Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑΟ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΤΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ ΩΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΛΛΩΝ ΙΔΙΩΣ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΣΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΟΣΙΩΝΙΣΜΟΥ.........

Εδώ και πολλά χρόνια, ειδικά τα τελευταία δέκα, η εύκολη λύση για κάποιους (και καλά) «προοδευτικούς» συμπατριώτες μας, που διαφωνούν πολιτικά με κάποιους άλλους, είναι να τους χαρακτηρίζουν ως «φασίστες»!

Μάλιστα, αν και ο «φασισμός» ως ιδεολογία και ως νοοτροπία, με όσα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, έχει εκδηλωθεί πλήρως σε «κομμουνιστικές» χώρες και καθεστώτα, εν τούτοις ακόμη και σήμερα ο κάθε «αριστερός» τον έχει ως καραμέλα, και τον πετάει δεξιά κι αριστερά εναντίων πολιτικών του αντιπάλων, ή έστω όποιων δεν του κάνουν το χατίρι να έχουν τις ίδιες δήθεν αριστερές ιδεοληψίες με αυτόν.

Έτσι, φτάσαμε σήμερα στο σημείο η κάθε ενέργεια, πράξη, ή απλή άποψη που δεν ταιριάζει με το κυρίαρχο αφήγημα των συριζαίων, και των λοιπών συνοδοιπόρων τους, να χαρακτηρίζεται φασιστική…

Ακόμη και η αυτονόητη εκδήλωση αυτοάμυνας ενός «νοικοκύρη» απέναντι σε κάποιον ένοπλο διαρρήκτη, που απειλεί να τον σφάξει μέσα στο ίδιο του το σπίτι, χαρακτηρίζεται ως φασιστική! Εκεί φτάσαμε.

Γι’ αυτό βλέπουμε πύρινες διαδηλώσεις, πορείες και έντονες διαμαρτυρίες, ακόμη και από «σκεπτόμενους» συμπολίτες μας, όταν π.χ. δέρνεται μέχρι θανάτου από «νοικοκυραίους» ένας λούμπεν τοξικομανής διαρρήκτης που κραδαίνει μαχαίρι, αλλά όλοι ανεξαιρέτως ποιούν την νήσσαν όταν επαγγελματίες αλλοδαποί μαχαιροβγάλτες σφάζουν εν ψυχρώ συμπατριώτες μας, στο κέντρο της Αθήνας, για λίγα ευρώ.

Και αυτό συμβαίνει διότι η λανθάνουσα αριστερή ιδεολογία, σε συνδυασμό με τον φασισμό του μέλλοντος, την πολιτική ορθότητα, που κυριαρχούν στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν καταστήσει την όποια αντίδραση στην εγκληματικότητα και την παραβατικότητα ως συνώνυμο του ρατσισμού, του φασισμού, κ.ο.κ.

Άσχετα αν στα «αριστερά» και «σοσιαλιστικά» καθεστώτα τα οποία θαύμαζαν και θαυμάζουν οι σύγχρονοι γιαλαντζί αριστεροί μας, η όποια παραβατικότητα πατάσσονταν και συνεχίζει να πατάσσεται με ιδιαίτερη ορμή και αποτελεσματικότητα.

Το περίεργο είναι ότι οι πρώτοι που χρησιμοποιούν τον όρο είναι οι «αριστεροί» που λέγαμε, και οι οποίοι μεγάλωσαν θαυμάζονταν τα αριστερά καθεστώτα που όμως στη βάση τους ήταν άκρως φασιστικά με την έννοια της καταστολής και της αυταρχικότητας.

Όπως έγραψε ο George Orwell το μακρινό 1944, «ο χαρακτηρισμός φασίστας δεν έχει πια κανένα νόημα, αφού τον χρησιμοποιούν εναντίον αγροτών, μαγαζατόρων, κυνηγών, ταυρομάχων, επιτροπών, αστρολόγων, φεμινιστριών, και γενικά οποιουδήποτε… εκτός από έναν μικρό αριθμό πραγματικών φασιστών, ο όρος αυτός δεν ισχύει σε καμιά περίπτωση, και θα μπορούσε να αντικατασταθεί απλά από τον όρο τραμπούκος».

Πόσο μπροστά ήταν ο συγκεκριμένος συγγραφέας, που μεταξύ άλλων είχε πει το ολόσωστο «μεταξύ πολιτικής ελευθερίας και ασφάλειας, ο μέσος πολίτης πάντα θα επιλέγει την ασφάλεια»…

Ή για να το φέρω στα σημερινά, όταν ο μέσος Έλληνας θα τρέμει να βγει από το σπίτι του μη τυχόν τον σφάξουν Αλγερινοί, ή θα φοβάται να κοιμηθεί το βράδυ μη τυχόν και τον σιδερώσουν στον ύπνο του, τι νόημα θα έχει η δυνατότητα και η ελευθερία να λέει όποια πολιτική παπάντζα του κατέβει, ή να γράφει ότι θέλει στα σόσιαλ μίντια;

Κάποιοι θεωρητικοί πιστεύουν πως φασισμός είναι εκείνο το σύστημα μέσα από το οποίο η κυβέρνηση αφήνει (ως επίφαση) τα μέσα παραγωγής στα χέρια ιδιωτών, με την ίδια όμως να ελέγχει σχεδόν τα πάντα μέσα από αυστηρή ρυθμιστική νομοθεσία και εξαντλητική φορολόγηση. Κρατισμός στο έπακρο, με την επίφαση πάντα της καπιταλιστικής ελευθερίας. Ένα είδος εναλλακτικού, πιο ήπιου, κομμουνισμού δηλαδή. Ή αλλιώς, θα είναι κάτι σαν κομμουνισμός, αλλά δεν θα είναι, αφού θα νομίζετε ότι είστε ελεύθεροι…

Και έτσι ερχόμαστε στον όρο «αριστερός φασισμός», που λάνσαρε από τους πρώτους ο Habermas, για να αποστασιοποιήσει την Σχολή Φρανκφούρτης (από την οποία είχε επηρεαστεί) από την βία και τον απολυταρχισμό της άκρας αριστεράς, και της αριστερής τρομοκρατίας που άρχισε να ευδοκιμεί στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.

Τα τελευταία χρόνια ο όρος χρησιμοποιείται διεθνώς για να περιγράψει τις περίεργες και ανίερες συμμαχίες αριστερών και δεξιών (βλ. συριζανέλ), μέσα από τις οποίες κάποιοι δήθεν αριστεροί κυβερνούν με θέσεις που περισσότερο σε ακροδεξιούς ταιριάζουν παρά σε αυτούς.

Με αποτέλεσμα οι σύγχρονοι αυτοί γιαλαντζί αριστεροί (βλ. Σύριζα), που κατακεραυνώνουν τον φασισμό (στα λόγια) να χαρακτηρίζονται από την πολιτική επιστήμη ως «νεοβάρβαροι», «ερυθροφασίστες», κλπ.

Κάτι που δεν φτάνει ποτέ μέχρι τον ημιμαθή ψηφοφόρο τους, που συνεχίζει να χειροκροτεί και να τους ψηφίζει, αγνοώντας τι ακριβώς πρεσβεύουν, αρκεί που του χαϊδεύουν τα αφτιά με αριστερές κορώνες, και του υπόσχονται επιδόματα… άσχετα αν συγκυβερνούν με τον μπατριώτη ακροδεξιό (στα λόγια) Πάνο… ή ψηφίζουν ως Σύριζα την όψιμη αριστερή καγκελάριο Ραχήλ, που όμως μέχρι πρότινος ήταν στους «αιλυναράδες» Αν. Ελ.

Άβυσσος η ψυχή του Έλληνα ψηφοφόρου…

Συνεχίζω…

Ο φασισμός δεν χρειάζεται επανάσταση για να εγκαθιδρυθεί, όπως ο κομμουνισμός (κατά Μαρξ). Οι πραγματικοί φασίστες εκλέγονται, όπως εκλέχτηκαν οι Μουσολίνι και Χίτλερ. Και στη συνέχεια, επειδή απεχθάνονται την δημοκρατία και την εκπροσώπηση, κάνουν τα πάντα για να την καταργήσουν (βλ. Μουσολίνι και Χίτλερ).

Σε πραγματικά φασιστικά καθεστώτα η κρατική προπαγάνδα είναι μονοπωλιακή, και συνεχώς προειδοποιεί τον λαό για ξένους εχθρούς που τον επιβουλεύονται, ενώ τον διατηρεί σε συνεχή εγρήγορση για εσωτερικούς εχθρούς με ''άλλη άποψη'',

ΥΓ-Το 1927, ο Μουσολίνι έγραψε το «Πολιτικό και Κοινωνικό Δόγμα του Φασισμού», στο οποίο, μεταξύ άλλων, διατύπωνε πως ο 20ος αιώνας θα είναι ένας αιώνας καταστολής, ένας αιώνας αριστεράς, ένας αιώνας δηλαδή φασισμού…

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΟ YOUTUBE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΚΟΝΑ.

ΠΗΓΗ

https://athanasntomp.blogspot.com