Γύρω στο 341 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος ίδρυσε στη Σκυθόπολη της Παλαιστίνης, στρατόπεδα,
όπου συγκεντρώνονταν οι εξορισμένοι μη Χριστιανοί Έλληνες, οι
διάφοροι αιρετικοί και οι Ιουδαίοι που είχαν αρνηθεί να ασπαστούν τον
(Εβραίο) χριστιανισμό και αφού υπόκειντο σε φρικτά βασανιστήρια στη
συνέχεια θανατωνόταν.
Τους ιουδαίους τους κυνηγούσε με τις ευλογίες της Μαύρης Αδελφότητας που τους έδινε καταφύγιο στην χριστιανική αίρεση του μωσαϊκού νόμου. Όσοι δεν δεχότανε να αφήσουν τον Ιουδαϊσμό, είχαν την ίδια τύχη με τους Έλληνες. Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος, σπουδαίος Ρωμαίος ιστορικός και βιογράφος του Κωνστάντιου, στο έργο του αναφέρει ότι κάποιος μη Χριστιανός, μπορούσε να καταδικαστεί σε θάνατο ως ειδωλολάτρης ή νεκρομάντης, εάν απαγγέλλονταν κατηγορία εναντίον του από κάποιο συκοφάντη, που καταμαρτύρησε ότι στεκόταν κοντά σε αρχαίο τάφο, ή σε ερείπια ή ότι φορούσε κάποιο παράξενο φυλακτό.
Αμέσως συλλαμβανόταν και αλυσοδεμένος χειροπόδαρα οδηγούνταν μαζί με άλλους αμέτρητους πολίτες όλων των τάξεων και όλων των ηλικιών, προερχόμενους από κάθε μέρος της αυτοκρατορίας, στην Σκυθόπολη της Παλαιστίνης. Πολλοί πέθαιναν απ΄τις κακουχίες στο δρόμο ή στις ενδιάμεσες φυλακές. Αν κατάφερναν να φθάσουν εκεί, τους περίμεναν κάθε λογής βασανιστήρια και η εκτέλεση.
Εμπνευστής αυτού του σφαγείου ήταν ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Γεώργιος. Διαβόητοι εκτελεστές ήταν ο Μόδεστος, έπαρχος του Πόντου και ο Παύλος Ταρταρεύς, ένας εξαιρετικά βίαιος (Εβραίο)Χριστιανός με το επάγγελμα του εκπαιδευτή μονομάχων, ένα ανθρωπόμορφο κτήνος όπως τον χαρακτηρίζει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος.
Το στρατόπεδο λειτούργησε επί είκοσι περίπου χρόνια, όχι μόνο επί του Κωνστάντιου, αλλά και επί των διαδόχων του. Σε αυτό μαρτύρησαν και εκτελέστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, ανάμεσά τους ο γηραιός φιλόσοφος Δημήτριας Κύθρας με τη κατηγορία οτι πρόσφερε θυσίες στους θεούς, ο πρώην έπαρχος Αιγύπτου Σιμπλίκιος Φιλίππου, ο ύπατος Αιγύπτου Παρνάσιος ο Αχαίος καταγόμενος από την Πάτρα.
Ο Ιστορικός της χριστιανικής Εκκλησίας Σωζομενός αναφέρει στο έργο του "Εκκλησιαστική Ιστορία", ότι : "στα στρατόπεδα θανάτου θανατώθηκαν άνθρωποι "φιλοσοφούντες" από όλη την αυτοκρατορία, άλλοι με ξίφος και άλλη με φωτιά, αλλά και άνθρωποι που τόλμησαν
να φορούν ενδύματα, τα οποία έμοιαζαν με ενδύματα φιλοσόφων. Τόσος ήταν ο τρόμος που επικρατούσε, ώστε οι πολίτες έπρεπε να προσέχουν τι ενδύματα θα φορέσουν μη τυχόν και τους θεωρήσουν φιλοσόφους!"
Δεν υπάρχει κανένας λόγος ένας ομόδοξος Χριστιανός να παραποιεί τα γεγονότα και να κατηγορεί τους ομοϊδεάτες του. Επομένως, τα γραφόμενα του Σωζομένου γίνονται απολύτως πιστευτά.
