Κυβερνητικούς ελεγκτές για Barclays και Deutsche Bank προτείνει η τραπεζική ρυθμιστική αρχή της Νέας Υόρκης! 
Αυτές οι δύο τράπεζες επελέγησαν επειδή είχαν τα "μεγαλύτερα πιθανά προβλήματα", με βάση μια προκαταρκτική έρευνα.
'Όπως αναφέρει η WSJ,
Η Τραπεζική ρυθμιστική αρχή της Νέας Υόρκης πιέζει για να εγκατασταθούν κυβερνητικοί παρατηρητές μέσα στα γραφεία των ΗΠΑ της Deutsche Bank και της Βarclays, στο πλαίσιο της εντατικοποίησης της έρευνας για πιθανή χειραγώγηση της αγοράς συναλλάγματος, σύμφωνα με ανθρώπους που γνωρίζουν την σχετική έρευνα .
Το κρατικό Τμήμα Οικονομικών Υπηρεσιών κοινοποίησε στους δικηγόρους των δύο ευρωπαϊκών τραπεζών νωρίτερα αυτό το μήνα ότι ήθελε να εγκαταστήσει ελεγκτές μέσα στην κάθε επιχείρηση, με βάση τα προκαταρκτικά ευρήματα έξι μηνών της έρευνας της υπηρεσίας για πιθανή χειραγώγηση στις αγορές συναλλάγματος, σύμφωνα με σχετικές δηλώσεις της υπηρεσίας.
Οι διαπραγματεύσεις για τις λεπτομέρειες των διορισμών των ελεγκτών συνεχίζονται , αλλά οι ελεγκτές της Νέας Υόρκης αναμένουν να καταλήξουν σε συμφωνία σύντομα.
Ο ρυθμιστικός οργανισμός έχει επιλέξει την Deutsche Bank και την Barclays για επιπλέον έλεγχο εν μέρει επειδή τα αρχεία, που έχει συλλέξει μέχρι στιγμής από περισσότερες από δώδεκα τράπεζες υπό την εποπτεία του, δείχνουν ότι τα μεγαλύτερα πιθανά προβλήματα βρίσκονται σε αυτές τις δύο τράπεζες, σύμφωνα με δηλώσεις των υπαλλήλων του οργανισμού
Επιπλέον, η Deutsche Bank και η Barclays είναι από τους βασικούς και κυρίαρχους παίκτες στην τεράστια αγορά συναλλάγματος, σε βαθμό που οι ελεγκτές ελπίζουν ότι μία εσωτερική και κοντινή έρευνα σχετικά με τις δραστηριότητές τους θα τους βοηθήσει να παρατηρήσουν τους άλλους παίκτες και τα πρότυπα συναλλαγών ,σύμφωνα με δηλώσεις των ιδίων.
Ένας εκπρόσωπος της Barclays αρνήθηκε να κάνει σχόλια. Η τράπεζα του Ηνωμένου Βασιλείου στο παρελθόν έχει δηλώσει ότι συνεργάζεται με τις αρχές.
Ένας εκπρόσωπος της Deutsche Bank είπε ότι συνεργάζεται με τους ελεγκτές "και θα λάβει πειθαρχικά μέτρα εναντίον προσώπων , αν τα αξίζουν ."
Η Deutsche Bank και η Barclays είναι ανάμεσα σε περισσότερες από 10 τράπεζες που έχουν απολύσει ή θέσει σε διαθεσιμότητα δεκάδες ανώτερα στελέχη, διαπραγματευτές και άλλο προσωπικό σε σχέση με αστικές και ποινικές έρευνες στις αγορές συναλλάγματος στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και αλλού.
Ο ρυθμιστής της Νέα Υόρκης διαβλέπει εκτεταμένες ερευνητικές αρμοδιότητες για τους ελεγκτές του μέσα στην Deutsche Bank και την Barclays, σύμφωνα με τους ανθρώπους που ασχολούνται στην έρευνα.
Οι αρμοδιότητες των ελεγκτών θα περιλαμβάνουν συνεντεύξεις με τους τραπεζικούς υπαλλήλους, τους πελάτες και τους επιχειρηματικούς εταίρους, την παρατήρηση πρακτικών συναλλαγής και τη συμμόρφωση με τους κανονισμούς που ισχύουν , καθώς και την εξέταση περισσότερων στοιχείων , επιπλέον αυτών που οι τράπεζες έχουν ήδη παραδώσει.
