Το κοπάδι μισεί όταν κάποιοι ξεφεύγουν από αυτό. Αν υπάρχει μια ιδέα,
που κρύβεται πίσω από τις αιτιολογήσεις που έχει για την δύναμή του, το
κοπάδι πάνω από όλα ακολουθεί ένα κώδικα: ο καθένας πρέπει να είναι
μέσα. Κανένας δεν πρέπει να κλειστεί έξω. Ο καθένας πρέπει να
προσαρμοστεί στο κοπάδι. Όλοι είναι μέρος της ομάδας.
Ένα κοινό επιχείρημα εναντίον κάθε διαφωνίας από αυτό το ολοκληρωτικό πρότυπο είναι το «Αλλά όλων μας το αίμα όταν τρέχει είναι κόκκινο» (“but we all bleed red”, σλόγκαν που επικαλούνται οι «αντιρατσιστές»). Παρά το γεγονός ότι πρόκειται περί ανοησίας - όλα τα θηλαστικά όταν αιμορραγούν τρέχει κόκκινο αίμα - παραβιάζει το πιο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, που είναι αυτό του αποκλεισμού. Τι σόι «ελευθερία» είναι αυτή εάν δεν μπορεί να μείνει κάποιος απ’ έξω από αυτό που δημιουργούμε;
Η ανθρώπινη ιστορία μας δείχνει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στο οποίο υπάρχει ένα πρόβλημα το οποίο κανείς δεν μπορεί να λύσει επειδή η σκέψη τους είναι οργανωμένη γύρω από μια υπόθεση που θεωρείται αποδεκτή από όλους στην κοινωνία π.χ. «Όλοι συμφωνούν ότι ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη Γη». Τότε εμφανίζεται ένας μοναχικός αντιφρονών ο οποίος βλέπει το θέμα με διαφορετικό τρόπο και έχει μια καλύτερη ιδέα. Στην πραγματικότητα, τότε αυτός ή αυτή, έρχεται σε κόντρα με το κοπάδι.
Αν τους αφήσεις, το κοπάδι θα καταστρέψει με αυτόν τον τρόπο όλες τις καλές ιδέες. Όχι μόνο τις διαφορετικές ιδέες ή τις νέες ιδέες, αλλά τις καλές. Τις ρεαλιστικές. Ιδέες που προέρχονται από την παρατήρηση της πραγματικότητας και τη σύγκριση των μοντέλων της. Αυτές οι ιδέες γίνονται συχνά γνωστές - όπως γνωστό έγινε ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο - κατά τον χρόνο που καθίστανται αμφιλεγόμενες, αλλά ως επί το πλείστον κρύβονται επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να τις αγνοήσουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι φιλτράρουν αυτές τις ιδέες, επειδή τέτοιες ιδέες δεν είναι κοινωνικά αποδεκτές και στην πραγματικότητα θέλουν να κάνουν ό, τι κάνουν και οι άλλοι.
Όλα ανθρώπινη εξέλιξη έρχεται από την αντίθετη στο κοπάδι. Κάθε κοινωνία που βρίσκεται σε πτώση αντιπροσωπεύει μια νίκη του κοπαδιού, το οποίο αποδοκιμάζει κάποιες καλές / ρεαλιστικές ιδέες και τις αντικαθιστά με κοινωνικές αυταπάτες. Αν θέλετε η κοινωνία σας να πεθάνει, δώστε τον έλεγχο στο κοπάδι. Αλλά το κοπάδι θα προσπαθήσει να σας ελέγξει μέσω της «ενοχής», χρησιμοποιώντας μεστές αλλά χωρίς νόημα φράσεις, όπως «όλων μας το αίμα όταν αιμορραγούμε είναι κόκκινο».
Η ζοφερή πραγματικότητα του θέματος είναι ότι εμείς, ως άτομα είμαστε πιο διαφορετικοί παρά παρόμοιοι, αλλά δεν είμαστε sui generis. Αυτό που κάνει ένα μεγάλο άτομο δεν είναι κάτι συγκεκριμένο στην προσωπικότητά του, αλλά ότι το άτομο αυτό αποκτά μεγαλύτερο βαθμό ψυχικής και ηθικής οργάνωσης. Αυτό είναι στην πραγματικότητα το αντίθετο του ατομικισμού, επειδή η πηγή του μεγαλείου δεν βρίσκεται στο άτομο, αλλά στην υποταγή του ατόμου στην πραγματικότητα και την απορρόφηση των προτύπων της πραγματικότητας στην συμπεριφορά του ατόμου. Ονομάζουμε αυτή τη διαδικασία "μάθηση."
Οι περισσότεροι άνθρωποι, από την άλλη πλευρά είναι ναρκισσιστές. Γι’ αυτούς, η πραγματικότητα υπάρχει για να υπηρετήσει την ιδέα για τον εαυτό τους, έτσι ώστε θέλουν να εντυπωσιάζονται εις βάρος της πραγματικότητας. Τείνουν να το κάνουν αυτό αναγείροντας ματαιόδοξα μνημεία ή αναγκάζοντας τους άλλους να συμμορφωθούν στο δικό τους όραμα, και έτσι μπορούν και προσποιούνται ότι η ιδέα τους είναι η αντικειμενική αλήθεια. Απαιτούν την «ισότητα», επειδή προστατεύει τον ναρκισσισμό τους από το να αποκαλυφθεί αυτό που είναι, το οποίο είναι μια αρνητική προσωπικότητα.
Ένα κοινό επιχείρημα εναντίον κάθε διαφωνίας από αυτό το ολοκληρωτικό πρότυπο είναι το «Αλλά όλων μας το αίμα όταν τρέχει είναι κόκκινο» (“but we all bleed red”, σλόγκαν που επικαλούνται οι «αντιρατσιστές»). Παρά το γεγονός ότι πρόκειται περί ανοησίας - όλα τα θηλαστικά όταν αιμορραγούν τρέχει κόκκινο αίμα - παραβιάζει το πιο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, που είναι αυτό του αποκλεισμού. Τι σόι «ελευθερία» είναι αυτή εάν δεν μπορεί να μείνει κάποιος απ’ έξω από αυτό που δημιουργούμε;
Η ανθρώπινη ιστορία μας δείχνει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στο οποίο υπάρχει ένα πρόβλημα το οποίο κανείς δεν μπορεί να λύσει επειδή η σκέψη τους είναι οργανωμένη γύρω από μια υπόθεση που θεωρείται αποδεκτή από όλους στην κοινωνία π.χ. «Όλοι συμφωνούν ότι ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη Γη». Τότε εμφανίζεται ένας μοναχικός αντιφρονών ο οποίος βλέπει το θέμα με διαφορετικό τρόπο και έχει μια καλύτερη ιδέα. Στην πραγματικότητα, τότε αυτός ή αυτή, έρχεται σε κόντρα με το κοπάδι.
Αν τους αφήσεις, το κοπάδι θα καταστρέψει με αυτόν τον τρόπο όλες τις καλές ιδέες. Όχι μόνο τις διαφορετικές ιδέες ή τις νέες ιδέες, αλλά τις καλές. Τις ρεαλιστικές. Ιδέες που προέρχονται από την παρατήρηση της πραγματικότητας και τη σύγκριση των μοντέλων της. Αυτές οι ιδέες γίνονται συχνά γνωστές - όπως γνωστό έγινε ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο - κατά τον χρόνο που καθίστανται αμφιλεγόμενες, αλλά ως επί το πλείστον κρύβονται επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να τις αγνοήσουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι φιλτράρουν αυτές τις ιδέες, επειδή τέτοιες ιδέες δεν είναι κοινωνικά αποδεκτές και στην πραγματικότητα θέλουν να κάνουν ό, τι κάνουν και οι άλλοι.
Όλα ανθρώπινη εξέλιξη έρχεται από την αντίθετη στο κοπάδι. Κάθε κοινωνία που βρίσκεται σε πτώση αντιπροσωπεύει μια νίκη του κοπαδιού, το οποίο αποδοκιμάζει κάποιες καλές / ρεαλιστικές ιδέες και τις αντικαθιστά με κοινωνικές αυταπάτες. Αν θέλετε η κοινωνία σας να πεθάνει, δώστε τον έλεγχο στο κοπάδι. Αλλά το κοπάδι θα προσπαθήσει να σας ελέγξει μέσω της «ενοχής», χρησιμοποιώντας μεστές αλλά χωρίς νόημα φράσεις, όπως «όλων μας το αίμα όταν αιμορραγούμε είναι κόκκινο».
Η ζοφερή πραγματικότητα του θέματος είναι ότι εμείς, ως άτομα είμαστε πιο διαφορετικοί παρά παρόμοιοι, αλλά δεν είμαστε sui generis. Αυτό που κάνει ένα μεγάλο άτομο δεν είναι κάτι συγκεκριμένο στην προσωπικότητά του, αλλά ότι το άτομο αυτό αποκτά μεγαλύτερο βαθμό ψυχικής και ηθικής οργάνωσης. Αυτό είναι στην πραγματικότητα το αντίθετο του ατομικισμού, επειδή η πηγή του μεγαλείου δεν βρίσκεται στο άτομο, αλλά στην υποταγή του ατόμου στην πραγματικότητα και την απορρόφηση των προτύπων της πραγματικότητας στην συμπεριφορά του ατόμου. Ονομάζουμε αυτή τη διαδικασία "μάθηση."
Οι περισσότεροι άνθρωποι, από την άλλη πλευρά είναι ναρκισσιστές. Γι’ αυτούς, η πραγματικότητα υπάρχει για να υπηρετήσει την ιδέα για τον εαυτό τους, έτσι ώστε θέλουν να εντυπωσιάζονται εις βάρος της πραγματικότητας. Τείνουν να το κάνουν αυτό αναγείροντας ματαιόδοξα μνημεία ή αναγκάζοντας τους άλλους να συμμορφωθούν στο δικό τους όραμα, και έτσι μπορούν και προσποιούνται ότι η ιδέα τους είναι η αντικειμενική αλήθεια. Απαιτούν την «ισότητα», επειδή προστατεύει τον ναρκισσισμό τους από το να αποκαλυφθεί αυτό που είναι, το οποίο είναι μια αρνητική προσωπικότητα.
Έτσι, έχουμε δύο επιλογές. Μπορούμε να δεχτούμε «όλους» και να
βλέπουμε τα αρνητικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας να γίνονται ο
κανόνας. Ή μπορούμε να αρνηθούμε «όλους», εκτός από εκείνους που έχουν
περάσει από τη διαδικασία της ωρίμανσης και έχουν γίνει διανοητικά
αρκετά ικανοί για να δουν τον ναρκισσισμό ως μια ψευδαίσθηση που
πραγματικά είναι. Η φύση δεν ανέχεται στασιμότητα και έτσι είτε είμαστε
σε άνοδο, είτε σε πτώση. Με το "όλων μας το αίμα όταν αιμορραγούμε είναι
κόκκινο," είμαστε πάντα σε πτώση.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
http://www.katohika.gr/2014/12/olon-mas-to-aima-otan-texei-einai-kokkino.html
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
http://www.katohika.gr/2014/12/olon-mas-to-aima-otan-texei-einai-kokkino.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου