ΕΡΩΣ ΕΛΛΑΣ: Ίμβρος, Τένεδος και Καστελόριζο. Που είναι οι ...Ελληναράδες;

 

 Με τη Συνθήκη των Σεβρών, το 1920, η Ίμβρος και η Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Σήμερα ανήκουν στην Τουρκία...την οποία  αποκάλεσε πατρίδα του ο από την Ίμβρο καταγόμενος Πατριάρχης Βαρθολομαίος... 

 

 

Άρθρο 14 της Συνθήκης της Λοζάνης:

Αι νήσοι Ίμβρος και Τένεδος, παραμένουσαι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν, θα απολαύωσιν ειδικής διοικητικής οργανώσεως, αποτελούμενης εκ τοπικών στοιχείων και παρεχούσης πάσαν εγγύησιν εις τον μη μουσουλμανικόν ιθαγενή πληθυσμόν δι' ό,τι αφορά εις την τοπικήν διοίκησιν και την προστασίαν των προσώπων και των περιουσιών.

Η διατήρησις της τάξεως θα εξασφαλίζηται εν αυταίς δι' αστυνομίας στρατολογουμένης μεταξύ του ιθαγενούς πληθυσμού, τη φροντίδι της ως άνω προβλεπομένης τοπικής διοικήσεως υπό τα διαταγάς της οποίας θα διατελή.

Αι συνομολογηθείσαι ή συνομολογηθησόμεναι μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας συμφωνίαι, αι αφορώσαι την ανταλλαγήν των Ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών, δεν θα εφαρμοσθώσιν εις τους κατοίκους των νήσων Ίμβρου και Τενέδου.

Τον Οκτώβριο του 1912 το υπό τον Παντελή Χορν άγημα κατέλαβε την Ίμβρο και τον Νοέμβριο του 1912 ο ναύαρχος Κουντουριώτης καταλαμβάνει την Τένεδο. Στις 14 Νοεμβρίου 1913, υπογράφεται η Συνθήκη των Αθηνών που παραχωρεί τα νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα εκτός από την Ίμβρο, Τένεδο και Καστελόριζο. Η συνθήκη αυτή μένει ανεκτέλεστη εξ αιτίας της έναρξης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και από εδώ αρχίζει η δεκαετής ελληνική κυριαρχία στα νησιά και η προσπάθεια ενσωμάτωσής τους στην Ελληνική Επικράτεια, η οποία και επιτυγχάνεται  με την Συνθήκη των Σεβρών (Αύγουστος 1920).

Η Συνθήκη των Σεβρών 

Οι βασικοί όροι της συνθήκης ήταν: η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέδιδε την κυριαρχία της Μεσοποταμίας (Ιράκ), της Παλαιστίνης και τηςΥπεριορδανίας στην Βρετανία ως προτεκτοράτα της Κοινωνίας των Εθνών, την Συρία και τον Λίβανο στην Γαλλία επίσης ως προτεκτοράτα. Η Χετζάζ (μέρος της σημερινής Σαουδικής Αραβίας) το Κουρδιστάν και η Αρμενία θα γίνονταν ανεξάρτητα κράτη.

Η Βόρεια Ήπειρος ενσωματωνόταν στο ιδρυόμενο Αλβανικό κράτος, ουσιαστικά προτεκτοράτο της Ιταλίας. Τα Δωδεκάνησα παραδόθηκαν στην Ιταλία η οποία συμφώνησε να τα δώσει εκτός από την Ρόδο και το Καστελλόριζο στην Ελλάδα, και αν η Βρετανία έδινε την Κύπρο στην Ελλάδα, τότε (μετά από δημοψήφισμα) θα έδιναν κι αυτά τα νησιά (η συμφωνία ακυρώθηκε από την Ιταλία το 1922).

Στην Ελλάδα παραχωρούνταν τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, και η Θράκη από την οποία η Βουλγαρία παραιτούνταν οριστικά από κάθε δικαίωμά της σε αυτή. Η περιοχή της Σμύρνης έμενε υπό την ονομαστική επικυριαρχία του Σουλτάνου αλλά θα διοικούνταν από Έλληνα Αρμοστή ως εντολοδόχο των Συμμάχων, και θα μπορούσε να προσαρτήθει στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια με δημοψήφισμα.Από τη Βικιπαίδεια

Περισσότερα...

Το ξερίζωμα των Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου

Σύμφωνα με το Άρθρο 14 της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923 τα νησιά αυτά παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με την πρόβλεψη (Άρθρο 14 της Συνθήκης) να υπάρξει "ειδική διοικητική οργάνωσή τους αποτελούμενη από τα τοπικά στοιχεία και με την παροχή κάθε εγγύησης για τον αυτόχθονα μη -μουσουλμανικό πληθυσμό αναφορικά με την αυτοδιοίκηση και την προστασία της ζωής και της περιουσίας". Στο ίδιο Άρθρο αναφέρεται, εξάλλου, ότι "η διατήρηση της τάξης θα εξασφαλισθεί από δύναμη που θα προέρχεται από τον αυτόχθονα πληθυσμό, θα συγκροτείται από την τοπική αυτοδιοίκηση όπως ορίστηκε πιο πάνω και θα τεθεί υπό τις εντολές της". Το 1927 η Ίμβρος είχε - σύμφωνα με την επίσημη τουρκική απογραφή - 7.000 Έλληνες και αμελητέο αριθμό Τούρκων και η Τένεδος 2.500 Έλληνες και 1.247 Τούρκους, σήμερα έχουν απομείνει λιγότεροι από 200 Έλληνες στην Ίμβρο, ενώ έχουν εγκατασταθεί εκεί 9.000 Τούρκοι έποικοι.
Στην Τένεδο έχουν απομείνει 30 μόλις Έλληνες και η τουρκική διοίκηση προχώρησε στην αλλαγή των από χιλιετίες επίσημων ονομάτων των δύο αυτών νησιών ονομάζοντάς τα GOKCE ADA και BOZCA ADA.

Η πολιτική διώξεων επιτάθηκε μετά το 1955, συνεχίστηκε το 1964 και κορυφώθηκε το 1974, χρονιά που ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κύπρο και η πρόβλεψη του Άρθρου 14 της Συνθήκης της Λωζάννης ουδέποτε εφαρμόστηκε από το τουρκικό κράτος, ενώ και η διδασκαλία των ελληνικών έπαψε να υφίσταται αφού τα 6 ελληνικά δημοτικά σχολεία, το Γυμνάσιο και οι 4 παιδικοί σταθμοί, που είχαν 1.300 μαθητές και κατασκευάστηκαν με έξοδα των ελληνικών κοινοτήτων των δύο νησιών, απαλλοτριώθηκαν από το τουρκικό κράτος και το ίδιο έγινε και με τις 300 χριστιανικές εκκλησίες και τα 4 μοναστήρια που υπήρχαν.

Το ξερίζωμα των Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου ολοκληρώθηκε με την αφαίρεση της περιουσίας τους και είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από τα δύο νησιά στερήθηκαν την τουρκική υπηκοότητα και έχασαν έτσι και τις περιουσίες τους, τις οποίες δεν μπορούν να μεταβιβάσουν ούτε καν στους απογόνους τους.Στο χωριό Αγρίδια της Ίμβρου(ΑΜΙΓΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ) όπου έγινε "καταγραφή" περιουσιών από το Τουρκικό Κτηματολόγιο το αποτέλεσμα που ανακοινώθηκε στις 23 Ιουνίου 2003 δείχνουν ότι έχει περιέλθει στο τουρκικό δημόσιο το 77,18% των συνολικών εκτάσεων
Πηγή...
Διαβάστε επίσης:

ΙΜΒΡΟΣ ΚΑ ΤΕΝΕΔΟΣ: Γιατί δεν μιλάει καμιά κουφάλα; Που είναι οι υπερ-πατριώτες;

ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΑΒΑΣΙΣ: Καλλίπολη Ελλάδα και Νορμανδία

 

http://http---ellinon-anava.pblogs.gr/2014/02/erws-ellas-imbros-tenedos-kai-kastelorizo-poy-einai-oi-ellhnarad.html