Είμαστε σίγουροι ότι θα τους υποδεχτούν στις υπηρεσίες με ανοιχτές αγκάλες
Και μην ξεχάσετε τον "ελέφαντα", που βρίσκεται στο δωμάτιο...
Η Deutsche Bank εμφανίζει έκθεση σε παράγωγα οικονομικά προιόντα αξίας 54,7 τρις ευρώ (κόκκινη στήλη ) σε σχέση με ακαθάριστο εθνικό προιόν της ευρωζώνης αξίας 9,6 τρις ευρώ (μπλε στήλη) και σε σχέση με το Γερμανικό ακαθάριστο εθνικό προιόν ποσού 2,74 τρις ευρώ (πράσινη στήλη)...
Και τον πονοκέφαλο της Barclays...
Η ραγδαία πτώση των διαπραγματευόμενων μεριδίων του dark pool της Βarclays από 282,3 στις 2.6.2014 σε μόλις 66,4 στις 30.6.2014...
Σχολιάζει ο Son Ofeon
Το γεγονός ότι ερευνώνται σε βάθος οι επενδυτικές δραστηριότητες της
Deutsche Bank και της Barclays στην Αμερική δεν είναι καθόλου περίεργο,
καθώς έχει γίνει ήδη καταγγελία από τον Απρίλιο του 2014 στον Γενικό
εισαγγελέα της Νέας Υόρκης ότι το Dark Pool Lx της Barclays παρείχε
ψευδή ή ανακριβή πληροφόρηση προς θεσμικούς επενδυτές των ΗΠΑ (υπόθεση
Schneiderman )
Για την Deutsche Bank στο παρελθόν είχε καταγγελθεί ότι το 2008 απέκρυψε ζημίες ύψους 12,6 δισ δολαρίων από διαπραγμάτευση τοξικών ομολόγων για να αποφύγει το bail out από την Αμερικανική τραπεζική ελεγκτική αρχή.
Οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές των ΗΠΑ είναι πολύ ικανές στο να διεξαγάγουν έρευνες για θέματα όπως τα παραπάνω και όταν καταλήγουν συνήθως επιβάλουν μικρά ή μεγάλα πρόστιμα για τις διαπιστωμένες παρατυπίες, μετά από κατάληλο εξωδικαστικό συμβιβασμό και σύμφωνα με τις γενικότερες επιδιώξεις τους και τα πολιτικά συμφέροντα που διακυβεύονται.
Στην Αμερική υπάρχει ένα εκτεταμένο κύμα αγανάκτησης του εκλογικού κοινού κατά των μεγάλων τραπεζών, αλλά το ντόπιο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο το κατευθύνει επιλεγμένα , αποφεύγοντας την σοβαρή τιμωρία των Αμερικανικών τραπεζών και ρίχνοντας το βάρος των εξοντωτικών προστίμων στις Ευρωπαικές τράπεζες.
Η περίπτωση όμως που αναφέρει το άρθρο είναι κατά κάτι αρκετά διαφορετική.
Οι αρχές των ΗΠΑ θέλουν να περιορίσουν την φοροδιαφυγή, που γίνεται με εξελιγμένες οικονομικές μεθοδεύσεις και με την χρήση ξένων τραπεζών.
Παρατήρησαν με ευστοχία την κολοσσιαία έκθεση σε παράγωγα επενδυτικά προιόντα της Deutsche Bank ύψους 54,7 τρις ευρώ και διερωτήθηκαν σε τι αποσκοπεί.
Αυτή η τεράστια έκθεση έχει λογική εξήγηση και οικονομική στόχευση, αλλά δημιουργεί τεράστιους λειτουργικούς κινδύνους στην τράπεζα Deutsche Bank και αύξηση του κινδύνου του αντισυμβαλλόμενου συνολικά για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, που συναλλάσσεται μαζί της.
Η μεθόδευση λειτουργεί χονδρικά ως εξής:
Kάποιοι διεθνείς επενδυτές θέλουν να αποφύγουν την φορολόγηση των κερδών τους στην Αμερική.
Συμβάλλονται με την Deutsche bank και αποκτούν σύνθετα παράγωγα επενδυτικά προιόντα της ,βασισμένα σε δικαιώματα αγοράς ή πώλησης πάνω σε ισοτιμίες ξένων νομισμάτων, σε συμφωνίες ανταλλαγής οικονομιικών ροών ή επιτοκίων (swaps), σε αμοιβαία κεφάλαια συνδεμένα με χρηματιστηριακούς δείκτες ή σε άλλα εξωτικά προιόντα, αμφιλεγόμενης σχεδίασης και λειτουργίας.
Τα κέρδη απ' αυτά τα προίοντα εμφανίζονται με περίπλοκες μεθοδεύσεις ότι δημιουργούνται σε χρόνο μεγαλύτερο του έτους και έτσι απαλλάσσονται έντεχνα από τον μεγάλο συντελεστή φορολογίας, που προβλέπει η Αμερικανική νομοθεσία για κέρδη προερχόμενα από βραχυπρόθεσμες επενδύσεις.
Οι επενδυτές εκμεταλλευόνται την μυστικότητα που παρέχει η χρήση των συναλλαγών μέσω επενδυτικής πλατφόρμας τύπου black pool.
Mπορούν να κάνουν συναλλαγές με διάρκεια μερικών δευτερολέπτων με σίγουρα και εγγυημένα κέρδη και με την κατάλληλη τεχνική βοήθεια από την συνεργαζόμενη τράπεζα εμφανίζονται ότι κατείχαν το επενδυτικό προιόν για χρόνο μεγαλύτερο του έτους, ενώ στην ουσία το αγόρασαν και το πούλησαν με κέρδος σε μερικά δευτερόλεπτα, ίσως και περισσότερες από μία φορά μέσα στο ίδιο έτος,
Για την ώρα ο σχετικός έλεγχος έχει διαρκέσει 6 μήνες και οι παρατυπίες δύσκολα διαπιστώνονται.
Αν όμως μπουν μόνιμοι κρατικοί ελεγκτές μέσα στις τράπεζες και στα συνεργαζόμενα black pools τους για χρόνο μεγαλύτερο του έτους, η κομπίνα αυτή δεν μπορεί να συνεχισθεί και οι φοροφυγάδες πιάνονται στα πράσσα και καλούνται να πληρώσουν φόρο 30% επί των κερδών τους.
Ας πούμε λοιπόν ότι κέρδισαν ακάθαρτα 3% σε ένα χρόνο πάνω σε κεφάλαιο 54,7 τρις ευρώ.
Θα τους επιβληθεί φόρος 30% επί του κέρδους των 1,6 τρις ευρώ, δηλαδή 0,8 τρις ευρώ.
Το ποσό αυτό θα διαρρεύσει πχ από την οικονομία της Γερμανίας ,μέσω μείωσης της ρευστότητας πχ της Deutsche Bank, προς το Αμερικανικό IRS και θα μειώσει το ακαθάριστο εθνικό προιόν της Γερμανίας κατά 0,8 τρις ευρώ από 2,74 τρις ευρώ σε μόλις 1,94 τρις ευρώ, δηλαδή κατά 30% (!).
Στο παραπάνω υποθετικό παράδειγμα θα πρέπει να συνυπολογίσετε ότι η Deutsche Bank έχει συνολικές καταθέσεις τον Ιούνιο του 2014 περίπου 537 δισ ευρώ.
Πoυ θα έβρισκε λοιπόν την ρευστότητα για να μπορέσει να πληρώσει σε μετρητά στο IRS το ποσό των 800 δισ ευρώ?
Το παραπάνω παράδειγμα φαίνεται και είναι ακραίο, γιατί υποθέσαμε κέρδος 3% και συνολική έκθεση 54,7 τρις ευρώ.
Η συνολική έκθεση της Deutsche Bank σε παράγωγα, αν εκκαθαρίζαμε συγχρόνως πιστωτικά και χρεωστικά παράγωγα, θα ήταν πολύ μικρότερη.
Αλλά αν αυτό μπορεί να γίνει πρακτικά σε ένα μόλις χρόνο, γιατί η έκθεση έφθασε σε τέτοιο τεράστιο επίπεδο?
Γιατί απλά αν γινόταν μία τόσο μεγάλη εκκαθάριση θέσεων κάποιοι αντισυμβαλλόμενοι της θα κατέρρεαν, παρασύροντας όλο το σύστημα στο χάος.
Η μεγάλη έκθεση εξηγείται , αν λάβουμε υπόψη μας ότι τα παράγωγα επενδυτικά προιόντα μπορεί να αγοράσθηκαν σταδιακά επί πολλά έτη με δανεικά λεφτά και μόχλευση 20 φορές (διεθνής πιστωτική φούσκα)
Αν η αγορά είχε γίνει συμβατικά στις ΗΠΑ ,λόγω των περιορισμών που ισχύουν εκεί από το έτος 1929 ,η μόχλευση θα ήταν μόνο 2 φορές.
Για τον λόγο αυτό οι διεθνείς επενδυτές προτίμησαν να επενδύσουν με τον τρόπο αυτό στην Ευρώπη.
Με το δεδομένο αυτό καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα πραγματικά λεφτά πίσω από τα 54,7 τρις ευρώ είναι μόλις 2,73 τρις ευρώ (=54,7/20),
δηλαδή στο ότι η Γερμανία έχει παίξει όλο το διαθέσιμο ακαθάριστο εισόδημα της ενός χρόνου σε παράγωγα μέσω μόνο μίας τράπεζας του συνολικού τραπεζικού της συστήματος.
Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο η Deutsche Bankθα στερηθεί ρευστότητα 24,5 δισ ευρώ το έτος (=2,74*0,3*0,03).
Τα κέρδη της για το 2013 διαμορφώθηκαν σε 2,1 δισ ευρώ...
Τα ίδια κεφάλαια της ήταν 68,4 δισ ευρώ τον Ιούνιο του 2014 και η συνολική αξία του ενεργητικού της 1,66 τρις ευρώ
Αφού διαβάσατε όλα τα παραπάνω και με την προυπόθεση ότι τα καταλάβατε σε γενικές γραμμές, μπορείτε να απαντήσετε με σιγουριά σε ποιό μέρος του κόσμου θα ξεσπάσει τραπεζική οικονομική κρίση?
Αν πάντως δεν ξεσπάσει τραπεζική οικονομική κρίση ,να είστε σίγουροι ότι η απόδοση των επενδύσεων σε παράγωγα κάθε είδους και στο διεθνές χρηματιστήριο εντός του 2014 θα πέσει σημαντικά ή θα μετατραπεί σε ζημίες.
Γιατί οι ζημίες δεν φορολογούνται με συντελεστή 30% στην Αμερική...
'Οταν λοιπόν αυτό συμβεί, μην πιστέψετε ότι η κρίση προέκυψε ξαφνικά και δεν ήταν δυνατό να προβλεφθεί.
Τα σημάδια υπάρχουν πάντα γι' αυτούς που σκέφτονται και δεν ακούνε μόνο τα "παπαγαλάκια" και τους πολιτικούς, που σχεδιάζουν την καταστροφή μας διεθνώς.
Για την Deutsche Bank στο παρελθόν είχε καταγγελθεί ότι το 2008 απέκρυψε ζημίες ύψους 12,6 δισ δολαρίων από διαπραγμάτευση τοξικών ομολόγων για να αποφύγει το bail out από την Αμερικανική τραπεζική ελεγκτική αρχή.
Οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές των ΗΠΑ είναι πολύ ικανές στο να διεξαγάγουν έρευνες για θέματα όπως τα παραπάνω και όταν καταλήγουν συνήθως επιβάλουν μικρά ή μεγάλα πρόστιμα για τις διαπιστωμένες παρατυπίες, μετά από κατάληλο εξωδικαστικό συμβιβασμό και σύμφωνα με τις γενικότερες επιδιώξεις τους και τα πολιτικά συμφέροντα που διακυβεύονται.
Στην Αμερική υπάρχει ένα εκτεταμένο κύμα αγανάκτησης του εκλογικού κοινού κατά των μεγάλων τραπεζών, αλλά το ντόπιο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο το κατευθύνει επιλεγμένα , αποφεύγοντας την σοβαρή τιμωρία των Αμερικανικών τραπεζών και ρίχνοντας το βάρος των εξοντωτικών προστίμων στις Ευρωπαικές τράπεζες.
Η περίπτωση όμως που αναφέρει το άρθρο είναι κατά κάτι αρκετά διαφορετική.
Οι αρχές των ΗΠΑ θέλουν να περιορίσουν την φοροδιαφυγή, που γίνεται με εξελιγμένες οικονομικές μεθοδεύσεις και με την χρήση ξένων τραπεζών.
Παρατήρησαν με ευστοχία την κολοσσιαία έκθεση σε παράγωγα επενδυτικά προιόντα της Deutsche Bank ύψους 54,7 τρις ευρώ και διερωτήθηκαν σε τι αποσκοπεί.
Αυτή η τεράστια έκθεση έχει λογική εξήγηση και οικονομική στόχευση, αλλά δημιουργεί τεράστιους λειτουργικούς κινδύνους στην τράπεζα Deutsche Bank και αύξηση του κινδύνου του αντισυμβαλλόμενου συνολικά για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, που συναλλάσσεται μαζί της.
Η μεθόδευση λειτουργεί χονδρικά ως εξής:
Kάποιοι διεθνείς επενδυτές θέλουν να αποφύγουν την φορολόγηση των κερδών τους στην Αμερική.
Συμβάλλονται με την Deutsche bank και αποκτούν σύνθετα παράγωγα επενδυτικά προιόντα της ,βασισμένα σε δικαιώματα αγοράς ή πώλησης πάνω σε ισοτιμίες ξένων νομισμάτων, σε συμφωνίες ανταλλαγής οικονομιικών ροών ή επιτοκίων (swaps), σε αμοιβαία κεφάλαια συνδεμένα με χρηματιστηριακούς δείκτες ή σε άλλα εξωτικά προιόντα, αμφιλεγόμενης σχεδίασης και λειτουργίας.
Τα κέρδη απ' αυτά τα προίοντα εμφανίζονται με περίπλοκες μεθοδεύσεις ότι δημιουργούνται σε χρόνο μεγαλύτερο του έτους και έτσι απαλλάσσονται έντεχνα από τον μεγάλο συντελεστή φορολογίας, που προβλέπει η Αμερικανική νομοθεσία για κέρδη προερχόμενα από βραχυπρόθεσμες επενδύσεις.
Οι επενδυτές εκμεταλλευόνται την μυστικότητα που παρέχει η χρήση των συναλλαγών μέσω επενδυτικής πλατφόρμας τύπου black pool.
Mπορούν να κάνουν συναλλαγές με διάρκεια μερικών δευτερολέπτων με σίγουρα και εγγυημένα κέρδη και με την κατάλληλη τεχνική βοήθεια από την συνεργαζόμενη τράπεζα εμφανίζονται ότι κατείχαν το επενδυτικό προιόν για χρόνο μεγαλύτερο του έτους, ενώ στην ουσία το αγόρασαν και το πούλησαν με κέρδος σε μερικά δευτερόλεπτα, ίσως και περισσότερες από μία φορά μέσα στο ίδιο έτος,
Για την ώρα ο σχετικός έλεγχος έχει διαρκέσει 6 μήνες και οι παρατυπίες δύσκολα διαπιστώνονται.
Αν όμως μπουν μόνιμοι κρατικοί ελεγκτές μέσα στις τράπεζες και στα συνεργαζόμενα black pools τους για χρόνο μεγαλύτερο του έτους, η κομπίνα αυτή δεν μπορεί να συνεχισθεί και οι φοροφυγάδες πιάνονται στα πράσσα και καλούνται να πληρώσουν φόρο 30% επί των κερδών τους.
Ας πούμε λοιπόν ότι κέρδισαν ακάθαρτα 3% σε ένα χρόνο πάνω σε κεφάλαιο 54,7 τρις ευρώ.
Θα τους επιβληθεί φόρος 30% επί του κέρδους των 1,6 τρις ευρώ, δηλαδή 0,8 τρις ευρώ.
Το ποσό αυτό θα διαρρεύσει πχ από την οικονομία της Γερμανίας ,μέσω μείωσης της ρευστότητας πχ της Deutsche Bank, προς το Αμερικανικό IRS και θα μειώσει το ακαθάριστο εθνικό προιόν της Γερμανίας κατά 0,8 τρις ευρώ από 2,74 τρις ευρώ σε μόλις 1,94 τρις ευρώ, δηλαδή κατά 30% (!).
Στο παραπάνω υποθετικό παράδειγμα θα πρέπει να συνυπολογίσετε ότι η Deutsche Bank έχει συνολικές καταθέσεις τον Ιούνιο του 2014 περίπου 537 δισ ευρώ.
Πoυ θα έβρισκε λοιπόν την ρευστότητα για να μπορέσει να πληρώσει σε μετρητά στο IRS το ποσό των 800 δισ ευρώ?
Το παραπάνω παράδειγμα φαίνεται και είναι ακραίο, γιατί υποθέσαμε κέρδος 3% και συνολική έκθεση 54,7 τρις ευρώ.
Η συνολική έκθεση της Deutsche Bank σε παράγωγα, αν εκκαθαρίζαμε συγχρόνως πιστωτικά και χρεωστικά παράγωγα, θα ήταν πολύ μικρότερη.
Αλλά αν αυτό μπορεί να γίνει πρακτικά σε ένα μόλις χρόνο, γιατί η έκθεση έφθασε σε τέτοιο τεράστιο επίπεδο?
Γιατί απλά αν γινόταν μία τόσο μεγάλη εκκαθάριση θέσεων κάποιοι αντισυμβαλλόμενοι της θα κατέρρεαν, παρασύροντας όλο το σύστημα στο χάος.
Η μεγάλη έκθεση εξηγείται , αν λάβουμε υπόψη μας ότι τα παράγωγα επενδυτικά προιόντα μπορεί να αγοράσθηκαν σταδιακά επί πολλά έτη με δανεικά λεφτά και μόχλευση 20 φορές (διεθνής πιστωτική φούσκα)
Αν η αγορά είχε γίνει συμβατικά στις ΗΠΑ ,λόγω των περιορισμών που ισχύουν εκεί από το έτος 1929 ,η μόχλευση θα ήταν μόνο 2 φορές.
Για τον λόγο αυτό οι διεθνείς επενδυτές προτίμησαν να επενδύσουν με τον τρόπο αυτό στην Ευρώπη.
Με το δεδομένο αυτό καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα πραγματικά λεφτά πίσω από τα 54,7 τρις ευρώ είναι μόλις 2,73 τρις ευρώ (=54,7/20),
δηλαδή στο ότι η Γερμανία έχει παίξει όλο το διαθέσιμο ακαθάριστο εισόδημα της ενός χρόνου σε παράγωγα μέσω μόνο μίας τράπεζας του συνολικού τραπεζικού της συστήματος.
Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο η Deutsche Bankθα στερηθεί ρευστότητα 24,5 δισ ευρώ το έτος (=2,74*0,3*0,03).
Τα κέρδη της για το 2013 διαμορφώθηκαν σε 2,1 δισ ευρώ...
Τα ίδια κεφάλαια της ήταν 68,4 δισ ευρώ τον Ιούνιο του 2014 και η συνολική αξία του ενεργητικού της 1,66 τρις ευρώ
Αφού διαβάσατε όλα τα παραπάνω και με την προυπόθεση ότι τα καταλάβατε σε γενικές γραμμές, μπορείτε να απαντήσετε με σιγουριά σε ποιό μέρος του κόσμου θα ξεσπάσει τραπεζική οικονομική κρίση?
Αν πάντως δεν ξεσπάσει τραπεζική οικονομική κρίση ,να είστε σίγουροι ότι η απόδοση των επενδύσεων σε παράγωγα κάθε είδους και στο διεθνές χρηματιστήριο εντός του 2014 θα πέσει σημαντικά ή θα μετατραπεί σε ζημίες.
Γιατί οι ζημίες δεν φορολογούνται με συντελεστή 30% στην Αμερική...
'Οταν λοιπόν αυτό συμβεί, μην πιστέψετε ότι η κρίση προέκυψε ξαφνικά και δεν ήταν δυνατό να προβλεφθεί.
Τα σημάδια υπάρχουν πάντα γι' αυτούς που σκέφτονται και δεν ακούνε μόνο τα "παπαγαλάκια" και τους πολιτικούς, που σχεδιάζουν την καταστροφή μας διεθνώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου