Στρέβλωση παρατηρήθηκε στην ζώνη Kuiper, απο πλανητικό σώμα μάζας Γης - Άρη...

Φωτογραφία Εξωφύλλου: Ένα πλανητικό αντικείμενο μάζας του μεγέθους του Άρη θα ήταν αρκετό για να παράγει τις παρατηρούμενες διαταραχές στη μακρινή ζώνη Kuiper. (Εικόνα: Heather Roper / LPL)
Ένα άγνωστο, αόρατο "πλανητικό μαζικό αντικείμενο" εικάζεται οτι κρύβεται στις εξωτερικές περιοχές - παρυφές του ηλιακού μας συστήματος, σύμφωνα με νέα έρευνα για τις τροχιές μικρών πλανητών που θα δημοσιευθούν στην Αστρονομική Εφημερίδα.
Αυτό το αντικείμενο ή πλανητικό σώμα,θα ειναι διαφορετικό (και πολύ πιο κοντά) από τον λεγόμενο Έννατο Πλανήτη, έναν πλανήτη του οποίου η ύπαρξη ακόμη περιμένει επιβεβαίωση.
Στο έγγραφο, οι Kat Volk και Renu Malhotra του Σεληνιακού και Πλανητικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημίου της Αριζόνα ή LPL παρουσιάζουν ατράνταχτες ενδείξεις ενός πλανητικού σώματος που δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί, με μάζα, κάπου μεταξύ αυτής του Άρη και της Γης. 
Η μυστηριώδης μάζα, όπως δείχνουν οι συγγραφείς, έχει αποκαλύψει την παρουσία της (προς το παρόν) μόνο με τον έλεγχο των τροχιακών επιπέδων ενός πληθυσμού διαστημικών πετρωμάτων γνωστών ως αντικείμενα Kuiper Belt Οbjects ή ΚΒΟ στα παγωμένα περίχωρα του ηλιακού συστήματος. 

Ενώ τα περισσότερα ΚΒΟ (ειναι τα συντρίμμια που απέμειναν από τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος), περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο με τροχιακές κλίσεις που υπολογίζονται.
Αυτό οι αστρονόμοι το αποκαλούν “το αμετάβλητο επίπεδο του ηλιακού συστήματος” ( invariable plane of the solar system),και υσχίει για τα πιο απομακρυσμένα αντικείμενα της Ζώνης Kuiper.Στην έρευνα τους, ο Βόλκ και ο Μαλότρα ανακάλυψαν,οτι έχουν κλίση μακριά από το αμετάβλητο επίπεδο κατά περίπου οκτώ μοίρες. 
Με άλλα λόγια, ΚΑΤΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΡΕΒΛΩΝΕΙ ΤΟ ΜΕΣΟ ΤΡΟΧΙΑΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

"Η πιο πιθανή εξήγηση για τα αποτελέσματά μας είναι ότι υπάρχει κάποια αόρατη μάζα", λέει ο Volk, μεταδιδακτορικός συνεργάτης της LPL και κύριος συγγραφέας της μελέτης. 
"Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, κάτι τόσο μαζικό όσο ο Άρης θα χρειαζόταν για να προκαλέσει το στρέβλωμα που μετρήσαμε". 
Η ζώνη Kuiper βρίσκεται πέρα ​​από την τροχιά του Ποσειδώνα και εκτείνεται σε μερικές εκατοντάδες αστρονομικές μονάδες, ή AU, με ένα AU αντιπροσωπεύεται η απόσταση μεταξύ της Γης και του ήλιου. 
Όπως και ο ξαδέλφος του εσωτερικού ηλιακού συστήματος, η ζώνη των αστεροειδών μεταξύ του Άρη και του Δία, η ζώνη Kuiper φιλοξενεί έναν τεράστιο αριθμό μικρών πλανητών, κυρίως μικρά παγωμένα σώματα (οι πρόδρομοι των κομητών) και μερικούς πλανήτες νάνους.


Τα γνωστά εώς τώρα πλανητικά σώματα της ζώνης Kuiper...



Η θέση της ζώνης kuiper..

Για τη μελέτη, ο Volk και ο Malhotra ανέλυσαν τις γωνίες κλίσης των τροχιακών επιπέδων περισσότερων από 600 αντικειμένων στη ζώνη Kuiper προκειμένου να προσδιορίσουν την κοινή κατεύθυνση για την οποία όλα αυτά τα τροχιακά επίπεδα εχουν αλλάξει. 
Το Precession αναφέρεται στη αργή αλλαγή ή την "ταλάντευση" στον προσανατολισμό ενός περιστρεφόμενου αντικειμένου. 
Τα ΚΒΟ λειτουργούν με έναν ανάλογο τρόπο με τις περιστρεφόμενες κορυφές, εξηγεί ο Malhotra, καθηγητής επιστήμης της Louise Foucar Marshall, καθηγητής πλανητικών επιστημών του Regents στο LPL. 
"Φανταστείτε ότι έχετε πολλές και πολλές ταχέως περιστρεφόμενες σφαίρες, και δίνετε σε κάθε μια,ένα ελαφρύ σφύριγμα", λέει. 

"Εάν στη συνέχεια λάβετε ένα στιγμιότυπο από αυτά, θα διαπιστώσετε ότι οι άξονες περιστροφής τους θα έχουν διαφορετικούς προσανατολισμούς, αλλά κατά μέσο όρο θα δείχνουν στο τοπικό βαρυτικό πεδίο της Γης. 
"Αναμένουμε ότι κάθε τροχιά γωνίας κλίσης των ΚΒΟ θα έχει διαφορετικό προσανατολισμό, αλλά κατά μέσο όρο θα δείχνουν κάθετα στο επίπεδο που καθορίζεται από τον ήλιο και τους μεγάλους πλανήτες". 
Αν σκεφτόταν κανείς το μέσο τροχιακό επίπεδο αντικειμένων στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα ως ισιο φύλλο, θα έπρεπε να είναι αρκετά επίπεδα ως 50 AU, σύμφωνα με τον Volk. 

"Αλλά ξεπερνώντας από 50 σε 80 AU, διαπιστώσαμε ότι το μέσο πλάνο στην πραγματικότητα στρεβλώνεται σε σχέση με το αμετάβλητο πλάνο",μας εξηγεί. "Υπάρχει μια σειρά από αβεβαιότητες για το μετρημένο πλανητικό πεδίο.Αλλά και 1 ή 2% πιθανότητα ότι αυτό είναι απλώς ένα στατιστικό σφάλμα του περιορισμένου παρατηρητικού δείγματος των ΚΒΟ". 
Με απλά λόγια ομως,το αποτέλεσμα είναι οτι πρόκειται πιθανότατα για ένα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ παρά για ένα στατιστικό σφάλμα. 
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, ένα αντικείμενο με τη μάζα του Άρη σε τροχιά γύρω στο 60 AU από τον ήλιο σε μια τροχιά που έχει κλίση περίπου 8 βαθμών (στο μέσο επίπεδο των γνωστών πλανητών) έχει επαρκή βαρυτική επίδραση για να στρέψει το τροχιακό επίπεδο των μακρινών ΚΒΟ σε περίπου 10 AU σε κάθε πλευρά.

"Οι παρατηρούμενες μακρινές ΚΟΒ συγκεντρώνονται σε δακτύλιο περίπου 30 AU και θα αισθανόταν τη βαρύτητα ενός τέτοιου πλανητικού μαζικού αντικειμένου με την πάροδο του χρόνου", δήλωσε ο Volk, υποθέτοντας ότι μια πλανητική μάζα που προκαλεί την παρατηρούμενη απόκλιση δεν είναι παράλογη σε όλη αυτήν την απόσταση".Αυτό αποκλείει το ενδεχόμενο,το υποτιθέμενο αντικείμενο στην περίπτωση αυτή να είναι ο υποθετικός Έννατος Πλανήτης, του οποίου η ύπαρξη έχει προταθεί με βάση άλλες παρατηρήσεις. 
Αυτός ο πλανήτης προβλέπεται να είναι πολύ πιο μαζικός (περίπου 10 μάζες της γης) και πολύ πιο μακριά από 500 έως 700 ΑΕ.

"Αυτό είναι πολύ μακριά για να επηρεάσει αυτές τις KBO", δήλωσε ο Volk. "Σίγουρα πρέπει να είναι πολύ πιο κοντά από 100 ΑΕ για να επηρεάσει ουσιαστικά τις ΚΟΑ σε αυτό το εύρος." Επειδή ένας μεγαλύτερος πλανήτης, εξ ορισμού, πρέπει να έχει καθορίσει την τροχιά του από μικρούς πλανήτες, όπως οι ΚΒΟ, οι συγγραφείς αναφέρουν την υποθετική μάζα ως πλανητικά μαζικό (μεγάλο δηλαδή) αντικείμενο. 
Τα δεδομένα επίσης δεν αποκλείουν την πιθανότητα ότι ή αλλαγή αυτή θα μπορούσε να προκύψει από περισσότερα από ένα πλανητικά μαζικά αντικείμενα. Γιατί λοιπόν δεν το βρήκαμε ακόμα; Πιθανότατα, σύμφωνα με τους Malhotra και Volk, επειδή δεν έχουμε ακόμη ψάξει ολόκληρο τον ουρανό για μακρινά αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος. 

Το πιο πιθανό μέρος που θα μπορούσε να “κρυφτεί” ένα πλανητικό αντικείμενο μεγάλης μάζας θα ήταν στο γαλαξιακό επίπεδο, μια περιοχή τόσο πυκνά γεμάτη με αστέρια που οι ερευνητές του ηλιακού μας συστήματος τείνουν να αποφεύγουν. "Η πιθανότητα ότι δεν βρήκαμε ένα τέτοιο αντικείμενο της σωστής φωτεινότητας και απόστασης απλά λόγω των περιορισμών των ερευνών εκτιμάται ότι είναι περίπου στο 30%", δήλωσε ο Volk. 
Μια πιθανή εναλλακτική λύση σε ένα αόρατο αντικείμενο που θα μπορούσε να έχει καταρρεύσει το επίπεδο των εξωτερικών αντικειμένων της ζώνης Kuiper θα μπορούσε να είναι ένα ΑΣΤΕΡΙ που “χτυπάει” (ή ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ σωστότερα) στο ηλιακό μας σύστημα,σύμφωνα και με την πρόσφατη (από αστρονομικά πρότυπα) ιστορία.





Η ζώνη kuiper,και η θέση της μέσα στο "νεφος κομητών" του Oort.

"Ένα ΑΣΤΕΡΙ περνώντας,θα τραβούσε όλες τις" κορυφές "σε μια κατεύθυνση", είπε ο Μαλόθρα. 
"Μόλις φύγει το αστέρι, όλα τα KBOs θα επιστρέψουν στην τροχιά γύρω από το προηγούμενο πλάνο τους. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ένα εξαιρετικά στενό πέρασμα σε περίπου 100 ΑΕ και η στρέβλωση (warp) θα διαγραφόταν μέσα σε 10 εκατομμύρια χρόνια, οπότε αυτό,δεν το θεωρούμε ένα πιθανό σενάριο. 
" Η πιθανότητα του ανθρώπου να ανακαλύψει το μυστηριώδες αντικείμενο μπορεί να έρθει αρκετά σύντομα όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή του Μεγάλου Συσκοπευτικού Τηλεσκοπίου. 
Εκτελείται από μια κοινοπραξία που περιλαμβάνει την UA και έχει προγραμματιστεί να λειτουργήσει για πρώτη φορά το 2020, το όργανο θα πραγματοποιήσει πρωτοφανείς έρευνες στον ουρανό σε πραγματικό χρόνο.
«Αναμένουμε από το LSST να ανάγουμε τον αριθμό των παρατηρούμενων ΚΒΟ από περίπου 2000 σε 40.000», δήλωσε ο Μαλόθρα. 
"Υπάρχουν πολύ περισσότερα ΚΒΟ εκεί έξω - απλά δεν τα έχουμε δει ακόμα. Ορισμένα από αυτά είναι πολύ μακριά και φαίνονται αμυδρά ακόμη και για το LSST, αλλά επειδή το τηλεσκόπιο θα καλύψει τον ουρανό πολύ πιο εκτεταμένα από τις τρέχουσες έρευνες, θα πρέπει να μπορεί να ανιχνεύσει αυτό το αντικείμενο, αν είναι εκεί έξω. " 

Μετάφραση - Απόδοση άρθρου στα Ελληνικά Χάρης Μάριος Π. 

Πηγή:https://uanews.arizona.edu/story/ua...
ΧΑΡΗΣ ΜΑΡΙΟΣ ΠΙΣΧΟΣ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

http://revealedtheninthwave.blogspot.gr/2017/12/kuiper.html