Προς τα πού αλλάζουμε τον κόσμο μας;

“Τούτος ο κόσμος, είναι αδύνατον να αλλάξει μόνος του. Ασχέτως αν το συνειδητοποιούμε ή όχι, όλοι μας νοητικά και συνεχώς, συμμετέχουμε σε αυτόν ως συνδημιουργοί. Σε κάθε του στιγμή, σε κάθε του λεπτομέρεια, με πράξεις και συμπεριφορές οι οποίες τον διαμορφώνουν για αιώνες”
Στον κόσμο αυτό, όποιος προβλέπει ότι τα μακρόπνοα σχέδια και οι πράξεις του, πρόκειται να δημιουργήσουν μια παγκόσμια αναταραχή, ικανή να τα ακυρώσει και να τα θέσει εκτός ελέγχου, τότε ίσως προσπαθήσει να δημιουργήσει παράλληλα, μια κρίση πολύ ισχυρότερη και ευρύτερη αλλά πλήρως ελεγχόμενη, ικανή να τροποποιήσει τις «περί επιβίωσης» προτεραιότητες των ανθρώπων. Όλο αυτό με στρατηγικούς όρους. Με απλούς, θρησκευτικούς όρους όμως, αυτό δείχνει ότι η ανθρωπότητα πλέον, ετοιμάζεται να περάσει στην εποχή του Εωσφορισμού. Υπάρχουν πολλά στοιχεία τριγύρω που το δείχνουν ευκρινώς σε αρκετούς, όπως και λιγότερα που το «φωνάζουν» σε ολίγους.


Το να γίνει αποδεχτή όμως, μια αλλαγή τέτοιου βεληνεκούς αδιαμαρτύρητα και χωρίς δυναμικές αντιδράσεις από τις σημερινές ανθρώπινες κοινωνίες, είναι μάλλον παράδοξο και στην ουσία μη αναμενόμενο. Για το λόγο αυτό, στο σχεδιασμό της υλοποίησης ενός τέτοιου σχεδίου, φαίνεται ότι έχει θεωρηθεί αναγκαίο να συμμετέχει τόσο το πολιτικό όσο και το στρατιωτικό σκέλος της εξουσίας, αναπτύσσοντας ένα δεύτερο παράλληλο μέτωπο, ικανό να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην αποσάθρωση των δομών της, στην ανασφάλεια της βιολογικής επιβίωσης των μελλών της και στην απόγνωση. Έτσι ώστε, να καταστεί δυνατή η επιβολή μιας παγκόσμιας απολυταρχικής κυβέρνησης, ικανής να επιβάλει αυτή την τελική θρησκευτική αλλαγή. Η οικονομική και η κοινωνική κρίση την οποία βλέπουμε όλοι να γιγαντώνεται γύρω μας καθημερινά λοιπόν, μοιάζει να είναι το προπέτασμα καπνού. Ο πολιτικός και στρατιωτικός αντιπερισπασμός, ο οποίος στοχεύει να κρατήσει τις μάζες υπό έλεγχο, μέχρι να ολοκληρωθεί η εφαρμογή του. Έλεγχος ο οποίος φαίνεται να στοχεύει πλέον, στους όρους ενός συμβολαίου βιολογικής επιβίωσης των ανθρώπων. 

Όμως ο άκρατος υλισμός που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια, αναμενόταν να οδηγήσει σε τούτο ακριβώς το σημείο, μιας και το άκρο της υλικής πύκνωσης του κόσμου εξουσιάζεται από αυτόν τον ίδιο τον δημιουργό του. Έτσι αργά ή γρήγορα, η αλλαγή η οποία επρόκειτο να συμβεί στην θρησκευτική πίστη και εξουσία, θα αναδείκνυε τον μοναδικό διεκδικητή του υλικού και αισθητού κόσμου. Παρόλα αυτά, όταν σχεδόν μέσα σε μια δεκαετία, γίνεται προσπάθεια να επιταχυνθούν σχέδια, ικανά να αντιστρέψουν την θρησκευτική πίστη ολόκληρης σχεδόν της ανθρωπότητας, είναι σίγουρο ότι αναμένονται αναταραχές και εξεγέρσεις. Οι λαοί, όλους τους προηγούμενους αιώνες, έχουν οργανωθεί σε κοινωνίες οι οποίες στηρίζονται ως επί το πλείστον σε εθνότητες, αποτελούμενες από ενιαία θρησκεία, γλώσσα, ιστορικές μνήμες, ήθη έθιμα, πεποιθήσεις και γενική κοινωνική κουλτούρα. Μια τέτοια οργανωμένη κοινωνία η οποία έχει γαλουχηθεί χιλιετίες στη γνώση της ύπαρξης του Εωσφόρου ως το υπέρτατο κακό, είναι δύσκολο ή ακατόρθωτο να το αντιστρέψει -ως θρησκευτική πίστη της- μέσα σε λίγες ημέρες χωρίς αντίδραση. Όμως η Συνειδητότητα δεν εξετάζει τι θεωρούμε εμείς καλό ή κακό, αλλά οργανώνει και υλοποιεί τον κόσμο σύμφωνα με τις πράξεις και τις συμπεριφορές εκείνων που συμμετέχουν στη δημιουργία του. Δηλαδή των δικών μας πράξεων και συμπεριφορών μιας και εμείς ανήκουμε στους συνδημιουργούς του -κι ας μη το κατανοούμε αυτό οι περισσότεροι-. 

Έτσι, για τους εκτελεστές της τελικής υλοποίησής του σχεδίου, δεν υπάρχουν έθνη ούτε θρησκείες. Σε μια εν δυνάμει παγκοσμιοποιημένη κοινωνία οι διαχωρισμοί αυτοί τα τελευταία χρόνια έχουν ήδη αδρανοποιήσει τους υπάρχοντες γεωγραφικούς προσδιορισμούς, ανοίγοντας το δρόμο στο να διαλυθούν ολοκληρωτικά και να αναπροσαρμοστούν ανάλογα με την νέα αποδοχή ή όχι, της πίστης η οποία θα διαμορφωθεί. Αυτοί οι οποίοι θα επιμείνουν σε εθνικά στοιχεία του παρελθόντος όπως θρησκεία, ιστορία, ήθη και μνήμες δεν είναι πλέον πολλοί, κι όσοι έχουν απομείνει μπορεί κάλλιστα να θεωρηθούν τρομοκράτες και να συλληφθούν ή να εκτοπιστούν. Έτσι κι αλλιώς, η γιγαντιαία ανάμειξη από μετακίνηση λαών, η οποία συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, μοιάζει τελικά να έχει ως σκοπό την εξασθένιση της όποιας ισχυρής πολιτισμικής ομοιογένειας που μπορεί να υπάρξει στα κράτη. Εδώ και καιρό, λαοί από διαφορετικά έθνη, θρησκείες, γλώσσες και πεποιθήσεις, σε παγκόσμια κλίμακα, αναμιγνύονται εντέχνως, ώστε να συντείνουν στην άμβλωση της όποιας πιθανής δυναμικής ενιαίων εστιών.
Εκτός από τους μεγάλους πολιτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, οι Παγκόσμιες τράπεζες και το ΝΑΤΟ, οι οποίοι συμμετέχουν στην αναμόχλευση η οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη, στη στρατηγική η οποία έχει ήδη εφαρμοστεί ώστε να δυναμιτίσει τη θρησκευτική ομοιογένεια και πίστη των ανθρώπων οδηγώντας τους στη νέα θρησκεία, φαίνεται πλέον να ηγείται ο προκαθήμενος της Χριστιανικής Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας (αλλά και όχι μόνο). 

Ένας σχεδιασμός ο οποίος έχει εστιαστεί σε τρεις πυλώνες: 
1. Την ενοποίηση όλων τον μονοθεϊστικών θρησκειών του πλανήτη σε μία πανθρησκεία.
2. Την ένωση στοιχείων παλαιών και ξεχασμένων θρησκειών, με σύγχρονες και ενεργές.
3. Την αντικατάσταση του αόρατου πνευματικού κόσμου από εξωγήινες οντότητες.

Με τη σύγχυση η οποία έχει δημιουργηθεί από το συνονθύλευμα αυτό, ο στόχος μοιάζει να είναι η επίτευξη:
1. Αλλοίωσης και κατάργησης της έννοιας του έθνους και διαχωρισμό της μάζας σε νέες ομάδες από εκλεκτούς ή αντιφρονούντες.
2. Εξασθένησης των σύγχρονων θρησκευτικών απόψεων και αντικατάστασή τους από μια αόριστη εξωγήινης προέλευσης παγκόσμια απειλή.
3. Εξαπάτησης και χρησιμοποίησης της επιστημονικής κοινότητας γα την εδραίωση της ύπαρξης μαζικού ελέγχου μέσω «εξωγήινης» τεχνολογίας. 

Σκοπός του κειμένου τούτου δεν είναι ούτε η υπεράσπιση ούτε η αποπομπή όσων έχουν ήδη συμμετάσχει ή συμμετέχουν στη διαμόρφωση αυτού του νέου κόσμου που φαίνεται να δημιουργείται εμπρός μας. Για κάποιους, όλα αυτά, θεωρούνται ίσως λεπτομέρειες κι εμείς άμοιροι ευθυνών. Ο καθένας πράγματι είναι ελεύθερος να επιλέξει τον δρόμο τον οποίο τελικά θα ακολουθήσει, με ευθύνη προς το πνεύμα του και το ανθρώπινο είδος. Απλά, ας λέμε πια τα πράγματα με το όνομά τους. Το ζούμε, κι ας φαίνεται ίσως ακόμη σε κάποιους εξωπραγματικό παραμύθι… 


Αλκιρέας
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