ΒΑΣΙΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ…

Vasilis Theodoropoulos ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ……
Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΡΥΨΕΙ Ή ΄ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΕΙ ΤΙΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΑΤΕΙΩΝ (ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΣ ΙΔΙΟΝ ΟΦΕΛΟΣ) ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ :«Οι Συνεργοί της Τυραννίας».
Δεν είναι τυχαίο που ο Ανώνυμος στην Ελληνική Νομαρχία αναφέρεται στον κλήρο και την εκκλησία στο τέταρτο βιβλίο του με τίτλο «Οι Συνεργοί της Τυραννίας». Δε διστάζει, όταν αναφέρεται περί τυραννίας, « …μία ανεξάρτητος και απολελυμένη αρχή ενός προς τους άλλους», να μην συμπεριλάβει απλά τους Οθωμανούς αλλά και την εκκλησία, λέγοντας « …δια μέσου της θρησκείας και των νόμων, εκτελούσι τα όσα η κακία τους τούς διδάσκει..».

Είναι φανερό ότι την εποχή εκείνη ο πληθυσμός του ελλαδικού χώρου δεν διακρίνει την εκκλησία σαν φορέα απελευθέρωσης αλλά αντίθετα σαν το «χέρι» του σουλτάνου στο ρωμαίικο πληθυσμό. Και συνεχίζει να αναφέρεται στη « …μιαρά Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως …» λέγοντας ότι «Εσύ, τους πτωχούς δεν καταδέχεσι ούτε καν να τους ιδής, ουχί δε να τους βοηθήσεις. Η λύσσα σου διά τα χρήματα είναι απερίγραπτος», περιγράφοντας πλήρως το θεσμικό της ρόλο στη διατήρηση της κυριαρχίας των Οθωμανών στη βαλκανική χερσόνησο.

Σε καμιά περίπτωση αναφορά δεν γίνεται μόνο για το πατριαρχείο, αλλά συνεχίζει να κατακρίνει το σύνολο του κλήρου λέγοντας «ο νυν ελληνικός κλήρος, δια βάσιν του συστήματός του και δια γενικόν όργανον της διαγωγής του έχει μόνον τον χρυσόν …» αποκαλύπτοντας έτσι τον κυριότερο λόγο ύπαρξης του θρησκευτικού μηχανισμού καταστολής και υποδούλωσης. Καταστολής, με την απειλή του «αφορισμού» που σε άτομα με περιορισμένη πνευματική μόρφωση ισοδυναμεί με το ψεύδος της μεταθανάτιας ζωής στη κόλαση και υποδούλωσης, λόγω του ελέγχου μέσω φορολογίας και εισφορών του βιοτικού επίπεδου των ανθρώπων.

Το πατριαρχικό αξίωμα, το αγόραζε η Σύνοδος από τον Οθωμανό αντιβασιλέα έναντι ενός μεγάλου χρηματικού ποσού. Μετά το πουλούσε σε κάποιον, κερδίζοντας τη διαφορά, και τον αποκαλούσε πατριάρχη. Ο πατριάρχης για να βγάλει τα χρήματα του πίσω, πουλούσε τις επαρχίες , δηλαδή τις αρχιεπισκοπές σε όποιον έδινε περισσότερα. Οι αρχιεπίσκοποι με τη σειρά τους πουλούσαν τις επισκοπές σε επισκόπους και αυτοί στη συνέχεια « …γυμνώνουσι τον λαόν, δια να εβγάλωσι τα όσα εξώδευσαν». Οι αρχιεπίσκοποι με τα χρήματα που απομυζούσαν από τους χριστιανούς πλήρωναν τους Οθωμανούς διοικητές εξαγοράζοντας έτσι « …την άδειαν να κλέψωσιν όσα ημπορούσι».

Αυτό το σύστημα, όμως, λειτουργίας ήταν (και είναι) τόσο διεφθαρμένο και άπληστο που χρειαζόταν τρόπους εξασφάλισης περισσοτέρων εσόδων. Το κλειδί γι’ αυτό ήταν η διατήρηση της αμάθειας και της μη πνευματικής καλλιέργειας του πληθυσμού. «Η αμάθεια του λαού ακόνισεν τόσον τα αρχιερατικά σπαθία, οπού κανείς δεν τους αντιστέκεται». Έτσι αυτοί, οι παπάδες, με διαρκείς κατάρες σκέφτηκαν να εφαρμόσουν την « …πλέον διαβολική διάθεσιν φοβερωτέρας βέβαια δεν ήθελεν ημπορέσει να εφεύρη, το οποίον ονομάζουσιν αφορισμόν …».

Αφορίζοντας, λοιπόν, φτωχούς και πλούσιους, «πόνταραν» στην ουσία στη τιμή της συγχώρεσης αργότερα. Ο αφορισμός είναι το πρώτο εργαλείο επιβολής της κυριαρχίας τους, αλλά ακόμη πιο επικερδείς είναι οι αγιασμοί και τα μνημόσυνα «υποχρεώνουν όλους τους πολίτας, να τους δεχθώσιν εις τα οσπίτιά των, δια να τους ψάλωσι τον αγιασμόν, και ούτως λαμβάνουσι την πληρωμήν από πενήντα έως δέκα γρόσια το ολιγότερον». Και ικανοποιούν την αχόρταγη λύσσα τους για χρήμα ακόμα και από κληρονομιές και χαρίσματα. Οι δε κληρονομιές είναι υποχρεωτικές, αφού «Όταν απεθάνη κανένας πολίτης και το ακούση ο αρχιερεύς, είναι δια αυτόν μία ανεκδιήγητος χαρά, επειδή, δια να ημπορέσουν να τον θάψουν, πρέπει, αφού πληρώσουν τον οθωμανόν τύραννον, να πληρώσουν και τον αρχιερέα. Η ποσότης όμως είναι αόριστος, πότε δέκα χιλιάδας γρόσια, πότε πέντε, και το ολιγότερον χίλια», αλλά και τα χαρίσματα, που μόνο χαρίσματα δεν είναι, αφού είναι στην ουσία υποχρεωτικά (βίαια). «Όταν πάλιν ο πολίτης μισεύη από την πατρίδα του, πρέπει να δώση ένα χάρισμα του αρχιερέως. Όταν επιστρέφη, πάλιν του χαρίζει».

Περισσότερο απεχθέστατος αναφέρεται να είναι και ο τρόπος συλλογής χρημάτων, «ξαφρίσματος» στην καθομιλουμένη, περιφερόμενοι στα χωριά αρπάζοντας ό,τι βρουν «αρπάζουσι εν φόρεμα, τίνος εν εργαλείον της γεωργικής, τίνος εν στολίδι της γυναικός του, και φθάνουσι να τους παίρνουσιν έως και τα δοχεία των φαγητών. Από άλλους πάλιν λαμβάνουσι τόσα κιλά σιτάρι ή τόσον κρασί».

Περιφέρονται οι αμαρτωλοί και κλέφτες εξαθλιώνοντας τους χωρικούς και έχουν το θράσος να αποκαλούν Αμαρτωλούς και Κλέφτες τα εξαθλιωμένα κομμάτια του πληθυσμού που ένοπλα εναντιώνονται στις ληστρικές τους επιδρομές. Και δεν διστάζουν να κάνουν και νέους «ιερείς», επί αμοιβή σε κάθε χωριό που καταδυναστεύουν.

Δεν είναι μόνο αυτοί, όμως. Όπου υπάρχει, βέβαια, μάσα, αναπτύσσονται και τα παράσιτα οι πνευματικοί «οι οποίοι στέλλονται από τα μοναστήρια -δι’ ων κατωτέρω ρηθήσεται- με κάποιας πανταχούσας» . Οι πανταχούσες ήταν κάποιες παρακαλεστικές επιστολές των μοναστηριών, πρακτικά άδειες για κλοπή σε κάθε πόλη και χωριό. Αυτοί οι λαοκλέφτες στη συνέχεια επέστρεφαν στα μετόχια (αυτή είναι η χρήση τους) των μοναστηριών για να καταμετρήσουν τα κλοπιμαία.

Σε καμία περίπτωση, η γνώμη των απλών ανθρώπων, εννοώ χωρίς αξιώματα και υλικό πλούτο, για την εκκλησία δεν ήταν καλή. Ήξεραν ότι είναι οι δυνάστες τους και όχι ο φορέας απελευθέρωσής τους και πόσο μάλλον η θρησκεία το μέσο προς την ελευθερία …«το σημερινόν ελληνικόν ιερατείον εμποδίζει και κρύπτει την οδόν της ελευθερώσεως των ελλήνων, και αύτη εστίν η πρώτη και μεγαλειτέρα αιτία, οπού μέχρι της σήμερον ευρισκόμεθα υπό της οθωμανικής τυραννίας».
Από τη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.103, Μάρτιος 2011
Α

………………………………………



ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΛΦΕΙΟΥ:

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΚΕΝΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΚΕΝΕΣ… ΠΑΡ” ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΑΣ ΓΙΝΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑ ΔΙΔΑΧΗΣ…

Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ» Ανωνύμου του Έλληνος ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΑΝΑΠΗΡΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΠΡΟ ΤΟΥ 1821

Η ΕΦΕΥΡΕΣΙΣ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ (απόσπασμα από την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ, ανωνύμου του Έλληνος)

«Οι άγιοι χωρίς μάσκα» του Θέμου Κορνάρου!

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1844 ΕΠΙ ΟΘΩΝΟΣ. ΓΙΑΤΙ Ο ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ «πρέπει να είναι πολίτης(;) του δόγματος της Ανατολικής Εκκλησίας.» ; ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ;

http://alfeiospotamos.gr/?p=24453