Για σκεφτείτε λοιπόν, ακόμη και αν ντυνόσουν Έλληνας, σε σκότωναν ακόμη και με ψεύτικες κατηγορίες, ήσουν τελειωμένος. Σας θυμίζει μήπως την σαρία των τζιχαντιστών ;
Η ίδρυση αυτού του στρατοπέδου θανάτου αποκαλύπτει ότι οι εκχριστιανισμένοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες ξεκίνησαν τους διωγμούς εναντίον των Ελλήνων, με σκοπό να τους εξοντώσουν, αφού τους θεωρούσαν εμπόδιο στην ίδρυση και την εμπέδωση της κοινής ιδεολογικής πλατφόρμας του Εβραιοχριστιανισμόυ, καθώς και ότι η εξαφάνιση του ελληνικού στοιχείου από τη Μέση Ανατολή, ήταν ένα έργο προμελετημένο.
Την επόμενη φορά που κάποιος θα σκεφτεί πως η Μαύρη Αδελφότητα (Παλιά Τάξη Πραγμάτων) του τριπτύχου ΠΑΤΡΙΣ - ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, είναι πιο κοντά μας, από τα λαμόγια της Λευκής Αδελφότητας, ας το ξανασκεφτεί.
Ο Εμμανουήλ Ροϊδης στο έργο του "Πάπισσα Ιωάννα", αναφέρεται στο έργο του Αμμιανού Μαρκελλίνου και στο στρατόπεδο της Σκυθόπολης και περιγράφει πως εκεί συνεδρίαζαν οι Χριστιανοί δικαστές, οι ιεροεξεταστές, και αποφάσιζαν το είδος της ποινής που θα επέβαλλαν στους καταδικασμένους. Φαίνεται ότι οι πιο προσφιλείς μέθοδοι στο (Εβραιο)χριστιανικό κρεουργείον για τις θανατώσεις των Ελλήνων ήταν το ψήσιμο στην πυρά και η ρίψη σε ζεματιστό λάδι, θυσία στο Γιαχβέ Σατανά για να έρθει εις οσμήν ευωδίας. Αλλιώς κινδύνευαν οι ίδιοι οι δήμιοι να θυσιαστούν και αυτοί στο Γιαχβέ
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές εκείνων των Ρωμαιοβυζαντινών χρόνων οι συνεχείς διώξεις και γενοκτονίες κατά των Ελλήνων είχαν ως αποτέλεσμα να χαθούν σε ένα λουτρό αίματος 19.000.000 Έλληνες. Απ όσους επέζησαν, πολλοί μετά βίας και τρόμου έσκυψαν κεφαλή προς τον Εβραιοχριστιανισμό και το σκοταδιστικό του δόγμα.
Πηγή : Το Μαύρο Βυζάντιο (Δ.Λιακόπουλος)Τους ιουδαίους τους κυνηγούσε με τις ευλογίες της Μαύρης Αδελφότητας που τους έδινε καταφύγιο στην χριστιανική αίρεση του μωσαϊκού νόμου. Όσοι δεν δεχότανε να αφήσουν τον Ιουδαϊσμό, είχαν την ίδια τύχη με τους Έλληνες. Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος, σπουδαίος Ρωμαίος ιστορικός και βιογράφος του Κωνστάντιου, στο έργο του αναφέρει ότι κάποιος μη Χριστιανός, μπορούσε να καταδικαστεί σε θάνατο ως ειδωλολάτρης ή νεκρομάντης, εάν απαγγέλλονταν κατηγορία εναντίον του από κάποιο συκοφάντη, που καταμαρτύρησε ότι στεκόταν κοντά σε αρχαίο τάφο, ή σε ερείπια ή ότι φορούσε κάποιο παράξενο φυλακτό.
Αμέσως συλλαμβανόταν και αλυσοδεμένος χειροπόδαρα οδηγούνταν μαζί με άλλους αμέτρητους πολίτες όλων των τάξεων και όλων των ηλικιών, προερχόμενους από κάθε μέρος της αυτοκρατορίας, στην Σκυθόπολη της Παλαιστίνης. Πολλοί πέθαιναν απ΄τις κακουχίες στο δρόμο ή στις ενδιάμεσες φυλακές. Αν κατάφερναν να φθάσουν εκεί, τους περίμεναν κάθε λογής βασανιστήρια και η εκτέλεση.
Εμπνευστής αυτού του σφαγείου ήταν ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Γεώργιος. Διαβόητοι εκτελεστές ήταν ο Μόδεστος, έπαρχος του Πόντου και ο Παύλος Ταρταρεύς, ένας εξαιρετικά βίαιος (Εβραίο)Χριστιανός με το επάγγελμα του εκπαιδευτή μονομάχων, ένα ανθρωπόμορφο κτήνος όπως τον χαρακτηρίζει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος.
