Κινέζοι αρχαιολόγοι: «Οι Ελληνες και επί Μεγάλου Αλεξάνδρου ήρθαν στην Κίνα» (εικόνες,βίντεο)
ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΑΣ ΚΡΥΒΕΙ Η «ΕΠΙΣΗΜΗ» ΙΣΤΟΡΙΑ; – ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ;
του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου
Ότι οι επίγονοι του Μ.Αλεξάνδρου έφτασαν (και αυτοί) στην Κίνα και
εξάπλωσαν την ελληνική επιρροή στην αχανή χώρα αναφέρει η Λι Σιουζέν (Li
Xiuzhen), αρχαιολόγος στο Μουσείο του Μαυσωλείου του Αυτοκράτορα Τσιν
Σι Χουάνγκ, με μεγάλη εμπειρία στις ανασκαφές πεδίου, όπως η έρευνα στη
θέση όπου βρέθηκαν οι πήλινοι στρατιώτες του 221 π. Χ.
«Πριν από δέκα χρόνια δεν πίστευα στην εκδοχή της δυτικής επιρροής. Τα
τελευταία χρόνια, όμως, γίνονται έντονες συζητήσεις σχετικά με τις
επαφές Δύσης και Ανατολής όσον αφορά στις πήλινες μορφές του Τσιν και η
δική μου μελέτη έχει αρχίσει να επικεντρώνεται στο θέμα αυτό.
Χρειάζεται περισσότερη έρευνα ως προς την αναζήτηση αδιάσειστων
στοιχείων για την τεκμηρίωση μιας τέτοιας επαφής, όπως η εύρεση
ελληνικών ονομάτων ή ανθρώπινων σκελετών», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πρόκειται για την εποχή της ακμής των Ελληνιστικών Βασιλείων της
Ανατολής. Να υπενθυνίσουμε ότι, όταν διαλύθηκε η αχανής αυτοκρατορία του
Μ. Αλεξάνδρου, αν και στην Ιστορία διδασκόμαστε κατά κύριο λόγω την
διάσπαση στα βασίλεια της Μακεδόνίας, των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο και
των Σελευκιδών στην Μέση Ανατολή υπήρχαν και άλλα πανίσχυρα ελληνιστικά
βασίλεια στην Ανατολή όπως το Ελληνοβακτριανό βασίλειο και το
Ελληνοινδικό βασίλειο που αποτελούσε συνέχεια του πρώτου με πρωτεύουσα
την Γανδάρα. Κράτησε, δε, από τον 2ο ως το 1ο αιώνα π.Χ. και ήταν το
κέντρο του Ελληοβουδισμού.
Όπως φαίνεται σαφέστατα από τον χάρτη έφτανε μέχρι την Κίνα και είναι σίγουρο ότι είχε επαφές με τους σινικούς πληθυσμούς.
«Η πιθανότητα μιας τέτοιας επαφής με απασχόλησε σε πρόσφατη ομιλία μου,
όπου εστίασα κυρίως στον παραδοσιακό πολιτισμό και στην κινέζικη τέχνη.
Στην κινέζικη παράδοση, οι άνθρωποι παρήγαγαν μικρά πήλινα αγαλματίδια
ως υποκατάστατα της ανθρώπινης θυσίας, ωστόσο οι πήλινοι στρατιώτες, οι
ακροβάτες και τα χάλκινα αγάλματα της περιόδου Τσιν (221-206 π. Χ.)
είναι μοναδικά, συγκρινόμενα τόσο με τις προηγούμενες όσο και με τις
μεταγενέστερες πήλινες μινιατούρες που χαρακτηρίζουν την κινεζική τέχνη»
συμπληρώνει.
Η ίδια, σε πρόσφατη δημοσίευσή της στο περιοδικό «Journal of
Anthropological Archaeology», υποστήριξε ότι οι ντόπιοι αγγειοπλάστες
που έφτιαξαν τις πήλινες μορφές είχαν τη τάση να χαράζουν σε αυτά τα
ονόματά τους.
Ως σήμερα, όμως, δεν έχουν βρεθεί χαραγμένα ονόματα Ελλήνων ή άλλων
Δυτικών στους πήλινους στρατιώτες. Τι συμπέρασμα μπορεί να συναχθεί από
αυτή την παρατήρηση;
«Οι πήλινοι στρατιώτες του Τσιν και οι ακροβάτες (τα αγάλματα που
συνόδευαν τον Πρώτο Αυτοκράτορα, Τσιν Σι Χουάνγκ, στη μετά θάνατο ζωή
του) εμφανίστηκαν στην Κίνα ξαφνικά, σε ένα πλαίσιο που σχετίζεται με τη
στρατιωτική κατάκτηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή και την
Ελληνιστική Περίοδο που ακολούθησε.
Επίσης, σύμφωνα με ιστορικά έγγραφα, ο πρώτος Αυτοκράτορας του Τσιν
συνάντησε τους «γίγαντες» στα δυτικά σύνορα πολύ σύντομα μετά την
ενοποίηση της Κίνας. Αν και δεν έχουν βρεθεί ελληνικά ονόματα, ο
ρεαλισμός και η λεπτομέρεια των μυών στους πήλινους στρατιώτες και
ακροβάτες προκαλούν υπόνοιες επαφής» σημειώνει η Li Xiuzhen.
Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π. Χ., κατά τη διάρκεια
της Ελληνιστικής περιόδου, μέρος της Ασίας διατήρησε επαφή και εμπορικές
σχέσεις με τη Δύση.
Το βασίλειο του Τσιν στα δυτικά ήταν το μεγαλύτερο από τα επτά βασίλεια
της σημερινής Κεντρικής και Ανατολικής Κίνας κι αυτό που κατέκτησε και
ενοποίησε τα υπόλοιπα βασίλεια, οδηγώντας στην ενοποίηση της Κίνας το
221 π. Χ. Την ίδια χρονολογία ο Τσιν Σι Χουάνγκ, αφού ενοποίησε τη χώρα,
αυτοανακηρύχτηκε αυτοκράτορας, ο Πρώτος Αυτοκράτορας της Κίνας.
Ο Πήλινος Στρατός βρίσκεται στο μαυσωλείο του, στα ανατολικά της πόλης
Χσιάν. Το συγκρότημα του τύμβου του Τσιν Σι Χουάνγκ έχει έκταση περίπου
56 τ. χ., από τα οποία έχει ανασκαφτεί μόνο ένα μικρό τμήμα.
Ο λάκκος με τα χιλιάδες πήλινα αγάλματα, σε ανθρώπινο μέγεθος,
ανακαλύφθηκε τυχαία το 1974 όταν Κινέζοι αγρότες προσπάθησαν να ανοίξουν
πηγάδι στην περιοχή τους, ο δε λάκκος με τους ακροβάτες το 1999. Οι
έρευνες συνεχίζονται.
Ο Στρατός από τερακότα (ή πήλινος στρατός) βρίσκεται στο μαυσωλείο του
πρώτου Κινέζου αυτοκράτορα Τσιν Σι Χουάνγκ (Qin Shi Huang), στα
ανατολικά της πόλης Σιάν, στην Κίνα. Ο Τσιν Σι Χουάνγκ αυτοανακηρύχτηκε
αυτοκράτορας το 221 π.Χ. αφού καταφέρε να υποτάξει έξι αντιμαχόμενα
κράτη και να ενώσει την Κίνα.
Το 1974 κάποιοι Κινέζοι αγρότες προσπάθησαν να ανοίξουν ένα πηγάδι στην
περιοχή με αποτέλεσμα να βρουν ορισμένες από τις πήλινες φιγούρες. Στη
συνέχεια οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα λάκκο μήκους 230 μέτρων με 11
διαδρόμους και τουλάχιστον 6.000 αγάλματα στρατιωτών του πεζικού από
τερακότα.
