ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΙΟΛΒΑΣ - ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ… 
ΞΕΝΟΣ
ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ
ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ
Αλίμονο σ’ εκειόν που δια του πνεύματος
ξεπέρασε οπωσούν την εποχή του^
βαριά καταφορά δημόσιου ρεύματος
θα του καταπικράνει τη ζωή του…
ξεπέρασε οπωσούν την εποχή του^
βαριά καταφορά δημόσιου ρεύματος
θα του καταπικράνει τη ζωή του…
Θα τον αποστραφεί με ατιμασία
τότε η μωρή κι αχάριστη πατρίδα.
Και μες στην όλη αποδοκιμασία,
δεν θα ‘χει ειμή την άχαρην ελπίδα,
νάλθει άλλη γενεά με νοημοσύνη,
να κάμει μία μέρα δικαιοσύνη.
Ανδρέας
Λασκαράτος
Λασκαράτος
Το χαρακτηριστικό αυτό ποίημα του έξοχου Ανδρέα Λασκαράτου συνοψίζει μέσα σε λίγα λόγια το στάλαγμα της άξιας ζωής που έζησε ο Γιώργος Γκιόλβας, αφήνοντας το
φωτεινό Απολλώνειο ίχνος του μόνο στις καρδιές εκείνες που είναι πάντα πρόθυμες
να ανοίξουν τις πύλες τους στο Αγαθό.
Ο Γιώργος Γκιόλβας ήταν ένα μεγάλο πνεύμα. Το πόσο μεγάλο είναι ένα πνεύμα,
μετριέται από το πόση αίσθηση προκαλεί. Η προσωπικότητα Γκιόλβα προκάλεσε
αίσθηση… πόση αίσθηση, αλήθεια… σε τόσους και τόσους, πόσο ενθουσιασμό, πόση ελπίδα… μα και πόση έχθρα σε όλους εκείνους που δεν εννοούν ποτέ να δεχθούν το φυσικό δικαίωμα ενός ανθρώπου να είναι δημιουργικός και συνάμα πνευματικά ελεύθερος. Να ακολουθεί πιστά την αρετή και τη φωνή της ψυχής. Κανείς μικρός κι ασήμαντος δεν απασχολεί ποτέ τα μυαλά των ανθρώπων, μόνο οι ισχυροί νόες είναι εκείνοι που εκτείνουν λαμπερά την προσωπικότητά τους στο χώρο και στο χρόνο. Κι αυτό δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί…
μετριέται από το πόση αίσθηση προκαλεί. Η προσωπικότητα Γκιόλβα προκάλεσε
αίσθηση… πόση αίσθηση, αλήθεια… σε τόσους και τόσους, πόσο ενθουσιασμό, πόση ελπίδα… μα και πόση έχθρα σε όλους εκείνους που δεν εννοούν ποτέ να δεχθούν το φυσικό δικαίωμα ενός ανθρώπου να είναι δημιουργικός και συνάμα πνευματικά ελεύθερος. Να ακολουθεί πιστά την αρετή και τη φωνή της ψυχής. Κανείς μικρός κι ασήμαντος δεν απασχολεί ποτέ τα μυαλά των ανθρώπων, μόνο οι ισχυροί νόες είναι εκείνοι που εκτείνουν λαμπερά την προσωπικότητά τους στο χώρο και στο χρόνο. Κι αυτό δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί…
Ο Γιώργος Γκιόλβας ήταν μεγάλος για τις εφευρέσεις, αλλά και για τα οράματά του,
τα οράματα εκείνα που ενέπνευσαν και παρότρυναν. Ήταν μεγάλος γιατί από μέσα
του ανάβλυζε το θάρρος, η ειλικρίνεια και η θέρμη μιας ψυχής που ζητά να
πετάξει στο άπειρο, να ξεπεράσει την εποχή της και τα μειονεκτικά ανθρώπινα
όρια. Ήταν μεγάλος γιατί εποίησε και γιατί ονειρεύτηκε. Εποίησε έργα επιστημονικά.
Με γνώμονα το ήθος κι όχι το κέρδος, πάντα επ’ αγαθώ, για το σήμερα και για το
αύριο. Και ονειρεύτηκε. Ονειρεύτηκε ένα καλύτερο αύριο για την Ελλάδα και για
τον κόσμο. Ο Γιώργος Γκιόλβας ήταν μεγάλος γιατί ήταν Έλληνας!
τα οράματα εκείνα που ενέπνευσαν και παρότρυναν. Ήταν μεγάλος γιατί από μέσα
του ανάβλυζε το θάρρος, η ειλικρίνεια και η θέρμη μιας ψυχής που ζητά να
πετάξει στο άπειρο, να ξεπεράσει την εποχή της και τα μειονεκτικά ανθρώπινα
όρια. Ήταν μεγάλος γιατί εποίησε και γιατί ονειρεύτηκε. Εποίησε έργα επιστημονικά.
Με γνώμονα το ήθος κι όχι το κέρδος, πάντα επ’ αγαθώ, για το σήμερα και για το
αύριο. Και ονειρεύτηκε. Ονειρεύτηκε ένα καλύτερο αύριο για την Ελλάδα και για
τον κόσμο. Ο Γιώργος Γκιόλβας ήταν μεγάλος γιατί ήταν Έλληνας!
Γι’ αυτό και κυνηγήθηκε τόσο, γι’ αυτό και λοιδωρήθηκε, και χλευάστηκε… και
πικράθηκε… Γι’ αυτό, όμως, ήταν και τόσοι πολλοί όλοι εκείνοι που τον θαύμασαν…
Και τον θαυμάζουν.
πικράθηκε… Γι’ αυτό, όμως, ήταν και τόσοι πολλοί όλοι εκείνοι που τον θαύμασαν…
Και τον θαυμάζουν.
Όταν τελείωσε την πορεία της εδώ ύπαρξής του, πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί ούτε σε ένα δελτίο ειδήσεων δεν αναφέρθηκε η είδηση του θανάτου του. Αυτό δεν είναι
περίεργο για όσους γνωρίζουν το παρασκήνιο μιας κατεστημένης κοινωνίας που μόνο και πάντα ζητά, μα αρνείται επιδεικτικά να δώσει. Ναι, του έκαναν μετά θάνατον
κάποια αφιερώματα, αλλά γιατί; Όχι για να τον τιμήσουν. Αλλά για να ψάξουν, να
δουν μήπως υπήρχε και κάτι άλλο που ακόμη δεν το είχαν πάρει. Ή απλά για να
συλήσουν τη μνήμη του, κι όχι μόνο οι αντίθετοι, αλλά ακόμη και οι συμπνέοντες.
Είναι κι αυτή μια τεχνική, να πλάθεις το εγκώμιο κάποιου με τέτοιον τρόπο, ώστε
να προτρέπεις τον αποδέκτη των λεγομένων σε απαξίωση. Ειπώθηκαν έτσι πολλά.
Άλλα ακραία, άλλα γοητευτικά, άλλα μυστηριώδη κι άλλα φαιδρά. Ο άνθρωπος
Γκιόλβας, όμως, δεν εμφανίστηκε πουθενά...
περίεργο για όσους γνωρίζουν το παρασκήνιο μιας κατεστημένης κοινωνίας που μόνο και πάντα ζητά, μα αρνείται επιδεικτικά να δώσει. Ναι, του έκαναν μετά θάνατον
κάποια αφιερώματα, αλλά γιατί; Όχι για να τον τιμήσουν. Αλλά για να ψάξουν, να
δουν μήπως υπήρχε και κάτι άλλο που ακόμη δεν το είχαν πάρει. Ή απλά για να
συλήσουν τη μνήμη του, κι όχι μόνο οι αντίθετοι, αλλά ακόμη και οι συμπνέοντες.
Είναι κι αυτή μια τεχνική, να πλάθεις το εγκώμιο κάποιου με τέτοιον τρόπο, ώστε
να προτρέπεις τον αποδέκτη των λεγομένων σε απαξίωση. Ειπώθηκαν έτσι πολλά.
Άλλα ακραία, άλλα γοητευτικά, άλλα μυστηριώδη κι άλλα φαιδρά. Ο άνθρωπος
Γκιόλβας, όμως, δεν εμφανίστηκε πουθενά...
Ο Γιώργος Γκιόλβας ξεχείλιζε από ευφυϊα. Ναι, ήταν ευφυής άνθρωπος, ιδιοφυής. Το
καταλάβαινες και στις παραμικρότερες κινήσεις ή λέξεις του. Όπως καταλάβαινες
αμέσως ότι γνώριζε πολλά. Αλλά μιλούσε για λίγα. Κι όχι πάντα γι’ αυτά που η
σκέψη του γνώριζε. Έλεγε μόνο όσα ήθελε να πει. Γιατί αυτά που έλεγε, ήθελε και
τα έλεγε. Η απόφασή του για τα λεγόμενά του ήταν συνειδητή. Και δεν τον
ενδιέφερε το τίμημα…
καταλάβαινες και στις παραμικρότερες κινήσεις ή λέξεις του. Όπως καταλάβαινες
αμέσως ότι γνώριζε πολλά. Αλλά μιλούσε για λίγα. Κι όχι πάντα γι’ αυτά που η
σκέψη του γνώριζε. Έλεγε μόνο όσα ήθελε να πει. Γιατί αυτά που έλεγε, ήθελε και
τα έλεγε. Η απόφασή του για τα λεγόμενά του ήταν συνειδητή. Και δεν τον
ενδιέφερε το τίμημα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου