι αλλότρια σώματα), αεροψεκασμοί, 5G, UFO, ηλεκτρομαγνητικός πόλεμος, οικονομική εξουσία, αρχαιολογικά ευρήματα που δεν ταιριάζουν στο εξουσιαστικό αφήγημα … κοντολογίς κάθε αφήγημα που δεν βολεύει την εξουσία, στον έλεγχο και καταστολή του ανθρώπινου ζώου, βαφτίζεται ως hoax, fake news, παραπληροφόρηση και διάφορες τέτοιες υπολογιστικά χειριστικές και διαστρεβλωτικές μαλακίες. Ε, φυσικά το ανθρώπινο_ζώο χάφτει ότι του πλασάρουν προπαγανδιστικά τα εξουσιαστικά κέντρα. Μόνο που υπάρχουν πολλά ανθρώπινα όντα τα οποία επικοινωνούν μέσω του ιντερνέτ και χαλάνε το αφήγημα της εξουσίας και το σπουδαιότερο … την πίστη και υπακοή σε αυτήν!!!

Όπως συμβαίνει με τις στρεβλωμένες αντιλήψεις για την κοινωνία, η πίστη στην εξουσία είναι απλή, ελκυστική κι εντελώς λανθασμένη. Είναι απλοϊκό κι ανόητο συνάμα να σκεφθεί κανείς ότι όλα θα είναι καλά εάν αφήσουν ήσυχους τους κυβερνήτες να λειτουργήσουν όπως θέλουν. Επίσης, η ιδέα αυτή είναι δελεαστική. Δεν χρειάζεται να κάνεις σχεδιασμό ή να σχηματίσεις άποψη, ούτε καν να δουλέψει το μυαλό σου χρειάζεται, εφόσον όλες οι πληροφορίες και οι στατιστικές που σου δίνει η εξουσία κάνουν την δουλειά (της εξουσίας). Αλλά είναι και εσφαλμένη, εφόσον ούτε η ίδια η ανθρώπινη φύση, ούτε τα σύγχρονα ιερατεία κάθε είδους, λειτουργούν έτσι όπως υποθέτουν οι αδαείς εύπιστοι. Χρειάζεσαι λειτουργικό νου (διάκριση και παρατήρηση του ολοφάνερου) για να αντιληφθείς την γνώση που παρέχει πλουσιοπάροχα το διαδίκτυο. 

Ας δώσω και τον ορισμό τι νοείται σημαντική πληροφορία:

Σημαντική είναι η φιλοεπιβιωτική πληροφορία, είτε σε φυσικό, σε αιθερικό ή νοητικό επίπεδο.
Ασήμαντη είναι η αντιεπιβιωτική πληροφορία είτε σε φυσικό, σε αιθερικό ή νοητικό επίπεδο.

Σου κάνει κάτι καλό; Όλος ο πλανήτης να λέει πως κάνεις λάθος, σου είναι αδιάφορο.
Σου κάνει κάτι κακό; Όλος ο πλανήτης να λεει πως κάνεις λάθος, σου είναι αδιάφορο.

Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας παιδεμένος νους και ΔΙΑ-ΚΡΙΣΗ.

Ετοίμασαν λοιπόν τα μαντρόσκυλα, «μετρητές ειλικρίνειας και αξιοπιστίας» μιας ιστοσελίδας, που ήδη εφαρμόζονται από την Google, προέρχονται από κρατικούς λογαριασμούς και είναι τα φερέφωνα προπαγάνδας των Μ.Μ.Ε. Την ραγδαία αύξηση των εναλλακτικών, μη συστημικών μέσων ενημέρωσης, την έχουν συσχετίσει άμεσα (κατόπιν εντολής της εξουσίας και με έντονη κι επίμονη προπαγάνδα) με παραπληροφόρηση κι εξόφθαλμα ψέματα που χειραγωγούν με trolling και προέρχονται από τα εν λόγω συστημικά ιδρύματα ΜΜΕ. Η εξουσία τρέμει τον λόγο, όταν δεν ταυτίζεται με τον δικό της και θα κάνει ότι μπορεί για να τον σταματήσει.

Στο βιβλίο του «Η φούσκα του φιλτραρίσματος», ο Έλι Παρίζερ αναρωτιέται σε ποιο βαθμό ο αλγόριθμος της Google έχει χρησιμοποιήσει τα προσωπικά μας δεδομένα προκειμένου να διαμορφώσει αυτό που βλέπουμε στο διαδίκτυο σύμφωνα με τις προσωπικές μας προτιμήσεις. Εν τω μεταξύ, μία έρευνα ψυχολόγων στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια υποδεικνύει ότι σταδιακά αλλάζει ο τρόπος που σκέφτονται οι άνθρωποι καθώς αυξάνεται η εύκολη εξάρτησή του από τις μηχανές αναζήτησης για να βρεί απαντήσεις. Η ευκολία σκοτώνει την αλήθεια.

«Από την δημιουργία των μηχανών αναζήτησης, έχουμε αναδιοργανώσει τον τρόπο με τον οποίο θυμόμαστε. Οι εγκέφαλοί μας βασίζονται στο Διαδίκτυο την μνήμη τους με τον ίδιο τρόπο που βασίζονται στην μνήμη ενός φίλου, ενός συγγενή ή ενός συνεργάτη. Όσο περνάει ο καιρός, γνωρίζουμε που μπορούμε να βρούμε πληροφορίες απ’ ότι να τις διατηρούμε εμείς οι ίδιοι» αναφέρει η συγγραφέας Μπέτσι Σπάροου. Στις χρηματιστηριακές αγορές, επίσης ο κώδικας κυριαρχεί καθώς προσπαθείτε να ελέγξετε τους αλγόριθμους που υπολογίζουν και αποφασίζουν (αντί για το νου) τι να αγοράσέτε και τι όχι. Κώδικες ρυθμίζουν αυτό που αποκαλεί η εξουσία ως «αγορές» κι όχι η οικονομία των ανθρώπων. Τα χρήματα είναι άυλα και σε λίγο θα αποφασίζουν μονάχα οι αλγόριθμοι κι όχι η εργασία σου, ποιός θα έχει χρήματα και πόσα θα έχει.

Φυσικά, η Google έχει ήδη εισέλθει στον τομέα «εξακρίβωσης της αλήθειας» κι αναμενόμενο να μην είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, αν κρίνω από την αρνητικότατη επιρροή που είχε στην κατάταξη πειρατικών ιστότοπων με μια πρόσφατη αλλαγή στον αλγόριθμο αναζήτης της εταιρείας. Όχι ότι εμπόδισε αυτούς τους ιστότοπους να υπάρχουν ή να μην μπορούμε να τους βρούμε !!!!

Αν υπάρχει κάποιος προβληματισμός ως προς το, με ποια κριτήρια θα αποφασίζει η Google ποια στοιχεία είναι ψευδή και ποιά όχι.

Ελα, ευκολάκι είναι … με τα κριτήρια του εξυπηρετούν το αφήγημα της εκάστοτε εξουσίας (LOL) κι οτιδήποτε δεν ταιριάζει με την εξουσία ονομάζεται ως hoax, fake news κι όλες αυτές τις παπαγαλίες. Μα, από πάντοτε τα εξουσιαστικά ιερατεία της «Mystery Babylon» αυτήν την μέθοδο χρησιμοποιούν.

Η Google δεν είναι απλώς μία μηχανή αναζήτησης. Η αναζήτηση υπήρξε σαφώς το θεμέλιο της εταιρείας, αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή. Η Alphabet, μητρική εταιρεία της Google, διαθέτει σήμερα την μεγαλύτερη συγκέντρωση ειδικών τεχνητής νοημοσύνης στον πλανήτη. Επεκτείνεται στους τομείς της υγείας, των μεταφορών, της ενέργειας. Έχει την δυνατότητα να προσελκύει κορυφαίους επιστήμονες της πληροφορικής, φυσικούς και μηχανικούς απ’ όλο τον κόσμο. Έχει αγοράσει εκατοντάδες νέες επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της Calico, αποστολή της οποίας, όπως ισχυρίζεται, είναι να «θεραπεύσει τον θάνατο», καθώς και της DeepMind, στόχος της οποίας είναι η «επίλυση του ζητήματος της νοημοσύνης».

Πριν από είκοσι χρόνια δεν υπήρχε καν. Όταν ο Tony Blair εξελέγη πρωθυπουργός, ήταν αδύνατον να τον γκουγκλάρεις, η μηχανή αναζήτησης δεν είχε ακόμη ανακαλυφθεί. Η εταιρεία ιδρύθηκε μόλις το 1998 και το Facebook δεν είχε εμφανιστεί μέχρι το 2004. Οι ιδρυτές της Google, Sergey Brin και Larry Page είναι μόλις σαράντα+. Ο Mark Zuckerberg του Facebook είναι τριάντα+. Όλα όσα έχουν καταφέρει, ο εικονικός κόσμος τον οποίο κατασκεύασαν, έγιναν χρονικά, εν ριπή οφθαλμού.

Οι συνέπειες όσον αφορά την δύναμη και το εύρος αυτών των μονοπωλειακών εταιρειών, μόλις και περιέρχονται στην αντίληψη του ανθρώπινου_ζώου. Η πρόσφατη κατακραυγή περί των ψευδών ειδήσεων στο facebook, δεν στάθηκε αφορμή να αφυπνιστούν οι υπνωτισμένοι χρήστες για τον κίνδυνο εκχώρησης των δεδομένων και των δικαιωμάτων τους στις εταιρείες. Ο αμαθής κι άνοος χρήστης λέει, «Πω πω, το Facebook και η Google έχουν πράγματι πολλή δύναμη» λες και πρόκειται για καμιά μεγάλη ανακάλυψη. Σιγά το νέο μεγάλε!

Δεν έχεις αντιληφθεί ότι η σελίδα που χαζεύεις στο Facebook, η σελίδα στην Google, οι διαφημίσεις που κοιτάζεις, τα αποτελέσματα που χρησιμοποιείς στις μηχανές αναζήτησης, όλα προσωποποιούνται. Δεν το βλέπεις γιατί δεν έχεις να το συγκρίνεις με τίποτα.

Κανείς δεν το παρακολουθεί ούτε το καταγράφει. Κανείς δεν το ελέγχει.

Βρίσκεσαι μέσα σε μία μηχανή και δεν μπορεις να δεις το σύστημα ελέγχου της εξουσίας.

Δεν συνειδητοποιείς καν ότι υπάρχει εξουσιαστικό σύστημα ελέγχου.

Ζεις μέσα στο MATRIX και ο Σμιθ παίζει μαζί σου ανθρωπάκι.

Οι αδαείς χρήστες θεωρούν το διαδίκτυο σαν τον αέρα που αναπνέουν ή το νερό που πίνουν. Μας περιβάλλει. Το χρησιμοποιούμε και σε καμία περίπτωση δεν το αμφισβητούμε. Δεν πρόκειται όμως για κάποιο φυσικό τοπίο, δεν είναι ούτε ο αέρας, ούτε το νερό που πίνουμε. Προγραμματιστές και στελέχη εταιρειών, συντάκτες και σχεδιαστές απαρτίζουν τους δημιουργούς αυτού του ηλεκτρονικού τοπίου, σε αγαστή συμφωνία με την εξουσία. Πρόκειται για ανθρώπινα όντα κι όλοι εκτελούν τις εντολές των αφεντικών τους. Κανείς όμως δεν γνωρίζει ποιές είναι αυτές οι εντολές.

Ούτε η Google ούτε το Facebook δημοσιοποιούν τους αλγόριθμούς τους. Δεν γνωρίζουμε και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να τους μάθουμε. Τα συστήματά τους είναι, «μαύρα κουτιά». 

Google και Facebook είναι ένα τρομακτικό δυοπώλιο ισχύος και ηγείται ενός διευρυνόμενου κινήματος ακαδημαϊκών που ζητούν «αλγοριθμική λογοδοσία». Απαιτείται τακτικός έλεγχος των συστημάτων, χρειαζόμαστε άτομα σε αυτές τις εταιρείες, τα οποία να είναι υπεύθυνα. Στο πλαίσιο του νόμου (DMCA) περί ψηφιακής πνευματικής ιδιοκτησίας στις ΗΠΑ, κάθε εταιρεία οφείλει να διαθέτει έναν εκπρόσωπο επικοινωνίας. Αυτό ακριβώς επιβάλλεται να γίνει. Είναι υποχρεωμένοι να απαντούν σε τυχόν καταγγελίες, αλλά όχι μονάχα δεν απαντούν αλλά ετοιμάζονται να ελεγξουν ακόμη πιο ασφυκτικά τους υπνωτισμένους κι άβουλους χρήστες τους.

Ηλεκτρονικά Αναλφάβητοι.

Το αδαές ανθρώπινο_ζώο  έχει πλήρη μεσάνυχτα για πολύ βασικά θέματα σχετικά με την ηλεκτρονική αναζήτηση και τον άμεσο επηρεασμό του. Μιλάμε για την πιο ισχυρή μηχανή ελέγχου του νου που ανακαλύφθηκε ποτέ στην ιστορία του ανθρώπινου γένους κι ο άνθρωπος_του_πολιτισμού δεν το έχει αντιληφθεί καν.

Ο Damien Tambini, αναπληρωτής καθηγητής στο London School of Economics, ο οποίος επικεντρώνεται στην ρύθμιση των Μέσων επικοινωνίας, επισημαίνει ότι στερούμαστε κάθε είδους πλαισίου για να αντιμετωπίσουμε τον ενδεχόμενο αντίκτυπο των εταιρειών αυτών στην δημοκρατική διαδικασία. «Διαθέτουμε δομές που χειρίζονται τους ισχυρούς οργανισμούς των μέσων επικοινωνίας. Διαθέτουμε νομοθεσία περί ανταγωνισμού. Αλλά δεν ζητούνται ευθύνες από τις συγκεκριμένες εταιρείες. Δεν υπάρχουν Αρχές που θα αναγκάσουν την Google ή το Facebook να γνωστοποιήσουν οτιδήποτε. Υπάρχει μία λειτουργία αρχισυνταξίας στην Google και στο Facebook, αλλά έχει δημιουργηθεί από εξελιγμένους αλγόριθμους. Πρόκειται για μηχανές κι όχι για συντάκτες. Είναι απλώς μία αυτοματοποιημένη συντακτική λειτουργία».

Όμως η κλίμακα και η πολυπλοκότητα της ύπαρξης δύο παγκόσμιων εξουσιαστικών εταιρειών ενός είδους που δεν έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν και που επηρεάζουν τόσους πολλούς τομείς της ζωής μας είναι τέτοια, δηλώνει ο Naughton, που «δεν έχουμε τον νοητικό μηχανισμό να γνωρίζουμε καλά-καλά ποιες είναι οι δυσλειτουργίες».

