Ό,τι δεν πάρεις μοναχός, κανείς δε θα έρθει να στο δώσει.
Της Στεύης Τσούτση.
Ο άνθρωπος δε θα πάψει ποτέ να ονειρεύεται.
Το όνειρο είναι η τροφή της ψυχής, όπως τα φαγώσιμα είναι η τροφή του σώματος. Πολύ συχνά στη ζωή μας βλέπουμε τα όνειρα και τις επιθυμίες μας να σβήνουν, να μην εκπληρώνονται. Αλλά πρέπει να εξακολουθούμε να ονειρευόμαστε, διαφορετικά η ψυχή μας πεθαίνει κι η Αγάπη δεν μπορεί να εισχωρήσει….
Ο Καλός Αγώνας είναι αυτός που γίνεται επειδή τον ζητάει η καρδιά μας. Τις ηρωικές περιόδους, την εποχή των περιπλανώμενων ιπποτών, ήταν εύκολο, υπήρχαν εδάφη να κατακτήσεις κι ένα σωρό πράγματα που μπορούσες να κάνεις. Στις μέρες μας ο κόσμος άλλαξε πολύ κι ο καλός αγώνας μεταφέρθηκε από το πεδίο της μάχης στον εσωτερικό μας κόσμο.
Ο Καλός Αγώνας είναι αυτός που κάνουμε στο όνομα των ονείρων μας.
Όταν ξεσπούν μέσα μας με όλη τους την ορμή – στη νιότη μας – είμαστε όλο θάρρος και τόλμη, αλλά δεν έχουμε μάθει ακόμα ν’ αγωνιζόμαστε.
Όταν μαθαίνουμε, ύστερα από πολλές προσπάθειες, δεν έχουμε πια το ίδιο κουράγιο ν’ αγωνιστούμε.
Τότε στρεφόμαστε εναντίον του εαυτού μας, γινόμαστε ο χειρότερος εχθρός του. Λέμε πως τα όνειρα μας είναι παιδαριώδη, ότι είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν ή ότι τα κάναμε όταν ακόμα αγνοούσαμε την πραγματικότητα της ζωής. Σκοτώνουμε τα όνειρα μας επειδή φοβόμαστε να διεξάγουμε τον Καλό Αγώνα…..
Σκοτώνουμε λοιπόν τα όνειρα μας και το πρώτο σύμπτωμα αυτού του γεγονότος είναι η έλλειψη χρόνου…
Οι πιο πολυάσχολοι άνθρωποι που γνώρισα στην ζωή μου είχαν πάντα χρόνο για όλα. Αυτοί που δεν έκαναν τίποτα ήταν πάντα κουρασμένοι, δεν αντιλαμβάνονταν πόσο λίγο απέδιδαν και παραπονούνταν διαρκώς πως η μέρα ήταν πολύ σύντομη. Στην πραγματικότητα, φοβούνταν να κάνουν τον Καλό Αγώνα.
Το δεύτερο σύμπτωμα του θανάτου των ονείρων μας είναι οι βεβαιότητες μας. Επειδή δεν θέλουμε να δούμε την ζωή σαν μια μεγάλη περιπέτεια που αξίζει να ζήσουμε, αρχίζουμε να πιστεύουμε πως είμαστε σοφοί, δίκαιοι και σωστοί μέσα στο λίγο που περιμένουμε από την ύπαρξη μας.
Κοιτάζουμε πέρα από τα τείχη της καθημερινότητας μας κι ανακαλύπτουμε το θόρυβο της λόγχης που σπάει, τη μυρωδιά του ιδρώτα και της σκόνης, τις μεγάλες καταστροφές και τα διψασμένα για κατάκτηση βλέμματα των πολεμιστών.
Αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε ποτέ τη χαρά, την απέραντη χαρά που πλημμυρίζει την καρδιά αυτού που αγωνίζεται, γιατί γι’ αυτόν ούτε η νίκη ούτε η άτακτη φυγή έχουν σημασία.
Μετράει μόνο να διεξάγεις τον Καλό Αγώνα.
Τέλος, το τρίτο σύμπτωμα του θανάτου των ονείρων μας είναι η γαλήνη.
Η ζωή μας γίνεται ένα κυριακάτικο απόγευμα, δεν μας ζητάει πολλά πράγματα και δεν απαιτεί περισσότερα απ’ όσα θέλουμε να της δώσουμε.
Πιστεύουμε τότε πως είμαστε ώριμοι, πως αφήνουμε κατά μέρος τις παιδικές μας φαντασιώσεις και πως επιτυγχάνουμε την προσωπική κι επαγγελματική μας ολοκλήρωση.
Μας εκπλήσσει όταν ακούμε κάποιον της ηλικίας μας να λέει πως αγαπάει ακόμα αυτό ή εκείνο στην ζωή. Αλλά, στην πραγματικότητα, στα κατάβαθα του είναι μας, ξέρουμε τι έχει συμβεί: Εμείς πάψαμε να αγωνιζόμαστε για τα όνειρα μας, πάψαμε να διεξάγουμε τον Καλό Αγώνα».
Η ζωή είναι γεμάτη στροφές κι εκπλήξεις. Ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει στο επόμενο σου βήμα, δεν έχεις την ορατότητα που χρειάζεται. Ελπίζεις στο απροσδόκητο κι έχοντας πίστη προχωράς. Κι ό,τι έρχεται το δέχεσαι. Ό,τι κι αν είναι. Κι αν δε σ’ αρέσει πρέπει να παλεύεις να το αλλάξεις.
Γιατί ο άνθρωπος από τη φύση του γεννήθηκε πολεμιστής. Γεννήθηκε από τη στόφα των ηρώων, ακόμη κι αν το ξεχνά. Ακόμη κι αν σε κάποια κρίσιμη καμπή της ζωής, εγκαταλείπει τα όνειρα του μαζί με τα όπλα του. Ξεχνά πως η ομορφιά είναι στον αγώνα κι όχι στο αποτέλεσμα του.
Ξεχνά πως ό,τι δεν πάρει μοναχός κανείς δε θα έρθει να του το δώσει.
Συμβιβάζεται, αποποιείται τα όνειρα του. Και υιοθετεί άλλα. Πιο εύκολα. Αναίμακτα κι άκοπα. Χάνει τον προσανατολισμό και μαζί με αυτόν και το νόημα της ζωής.
Γιατί η ομορφιά της ζωής μετριέται στα δύσκολα…
Γι’ αυτό να μάχεστε κάθε απλή μέρα για τα όνειρα σας. Ακόμη κι αν είναι δύσκολα. Ακόμη κι αν φαίνονται ακατόρθωτα. Γιατί ποτέ δεν ξέρετε τι σας περιμένει στην επόμενη στροφή. Το ανέφικτο του χθες μπορεί να γίνει το υλοποιήσιμο του αύριο. Και το ακατόρθωτο, κεκτημένο.
Θέληση, υπομονή κι επιμονή χρειάζεστε. Κι εμπιστοσύνη στις δικές σας δυνάμεις.
Και μην τα φοβάστε τα όνειρα. Όταν τους μένετε πιστοί, δε χάνουν το δρόμο τους. Σας βρίσκουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου