Εχουν δει πολλά τα μάτια μου τα τελευταία 40 και βάλε χρόνια, αυτό όμως
που είδα και έζησα χθες δεν έχει προηγούμενο. Με κρατημένη την ανάσα
είδαμε να εξαγγέλεται μια μάχη, μια μάχη που θα μπορούσε να ήταν η
μεγαλύτερη στα πολιτικά χρονιά της χώρας από τη Μεταπολίτευση μέχρι
σήμερα. Μία μάχη που θα μπορούσε να δώσει μέσα σε λίγη ώρα ένα οριστικό
τέλος στους Τυράννους που κυβερνούν αυτό τον τόπο γονατίζοντας μια
ολόκληρη κοινωνία. Η παρτίδα μπορούσε να κερδηθεί με δύο κινήσεις. Εγινε
η μία, η πρόταση δυσπιστίας, ακολούθησε ένα πρωτοφανές κοινοβουλευτικό
πραξικόπημα κι ενώ προηγουμένως ο πανικός είχε σκορπίσει τη συμμορία
αυτών που κυβερνούν στους πέντε ανέμους. Και μετά...
...οπισθοχώρηση! Με την ουρά στα σκέλια! Ηττα χωρίς μάχη!
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μόνο ένα δρόμο: την παραίτηση της Κ.Ο. έτσι ώστε να
προκαλέσει εκλογές. Θα ακουλουθούσαν και άλλοι. Θα ακολουθούσε και ο
κόσμος στους δρόμους. Δεν το έκανε!
Η Ιστορία δεν πρόκειται να συγχωρέσει την 30η Μαρτίου του 2014.
Ας επιστρέψουμε λοιπόν στα μοναχικά μονοπάτια. Στους μεγάλους δρόμους
δεν εμφανίστηκε κανείς. Κι ούτε θα εμφανιστεί. Οι δούλοι αποδεχτήκαμε τη
μοίρα μας...
ANemos ...και η θάλασσα ουκ έστιν έτι
Η μάχη που ποτέ δεν άρχισε 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου