Η διάλυση του ευρώ και το... μαγικό ραβδί του Ντράγκι...

Οι πιθανότητες διάλυσης του ευρώ είναι σήμερα περισσότερες από ότι ήταν την περίοδο που η κρίση είχε κορυφωθεί, εκτιμά ο γνωστός αρθογράφος των Financial Times Βόλφγκανγκ Μίνχαου, οποίος θέτει υπό αμφισβήτηση την παγιωμένη θέση των ευρωπαϊκών φορέων χάραξης πολιτικής ότι η επιβίωση του ευρώ δεν τίθεται πλέον σε αμφιβολία.

«Δεν έχω την παραμικρή ιδέα ποια ήταν η πιθανότητα διάλυσης του ευρώ κατά τη διάρκεια της κρίσης. Αλλά είμαι βέβαιος ότι η πιθανότητα είναι υψηλότερη σήμερα. Πριν από δύο χρόνια όσοι έκαναν προβλέψεις είχαν την ελπίδα μιας ισχυρής οικονομικής ανάκαμψης. Τώρα ξέρουμε ότι δεν συνέβη, ούτε πρόκειται να συμβεί» σημειώνει χαρακτηριστικά

ο Μίνχαου.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει πριν από δύο χρόνια, η Ευρωζώνη δεν ήταν προετοιμασμένη για μια οικονομική κρίση, αλλά τουλάχιστον οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αποκρίθηκαν στην αντιμετώπιση της απειλής με τη δημιουργία μηχανισμών.

Ωστόσο, σήμερα, η Ευρωζώνη δεν έχει έναν μηχανισμό για να αμυνθεί κατά μιας παρατεταμένης ύφεσης, ενώ επιπρόσθετα ο αρθογράφος των FT υποστηρίζει πως σε αντίθεση με πριν από δύο χρόνια, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δεν έχουν καμία όρεξη να δημιουργήσουν έναν τέτοιο μηχανισμό σήμερα.

«Οι βασικοί πρωταγωνιστές σήμερα δεν είναι οι διεθνείς επενδυτές, αλλά οι εξεγερμένοι εκλογείς που πιθανόν να ψηφίσουν μια νέα γενιά ηγετών και οι οποίοι εμφανίζονται πρόθυμοι να υποστηρίξουν περιφερειακές κινήσεις ανεξαρτησίας» επισημαίνει ο Μίνχαου και φέρνει ως παράδειγμα την ενδυνάμωση της Μαρί Λεπέν στη Γαλλία, του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία.

«Στην Ελλάδα, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του, προηγούνται στις δημοσκοπήσεις. 

Έτσι κάνει και το Podemos στην Ισπανία, με τον τρομερό νεαρό ηγέτη του Πάμπλο Ιγκλέσιας» υπογραμμίζει ο αρθογράφος.

Τέλος, υποστηρίζει πως η λιτότητα «ήλθε για να μείνει» στη ζώνη του ευρώ, ενώ δεν εμφανίζεται αισιόδοξος για τις μελλοντικές αποφάσεις πολιτικής της ΕΚΤ, αναμένοντας παρά μόνον ένα μικρό πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Τέλος, σχολιάζοντας την εμμονή των Ευρωπαίων στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σημειώνει πως αυτές είναι μεν θετικές, αλλά δεν θα αυξήσουν την εγχώρια ζήτηση.

Την ίδια στιγμή το Reuters αναφέρει πως η βαθμιαία ενίσχυση της νομισματικής στήριξης της οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα την οδηγεί πιο κοντά σε μεγάλης κλίμακας αγορές κρατικών ομολόγων με τύπωμα νέου χρήματος. Ωστόσο, όπως σημειώνει το διεθνές πρακτορείο, το όπλο αυτό, που αποτελεί τελευταία καταφυγή για την τράπεζα, μπορεί να μην είναι το μαγικό ραβδί που ελπίζουν οι αγορές.

Μετά τη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ την περασμένη Πέμπτη, πηγές κοντά στην τράπεζα δήλωσαν στο Ρόιτερς ότι το τρέχον σχέδιο της για την αγορά στοιχείων ενεργητικού από τον ιδιωτικό τομέα μπορεί να μην είναι επαρκές και ότι είναι πιθανόν να υπάρξει πίεση για πιο τολμηρή δράση στις αρχές του επόμενου έτους, κατ' αρχήν με παρεμβάσεις στην αγορά εταιρικών ομολόγων.

Ενώ ορισμένοι κεντρικοί τραπεζίτες του ευρώ αντιτίθενται από λόγους αρχής να γίνει το τελικό βήμα - η ποσοτική χαλάρωση -, άλλοι εμφανίζονται διστακτικοί, επειδή δεν υπάρχει εγγύηση ότι το μέτρο αυτό θα αναζωογονήσει την οικονομία της Ευρωζώνης, σημειώνει το δημοσίευμα. 

Τα εμπόδια για το βήμα αυτό παραμένουν μεγάλα. Υπάρχει μία μειοψηφία επτά, πιθανόν και δέκα, από τα 24 μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ που είναι αντίθετα στο μέτρο, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, δήλωσαν στο Reuters πηγές της κεντρικής τράπεζας.

«Με δεδομένη την αντίθεση της Γερμανίας, ο Μάριο Ντράγκι θα ήθελε μία ισχυρή πλειοψηφία στο Διοικητικό Συμβούλιο για να ανακοινώσει ένα μεγάλο και αξιόπιστο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης», δήλωσε οικονομολόγος της αμερικανικής τράπεζας JP Morgan. Αναμένεται ότι η ΕΚΤ (εφόσον προχωρήσει στην ποσοτική χαλάρωση) θα πρέπει να αγοράζει ομόλογα ανάλογα με τη συμμετοχή των χωρών στο κεφάλαιό της, δηλαδή ανάλογα με το μέγεθος των οικονομιών των χωρών - μελών. 

Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα ότι θα αγόραζε τα περισσότερα ομόλογα από τη Γερμανία, τη χώρα που χρειάζεται λιγότερο μία βοήθεια. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές εταιρείες βασίζονται στον τραπεζικό δανεισμό παρά στον δανεισμό τους από τις αγορές και οι ευρωπαϊκές μετοχές διαπραγματεύονται ήδη σε υψηλά επίπεδα τιμών. 

Ακόμη και αν η ΕΚΤ επρόκειτο να αγοράσει κρατικό χρέος αξίας πολλών δισ. ευρώ από τις τράπεζες, κάποιες από αυτές εξακολουθούν να διορθώνουν τους ισολογισμούς τους και όλες αντιμετωπίζουν αυστηρότερους κεφαλαιακούς κανόνες, κάτι που περιορίζει τη δυνατότητά τους να δανείσουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά, αναφέρει το δημοσίευμα.

 sofokleous10.gr
http://ideopigi.blogspot.gr/2014/11/blog-post_25.html