Μονοπώλιο και στο ελαιόλαδο προωθεί η κυβέρνηση 
Η είδηση προέρχεται από το περιοδικό “Επίκαιρα” και δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: “Mε διάθεση… υπερυπουργού ακόμα και στην αυλαία της θητείας του, ο τεχνοκράτης επί των Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έδειξε τις προθέσεις του γι’ αυτό που θεωρεί ανάπτυξη του ελληνικού πρωτογενούς τομέα, την οποία, μάλιστα, συνέδεσε με τρεις κινήσεις ματ: την άνευ όρων παράδοση της αγροτικής δραστηριότητας της χώρας σε μια χούφτα επενδυτών, την υποταγή σε αυτούς όλων των μικροπαραγωγών και, εντέλει, την οικονομική εξόντωση και εκδίωξη από τον κλάδο των μικρών και μικρομεσαίων.
Το υπουργικό πλάνο τέθηκε σε εφαρμογή την 5η Μαΐου, καθώς, όπως
καταγγέλλει το Επιμελητήριο Μεσσηνίας, ο κ. Στουρνάρας υπέβαλε στο
Eurogroup ένα σχέδιο για την «Ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας τα
επόμενα δέκα χρόνια», αμελώντας επιδεικτικά να συζητήσει το περιεχόμενό
του με τα συναρμόδια υπουργεία και τους εμπλεκόμενους κλάδους. Το
σχέδιο-σοκ δείχνει το δρόμο προς την ανεργία σε χιλιάδες αγρότες και
μικροεπιχειρηματίες, αφού προβλέπει ότι ως το 2024 θα πρέπει να
λειτουργούν σε όλη την επικράτεια μόλις δύο φαραωνικές επιχειρήσεις, δύο
ελαιοτριβεία και τρία συσκευαστήρια φρούτων και λαχανικών, τα οποία θα
ελέγχουν το σύνολο της παραγωγής...”
Η είδηση είναι ενδιαφέρουσα για δύο λόγους: α) γιατί έγινε γνωστή από το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο Μεσσηνίας (την εκλογική περιφέρεια δηλ. του κυρίου Σαμαρά) το οποίο κάθε άλλο παρά “αριστεροκρατείται” (και δεν έχει λόγους να “διαβάλει” την κυβέρνηση) και β) δείχνει τη διάθεση ορισμένων κύκλων της κυβέρνησης για να περάσει όχι μόνο το σύνολο της δημόσιας περιουσίας στα χέρια “λίγων” έναντι πινακίου φακής, αλλά τα κομμάτια του πρωτογενή τομέα τα οποία είναι σημαντικά για την ελληνική οικονομία και την ευρωπαϊκή αγροτική παραγωγή.
Δεν χρειάζεται να σημειώσουμε το πόσο σοβαρό είναι αυτό το σχέδιο: λίγα συσκευαστήρια και ελαιοτριβεία σημαίνει μικρός ανταγωνισμός τιμών προς τον παραγωγό, αφού όποιος θέλει να “βγάλει λάδι” θα έχει λίγες επιλογές, οι οποίες μάλιστα θα είναι και κοστοβόρες (αφού η μεταφορά μέχρι το συσκευαστήριο σε πολλές περιπτώσεις επιβαρύνει τον παραγωγό – έμμεσα ή άμεσα). Αυτό σημαίνει μικρότερο συνολικό όφελος για τον παραγωγό και υπερσυγκέντρωση της παραγωγής. Το ίδιο ισχύει και φυσικά και για συσκευαστήρια φρούτων ή λαχανικών. Αυτό με τη σειρά του πρακτικά σημαίνει ότι δεκάδες μικροπαραγωγοί θα βγουν “εκτός παιχνιδιού” αφού θα είναι ασύμφορο να έχεις δικές σου εκτάσεις, δεδομένου του δανεισμού που κατά κανόνα τις συνοδεύει. Χαμηλά κέρδη, σημαίνει περισσότερα μη εξυπηρετούμενα δάνεια – τα οποία στον αγροτικό τομέα έχουν πλέον περάσει σε μια ιδιωτική τράπεζα (την Τράπεζα Πειραιώς) που προφανώς και δεν ασκεί “κοινωνική πολιτική”. Έτσι έχουμε “μ’ ένα σμπάρο δυο τριγόνια” – και οι εκτάσεις περνούν κάτω από τραπεζικό έλεγχο και η παραγωγή ελέγχεται από λίγους και προωθείται κατά το δοκούν.
Βέβαια αυτό ακούγεται σα σενάριο επιστημονικής φαντασίας…Αλλά με τα τόσα που έχουμε δει να γίνονται πραγματικότητα, τίποτα δεν μας εκπλήσσει πλέον στην χώρα μας…
eleutheriellada
Η είδηση είναι ενδιαφέρουσα για δύο λόγους: α) γιατί έγινε γνωστή από το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο Μεσσηνίας (την εκλογική περιφέρεια δηλ. του κυρίου Σαμαρά) το οποίο κάθε άλλο παρά “αριστεροκρατείται” (και δεν έχει λόγους να “διαβάλει” την κυβέρνηση) και β) δείχνει τη διάθεση ορισμένων κύκλων της κυβέρνησης για να περάσει όχι μόνο το σύνολο της δημόσιας περιουσίας στα χέρια “λίγων” έναντι πινακίου φακής, αλλά τα κομμάτια του πρωτογενή τομέα τα οποία είναι σημαντικά για την ελληνική οικονομία και την ευρωπαϊκή αγροτική παραγωγή.
Δεν χρειάζεται να σημειώσουμε το πόσο σοβαρό είναι αυτό το σχέδιο: λίγα συσκευαστήρια και ελαιοτριβεία σημαίνει μικρός ανταγωνισμός τιμών προς τον παραγωγό, αφού όποιος θέλει να “βγάλει λάδι” θα έχει λίγες επιλογές, οι οποίες μάλιστα θα είναι και κοστοβόρες (αφού η μεταφορά μέχρι το συσκευαστήριο σε πολλές περιπτώσεις επιβαρύνει τον παραγωγό – έμμεσα ή άμεσα). Αυτό σημαίνει μικρότερο συνολικό όφελος για τον παραγωγό και υπερσυγκέντρωση της παραγωγής. Το ίδιο ισχύει και φυσικά και για συσκευαστήρια φρούτων ή λαχανικών. Αυτό με τη σειρά του πρακτικά σημαίνει ότι δεκάδες μικροπαραγωγοί θα βγουν “εκτός παιχνιδιού” αφού θα είναι ασύμφορο να έχεις δικές σου εκτάσεις, δεδομένου του δανεισμού που κατά κανόνα τις συνοδεύει. Χαμηλά κέρδη, σημαίνει περισσότερα μη εξυπηρετούμενα δάνεια – τα οποία στον αγροτικό τομέα έχουν πλέον περάσει σε μια ιδιωτική τράπεζα (την Τράπεζα Πειραιώς) που προφανώς και δεν ασκεί “κοινωνική πολιτική”. Έτσι έχουμε “μ’ ένα σμπάρο δυο τριγόνια” – και οι εκτάσεις περνούν κάτω από τραπεζικό έλεγχο και η παραγωγή ελέγχεται από λίγους και προωθείται κατά το δοκούν.
Βέβαια αυτό ακούγεται σα σενάριο επιστημονικής φαντασίας…Αλλά με τα τόσα που έχουμε δει να γίνονται πραγματικότητα, τίποτα δεν μας εκπλήσσει πλέον στην χώρα μας…
eleutheriellada
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου