Έχουν προ πολλού χάσει την ελληνική ιθαγένεια…
Για το σημερινό ελεύθερα σκεπτόμενο πολίτη, αλλά κυρίως για τον αυριανό μελετητή της πολιτικής μας ιστορίας και των ψυχολογικών μας αντιδράσεων στα δύσκολα και τόσο μεστά σε περιπέτεια τούτα χρόνια του εθνικού μας βίου, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το πλέγμα της ζωής του Ελληνα και της νοοτροπίας του, που δεν καθορίζει εδώ και χρόνια καμία στάση, εκμεταλλεύεται η ασκούμενη πολιτική με τον πλέον «παραγωγικό» και ταυτόχρονα «χυδαίο» τρόπο…
Με την προεκλογική περίοδο σε πλήρη εξέλιξη και με τις δημοσκοπήσεις να καταγράφουν τις τάσεις, για ένα ακόμα πιο «ομιχλώδες» μετεκλογικό τοπίο, οι μεγαλοσχήμονες και οι μικροσχήμονες της ελληνικής κοινωνικοπολιτικής ελίτ, αδυνατούν να ενταχθούν στη μεγάλη αγωνία των ολίγιστων του τόπου τούτου. Γιατί οι αγωνίες της ψυχής τους και οι κρίσεις της συνείδησής τους, έχουν προ πολλού χάσει την ελληνική ιθαγένεια.
Και ζουν την αυτόχθονη συμφορά ως μακρινοί και συνήθως αδιάφοροι θεατές. Και ο λαός έχει εθιστεί στη διάσταση της θεωρίας με την πράξη. Και αναλόγως καταγράφεται η αντίδραση του στις δημοσκοπήσεις. Ενας λαός σε πλήρη σύγχυση.
Και από την άλλη, ο ταλαίπωρος αλλά και εγκλωβισμένος στην εθιστική του λειτουργία λαός, βιώνει την πιο «κινητική» πολιτική πρακτική, που τείνει να προσλάβει χαρακτηριστικά πολιτικής ιδεολογίας: Τις οβιδιακές πολιτικές μεταμορφώσεις, που συχνά παρουσιάζονται και ως άσκηση γυμναστικής ή θεαματικών πολιτικών ακροβατισμών, κοινώς πολιτικές «κωλοτούμπες», που προσδιορίζουν και την αέναη εξελικτικότητα της πολιτικής ανικανότητας στην ελληνική πραγματικότητα.
Για τους «κωλοτούμπες» της πολιτικής, οι οποίοι προεκλογικά παρουσιάζονται και πάλι ως επίδοξοι «σωτήρες» , με βαρύγδουπες φράσεις του τύπου «θα ξανασώσουμε την Ελλάδα…», η ανεξαρτησία του πνεύματος, που είναι ένα από τα μέγιστα αγαθά στους καιρούς του ζόφου, είναι απεχθής . Γιατί οι πολιτικοί «κωλοτούμπες» ζητούν τη διαρκή κατάφαση στην ανήθικη επιταγή της δουλικής προσαρμογής των πολιτών.
Και άντε να ανεχθούν την ανεξαρτησία του πνεύματος των ολίγιστων να περιορίζεται στο ρόλο του «ανιδιοτελούς παρατηρητού» των κοινωνικών φαινομένων και της πορείας των πολιτικών πραγμάτων.
Και το χειρότερο είναι ότι το πλήθος, εθισμένο στην πολιτική πρακτική της παραμυθίας, δεν διψά για την αλήθεια και αποστρέφεται τα πασιφανή πράγματα, ενώ θεοποιεί ενίοτε την πλάνη. Τους δε ολίγους που διαβλέπουν τη επερχόμενη καταστροφή, όχι μόνον δεν τους κατανοεί και δεν τους αποδέχεται, χαρακτηρίζοντάς τους υπερβολικούς, αλλά και τους λοιδωρεί ή συντάσσεται με την πολιτική απάτη.
Με άλλες λέξεις, από την μαζοποιημένη κοινωνία, όπου το άτομο «μετασχηματίζεται» σε αγέλη,που σκέπτεται, συναισθάνεται και βούλεται, ό,τι σκέπτεται και βούλεται ο όποιος απατεώνας ή απατεωνίσκος της πολιτικής, ο οποίος ωστόσο αναδεικνύεται με «δημοκρατικές διαδικασίες», αναφύεται, βλασθαίνει και καρποφορεί η πολιτική ανικανότητα των πολλών απαίδευτων επί των ολίγων «πεπαιδευμένων». Της άβουλης και εμμονικής πλειοψηφίας επί της ανυπεράσπιστης μειοψηφίας…
Ετσι πορευόμαστε προς την κάλπη στις 20 Σεπτεμβρίου…
freepen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου