Δεν θέλουν για παράδειγμα να υπάρξει στην Ελλάδα ένα άλλο πολίτευμα, πραγματικά δημοκρατικό και στιβαρό, αλλά θέλουν να συνεχίσει να υπάρχει αυτό το σάπιο και αποτυχημένο πολίτευμα που έχουμε και το οποίο πολυδιαφημίζεται ως η «καλύτερη δημοκρατία που γνώρισε ποτέ ο τόπος». Για να μην ξεχνιόμαστε, είναι η «δημοκρατία» που χρεοκόπησε το λαό, ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζει να πλουτίζει την παρασιτική ολιγαρχία της χώρας.
Ταυτόχρονα όμως θέλουν να επανέλθει και ο δικομματισμός.
Γιατί το θέλουν αυτό;
Πως συμβιβάζεται αυτό, θα αναρωτηθεί κάποιος, αφού ο πολυκομματισμός φέρνει μεγαλύτερη πολιτική αστάθεια και άρα τους εξυπηρετεί;
Απλά, θέλουν δικομματισμό για να έχουν απόλυτα ελεγχόμενες και κατευθυνόμενες δύο κομματικές ηγεσίες, τις οποίες θα εναλλάσσουν στην εξουσία και θα εκτονώνουν το λαό. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι μέσα σε κάθε κοινωνία εμφανίζεται πάντα ένας εξουσιαστικός διπολισμός και αυτόν τον διπολισμό στην δική μας περίπτωση, θέλουν να τον μετατρέψουν τεχνητά σε δικομματισμό μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Αντίθετα ο πολυκομματισμός, μπορεί μεν να ενέχει πολιτική αστάθεια, αλλά ταυτόχρονα είναι ανεξέλεγκτος και απρόβλεπτος. Και κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετεί, ούτε τα συμφέροντα της δυτικής παγκοσμιοποίησης, ούτε τα συμφέροντα των δανειστών. Θέλουν λοιπόν απόλυτη υποταγή του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Να ελέγχουν δηλαδή δύο πολιτικά πρόσωπα μόνο (δύο αρχηγούς των αρχηγικών κομμάτων), μέσα σε καθεστώς αστάθειας και αβεβαιότητας και για τους δύο, ώστε να είναι υποχείριά τους.
Στις επόμενες εκλογές λοιπόν, στις οποίες θα προσπαθήσουν να κρατήσουν τη ΝΔ σε ένα επίπεδο ανταγωνιστικού εταίρου του νέου δικομματισμού, η «αγέλη» των ψηφοφόρων θα διασπαστεί (κάτω από την επίδραση της προπαγάνδας) σε δύο βασικά κομμάτια και μετά όλοι μας θα νομίζουμε ότι εμείς ψηφίσαμε και επιλέξαμε ελεύθερα. Και φυσικά το φταίξιμο των όσων συμβούν, πάλι θα το ρίχνουμε σε μας, που ψηφίσαμε όπως ψηφίσαμε.
Αν θέλουμε πραγματικά να απελευθερωθούμε ως άνθρωποι, ως έθνος και ως λαός, θα πρέπει να κάνουμε το αντίθετο από αυτό που θέλει η διεθνής ελίτ και οι δανειστές. Δηλαδή θα πρέπει να εγκαθιδρύσουμε ένα νέο στιβαρό δημοκρατικό πολίτευμα, χωρίς πολιτική αστάθεια, το οποίο όμως ταυτόχρονα θα είναι ανεξάρτητο από τον αριθμό των κομμάτων που θα συμμετέχουν στον πολιτικό βίο. Ένα τέτοιο για παράδειγμα είναι η προεδρική δημοκρατία.
Πέτρος Χασάπης
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
http://kostasxan.blogspot.gr/2014/10/blog-post_24.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου