Το 96% των ΜΜΕ παγκοσμίως ανήκουν σε Σιωνιστές.. Τώρα ξέρεις ποιός κάνει την προπαγάνδα

Το ακόλουθο άρθρο, με τίτλο “Jews DO control the media”, («Οι Εβραίοι όντως ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης») είναι γραμμένο από έναν αυτάρεσκο Νεουορκέζο Εβραίο που ονομάζεται Elad Nehorai, ο οποίος γράφει και στην φιλελεύθερη (‘αριστερή’) Huffington Post. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εβραϊκή διαδυκτιακή εφημερίδα ‘The Times of Israel’.

Αξιοσημείωτο είναι ότι χθες το βράδυ υπήρχε το όνομά του και η φωτογραφία του (την οποία βλέπετε παρακάτω) και σήμερα απουσιάζουν παντελώς και τα δύο (!), ενώ στο τέλος του άρθρου πλέον, υπάρχει η εξής σημείωση : “This article was written under an assumed name”, «Το άρθρο αυτό γράφτηκε κάτω από ένα υποθετικό όνομα». Μυστήριον….

Το άρθρο το πρωτοείδα εδώ.
Παρουσιάζεται αυτούσιο το άρθρο χωρίς σχόλια:
«Εμείς οι Εβραίοι είμαστε αστεία φυλή. Μας αρέσει να καυχιόμαστε για κάθε Εβραίο ηθοποιό. Μερικές φορές ακόμη και προσποιούμαστε ότι ένας ηθοποιός είναι Εβραίος μόνο και μόνο γιατί τον συμπαθούμε αρκετά που πιστεύουμε ότι του αξίζει να είναι στην ομάδα μας. Μπορούμε να καυχηθούμε για Εβραίους συγγραφείς, Εβραίους πολιτικούς, Εβραίους διευθυντές. Κάθε φορά που κάποιος αναφέρει οποιαδήποτε ταινία ή κάποιο βιβλίο ή κάποιο έργο τέχνης, αναπόφευκτα θα πει κάτι σαν, "Γνωρίζατε ότι ήταν Εβραίος;" Έτσι είμαστε.
Είμαστε μια οδηγήτρια ομάδα και όχι μόνο σε σχέση με τον κόσμο της τέχνης. Έχουμε, για παράδειγμα, την AIPAC, η οποίο ουσιαστικά κατασκευάστηκε ακριβώς για να προωθήσει την ατζέντα μας στην Ουάσιγκτον. Και τα καταφέρνει θαυμάσια. Και εμείς καυχιόμαστε γι’ αυτό. Και πάλι, είναι ακριβώς αυτό που κάνουμε.
Αλλά το αστείο της υπόθεσης είναι όταν κάποιος αντισημίτης ή αντι-Ισραηλίτης αρχίζει να φωνάζει «Οι Εβραίοι ελέγχουν τα media!» και «Οι Εβραίοι ελέγχουν την Ουάσινγκτον!»
Ξαφνικά όλοι παίρνουμε τα όπλα. Δημιουργούμε τεράστιες εκστρατείες για να ρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους κάτω. Κάνουμε ό, τι μπορούμε για να χάσουν την δουλειά τους. Δημοσιεύουμε άρθρα. Δημιουργούμε ολόκληρες οργανώσεις που υπάρχουν απλά για να λένε σε όλους ότι «οι Εβραίοι δεν ελέγχουν τίποτα».
Όχι, εμείς δεν ελέγχουμε τα μέσα ενημέρωσης, δεν έχουμε περισσότερη εξουσία στην Ουάσινγκτον DC από οποιονδήποτε άλλο. Όχι, όχι, όχι, Παίρνουμε όρκο: Είμαστε ακριβώς όπως όλοι οι άλλοι!
Υπάρχει κάποιος άλλος (που δεν είναι μισαλλόδοξος) που βλέπει την ειρωνεία σε αυτό το πράγμα;
Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, αγαπητοί μου συμπατριώτες Εβραίοι. Εμείς ΟΝΤΩΣ ελέγχουμε τα μέσα ενημέρωσης. Έχουμε τόσα πολλά φιλαράκια σε εκτελεστικά γραφεία σε όλες τις μεγάλες εταιρείες παραγωγής ταινιών που είναι σχεδόν άσεμνο (προσβλητικό).
Σχεδόν κάθε ταινία ή τηλεοπτικό show , είτε πρόκειται για το "Tropic Thunder" ή για το “Curb Your Enthusiasm” (βλ. εδώ), είναι γεμάτο με ηθοποιούς, σκηνοθέτες, συγγραφείς που είναι Εβραίοι. Γνωρίζετε ότι και τα οκτώ μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο διοικούνται από Εβραίους;
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ελέγχουμε επίσης τις διαφημίσεις που πηγαίνουν σε αυτές τις τηλεοπτικές εκπομπές.
Και ας μην ξεχνάμε την AIPAC, τον αγαπημένο σάκο του μποξ κάθε αντισημίτη. Μιλάμε για μια οργάνωση που είναι σχεδόν το ισοδύναμο των Σοφών της Σιών. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν ασχολήθηκα με οργανώσεις υπεράσπισης του Ισραήλ στο κολέγιο και ήμουν σε ένα από τα πολλά παρακλάδια της AIPAC.
Θυμάμαι ότι ένας άνδρας κυριολεκτικά στάθηκε μπροστά μας και μας είπε ότι όλος ο στόχος τους ήταν να δουλέψουν μόνο με τους 50 κορυφαίους μεταπτυχιακούς φοιτητές, επειδή θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι οι άνθρωποι που θα κάνουν αλλαγές στην (αμερικάνικη) κυβέρνηση. Εγώ ήμουν ένας ιδεαλιστής πιτσιρικάς που πήγαινα σε κατώτερο σχολείο και ήθελα να συμμετάσχω σε μια ομάδα υπεράσπισης βάσης, και αυτοί οι τύποι εδώ κυριολεκτικά μιλάνε για διείσδυση στην κυβέρνηση. Φοβερό.
Τώρα, ξέρω τι θα πείτε. Ότι ο καθένας προσπαθεί να ασκήσει πιέσεις. Κάθε μειονοτική ομάδα και κάθε ομάδα πλειοψηφίας. Ότι κάθε ομάδα έχει ορισμένους επιτυχημένους ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Αλλά είναι άλλο αυτό και άλλο να λέμε ότι διοικούμε το Χόλιγουντ και την Madison Avenue. Ότι οι Mel Gibsons του κόσμου έχουν δίκιο που λένε ότι χρησιμοποιούμε συνειδητά τη δύναμή μας για να κυριεύσουμε τον κόσμο. Ότι υπάρχει πίσω από εμάς κάποια τρελή συνωμοσία.
Εντάξει. Ωραία. Μερικά από αυτά είναι παλαβομάρες.
Αλλά ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτό λίγο βαθύτερα.
Ίσως είναι αλήθεια: όλοι έχουν ένα λόμπι. Ίσως είναι αλήθεια ότι υπάρχουν ηθοποιοί κάθε εθνότητας. Αλλά έλα. Είμαστε αυτοί που κομπορρημονούμε για αυτά τα πράγματα όλη την ώρα. Δεν μπορούμε να παραδεχτούμε ότι είμαστε απίστευτα επιτυχημένοι; Δεν μπορούμε να το πούμε στον κόσμο;
Θα σας εκθέσω τη δική μου θεωρία για το γιατί οι Εβραίοι δεν θέλουν να μιλούν για τον έλεγχο που έχουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Πρώτα απ’ όλα, όσοι Εβραίοι θέλουν να παραδεχτούν ότι τόσοι πολλοί από αυτούς είναι επιτυχημένοι, και ότι τόσοι πολλοί από αυτούς έχουν καταφέρει τόσα πολλά, μισούν να παραδεχτούν ότι αυτό έχει να κάνει με το ότι είναι Εβραίοι. Ίσως θα παραδεχτούν ότι αυτό έχει κάτι να κάνει με την εβραϊκή εμπειρία. Αλλά πόσοι Εβραίοι θα παραδεχτούν ότι υπάρχει κάτι εγγενώς που τους βοηθά να επιτύχουν εκπληκτικά πράγματα;
Ο πρόεδρος της ADL, Abe Foxman, έδωσε συνέντευξη σε ένα μεγάλο άρθρο για το θέμα και είπε ότι «θα προτιμούσε οι άνθρωποι να λένε ότι πολλά στελέχη του κλάδου “τυχαίνει” να είναι Εβραίοι».
Η αλήθεια είναι, οι αντισημίτες έχουν δίκιο. Εμείς οι Εβραίοι έχουμε κάτι που φυτεύτηκε σε κάθε έναν από εμάς που μας κάνει εντελώς διαφορετικούς από κάθε άλλη ομάδα στον κόσμο.
Μιλάμε για μια ομάδα ανθρώπων που μόλις πέρασε από στρατόπεδα θανάτου, υπέμεινε πογκρόμ, ολόκληρες οικογένειές της αποδεκατίστηκαν. Και τότε ήρθαν στην Αμερική, το μοναδικό μέρος που πραγματικά τους άφησε να έχουν όση ενέργεια ήθελαν, και ξαφνικά αρχίζουν και ανεβαίνουν και να κυριαρχούν.
Παρακαλώ μην μου πείτε ότι οποιαδήποτε άλλη ομάδα στον κόσμο το έχει κάνει ποτέ αυτό. Μόνο οι Εβραίοι. Και το έχουμε κάνει και παλιά. Γι’ αυτό οι Εβραίοι υποδουλώθηκαν στην Αίγυπτο. Ήταν πολύ επιτυχείς. Πηγαίνετε και κοιτάξτε την Τορά - είναι εκεί. Και το κάναμε και στη Γερμανία.
Αυτή η ικανότητά μας να πετυχαίνουμε, αυτή η εσωτερική κίνηση, δεν έρχεται από χρόνια εκπαίδευσης ή οποιοδήποτε άλλο παράγοντα, αλλά λόγω του εσωτερικού σπινθήρα που υπάρχει σε κάθε Εβραίο.
Τώρα, ο λόγος που ομάδες, όπως η ADL και η AIPAC μισούν την παραδοχή αυτής της πραγματικότητας οφείλεται στο γεγονός ότι, πρώτα απ’ όλα, είναι κοσμικές οργανώσεις. Ολόκληρη η ατζέντα τους είναι να αποδείξουν ότι κάθε Εβραίος είναι ίδιος με κάθε άλλο πρόσωπο στον κόσμο. Δεν μπορώ να φανταστώ μια πιο εξωτική ατζέντα. Όχι, είμαστε διαφορετικοί. Είμαστε special.
Φυσικά, οι άνθρωποι μισούν όταν κάποιος το λέει αυτό. Υποθέτουν ότι αν λένε ότι οι Εβραίοι είναι special, κατά κάποιο τρόπο υπονοεί ότι είναι καλύτεροι.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι σίγουρος ακόμη τι σημαίνει η λέξη "καλύτεροι". Αυτό που ξέρω είναι ότι το να είσαι special σημαίνει απλά ένα άτομο που έχει την ευθύνη να κάνει το καλό.
Νομίζω ότι είναι ο πραγματικός λόγος που οι περισσότεροι Εβραίοι τόσο φοβούνται να παραδεχτούν ότι υπάρχει κάτι εγγενώς ισχυρό και καλό σε αυτούς. Όχι επειδή φοβούνται ότι είναι special. Αλλά επειδή φοβούνται ότι έχουν ευθύνη. Αυτό σημαίνει ότι είναι ένοχοι όταν δημιουργούν βρώμικη τηλεόραση που αμαυρώνει την πνευματική ατμόσφαιρα του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να δημιουργούν πράγματα μόνο για λόγους διασκέδασης ή ψυχαγωγίας ή ακόμα και "τέχνης".
Ξαφνικά, δεν μπορούμε να κάνουμε μαντάρα τον κόσμο.
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι Εβραίοι έχουν κάνει τόσα πολλά για τον κόσμο με τόσους πολλούς άλλους τρόπους. Έχουν κάνει αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα. Έχουν βοηθήσει να σωθούν ζωές στο Νταρφούρ, την Αϊτή και σχεδόν παντού αλλού.
Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Το να φτιάξεις τον κόσμο φυσικά είναι μόνο η μισή μάχη.
Η μεγαλύτερη μάχη μας, η πιο δύσκολη μάχη μας, είναι η πνευματική ανύψωση του κόσμου. Και αυτό είναι που φοβούνται οι άνθρωποι που αγωνίζονται με όλη τους τη ψυχή να αποδείξουν ότι οι Εβραίοι είναι ακριβώς το ίδιο όπως όλοι οι άλλοι. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε πλέον απλώς να "εκφραζόμαστε." Θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τα πράγματα που έχουμε δημιουργήσει και τον τρόπο που δρούμε. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να εργαζόμαστε μαζί. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να φυλάξουμε ο ένας τον άλλο, και τους εαυτούς μας, σε ένα υψηλότερο επίπεδο.
Η ώρα έχει έρθει. Δεν χρειάζεται πλέον να αλλάξουμε τα ονόματά μας. Δεν χρειάζεται να γίνουμε χαμαιλέοντες. Έχουμε μια ολόκληρη freaking χώρα (με χαμαιλέοντες).
Αντίθετα, μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι για το ποιοι είμαστε, και ταυτόχρονα να έχουμε την επίγνωση της τεράστιας ευθύνης μας – και της τεράστιας ευκαιρίας
 

ΠΗΓΗ

http://lithosfotos.blogspot.gr/2014/05/96.html