Δίπλα βρέθηκε ένας δεύτερος λάκκος με τοξότες, από τους οποίους άλλοι
ήταν σε όρθια στάση και άλλοι γονατιστοί, και ιππείς με τα άλογα τους
και αρματηλάτες μαζί με ορισμένους πεζούς και ένας τρίτος λάκκος με 68
φιγούρες που ίσως αποτελούσαν το αρχηγείο του στρατού.
Επίσης βρέθηκε και ένας ακόμη αλλά άδειος, ίσως επειδή κάποια εξέγερση
δεν επέτρεψε την αποπεράτωσή του. Και οι τέσσερις λάκκοι έχουν γύρω στα
εφτά μέτρα βάθος και βρίσκονται περίπου ενάμισι χιλιόμετρο ανατολικά του
τάφου του αυτοκράτορα. Συνολικά οι πήλινοι στρατιώτες είναι περίπου
8.000. Υπάρχουν επίσης 130 πήλινα άρματα με 520 άλογα και 150 άλογα
ιππικού.
Οι πήλινες φιγούρες δεν έχουν όλες το ίδιο ύψος. Άλλες είναι γύρω στο 1
μέτρο και 80 εκατοστά και άλλες, κυρίως αυτές που απεικονίζουν
υψηλόβαθμους αξιωματικούς, φτάνουν και το 1 μέτρο και 95 εκατοστά. Για
την κατασκευή των προσώπων των στρατιωτών πρέπει να χρησιμοποιήθηκαν ως
μοντέλα πραγματικοί στρατιώτες, καθώς ο Τσιν Σι Χουάνγκ είχε απαιτήσει
κανένα από τα πρόσωπα των στρατιωτών να μην μοιάζει με άλλο.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Sima Qian (145-90 π.Χ.), η κατασκευή του
μαυσωλείου, για την ολοκλήρωση του οποίου εργάστηκαν 700,000 άνθρωποι,
ξεκίνησε το 246 π.Χ., όταν ο αυτοκράτορας Τσιν Σι Χουανγκ ήταν 13 ετών.
Aυτό που ίσως πολλοί δνε γνωρίζουν είναι ότι ο Μ.Αλέξανδρος είχε ως
στόχο να επαναλάβει την μυθική εκστρατεία του Διονύσου και να φτάσει
στην Ινδία και στην Κίνα όπως είχε φτάσει και αυτός σύμφωνα με την
ελληνική Μυθολογία.
Για όσους ήξεραν από ελληνική Μυθολογία και την πανάρχαι εκστρτεία του
Διονύσου στην Κίνα που έχει καταγραφεί στα «Διονυσιακά» του Νόννου δεν
εκπλήσσεται τώρα από την υποτιθέμενη αποκαλυψη του BBC ότι ο περιβόητος
πήλινος στρατός στην σινική επικράτεια φτιάχτηκε από Έλληνες.
Μια ακόμα απόδειξη ότι η πανάρχαια εκστρατεία του Διονύσου στην Κίνα
ήταν γεγονός ίσως είναι η διάσημη μούμια της Λουλάν, αφού πρόκειται για
μια Καυκασια γυναίκα που προέρχεται από μια εποχή στην οποία απλά δεν θα
έπρεπε να βρίσκεται στη σημερινή Κίνα, τουλάχιστον με βάση τις
ανακρίβειες που μας διδάσκουν στα σχολεία.
Η εκστρατεία του Δινύσου σε Κίνα και Ινδία, αναφέρεται στα
«Διονυσιακά»του Νόννου, και μάλλιστα υπάρχει στην Κίνα η επαρχία Γιουνάν
που σημαίνει «Ιωνία» όπου καλλιεργούνται αμπέλια και παράγεται κρασί!
Σημειώνεται ότι ο Διόνυσος ήταν ο θεός του κρασιού.
Η Λουλάν πέθανε πριν απο 3.800 χρόνια κατά τη διάρκεια ενός εμπορικού
ταξιδιού, στον θρυλικό «Δρόμο του Μεταξιού», αλλά αυτό έγινε γνωστό
μόλις το 1980. Δρόμος του μεταξιού ονομάζεται η διαδρομή που
ακολουθούσαν οι έμποροι και οι εισαγωγείς αγαθών μεταξύ Ευρώπης και
Κίνας.
Η ξηρότητα του κλίματος και τα αλατούχα εδάφη διατήρησαν την Λουλάν και
τις άλλες μούμιες σε άριστη κατάσταση. Η μούμια ονομάστηκε «η ωραία
κοιμωμένη«, επειδή τα έντονα χαρακτηριστικά του προσώπου της
διατηρήθηκαν ακόμα και μετά θάνατον.
Δυστυχώς η περιοχή Tarim που βρέθηκαν οι μούμιες είναι πολιτικά ασταθής
και γι΄αυτό η ανακάλυψη τους θεωρήθηκε ως αιτία αποσταθεροποίησης και
υποκίνησης ταραχών.
Οι ντόπιοι ονομάζονται Ουϊγούροι, μοιάζουν περισσότερο με Ευρωπαίους
παρά με Ασιάτες και ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι της Λουλάν. Μάλιστα
λένε ότι η μούμια είναι μια ισχυρή απόδειξη ότι οι ίδιοι κατοικούσαν
στην περιοχή πριν από τους Κινέζους.
Kαι που να «σκάσει» και το άλλο μέρος της εκστρατείας του Διονύσου που ήταν η Ινδία!
Οι θαυμαστοί «Γιαβάνας» (Ίωνες) περιγράφονται στα ινδικά έπη ως
συμμετέχοντες σε ένα είδος αρχαίου παγκόσμιου πόλεμομυ όπου
χρηιμοποιήθηκαν όπλα που είχαν ανυπολόγιστη ισχύ.
Στη Μαχαμπαράτα , το Ινδικό έπος, πολλοί ερευνητές ανακαλύπτουν
περιγραφές που θυμίζουν σύγχρονα πολεμικά μέσα , άρματα μάχης, πυραύλους
και ατομικές βόμβες. Υπάρχει περιγραφή που παραπέμπει σε ατομική
έκρηξη.
«Η καταστροφή ήρθε από μια λάμψη που έμοιαζε να έχει όλη τη δύναμη του
σύμπαντος κι ύστερα υψώθηκε σε μια στήλη καπνού και φωτιάς τόσο μεγάλη
που έλαμπε σαν 10000 ήλιοι μαζί. Ήταν ένα γιγαντιαίος άγγελος θανάτου
που μετέτρεψε σε μια στιγμή σε στάχτες μια ολόκληρη φυλή.
Τα κορμιά κάηκαν σε βαθμό που έγιναν αγνώριστα. Τα μαλλιά και τα νύχια έπεσαν, τα κεραμικά έσπασαν και τα πουλιά έγιναν άσπρα» .
Αυτό θα μπορούσε να είναι ότι έπαθαν οι κάτοικοι στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα.
Να επιστρέψουμε στο ζήτημα της Κίνας. Η Κίνα διαθέτει μια νότι επαρχία
της που αναφέρεται ως «Γιουνάν» (ναι καλά καταλάβατε Ιωνία).
Εκεί και μόνο εκεί οι κάτοικοι καλιεργούν αμπέλια. Ναι πάλι καλά
καταλάβατε ήταν το σήμα κατατεθέν του Διονύσου. Κάποιος τους το έμαθε
από τα αρχαία χρόνια.
Για πολλούς ακόμα και οι χοροί των κατοίκων έχουν κάποια συγγένεια με
τους αρχαίους ελληνικούς, αυτό δεν είμαστε σε θέση να το κρίνουμε
απλα΄το αναφέρουμε.
Πάντως ο χορός των ανδρών στην επαρχία Γιουνάν θυμίζει λιγάκι «Πυρίχειο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου