Τα τελευταία δέκα χρόνια περισσότερα από 150 δις διαφυγόντα έσοδα κόστισε ο «Πατριωτισμός» των Ελλήνων εφοπλιστών στο Ελληνικό κράτος....

Τζιχάντ και σκοτεινός κόσμος των Ελλήνων εφοπλιστών(εξαιρετικό). Έχετε αναρωτηθεί γιατί η Ελλάδα παρόλο που είναι πολύ κοντά στους τζιχαντιστές ο βαθμός επικινδυνότητας χτυπήματος τους είναι σχετικά μικρός?

Την απάντηση μας την δίνει αναλυτικά ο: Πέτρος Αργυρίου στα ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ...

Τι είναι 12 νεκροί δημοσιογράφοι στο κέντρο του Παρισιού;

Απόδειξη για το μεγαλείο του Αλλάχ.

Ξανά και ξανά έχω αναφέρει τα μοντέρνα θερμοκήπια του ισλαμικού εξτρεμισμού: Τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας με τις απαγωγές και τα βασανιστήρια του και την Αραβική Άνοιξη με αποκορύφωση τη διάλυση της Λιβύης και την αποσταθεροποίηση της Συρίας.

Είναι τώρα, ετεροχρονισμένα, καθώς ο ισλαμικός τρόμος έχει εδραιωθεί σε ημικράτος και εκδράμει σε δυτικές πρωτεύουσες παράγοντας τρόμο όπως αυτόν της επίθεσης στα γραφεία της σατυρικής καρτουνίστικης εφημερίδας Charlie Hebdo, που η Independent αναγνωρίζει αυτά που έγραφα και επιχειρηματολογεί υπέρ της συνθηκολόγησης με τον Άσσαντ.

Τώρα πια είναι αργά.

Το εξτρεμιστικό γάλα έχει χυθεί.

Από το Σαρκοζί ως τον Ολάντ, από τη διάλυση της Λιβύης μέχρι την υπονόμευση της Συρίας, η Γαλλία θυμούμενη άνευ λόγω και σχεδιασμού τον ιμπεριαλιστικό της εαυτό έγιναν οι μικρές ΗΠΑ ακολουθώντας κατά πόδας τις αυθεντικές ΗΠΑ στα σχέδια αποσταθεροποίησης και δημιουργίας αναχωμάτων κατά της κινεζικής και ρωσικής επιρροής στη Μέση Ανατολή.

Η εκστρατεία τους εκ των υστέρων στο Μάλι μαζί με τους Γερμανούς για να καταπολεμήσουν την διάχυση του ισλαμικού εξτρεμισμού δεν ήταν δυνατό να έχει αποτελέσματα μαζικής κλίμακας: η ζημιά είχε ήδη γίνει.

Οι Γάλλοι δεν έχουν μόνο τους δράστες να κατηγορήσουν: Για το πλήγμα στην καρδιά της γαλλικής δημοκρατίας υπόλογοι είναι εμμέσως και οι Σαρκοζί, Ολάντ.

Ο ισλαμικός εξτρεμισμός, αναβιωμένος από τις ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία και τους συμμάχους τους  είναι εδώ για να μείνει.

Κάθε τέτοιο χτύπημα βάζει πιο βαθειά το μαχαίρι στο κόκκαλο του δυτικού κόσμου και την πόλωση με τους ισλαμικούς πληθυσμούς εντός και εκτός Δύσης.

Η παράνοια μόνο παράνοια μπορεί να γεννήσει.

Οι τζιχαντιστές θα συνεχίσουν να επικαλούνται το θάνατο και τον τρόμο ως πολιτικό όπλο και μέσο στρατολόγησης αντί του ραφιναρισμένου, τεχνολογικού τρόπου που χρησιμοποίησαν οι δυτικοί εις βάρους τους.

Το όπλο τους είναι ο τρόμος. Η πόλωση. Η δύναμη της θεϊκής βλακείας. Η θρησκευτική παραφροσύνη.

Δεν υπάρχουν τεχνολογίες για να αντιμετωπίσουν τέτοια όπλα. Ποτέ δεν υπήρξαν. Το μόνο όπλο απέναντι σε αυτά είναι η αυτοσυγκράτηση και η μεθοδικότητα.

