γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
Υπάρχουν οικογενειακοί θεσμοί (γάμος,
ανατροφή παιδιών…) / υπάρχει και η Ντέλια Βελκουλέσκου. Υπάρχουν
πολιτικοί θεσμοί (Βουλή, Τοπική Αυτοδιοίκηση…) υπάρχει και ο Ντέκλαν
Κοστέλο. Υπάρχουν Εκπαιδευτικοί θεσμοί (σχολεία…) υπάρχει και ο Ράσμους
Ρέφερ. Υπάρχουν Θρησκευτικοί Θεσμοί (Εκκλησία..) υπάρχει και ο Νικόλα
Τζιαμαριόλι
Μέγα ατόπημα της , πάλαι ποτέ,
αντιμνημονιακής Κυβέρνησης ήταν η επιλογή της λέξης «Θεσμός» για να
αντικατασταθεί η λεκτικά επιτυχημένη λέξη «τρόικα».
Ήταν η εποχή του
«ουάου», των «ξενοδοχείων” και άλλων τραγελαφικών για ορισμένους ή
«πολεμικών χαρακωμάτων» για κάποιους άλλους. «Έφυγε η μισητή τρόικα και
ήρθε το εννοιολογικό και γλωσσικό χάος
Θα ήθελα να γνώριζα τον ευήθη που σκέφτηκε τη λέξη «θεσμός» για να αντικαταστήσει την Τρόικα..
Τα άγια τοις κυσί, λοιπόν. Έτσι, δίχως
αιδώ… Με λέξεις που χαρακτηρίζουμε τη Βουλή, τη δικαιοσύνη, την
οικογένεια, με τις ίδιες λέξεις χαρακτηρίζουμε τη Ντέλια, τον Ντέκλαν,
τον Νικόλα και οποιοδήποτε τσογλάνι (με τη τουρκική σημασία της λέξης)
θα μας στείλει ο οποιοσδήποτε τραπεζίτης της υφηλίου
Ειρωνευόμαστε τους νέους που δεν καταλαβαίνουν τις έννοιες (είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε να καταλάβουν;)
Προσπαθώ να μιλήσω στους μαθητές μου για
την Αιδώ, τη Δίκη τους Θεσμούς του Πλάτωνα και αυτοί υποσυνείδητα
φαντάζονται τους Θεσμούς σαν κάτι μισητά ανθρωπάκια που μπαίνουν
κυνηγημένοι από τη πίσω πόρτα των Υπουργείων…
Προσπαθώ να εξηγήσω τη σημασία των
Θεσμών και αυτοί με κοιτάνε ως «γερμανοτσολιά», αφού οι Θεσμοί έκοψαν
τη σύνταξη του παππού τους και το μισθό του πατέρα τους
Και ανερυθρίαστα συνεχίζουμε να
αποκαλούμε «Θεσμούς» τους υπαλληλίσκους τη στιγμή που κινείται
«διαδικτυακή επανάσταση» για τις ώρες των Αρχαίων στο Γυμνάσιο , τον
εκλογικό νόμο, και την ξαπλώστρα στη Μύκονο…
Εντέχνως και ανεπαισθήτως, όμως, η Βουλή είναι θεσμός και άρα η Βουλή είναι η Ντέλια Βελκουλέσκου
Τελικά, είναι αλήθεια ότι η γλώσσα μας είναι ο κόσμος μας
- Θεσμός ( < ρ. τίθημι) οτιδήποτε ‘έχει τεθεί με σκοπό τη διατήρηση και την προαγωγή της κοινωνίας
- Τσογλάνι από την τουρκική λέξη iç oğlanı < iç- («εσωτερικός», του εσωτερικού παλατιού-σχολείου) + oğlan («παιδί»). Στα τουρκικά, “çoğlan” είναι ο «υπηρέτης».
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2016/07/blog-post_267.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+InfognomonPolitics+(InfognomonPolitics)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου