Κρίς Σπύρου: Πουλήθηκε εκ των έσω το Μακεδονικό!...

 

Ο Μάϊκλ Δουκάκης συμφώνησε να έρθει σε επαφή με τον Άντονυ Λέικ (Anthony Lake) και την Μαντλίν Ολμπραϊτ (Madeleine Albright). Ο Λέικ και η Ολμπραϊτ ήταν κορυφαίοι σύμβουλοι του Μπιλ Κλίντον για θέματα Εξωτερικής πολιτικής και Εθνικής Ασφάλειας στην Προεδρική εκστρατεία του

1992.

Αμέσως μετά την ορκωμοσία ο Πρόεδρος Κλίντον

διόρισε τον Άντονυ Λέικ Σύμβουλο για θέματα Εθνικής Ασφαλείας στο Λευκό Οίκο
και τη Μαντλίν Ολμπραϊτ Πρέσβη της Αμερικής
στα Ηνωμένα Έθνη και αργότερα Υπουργό των Εξωτερικών.

Ενημέρωσα επίσης πολλούς ακόμη επιφανείς

Ελληνοαμερικανούς πολιτικούς ηγέτες, όπως τον Φιλ Αγγελίδη, τότε Πρόεδρο του
ισχυρού Δημοκρατικού κόμματος της Καλιφόρνιας με περισσότερα από δέκα (10)
εκατομμύρια δημοκρατικά μέλη όπως και τον Μάϊκλ Πάνος, Πρόεδρο του Δημοκρατικού
κόμματος της Πολιτείας Ιντιάνα. Όλοι τους συμφώνησαν να βοηθήσουν.

Με σκληρή επιμονή και με τη βοήθεια πολλών
άλλων Ελληνοαμερικανών οι οποίοι ήταν κοντά στον Μπιλ Κλίντον καταφέραμε να
σταματήσουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης Μπους να φέρει το θέμα της
αναγνώρισης των Σκοπίων στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για ψήφισμα,
παρότι ο Λόρενς Ιγκλμπεργκερ, τότε Υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών,
προσπάθησε να το κάνει ακόμη και στις 19 Ιανουαρίου 1993 την μέρα πριν από την
ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον.

Πρέπει να προσθέσω εδώ, ότι στη χρονική αυτή περίοδο
συναντήθηκα αρκετές φορές με τους Συμβούλους του τότε Έλληνα Πρωθυπουργού και
πέρασα τα Χριστούγεννα του ’92 και την Πρωτοχρονιά του 1993 στην Αθήνα.

Συνέβαλα επίσης και στην προετοιμασία  του τότε Έλληνα  Υφυπουργού Εξωτερικών Ανδρέα Ανδριανόπουλου,
ο οποίος ταξίδευε στη Νότιο Αμερική και στις Ηνωμένες Πολιτείες σε αναζήτηση
υποστήριξης από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και από την Ελληνοαμερικανική
ηγεσία ενάντια στην προσπάθεια της Κυβέρνησης Μπους.

Στο υπόμνημά μου προς τον κ. Τσίλα με
ημερομηνία 31/12/1992 πρότεινα στις Ηνωμένες Πολιτείες ο κ. Ανδριανόπουλος να
έρθει σε επαφή με τους Μάϊκλ Δουκάκη, Γερουσιαστή Πολ Τσόγκα, Φιλ Αγγελίδη,
Πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος Καλιφόρνιας,
Μάϊκ Πάνο, Πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος Πολιτείας Indiana, Άγγελο
Τσακόπουλο, μεγαλοεπιχειρηματία και χρηματοδότη του Μπιλ Κλίντον και του
Δημοκρατικού Κόμματος, Νικ Μητρόπουλο, Διευθυντή του πολιτικού γραφείου του
Michael Dukakis και διευθυντή της Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Χάρβαρντ και
Τζόρτζ Στεφανόπουλο, σύμβουλο επικοινωνίας του Μπιλ Κλίντον στην προεκλογική
εκστρατεία και αργότερα εκπροσώπου τύπου του Λευκού Οίκου. Στο υπόμνημά μου
συμπεριέλαβα τα τηλέφωνα σπιτιού και τα προσωπικά τηλέφωνα του καθενός τους.

Όπως αργότερα αποδείχτηκε εμείς τα «Αμερικανάκια» δεν ξέραμε πάρα πολλά
για το τι ακριβώς συνέβαινε με το Μακεδονικό θέμα. Είναι τώρα όμως ξεκάθαρο ότι
η τότε Ελληνική Κυβέρνηση εργαζόταν με αντιφατικές στρατηγικές.

Δημόσια και επίσημα, η τότε Ελληνική Κυβέρνηση
εργαζόταν να αποτρέψει την Κυβέρνηση Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της  Μακεδονίας». Παρασκηνιακά όμως ο τότε
Πρωθυπουργός συζητούσε ένα σύνθετο όνομα που θα ήταν κάπως παραδεκτό και θα
είχε λιγότερο πολιτικό κόστος. Το σύνθετο όνομα όμως περιείχε και την Ελληνική
λέξη Μακεδονία.

Είναι τώρα προφανές ότι αυτή η στρατηγική
εφαρμόστηκε παρασκηνιακά για αρκετό χρονικό διάστημα από τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό.
Ακούστε τι είπε σε πρόσφατη δήλωσή του ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος
Αντώνης Σαμαράς, στην εκπομπή «Οι φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά στο τηλεοπτικό κανάλι “MEGA” στις 16/11/2004.

Είπε ο κύριος Σαμαράς: «Εκείνη την στιγμή στη σύσκεψη αυτή (6 Μαρτίου) ενόψει του γεγονότος ότι εγώ έπρεπε σε τρεις ημέρες να πάω στις Βρυξέλες να συζητήσω με Μπέικερ και
Υπουργούς των Εξωτερικών, ο Μητσοτάκης λέει πρέπει να έχουμε μια δεύτερη γραμμή
άμυνας. Τι θα γίνει εάν οι Αμερικανοί δεν θελήσουν να αναγνωρίσουν αυτό το
οποίο έχουν αναγνωρίσει οι Ευρωπαίοι, τους τρεις όρους;

«Μα δεν υπάρχει περίπτωση να μην το δεχθούν παρά εάν εμείς δεν δώσουμε την μάχη.» Μου λέει: «δεν σου κρύβω, παρουσία των άλλων, ότι εγώ το θέμα του ονόματος δεν το θεωρώ
σημαντικό.» Λέω τότε: «κύριε Πρόεδρε, μου λέτε αυτό που έχετε πει στον Ελληνικό λαό, αυτό που έχει αποφασίσει το Συμβούλιο των πολιτικών Αρχηγών, αυτό το οποίο λέτε εσείς προς τον Ελληνικό λαό, άλλο τι μας λέτε εδώ, να βγω εγώ και να πω τα αντίθετα στο εξωτερικό; Πώς
θα το κάνω; Πηγαίνω έξω και, κύριε Παπαχελά, ποτέ δεν έχω αισθανθεί τόσο άσχημα
και δεν θα ήθελα ποτέ άλλος Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών να αισθανθεί το
ίδιο άσχημα. Έγινα περίγελος. Με ρωτούσε ο κύριος Ντελόρ με υπονοούμενα, με
ρωτούσε ο κύριος Πόστ του Λουξεμβούργου, με ρωτούσε ο Γκένσερ, με ρωτούσε ο
κύριος Κόλλινς της Ιρλανδίας και μου λέγανε, καλά Αντώνη, εδώ μας λες άλλα και
μαθαίνουμε από το κέντρο ότι άλλη είναι η γραμμή. Είχανε ήδη αρχίσει οι
διαρροές ότι μην ακούτε τον Σαμαρά, αυτός έχει την θέση όνομα, εμάς δεν μας
νοιάζει».

Στο πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του κ. Σταύρου
Τζίμα με τίτλο «Η κατάρρευση της
Γιουγκοσλαβίας και οι Ελληνικές φαντασιώσεις, Ελλάς – Σερβία – Ορθοδοξία» δήλωσε
ο πρώην Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Αλλά το πρόβλημα του ονόματος είναι η μεγαλύτερη ανοησία των αιώνων.
Διότι εμείς τους λέγαμε ήδη Σλαβομακεδόνες. Πρέπει να ξέρετε ότι το όνομα
Σλαβομακεδόνας ήταν το επίσημο όνομα του Υπουργείου Εξωτερικών. Εμείς τους το
δώσαμε. Και μετά θυμηθήκαμε ότι δεν πρέπει να περιέχεται η λέξη Μακεδονία μέσα
στο όνομα. Εγώ από την αρχή τους είπα ότι αυτό είναι μια ανοησία και δεν έχουμε
κανένα λόγο εμείς όχι μόνο να δώσουμε τα ρέστα μας, αλλά να ξοδέψουμε τίποτα
από το σημαντικό κεφάλαιο της εξωτερικής μας πολιτικής που είχαμε διαμορφώσει
τότε, για το όνομα.»

Κυρίες και κύριοι, είναι γεγονός ότι όταν
εμείς αγωνιζόμασταν να αποτρέψουμε την Κυβέρνηση Μπους, η τότε Ελληνική
Κυβέρνηση συζητούσε με άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να βρουν διαφορετικό τρόπο για
την αναγνώριση των Σκοπίων ως νέο κράτος από την Ενωμένη Ευρώπη, γιατί η στάση
της Ευρώπης ήταν ξεκάθαρη. «Όχι», η λέξη
Μακεδονία στην ονομασία του κράτους των Σκοπίων. Τελεία και παύλα. Ο μόνος
άλλος φορέας αναγνώρισης ήταν τα Ηνωμένα Έθνη! Έτσι και έγινε.

Στις 22 Ιανουαρίου 1993, δύο μέρες μετά την
ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον όπου παρευρέθηκα κι εγώ και σχεδόν όλοι οι άλλοι Ελληνοαμερικανοί
παράγοντες, και πριν τελειώσουν οι τελετές ορκωμοσίας στην Ουάσιγκτον, ανακοινώθηκε
επίσημα η αίτηση των Σκοπίων στα Ηνωμένα Έθνη να αναγνωριστεί η περιοχή τους ως
νέο κράτος με την ονομασία «Δημοκρατία
της Μακεδονίας».

Πώς και γιατί απεφάσισε
η κυβέρνηση των Σκοπίων να παρακάμψει την Ενωμένη Ευρώπη; Θα περιμένετε για το
βιβλίο μου!

Δύο μέρες αργότερα στις 24 Ιανουαρίου 1993
τρεις μεγάλες χώρες της Ενωμένης Ευρώπης η Αγγλία, η Γαλλία και η Ισπανία με τη
σύμφωνη γνώμη της τότε Ελληνικής κυβέρνησης πρότειναν αναγνώριση των
Σκοπίων  από τα Ηνωμένα Έθνη με μια δήθεν
«συμβιβαστική ονομασία.» Πρότειναν  αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της
Μακεδονίας» (FYROM).

Ορίστε το κόλπο! Τα Σκόπια προτείνουν το
απαράδεκτο και οι προσυμφωνημένοι Ευρωπαίοι σπεύδουν να σώσουν την κατάσταση
προτείνοντας μια δήθεν «συμβιβαστική
λύση». 

Πώς και γιατί αποφάσισαν οι τρεις αυτές
κυβερνήσεις να κάνουν την επίσημη αυτή «συμβιβαστική»
πρόταση στα Ηνωμένα Έθνη; Μήπως είχαν επίσημα ψηφίσει οι ηγέτες της Ευρώπης να
αλλάξουν στάση και να αναγνωρίσουν τα Σκόπια με όνομα που περιείχε τη λέξη
Μακεδονία; Ασφαλώς όχι. Το κάνανε εν ονόματι της Ενωμένης Ευρώπης; Ασφαλώς
όχι!! Τότε πώς έγινε;

Φαίνεται ότι όλα είχαν προσυμφωνηθεί
παρασκηνιακά. Η τότε Ελληνική Κυβέρνηση, η τότε Κυβέρνηση των Σκοπίων και οι
τότε ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης τα είχαν βρει για μια σύνθετη ονομασία η οποία
περιείχε το όνομα «Μακεδονία» . Αυτό
που παρέμεινε σε εκκρεμότητα ήταν η θέση του Μπιλ Κλίντον και της κυβέρνησής
του.

Τι έγινε όμως με την ομόφωνη απόφαση των
πολιτικών ηγετών της Ελλάδος; Τι έγινε η περίφημη δήλωση του Πέτρου Μολυβιάτη
εν ονόματι του Συμβουλίου των Ελλήνων πολιτικών Αρχηγών ότι η Ελλάδα δεν θα
αναγνωρίσει τα Σκόπια «εάν η ονομασία
περιέχει την λέξη «Μακεδονία»; Είχαν επίσημα αλλάξει στάση οι Έλληνες
πολιτικοί ηγέτες; Ασφαλώς όχι!! Είχε ψηφίσει το Υπουργικό Συμβούλιο της
Ελληνικής Κυβέρνησης να αλλάξει την θέση που είχε πάρει στις 4 Δεκεμβρίου 1991;
Ασφαλώς όχι! Είχαν αλλάξει την θέση τους οι Υπουργοί Εξωτερικών της Ευρώπης που
είχαν ψηφίσει στις 16 Δεκεμβρίου να μην υπάρχει η λέξη Μακεδονία στο
νέο-ιδρυθέν κράτος των Σκοπίων; Ασφαλώς όχι!

Το θέμα Κλίντον όμως ήταν το πιο σοβαρό. Ο Μπιλ
Κλίντον είχε δεσμευτεί στους Ελληνοαμερικανούς υποστηρικτές του και ο Πρόεδρος Κλίντον
θα τηρούσε την δέσμευσή του. Γι’ αυτό είμαι απόλυτα σίγουρος.

Επομένως οι αρχιτέκτονες της συμβιβαστικής
λύσης ρισκάρανε το βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας από την Κυβέρνηση Κλίντον εάν
προτείνανε αναγνώριση των Σκοπίων με ονομασία που περιείχε την λέξη «Μακεδονία». Μόνον οι Ελληνοαμερικανοί
ηγέτες μπορούσαν να αποδεσμεύσουν τον Μπιλ Κλίντον. Εξάλλου αυτοί τον δέσμευσαν
στις 3 Οκτωβρίου 1992. Σας θυμίζω την προαναφερθείσα επίσημη και πεντακάθαρη
θέση του Μπιλ Κλίντον.

Κατασκευάσθηκε λοιπόν προσεκτικά ένας
σύγχρονος «Δούρειος Ίππος»!

Ακούστε τι έγινε. Δεν ξέρω ακριβώς πόσες ώρες
μετά την ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον στο αξίωμα του Προέδρου των Ηνωμένων
Πολιτειών είχαν περάσει όταν οι αντιπρόσωποι της θέσης της τότε Κυβέρνησης της Ελλάδος
(paid lobbyists) στην Ουάσιγκτον κ.κ. «Manatos
& Manatos” δημιούργησαν μια «Πρόχειρη
Ειδική Επιτροπή» με την ονομασία «Πρόχειρη
Αμερικανο-Ελληνική Επιτροπή Ηγεσίας», «Ad
hoc American Hellenic Leadership Committee”.

Ποια ήταν τα μέλη αυτής της «Πρόχειρης Επιτροπής»  και ποιος ήταν ο αρχηγός τους, δεν έμαθα
ποτέ. Αυτό που ξέρω είναι το εξής: Εκ μέρους αυτής της πρόχειρης επιτροπής η
εταιρεία «Μάνατος και Μάνατος»
ζήτησε από εκλεγμένους πολιτικούς, επιχειρηματίες και Δημοτικούς άρχοντες όλοι
τους επιφανείς Ελληνοαμερικανοί να συνυπογράψουν επιστολή που απευθυνόταν στον
Πρόεδρο Κλίντον και του ζητούσε να υποστηρίξει τη «νέα θέση» της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης για «συμβιβαστική λύση» στο ζήτημα της αναγνώρισης του ονόματος των
Σκοπίων.

Η επιστολή είχε συνταχθεί και είχε διατυπωθεί
τόσο προσεκτικά που μπροστά της ο «Δούρειος
Ίππος» έμοιαζε ως μια ερασιτεχνική εφεύρεση! 

Παρόλα αυτά το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Ο Μπιλ
Κλίντον θα έπρεπε να υποστηρίξει την νέα θέση της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης
στην ονομασία του νέου κράτους των Σκοπίων, παρότι η συμβιβαστική λύση περιείχε
το Ελληνικό όνομα «Μακεδονία».

Η απευθυνόμενη επιστολή προς τον Πρόεδρο
Κλίντον είχε ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1993 έξι μέρες μετά την ορκωμοσία του.
Είναι τόσο επιδέξια γραμμένη και περιέχει τόσα πατριωτικά μηνύματα που αν δεν
είσαι γνώστης των πραγμάτων και «γάτα»
στα πολιτικά υπονοούμενα ποτέ δεν θα καταλάβεις ότι με την συνυπογραφή σου
συμβάλλεις σε μια κολοσσιαία εθνική προδοσία! Και όμως αυτό ακριβώς ήταν.

Όταν εγώ έλαβα την απευθυνόμενη επιστολή προς
τον Πρόεδρο Κλίντον στις 26 Ιανουαρίου 1992 και μου ζητήθηκε να την συνυπογράψω,
οι συγγραφείς και οι υποστηρικτές της είχαν ήδη εξασφαλίσει την υπογραφή σχεδόν
50 επιφανών Ελληνοαμερικανών συμπεριλαμβανομένου και του Μάϊκλ Δουκάκη.

Ασφαλώς η επιστολή περιείχε και την
κοινοποίησή της στον Warren Christopher (Γουόρεν Κρίστοφερ) τότε Υπουργό
Εξωτερικών ΗΠΑ, Anthony Lake (Άντονυ Λέικ) τότε Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του
Λευκού Οίκου, και Δρ. Madeleine Albright (Μαντλίν Ολμπραϊτ), τότε Πρέσβη των
ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη.

Διάβασα προσεκτικά την προτεινόμενη επιστολή
που μου ζητούσαν να συνυπογράψω. Όταν ρώτησα τον κύριο Μάνατο τι είναι η
προτεινόμενη «συμβιβαστική» ονομασία
μου απάντησε «Former

Yugoslav Republic of Macedonia - FYROM» «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». «Μα αυτή η
ονομασία περιέχει την Ελληνική λέξη Μακεδονία!» είπα στον Μάνατο. «Τι να σου πω Πρόεδρε…» μου απάντησε. Εκείνη
την στιγμή είπα μέσα μου «Ώρα καλή Ελληνική
μας Μακεδονία». Ασφαλώς δεν δέχτηκα να την συνυπογράψω και η επιστολή εστάλη
στον Πρόεδρο Κλίντον χωρίς την δική μου υπογραφή.

Κατάλαβα αμέσως όμως, ότι εάν τα Ηνωμένα Έθνη
αναγνώριζαν τα Σκόπια ως νέο κράτος με όνομα που περιείχε τη λέξη «Μακεδονία» θα γεννιόταν για πρώτη φορά
στην ιστορία μια νέα χώρα με την ονομασία «Μακεδονία»και δεν θα ήταν Ελληνική.

Με άλλα λόγια, η νοτιότερη περιοχή της
Γιουγκοσλαβίας θα αναγνωριζόταν από τα Ηνωμένα Έθνη ως χώρα με το όνομα «Μακεδονία» και η Ελληνική περιοχή της
Μακεδονίας θα ήταν πια απλώς μια διοικητική περιφέρεια. Μια διοικητική περιφέρεια
η οποία στο μέλλον θα διεκδικείται από το νεοσύστατο κράτος ως κατεχόμενη
περιοχή.

Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι οι περισσότεροι αν
όχι όλοι που πρόσφεραν την υπογραφή τους δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο για να
μελετήσουν το ακριβές κείμενο της επιστολής
και υπέγραψαν καλή τη πίστη νομίζοντας ότι υπογράφουν για το συμφέρον
της Ελλάδας. Άλλωστε η υπογραφή ζητήθηκε και δόθηκε τηλεφωνικά!!

Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα τρίμηνο γεμάτο
παραπληροφόρηση και αποπροσανατολισμό της Ελληνικής κοινής γνώμης.

Για περισσότερους από τρεις μήνες οι
συζητήσεις και οι «αγώνες» περιστρέφονταν
γύρω από δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα. Σημαίες, σύμβολα, παληκαρισμοί, μαγκιές,
Τουρκικές παρενοχλήσεις οτιδήποτε άλλο παρά το όνομα Μακεδονία απασχολούσαν την
κοινή γνώμη της Γενέτειρας.

Τελικά η μάσκα έπεσε. Στις 7 Απριλίου 1993
επίσημα πια, με επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εν
ονόματι της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών κ. Μιχάλης
Παπακωνσταντίνου, ανήγγειλε γραπτώς στα Ηνωμένα Έθνη ότι η Ελληνική κυβέρνηση
αποδέχεται την συμβιβαστική πρόταση με την οποία τα Ηνωμένα Έθνη θα
αναγνωρίσουν το νοτιότερο τμήμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας ως νέο κράτος με την
ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική
Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Την ίδια μέρα, στις 7 Απριλίου 1993 η Γενική
Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε την αναγνώριση του νέου κράτους και φυσικά
έτσι ψήφισε και ο αντιπρόσωπος της Ελλάδος στα Ηνωμένα Έθνη, έτσι ψήφισε και η
Ελλάδα! Να ονομαστούν τα Σκόπια «Πρώην
Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.»

Εκείνη την ημέρα Κυρίες και Κύριοι ένα
κομμάτι από την Ελληνικότητά μου πέθανε.

Έτσι λοιπόν, εάν σας ρωτήσει κανείς πότε
αναγνωρίστηκε και «νομιμοποιήθηκε» το
πρώτο και μόνο μη Ελληνικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία», να του πείτε στις 7 Απριλίου 1993, στην Νέα Υόρκη των
Ηνωμένων Πολιτειών.

Αν σας ρωτήσει ποια ήταν η θέση της Ελλάδος,
να πείτε ότι  ψήφισε υπέρ!

Αν σας ρωτήσει πώς ψήφισε η Αμερική να του
πείτε και αυτή ψήφισε υπέρ.

Αν σας ρωτήσει γιατί οι  Ελληνοαμερικανοί φίλοι του Μπιλ Κλίντον του
ζήτησαν να αλλάξει την θέση που είχε πάρει στις 3 Οκτωβρίου 1992, να του πείτε:
γιατί η τότε Ελληνική κυβέρνηση τους ζήτησε να το κάνουν!

Ακούστε προσεκτικά παρακαλώ, κυρίες και
κύριοι, τι είπε ο τότε πανίσχυρος Αμερικανός βουλευτής και Πρόεδρος της Επιτροπής
Εξωτερικών Υποθέσεων του Αμερικανικού Κογκρέσου, κ. Lee Hamilton (Λι Χάμιλτον)
όπως γράφτηκε στην ανταπόκριση του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου στην ημερήσια
εφημερίδα «Πρωινή» της Νέας Υόρκης,
λίγες μέρες μετά την επίσημη αναγνώριση του νέου Κράτους από τα Ηνωμένα Έθνη.

Είπε ο κύριος Χάμιλτον: «ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΑΤΕ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ. ΜΑΣ
ΑΦΗΣΑΤΕ ΣΥΞΥΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΑΣ»

Η ανταπόκριση του Μιχάλη Ιγνατίου στην Πρωινή
λέει: «ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ: Η Ελληνική
κυβέρνηση έχασε μοναδική ευκαιρία να κερδίσει σημαντικά πλεονεκτήματα στη μάχη
των Σκοπίων, όταν λόγω ασυνεννοησίας με την Ουάσιγκτον και ερασιτεχνικών
χειρισμών δέχθηκε τον «έντιμο συμβιβασμό» χωρίς να περιμένει τη δημοσιοποίηση
της θέσης της νέας αμερικανικής κυβέρνησης.

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, Λι Χάμιλτον, δήλωσε στη
διάρκεια εκδήλωσης Ελληνοαμερικανών στο Λος Άντζελες, ότι ο ίδιος αλλά και
στελέχη της κυβέρνησης Κλίντον εξεπλάγησαν από την απόφαση της κυβέρνησης
Μητσοτάκη να μην επιμείνει στη γνωστή θέση της για την ονομασία και αντίθετα να
αποδεχθεί τη διαδικασία της διαιτησίας και της όποιας απόφασης των μεσολαβητών
Σάιρους Βάνς  και Λόρδου Όουεν.

«Ο Αμερικανός βουλευτής, που θεωρείται ένας από τους λίγους πολιτικούς που
γνωρίζουν τα ελληνικά εθνικά θέματα, ιδιαίτερα το Κυπριακό και το πρόβλημα που
δημιουργούν τα Σκόπια, είπε ότι η πλειοψηφία των βουλευτών και των γερουσιαστών
«είχαν πειστεί για τις δίκαιες θέσεις της Ελλάδας» και τις υποστήριξαν μάλιστα
εγγράφως, υπογράφοντας κείμενο επιστολής προς τον Πρόεδρο Τζόρτζ Μπους.

«Όπως εξήγησε ο κ. Χάμιλτον, «το Κογκρέσο ενημερώθηκε σωστά από την Ελληνοαμερικανική
κοινότητα», τα μέλη της οποίας πίεσαν με διάφορους τρόπους τους βουλευτές και
τους γερουσιαστές, οι οποίοι πείστηκαν ότι το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων
ήταν στην πραγματικότητα η κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας.

Ο Αμερικανός βουλευτής βλέπει «διαφωνία μεταξύ των θέσεων της Αθήνας και της
Ομογένειας» αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι μόνοι που απέμειναν να επιμένουν για
μη χρήση του ονόματος της Μακεδονίας είναι οι Ελληνοαμερικανοί.

Ο κ. Χάμιλτον κατέληξε λέγοντας ότι ακριβώς λόγω της αποδοχής από την Αθήνα
συμβιβαστικής λύσης, ούτε το Κογκρέσο, ούτε η Κυβέρνηση Κλίντον μπορούν πια να
βοηθήσουν, υπονοώντας  ότι δεν ισχύουν οι
προεκλογικές δεσμεύσεις του Αμερικανού Προέδρου».

Στις 22 Φεβρουαρίου 1994 ο αείμνηστος παλαίμαχος
στρατηγός εν αποστρατεία Ελευθέριος Παπαγιαννάκης με επιστολή του προς τον
Πρέσβη της Αυστραλίας στην Αθήνα αναρωτήθηκε πως η Αυστραλία αναγνώρισε τα
Σκόπια ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της  Μακεδονίας.

Στις 28 Μαρτίου 1994 ο Αυστραλός Πρέσβης στην
Αθήνα C.A. Edwards απάντησε στο στρατηγό Παπαγιαννάκη ως εξής:

«Στρατηγέ μου,

Το γράμμα σας με ημερομηνία 22 Φεβρουαρίου με εντυπωσίασε με την ειλικρίνεια με την οποία εκφράσατε τα αισθήματά σας προς την Αυστραλία και τους Αυστραλούς που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία της Ελλάδος.

Είναι μεγάλο κρίμα που άνθρωποι όπως εσείς που έχουν τόσο δυνατά αισθήματα για τη χώρα μου αισθάνονται ότι κατά κάποιο τρόπο η πρόσφατη απόφαση της Αυστραλίας να αναγνωρίσει την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM) αποτελεί με οποιοδήποτε τρόπο κτύπημα κατά της Ελλάδος. Από την πλευρά της η Κυβέρνηση της Αυστραλίας δεν αισθάνεται ότι η απόφασή της ήταν με οποιοδήποτε τρόπο κατά των συμφερόντων της Ελλάδας.

Στην πραγματικότητα λαμβάνοντας την απόφασή της η κυβέρνηση κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να ανταποκριθεί στις επιθυμίες της Ελλάδας. Καθώς πιθανώς προσέξατε το όνομα με το οποίο αναγνωρίσαμε τη χώρα ήταν το ίδιο όνομα με εκείνο που χρησιμοποίησε η ίδια η Ελλάδα στην δική της αναγνώριση και σε όλες τις άλλες δοσοληψίες που έχει με αυτή τη χώρα».

Μετά από όλα αυτά, αγαπητοί μου Ροταριανοί
φίλες και φίλοι, τώρα ξέρετε για την Μακεδονία μας:

Ξέρετε τι κάνανε οι Ελληνοαμερικανοί,

Ξέρετε τι κάνανε οι Αμερικανοί,

Ξέρετε τι κάνανε οι Ευρωπαίοι,

Ξέρετε τι κάνανε οι Σκοπιανοί και

ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΚΑΝΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΝΤΟΠΙΑΝΟΙ!!

Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε.

πηγη
http://www.logiosermis.net/2015/07/makedoniko.html#.WmkKQGtpG9J