Κίναρος: Η ιστορία της μοναδικής κατοίκου, που βρήκε τα συντρίμμια. "Βρήκα το πρώτο παλικάρι ήταν απανθρακωμένο». ΑΠΟ ΤΙ !! Αφού έπεσε μόνο του -λένε- και φωτιά ΔΕΝ πήρε!! ΤΙ ΔΕΝ μας λένε;

Τηλεφώνημα από το Πεντάγωνο δέχθηκε στις έξι το πρωί χθές η 70χρονη μοναδική κάτοικος και «φύλακας» της Κινάρου! «Μου είπαν ότι έπεσε ένα ελικόπτερο και έτρεξα να ψάξω στις χαράδρες. Πήγα στη δυτική πλευρά του νησιού και είδα συντρίμμια σε έναν γκρεμό. Η μυρωδιά ήταν φοβερή. Ψηλά, στη χαράδρα, βρήκα το πρώτο παλικάρι.

 Ηταν απανθρακωμένος»!!!...

περιγράφει η Ειρήνη Κατσοτούρχη, με τρεμάμενη φωνή, για τις δραματικές στιγμές που έζησε, όταν αντίκρισε τα απομεινάρια του μοιραίου ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού.

«Εφτασα πρώτη στο σημείο. Ο ουρανός ήταν γεμάτος αεροπλάνα - έψαχναν παντού. Είδα το νεκρό παιδί και ράγισε η καρδιά μου. Τα συντρίμμια του ελικοπτέρου σκόρπισαν στη χαράδρα. Κατέβηκαν οι διασώστες από ένα δρομάκι και έριξαν φωτοβολίδες. Ως το μεσημέρι γύριζε πάνω από την Κίναρο ένα ελικόπτερο της Πυροσβεστικής. Δεν το χωράει ο νους μου αυτό που συνέβη. Τους γονείς σκέφτομαι τώρα, τη δυστυχία των ανθρώπων» προσθέτει η 70χρονη.

«Να μην ερημώσει»

Η Ειρήνη Κατσοτούρχη ζούσε για πολλά χρόνια στο Ντάργουιν της Αυστραλίας μαζί με τον σύζυγό της Μικέ. Το 2000, όμως, αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στην Κίναρο, στο ξερονήσι όπου έζησε τα παιδικά χρόνια της. «Να φροντίζεις το νησί, να μην ερημώσει» ζήτησε ο πατέρας της Γιώργος Θηραίος πριν πεθάνει!

Ο Μικές και η Ειρήνη Κατσοτούρχη βρήκαν την Κίναρο «λεηλατημένη». Τα σπίτια, που μέχρι τη δεκαετία του '60 φιλοξενούσαν οκτώ οικογένειες (περίπου 30 άτομα), είχαν γίνει ερείπια. Μετέφεραν τσιμέντο από την Αμοργό, «σουλούπωσαν» την εκκλησία του Αϊ-Γιώργη, έβαλαν τηλέφωνο και φωτοβολταϊκά, καθάρισαν το παλιό πηγάδι και τη στέρνα για να έχουν πόσιμο νερό. Εμαθαν να ζουν με τα απολύτως απαραίτητα και -το πιο δύσκολο- να βλέπουν τους δύο γιους και την αγαπημένη κόρη τους μόνο για λίγες ημέρες τον χρόνο.

Από το καλοκαίρι του 2013, που ο Μικές Κατσοτούρχης έφυγε από τη ζωή, η 70χρονη ζει μόνη της στο νησί. Ασχολείται με τα χωράφια και τις κατσίκες της, μπαίνει στο καΐκι για την Αμοργό για να αγοράσει προμήθειες, ανεβαίνει στην κορυφή ενός λόφου για να πιάσει σήμα και να μιλήσει στο κινητό με τα αγαπημένα της πρόσωπα και κοιμάται κάθε βράδυ κάτω από την ελληνική σημαία, που είναι ζωγραφισμένη στην ταράτσα του σπιτιού της!

http://skeftomasteellhnika.blogspot.gr/2016/02/blog-post_164.html

Κίναρος: Η νησίδα δυτικά της Λέρου που συνετρίβη το ελικόπτερο του ΠΝ [εικόνες & βίντεο]

Η Κίναρος είναι νησίδα των Δωδεκανήσων που βρίσκεται στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κυκλάδων και Δωδεκανήσων, δυτικά της Καλύμνου και της Λέρου και ανατολικά της Αμοργού.

Είναι το δεύτερο δυτικότερο νησί των Δωδεκανήσων μετά την Αστυπάλαια. Έχει έκταση 4,5 τ.χλμ. . Διοικητικά ανήκει στον δήμο Λέρου. Το υψηλότερο σημείο του νησιού είναι 296μ.
Η Κίναρος είναι ενταγμένη στο Δίκτυο Natura 2000 μαζί με το βόρειο τμήμα της Αμοργού και την γειτονική της Λέβιθα. Αποτελεί επίσης σημαντική περιοχή προστασίας πουλιών, καθώς το νησί αποτελεί τόπο αναπαραγωγής του Αιγαιόγλαρου και του Μαυροπετρίτη

Στην κορυφή του νησιού έχουν εντοπιστεί αρχαιολογικά κατάλοιπα που μαρτυρούν οικιστική δραστηριότητα. Πιθανότατα υπήρξε μικρός οικισμός στο νησί κατά την περίοδο της ακμής της Κοινοπολιτείας της Αμοργού (Μινώα, Αρκεσίνη, Αιγιάλη)
Ο τελευταίος άντρας που κατοικούσε στο νησί (με τη γυναίκα του, Ελένη Θηραίου), ο Μικές Κατσοτούρχης, πέθανε στις 10 Ιουνίου 2013, αλλά αμέσως μετά, μετακόμισε ο υιός του με την σύζυγό του και πλέον το νησί έχει δύο μόνιμους κατοίκους. Οι προμήθειες με τα απαραίτητα, γίνονται με σκάφος από την Αμοργό.


Κίναρος: Καραβοφάναρο στο Αιγαίο

Τον Απρίλιο του 2012 το ribandsea.com είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο του Ιωσήφ Παπαδόπουλου με τίτλο Κίναρος: «Καραβοφάναρο στο Αιγαίο»

Ο Μικές και η Ειρήνη απέκτησαν το καινούργιο βαρκάκι τους για να περνούν τις ώρες της μοναξιάς τους. Ένας βράχος στη μέση του Αιγαίου, η Κίναρος, και πάνω του δύο ψυχές. Ο Μικές και η σύζυγός του Ειρήνη, συνεχιστές μιας οικογενειακής παράδοσης, θαρρείς, που θέλει στη βραχονησίδα να κατοικεί μονίμως η οικογένεια των Θηραίων. Είχα γνωρίσει για πρώτη φορά το ζευγάρι των ηλικιωμένων γονιών της Ειρήνης, τον Γιώργο και την Ακαθή Θηραίου, γύρω στις αρχές της δεκαετίας του '80. Τότε που περιπλανιόμασταν με φουσκωτά σκάφη, σε όλα τα μήκη και πλάτη του Αιγαίου, αναζητώντας πότε κάποιο ψαρότοπο και πότε λίγη περιπέτεια.



Αργότερα έμαθα πως ο κυρ Γιώργης έφυγε απ' τη ζωή και η Ακαθή επέστρεψε στα παιδιά της, στην Αμοργό, ανήμπορη να αντέξει πια τη μοναξιά του ξερόβραχου. Έμεινε έτσι αφύλαχτη η Κίναρος, αποβιβάστηκαν κάποια στιγμή εκεί μερικοί σύγχρονοι "πειρατές" και λεηλάτησαν, έσπασαν, κατέστρεψαν ό,τι βρήκαν στο μικρό σπιτάκι του ζεύγους των Θηραίων δίπλα στο εκκλησάκι του Αη Γιώργη.



Το σπιτάκι των Θηραίων στο βουνό

Η Ειρήνη κράτησε πάντως την υπόσχεσή που είχε δώσει στον πατέρα της, ότι μια μέρα θα επιστρέψει στην Κίναρο, και έτσι, μερικά χρόνια αργότερα, εγκαταστάθηκε στο ξερονήσι μαζί με τον σύζυγό της Μικέ Κατσοτούρχη που κατάγεται απ' την Κάλυμνο και ζούσε μέχρι τότε με την Ειρήνη στην Αυστραλία. Όταν το έμαθα αποφάσισα να τους επισκεφτώ και να ανανεώσω τους δεσμούς μου με τους ξεχωριστούς κατοίκους αυτού του μοναχικού πέτρινου "καραβοφάναρου", που δεν ξέρουν αν ανήκουν στις Κυκλάδες ή στα Δωδεκάνησα.



Το εκκλησάκι του Αη Γιώργη

Μόλις 4,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα σε μέγεθος η Κίναρος, ανήκει διοικητικά στη Λέρο. Νησί βραχώδες, δύσκολο στην καλλιέργεια. Λίγα αιγοπρόβατα τριγυρίζουν στις γύρω πλαγιές αρκούμενα στην τροφή που τους δίνουν ο Μικές και η Ειρήνη. Η Κίναρος είναι ενταγμένη στο Δίκτυο Natura 2000 μαζί με το βόρειο τμήμα της Αμοργού και την γειτονική της Λέβιθα. Αποτελεί επίσης σημαντική περιοχή προστασίας πουλιών, καθώς το νησί αποτελεί τόπο αναπαραγωγής του Αιγαιόγλαρου και του Μαυροπετρίτη. Είχαμε περάσει κάποτε από κει με τα παιδιά της Ορνιθολογικής Εταιρείας, σε μια προσπάθεια να καταγραφεί ο αριθμός των προστατευομένων ειδών. Στην κορυφή του νησιού έχουν εντοπιστεί αρχαιολογικά ευρήματα που μαρτυρούν οικιστική δραστηριότητα. Πιθανότατα υπήρξε μικρός οικισμός στο νησί κατά την περίοδο της ακμής της Κοινοπολιτείας της Αμοργού (Μινώα, Αρκεσίνη, Αιγιάλη).



Το τελείωμα του φυσικού όρμου

Ασφαλές καταφύγιο στην τραμουντάνα, θανάσιμη παγίδα στην όστρια. Τον χειμώνα του 2006 ξεκίνησε η προβολή της τηλεοπτικής εκπομπής μου με τίτλο "Σε φόντο γαλάζιο". Ήταν ένα απωθημένο όνειρό μου να προβληθεί μια τέτοια εκπομπή, ανάμεσα στα υπόλοιπα σκουπίδια του καθοδικού σωλήνα, και το κατάφερα, περιστασιακά έστω, με την οικονομική συμπαράσταση του χορηγού μου Κώστα Γκολφινόπουλου, αντιπροσώπου, τότε, της Tohatsu. Η Κίναρος ήταν μέσα στα σχέδιά μου. Ο στόχος όμως δύσκολος, μια και δεν είχα δικό μου "αξιοπρεπές" φουσκωτό σκάφος εκείνη την εποχή, ικανό να προσεγγίσει την Κίναρο με δύσκολες καιρικές συνθήκες. Είναι δε αλήθεια ότι εκεί σπάνια ο Αίολος πάει για ύπνο...

Το ορεινό σπιτάκι είναι το καταφύγιο του Μικέ και της Ειρήνης τους μήνες του χειμώνα.Έτσι, τον Μάϊο του 2007, εξασφάλισα μια καλή έκπτωση από την "Blue Star Ferries", τα πλοία της οποίας εκείνη περίπου την εποχή είχαν αρχίσει να προσεγγίζουν την Αμοργό και τις Μικρές Ανατολικές Κυκλάδες. Φόρτωσα λοιπόν το αυτοκινούμενο στο "Blue Star Paros" και πήρα μαζί το μικρό φουσκωτό της "Olympic" του Στεφανίδη με το οποίο ήλπιζα να περάσω από την Αμοργό στην Κίναρο. Καθώς μάλιστα ο καιρός ήταν βολικός, όταν αποβιβαστήκαμε στην Αιγιάλη, έριξα το 3,80 στο νερό και έβαλα πλώρη για την Κίναρο, αφήνοντας στο αυτοκινούμενο την καπετάνισσα να ετοιμάσει το βραδινό τραπέζι...

Στο μικρό ντοκάκι δένουν πια αξιοπρεπώς δυο τρία μικρά σκάφη. Δέκα εννέα μόλις ναυτικά μίλια απέχει η Αιγιάλη από την Κίναρο. Φαίνονται, και είναι, λίγα. Αν όμως σε βρει ο καιρός, δύσκολα περνάς, ακόμη και με μεγάλο σκάφος. Εκείνη την ημέρα η θάλασσα ήταν στις καλές της. Με την άδειά Της, λοιπόν, τρύπωσα μιάμιση περίπου ώρα αργότερα στο "φιορδ" της Κινάρου. Σαν μικρά παιδιά έκαναν ο Μικές και η Ειρήνη μόλις με είδαν. Γνωριζόμασταν, άλλωστε, αφού δύο χρόνια πριν είχαμε περάσει από κει με το "Απάτσι", στον δρόμο μας για την Κω.





Δεν ξέραμε από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε. Τα προβλήματά τους πολλά. Τα κυριώτερα ήταν το ρεύμα και το τηλέφωνο. "Πληρώνουμε πάγεια στον ΟΤΕ αλλά τηλέφωνο δεν έχουμε", έλεγε κάθε τόσο με παράπονο ο Μικές. "Ξέρεις τι είναι να θέλεις να πεις δυο κουβέντες στα παιδιά σου, να τους δώσεις ευχές για το Πάσχα και να μη μπορείς; Ανάλογα είναι τα προβλήματά μας και με το ηλεκτρικό ρεύμα", συνέχισε ο Μικές. "Ο ηλεκτρικός πίνακας των φωτοβολταϊκών έχει σχεδόν καταστραφεί και αναγκαζόμαστε να έχουμε αναμένη μια λάμπα όλη μέρα για να μην υπερφοτωθεί το κύκλωμα και τιναχτούν όλα στον αέρα! 

Το σκαφάκι που προσέφερε η αντιπροσωπεία της Tohatsu στους δύο ερημίτες της Κινάρου. Τις προάλλες, μια γερή όστρια έβγαλε την βάρκα μας στα βράχια και την έσπασε. Ακόμη και το vhf, που είχε υποσχεθεί να μας δώσει η εταιρεία που τοποθέτησε την δεξαμενή του νερού, έκανε φτερά! Περιμένω να δω, θα δείξει ενδιαφέρον ένας έστω από τους 300 της Βουλής για μας; Μόνο η έπαρχος, η Χρυσούλα Σιφουνιού, δείχνει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά τα συνεργεία βρίσκουν συνήθως πρόσχημα τον κακό καιρό και δεν έρχονται. Έχει όμως ο Θεός"...

Ακούγοντας τον καϋμό του Μικέ και της Ειρήνης, δεν ξέρει τι να πει κανείς και πώς να εκφραστεί γι' αυτούς τους πολιτικούς που ρήμαξαν τη χώρα και εγκατέλειψαν την επαρχία. Μια λέξη μόνο νομίζω πως τους χαρακτηρίζει και τους ταιριάζει : Προδότες...

Φωτογραφίες : Μπάμπης Κωνσταντάτος





Πηγή:  - https://www.iefimerida.gr