ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ 04 Α. ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ
4.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ…
-«Πες μας γιαγιά, για τα σκελετωμένα παιδάκια της Αφρικής…»
Όταν το πρώτο μου παιδί έγινε 5 μηνών, ήταν στρουμπουλό , με φουσκωτή κοιλίτσα και σγουρά μαλλάκια… Μια μέρα, χάζευα στο χαζοκούτι που μας αρρώσταινε τα μυαλά, την τηλεόραση, ένα ντοκυμαντέρ για τα παιδιά του τρίτου κόσμου. Τρίτο κόσμο αποκαλούσαμε εμείς οι δυτικοί, οι αναπτυγμένοι, οι πλούσιοι, τις χώρες όπου οι άνθρωποι ήταν πολύ φτωχοί και πέθαιναν από την πείνα.
Στο ντοκυμαντέρ λοιπόν, έδειξε κάποια στιγμιότυπα με ένα μικρό κοριτσάκι, αφρικανάκι, 5 μηνών, σγουρομάλλικο, με φουσκωτή κοιλίτσα και δάκρυα στα μάτια… Χοντρές μύγες καθόταν στο προσωπάκι του και όλη η έκφραση στο βρώμικο προσωπάκι του, φανέρωναν πως πεινούσε ή διψούσε.
Όμως η σκελετωμένη μανούλα δίπλα του, είχε βλέμμα απλανές, παραδομένο στην απόγνωση και στο θάνατο. Το στήθος της ήταν δοσμένο στο μωρό της, αλλά δεν υπήρχε σταγόνα γάλα.
Αυτή η σκηνή με στοίχειωσε, γιατί το μωράκι του ντοκυμαντέρ έμοιαζε με το δικό μου μωράκι, με τη διαφορά πως η κοιλίτσα του δεν ήταν φουσκωμένη από το φαγάκι αλλά ήταν πρησμένη από την πείνα!!!
Οι χοντρές μύγες το τσιμπούσαν ανελέητα και η μαμά του, πεινασμένη κι εκείνη, είχε πια κουραστεί μην μπορώντας να βρει νερό καθαρό και πόσιμο να πιει αυτήν και το μωρό της… Μην έχοντας τροφή, ούτε γάλα να διώξει την πείνα του μακριά…
Ένα μεγάλο παράπονο με έπιασε κι έκλαψα με λυγμούς κι αναφιλητά, θρηνώντας την κατάντια της εποχής μας.
Εμείς πετάγαμε το φαγητό που περίσσευε, χαλούσαν τα αποθέματα τροφής στα ψυγεία και γινόμασταν παχύσαρκοι από το πολύ φαγητό κι εκεί, στην Αφρική, παιδιά και γονείς λιμοκτονούσαν…
Μια ακόμη φωτογραφία ήρθε να με συγκλονίσει…
Μια μικρή ψυχούλα,που προσπαθούσε μπουσουλώντας να φτάσει στον σταθμό του ΟΗΕ για να πάρει φαγητό! Οι δυνάμεις της την εγκατέλειπαν καθώς ο ήλιος έκαιγε και η πείνα την είχε εξαντλήσει… Τα πλευρά της σκελετωμένα, τα ποδαράκια της δεν είχαν δύναμη να την κρατήσουν όρθια και δίπλα της ένας γύπας, αρπακτικό, να καραδοκεί την ώρα και τη στιγμή που θα απολάμβανε φρέσκο το γεύμα του…
Αναρωτιόμουν,πώς μπορούσε κάποιος να βγάζει τέτοιες φωτογραφίες και να μην τρέχει να βοηθήσει το μικρό κοριτσάκι;;; Ήταν λέει, κανονισμός στους ρεπόρτερ να μην παρεμβαίνουν και αγγίζουν τα θύματα…
Και η ψυχούλα πέθανε μπροστά στα μάτια του φωτογράφου, που περίμενε να αποτυπώσει την απόλυτη ξεφτίλα της ανθρωπότητας. Γι αυτή τη φωτογραφία του, ο Κάρτερ, πήρε βραβείο και μετά αυτοκτόνησε, γιατί όλες οι εικόνες θανάτου και πόνου από την Αφρική του δημιούργησαν κατάθλιψη.
Δεν μπορεί άνθρωπος να αντέξει σε όλο αυτό το απάνθρωπο και σκληρό σκηνικό που έστησαν οι δήθεν αναπτυγμένοι λαοί.
Όσο κι αν έκλαιγα γοερά,τίποτα δεν άλλαζε…
Εκατομμύρια νεκρά παιδιά στην Αφρική από έλλειψη τροφής και πόσιμου νερού…Και θύμωσα πολύ και ντράπηκα πολύ, όταν έμαθα πως στην Κένυα αντλούν νερό για να ποτίσουν τις απέραντες εκτάσεις τριαντάφυλλων, τα οποία θα πωληθούν στην Ευρώπη.
Χωρίς τύψεις και χωρίς έλεγχο, οι «προοδευτικοί» Ευρωπαίοι, μόλυναν με τα εντομοκτόνα την λίμνη Ναϊβάσα, την οποία χρησιμοποιούσαν για την άντληση νερού ποτίσματος…
Τα τριαντάφυλλα έγιναν πιο σημαντικά από τις ζωές των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι λιμοκτονούσαν και το νερό μολυσμένο από τα δηλητήρια, τους σκότωνε …
Οι ξένοι επενδυτές, οι παρείσακτοι στη χώρα, αυτοί που ήρθαν για να καταστρέψουν στο όνομα του κέρδους, εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν τους Κενυάτες ως πάμφθηνα εργατικά χέρια…
Τους εκμεταλλεύτηκαν όλους μα κυρίως τα μικρά παιδιά, που αντί να χαίρονται ανέμελα το παιχνίδι, δούλευαν σκληρά, σαν δούλοι, σε δουλειές ανθυγιεινές, χωρίς προστασία …
Μα ήταν παιδιά, ποιος επέτρεπε την εργασία σε ανήλικα;;;
Λίγα χρόνια πίσω οι νέγροι ήταν προϊόν προς πώληση…
Δεν ξέρω αν κάποιος κατώτερος Θεός έπλασε τους νέγρους και κανένας λευκός δεν υπολόγιζε τη ζωή τους, ξέρω όμως πως αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν τραγικές στιγμές δουλείας και σκλαβιάς, σε άθλιες συνθήκες, πολύ ξύλο και βασανιστήρια, με αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια τους και γεμάτοι βουρδουλιές από το μαστίγιο του επιστάτη.
Οι νέγροι, που αν τους άφηναν ελεύθερους , ήξεραν να τραγουδάνε από την ψυχή τους, να χορεύουν και να ερωτεύονται…
Που αν οι λευκοί, άφηναν ελεύθερη και ήσυχη τη χώρα των νέγρων, αυτή είχε να τους δώσει πετρέλαια, διαμάντια, ρουμπίνια, κασσίτερο, χαλκό, χρυσάφι, κοβάλτιο και κακάο!!!
Μια πάμπλουτη χώρα, που οι λευκοί θρησκευόμενοι την επισκέφτηκαν κρατώντας όπλα και τη Βίβλο κι έξανάγκασαν τους χαρούμενους αυτόχθονες να γίνουν σκλάβοι στη γη τους και να πεθαίνουν από πείνα, δίψα κι αρρώστιες.
Την κατάσταση εκμεταλλεύτηκαν ΜΚΟ των λευκών, αυτών των χωρίς ψυχή, που η υποκρισία τους, έδωσε ρεσιτάλ και είχαν δύναμη να στέλνουν φωτογράφους για να αποθανατίζουν το θάνατο παιδιών στην Αφρική και μετά να δείχνουν τις φωτογραφίες και τα βίντεο στους χοντρούς της Ευρώπης και της Αμερικής, με στόχο την πονόψυχη καρδιά τους…
Ήθελαν να τους συγκινήσουν τόσο πολύ, ώστε να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να στείλουν λεφτά για τα παιδιά της Αφρικής…
Και οι άνθρωποι έστελναν, γιατί λυπόταν, μόνο που από αυτά τα λεφτά, ένα μικρό μέρος έφτανε στον προορισμό του και τα υπόλοιπα πήγαιναν στη τσέπη και στη διασκέδαση των πλούσιων υπανθρώπων…
Μόνο που το πρόβλημα δεν λύνεται με την ελεημοσύνη, η οποία συντηρεί τη ζητιανιά και την φτώχεια αλλά με μια κυβέρνηση που να σέβεται τον τόπο και τους αυτόχθονες της.
Που να καλλιεργεί τη γη για το δικό της συμφέρον, να κάνει εξόρυξη για τις δικές της ανάγκες και να φροντίζει για την ευημερία, την υγεία, την τροφή και το καθαρό νερό στους κατοίκους της…
(συνεχίζεται)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου