Επείγονται για επιζήμια "λύση" στο Κυπριακό

Από τη στιγμή που Κύπρος και Ελλάδα αποδέχθηκαν ως συνομιλητές Τουρκοκύπριους, αυτοί γίνονται πλέον δεκτοί και από άλλες χώρες για να εκθέσουν τις απόψεις τους, ενώ μέχρι τώρα αυτό δεν γινόταν επισήμως

Αυξάνονται οι στρατηγικοί παίκτες που επείγονται για τη λύση στο Κυπριακό, ο καθένας φυσικά για δικούς τους λόγους. Το αρνητικό είναι, ότι από τη στιγμή που Κύπρος και Ελλάδα αποδέχθηκαν ως συνομιλητές Τουρκοκύπριους, αυτοί γίνονται πλέον δεκτοί και από άλλες χώρες για να εκθέσουν τις απόψεις τους, ενώ μέχρι τώρα αυτό δεν γινόταν επισήμως.

Ο κ. Ν. Αναστασιάδης, με την σύμπραξη της ελληνικής κυβέρνησης -δεν λαμβάνω υπόψη τα διοχετευόμενα πως ο κ. Α. Σαμαράς δυσαρεστήθηκε από την πρωτοβουλία του κ. Ευ. Βενιζέλου, επειδή αν η δυσαρέσκειά του ήταν πραγματική, θα την ακύρωνε- ικανοποίησε το πάγιο, από δεκαετίες, αίτημα της τουρκικής κυβέρνησης να πραγματοποιηθούν τετραμερείς συνομιλίες.

Έτσι, μετά την επίσκεψη του Τουρκοκύπριου διαπραγματευτή στην Αθήνα και τις συνομιλίες με εκπρόσωπο του ελληνικού ΥΠΕΞ, προχθές έγινε δεκτός και από την ρωσική κυβέρνηση. Εξέφρασε μάλιστα, ο κ. Κουντρέτ Οζερσάι, την ικανοποίησή του που «άνοιξε ο δρόμος για να ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις για τα προβλήματα των Τουρκυπρίων». Εύγε, στους Ελλαδίτες και Κυπρίους πολιτικούς που οδηγούν στην εφαρμογή ενός σχεδίου τύπου «Ανάν».

Η Ρωσία, που ενδιαφέρεται για διαφορετικούς λόγους από ό,τι η Δύση για το κυπριακό ζήτημα, δέχθηκε τον κ. Οζερσάι -όπως έγραψε σε πρωτοσέλιδο η τουρκοκυπριακή εφημερίδα "Κίπρις", προσθέτοντας ότι υπάρχει ψυχρότητα στις σχέσεις Ρωσίας-Κύπρου, λόγω των αποφάσεων της ΕΕ, στις οποίες συμφώνησε η Λευκωσία, για τη λήψη μέτρων εναντίον της Μόσχας μετά τα γεγονότα στην Κριμαία, ενώ αναφέρεται και στις δηλώσεις του Ρώσου Πρέσβη στην Κύπρο, που δεν έκρυψε την δυσφορία του για τον πιο ενεργό ρόλο των ΗΠΑ στο Κυπριακό.

Ποιος είναι αυτός ο ρόλος, και γιατί επείγονται οι ΗΠΑ για οριστική διευθέτηση του ζητήματος, με τρόπο που θα τις ικανοποιεί, μας τον κάνει γνωστό ο κ. Κ.Ν. Σταμπολής αντιπρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης (ΙΕΝΕ), σε παλαιότερο άρθρο του, μετά την έκδοση του κοινού ανακοινωθέντος Αναστασιάδη-Έρογλου, τον παρελθόντα Φεβρουάριο:
«Οι προτεραιότητες (των ΗΠΑ) έχουν δύο σοβαρές συνιστώσες. Η πρώτη συνιστώσα έχει να κάνει με την ανάγκη δημιουργίας ενός σταθερού άξονα οικονομικής λειτουργίας και ανάπτυξης στην περιοχή με την συμμετοχή της Τουρκίας, του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας.

» Η συνύπαρξη και αρμονική συνεργασία μεταξύ των τεσσάρων αυτών κρατών όπου αύριο, μετά την κατάπαυση του πυρός στη Συρία, μπορεί να προστεθεί και ο Λίβανος, αποτελεί πλέον ύψιστη προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Ομπάμα και κατ’ επέκταση του Ευρωϊερατείου των Βρυξελλών και του Βερολίνου.

» Η δε δημιουργία ενός σταθερού οικονομικού χώρου στο νοτιο-ανατολικό άκρο του ΝΑΤΟ, που θα περικλείει όλη την Ανατολική Μεσόγειο, αποτελεί ένα απαραίτητο όρο για την σταδιακή απεμπλοκή, ή έστω μείωση της παρουσίας των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής (ΜΕΝΑ)».

Με αυτά ως δεδομένα, είναι φυσικό η Κύπρος με το ασαφές καθεστώς της έναντι της Ε.Ε. (αφού το Ευρωπαϊκό δίκαιο εφαρμόζεται κατ’ επιλογή μόνο στο ελληνόφωνο τμήμα, δηλ. στην Κυπριακή Δημοκρατία) παραμένει στα μάτια των ΗΠΑ-ΕΕ, βοηθούντος και της αρνητικής στάσης της Τουρκίας, μια ανορθογραφία εάν όχι παραφωνία και αγκάθι στην διαμόρφωση του νέου σκηνικού.

Άρα, πρέπει να υπάρχει μια Κύπρος ενιαία. Ουδόλως ενδιαφέρεται ο διεθνής παράγοντας εάν η Κύπρος θα αποτελεί ανεξάρτητο δυτικό κράτος -όσο ανεξάρτητα δηλαδή, είναι και τα άλλα δυτικά κράτη, ιδίως τα αδύναμα-, ή εάν ισλαμοποιηθεί κι αυτή σε σύντομο διάστημα. Ο σκοπός είναι να εξομαλυνθούν οι διαφορές των τεσσάρων κρατών (Τουρκίας, Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου), ώστε ενταγμένες ή συνεργαζόμενες με το ΝΑΤΟ να αποτελέσουν το δόρυ για την περαιτέρω προώθηση της "αραβικής άνοιξης" προς την κεντρική ή βόρεια Ασία.

Όλα αυτά σημαίνουν, πως ο κ. Αναστασιάδης θα είναι μάλλον ο άνθρωπος που θα υλοποιήσει τους σχεδιασμούς, μη υπάρχοντος μέχρι στιγμής ισχυρού ρεύματος που θα τον αποτρέψει. Και φυσικά, μια τέτοια προοπτική θα φέρει προς την Ευρώπη το κυπριακό και ισραηλινό αέριο, μέσω Τουρκίας. Λαμπρά.

Ο Μακεδών

http://www.triklopodia.gr/2014/04/blog-post_6402.html