Τώρα λοιπόν οι Γάλλοι πολίτες γνωρίζουν τις συνέπειες της σύμπραξης με τον Αμερικανικό διάολο. Τώρα μαθαίνουν ότι οι πληγές που άνοιξε και ο Γαλλοαλγερινός πόλεμος δεν έκλεισαν ποτέ. Τώρα συνειδητοποιούν πλήρως ότι ένα κομμάτι πολιτογραφημένων Γάλλων μισούν τη Γαλλία.

Τώρα πια είναι αργά.

Έχουμε και εμείς ένα θύμα της τζιχαντιστικής αναβίωσης:

Αν 12 νεκροί Γάλλοι δημοσιογράφοι είναι απόδειξη για το ότι ο Αλλάχ είναι μεγάλος, τι είναι δύο νεκροί ναυτικοί σε ένα φλεγόμενο πλοίο έξω από την πόλη Ντέρνα της Λιβύης;

Μια σοβαρότητα ένδειξη ότι ο εκλεκτός του Αντώνη Σαμαρά Δημήτρης Μελισσανίδης κάνει λαθρεμπόριο με τους τζιχαντιστές.

Προ τριημέρου, η «επίσημη» Λιβυκή κυβέρνηση βομβάρδισε δεξαμενόπλοιο λιβεριανής σημαίας και ιδιοκτησίας Μελισσανίδη που παρά τις υποδείξεις προς το αντίθετο, επέμενε να κινείται προς το λάθος αραξοβόλι της Ντόρνα, μια από τις πολλές περιοχές που ελέγχουν ισλαμιστές εξτρεμιστές.

Αλλά ας πούμε τα πράματα με το όνομα τους:
Δεν υπάρχει λιβυκή κυβέρνηση γιατί μετά την πτώση Καντάφι δεν υπάρχει Λιβύη: Οι συνωμότες πρώην συνεργάτες του Καντάφι είδαν τη χρυσή ευκαιρία να βάλουν στο χέρι τα funds της Λιβύης και σε συνεργασία με τους ισλαμιστές εξτρεμιστές και υπό την αεροπορική κάλυψη ΗΠΑ και συμμάχων έστειλαν τον Καντάφι στο διάολο και τη Λιβύη σε μια κόλαση από την οποία είναι αδύνατο να αποδράσει: Οι συνωμότες είναι σήμερα εξόριστοι στο Τομπρούκ ενώ πολύ μεγαλύτερες εκτάσεις ελέγχονται από ισλαμιστές πολέμαρχους με τον στρατηγό Χαφτάρ να επιδιώκει να γίνει ο νέος Νάσερ ή αν θέλετε ο Καντάφι στη θέση του Καντάφι.

Οτιδήποτε λοιπόν περνάει από τις περιοχές των ισλαμιστών κάνει τους συνωμότες της «επίσημης κυβέρνησης» να φοβούνται πως οι ισλαμιστές θα δυναμώσουν τόσο που θα τους οδηγήσουν στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο Καντάφι: σκουλικοφαγωμένοι, πολλά μέτρα κάτω από τη γη.

Για αυτό και λοιπόν και βομβάρδισαν το τάνκερ του Μελισσανίδη, φοβούμενοι πως κουβαλά όπλα ή και άντρες με αντάλλαγμα πετρέλαιο.

Υπό κανονικές συνθήκες θα ξέσπαγε σοβαρότατο διπλωματικό επεισόδιο, αλλά υπάρχει μια άλλη κυβέρνηση που φοβόταν εξίσου το πλοίο του Μελισσανίδη: Η ελληνική, πάροχος προνομίων στο Δημήτρη Μελισσανίδη, ανάμεσα στα οποία και η ιδιοκτησία μέρος του ξεπουλημένου ΟΠΑΠ.

Θα ήταν μεγάλο σκάνδαλο να βρεθεί ο εκλεκτός της κυβέρνησης μπλεγμένος σε σκάνδαλο υπόθεσης λαθρεμπορίας με τζιχαντιστές, ιδιαίτερα προεκλογικά.

Δεν μας είναι άγνωστος ο ρόλος των βαρόνων του πετρελαίου στην Ελλάδα:
Ήδη το ΔΝΤ μίλησε για καρτέλ πετρελαίου που κρατά τις τιμές προκλητά υψηλές, με τους Έλληνες καταναλωτές να επιβαρύνονται περί το ένα δις ετησίως εν μέσω μιας σφοδρότατης και επίσης προκλητής κρίσης, φωτογραφίζοντας τους Βαρδινογιάννη και Λάτση ως αφεντικά του Καρτέλ ενώ η πλευρά Λάτση έριξε το βάρος στο λαθρεμπόριο πετρελαίου.

Το περιοδικό Unfollow κάρφωσε τον Μελισσανίδη για το πώς συνδύαζε την φοροαπαλλαγή με το λαθρεμπόριο. Ακολούθησαν απειλές κατά της ζωής των συντακτών του περιοδικού για τις οποίες το περιοδικό μήνυσε το Μελισσανίδη σε μια υπόθεση που ανέλαβε εκ μέρους των Μελισσανίδιδων ο έμπιστος του Σαμαρά ακροδεξιός δικηγόρος ΦάυλοςΚρανιδιώτης.

Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγος που στο βίντεο που ακολουθεί και που ετοίμασε η ομάδα του newsmakedonias κάποιους μήνες πριν θα με ακούσετε μετά το 8,21 να αναφέρω πως ο σχετικά μικρός σήμερα Τζιχαντιστικός κίνδυνος για την Ελλάδα επάγεται ανάμεσα σε άλλα από τις σχέσεις των Ελλήνων ολιγαρχών τόσο με τους μέχρι πρόσφατα χρηματοδότες των τζιχαντιστών Σαουδάραβες αλλά και απευθείας με τους τζιχαντιστές, μέσω του λαθρεμπορίου που αποτελεί την κύρια πηγή εσόδων τους.

Ο βομβαρδισμός του τάνκερ του Μελισσανίδη στην Ντέρνα από την «Λιβυκή» κυβέρνηση αποτελεί μια καλή ένδειξη για το δεύτερο. Αν και η πλευρά Μελισσανίδη ισχυρίζεται ότι το πλοίο εκτελούσε προγραμματισμένο δρομολόγιο στα πλαίσια μια συμφωνίας ναύλωσης του προ δεκαετίας, φαίνεται να ξεχνάει ότι η κυβέρνηση Καντάφι δεν υπάρχει και ότι η Ντέρνα αποτελεί άντρο ισλαμιστών.

Ας διασαφηνίσουμε κάποια άλλα πράγματα ακόμη: Η Λιβεριανή σημαία που φοράει το πλοίο λέγεται σημαία ευκαιρίας.

Η σημαία ευκαιρίας είναι μια αμερικάνικη πατέντα που πρωτοεμφανίστηκε στον Παναμά για να μπορούν πλοία αμερικανικής ιδιοκτησίας να σερβίρουν αλκοόλ κατά τη διάρκεια της ποταπαγόρευσης.

Στη Λιβερία εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια του ψυχρού Πολέμου για να μπορούν αμερικανικά πλοία να φοράν «ουδέτερη» σημαία.

Φυσικά η Λιβερία κάθε άλλο παρά «ουδέτερη» χώρα είναι: Η Λιβερία υπήρξε πείραμα εποικισμού των ΗΠΑ που μετέφεραν πρώην σκλάβους αφροαμερικανούς για να τους κάνουν την Ελίτ μιας χώρας μαριονέτας.

Με την «παγκοσμιοποίηση» και την παγκόσμια απορρύθμιση προς όφελος των ιδιωτικών κεφαλαίων, οι σημαίες ευκαιρίας γίνονται πανούκλα καθώς οι χώρες που δίνουν τέτοιες σημαίες είναι διαβόητες για την έλλειψη περιβαλλοντικών ελέγχων, ελέγχων ασφαλείας, για την αδιαφορία προς τα εργασιακά δικαιώματα των ναυτικών και επιδίδονται σε έναν άνευ όρων ανταγωνισμό χαμηλής φορολόγησης.

Με αυτό τον τρόπο, εθνικοί πόροι αφαιμάζονται από τις χώρες προέλευσης των πλοιοκτητών ενώ ο παραγόμενος πλούτος από την αυξημένη εμπορική θαλάσσια κίνηση των πλωτών ναυαγίων, καταλήγει στα χέρια μιας χούφτας εφοπλιστών.

Η σημαία ευκαιρίας είναι λοιπόν η σημαία των καιροσκόπων.

Σε περιβάλλον κρίσης και μειωμένης ρευστότητας, οι εφοπλιστές γίνονται ακόμη πιο αρπαχτικοί, και οι κυβερνήσεις ακόμη πιο ενδοτικές: είναι ένας φαύλος κύκλος: όσο περισσότερο πιέζουν οι εφοπλιστές κι όσο περισσότερο ενδίδουν οι κυβερνήσεις, τόσο περισσότερο κεφάλαιο συσσωρεύουν οι πρώτοι και τόσο λιγότερους πόρους έχουν οι δεύτερες με αποτέλεσμα να γίνονται ακόμη πιο ενδοτικές και φτωχές.

Ο Παναμάς σήμερα είναι ο μεγαλύτερος στόλος παγκοσμίως όσον αφορά τις σημαίες που φέρουν τα πλοία.

Παρότι η ελληνική κυβέρνηση έκανε την έκτακτη εισφορά των εφοπλιστών προαιρετική και παρότι τα ελληνικής ιδιοκτησίας πλοία συνιστούν τη μεγαλύτερη ναυτιλιακή δύναμη από πλευράς τονάζ, λίγα από αυτά φέρουν ελληνική σημαία και εισφέρουν στην ελληνική οικονομία.

Ξεχάστε τους παλιούς εφοπλιστές ευεργέτες: Οι καινούριοι είναι μέρος των διεθνών ελίτ και λέγονται Έλληνες μόνο και μόνο για να έχουν ένα άρωμα βλαχοφολκλόρ:

Τα τελευταία δέκα χρόνια περισσότερα από 150 δις διαφυγόντα έσοδα κόστισε ο «Πατριωτισμός» των Ελλήνων εφοπλιστών στο Ελληνικό κράτος.

Τα funds των εφοπλιστών σε Ελβετία μόνο ξεπερνούν τα 60 δις.

Την περίοδο που οι Έλληνες στενάζουν, οι εφοπλιστές έχουν αυξήσει τους στόλους τους κατά 60%. Τι να κάνουμε; Είναι ένας σκληρός ανταγωνιστικός κόσμος μας λένε όταν είναι οι ίδιοι που διαμορφώνουν αυτές ακριβώς τις συνθήκες.

«Αυτοδημιούργητοι» τύποι σαν τον Μελλισανίδη και τον Μαρινάκη, μάλλον είναι οι φουνταριστοί των εφοπλιστών που επειδή είναι πολύ απασχολημένοι για να ασχοληθούν και με την Ελλάδα, δίνουν κάποιους πόρους, τεχνογνωσία και επαφές σε ντόπιους εγνωσμένης χαμηλής ηθικής αξίας για να λειτουργήσουν ως πράκτορες επιρροής στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και την κοινή γνώμη.
Αγοράζουν ομάδες, πολιτικούς, ότι μπορούν και διασφαλίζουν για τα αφεντικά τους τις καλύτερες των συνθηκών εκμαυλίζοντας ακόμη περισσότερο ένα ήδη σάπιο πολιτικό σύστημα. 

Είναι μάλλον για το εφοπλιστικό κεφάλαιο ότι ήταν οι Βγενόπουλοι, Λαυρεντιάδηδες για το χρηματοπιστωτικό, με το Ρέστη και τον Πάλλη να αποτελούν υβρίδια χαμηλότερης επιρροής.

Μόνο ένας τρόπος υπάρχουν για να σταματηθούν αυτά τα αρπακτικά: λέγεται κεντρική πολιτική βούληση. Και έχουμε δύο βδομάδες για να τους την επιβάλλουμε μια και δια παντός.

 

http://skeftomasteellhnika.blogspot.gr/2015/01/150.html