Κι αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το μέλλον. Google και Facebook είναι οι πρωτοπόροι της τεχνητής νοημοσύνης (AI). Θα κατακτήσουν το μέλλον. Οι άνθρωποι μόλις και μετά βίας ξεκινάν να διατυπώνουν το είδος των ερωτημάτων που οφείλουν να ρωτάνε. Οι πολιτικοί δεν σκέφτονται (όταν σκέφτονται) μακροπρόθεσμα. Εξίσου και οι επιχειρήσεις δεν σκέφτονται μακροπρόθεσμα, γιατί επικεντρώνονται στα επόμενα αποτελέσματα τριμήνου και αυτό είναι που κάνει την Google και το Facebook σαν οργανισμούς ενδιαφέροντες και διαφορετικούς. Σκέφτονται πέρα για πέρα μακροπρόθεσμα. Διαθέτουν τις πηγές, το χρήμα, την εξουσία, την δύναμη και την άκρατη φιλοδοξία να κάνουν οτιδήποτε επιθυμούν.

Επιθυμούν να ψηφιοποιήσουν όλα τα βιβλία του πλανήτη: το κάνουν. Επιθυμούν να κατασκευάσουν ένα αυτο-κινούμενο όχημα: το κάνουν. Το γεγονός ότι ο χρήστης διαβάζει για τα δημοσιεύματα περί ψευδών ειδήσεων και συνειδητοποιεί ότι ενδεχομένως να άσκησαν επιρροή στις πολιτικές πεποιθήσεις και στο εκλογικό αποτέλεσμα, είναι αντίστοιχο του να λέγαμε -σε ποιον πλανήτη ζεις; Μα είναι αυτονόητο κι ολοφάνερο. Αποφάσισαν ότι αυτές κατέχουν την απόλυτη «αλήθεια» και αυτές είναι ο θεός που θα πιστεύεις και θα υπακούς.

Το διαδίκτυο περιλαμβάνεται στα πράγματα που ο κατασκευαστής δεν κατανοεί την λειτουργία του. «Πρόκειται για το μεγαλύτερο έργο που εμπλέκει το Χάος στην ιστορία. Εκατοντάδες εκατομμύρια χρήστες δημιουργούν, κάθε λεπτό, και καταναλώνουν έναν ανείπωτο αριθμό ψηφιακού περιεχομένου σε έναν ηλεκτρονικό κόσμο, ο οποίος δεν δεσμεύεται από γήινους νόμους. Το διαδίκτυο ως μία άνομη, αναρχική πολιτεία.» Ποιος ψηφιακός καταστροφολόγος θα ξεστόμιζε τέτοια πρόβλεψη; Πρόκειται για τον Eric Schmidt, πρόεδρο της Google. Είναι οι πρώτες φράσεις από το εγχειρίδιο, Νέα Ψηφιακή Εποχή (The New Digital Age), το οποίο συνέγραψε από κοινού με τον Jared Cohen.

Δεν δεσμεύεται από γήινους κανόνες και βρίσκεται στα χέρια δύο γιγάντιων, πανίσχυρων επιχειρήσεων. Πρόκειται για δικό τους πείραμα, όχι δικό μας. Η τεχνολογία που υποτίθεται θα μας απελευθέρωνε, (από τι άραγε) έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο δίκτυο προπαγάνδας, το οποίο καταπατά σαν καρκίνωμα ολόκληρο το διαδίκτυο. Η ίδια τεχνολογία επιτρέπει σε εταιρείες όπως η Cambridge Analytica να κατασκευάζουν πολιτικά μηνύματα προσαρμοσμένα αποκλειστικά στα μέτρα σου. Αντιλαμβάνονται τις συναισθηματικές αντιδράσεις σου και πώς να τις πυροδοτήσουν. Γνωρίζουν τα γούστα σου, τις αντιπάθειές σου, πού μένεις, τι τρως, τι σε κάνει να γελάς, τι σε κάνει να κλαις.

Όπως η Google αποτελεί σχεδόν μονοπώλιο στον τομέα της αναζήτησης, η φιλοδοξία της να έχει στην κατοχή και τον έλεγχό της την φυσική υποδομή της ζωής σου, αποτελεί το επόμενο βήμα της. Κατέχει ήδη τα δεδομένα σου και μαζί μ’ αυτά την ταυτότητά σου. Τι θα συνεπάγεται αυτό όταν διαχυθεί σε όλους τους υπόλοιπους τομείς της ζωής σου;

Oι πολυεθνικές πάντοτε επωφελούνται από τα αποτελέσματα του Internet: όσο περισσότεροι χρήστες συνδέονται στο Facebook, τόσο πιο εύκολη είναι η εγγραφή για όλους τους υπόλοιπους, ακόμη και συνταξιούχους και ηλικιωμένους.

Όσο τρομακτικό κι αν ακούγεται, το κύριο προϊόν της Google, είναι η τιτάνια ομάδα χρηστών και τα δεδομένα τους, σχετικά με τον τρόπο που συμπεριφέρονται στο διαδίκτυο. Το πολύτιμο προϊόν της είναι οι χρήστες της, οι πελάτες της. Γιατί προσφέρει τόσες πολλές υπηρεσίες «δωρεάν» έχεις αναρωτηθεί; Πόσο αξιόπιστες είναι αυτές οι υπηρεσίες γνωρίζεις; Τι σημαίνει το «δωρεάν» μπορείς να φανταστείς; Ποιά εμπορική εταιρία και δη μονοπωλιακή προσφέρει «δωρεάν» υπηρεσίες;

Αυτά τα πολύτιμα δεδομένα χρησιμοποιούνται – φαινομενικά- για να ταιριάζουν εταιρείες με πιθανούς πελάτες, σερβίροντας τους διαφημίσεις που θα κλικάρουν πάνω σε αυτές. Στην καθημερινή χρήση, αυτή η πρακτική, είναι κάτι που συνήθως ξεχνάς. Όμως, οι συνήθειες σου, οι προτιμήσεις σου στο YouTube, οι αναζητήσεις σου ή τα κλικς μέσα στο Gmail, όλα χρησιμοποιούνται με σκοπό να σκιαγραφήσουν την συμπεριφορά σου. Επιπλέον, η Google ακολουθεί όλες τις συνήθειες περιήγησής σου μέσω των κωδικών του Analytics και του Adsense, (ενσωματωμένων σε ιστοσελίδες), για να παρακολουθεί τα ενδιαφέροντά σου εκτός της μηχανής αναζήτησης. Φαινομενικά έτσι, γιατί σπάνια η φαινομενικότητα ταυτίζεται με την πραγματικότητα.

Όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Κάποιοι τα γνωρίζουν, άλλους δεν τους νοιάζει, οι πιο υποψιασμένοι χρησιμοποιούν άλλες, πιο αθώες μηχανές αναζήτησης. Παράλληλα, όμως, με την κυριαρχία της Google στον ιστό, η επανάσταση των έξυπνων κινητών πολλαπλασίασε τα υπερπολύτιμα δεδομένα. Είτε βρίσκεσαι στο λεωφορείο και χαζεύεις το κινητό, είτε βλέπεις τηλεόραση και ταυτόχρονα θέλεις να βρεις μια πληροφορία στο Google, σχεδόν κάθε δραστηριότητα σου δημιουργεί ένα εικονικό ίχνος. Αυτή είναι η πρώτη ύλη για τα αποστακτήρια δεδομένων της Google. Και καθώς όλες οι συσκευές γίνονται πιο έξυπνες, δηλαδή όλες συνδέονται στο διαδίκτυο, ο όγκος αυτός γιγαντώνεται.

Αυτή η αφθονία των δεδομένων έχει αλλάξει την φύση του ανταγωνισμού. Με όλο και περισσότερα δεδομένα δημιουργούνται επιπλέον πεδία δράσης. Έτσι, με την συλλογή περισσότερων δεδομένων, μια επιχείρηση έχει περισσότερα περιθώρια βελτίωσης των προϊόντων της, τα οποία προσελκύουν περισσότερους αγοραστές, οι οποίοι με την σειρά τους δημιουργούν ακόμα περισσότερα δεδομένα και ο κύκλος δεν τελειώνει ποτέ. Τα συστήματα επίβλεψης και επιτήρησης των μεγάλων κολοσσών καλύπτουν πλέον ολόκληρη την οικονομία: η Google μπορεί να δει τι ψάχνουν οι χρήστες, το Facebook γνωρίζει τι κοινοποιούν 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι αυτού του πλανήτη και, η Amazon ξέρει τι αγοράζουν.

Το στάδιο μετά από την αναζήτηση είναι η πρόβλεψη.

Η Google θέλει να γνωρίζει ποια είναι η επιθυμία σου ΠΡΙΝ την γνωρίζεις ο ίδιος. Αυτό σχεδόν συμβαίνει ήδη, μιλάμε για την παντογνωσία αυτών των τεχνολογικών κολοσσών, ωστόσο αυτή η παντογνωσία μπορεί να κάνει αλματώδη βήματα και πάλι, αν αποκτήσουν την ικανότητα να προβλέπουν. Εκεί θέλουν να φτάσουν. Να προβλέπουν και να αποφασίζουν πριν από ‘σένα για ‘σένα …Είναι ο ορισμός της «ελεύθερης βούλησης» (LOL).

Αυτή η «πανοραμική» θέα του κόσμου και των δραστηριοτήτων, αυτές οι τεράστιες βάσεις δεδομένων είναι το πιο πολύτιμο αγαθό των ημερών μας κι αυτό το προϊόν που ηγείται μιας συνεχώς αναπτυσσόμενης βιομηχανίας, προκαλεί όλο και περισσότερο τις αντιμονοπωλιακές ρυθμιστικές αρχές να βγουν μπροστά για να θέσουν όρια σε όσους γιγαντώνουν την επιρροή τους. Πριν από έναν αιώνα, αυτή την θέση κατείχε το πετρέλαιο.

Η Google και το Facebook ευθύνονται σχεδόν για ολόκληρη την τρομακτική αύξηση των εσόδων στην ψηφιακή διαφήμιση της τελευταίας δεκαετίας. Η παντοδυναμία των εν λόγω τεχνολογικών κολοσσών έχει προκαλέσει έντονες ανησυχίες, όπως κάποτε είχε προκαλέσει και η Standard Oil των Rockefeller στις αρχές του 20ου αιώνα. Αλλά, όχι δεν είναι μόνο το μέγεθος αυτών των εταιρειών που είναι τρομακτικό. Εξάλλου, η φύση των δεδομένων είναι τέτοια που καθιστά τις αντιμονοπωλιακές ρυθμίσεις του παρελθόντος άχρηστες.

Η διάσπαση μιας επιχείρησης όπως η Google σε πέντε, δέκα Googlets, δεν θα άλλαζε τίποτα στο σημερινό περιβάλλον. Αντίθετα, πιο πολλά λεφτά θα έφερναν στην μητρική Alphabet, όπως έκαναν και οι διάσημοι απόγονοι της Standard Oil, Mobil, BP και Arco. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η αναδόμηση των αντιμονοπωλιακών αρχών στην εποχή της τεχνολογίας που διανύουμε δεν  είναι εύκολη. Όλοι μας περιμένουμε νέους κινδύνους. Μια ξαφνική έλλειψη της καθημερινής ψηφιακής δόσης. Μια μέρα χωρίς facebook, χωρίς αυτόματη ενημέρωση, χωρίς άμεση πρόσβαση στα …του διπλανού σου. Όχι, κανένας δεν θέλει να κλείσει ούτε η Google, oύτε το Facebook, ούτε το Twitter όπως κανένας δεν ήθελε να κλείσει το MySpace, η ΑΟL και το ΝetScape κάποτε.

Κι όλα αυτά ξεκίνησαν απο γκαράζ και φοιτητικούς κοιτώνες … LOL

Όσο περισσότερο σερφάρουμε μέσα στις μηχανές τους, τόσα περισσότερα ξέρουν οι εξουσιαστές για ‘μας κι όλα τροφοδοτούν ένα κυκλικό, κλειστό σύστημα. Αυτό που ζούμε σήμερα είναι μια ακόμη, κλασική εποχή μηχανισμού προπαγάνδας. Το έχουμε ξαναζήσει στο παρελθόν, άλλωστε όλα τα συστήματα εξουσίας στην προπαγάνδα βασίζονται για να εδραιωθούν. Απλώς ό,τι κάποτε γινόταν με τα έντυπα και τα βιβλία -με την αναμενόμενη καθυστέρηση χρόνου, σήμερα γίνεται σε χιλιοστά του δευτερολέπτου. Και ναι, αυτό είναι τρομακτικό.

Δεν είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι όλο αυτό το χαώδες σύστημα είναι φτιαγμένο για να εισπράττουν από διαφημίσεις κάποια μονοπωλιακά αμερικανάκια; Όχι, δα, … είναι πολύ βαθύτερο το θέμα … χτίζουν ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και ένα ΝΕΟ ΕΙΔΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΖΩΟΥ, που εξυπηρετεί την Big Pharma. Περισσότερο αδρανή, ηλίθια κι ευκολόπιστα ανθρώπινα_ζώα για κάθε χρήση.

Το καλό βέβαια είναι πως, είναι πολύ εύκολο σε εμάς να γνωρίζουμε ποιοί εργάζονται και είναι εξαρτώμενοι από την εξουσία και ποιοί είναι αληθινά αν-εξάρτητοι. Εύκολα λοιπόν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ενοχλεί την εξουσία και να εργαστούμε ανάλογα, να βγάλουμε συμπεράσματα και να κινηθούμε προς τον σωστό δρόμο … δηλαδή, αν η εξουσία και τα φερέφωνα της λένε εκείνο είναι αλήθεια (γιατί τα επιστημονικά ευρήματα και …μπλα μπλα)  είναι εύκολο να βρεις ποιό είναι το άλλο, που προσπαθούν να σου κρύψουν. Αν σου φορούν παρωπίδες να μην δεις την ανατολή και σου δείχνουν μονάχα την δύση, ε, είναι εύκολο να πετάξεις τις παρωπίδες και να ανακαλύψεις τα υπόλοιπα σημεία του ορίζοντα.

Αυτό που λένε ως hoax, ή fake news, δείχνει ολοφάνερα τι φοβούνται.

Είναι ευκολο λοιπόν, να ξέρουμε τι να κάνουμε και ως να κινηθούμε … όσοι διαθέτουμε νου.

Καθώς οι αλγόριθμοι εξαπλώνουν την επιρροή τους πέρα από τις μηχανές και διαμορφώνουν το περιβάλλον γύρω τους, το περιβάλλον που μέσα του καλούμαστε να ζήσουμε, με τις δικές τους αλήθειες, έχει περάσει ήδη ο καιρός που έπρεπε να γνωρίζεις, πόσα ακριβώς κάνουν οι αλγόριθμοι κι εάν έχεις ακόμη τον χρόνο να τους τιθασεύσεις.

Είναι πέρα από οφθαλμοφανές ότι δεν έχεις αυτόν τον χρόνο, ούτε τις γνώσεις, ούτε καν την διάθεση.

Οι αλγόριθμοι είναι οι αγορές που αποφασίζουν αν και πως θα ζήσεις, τι θα μάθεις και που θα το βρεις, όπως και πότε και πως θα πεθάνεις.

Η μυθική «ελεύθερη βούληση» είναι μόνον ένα σύντομο ανέκδοτο. Πάντοτε ήταν.

@ Ηω Αναγνώστου/ Edwhellas.gr

https://terrapapers.com