ΟΙ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΜΕΡΟΣ 1
ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΛΕΥΡΗ "Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ ΤΙΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΑ ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΑΝ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ....
ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ
Εισαγωγή.
Ο κομμουνισμός, είπεν ο Ιωάννης Μεταξάς «δεν είναι φυτόν αυτοπαραγόμενον εν Ελλάδι. Μας ήλθεν έξωθεν» (Λόγος, 6-9-1936). Και πράγματι, μισέλληνες εβραίοι της Θεσσαλονίκης, υπό τον Αβραάμ Μπεναρόγια ίδρυσαν το ΚΚΕ. Οι πρώτοι βουλευταί του ΚΚΕ ήσαν εβραίοι (Κοέν, Βεντούρα, Σουλάμ) και το πρώτο έντυπο του ελέγετο AVANTI και εγράφετο στην εβραϊκή γλώσσα.
Δια την προδοτικήν φύσιν του κομμουνισμού, ο Γεώργιος Παπανδρέου έγραψε πολλά, που μπορείτε να διαβάσετε στα «Πολιτικά Κείμενα» του (έκδ. «Μπάυρον» τόμος Γ, σελ. 191 κ.έ.) όπου ο δημοκρατικός ηγέτης αναλύει «την κόλασιν του συμμοριτισμού» που εστράφη κατά της αιωνίου Ελλάδος (σελ. 192), αντιτίθεται στην νομιμοποίησιν του ΚΚΕ διότι «είναι τόση η έκτασις της προδοσίας… ώστε ουδέποτε το έθνος και ο Λαός μας θα ανεγνώριζαν την επάνοδον των προδοτών και των εγκληματιών εις τους κόλπους του πολιτικού βίου της χώρας…
οι ηγέται της προδοσίας ουδέποτε θα εύρουν αμνήστευσιν εις την συνείδησιν του Ελληνικού Λαού» (σελ. 196-197). Τελικώς δεν ήτο ο λαός, αλλά ο «εθνάρχης» Καραμανλής που ενομιμοποίησε το ΚΚΕ.
Ήδη από την 18ην Οκτωβρίου 1948, ο Γ. Παπανδρέου όρισε ότι «πρώτος και κύριος και μέγας σκοπός μας είναι η πάλη εναντίον του κομμουνισμού… διότι ο κομμουνισμός μάχεται εναντίον της Ελλάδος» (σελ. 101) εζήτησε να ψηφισθή νόμος κατά τον οποίον «δεν αναγνωρίζονται ως πολιτικά κόμματα οσα έχουν εξάρτησιν από το εξωτερικόν» (σελ. 199) και ταυτοχρόνως κατήγγειλε εκ νέου το ΚΚΕ «ώς κόμμα της προδοσίας και του εγκλήματος!»
Τας απόψεις του περί του προδοτικού χαρακτήρος του ΚΚΕ και του κομμουνισμού, ο Γ. Παπανδρέου υπεστήριξε καθ’ όλον τον πολιτικόν του βίον. Όταν μάλιστα έγινε πρωθυπουργός εξέδωσε την γνωστήν εγκύκλιον υπ’ αριθμ. 1010/11-3-1965 κατά την οποίαν εδήλωσε ότι «και αν συμβή να υπάρξουν διδάσκαλοι, όχι ανήκοντες αλλά και απλώς συμπαθούντες ή ανεχόμενοι την κομμουνιστικήν προπαγάνδαν δεν έχουν θέσιν στην εκπαίδευσιν…»! Στην ιδίαν εγκύκλιον σαφέστατα διακηρύσσει ότι ο «κομμουνισμός είναι εχθρός και του Έθνους και της δημοκρατίας».
Το ΚΚΕ εις όλα τα Εθνικά θέματα της Πατρίδος μας υπήρξε εχθρός. Και τί εχθρός; φανερός, αδίστακτος. Με επίσημα κείμενα του, τα οποία εδημοσιεύθησαν στον «Ριζοσπάστην» και εις εκδόσεις του ΚΚΕ, οι εθνοπροδόται επιδιώκουν την κατάλυσιν της ανεξαρτησίας της Ελλάδος και την υποταγήν της στην Ρωσία, παραλλήλως επιζητούν την απόσχισιν εκ της Πατρίδος Ελληνικών εδαφών και προδίδουν συστηματικώς τους αγώνας της Φυλής μας.
Το ΚΚΕ επρόδωσε την Μακεδονίαν και την Θράκην. Επρόδωσε την Β. Ήπειρον. Επρόδωσε την Μικρασιατικήν Εκστρατείαν. Επρόδωσε την 28ην Οκτωβρίου 1940. Επρόδωσε την Εθνικήν Αντίστασιν. Επρόδωσε τον απελευθερωτικόν αγώνα της ΕΟΚΑ και επέδειξε γλοιώδη ρωσοδουλείαν.
Τα κείμενα που ακολουθούν αποδεικνύουν τας ανωτέρω προδοσίας. Δεν τα σχολιάζω, διότι ομιλούν από μόνα των. Απλώς υπογραμμίζω μερικά σημεία, δια να επισύρω την προσοχήν σας εις αυτά.
Η προδοσία της Μακεδονίας-Θράκης.
Το Τρίτον Συνέδριον του ΚΚΕ (26 Νοεμβρίου – 3 Δεκεμβρίου 1924) διεκήρυξε επισήμως το σύνθημα της «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας και της ενιαίας και ανεξάρτητης Θράκης». Το σύνθημα αυτό, οι κουκουέδες το υπεστήριζαν μέχρι το 1945, οπότε ο Ζαχαριάδης το απεκήρυξε («Ριζοσπάστης» 24 Οκτωβρίου 1945) όχι από όψιμον πατριωτισμόν, αλλά από πολιτική τακτική, διότι το ΚΚΕ έβλεπε τας δυσμενείς λαϊκάς αντιδράσεις που προεκάλει.
Ωστόσον, παρά την αποκήρυξιν, ο Ν. Ζαχαριάδης στο παρελθόν είχε ζητήσει τον αποχωρισμον της Μακεδονίας από την Ελλάδα και «τον σχηματισμό αυτοτελούς κράτους» («Ριζοσπάστης» 27 Ιανουαρίου 1925). Επί πλέον, ο Ν. Ζαχαριάδης εις έκκλησίν του προς τα μέλη του ΚΚΕ («Ριζοσπάστης» 1 Μαρτίου 1931) επανέλαβε την εθνοπροδοσίαν περί αποχωρισμού της Μακεδονίας και Θράκης από την Ελλάδα και υπεστήριξε «την εθνικοαπελευθερωτικήν πάλην των λαών που καταπιέζονται από τους Έλληνες»!! (όρα και εις έκδοσιν της Κ.Ε. του ΚΚΕ «Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936» β’ έκδ. Αθ. 1946 σελ. 24).
Ακόμη, η 6η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1934) καθώρισε ως υποχρέωσιν του ΚΚΕ:
«να αγωνισθεί για την εθνική αυτοδιάθεση μέχρις αποχωρισμού των καταπιεζομένων Μακεδόνων και Θρακών και να συνεργασθεί δια τον σκοπόν αυτόν με τας Βουλγαρικάς οργανώσεις της εσωτερικής επαναστατικής μακεδόνικης οργάνωσης (ενωμένης) και της θρακικής επαναστατικής οργάνωσης». («Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936», σελ. 201, 205, 206, 212).
Επίσης, στο 5ον Συνέδριον του ΚΚΕ (Μάρτιος 1934) διεκηρύχθη ότι «οι εθνικές μειονότητες καταπιέζονται αφόρητα από τους Έλληνες ιμπεριαλιστές»!!. Ειδικά δια τους Μακεδόνες το ΚΚΕ απεφάσισε την «υποστήριξη και ενίσχυση των εθνικοεπαναστατικών οργανώσεων των εθνικών μειονοτήτων και την στερέωση των δικών μας θέσεων μέσα σ’ αυτές… την αναγνώριση στις μειονότητες αυτές του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού… Το ΚΚΕ πρέπει να παλαίψει αποφασιστικά για την καταπολέμηση του ελληνικού μεγαλοεθνισμού και τις εκδηλώσεις του μέσα στις γραμμές του και για την διεθνιστική διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων εργατών και αγροτών» («Πέντε Χρόνια Αγώνες 1931-1936», σελ. 225).
Άλλως τε ο Ν. Ζαχαριάδης εις άρθρον του δημοσιευθέν στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός» (τεύχος Δεκ. 1948) υπεστήριξε την δημιουργίαν ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους και στη συνέχεια η 5η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1949) έκανε ομοφώνως δεκτήν την εισήγησι δια την δημιουργία ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους. Ιδού το κείμενον, το οποίον εξέδωσε το ΚΚΕ εις έντυπον υπό τον τίτλον: «Η Ελλάδα στο δρόμο προς τη νίκη, μπροστά στην αποφασιστική καμπή» (σελ. 20-21).
«Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδόνικος (σλαβομακεδονικός) λαός τα έδωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν τον θαυμασμόν. Δεν πρέπει να υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δ.Σ.Ε. και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδόνικος λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάσταση του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει. Παράλληλα το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σωβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης».
Τας προαναφερθείσας προδοτικάς θέσεις του ΚΚΕ του 1924 και 1949 περί ανεξαρτησίας της Μακεδονίας προσεπάθησε να δικαιολόγηση ο Ηλίας Ηλιού («Αυγή» 4 Δεκ. 1954) λέγων, ότι τότε η Μακεδονία «είχεν ανάμικτον πληθυσμόν»!
Ο Γιάννης Πετσόπουλος, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και αντιπρόσωπος του στην 4ην Συνδιάσκεψιν της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (Ιούνιος 1922) αποκαλύπτει, ότι το Κομμουνιστικόν Κόμμα της Βουλγαρίας, διά του Γραμματέως του Βασίλη Κολλάρωφ εζήτησε το πρώτον να διακηρυχθή η αυτονομία της Μακεδονίας και της Θράκης, άλλα δεν έγινε δεκτή η πρότασίς του, διότι το θέμα ήτο έκτος ημερησίας διατάξεως. Δια περισσότερα εις «Ριζοσπάστην» (3 Ιουλίου 1922).
Εϊδικώτερον ο Πετσόπουλος στο βιβλίον του: «Τα πραγματικά αίτια της διαγραφής μου από το ΚΚΕ» (Αθ. 1946 σελ. 47) γράφει:
«Στην Ολομέλεια της Κ.Ε. της Βαλκανικής Ομοσπονδίας στη Σόφια, το Μάη τον 1922, τέθηκε το ζήτημα της αυτονομίας της Μακεδονίας και Θράκης, που έθεταν οι Βούλγαροι σύντροφοι από σκοπιμότητες, που βέβαια γι αυτούς ήταν σοβαρές. (Εξηγούσαν δηλαδή ότι τα συνθήματα αυτά, δημιουργώντας ελπίδες για τους Βουλγάρους πρόσφυγες επανόδου στα μέρη που εγκατέλειψαν, θα τους έφερναν προς το κόμμα και θα εμπόδιζαν να πάνε με τους κομιτατζήδες). Εγώ, πιστεύοντας πως το κόμμα μας δεν μπορούσε να υψώσει συνθήματα που είχαν ρίξει οι διάφορες βουλγαρικές αστικές Κυβερνήσεις μετά την ήττα της Βουλγαρίας στα 1913, χωρίς να κινδυνεύσει να συντριβεί από το βάρος της κατηγορίας, πως είχε μπει στην υπηρεσία των, και, βρίσκοντας πως οι σκοπιμότητες της ύπαρξης του Ελληνικού και Σερβικού Κ. Κόμματος ήταν ανώτερες από εκείνες που έθεταν οι Βούλγαροι σύντροφοι για το δικό τους ισχυρότατο τότε Κόμμα, ζήτησα, σαν εκπρόσωπος του Κόμματος, αναβολή, για να φέρω το ζήτημα στην Ολομέλεια της Κ.Ε. στην Αθήνα, μόλις γυρίσω. (Η δική μου γνώμη, την οποία και δεν τους είπα, ήταν τότε, πως για το ζήτημα των μειονοτήτων Μακεδονίας και Θράκης, θα έπρεπε να βρεθούν άλλες λύσεις, μέσα στο πλαίσιο της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, και να διατυπωθούν ανάλογα συνθήματα για όλα τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Βαλκανικής). Με την πρόταση μου συμφώνησαν ο Σέρβος αντιπρόσωπος και ο Ρουμάνος.
Το ζήτημα αναβλήθηκε για την άλλη διάσκεψη του γραφείου της Βαλκανικής Ομοσπονδίας. Εδώ στην Αθήνα, η ΚΕ. ομόφωνα ενέκρινε τη στάση μου. Μα λίγο μετά που έφυγα από το Κόμμα, και όταν ήμουνα στη Γερμανία, η καινούργια διοίκηση του κόμματος υιοθέτησε το σύνθημα».
Ο Πετσόπουλος στο βιβλίον του «Τα εθνικά ζητήματα και οι Έλληνες κομμουνισταί» (Αθ. 1946, σελ. 31-32) μας πληροφορεί ότι:
«…”Ετσι έγινε με το σύνθημα της «αυτονομίας της Μακεδονίας» που και πάλι ο σ. Β. Κολλάρωφ, τότε σαν γραμματέας του Κ.Κ. της Βουλγαρίας, έθεσε μπροστά στην Ολομέλεια του Γραφείου της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, που συνήλθε το Μάη του 1922, στη Σόφια. Σ’ εμένα έτυχε και τότε, σαν γραμματέα του ΚΚΕ και αντιπρόσωπο του σ’ εκείνη την Ολομέλεια, να του απαντήσω. Και απέκρουσα την πρόταση του, έχοντας με το μέρος μου και το Σέρβο και το Ρουμάνο αντιπρόσωπο. Υποστήριξα πως τα Κομμουνιστικά Κόμματα των άλλων Βαλκανικών χωρών δεν μπορούν να υιοθετήσουν τα συνθήματα που οι Βουλγαρικές αστικές κυβερνήσεις έρριχναν από την επόμενη της ήττας του 1913, την ώρα που στην Ελληνική και Σερβική Μακεδονία δρούσαν εκατοντάδες συμμορίες κομιτατζήδων, έξοπλιζόμενες και συντηρούμενες από αυτές τις κυβερνήσεις, και πως η σκοπιμότητα ύπαρξης του Ελληνικού και Σερβικού Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν ανώτερη από τις σκοπιμότητες, που μας παρουσίαζε ο σ. Κολλάρωφ για το ισχυρότατο βουλγαρικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Η στάση μου εγκρίθηκε ομόφωνα από την Κ.Ε. του Κόμματος μας.
Η υιοθέτηση του συνθήματος εκείνου από τις διάδοχες ηγεσίες του ΚΚΕ, αργότερα είχε σαν αποτέλεσμα για το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα να παραδέρνει έπι 12 ολόκληρα χρόνια κάτω από τις φοβερές συνέπειες αυτής της παρέκκλισης, ώσπου το ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος αναγκάστηκε να καταργήσει αυτό το σύνθημα».
Εν πάση περιπτώσει, στο επίσημο θεωρητικό όργανο του ΚΚΕ, στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (τεύχος Φεβρουαρίου 1924, σελ. 55-56) δημοσιεύονται τα έξης προδοτικά:
«Τα ιστορικά ντοκουμέντα δεν μπορούν για μας να παίζουν ρόλον σοβαρόν εις το ζήτημα λύσεως του προβλήματος των εθνικών μειονοτήτων… Υπό την έννοιαν απελευθερώσεως ομόαιμων αδελφών εκρύπτετο και κρύπτεται ακόμη η υποδούλωσις και εκμετάλλευσις του Μακεδόνικου και Θρακικού λαού. Από τον πόλεμο του 1912, ο Μακεδόνικος λαός έχασε την ενότητα του. Απελυτρώθη από τον Τούρκο αγά και βέη, διά να υποδουλωθή εις τους Έλληνας, Βουλγάρους και Σέρβους μεγαλέμπορους, βιομηχάνους και τσιφλικάδες, οι οποίοι εμοιράστηκαν μεταξύ τους τη Μακεδονία προς εκμετάλλευσιν. Σήμερα, εις την υπό της Ελλάδος κατεχομένην Μακεδονίαν, κατοικούν επίσης απ’ όλες τις προαναφερθείσες εθνικότητες, Έλληνες, Βούλγαροι, Τούρκοι, Σέρβοι, Κουτσοβλάχοι, Αλβανοί, Εβραίοι και Αρμένιοι. Οι Έλληνες είναι περισσότεροι (πλειοψηφία) από μια εκάστη εθνικότητα χωριστά, αλλά είναι ολιγώτεροι (μειοψηφία) από όλους μαζί. Έτσι, από το 1913 μέχρι σήμερα, την Ελληνική Μακεδονία τη διοικούσε η Ελληνική μειοψηφία τρόπον τινά κυριαρχούσα επι των άλλων εθνικοτήτων. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, με την εδώ δηλαδή έλευση των προσφύγων της Θράκης και Μ. Ασίας και την εκδίωξη των Τούρκων, καθώς και με την ανταλλαγήν των Βουλγάρων της Μακεδονίας με τους Έλληνες της Βουλγαρίας, καταβάλλεται προσπάθεια ώστε οι Έλληνες να είναι πραγματική πλειοψηφία στη Μακεδονία και απέναντι όλων των άλλων μειονοτήτων που μένουν. Πρόκειται δηλαδή περί βίαιου εξελληνισμού της Ελληνικής Μακεδονίας… Το ίδιο έγινε και στη Θράκη.
…Οι κεφαλαιοκράτες όλων των Βαλκανικών κρατών, μάχονται αναμεταξύ των ποιος θα εκμεταλλευθή περισσότερον τον Θρακικό και Μακεδονικό λαό και γι αυτό δεν μπορούν να συμφωνήσουν για να του δώσουν δικαιώματα για να ζήσει συμφιλιωμένος χωρίς καμμιά διάκριση μεταξύ φυλών, εθνικοτήτων, θρησκευμάτων κλπ.
Το προλεταριάτο όμως της Μακεδονίας και Θράκης, καθώς και όλης της Βαλκανικής, οι φτωχοί των χωρών αυτών, οι εργάτες και οι αγρότες, που δεν έχουν καμμιά διαφορά μεταξύ τους, γιατί όλους τους εκμεταλλεύονται χωρίς εξαίρεση εθνικοτήτων, είναι εκείνο που μονάχα μπορεί να εξασφαλίσει την φιλική συμβίωση όλων των εθνικοτήτων της Θράκης και Μακεδονίας, εγκαθιστώντας σ’ αυτές καθώς και σε όλη τη Βαλκανική μια Κυβέρνηση δική τους, μια Κυβέρνηση από εργάτες και αγρότες, μια εργατοαγροτική Κυβέρνηση σ’ ολόκληρη τη Μακεδονία και σ’ ολόκληρη τη Θράκη».
Αυτή η πρόστυχος θεωρία του βιαίου εξελληνισμού της Μακεδονίας υποστηρίζεται και σήμερα από ανιστόρητους κομμουνιστάς και δυστυχώς τα βιβλία των χρηματοδοτούνται από το κράτος και μάλιστα εκδίδονται από υπουργεία!
Στο διάστημα 17 Ιουνίου – 8 Ιουλίου συνέρχεται στην Μόσχα το 5ον Συνέδριον της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κ.Δ.) όπου ελήφθη απόφασις δια την ενιαίαν ανεξάρτητον Μακεδονίαν και Θράκην, όπως διεκήρυξε η 6η Συνδιάσκεψις της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας. Στο Συνέδριον της Κ.Δ. μετείχε το ΚΚΕ με τους αντιπροσώπους του Παντελή Πουλιόπουλο και Σεραφείμ Μάξιμο.
Στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (τεύχος Οκτωβρίου 1924 σελ. 348-349), εδημοσιεύθη η απόφασις της Κ.Δ. περί της Μακεδονίας και Θράκης, που έχει ως εξής:
«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ»
1. Τα ζητήματα της Μακεδονίας και Θράκης, είναι από δέκα χρόνια τώρα η αιτία ακαταπαύστων αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ της Τουρκίας, της Βουλγαρίας, της Ελλάδος και της Γιουγκοσλαβίας και ένα μέσον ιμπεριαλιστικής πολιτικής μέσα στα Βαλκάνια.
Ο τελευταίος ιμπεριαλιστικός πόλεμος του 1914-1918 στα Βαλκάνια, που τέλειωσε με την οικονομική κατερείπωση, την πολιτική υποδούλωση και το μοίρασμα της Μακεδονίας και της Θράκης μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδος και της Βουλγαρίας, περιέπλεξε ακόμη περισσότερο το εθνικό ζήτημα και έκανε πιο βαθύ το μίσος μεταξύ των λαών.
Το μοίρασμα της Μακεδονίας μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδος και της Βουλγαρίας, ενίσχυσεν ακόμα περισσότερο τον πόθο των Μακεδόνων στα διάφορα κομμάτια της διαμελισμένης των πατρίδος προς την συνένωση και την αποκατάσταση μιας Μακεδονίας ενιαίας και ανεξάρτητης.
Ο ίδιος πόθος για μια ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη συνενώνει το Θρακικό λαό, που έχει κατατεμαχισθή σε τρία μέρη, από την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Βουλγαρία.
2. Η κατάσταση αυτή κάνει ώστε το Μακεδόνικο και Θρακικό ζήτημα να αποτελούν ένα ενιαίο και σοβαρώτατο πρόβλημα, το οποίον η Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία πρέπει να αγωνισθή να το λύση με το πνεύμα της αναπτύξεως της προλεταριακής επαναστάσεως στα Βαλκάνια.
Το Συνέδριο διαπιστώνει με ικανοποίηση ότι η ΥΙ Βαλκανική Συνδιάσκεψη έδωσε για το ζήτημα αυτό μια ορθή στο σύνολο λύση, που έχει πρωτεύουσα σημασία.
3. Το Συνέδριο, παραδέχεται ότι τα συνθήματα που διατύπωσε η Βαλκανική Ομοσπονδία: «Ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία», «ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη», είναι τελείως ορθά και αληθινά επαναστατικά.
Τα συνθήματα της αυτονομίας διαφόρων Τμημάτων της Μακεδονίας και της Θράκης εντός των ορίων ενός από τα αστικά κράτη, που τεχνητά δημιούργησε η συνθήκη των Σεβρών και οι άλλες ιμπεριαλιστικές συνθήκες, πρέπει να παραμερισθούν, διότι είναι οππορτουνιστικά και υποβοηθούνε μια συνεννόηση των πλουσίων στοιχείων του Μακεδονικού και Θρακικού πληθυσμού, μαζί με τις κυρίαρχες τάξεις των κρατών αυτών για την κοινωνική και εθνική καταπίεση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της Μακεδονίας και της Θράκης.
Το συνέδριο υπογραμμίζει συγχρόνως ότι ο επαναστατικός αγώνας του Μακεδόνικου και Θρακικού λαού, για την εθνική και οικονομική του χειραφέτησι, δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός, παρά μόνον όταν θα διεξαχθή από συμφώνου με τους επαναστατικούς εργάτες και χωρικούς κάθε μιας Βαλκανικής χώρας.
Τα Κ.Κ. της Βαλκανικής και η Βαλκανική Ομοσπονδία, οφείλουν να υποστηρίξουν με όλη τους τη δραστηριότητα το εθνικό επαναστατικό κίνημα των καταπιεζομένων λαών της Μακεδονίας και της Θράκης για τη δημιουργία ανεξαρτήτων δημοκρατιών.
Η Β.Κ.Ο. συντονίζει και διευθύνει τη δράση των Κ.Κ. των διαφόρων Βαλκανικών χωρών σε ό,τι άφορα το εθνικό ζήτημα και εντελώς ιδιαίτερα το ζήτημα της Μακεδονίας και της Θράκης».
Έτσι, οι κουκουέδες μας επρόδωσαν την Μακεδονίαν και την Θράκην και δια να μη σας μένει η παραμικρά αμφιβολία, μεταφέρω εδώ την απόφασιν του 3ου Εκτάκτου Συνεδρίου του ΚΚΕ (26 Νοε. – 3 Δεκ. 1924) όπου διακηρύσσονται με τον επισημότερο τρόπο τα έξης προδοτικά:
«Ανεξαρτησία στη Μακεδονία και στη Θράκη: Η ντόπια κεφαλαιοκρατία… καταπιέζει τις εθνικές μειονότητες στη Μακεδονία και στη Θράκη… η ελληνική πλουτοκρατία καταδυναστεύει ένα μέρος του μακεδονικού και θρακικού λαού, κρατώντας με το σίδερο και τη φωτιά τη μακεδόνικη και θρακική χώρα στην υποταγή της. Δίχως την καταπίεση του μακεδονικού και θρακικού λαού, δίχως την καταπίεση των ξένων εθνών, της είναι αδύνατο να δυναμώσει επάνω μας τον κοινωνικό της ζυγό. Η ντόπια μπουρζουαζία είναι εθνικός δυνάστης και καταπιεστής του μακεδονικού και θρακικού λαού και συγχρόνως ο κοινωνικός δυνάστης της εργατικής τάξεως και των φτωχών αγροτικών και προσφυγικών μαζών. Αν δεν συντρίψουμε τον εθνικό ζυγό της ντόπιας μπουρζουαζίας που βαρύνει στη Μακεδονία και στη Θράκη, δεν μπορούμε να τσακίσουμε τον κοινωνικό ζυγό της ίδιας μπουρζουαζίας που βαρύνει επάνω σε μάς. Δεν μπορούμε αλλιώτικα να γλιτώσουμε από τους κατακτητικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ξεσπούν εις βάρος μας εν όσω εξακολουθεί η σημερινή κατάσταση του διαμελισμού και της καταπιέσεως της Μακεδονίας και Θράκης από τη Βαλκανική και Τουρκική μπουρζουαζία.
Να γιατί αγωνιζόμαστε εναντίον των εξοπλισμών, εναντίον των πολέμων που προετοιμάζει η κεφαλαιοκρατία, εναντίον της εθνικής καταπιέσεως και του βιαίου εκπατρισμού. Να γιατί αγωνιζόμαστε για την ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και Θράκης και για ενιαία και ανεξάρτητη κρατική τους ύπαρξη…
Ζήτω η εργατοαγροτική επανάσταση της Βουλγαρίας! Ζήτω η ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη!
Ζήτω η Ομοσπονδία των Βαλκανικών εργατοαγροτικών δημοκρατιών!
Ζήτω η Παγκόσμιος Προλεταριακή επανάσταση.
Αθήναι 3 Δεκεμβρίου 1924
Το Προεδρείο»
Τα εφιαλτικά αυτά κείμενα μπορείτε να τα διαβάσετε στον «Ριζοσπάστην» (14 Δεκ. 1924) και στην κομμουνιστικήν έκδοσιν: «Το ΚΚΕ από το 1918 έως το 1926» (Αθ. 1947, σελ. 343-345).
Στην πράξιν αμέσως το ΚΚΕ ήρχισε να προπαγανδίζει υπέρ της ανεξαρτήτου Μακεδονίας και Θράκης. Ο Γραμματεύς του τρίτου εκτάκτου συνεδρίου του ΚΚΕ, Π. Πουλιόπουλος, εις ενυπόγραφον άρθρον του στον «Ριζοσπάστην» (14 Δεκ. 1924) με τίτλον: «Το Μακεδόνικο ηφαίστειο» γράφει:
«Οι Μακεδόνες εργάτες και χωρικοί, αδιακρίτως καταγωγής, κάτω από το ζυγό της Βαλκανικής μπουρζουαζίας που τους μοιράστηκε, παρ’ όλες τις προσπάθειες των διαφόρων εθνικιστικών προπαγανδών, εξακολουθούν να συνδέονται μεταξύ τους με κοινή συνείδηση.
Ποθούνε και αγωνίζονται να ξαναενώσουν τα τρία τμήματα της διαμελισμένης των πατρίδος και να αποχτήσουν ενιαία και κρατική ανεξάρτητη ύπαρξη. Το ίδιο συμβαίνει και με το Θρακικό λαό, ο οποίος είναι διαμοιρασμένος από την Τουρκική, Βουλγαρική και Ελληνική μπουρζουαζία. Ο απελευθερωτικός αγώνας των καταπιεζομένων λαών της Μακεδονίας και Θράκης, είναι αγώνας κατά του ιμπεριαλισμού και της υποτελούς του Βαλκανικής μπουρζουαζίας».
Προσέτι η Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαίων Ελλάδος (Ο.Κ.Ν.Ε.) εκυκλοφόρησε κοινή διακήρυξη με την Κομμουνιστική Νεολαία της Βουλγαρίας, που συνέταξε ο Ζαχαριάδης, ως καθοδηγητής της Ο.Κ.Ν.Ε. Στην προκήρυξη που εδημοσιεύθη εις «Ριζοσπάστην» (27 Ιουν. 1925) αναφέρονται τα ακόλουθα:
«ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ
ΑΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΝΕΟΛΑΙΩΝ
ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
Προς: Την Εργατική και Αγροτική Νεολαία της Βουλγαρίας και της Ελλάδος.
Προς: Τη Μακεδονική και Θρακική Νεολαία.
Προς: Την Προσφυγική Νεολαία όλων των εθνοτήτων της Βουλγαρίας και Ελλάδος.
Νέοι Εργάτες και Αγρότες,
Κατά τους τρεις αιματηρούς τυχοδιωκτικούς Βαλκανικούς πολέμους, κατά τον πόλεμον μεταξύ των Συμμάχων (1913), τον παγκόσμιο πόλεμο, καθώς και κατά την αιματηρή τυχοδιωκτική εκστρατεία των Ελλήνων ληστών (σημ!..) στη Μικρά Ασία, εσφαγιάστηκαν και σακατεύτηκαν χιλιάδες επί χιλιάδων νέοι εργάτες και αγρότες.
Ύστερα οι καπιταλιστές και οι δήμιοι των λαών και αι Κυβερνήσεις των έκλεισαν ειρήνη. Η ειρήνη όμως αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας νέος αιματηρός και θανατερός πόλεμος για τους λαούς της Νοτίου Βαλκανικής και για τη νεολαία τους. Οι Βούλγαροι και οι Έλληνες καπιταλιστές, εθνικιστές, οι οποίοι είναι υπηρέτες των Αγγλογάλλων τραπεζιτών, υπέγραψαν ύστερα από το κλείσιμο της ειρήνης μια συμφωνία, τη λεγομένη «εκουσία» μετανάστευση των εθνικών μειονοτήτων της Ελλάδος και της Βουλγαρίας. Τον περασμένο Οκτώβριο π. έτους η συμφωνία αυτή αντικαταστάθηκε δια μέσου της Κοινωνίας των Εθνών από μια άλλη η οποία δεν διαφέρει κατά τίποτε από την πρώτη.
Η συμφωνία αυτή είναι μία «ειρηνική» συνέχιση των αιματηρών πολέμων στη Βαλκανική χερσόνησο. Στη Βουλγαρία κάθε μέρα φτάνουν πρόσφυγες από τη Μακεδονία και τη Θράκη, των οποίων τα σπίτια και τα χωράφια αρπάχτηκαν από την Ελληνική μπουρζουαζία.
Η κατάσταση είναι τόσο αφόρητος, ώστε η Μακεδονική και Θρακική Νεολαία εσχημάτισε τις εθνικοεπαναστατικές Οργανώσεις, για να αγωνισθή έτσι υπέρ της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας των λαών της.
Ο Μακεδόνικος και Θρακικός λαός διεξάγουν έναν επαναστατικό αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους, αυτός ο αγώνας γίνεται με το δίκαιο του πλήρους αυτοκαθορισμού, μέχρι πλήρους αποχωρισμού από την Βουλγαρία, Ελλάδα, Τουρκία και Γιουγκοσλαβία και του σχηματισμού αυτοτελών κρατών.
Τα κομμουνιστικά κόμματα της Βουλγαρίας και Ελλάδος, συνδεδεμένα με τα κομμουνιστικά κόμματα των άλλων Βαλκανικών λαών, υποστηρίζουν πλήρως τον αγώνα αυτόν του Μακεδόνικου και Θρακικού λαού, τον αγώνα των επαναστατικών τους οργανώσεων.
Εμείς οι κομμουνιστές νέοι της Ελλάδος και Βουλγαρίας, σας καλούμε εσάς, τους Βουλγάρους και Έλληνας εργάτες και εργάτριες την ώρα αυτή του σκληρού αγώνα, να υποστηρίξετε με όλας τας δυνάμεις, το εθνικό επαναστατικό κίνημα στη Μακεδονία και τη Θράκη.
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
της Ομοσπονδίας των Κομ. Νεολαιών της Βουλγαρίας
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
της Ομοσπονδίας των Κομ. Νεολαιών της Ελλάδος»
Παρά τας εμφανείς προδοσίας η Κ.Δ. δεν είναι ικανοποιημένη. Ζητεί δράσιν. Δι’ αυτό στέλλει στην Ελλάδα τον Εβραίον Στάινχαρτ (Ψευδώνυμον Γκούμπερ) δια να κάνη υποδείξεις και να υποβάλη έκθεσιν στην γραμματείαν της Κ.Δ. στην εκτελεστικήν επιτροπήν της οποίας ήτο μέλος. Ο εβραίος ήλθεν εδώ τέλος Ιανουαρίου 1930, παρηκολούθησε την 3ην Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ και υπέβαλε την έκθεσίν του, την οποίαν ανεδημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» (20 Ιουνίου 1930).
Εκεί διαβάζομεν:
«[Το ΚΚΕ έδειξε] παθητικότητα στο εθνικό ζήτημα. Μέχρι σήμερα το Κόμμα δεν έκανε πραχτική δουλειά μέσα στις εθνικές καταπιεζόμενες εθνότητες, έμενε ικανοποιημένο μόνο με τη θέση του συνθήματος της «ανεξάρτητης και ενιαίας Μακεδονίας και Θράκης» σ όλα τα επίσημα κομματικά ντοκουμέντα, εμείς όχι μόνο πρέπει να υποστηρίξουμε τους αγώνες των εθνικώς καταπιεζομένων, αλλά και να ξεσηκώνουμε τις εθνικώς καταπιεζόμενες μάζες για την τέτοια πάλη, να οργανώνουμε αυτόν τον αγώνα, να τον καθοδηγούμε προσπαθώντας να τον σμίγουμε με τον αγώνα της εργατικής τάξης. Αυτό σημαίνει ότι εμείς πρέπει να οργανώσουμε εθνικό επαναστατικό κόμμα.
Το ΚΚΕ έμεινε μακριά από την επαναστατική εθνικοαπελευθερωτική πάλη των λαών που καταπιέζονται από τους έλληνες. Δεν προσπάθησε να πάρη στα χέρια, να σταθεροποιήσει με οργανωτικά μέτρα την τεράστια συμπάθεια που απολαμβάνει το κομμουνιστικό κίνημα ανάμεσα στις καταπιεζόμενες εθνότητες (μακεδόνες, τούρκοι, αλβανοί, εβραίοι), πράγμα που διευκόλυνε το σκοπό της μπουρζουαζίας όσον αφορά την αποξένωση των κομμουνιστών και την τρομοκρατία κατά των επαναστατικών μαζών των καταπιεζομένων εθνικοτήτων.
Το κομμουνιστικό κόμμα, δεν αντέδρασε όπως θα έπρεπε να το κάνει, κατά του κύματος του σκαιού αντισημιτισμού και του ερεθισμού κατά των άλλων λαών (τούρκων, μακεδόνων), δεν ξεσκέπασε το βάθος αυτής της πολιτικής της μπουρζουαζίας.
Το κόμμα οφείλει χωρίς αναβολή, να διεξάγει τον αγώνα για το δικαίωμα της ελεύθερης αυτοδιάθεσης των εθνών, φτάνοντας και μέχρις αποχωρισμού, κατά της εθνικής καταπίεσης και του εκδιωγμού των μακεδόνων και τούρκων, πρέπει να εξηγήσει πλατειά και συστηματικά, το πρόγραμμα της κομμουνιστικής διεθνούς στο εθνικό ζήτημα.
Η δουλειά του κόμματος πρέπει να συνδέεται με την καθημερινή πάλη όλων των εργατών και αγροτών, πράγμα που θα επιτρέψει το πιο εύκολο ξεσκέπασμα της μπουρζουαζίας, που στη δράση ανάμεσα στους εργαζομένους καθοδηγείται από την αρχή «διαίρει και βασίλευε». Το Κόμμα πρέπει να λάβει μέτρα για να τραβήξει αμέσως στις γραμμές τον τους καλύτερους εργάτες των πόλεων, του χωριού, τα καλύτερα στοιχεία των αγροτών, των καταπιεζομένων εθνικοτήτων και για να υποστηρίζει με όλα τα μέσα το εθνικοεπαναστατικό κίνημα».
Τας απόψεις αυτάς ενίσχυσε με ειδικόν φυλλάδιον, που εξέδωσε το 1934 ο αρχικομμουνιστής Γιάννης Ζέβγος, υπό τον τίτλον: «Γιατί η επανάσταση στην Ελλάδα θα άρχίση σαν αστικοδημοκρατική» (σελ. 32). Ο Ζέβγος αναλύει την εθνοπροδοσίαν της Μακεδονίας και Θράκης δια της εφαρμογής των αρχών του Μαρξισμού-Λενινισμού και γράφει επακριβώς:
«Η λύση του εθνικού ζητήματος είναι επίσης πρόβλημα της αστικοδημοκρατικής επανάστασης που η Ελληνική μπουρζουαζία όχι μόνο δεν το λύνει, παρά το περιπλέκει πιο πολύ. Στη Μακεδονία και Θράκη υποδούλωσε ξένες εθνότητες και για να σταθεροποιήσει εκεί την κυριαρχία της ξεσπίτωσε και κατέστρεψε ενάμισυ εκατομμύριο πρόσφυγες. Για να απλώσει τις καταχτήσεις της στη Μακεδονία και Θράκη ετοιμάζει γοργά τον καινούργιο πόλεμο. Το ΚΚΕ υποστηρίζει με όλες του τις δυνάμεις το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των πληθυσμών Μακεδονίας-Θράκης ως τον αποχωρισμό τους, σε ξεχωριστό κράτος. Είναι η αρχή του Μάρξ Λένιν και το κόμμα μας την ακολουθεί με συνέπεια.»
Και φθάνομεν στο Συνέδριον του ΚΚΕ (Μάρτιος 1934) οπού το προδοτικόν κόμμα αποφασίζει («Πέντε χρόνια αγώνες του ΚΚΕ 1931-36» σελ. 225):
«Οι εθνικές μειονότητες.
8. Η υποστήριξη και ενίσχυση των εθνικοεπαναστατικών οργανώσεων των εθνικών μειονοτήτων και η στερέωση των δικών του οργανωτικών θέσεων μέσα σ’ αυτές, δίπλα στην καθημερινή του πάλη για όλα τα ζητήματα και τα πιο ελάχιστα των εθνικών μειονοτήτων, που παλεύουν ενάντια στην εθνική, οικονομική και κοινωνική καταπίεση της αστικοτσιφλικάδικης Ελλάδας και η αναγνώριση στις μειονότητες αυτές του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού, θα επιτρέψει στο ΚΚΕ να κερδίσει την εμπιστοσύνη των καταπιεζομένων μειονοτήτων και να τις κάνει συμμάχους του προλεταριάτου στην επερχόμενη επανάσταση στη χώρα μας. Το ΚΚΕ πρέπει να παλέψει αποφασιστικά για την καταπολέμηση του ελληνικού μεγαλοεθνισμού και τις εκδηλώσεις του μέσα στις γραμμές του και για τη διεθνιστική διαπαιδαγώγηση των ελλήνων εργατών και αγροτών.»
Δια τας δήθεν εθνικάς μειονότητας (επρόκειτο περί εισβαλόντων ξένων εις Ελληνικά εδάφη) η 3η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Απρίλιος 1935) εζήτησε «πολιτικήν και εθνικήν ισοτιμίαν σε όλες τις εθνικές μειονότητες που ζουν στην Ελλάδα» («Πέντε χρόνια αγώνες του ΚΚΕ 1931-36» Β’ έκδ., Άθ. 1946, σελ. 271, 276).
Συμπληρωματικώς στην λογοδοσίαν της προς το 6ον Συνέδριον η Κ.Ε. του ΚΚΕ ανακοινώνει ότι:
«αποφάσισε όπως παραπέρα το ΚΚΕ αγωνιστεί για την πλήρη ισότητα των μακεδόνων διακηρύσσοντας ότι τελειωτικά το μακεδόνικο θα λυθεί με τη νίκη της σοβιετικής εξουσίας στα Βαλκάνια» («Κομμουνιστική Επιθεώρηση» τεύχος Δεκεμβρίου 1935).
Τον Μάρτιον του 1956 ο Ζαχαριάδης έχει καθαιρεθή αλλά η εθνοπροδοσία στο Μακεδονικό συνεχίζεται. Ο Κ. Κολιγιάννης υποστηρίζει στην 7ην Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Φεβρουάριος 1957) το σύνθημα «ισοτιμία στους Σλαβομακεδόνες». Έτσι η Κ.Ε. του ΚΚΕ αποφασίζει:
«Η 7η Ολομέλεια διακηρύττει για άλλη μιά φορά ότι παλεύοντας διά τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων και ξεκινώντας από την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια, το ΚΚΕ αγωνίζεται για το δικαίωμα της ισοτιμίας των αλαβομακεδόνων, που κατοικούν στην Ελλάδα…» («Νέος Κόσμος» φύλ. 3, Μάρτιος 1957, σελ. 17).
Το υποκατάστατον του ΚΚΕ, η ΕΔΑ, εξακολουθεί την εθνοπροδοσίαν. Στην «Αυγή» (13 Ιαν. 1962) ανεδημοσιεύθη σχόλιον του κομμουνιστικού ραδιοσταθμού «Φωνή της αλήθειας» (!) όπου διαβάζομεν:
«Η αναγνώριση της υπάρχουσας πραγματικότητας, της ύπαρξης δηλαδή σλαβομακεδονικής μειονότητας μέσα στα πλαίσια του ελληνικού κράτους και η παραχώρηση σ’ αυτήν όλων των διεθνών κατεχομένων νόμιμων δικαιωμάτων ισοτιμίας (να μιλάει τη γλώσσα της, να έχει τα σχολεία της, να αναπτύσσει τον πολιτισμό της, τα ήθη και τα έθιμα της) θα συνέβαλε στην ενίσχυση της εσωτερικής ενότητας της χώρας και θα αφαιρούσε κάθε πρόσχημα και από όσους τυχόν θα ήθελαν να δημιουργήσουν ζητήματα σε βάρος της, εκμεταλλευόμενοι την μη αναγνώριση ισοτιμίας και τους εναντίον της διωγμούς από μέρους του ελληνικού κράτους.
Παίρνοντας υπ όψει του αυτά και ξεκινώντας από τη δημοκρατική αρχή της αναγνώρισης πλήρους ισοτιμίας στις εθνικές μειονότητες, το ΚΚΕ έχει κηρυχθεί υπέρ της ισοτιμίας των εθνικών μειονοτήτων που ζουν στην Ελλάδα συμπεριλαμβανομένης και της ολαβομακεδονικής εθνικής μειονότητος.
Στο πρόγραμμα του ΚΚΕ που ψηφίστηκε στο 8ο Συνέδριό του, τονίζεται σχετικώς: Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο χωρίς καμμιά κοινωνική, εθνική, φυλετική και θρησκευτική διάκριση… Εξασφαλίζεται η ισοτιμία των εθνικών μειονοτήτων. Αυτη είναι η μοναδικά σωστή και σύμφωνη με τις δημοκρατικές αρχές εις τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα αντιμετώπιση του ζητήματος».
Επι πλέον έρχεται κι ο Μανώλης Γλέζος με δηλώσεις του στην Μόσχαν (30 Ιουλίου 1963) και θέτει το Μακεδονικόν στην βάσιν της δημιουργίας ανεξαρτήτου Κομμουνιστικού Μακεδόνικου κράτους. Το Γαλλικόν πρακτορείον δια του ανταποκριτού του κ. Ραφαέλι μετέφερε τας δηλώσεις Γλέζου ως έξης:
[Ο κ. Γλέζος] «εξεφράσθη υπέρ της λύσεως του προβλήματος των μακεδόνικων μειονοτήτων δια διαπραγματεύσεων, διετύπωσε δε την ελπίδα ότι τριμερείς βαλκανικοί διαπραγματεύσεις θα επέτρεπαν εις δεδομένην στιγμήν την ίδρυσιν μιας αυτονόμου Μακεδονίας». («Ελευθερία», 1 Αυγούστου 1963).
Πιστεύω ότι τα στοιχεία που ανέφερα είναι αρκετά δια να αποδείξουν την προδοσίαν της Μακεδονίας-Θράκης, από το ΚΚΕ.
Αναμφισβήτητα γεγονότα και έγγραφα, όλα κομμουνιστικής προελεύσεως πείθουν, περί της προδοσίας. Τέλος, εν συνόψει, υπενθυμίζω τα ακόλουθα:
Ο «Ριζοσπάστης» (12 Αύγ. 1924) διεκήρυττε το σύνθημα περί ανεξαρτησίας της Μακεδονίας: «Η εβδόμη διάσκεψη… καλεί τους Μακεδόνες… να συγκεντρωθούν γύρω στη σημαία που φέρει την επιγραφή: Ανεξάρτητη και ενιαία Μακεδονία».
Ο «Ριζοσπάστης» (31 Αύγ. 1924) πάλιν διεκήρυττε την ανεξαρτησίαν και της Θράκης. Τα ίδια επανελήφθησαν εις πλήθος δημοσιευμάτων π.χ. «Ριζοσπάστης» 21 Νοε. 1924, 11 Δεκ. 1924, 21 Ιαν. 1925 κ.τ.λ.
Τα χρόνια περνούν, αλλά οι προδότες επιμένουν. Στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (1 Μαρτίου 1947, σελ. 305-306) διαβάζομεν ότι ο Μακεδόνικος λαός «στέναξε κάτω από τόσους ζυγούς σκλαβιάς» όπως ήταν «οι Έλληνες κομιτατζήδες οπλαρχηγοί Παυλομελάδες και καπετάν Βαρδαίοι, Τσόντοι και Γαρέφηδες του έσφιγγαν την θηλειά στό λαιμό»!
Ο Παύλος Μελάς, λοιπόν, αυτός ο εθνικός ήρως, χαρακτηρίζεται από το ΚΚΕ «κομιτατζής» που έσφιγγε θηλειά στο λαιμό του Μακεδόνικου λαού.
Στο θεωρητικόν κομμουνιστικόν περιοδικόν «Νέος Κόσμος» (τεύχος 10, 1951) παρουσιάζουν τους Μακεδόνας ως ξεχωριστόν έθνος από τους Έλληνας. Γράφουν:
«Ν’ ανοίξουμε παντού σχολές αγραμμάτων για να μάθουν όλοι οι σλαβομακεδόνες να μιλάνε, να γράφουν και να διαβάζουν στη μητρική τους γλώσσα. Να δημιουργήσουμε εκπολιτιστικούς ομίλους για την καλλιέργεια και ανάπτυξη του εθνικού μακεδονικού πολιτισμού. Να βελτιωθούν οι μακεδονικές σελίδες στις εφημερίδες μας».
Μετά έξι χρόνια επαναλαμβάνουν ακριβώς τα ίδια προδοτικά («Νέος Κόσμος» τεύχος Οκτωβρίου 1957) και συνεχίζουν την δημοσιοποίησιν και προπαγάνδισιν προδοτικών θέσεων υποστηρίζοντας τους τάχα «σλαδομακεδόνες». Επι παραδείγματι:
«Οι Σλαβομακεδόνες μαχητές και αξιωματικοί είναι άπ’ τους καλύτερους του Δ.Σ.Ε. Πολέμησαν και πολεμούν παλληκαρίσια. Στο τελευταίο όμως διάστημα έχουμε αρκετές λιποταξίες στους Σλαβομακεδόνες και ιδίως στις Σλαβομακεδόνισσες μαχήτριες. Που οφείλονται οι λιποταξίες αυτές;
Στις μεγάλες δυσκολίες που περνά ο Σλαβομακεδονικός λαός. Αυτός ο ηρωικός λαός τάδωοε όλα, τα παιδιά του, την παραγωγή του και τα σπίτια του. Κάθε σπίτι έχει και από ένα τραυματία ή νεκρό και όλα αυτά είναι φυσικό νάχουν επίδραση στο Σλαβομακεδόνικο.
Μέσα στα τμήματα πρέπει να αυξηθεί η πολιτική δουλειά ανάμεσα στους Σλαβομακεδόνες με ιδιαίτερες συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στη γλώσσα τους, με την καθοδήγηση των υπευθύνων Σλαβομακεδόνων για τη δουλειά αυτή. Γιατί στις μονάδες μας στο Βίτσι τα 20-50% των μαχητών».
(Από το Περιοδικόν «Δημοκρατικός Στρατός» – Μηνιάτικο Στρατιωτικό-Πολιτικό όργανο του Γενικού Αρχηγείου του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Αριθ. φύλλου 4 – Απρίλης 1949 – Σελίδες 236-237).
Ακόμη και στα γραμματόσημα το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αντεκατέστησε
την δραχμήν με το βουλγαρικόν λέβα!
Η Ελληνικωτάτη επαρχία της Β. Θράκης άλλως γνωστή ως Ανατολικής Ρωμυλίας δια της συνθήκης του Βερολίνου (3 Μαρτίου 1875) την οποίαν υπέγραψε και η Βουλγαρία ανεγνωρίζετο αυτόνομος, υπό την προστασίαν και την εγγύησιν των Μεγάλων Δυνάμεων και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εν τούτοις η Βουλγαρία μη σεβόμενη την υπογραφήν της εισβάλλει την 18 Σεπτεμβρίου 1885 στην Ανατολικήν Ρωμυλία. Ο βουλγαρικός στρατός καταλαμβάνει την περιοχήν, κηρύσσει την προσάρτησίν της στην Βουλγαρία και αρχίζει τας σφαγάς των Ελλήνων.
Οι απόγονοι του Κρούμου θα σφάξουν 170.000 Έλληνας… Μολαταύτα το ΚΚΕ θα εξυπηρετήση τους βουλγάρους και με την προσφοράν εξόδου στο Αιγαίον. Ιδού ένα κατάπτυστο προδοτικόν συμφωνητικόν
ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΛΕΥΡΗ "Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ ΤΙΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΑ ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΑΝ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ....
Εισαγωγή.
Ο κομμουνισμός, είπεν ο Ιωάννης Μεταξάς «δεν είναι φυτόν αυτοπαραγόμενον εν Ελλάδι. Μας ήλθεν έξωθεν» (Λόγος, 6-9-1936). Και πράγματι, μισέλληνες εβραίοι της Θεσσαλονίκης, υπό τον Αβραάμ Μπεναρόγια ίδρυσαν το ΚΚΕ. Οι πρώτοι βουλευταί του ΚΚΕ ήσαν εβραίοι (Κοέν, Βεντούρα, Σουλάμ) και το πρώτο έντυπο του ελέγετο AVANTI και εγράφετο στην εβραϊκή γλώσσα.
Δια την προδοτικήν φύσιν του κομμουνισμού, ο Γεώργιος Παπανδρέου έγραψε πολλά, που μπορείτε να διαβάσετε στα «Πολιτικά Κείμενα» του (έκδ. «Μπάυρον» τόμος Γ, σελ. 191 κ.έ.) όπου ο δημοκρατικός ηγέτης αναλύει «την κόλασιν του συμμοριτισμού» που εστράφη κατά της αιωνίου Ελλάδος (σελ. 192), αντιτίθεται στην νομιμοποίησιν του ΚΚΕ διότι «είναι τόση η έκτασις της προδοσίας… ώστε ουδέποτε το έθνος και ο Λαός μας θα ανεγνώριζαν την επάνοδον των προδοτών και των εγκληματιών εις τους κόλπους του πολιτικού βίου της χώρας…
οι ηγέται της προδοσίας ουδέποτε θα εύρουν αμνήστευσιν εις την συνείδησιν του Ελληνικού Λαού» (σελ. 196-197). Τελικώς δεν ήτο ο λαός, αλλά ο «εθνάρχης» Καραμανλής που ενομιμοποίησε το ΚΚΕ.
Ήδη από την 18ην Οκτωβρίου 1948, ο Γ. Παπανδρέου όρισε ότι «πρώτος και κύριος και μέγας σκοπός μας είναι η πάλη εναντίον του κομμουνισμού… διότι ο κομμουνισμός μάχεται εναντίον της Ελλάδος» (σελ. 101) εζήτησε να ψηφισθή νόμος κατά τον οποίον «δεν αναγνωρίζονται ως πολιτικά κόμματα οσα έχουν εξάρτησιν από το εξωτερικόν» (σελ. 199) και ταυτοχρόνως κατήγγειλε εκ νέου το ΚΚΕ «ώς κόμμα της προδοσίας και του εγκλήματος!»
Τας απόψεις του περί του προδοτικού χαρακτήρος του ΚΚΕ και του κομμουνισμού, ο Γ. Παπανδρέου υπεστήριξε καθ’ όλον τον πολιτικόν του βίον. Όταν μάλιστα έγινε πρωθυπουργός εξέδωσε την γνωστήν εγκύκλιον υπ’ αριθμ. 1010/11-3-1965 κατά την οποίαν εδήλωσε ότι «και αν συμβή να υπάρξουν διδάσκαλοι, όχι ανήκοντες αλλά και απλώς συμπαθούντες ή ανεχόμενοι την κομμουνιστικήν προπαγάνδαν δεν έχουν θέσιν στην εκπαίδευσιν…»! Στην ιδίαν εγκύκλιον σαφέστατα διακηρύσσει ότι ο «κομμουνισμός είναι εχθρός και του Έθνους και της δημοκρατίας».
Το ΚΚΕ εις όλα τα Εθνικά θέματα της Πατρίδος μας υπήρξε εχθρός. Και τί εχθρός; φανερός, αδίστακτος. Με επίσημα κείμενα του, τα οποία εδημοσιεύθησαν στον «Ριζοσπάστην» και εις εκδόσεις του ΚΚΕ, οι εθνοπροδόται επιδιώκουν την κατάλυσιν της ανεξαρτησίας της Ελλάδος και την υποταγήν της στην Ρωσία, παραλλήλως επιζητούν την απόσχισιν εκ της Πατρίδος Ελληνικών εδαφών και προδίδουν συστηματικώς τους αγώνας της Φυλής μας.
Το ΚΚΕ επρόδωσε την Μακεδονίαν και την Θράκην. Επρόδωσε την Β. Ήπειρον. Επρόδωσε την Μικρασιατικήν Εκστρατείαν. Επρόδωσε την 28ην Οκτωβρίου 1940. Επρόδωσε την Εθνικήν Αντίστασιν. Επρόδωσε τον απελευθερωτικόν αγώνα της ΕΟΚΑ και επέδειξε γλοιώδη ρωσοδουλείαν.
Τα κείμενα που ακολουθούν αποδεικνύουν τας ανωτέρω προδοσίας. Δεν τα σχολιάζω, διότι ομιλούν από μόνα των. Απλώς υπογραμμίζω μερικά σημεία, δια να επισύρω την προσοχήν σας εις αυτά.
Η προδοσία της Μακεδονίας-Θράκης.
Το Τρίτον Συνέδριον του ΚΚΕ (26 Νοεμβρίου – 3 Δεκεμβρίου 1924) διεκήρυξε επισήμως το σύνθημα της «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας και της ενιαίας και ανεξάρτητης Θράκης». Το σύνθημα αυτό, οι κουκουέδες το υπεστήριζαν μέχρι το 1945, οπότε ο Ζαχαριάδης το απεκήρυξε («Ριζοσπάστης» 24 Οκτωβρίου 1945) όχι από όψιμον πατριωτισμόν, αλλά από πολιτική τακτική, διότι το ΚΚΕ έβλεπε τας δυσμενείς λαϊκάς αντιδράσεις που προεκάλει.
Ωστόσον, παρά την αποκήρυξιν, ο Ν. Ζαχαριάδης στο παρελθόν είχε ζητήσει τον αποχωρισμον της Μακεδονίας από την Ελλάδα και «τον σχηματισμό αυτοτελούς κράτους» («Ριζοσπάστης» 27 Ιανουαρίου 1925). Επί πλέον, ο Ν. Ζαχαριάδης εις έκκλησίν του προς τα μέλη του ΚΚΕ («Ριζοσπάστης» 1 Μαρτίου 1931) επανέλαβε την εθνοπροδοσίαν περί αποχωρισμού της Μακεδονίας και Θράκης από την Ελλάδα και υπεστήριξε «την εθνικοαπελευθερωτικήν πάλην των λαών που καταπιέζονται από τους Έλληνες»!! (όρα και εις έκδοσιν της Κ.Ε. του ΚΚΕ «Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936» β’ έκδ. Αθ. 1946 σελ. 24).
Ακόμη, η 6η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1934) καθώρισε ως υποχρέωσιν του ΚΚΕ:
«να αγωνισθεί για την εθνική αυτοδιάθεση μέχρις αποχωρισμού των καταπιεζομένων Μακεδόνων και Θρακών και να συνεργασθεί δια τον σκοπόν αυτόν με τας Βουλγαρικάς οργανώσεις της εσωτερικής επαναστατικής μακεδόνικης οργάνωσης (ενωμένης) και της θρακικής επαναστατικής οργάνωσης». («Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936», σελ. 201, 205, 206, 212).
Επίσης, στο 5ον Συνέδριον του ΚΚΕ (Μάρτιος 1934) διεκηρύχθη ότι «οι εθνικές μειονότητες καταπιέζονται αφόρητα από τους Έλληνες ιμπεριαλιστές»!!. Ειδικά δια τους Μακεδόνες το ΚΚΕ απεφάσισε την «υποστήριξη και ενίσχυση των εθνικοεπαναστατικών οργανώσεων των εθνικών μειονοτήτων και την στερέωση των δικών μας θέσεων μέσα σ’ αυτές… την αναγνώριση στις μειονότητες αυτές του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού… Το ΚΚΕ πρέπει να παλαίψει αποφασιστικά για την καταπολέμηση του ελληνικού μεγαλοεθνισμού και τις εκδηλώσεις του μέσα στις γραμμές του και για την διεθνιστική διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων εργατών και αγροτών» («Πέντε Χρόνια Αγώνες 1931-1936», σελ. 225).
Άλλως τε ο Ν. Ζαχαριάδης εις άρθρον του δημοσιευθέν στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός» (τεύχος Δεκ. 1948) υπεστήριξε την δημιουργίαν ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους και στη συνέχεια η 5η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1949) έκανε ομοφώνως δεκτήν την εισήγησι δια την δημιουργία ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους. Ιδού το κείμενον, το οποίον εξέδωσε το ΚΚΕ εις έντυπον υπό τον τίτλον: «Η Ελλάδα στο δρόμο προς τη νίκη, μπροστά στην αποφασιστική καμπή» (σελ. 20-21).
«Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδόνικος (σλαβομακεδονικός) λαός τα έδωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν τον θαυμασμόν. Δεν πρέπει να υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δ.Σ.Ε. και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδόνικος λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάσταση του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει. Παράλληλα το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σωβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης».
Τας προαναφερθείσας προδοτικάς θέσεις του ΚΚΕ του 1924 και 1949 περί ανεξαρτησίας της Μακεδονίας προσεπάθησε να δικαιολόγηση ο Ηλίας Ηλιού («Αυγή» 4 Δεκ. 1954) λέγων, ότι τότε η Μακεδονία «είχεν ανάμικτον πληθυσμόν»!
Ο Γιάννης Πετσόπουλος, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και αντιπρόσωπος του στην 4ην Συνδιάσκεψιν της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (Ιούνιος 1922) αποκαλύπτει, ότι το Κομμουνιστικόν Κόμμα της Βουλγαρίας, διά του Γραμματέως του Βασίλη Κολλάρωφ εζήτησε το πρώτον να διακηρυχθή η αυτονομία της Μακεδονίας και της Θράκης, άλλα δεν έγινε δεκτή η πρότασίς του, διότι το θέμα ήτο έκτος ημερησίας διατάξεως. Δια περισσότερα εις «Ριζοσπάστην» (3 Ιουλίου 1922).
Εϊδικώτερον ο Πετσόπουλος στο βιβλίον του: «Τα πραγματικά αίτια της διαγραφής μου από το ΚΚΕ» (Αθ. 1946 σελ. 47) γράφει:
«Στην Ολομέλεια της Κ.Ε. της Βαλκανικής Ομοσπονδίας στη Σόφια, το Μάη τον 1922, τέθηκε το ζήτημα της αυτονομίας της Μακεδονίας και Θράκης, που έθεταν οι Βούλγαροι σύντροφοι από σκοπιμότητες, που βέβαια γι αυτούς ήταν σοβαρές. (Εξηγούσαν δηλαδή ότι τα συνθήματα αυτά, δημιουργώντας ελπίδες για τους Βουλγάρους πρόσφυγες επανόδου στα μέρη που εγκατέλειψαν, θα τους έφερναν προς το κόμμα και θα εμπόδιζαν να πάνε με τους κομιτατζήδες). Εγώ, πιστεύοντας πως το κόμμα μας δεν μπορούσε να υψώσει συνθήματα που είχαν ρίξει οι διάφορες βουλγαρικές αστικές Κυβερνήσεις μετά την ήττα της Βουλγαρίας στα 1913, χωρίς να κινδυνεύσει να συντριβεί από το βάρος της κατηγορίας, πως είχε μπει στην υπηρεσία των, και, βρίσκοντας πως οι σκοπιμότητες της ύπαρξης του Ελληνικού και Σερβικού Κ. Κόμματος ήταν ανώτερες από εκείνες που έθεταν οι Βούλγαροι σύντροφοι για το δικό τους ισχυρότατο τότε Κόμμα, ζήτησα, σαν εκπρόσωπος του Κόμματος, αναβολή, για να φέρω το ζήτημα στην Ολομέλεια της Κ.Ε. στην Αθήνα, μόλις γυρίσω. (Η δική μου γνώμη, την οποία και δεν τους είπα, ήταν τότε, πως για το ζήτημα των μειονοτήτων Μακεδονίας και Θράκης, θα έπρεπε να βρεθούν άλλες λύσεις, μέσα στο πλαίσιο της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, και να διατυπωθούν ανάλογα συνθήματα για όλα τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Βαλκανικής). Με την πρόταση μου συμφώνησαν ο Σέρβος αντιπρόσωπος και ο Ρουμάνος.
Το ζήτημα αναβλήθηκε για την άλλη διάσκεψη του γραφείου της Βαλκανικής Ομοσπονδίας. Εδώ στην Αθήνα, η ΚΕ. ομόφωνα ενέκρινε τη στάση μου. Μα λίγο μετά που έφυγα από το Κόμμα, και όταν ήμουνα στη Γερμανία, η καινούργια διοίκηση του κόμματος υιοθέτησε το σύνθημα».
Ο Πετσόπουλος στο βιβλίον του «Τα εθνικά ζητήματα και οι Έλληνες κομμουνισταί» (Αθ. 1946, σελ. 31-32) μας πληροφορεί ότι:
«…”Ετσι έγινε με το σύνθημα της «αυτονομίας της Μακεδονίας» που και πάλι ο σ. Β. Κολλάρωφ, τότε σαν γραμματέας του Κ.Κ. της Βουλγαρίας, έθεσε μπροστά στην Ολομέλεια του Γραφείου της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, που συνήλθε το Μάη του 1922, στη Σόφια. Σ’ εμένα έτυχε και τότε, σαν γραμματέα του ΚΚΕ και αντιπρόσωπο του σ’ εκείνη την Ολομέλεια, να του απαντήσω. Και απέκρουσα την πρόταση του, έχοντας με το μέρος μου και το Σέρβο και το Ρουμάνο αντιπρόσωπο. Υποστήριξα πως τα Κομμουνιστικά Κόμματα των άλλων Βαλκανικών χωρών δεν μπορούν να υιοθετήσουν τα συνθήματα που οι Βουλγαρικές αστικές κυβερνήσεις έρριχναν από την επόμενη της ήττας του 1913, την ώρα που στην Ελληνική και Σερβική Μακεδονία δρούσαν εκατοντάδες συμμορίες κομιτατζήδων, έξοπλιζόμενες και συντηρούμενες από αυτές τις κυβερνήσεις, και πως η σκοπιμότητα ύπαρξης του Ελληνικού και Σερβικού Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν ανώτερη από τις σκοπιμότητες, που μας παρουσίαζε ο σ. Κολλάρωφ για το ισχυρότατο βουλγαρικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Η στάση μου εγκρίθηκε ομόφωνα από την Κ.Ε. του Κόμματος μας.
Η υιοθέτηση του συνθήματος εκείνου από τις διάδοχες ηγεσίες του ΚΚΕ, αργότερα είχε σαν αποτέλεσμα για το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα να παραδέρνει έπι 12 ολόκληρα χρόνια κάτω από τις φοβερές συνέπειες αυτής της παρέκκλισης, ώσπου το ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος αναγκάστηκε να καταργήσει αυτό το σύνθημα».
Εν πάση περιπτώσει, στο επίσημο θεωρητικό όργανο του ΚΚΕ, στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (τεύχος Φεβρουαρίου 1924, σελ. 55-56) δημοσιεύονται τα έξης προδοτικά:
«Τα ιστορικά ντοκουμέντα δεν μπορούν για μας να παίζουν ρόλον σοβαρόν εις το ζήτημα λύσεως του προβλήματος των εθνικών μειονοτήτων… Υπό την έννοιαν απελευθερώσεως ομόαιμων αδελφών εκρύπτετο και κρύπτεται ακόμη η υποδούλωσις και εκμετάλλευσις του Μακεδόνικου και Θρακικού λαού. Από τον πόλεμο του 1912, ο Μακεδόνικος λαός έχασε την ενότητα του. Απελυτρώθη από τον Τούρκο αγά και βέη, διά να υποδουλωθή εις τους Έλληνας, Βουλγάρους και Σέρβους μεγαλέμπορους, βιομηχάνους και τσιφλικάδες, οι οποίοι εμοιράστηκαν μεταξύ τους τη Μακεδονία προς εκμετάλλευσιν. Σήμερα, εις την υπό της Ελλάδος κατεχομένην Μακεδονίαν, κατοικούν επίσης απ’ όλες τις προαναφερθείσες εθνικότητες, Έλληνες, Βούλγαροι, Τούρκοι, Σέρβοι, Κουτσοβλάχοι, Αλβανοί, Εβραίοι και Αρμένιοι. Οι Έλληνες είναι περισσότεροι (πλειοψηφία) από μια εκάστη εθνικότητα χωριστά, αλλά είναι ολιγώτεροι (μειοψηφία) από όλους μαζί. Έτσι, από το 1913 μέχρι σήμερα, την Ελληνική Μακεδονία τη διοικούσε η Ελληνική μειοψηφία τρόπον τινά κυριαρχούσα επι των άλλων εθνικοτήτων. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, με την εδώ δηλαδή έλευση των προσφύγων της Θράκης και Μ. Ασίας και την εκδίωξη των Τούρκων, καθώς και με την ανταλλαγήν των Βουλγάρων της Μακεδονίας με τους Έλληνες της Βουλγαρίας, καταβάλλεται προσπάθεια ώστε οι Έλληνες να είναι πραγματική πλειοψηφία στη Μακεδονία και απέναντι όλων των άλλων μειονοτήτων που μένουν. Πρόκειται δηλαδή περί βίαιου εξελληνισμού της Ελληνικής Μακεδονίας… Το ίδιο έγινε και στη Θράκη.
…Οι κεφαλαιοκράτες όλων των Βαλκανικών κρατών, μάχονται αναμεταξύ των ποιος θα εκμεταλλευθή περισσότερον τον Θρακικό και Μακεδονικό λαό και γι αυτό δεν μπορούν να συμφωνήσουν για να του δώσουν δικαιώματα για να ζήσει συμφιλιωμένος χωρίς καμμιά διάκριση μεταξύ φυλών, εθνικοτήτων, θρησκευμάτων κλπ.
Το προλεταριάτο όμως της Μακεδονίας και Θράκης, καθώς και όλης της Βαλκανικής, οι φτωχοί των χωρών αυτών, οι εργάτες και οι αγρότες, που δεν έχουν καμμιά διαφορά μεταξύ τους, γιατί όλους τους εκμεταλλεύονται χωρίς εξαίρεση εθνικοτήτων, είναι εκείνο που μονάχα μπορεί να εξασφαλίσει την φιλική συμβίωση όλων των εθνικοτήτων της Θράκης και Μακεδονίας, εγκαθιστώντας σ’ αυτές καθώς και σε όλη τη Βαλκανική μια Κυβέρνηση δική τους, μια Κυβέρνηση από εργάτες και αγρότες, μια εργατοαγροτική Κυβέρνηση σ’ ολόκληρη τη Μακεδονία και σ’ ολόκληρη τη Θράκη».
Αυτή η πρόστυχος θεωρία του βιαίου εξελληνισμού της Μακεδονίας υποστηρίζεται και σήμερα από ανιστόρητους κομμουνιστάς και δυστυχώς τα βιβλία των χρηματοδοτούνται από το κράτος και μάλιστα εκδίδονται από υπουργεία!
Στο διάστημα 17 Ιουνίου – 8 Ιουλίου συνέρχεται στην Μόσχα το 5ον Συνέδριον της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κ.Δ.) όπου ελήφθη απόφασις δια την ενιαίαν ανεξάρτητον Μακεδονίαν και Θράκην, όπως διεκήρυξε η 6η Συνδιάσκεψις της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας. Στο Συνέδριον της Κ.Δ. μετείχε το ΚΚΕ με τους αντιπροσώπους του Παντελή Πουλιόπουλο και Σεραφείμ Μάξιμο.
Στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (τεύχος Οκτωβρίου 1924 σελ. 348-349), εδημοσιεύθη η απόφασις της Κ.Δ. περί της Μακεδονίας και Θράκης, που έχει ως εξής:
«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ»
1. Τα ζητήματα της Μακεδονίας και Θράκης, είναι από δέκα χρόνια τώρα η αιτία ακαταπαύστων αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ της Τουρκίας, της Βουλγαρίας, της Ελλάδος και της Γιουγκοσλαβίας και ένα μέσον ιμπεριαλιστικής πολιτικής μέσα στα Βαλκάνια.
Ο τελευταίος ιμπεριαλιστικός πόλεμος του 1914-1918 στα Βαλκάνια, που τέλειωσε με την οικονομική κατερείπωση, την πολιτική υποδούλωση και το μοίρασμα της Μακεδονίας και της Θράκης μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδος και της Βουλγαρίας, περιέπλεξε ακόμη περισσότερο το εθνικό ζήτημα και έκανε πιο βαθύ το μίσος μεταξύ των λαών.
Το μοίρασμα της Μακεδονίας μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδος και της Βουλγαρίας, ενίσχυσεν ακόμα περισσότερο τον πόθο των Μακεδόνων στα διάφορα κομμάτια της διαμελισμένης των πατρίδος προς την συνένωση και την αποκατάσταση μιας Μακεδονίας ενιαίας και ανεξάρτητης.
Ο ίδιος πόθος για μια ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη συνενώνει το Θρακικό λαό, που έχει κατατεμαχισθή σε τρία μέρη, από την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Βουλγαρία.
2. Η κατάσταση αυτή κάνει ώστε το Μακεδόνικο και Θρακικό ζήτημα να αποτελούν ένα ενιαίο και σοβαρώτατο πρόβλημα, το οποίον η Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία πρέπει να αγωνισθή να το λύση με το πνεύμα της αναπτύξεως της προλεταριακής επαναστάσεως στα Βαλκάνια.
Το Συνέδριο διαπιστώνει με ικανοποίηση ότι η ΥΙ Βαλκανική Συνδιάσκεψη έδωσε για το ζήτημα αυτό μια ορθή στο σύνολο λύση, που έχει πρωτεύουσα σημασία.
3. Το Συνέδριο, παραδέχεται ότι τα συνθήματα που διατύπωσε η Βαλκανική Ομοσπονδία: «Ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία», «ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη», είναι τελείως ορθά και αληθινά επαναστατικά.
Τα συνθήματα της αυτονομίας διαφόρων Τμημάτων της Μακεδονίας και της Θράκης εντός των ορίων ενός από τα αστικά κράτη, που τεχνητά δημιούργησε η συνθήκη των Σεβρών και οι άλλες ιμπεριαλιστικές συνθήκες, πρέπει να παραμερισθούν, διότι είναι οππορτουνιστικά και υποβοηθούνε μια συνεννόηση των πλουσίων στοιχείων του Μακεδονικού και Θρακικού πληθυσμού, μαζί με τις κυρίαρχες τάξεις των κρατών αυτών για την κοινωνική και εθνική καταπίεση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της Μακεδονίας και της Θράκης.
Το συνέδριο υπογραμμίζει συγχρόνως ότι ο επαναστατικός αγώνας του Μακεδόνικου και Θρακικού λαού, για την εθνική και οικονομική του χειραφέτησι, δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός, παρά μόνον όταν θα διεξαχθή από συμφώνου με τους επαναστατικούς εργάτες και χωρικούς κάθε μιας Βαλκανικής χώρας.
Τα Κ.Κ. της Βαλκανικής και η Βαλκανική Ομοσπονδία, οφείλουν να υποστηρίξουν με όλη τους τη δραστηριότητα το εθνικό επαναστατικό κίνημα των καταπιεζομένων λαών της Μακεδονίας και της Θράκης για τη δημιουργία ανεξαρτήτων δημοκρατιών.
Η Β.Κ.Ο. συντονίζει και διευθύνει τη δράση των Κ.Κ. των διαφόρων Βαλκανικών χωρών σε ό,τι άφορα το εθνικό ζήτημα και εντελώς ιδιαίτερα το ζήτημα της Μακεδονίας και της Θράκης».
Έτσι, οι κουκουέδες μας επρόδωσαν την Μακεδονίαν και την Θράκην και δια να μη σας μένει η παραμικρά αμφιβολία, μεταφέρω εδώ την απόφασιν του 3ου Εκτάκτου Συνεδρίου του ΚΚΕ (26 Νοε. – 3 Δεκ. 1924) όπου διακηρύσσονται με τον επισημότερο τρόπο τα έξης προδοτικά:
«Ανεξαρτησία στη Μακεδονία και στη Θράκη: Η ντόπια κεφαλαιοκρατία… καταπιέζει τις εθνικές μειονότητες στη Μακεδονία και στη Θράκη… η ελληνική πλουτοκρατία καταδυναστεύει ένα μέρος του μακεδονικού και θρακικού λαού, κρατώντας με το σίδερο και τη φωτιά τη μακεδόνικη και θρακική χώρα στην υποταγή της. Δίχως την καταπίεση του μακεδονικού και θρακικού λαού, δίχως την καταπίεση των ξένων εθνών, της είναι αδύνατο να δυναμώσει επάνω μας τον κοινωνικό της ζυγό. Η ντόπια μπουρζουαζία είναι εθνικός δυνάστης και καταπιεστής του μακεδονικού και θρακικού λαού και συγχρόνως ο κοινωνικός δυνάστης της εργατικής τάξεως και των φτωχών αγροτικών και προσφυγικών μαζών. Αν δεν συντρίψουμε τον εθνικό ζυγό της ντόπιας μπουρζουαζίας που βαρύνει στη Μακεδονία και στη Θράκη, δεν μπορούμε να τσακίσουμε τον κοινωνικό ζυγό της ίδιας μπουρζουαζίας που βαρύνει επάνω σε μάς. Δεν μπορούμε αλλιώτικα να γλιτώσουμε από τους κατακτητικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ξεσπούν εις βάρος μας εν όσω εξακολουθεί η σημερινή κατάσταση του διαμελισμού και της καταπιέσεως της Μακεδονίας και Θράκης από τη Βαλκανική και Τουρκική μπουρζουαζία.
Να γιατί αγωνιζόμαστε εναντίον των εξοπλισμών, εναντίον των πολέμων που προετοιμάζει η κεφαλαιοκρατία, εναντίον της εθνικής καταπιέσεως και του βιαίου εκπατρισμού. Να γιατί αγωνιζόμαστε για την ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και Θράκης και για ενιαία και ανεξάρτητη κρατική τους ύπαρξη…
Ζήτω η εργατοαγροτική επανάσταση της Βουλγαρίας! Ζήτω η ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη!
Ζήτω η Ομοσπονδία των Βαλκανικών εργατοαγροτικών δημοκρατιών!
Ζήτω η Παγκόσμιος Προλεταριακή επανάσταση.
Αθήναι 3 Δεκεμβρίου 1924
Το Προεδρείο»
Τα εφιαλτικά αυτά κείμενα μπορείτε να τα διαβάσετε στον «Ριζοσπάστην» (14 Δεκ. 1924) και στην κομμουνιστικήν έκδοσιν: «Το ΚΚΕ από το 1918 έως το 1926» (Αθ. 1947, σελ. 343-345).
Στην πράξιν αμέσως το ΚΚΕ ήρχισε να προπαγανδίζει υπέρ της ανεξαρτήτου Μακεδονίας και Θράκης. Ο Γραμματεύς του τρίτου εκτάκτου συνεδρίου του ΚΚΕ, Π. Πουλιόπουλος, εις ενυπόγραφον άρθρον του στον «Ριζοσπάστην» (14 Δεκ. 1924) με τίτλον: «Το Μακεδόνικο ηφαίστειο» γράφει:
«Οι Μακεδόνες εργάτες και χωρικοί, αδιακρίτως καταγωγής, κάτω από το ζυγό της Βαλκανικής μπουρζουαζίας που τους μοιράστηκε, παρ’ όλες τις προσπάθειες των διαφόρων εθνικιστικών προπαγανδών, εξακολουθούν να συνδέονται μεταξύ τους με κοινή συνείδηση.
Ποθούνε και αγωνίζονται να ξαναενώσουν τα τρία τμήματα της διαμελισμένης των πατρίδος και να αποχτήσουν ενιαία και κρατική ανεξάρτητη ύπαρξη. Το ίδιο συμβαίνει και με το Θρακικό λαό, ο οποίος είναι διαμοιρασμένος από την Τουρκική, Βουλγαρική και Ελληνική μπουρζουαζία. Ο απελευθερωτικός αγώνας των καταπιεζομένων λαών της Μακεδονίας και Θράκης, είναι αγώνας κατά του ιμπεριαλισμού και της υποτελούς του Βαλκανικής μπουρζουαζίας».
Προσέτι η Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαίων Ελλάδος (Ο.Κ.Ν.Ε.) εκυκλοφόρησε κοινή διακήρυξη με την Κομμουνιστική Νεολαία της Βουλγαρίας, που συνέταξε ο Ζαχαριάδης, ως καθοδηγητής της Ο.Κ.Ν.Ε. Στην προκήρυξη που εδημοσιεύθη εις «Ριζοσπάστην» (27 Ιουν. 1925) αναφέρονται τα ακόλουθα:
«ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ
ΑΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΝΕΟΛΑΙΩΝ
ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
Προς: Την Εργατική και Αγροτική Νεολαία της Βουλγαρίας και της Ελλάδος.
Προς: Τη Μακεδονική και Θρακική Νεολαία.
Προς: Την Προσφυγική Νεολαία όλων των εθνοτήτων της Βουλγαρίας και Ελλάδος.
Νέοι Εργάτες και Αγρότες,
Κατά τους τρεις αιματηρούς τυχοδιωκτικούς Βαλκανικούς πολέμους, κατά τον πόλεμον μεταξύ των Συμμάχων (1913), τον παγκόσμιο πόλεμο, καθώς και κατά την αιματηρή τυχοδιωκτική εκστρατεία των Ελλήνων ληστών (σημ!..) στη Μικρά Ασία, εσφαγιάστηκαν και σακατεύτηκαν χιλιάδες επί χιλιάδων νέοι εργάτες και αγρότες.
Ύστερα οι καπιταλιστές και οι δήμιοι των λαών και αι Κυβερνήσεις των έκλεισαν ειρήνη. Η ειρήνη όμως αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας νέος αιματηρός και θανατερός πόλεμος για τους λαούς της Νοτίου Βαλκανικής και για τη νεολαία τους. Οι Βούλγαροι και οι Έλληνες καπιταλιστές, εθνικιστές, οι οποίοι είναι υπηρέτες των Αγγλογάλλων τραπεζιτών, υπέγραψαν ύστερα από το κλείσιμο της ειρήνης μια συμφωνία, τη λεγομένη «εκουσία» μετανάστευση των εθνικών μειονοτήτων της Ελλάδος και της Βουλγαρίας. Τον περασμένο Οκτώβριο π. έτους η συμφωνία αυτή αντικαταστάθηκε δια μέσου της Κοινωνίας των Εθνών από μια άλλη η οποία δεν διαφέρει κατά τίποτε από την πρώτη.
Η συμφωνία αυτή είναι μία «ειρηνική» συνέχιση των αιματηρών πολέμων στη Βαλκανική χερσόνησο. Στη Βουλγαρία κάθε μέρα φτάνουν πρόσφυγες από τη Μακεδονία και τη Θράκη, των οποίων τα σπίτια και τα χωράφια αρπάχτηκαν από την Ελληνική μπουρζουαζία.
Η κατάσταση είναι τόσο αφόρητος, ώστε η Μακεδονική και Θρακική Νεολαία εσχημάτισε τις εθνικοεπαναστατικές Οργανώσεις, για να αγωνισθή έτσι υπέρ της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας των λαών της.
Ο Μακεδόνικος και Θρακικός λαός διεξάγουν έναν επαναστατικό αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους, αυτός ο αγώνας γίνεται με το δίκαιο του πλήρους αυτοκαθορισμού, μέχρι πλήρους αποχωρισμού από την Βουλγαρία, Ελλάδα, Τουρκία και Γιουγκοσλαβία και του σχηματισμού αυτοτελών κρατών.
Τα κομμουνιστικά κόμματα της Βουλγαρίας και Ελλάδος, συνδεδεμένα με τα κομμουνιστικά κόμματα των άλλων Βαλκανικών λαών, υποστηρίζουν πλήρως τον αγώνα αυτόν του Μακεδόνικου και Θρακικού λαού, τον αγώνα των επαναστατικών τους οργανώσεων.
Εμείς οι κομμουνιστές νέοι της Ελλάδος και Βουλγαρίας, σας καλούμε εσάς, τους Βουλγάρους και Έλληνας εργάτες και εργάτριες την ώρα αυτή του σκληρού αγώνα, να υποστηρίξετε με όλας τας δυνάμεις, το εθνικό επαναστατικό κίνημα στη Μακεδονία και τη Θράκη.
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
της Ομοσπονδίας των Κομ. Νεολαιών της Βουλγαρίας
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
της Ομοσπονδίας των Κομ. Νεολαιών της Ελλάδος»
Παρά τας εμφανείς προδοσίας η Κ.Δ. δεν είναι ικανοποιημένη. Ζητεί δράσιν. Δι’ αυτό στέλλει στην Ελλάδα τον Εβραίον Στάινχαρτ (Ψευδώνυμον Γκούμπερ) δια να κάνη υποδείξεις και να υποβάλη έκθεσιν στην γραμματείαν της Κ.Δ. στην εκτελεστικήν επιτροπήν της οποίας ήτο μέλος. Ο εβραίος ήλθεν εδώ τέλος Ιανουαρίου 1930, παρηκολούθησε την 3ην Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ και υπέβαλε την έκθεσίν του, την οποίαν ανεδημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» (20 Ιουνίου 1930).
Εκεί διαβάζομεν:
«[Το ΚΚΕ έδειξε] παθητικότητα στο εθνικό ζήτημα. Μέχρι σήμερα το Κόμμα δεν έκανε πραχτική δουλειά μέσα στις εθνικές καταπιεζόμενες εθνότητες, έμενε ικανοποιημένο μόνο με τη θέση του συνθήματος της «ανεξάρτητης και ενιαίας Μακεδονίας και Θράκης» σ όλα τα επίσημα κομματικά ντοκουμέντα, εμείς όχι μόνο πρέπει να υποστηρίξουμε τους αγώνες των εθνικώς καταπιεζομένων, αλλά και να ξεσηκώνουμε τις εθνικώς καταπιεζόμενες μάζες για την τέτοια πάλη, να οργανώνουμε αυτόν τον αγώνα, να τον καθοδηγούμε προσπαθώντας να τον σμίγουμε με τον αγώνα της εργατικής τάξης. Αυτό σημαίνει ότι εμείς πρέπει να οργανώσουμε εθνικό επαναστατικό κόμμα.
Το ΚΚΕ έμεινε μακριά από την επαναστατική εθνικοαπελευθερωτική πάλη των λαών που καταπιέζονται από τους έλληνες. Δεν προσπάθησε να πάρη στα χέρια, να σταθεροποιήσει με οργανωτικά μέτρα την τεράστια συμπάθεια που απολαμβάνει το κομμουνιστικό κίνημα ανάμεσα στις καταπιεζόμενες εθνότητες (μακεδόνες, τούρκοι, αλβανοί, εβραίοι), πράγμα που διευκόλυνε το σκοπό της μπουρζουαζίας όσον αφορά την αποξένωση των κομμουνιστών και την τρομοκρατία κατά των επαναστατικών μαζών των καταπιεζομένων εθνικοτήτων.
Το κομμουνιστικό κόμμα, δεν αντέδρασε όπως θα έπρεπε να το κάνει, κατά του κύματος του σκαιού αντισημιτισμού και του ερεθισμού κατά των άλλων λαών (τούρκων, μακεδόνων), δεν ξεσκέπασε το βάθος αυτής της πολιτικής της μπουρζουαζίας.
Το κόμμα οφείλει χωρίς αναβολή, να διεξάγει τον αγώνα για το δικαίωμα της ελεύθερης αυτοδιάθεσης των εθνών, φτάνοντας και μέχρις αποχωρισμού, κατά της εθνικής καταπίεσης και του εκδιωγμού των μακεδόνων και τούρκων, πρέπει να εξηγήσει πλατειά και συστηματικά, το πρόγραμμα της κομμουνιστικής διεθνούς στο εθνικό ζήτημα.
Η δουλειά του κόμματος πρέπει να συνδέεται με την καθημερινή πάλη όλων των εργατών και αγροτών, πράγμα που θα επιτρέψει το πιο εύκολο ξεσκέπασμα της μπουρζουαζίας, που στη δράση ανάμεσα στους εργαζομένους καθοδηγείται από την αρχή «διαίρει και βασίλευε». Το Κόμμα πρέπει να λάβει μέτρα για να τραβήξει αμέσως στις γραμμές τον τους καλύτερους εργάτες των πόλεων, του χωριού, τα καλύτερα στοιχεία των αγροτών, των καταπιεζομένων εθνικοτήτων και για να υποστηρίζει με όλα τα μέσα το εθνικοεπαναστατικό κίνημα».
Τας απόψεις αυτάς ενίσχυσε με ειδικόν φυλλάδιον, που εξέδωσε το 1934 ο αρχικομμουνιστής Γιάννης Ζέβγος, υπό τον τίτλον: «Γιατί η επανάσταση στην Ελλάδα θα άρχίση σαν αστικοδημοκρατική» (σελ. 32). Ο Ζέβγος αναλύει την εθνοπροδοσίαν της Μακεδονίας και Θράκης δια της εφαρμογής των αρχών του Μαρξισμού-Λενινισμού και γράφει επακριβώς:
«Η λύση του εθνικού ζητήματος είναι επίσης πρόβλημα της αστικοδημοκρατικής επανάστασης που η Ελληνική μπουρζουαζία όχι μόνο δεν το λύνει, παρά το περιπλέκει πιο πολύ. Στη Μακεδονία και Θράκη υποδούλωσε ξένες εθνότητες και για να σταθεροποιήσει εκεί την κυριαρχία της ξεσπίτωσε και κατέστρεψε ενάμισυ εκατομμύριο πρόσφυγες. Για να απλώσει τις καταχτήσεις της στη Μακεδονία και Θράκη ετοιμάζει γοργά τον καινούργιο πόλεμο. Το ΚΚΕ υποστηρίζει με όλες του τις δυνάμεις το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των πληθυσμών Μακεδονίας-Θράκης ως τον αποχωρισμό τους, σε ξεχωριστό κράτος. Είναι η αρχή του Μάρξ Λένιν και το κόμμα μας την ακολουθεί με συνέπεια.»
Και φθάνομεν στο Συνέδριον του ΚΚΕ (Μάρτιος 1934) οπού το προδοτικόν κόμμα αποφασίζει («Πέντε χρόνια αγώνες του ΚΚΕ 1931-36» σελ. 225):
«Οι εθνικές μειονότητες.
8. Η υποστήριξη και ενίσχυση των εθνικοεπαναστατικών οργανώσεων των εθνικών μειονοτήτων και η στερέωση των δικών του οργανωτικών θέσεων μέσα σ’ αυτές, δίπλα στην καθημερινή του πάλη για όλα τα ζητήματα και τα πιο ελάχιστα των εθνικών μειονοτήτων, που παλεύουν ενάντια στην εθνική, οικονομική και κοινωνική καταπίεση της αστικοτσιφλικάδικης Ελλάδας και η αναγνώριση στις μειονότητες αυτές του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού, θα επιτρέψει στο ΚΚΕ να κερδίσει την εμπιστοσύνη των καταπιεζομένων μειονοτήτων και να τις κάνει συμμάχους του προλεταριάτου στην επερχόμενη επανάσταση στη χώρα μας. Το ΚΚΕ πρέπει να παλέψει αποφασιστικά για την καταπολέμηση του ελληνικού μεγαλοεθνισμού και τις εκδηλώσεις του μέσα στις γραμμές του και για τη διεθνιστική διαπαιδαγώγηση των ελλήνων εργατών και αγροτών.»
