Πως φουσκώνει η τσέπη των... φιλάνθρωπων...
Ότι όνομα και αν της δώσεις, όσο και αν προσπαθήσεις να την
"εξωραΐσεις", η αλήθεια είναι ότι: η φτώχεια είναι μία ευρωπαϊκή
πραγματικότητα, από την οποία δύσκολα η κοινωνικά ευαίσθητη γηραιά
ήπειρος μπορεί πλέον να ξεφύγει.
Οι συνταγές της οικονομικής πολιτικής
που ακολουθεί, είναι δεδομένο ότι όχι μόνο δεν θα λύσουν το πρόβλημα
αλλά θα το μεγεθύνουν.
Το περίφημο ευμενές επενδυτικό περιβάλλον που
ευαγγελίζονται και συστηματικά προβάλλουν, έχει αποδειχθεί ότι στην
πραγματικότητα είναι μία διαδικασία που οδηγεί στη φτώχεια ακόμα
περισσότερους ανθρώπους.
Άλλωστε, το φαινόμενο των φτωχών εργαζόμενων
είναι μία πραγματικότητα η οποία το μόνο που επηρεάζει είναι τους
επίσημους δείκτες της ανεργίας.
Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές
επιχειρήσεις μόλις βρεθούν αντιμέτωπες με συρρίκνωση της κερδοφορίας
τους, η πρώτη περικοπή στην οποία προχωρούν είναι οι απολύσεις, εύκολα
μπορεί να κατανοήσει κανείς ότι πλέον όλο και μεγαλύτερες ομάδες
πληθυσμού είτε θα βρίσκονται βουτηγμένες στη φτώχεια είτε θα φλερτάρουν
με αυτήν.
Τρανή απόδειξη ότι η φτώχεια δεν αφορά μόνο στους
υπερχρεωμένους του Νότου, αλλά και τους οικονομικά εύρωστους Βόρειους,
είναι το γεγονός ότι στην ευημερούσα Γερμανία, δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλη
όσο σήμερα.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία για το 2013, το 15,5% του
πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας, ενώ για το 2012 το αντίστοιχο
ποσοστό ήταν 15%. Από το 2006 τα σχετικά στατιστικά στοιχεία καταγράφουν
συνεχή άνοδο.
Στην πραγματικότητα αυτό που ξετυλίγεται μπροστά μας δεν είναι μόνο
η έλλειψη πολιτικής για την αντιμετώπιση της φτώχειας, αλλά και η
απροθυμία των ευρωπαίων ηγετών να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα το οποίο
όλο και μεγεθύνεται. Το οξύμωρο είναι ότι υπάρχουν σαφείς πλέον
ενδείξεις ότι η μάχη κατά της φτώχειας και της
πείνας...ιδιωτικοποιείται.
Πώς μπορεί άλλωστε να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός, ότι δεκάδες από
τους δισεκατομμυριούχους της λίστας του Forbes, διοχετεύουν κολοσσιαία
ποσά κυρίως στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου για να
αντιμετωπίσουν(;) προβλήματα όπως τον υποσιτισμό, τις μεταδιδόμενες
ασθένειες, ακόμα και την έλλειψη καθαρού νερού.
Για παράδειγμα, ο
ιδρυτής της Microsoft Μπιλ Γκέιτς και η σύζυγός του, Μελίντα, προβάλλουν
τις φιλανθρωπικές προσφορές τους στην παγκόσμια υγεία, μέσω του
Ιδρύματος Γκέιτς.
Μάλιστα, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν το
2012, το Ίδρυμα Γκέιτς που συνδυάζει τα φιλανθρωπικά κεφάλαια της
οικογένειας Γκέιτς με εκείνα του Γουόρεν Μπάφετ, εκπροσωπεί το 68% όλων
των ιδιωτικών χορηγιών για την παγκόσμια υγεία, επισκιάζοντας τις
προσπάθειες ακόμα και των μεγαλύτερων δημόσιων ή διεθνών ιδρυμάτων.
Αλλά
δεν είναι μόνο ο Γκέιτς και ο Μπάφετ. Στο παιχνίδι για την καταπολέμηση
της φτώχειας και των συνεπειών της, έχουν εμπλακεί και οι πολυεθνικές,
οι οποίες στα πλαίσια της "κοινωνικής ευθύνης" προβάλλουν την πρόθεση
τους να μετατρέψουν «στοιχεία του ενεργητικού τους σε παράγοντες της
μάχης κατά των ασθενειών».
Το σίγουρο είναι ότι οι πολιτικές ηγεσίες με ένα πλέγμα
φοροαπαλλαγών διευκολύνουν τους "ευεργέτες" στο να υπογράφουν τις
επιταγές της κοινωνικής ευαισθησίας.
Φυσικά, τόσο οι μεν όσο και οι δε
αποσιωπούν το γεγονός, ότι η φορολογική επιδότηση της ευαισθησίας
ουσιαστικά πληρώνεται από τους φτωχούς είτε με τη μείωση των δημοσίων
δαπανών που αφορούν πολιτικές καταπολέμησης της φτώχειας είτε με την
αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης των ασθενέστερων, γεγονός που με τη
σειρά του οδηγεί από την "πισω πόρτα" στη φτώχεια.
Υπάρχει όμως και κάτι
ακόμα πολύ πιο σοβαρό:
Πολλές από τις "φιλάνθρωπες" πολυεθνικές, μέσω
της συμμετοχής τους στα προγράμματα αυτής της μορφής εξασφαλίζουν άμεσα ή
έμμεσα πολλαπλάσια κέρδη. Και αυτό ισχύει διότι παίζουν ένα διπλό
παιχνίδι: διαταράσσουν τις τοπικές κοινότητες με το ένα χέρι και
υπογράφουν μεγάλα τσεκ, φαινομενικά για να τους βοηθήσουν με το άλλο.
Κλασσικό παράδειγμα η δραστηριότητα μεγάλων πολυεθνικών, σε
προγράμματα για την παγκόσμια υγεία. Συχνά, ο πυρήνας των οικονομικών
συμφερόντων για κάποιες απο αυτές, βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τις
δραστηριότητες για τη βελτίωση της υγείας των φτωχών, με τρόπους που
στρεβλώνουν την παγκόσμια ατζέντα για την υγεία.
Για παράδειγμα,
εταιρείες αναψυκτικών και σνακ κινούνται στην πρώτη γραμμή των κύριων
παγκόσμιων πρωτοβουλιών για την υγεία, ιδίως για την καταπολέμηση των μη
μεταδοτικών ασθενειών, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα και ο διαβήτης.
Όμως τα προϊόντα τους αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης μη μεταδιδόμενων
ασθενειών, που προκαλούν περισσότερο από το ήμισυ του συνόλου των
θανάτων στις φτωχές και μεσαίου εισοδήματος χώρες.
Αντίστοιχα
παραδείγματα μπορεί να ανακαλύψει κανείς και από το χώρο της εξορυκτικής
βιομηχανίας αλλά και της φαρμακοβιομηχανίας.
Στην πραγματικότητα, η
απροθυμία των πολιτικών ηγεσιών να εφαρμόσουν πολιτικές κατά της
φτώχειας, ανοίγει ακόμα περισσότερο η "ψαλίδα" της ανισότητας.
Η υποκρισία, τόσο των υποστηρικτών των πολιτικών της λιτότητας όσο
και των "ευεργετών", αποκαλύπτεται κάθε φορά που ένα κράτος επιχειρεί να
αυξήσει τη φορολογία τους, προκειμένου να χρηματοδοτήσει-και-
προγράμματα κατά της φτώχειας.
Τότε, οι "ευεργέτες" αλλά και οι
πολιτικοί "πάτρωνές" τους εξεγείρονται, θεωρώντας ότι το κράτος
παραβιάζει το ζωτικό τους χώρο ,νοθεύει τον ανταγωνισμό και κτυπά το
επιχειρείν .
Αν στις αντιδράσεις αυτές, προσθέσει κανείς και το γεγονός
ότι πολλοί από τους "ευεργέτες" φιγουράριζαν στις λίστες της
φοροδιαφυγής που πρόσφατα αποκαλύφθηκε από τον ευρωπαϊκό Τύπο, κατανοεί
κανείς όχι μόνο την υποκρισία, αλλά και τη σκοπιμότητα που κρύβουν όχι
μόνο οι "ευαίσθητες επιχειρήσεις", αλλά κυρίως οι πολιτικοί εκείνοι που
με τη στάση και τις επιλογές τους τις στηρίζουν αλλά και τις
διευκολύνουν.
Ίσως ο μοναδικός τρόπος για να αναδειχθεί το μέγεθος της υποκρισίας
και της συναλλαγής, είναι οι κυβερνήσεις που θεωρούν ότι η καταπολέμηση
της φτώχειας είναι δημόσια υπόθεση, κάθε φορά που ανακοινώνουν αύξηση
της φορολογίας των μεγαλοσχημόνων και των επιχειρήσων τους να
δημοσιοποιούν ταυτόχρονα και τις δαπάνες που θα χρηματοδοτήσουν με αυτά
τα επιπλέον έσοδα.
´Ετσι όχι μόνο θα αναδείξουν την πολιτική αλλά και
απο τις αντιδράσεις των θιγόμενων θα φανεί αν τελικά πρόκειται για
ευαίσθητους ευεργέτες ή κυνικούς και αδίστακτους κερδοσκόπους.
paratiritis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου