Η ΥΠΕΡΤΡΟΦΗ !! FAGOPYRUM esculentum, (Φαγόπυρο), (μαυροσίταρο) ή крупа гречневая ( γκρέτσκα ) !!

 

ΦΑΓΟΠΥΡΟ ή ΜΑΥΡΟΣΙΤΑΡΟ ή крупа гречневая ( γκρέτσκα ) Η ΥΠΕΡΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΑΣ !!! ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΜΑΣ !!! ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Η ΓΛΟΥΤΕΝΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΤΑ ΑΛΕΥΡΑ ( εκτός της Ζέας ) ΣΤΟ λεπτό έντερο μας ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΠΑΘΗΣΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ κοιλιοκάκη…!!

……………………………

φαγόπυρο

Οι βοτανολόγοι δεν το θεωρούν δημητριακό αλλά σπόρο ενός χαμηλού θάμνου που συγγενεύει με το ραβέντι. Οι διατροφολόγοι το κατατάσσουν στα δημητριακά, γιατί μαγειρεύεται οπως αυτά. 
Σπόροι πυραμυδοειδείς με βαθύ καφέ χρώμα.
Το φαγόπυρο περιέχει πολλή πρωτεΐνη σε σχέση με την χαμηλή ποσότητα των δημητριακών, τις περισσότερες βιταμίνες του συμπλέγματος Β, τις βιταμίνες Ε και Κ, φολικό οξύ και είναι πλούσιο σε μέταλλα όπως το ασβέστιο, ο χαλκός, ο σίδηρος, το μαγνήσιο, το μαγγάνιο, ο φώσφορος, το κάλιο, το σελήνιο και ο ψευδάργυρος.
Περιέχει 80% άμυλο και 14% πρωτεϊνη. Τμήμα του φλοιού παραμένει στο αλεύρι του φαγόπυρου που έτσι παίρνει την καφετιά απόχρωση του. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι πριν φρυγανιστεί το καλύπτουν με αυγό για να σκληρύνουν το περίβλημα του με πρωτεϊνη.  Έτσι δεν χυλώνει πολύ όταν μαγειρεύεται. Παρ΄ότι δεν περιέχει γλουτένη τα λαζάνια soba ή οι κρέπες από φαγόπυρο διατηρούν την συνεκτικότητά τους διότι ένα μικρό μέρος του αμύλου του φαγόπυρου είναι δομημένο όπως το κόμμι ( Joachim et al. 2008) Το φαγόπυρο περιέχει όλα τα απαραίτητα αμινοξέα.
Fagopyrum: Ονομάζεται grits όταν είναι χονδροαλεσμένο. Οι βοτανολόγοι δεν το θεωρούν δημητριακό αλλά χαμηλό θάμνο που συγγενεύει με το ραβέντι.

Συστηματική ταξινόμηση: περισσότερα 

………………………. 

FAGOPYRUM esculentum (Φαγόπυρο το εδώδιμο ή Πολύγονο ο τριγωνόσπορος) ένα μελισσοκομικό φυτό

Στην Ασία από όπου προέρχεται το φυτό το ψημένο δημητριακό γίνεται συχνά κύριο γεύμα ή χρησιμοποιείται σε τηγανίτες και μπισκότα.

 

Ιστορικά στοιχεία
Το άγριο Φαγόπυρο καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά στην Νοτιοανατολική Ασία περίπου στα 6.000 π.Χ. και από εκεί εξαπλώθηκε στην Κεντρική Ασία, στο Θιβέτ και στη συνέχεια στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια εμφανίστηκε περίπου στα 4.000 π.Χ. όπως δείχνουν τα πρώτα στοιχεία Φαγόπυρου που βρέθηκαν. Η Ρωσία ήταν ο πρώτος παγκόσμιος ηγέτης στην παραγωγή του φυτού. Καλλιεργήθηκαν περίπου 6,5 εκατομμύρια στρέμματα σε περιοχές της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Το 1970 η Σοβιετική Eνωση καλλιεργούσε περίπου 4,5 εκατομμύρια στρέμματα με Φαγόπυρο.
Στη συνέχεια και η Κίνα καλλιέργησε μεγάλες εκτάσεις και ήταν η κορυφαία παραγωγός χώρα μέχρι το 2005. Στη συνέχεια η Ρωσία έγινε και πάλι η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή αυτού του δημητριακού. Στις βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, το Φαγόπυρο ήταν μια κοινή καλλιέργεια κατά τον 18ο και 19ο αιώνα.
Συστατικά – χαρακτήρας
Το φυτό περιέχει την βιταμίνη Ρ (ρουτοσίδη), μία φλαβονική χρωστική και μία κόκκινη χρωστική ουσία, την φαγοπυρίνη, που είναι φθορίζουσα και δρα σαν φωτοευαισθητοποιητική.
Ο σπόρος και το αλεύρι που βγαίνει από αυτόν, δεν περιέχουν καμία από αυτές τις ουσίες.
Είναι ένα δημητριακό αλλιώτικο από τα άλλα, με εξαιρετική θρεπτική αξία και πολύ μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη ( 14% ), σε σχέση με τα υπόλοιπα δημητριακά.
Περιέχει όλα τα απαραίτητα αμινοξέα, πολλές βιταμίνες -κυρίως του συμπλέγματος Β- που συνήθως συναντώνται στα ζωικά τρόφιμα, ενώ είναι πλούσιο σε λιποδιαλυτές βιταμίνες Ε αλλά και Κ.
Τέλος, περιέχει φολικό οξύ, αλλά και αρκετά μέταλλα όπως, ασβέστιο, σίδηρο, χαλκό, μαγγάνιο, μαγνήσιο, κάλιο, σελήνιο, αλλά και ψευδάργυρο.
Aνθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη – συλλογή
Το Φαγόπυρο ανθίζει από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο(κοντά στις 10 βδομάδες!!!).
Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα άνθη και τα φύλλα του φυτού. Συλλέγονται Σεπτέμβριο και Οκτώβριο.
Bιότοπος – περιγραφή
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι FAGOPYRUM esculentum ( Φαγόπυρο το εδώδιμο ή Πολύγονο ο τριγωνόσπορος ). Fagopyrum: fagus: Beech ( οξιά ) ( Greek ) + pyrum: Pyros ( σιτάρι ): wheat ( Greek ).
Ανήκει στην οικογένεια των Πολυγονιδών. Είναι ιθαγενές φυτό της βορείου Ασίας από την οποία εισήχθη στην Ευρώπη. Καλλιεργείται και αυτοφύεται σε απομεινάρια παλαιών καλλιεργειών. Προτιμά τα πυριτικά εδάφη.
Είναι ετήσιο φυτό το οποίο φτάνει σε ύψος από 35 έως 80 εκατοστά.
Στελέχη κόκκινα, με λίγες διακλαδώσεις.
Φύλλα πλατιά και τοξοειδή.
Άνθη λευκορόδινα, σε μακριά, διακλαδισμένη ταξιανθία.

 

Είναι μελισσοτροφικό φυτό. Οι μέλισσες επισκέπτονται το Φαγόπυρο για να πάρουν το νέκταρ το οποίο έχει υπέροχο άρωμα και δίνει στο μέλι χαρακτηριστική έντονη γεύση, σκούρο προς μαύρο χρώμα το οποίο κρυσταλλώνει εύκολα. 
Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις
Το Φαγόπυρο είναι ένα φυτό που χρησιμεύει στη διατροφή. Οι σπόροι όταν αλεστούν, δίνουν αλεύρι, από το οποίο φτιάχνουν πολύ θρεπτικές γαλέτες, ελαφρές και δυναμωτικές.
Τα φύλλα και οι ανθοφόροι βλαστοί του φυτού είναι καυστικά και δρουν ως στυπτικά και αγγειοδιασταλτικά. Η λήψη τους εσωτερικά υπό μορφή εγχύματος βοηθά σε προβλήματα υψηλής αρτηριακής πίεσης, ουρική αρθρίτιδα, φλεβίτιδα, χιονίστρες. Eίναι καλό να λαμβάνεται σε συνδυασμό με βιταμίνη C η οποία βοηθά στην καλύτερη απορρόφηση του βοτάνου. Στην αντιμετώπιση αιμορραγίας του αμφιβληστροειδούς συνδυάζεται πολύ καλά με το Τίλιο. Το κατάπλασμα των σπόρων του φυτού έχει χρησιμοποιηθεί στην αποκατάσταση της ροής του γάλακτος στις θηλάζουσες.
Ελαττώνει την χοληστερόλη και σταθεροποιεί τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα χάρη στις διαλυτές ίνες που περιέχει.
Το φαγόπυρο δεν περιέχει γλουτένη, οπότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άτομα που έχουν δυσανεξία σε αυτή ( κοιλιοκάκη ). Επίσης, περιέχει αρκετές φυτικές ίνες και σύνθετους υδατάνθρακες, με αποτέλεσμα να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ελεύθερα και από άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, αφού σταθεροποιεί τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.
Eρευνες έχουν δείξει, ότι δίαιτες που το περιέχουν, έχουν συνδεθεί με τη μείωση του κινδύνου ανάπτυξης υψηλής πίεσης του αίματος ( υπέρτασης ) και μείωσης της υψηλής χοληστερόλης. Συνάμα, βοηθά στην αντιμετώπιση της αρτηριοσκλήρωσης, ενώ δρα καταπραϋντικά στους πονοκεφάλους και τις δερματοπάθειες. Τέλος, επειδή είναι πλούσιο σε φλαβονοειδή, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και προστατεύει από διάφορες αρρώστιες.
Η ρουτίνη ή ρουτοσίδη ή βιταμίνη P  που υπάρχει στο φαγόπυρο είναι βιοφλαβονοειδές που αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος, βοηθά τα νεφρά, εξουδετερώνει τα όξινα υπολείμματα, καταπολεμά την αρτηριοσκλήρυνση, ενδυναμώνει τα τριχοειδή αγγεία και μειώνει τις πιθανότητες αιμορραγιών (Balch, 1998, Joachim et al, 2008).
Ως αντιοξειδωτικό, η ρουτίνη μειώνει την τοξικότητα της οξειδωμένης LDL χοληστερόλης, εμποδίζει την συνάθροιση των αιμοπεταλίων και καταπολεμά τους φλεβικούς σχηματισμούς στα πόδια ( Varvoglis, 2008 ).
Υπάρχει σε πληθώρα φυτών ( σπαράγγι, εσπεριδοειδή, μήλα, αρόνια.).
Ρουτίνη (quercetin ρουτινοσίδης), όπως quercitrin, είναι ένας γλυκοζίτης του φλαβονοειδούς Κερσετίνη.  Τόσο η κερκετίνη και ρουτίνη χρησιμοποιούνται σε πολλές χώρες, σε φάρμακα για την προστασία των αιμοφόρων αγγείων, και αποτελούν συστατικά πολλών πολυβιταμινούχων σκευασμάτων και βότανων.
Στην ομοιοπαθητική χρησιμοποιείται ένα βάμμα του φυτού ( την εποχή που ωριμάζουν οι σπόροι ) εναντίον του εκζέματος, των χιονίστρων και της συμφόρησης του ήπατος.
Παρασκευή και δοσολογία
Το Φαγόπυρο ως δημητριακό ( ; ) μπορούμε να το βράσουμε σε χαμηλή φωτιά με νερό σε αναλογία 1 προς 2 μέχρι να γίνει αφράτο και να απορροφήσει όλο το νερό ( για 15 περίπου λεπτά ). Κατά διαστήματα ανακατεύουμε με μια ξύλινη κουτάλα. Καθώς βράζει θα απορροφήσει τα υγρά του και μπορούμε προαιρετικά να προσθέσουμε φρέσκα μυρωδικά.
Μπορεί όμως και να παρασκευασθεί αν του ρίξουμε βραστό νερό και το αφήσουμε σκεπασμένο μέχρι να απορροφήσει τα υγρά.

 

                     Πάνω  μαγειρεμένο φαγόπυρο   Κάτω σε μορφή γαλλέτας

http://beeclubpellas.blogspot.gr/2014/01/fagopyrum-esculentum.html

……………………………………………
крупа гречневая… Η ΡΩΣΙΚΗ ΤΡΟΦΗ
Αυτό το σκληρό σιτηρό υπήρξε η βασική διατροφή για τους ανατολικοευρωπαίους από αρχαιοτάτων χρόνων, και οι Ρώσοι έχουν τα πρωτεία σε αυτό. Η περιοχή που περιβάλλει την λίμνη Βαϊκάλη θεωρείται η πρώτη στον κόσμο που καλλιεργήθηκε συστηματικά το μαυροσίταρο. Την ίδια εκτίμηση για το σιτηρό έτρεφαν και  στην Ασία, όπου το φαγόπυρο εμφανίζεται περισσότερο ως ζυμαρικό, αντίθετα με την Ανατολική Ευρώπη, όπου ο πυρήνας του που ονομάζεται «πλιγούρι» ψηνόταν και μετά τον έβραζαν με νερό για να φαγωθεί είτε ως χυλός είτε ως γαρνιτούρα αντί για ρύζι ή πατάτες.

 

Το μαυροσίταρο  είναι το ευέλικτο σταθερό συμπλήρωμα στην ρωσική κουζίνα. Το συνάντησα για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 80 στην Αγία Πετρούπολη, όταν  οι προμήθειες σε τρόφιμα ήταν λιγοστές και αναξιόπιστη η τροφοδοσία της αγοράς. Η φίλη μου η Ασίγια και η μητέρα της  προσέφεραν  «γκρέτσκα», ( έτσι το αποκαλούν στη Ρωσία ) σε κάθε γεύμα. Μετά  τις πολύ συχνές επισκέψεις μου στο φιλόξενο διαμέρισμά τους, άρχισα να εκτιμώ το σιτηρό, όχι μόνο για τη γεύση του, αλλά και για την ενεργειακή του αξία. Μια μερίδα «γκρέτσκα» μπορεί να σε κρατήσει για μια ολόκληρη ημέρα. Απορεί μήπως κανείς για το λόγο που αυτή τη θαυματουργή τροφή εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε γεύμα; Τον χυλό από μαυροσίταρο στο πρωινό ακολουθεί η γαρνιτούρα από μαυροσίταρο στο κρέας, εξίσου καλά επίσης στα θηράματα και τα εντόσθια. Ωστόσο, η θεϊκή συνένωση επιτυγχάνεται με την άλλη θαυματουργή ρωσική τροφή: τα μανιτάρια. Η κατσαρόλα με μαυροσίταρο και μανιτάρια είναι το αιώνιο φαβορί στα ρωσικά πιάτα και αποτελεί για τους εμιγκρέδες αυτό που  ήταν για τον Προυστ  τα μικρά κουλουράκια: Η γεύση των περασμένων χρόνων.

 

Μαυροσίταρο και Μανιτάρια. (ρωσική σούπα)

Αυτό το κλασικό ρωσικό πιάτο μπορεί εκτός από πλούσια  γαρνιτούρα να αποτελέσει ένα χορταστικό κυρίως πιάτο για χορτοφάγους. Προσπαθήστε το λοιπόν και ποιος ξέρει… ίσως να αποκτήσετε την επόμενη συναρπαστική μαγειρική σας εμπειρία. 
http://agroepidotiseis.blogspot.gr/2012/08/blog-post_945.html

http://alfeiospotamos.gr/?p=10779