Το στρατόπεδο λειτούργησε επί είκοσι περίπου χρόνια, όχι μόνο επί του Κωνστάντιου, αλλά και επί των διαδόχων του. Σε αυτό μαρτύρησαν και εκτελέστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, ανάμεσά τους ο γηραιός φιλόσοφος Δημήτριας Κύθρας με τη κατηγορία οτι πρόσφερε θυσίες στους θεούς, ο πρώην έπαρχος Αιγύπτου Σιμπλίκιος Φιλίππου, ο ύπατος Αιγύπτου Παρνάσιος ο Αχαίος καταγόμενος από την Πάτρα.
Ο Ιστορικός της χριστιανικής Εκκλησίας Σωζομενός αναφέρει στο έργο του "Εκκλησιαστική Ιστορία", ότι : "στα στρατόπεδα θανάτου θανατώθηκαν άνθρωποι "φιλοσοφούντες" από όλη την αυτοκρατορία, άλλοι με ξίφος και άλλη με φωτιά, αλλά και άνθρωποι που τόλμησαν
να φορούν ενδύματα, τα οποία έμοιαζαν με ενδύματα φιλοσόφων. Τόσος ήταν ο τρόμος που επικρατούσε, ώστε οι πολίτες έπρεπε να προσέχουν τι ενδύματα θα φορέσουν μη τυχόν και τους θεωρήσουν φιλοσόφους!"
Δεν υπάρχει κανένας λόγος ένας ομόδοξος Χριστιανός να παραποιεί τα γεγονότα και να κατηγορεί τους ομοϊδεάτες του. Επομένως, τα γραφόμενα του Σωζομένου γίνονται απολύτως πιστευτά.
Για σκεφτείτε λοιπόν, ακόμη και αν ντυνόσουν Έλληνας, σε σκότωναν ακόμη και με ψεύτικες κατηγορίες, ήσουν τελειωμένος. Σας θυμίζει μήπως την σαρία των τζιχαντιστών ;
Η ίδρυση αυτού του στρατοπέδου θανάτου αποκαλύπτει ότι οι εκχριστιανισμένοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες ξεκίνησαν τους διωγμούς εναντίον των Ελλήνων, με σκοπό να τους εξοντώσουν, αφού τους θεωρούσαν εμπόδιο στην ίδρυση και την εμπέδωση της κοινής ιδεολογικής πλατφόρμας του Εβραιοχριστιανισμόυ, καθώς και ότι η εξαφάνιση του ελληνικού στοιχείου από τη Μέση Ανατολή, ήταν ένα έργο προμελετημένο.
Την επόμενη φορά που κάποιος θα σκεφτεί πως η Μαύρη Αδελφότητα (Παλιά Τάξη Πραγμάτων) του τριπτύχου ΠΑΤΡΙΣ - ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, είναι πιο κοντά μας, από τα λαμόγια της Λευκής Αδελφότητας, ας το ξανασκεφτεί.
Ο Εμμανουήλ Ροϊδης στο έργο του "Πάπισσα Ιωάννα", αναφέρεται στο έργο του Αμμιανού Μαρκελλίνου και στο στρατόπεδο της Σκυθόπολης και περιγράφει πως εκεί συνεδρίαζαν οι Χριστιανοί δικαστές, οι ιεροεξεταστές, και αποφάσιζαν το είδος της ποινής που θα επέβαλλαν στους καταδικασμένους. Φαίνεται ότι οι πιο προσφιλείς μέθοδοι στο (Εβραιο)χριστιανικό κρεουργείον για τις θανατώσεις των Ελλήνων ήταν το ψήσιμο στην πυρά και η ρίψη σε ζεματιστό λάδι, θυσία στο Γιαχβέ Σατανά για να έρθει εις οσμήν ευωδίας. Αλλιώς κινδύνευαν οι ίδιοι οι δήμιοι να θυσιαστούν και αυτοί στο Γιαχβέ
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές εκείνων των Ρωμαιοβυζαντινών χρόνων οι συνεχείς διώξεις και γενοκτονίες κατά των Ελλήνων είχαν ως αποτέλεσμα να χαθούν σε ένα λουτρό αίματος 19.000.000 Έλληνες. Απ όσους επέζησαν, πολλοί μετά βίας και τρόμου έσκυψαν κεφαλή προς τον Εβραιοχριστιανισμό και το σκοταδιστικό του δόγμα.
http://www.el.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου