Για βιοποριστικούς ίσως λόγους, ο Μιχάλης Ιγνατίου παριστάνει τον ελληνόφωνα δημοσιογράφο. Απολύτως κατανοητόν.
 Επιλέγει όμως να παριστάνει τον ελληνόφωνα δημοσιογράφο, ως ένα καθεστωτικό φερέφωνο για το παρείσακτο και απέριττα δυναστικό καθεστώς της τυραννικής κομματοκρατίας, του εν Ελλάδι και εν Κύπρω παραρτήματος του Χαζαρικού Χαγανάτου. 
Επίσης κατανοητόν, δεδομένων βεβαίως της απληστίας, της λαιμαργίας και της πλεονεξίας που χαρακτηρίζουν τους λιγοστούς πλέον αδαείς, νεο-μετα-μοντέρνους, άνευ 'ν' κομματαθρώπους, που τους ενοχλεί η έννοια του πατριωτισμού, σε αμφότερες τις πατρίδες του ελληνικού μας έθους και έθνους: Ελλάς και Κύπρος.
Δυστυχώς γι' αυτόν, η επιλογή του Μιχάλη Ιγνατίου, σύντομα θα μπορούσε να αποδειχθεί μια εξαιρετικά κακή κίνησι για την καριέρα του. Απλά διότι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες αρχίζουν σταδιακά να ξυπνούν.
Ξυπνούν από τον λίθαργο της επιρροής της δυναστικής Ανατολής, όπου είναι αέναος η δογματική διαμάχη μεταξύ του καλού και του κακού. Ξυπνούν κατανοώντας πως ο ελληνικός μας κόσμος και πολιτισμός αδιαφορεί παντελώς για την δογματική διαμάχη μεταξύ του καλού και του κακού.
Ανέκαθεν, το ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ ΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑι είναι το απόλυτον μεταϊδανικόν της απεριορίστου πανδεξιότητος ή πανεπαρκείας του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού. Τούτο προαπαιτεί την επιθυμίαν και την ικανότητα ανθρώπων ελληνικών, ώστε, μέσω του ΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑι ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ, να προσεγγίζουμε, ένας άνθρωπος ελληνικός, ένας θεσμός ελληνικός, μια κοινωνία ελληνική και μια πολιτεία ελληνική, το σύνολον των μετά συνειδητότητος σκοπιμοτήτων μας, συμπεριλαμβανομένων όλων των άλλων ιδανικών μας.
 
 Κατά την Thesaurus Linguae Graecae (TLG), η προτροπή «ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ» εμφανίζεται 2 (δύο) φορές εις το έπος του Ομήρου Ιλιάς:
α) Ομήρου Ιλιάς, Βιβλίον 6, σειρά 208: πέμπε δε μ' ες Τροίην, και μοι μάλα πόλλ' επέτελλεν αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων,
β) Ομήρου Ιλιάς, Βιβλίον 11, σειρά 784: Πηλεύς μεν ω παιδί γέρων επέτελλ' Αχιλήϊ αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων·
Είναι η προτροπή αυτή του Ομήρου, που κάνει τον ελληνικό μας κόσμο και πολιτισμό να αδιαφορεί παντελώς για την δογματική διαμάχη μεταξύ του καλού και του κακού. Το «α0rν ριστεύειν καv Qπείροχον μμεναι λλων» ανεβάζει τον πήχη πολύ υψηλά, για την οιανδήποτε επιρροή μας από την δυναστική Ανατολή.
Ελεύθερος, χωρίς δόγματα, κόμματα, σκοτεινές στοές και χρώματα, ο ελληνικός μας κόσμος και πολιτισμός αντικαθιστά την ματαιότητα της δογματικής διαμάχης μεταξύ του καλού και του κακού, με την λαμπροτάτη διαλεκτική μεταξύ του υπερθετικού βαθμού «άριστος» και του συγκριτικού βαθμού «αρείων» ή καλύτερος, του επιθέτου «αγαθός». Απελευθερώνεται έτσι ο ελληνικός μας κόσμος και πολιτισμός από την δυσειδαιμονία του κακού, ατενίζοντας την ζωή κατάματα, πέραν ακόμη και από τον θετικό βαθμό του αγαθού.
Είναι προφανές τούτο στο πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Στους ελληνικούς αυτούς αγώνες, δεν συναγωνίζονται ποτέ οι καλοί αθλητές με τους κακούς αθλητές, αλλά πάντοτε συναγωνίζονται μεταξύ τους οι καλύτεροι αθλητές, για την ανάδειξι των αρίστων.
Δεν είναι μόνον που το αγνοεί τούτο ο Μιχάλης Ιγνατίου, αλλά φαίνεται πως δεν το ξέρει κιόλας. ΄Αλλως πως, γιατί επιμένει να επιτίθεται τόσο μάταια εναντίον κάποιου δήθεν κακού ΄Ελληνα Αρτέμη Σώρρα (ΕΙ·ΕΝD), αντιγράφοντας μάλιστα τα πλέον ηλίθια των επιχειρημάτων ενός σεσημασμένου σαλτιμπάγκου, που φαίνεται να έχει μεταλλαχθεί σε δήθεν οικονομολόγο;*
* Ο Σώρρας, η Χρυσή Αυγή και τα ...τρις!http://olympia.gr/2014/02/07/ο-σώρρας-η-χρυσή-αυγή-και-τα-τρις/
 
 
http://end-artemi-sorra-cyprus.blogspot.gr/2014/02/blog-post_7335.html