Τα
δύο Ελληνικά εκθέματα που θα αναφέρουμε παρακάτω ανεβάζουν στο ζενίθ
την επισκεψιμότητα στο Μουσείο του Λούβρου αποφέροντας ιλλιγιώδη ποσά
στη Γαλλία προσφέροντας… χιλιάδες
θέσεις εργασίας χωρίς ποτέ όχι μόνο να φθείρεται η αξία τους αλλα να
αποκτούν υπεραξία διαχρονικά…Αυτό κατ, αναλογία γίνεται και στο
Βρετανικό και σε άλλα μουσεία της Ευρώπης…
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΕΡΓΑ..1) Η
αίθουσα με την Αφροδίτη της Mήλου, δηλαδή το άγαλμα (3ος αι. π.Χ.) της
γυναικείας θεότητας που βρέθηκε το 1820 στο νησί της Μήλου.
Ο
αξιωματικός Jules-Sébastien-César Dumont d’Urville, που έπεισε τους
Γάλλους να βιαστούν να αγοράσουν την Αφροδίτη της Μήλου και που αργότερα
εξελίχθηκε σε σημαντικό εξερευνητή της Ανταρκτικής
Το
έργο βρέθηκε σε πολλά κομμάτια (πιθανόν έξι, από τα οποία τα χέρια και
το όνομα του γλύπτη πλέον λείπουν), με δύο βασικά, τον κορμό και τα
πόδια. Όλα αυτά τα κομμάτια και οι Ερμές έγιναν αμέσως αντικείμενο
διαπραγμάτευσης.
Ο
Βουτιέ ενημέρωσε με μιας τον Γάλλο υποπρόξενο στην Μήλο, τον Λουϊ
Μπρεστ (Louis Brest) και αυτός παρουσιάστηκε και άρχισε να παζαρεύει
λέγοντας πως «δεν είναι βέβαιο ότι το άγαλμα αξίζει 1.000 γρόσια».
οικ
Ειδοποίησε όμως αμέσως τον ντε Ριβιέρ (Charles-François de Riffardeau, μαρκήσιος και αργότερα δούκας de Rivière), πρόξενο των Γάλλων στην Υψηλή Πύλη.
οικ
Ειδοποίησε όμως αμέσως τον ντε Ριβιέρ (Charles-François de Riffardeau, μαρκήσιος και αργότερα δούκας de Rivière), πρόξενο των Γάλλων στην Υψηλή Πύλη.
Στη
διαπραγμάτευση αναμίχθηκε ενεργά και ένας άλλος Γάλλος αξιωματικός που
είχε πάθος με τις αρχαιότητες, ο Ντιμόν ντ” Ουρβίλ (Dumont d’Urville)
που σημειωτέον ήταν βέβαιος πως επρόκειτο ή για την Αφροδίτη που
κρατούσε το μήλο του Πάρι.
Οι
Γάλλοι αποφάσισαν να πάρουν οπωσδήποτε όλα τα ευρήματα στην κατοχή
τους.Το παζάρι καθυστερούσε όμως, όπως και το πλοίο που θα μετέφερε με
ασφάλεια το άγαλμα στη Γαλλία.
Ο
Κεντρωτάς ή και οι δημογέροντες (καθώς πλέον στα παζάρια είχε αναμιχθεί
όλο το νησί) αδημονούσαν και αποφάσισαν να δώσουν ή να πουλήσουν το
άγαλμα σε άλλους ενδιαφερόμενους. Ίσως εξάλλου υφίσταντο και πολιτικές
πιέσεις -η Υψηλή Πύλη περνούσε σοβαρή κρίση στις εξωτερικές της σχέσεις
και η παραχώρηση αρχαιοτήτων από πλευράς της συνιστούσε ουσιαστικά
άσκηση εξωτερικής πολιτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου