Σαν τον Διογένη ψάχνω...

Γράφει ο Λευκός Λύκος

Περπατώντας στην Αθήνα του 2018, μάταια έψαχνα να βρω το Μνημείο των Αγωνιστών της Επαναστάσεως του 1821, που με το αίμα τους κατάφεραν την απελευθέρωση της Φυλής από τον Οθωμανικό ζυγό, το Μνημείο των Ηρώων των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-13 με την θυσία των οποίων τριπλασιάστηκε η Ελλάς και απελευθερώθηκε το μεγαλύτερο τμήμα της  Μακεδονίας μας, το Μνημείο των Πολεμιστών του 1940 που με το αίμα τους γράφτηκαν οι ενδοξότερες σελίδες της νεότερης Ιστορίας μας. Πουθενά όμως. Τίποτα απολύτως. 

Δεν μπορεί, λέω, μάλλον δεν έψαξα καλά, δεν μπορεί οι Έλληνες που είναι πατριώτες να μην έχουν τιμήσει τους προγόνους τους με την ανέγερση Μνημείων και Μουσείων, που σε ακριβώς αυτό αποσκοπούν, στην διατήρηση της Μνήμης και στην ένδειξη Σεβασμού και Τιμής. 

Έψαχνα να βρω έστω το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του ηγέτη που διαμόρφωσε την παγκόσμια Ιστορία, που με το πέρασμά του άλλαξε ολόκληρους λαούς και δημιούργησε το σύμπαν του μεγάλου ελληνιστικού κόσμου! Ουδέν και σε αυτή μου την αναζήτηση. Πληροφορήθηκα δε, ότι εδώ και είκοσι χρόνια υπάρχει έτοιμος ο έφιππος ανδριάντας του μεγάλου Στρατηλάτη, αλλά ο Δήμος Αθηναίων δεν βρίσκει χώρο για να τον τοποθετήσει! 

Συνεχίζοντας τους περιπάτους μου στην πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους (με την διεθνώς αναγνωρισμένη ονομασία «Γραικία», για να μην ξεχνιόμαστε) δεν βρήκα ούτε τον ανδριάντα του πρώτου Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια, χωρίς τον οποίο δεν θα υπήρχε αυτό το κράτος, ούτε τον ανδριάντα του Ι. Μεταξά (πως θα ήταν δυνατό θα σκεφτόταν κάποιος) εκείνου του «φασίστα» που όταν πέθανε (ή τον πέθαναν) έκλαιγε όλος ο λαός, που έχασε τον αξιότερο κυβερνήτη του, μετά τον Καποδίστρια. 

Δεν βρήκα τίποτα που να θυμίζει τόσο την Αρχαία και Μεσαιωνική, όσο και την Νεότερη ιστορία του Έθνους μας. 

Έψαξα να βρω, έστω, το Μουσείο του Ολοκαυτώματος του Ποντιακού Ελληνισμού, αλλά εις μάτην. Το Μουσείο του Ολοκαυτώματος των Μικρασιατών, αλλά πουθενά, λες και άνοιξε η γη και το κατάπιε! Το Μουσείο της Ηρωίδας Ελληνίδας Μάνας, που πρόθυμα έστελνε τους γιους της να πολεμήσουν και να αφήσουν τα κοκκαλάκια τους στα βουνά της Πίνδου και της Βορείου Ηπείρου και η ίδια να κουβαλά τα πυρομαχικά, αλλά και πάλι για μια ακόμα φορά δεν βρήκα τίποτα!

Βρήκα όμως «κόκκινους αγγέλους» και «εκπεσόντες ικάρους», βρήκα αγάλματα και ανδριάντες αγνώστων και ξένων στην ιστορία μας προσωπικοτήτων, βρήκα γλυπτά που σε τίποτα δεν αποδίδουν το ελληνικό πνεύμα, χρώμα, αισθητική και κάλλος, βρήκα και ανθρώπους πολλούς που ανενόχλητα ήρθαν από την άκρη της γης για να γεμίσουν τους δρόμους με την πραμάτεια τους και την ατμόσφαιρα με τους ήχους του «πολιτισμού τους»!

Βρήκα Νεοέλληνες ράθυμους και επαναπαυμένους που θεωρούν ότι τίποτα από όλα αυτά δεν έχουν σημασία, επιτρέποντας όμως δια της ψήφου και της ανοχής τους σε όλους εκείνους τους «πρόθυμους» να συνεχίζουν να βάλλουν εναντίον αυτού του Έθνους, που κάποτε ήταν Μεγάλο και Πρωτοπόρο.

Μέχρι και Μνημείο (πεσόντων?) της ΕΡΤ βρήκα, αλλά ακόμα για Έλληνες και για Ελλάδα σαν τον Διογένη ψάχνω!

 ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ

ΜΝΗΜΕΙΟ «ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ»

ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

ΜΝΗΜΕΙΟ «ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ»

ΣΥΜΒΟΛΗ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ και ΜΕΞΗ (ΧΙΛΤΟΝ)

ΜΝΗΜΕΙΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ Χοσέ Χερβάσιο Αρτίγας

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΜΝΗΜΕΙΟ ΕΡΤ

 

 

http://diplospelekys.blogspot.gr