Δια τας δήθεν εθνικάς μειονότητας (επρόκειτο περί εισβαλόντων ξένων εις Ελληνικά εδάφη) η 3η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Απρίλιος 1935) εζήτησε «πολιτικήν και εθνικήν ισοτιμίαν σε όλες τις εθνικές μειονότητες που ζουν στην Ελλάδα» («Πέντε χρόνια αγώνες του ΚΚΕ 1931-36» Β’ έκδ., Άθ. 1946, σελ. 271, 276).
Συμπληρωματικώς στην λογοδοσίαν της προς το 6ον Συνέδριον η Κ.Ε. του ΚΚΕ ανακοινώνει ότι:
«αποφάσισε όπως παραπέρα το ΚΚΕ αγωνιστεί για την πλήρη ισότητα των μακεδόνων διακηρύσσοντας ότι τελειωτικά το μακεδόνικο θα λυθεί με τη νίκη της σοβιετικής εξουσίας στα Βαλκάνια» («Κομμουνιστική Επιθεώρηση» τεύχος Δεκεμβρίου 1935).
Τον Μάρτιον του 1956 ο Ζαχαριάδης έχει καθαιρεθή αλλά η εθνοπροδοσία στο Μακεδονικό συνεχίζεται. Ο Κ. Κολιγιάννης υποστηρίζει στην 7ην Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Φεβρουάριος 1957) το σύνθημα «ισοτιμία στους Σλαβομακεδόνες». Έτσι η Κ.Ε. του ΚΚΕ αποφασίζει:
«Η 7η Ολομέλεια διακηρύττει για άλλη μιά φορά ότι παλεύοντας διά τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων και ξεκινώντας από την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια, το ΚΚΕ αγωνίζεται για το δικαίωμα της ισοτιμίας των αλαβομακεδόνων, που κατοικούν στην Ελλάδα…» («Νέος Κόσμος» φύλ. 3, Μάρτιος 1957, σελ. 17).
Το υποκατάστατον του ΚΚΕ, η ΕΔΑ, εξακολουθεί την εθνοπροδοσίαν. Στην «Αυγή» (13 Ιαν. 1962) ανεδημοσιεύθη σχόλιον του κομμουνιστικού ραδιοσταθμού «Φωνή της αλήθειας» (!) όπου διαβάζομεν:
«Η αναγνώριση της υπάρχουσας πραγματικότητας, της ύπαρξης δηλαδή σλαβομακεδονικής μειονότητας μέσα στα πλαίσια του ελληνικού κράτους και η παραχώρηση σ’ αυτήν όλων των διεθνών κατεχομένων νόμιμων δικαιωμάτων ισοτιμίας (να μιλάει τη γλώσσα της, να έχει τα σχολεία της, να αναπτύσσει τον πολιτισμό της, τα ήθη και τα έθιμα της) θα συνέβαλε στην ενίσχυση της εσωτερικής ενότητας της χώρας και θα αφαιρούσε κάθε πρόσχημα και από όσους τυχόν θα ήθελαν να δημιουργήσουν ζητήματα σε βάρος της, εκμεταλλευόμενοι την μη αναγνώριση ισοτιμίας και τους εναντίον της διωγμούς από μέρους του ελληνικού κράτους.
Παίρνοντας υπ όψει του αυτά και ξεκινώντας από τη δημοκρατική αρχή της αναγνώρισης πλήρους ισοτιμίας στις εθνικές μειονότητες, το ΚΚΕ έχει κηρυχθεί υπέρ της ισοτιμίας των εθνικών μειονοτήτων που ζουν στην Ελλάδα συμπεριλαμβανομένης και της ολαβομακεδονικής εθνικής μειονότητος.
Στο πρόγραμμα του ΚΚΕ που ψηφίστηκε στο 8ο Συνέδριό του, τονίζεται σχετικώς: Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο χωρίς καμμιά κοινωνική, εθνική, φυλετική και θρησκευτική διάκριση… Εξασφαλίζεται η ισοτιμία των εθνικών μειονοτήτων. Αυτη είναι η μοναδικά σωστή και σύμφωνη με τις δημοκρατικές αρχές εις τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα αντιμετώπιση του ζητήματος».
Επι πλέον έρχεται κι ο Μανώλης Γλέζος με δηλώσεις του στην Μόσχαν (30 Ιουλίου 1963) και θέτει το Μακεδονικόν στην βάσιν της δημιουργίας ανεξαρτήτου Κομμουνιστικού Μακεδόνικου κράτους. Το Γαλλικόν πρακτορείον δια του ανταποκριτού του κ. Ραφαέλι μετέφερε τας δηλώσεις Γλέζου ως έξης:
[Ο κ. Γλέζος] «εξεφράσθη υπέρ της λύσεως του προβλήματος των μακεδόνικων μειονοτήτων δια διαπραγματεύσεων, διετύπωσε δε την ελπίδα ότι τριμερείς βαλκανικοί διαπραγματεύσεις θα επέτρεπαν εις δεδομένην στιγμήν την ίδρυσιν μιας αυτονόμου Μακεδονίας». («Ελευθερία», 1 Αυγούστου 1963).
Πιστεύω ότι τα στοιχεία που ανέφερα είναι αρκετά δια να αποδείξουν την προδοσίαν της Μακεδονίας-Θράκης, από το ΚΚΕ.
Αναμφισβήτητα γεγονότα και έγγραφα, όλα κομμουνιστικής προελεύσεως πείθουν, περί της προδοσίας. Τέλος, εν συνόψει, υπενθυμίζω τα ακόλουθα:
Ο «Ριζοσπάστης» (12 Αύγ. 1924) διεκήρυττε το σύνθημα περί ανεξαρτησίας της Μακεδονίας: «Η εβδόμη διάσκεψη… καλεί τους Μακεδόνες… να συγκεντρωθούν γύρω στη σημαία που φέρει την επιγραφή: Ανεξάρτητη και ενιαία Μακεδονία».
Ο «Ριζοσπάστης» (31 Αύγ. 1924) πάλιν διεκήρυττε την ανεξαρτησίαν και της Θράκης. Τα ίδια επανελήφθησαν εις πλήθος δημοσιευμάτων π.χ. «Ριζοσπάστης» 21 Νοε. 1924, 11 Δεκ. 1924, 21 Ιαν. 1925 κ.τ.λ.
Τα χρόνια περνούν, αλλά οι προδότες επιμένουν. Στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (1 Μαρτίου 1947, σελ. 305-306) διαβάζομεν ότι ο Μακεδόνικος λαός «στέναξε κάτω από τόσους ζυγούς σκλαβιάς» όπως ήταν «οι Έλληνες κομιτατζήδες οπλαρχηγοί Παυλομελάδες και καπετάν Βαρδαίοι, Τσόντοι και Γαρέφηδες του έσφιγγαν την θηλειά στό λαιμό»!
Ο Παύλος Μελάς, λοιπόν, αυτός ο εθνικός ήρως, χαρακτηρίζεται από το ΚΚΕ «κομιτατζής» που έσφιγγε θηλειά στο λαιμό του Μακεδόνικου λαού.
Στο θεωρητικόν κομμουνιστικόν περιοδικόν «Νέος Κόσμος» (τεύχος 10, 1951) παρουσιάζουν τους Μακεδόνας ως ξεχωριστόν έθνος από τους Έλληνας. Γράφουν:
«Ν’ ανοίξουμε παντού σχολές αγραμμάτων για να μάθουν όλοι οι σλαβομακεδόνες να μιλάνε, να γράφουν και να διαβάζουν στη μητρική τους γλώσσα. Να δημιουργήσουμε εκπολιτιστικούς ομίλους για την καλλιέργεια και ανάπτυξη του εθνικού μακεδονικού πολιτισμού. Να βελτιωθούν οι μακεδονικές σελίδες στις εφημερίδες μας».
Μετά έξι χρόνια επαναλαμβάνουν ακριβώς τα ίδια προδοτικά («Νέος Κόσμος» τεύχος Οκτωβρίου 1957) και συνεχίζουν την δημοσιοποίησιν και προπαγάνδισιν προδοτικών θέσεων υποστηρίζοντας τους τάχα «σλαδομακεδόνες». Επι παραδείγματι:
-
Στο 8ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Αύγουστος 1961) ο αρχηγός τον ΚΚΕ κ. Κολιγιαννης έθεσε απροκάλυπτα ζήτημα «σλαβομακεδονικής μειονότητος» («Νέος Κόσμος αριθ. 9 του 1961 σελ. 90 και 125).
-
Στο επίσημο όργανο του ΚΚΕ «Νέος Κόσμος» αριθ. 12 του 1961 εδημοσιεύθη μελέτη του «σλαβομακεδόνα» Στ. Κωτσοπούλου, όπου παρουσιάζονται οι «σλαβομακεδόνες» ως εθνότης καταπιεζόμενη από τους Έλληνες!
-
Η «Αυγή» 11.1.1962 ανήγγειλε με σεληνιακή έκσταση ότι κυκλοφορεί στην Ελλάδα το υπέροχο βιβλίο του Πουλιανού, που υποστηρίζει ότι την Ελλάδα κατοικούν τρεις αυτόχθονες λαοί: Σλαβομακεδόνες, Βλάχοι και Έλληνες.
-
Η «Αυγή» 13.1.1962 αναδημοσιεύει σχόλιο του ραδιοσταθμού του ΚΚΕ, σύμφωνα με το οποίον «η ύπαρξη σλαδομακεδονικής μειονότητος στην Ελλάδα είναι γεγονός»!
-
Η «Αυγή» 16.1.1962 δημοσιεύει επιφυλλίδα του «ιστορικού» Τ. Βουρνά, όπου αναγνωρίζεται η ύπαρξις «σλαβομακεδονικής μειονότητος», για την οποία υπάρχει θέμα «πολιτικών ελευθεριών».
-
Ο Ηλιού μιλώντας στη Βουλή (2.8.1963) δήλωσε ότι υπάρχει πραγματικά στην Ελληνική Μακεδονία μια μειονότης, που «δεν απολαμβάνει τα δικαιώματα της» και που πρέπει να τα απολαμβάνη.
- Ο «Ριζοσπάστης» (13 Ιαν. 1946) χαρακτηρίζει τραγικήν την κατάστασιν των 180.000 ψυχών της σλαβομακεδονικής εθνότητος στους οποίους «το Αγγλοελληνικό καθεστώς εξασκεί αφάνταστη τρομοκρατική καταπίεση»!
«Οι Σλαβομακεδόνες μαχητές και αξιωματικοί είναι άπ’ τους καλύτερους του Δ.Σ.Ε. Πολέμησαν και πολεμούν παλληκαρίσια. Στο τελευταίο όμως διάστημα έχουμε αρκετές λιποταξίες στους Σλαβομακεδόνες και ιδίως στις Σλαβομακεδόνισσες μαχήτριες. Που οφείλονται οι λιποταξίες αυτές;
Στις μεγάλες δυσκολίες που περνά ο Σλαβομακεδονικός λαός. Αυτός ο ηρωικός λαός τάδωοε όλα, τα παιδιά του, την παραγωγή του και τα σπίτια του. Κάθε σπίτι έχει και από ένα τραυματία ή νεκρό και όλα αυτά είναι φυσικό νάχουν επίδραση στο Σλαβομακεδόνικο.
Μέσα στα τμήματα πρέπει να αυξηθεί η πολιτική δουλειά ανάμεσα στους Σλαβομακεδόνες με ιδιαίτερες συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στη γλώσσα τους, με την καθοδήγηση των υπευθύνων Σλαβομακεδόνων για τη δουλειά αυτή. Γιατί στις μονάδες μας στο Βίτσι τα 20-50% των μαχητών».
(Από το Περιοδικόν «Δημοκρατικός Στρατός» – Μηνιάτικο Στρατιωτικό-Πολιτικό όργανο του Γενικού Αρχηγείου του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Αριθ. φύλλου 4 – Απρίλης 1949 – Σελίδες 236-237).
Ακόμη και στα γραμματόσημα το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αντεκατέστησε
την δραχμήν με το βουλγαρικόν λέβα!
Η Ελληνικωτάτη επαρχία της Β. Θράκης άλλως γνωστή ως Ανατολικής Ρωμυλίας δια της συνθήκης του Βερολίνου (3 Μαρτίου 1875) την οποίαν υπέγραψε και η Βουλγαρία ανεγνωρίζετο αυτόνομος, υπό την προστασίαν και την εγγύησιν των Μεγάλων Δυνάμεων και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εν τούτοις η Βουλγαρία μη σεβόμενη την υπογραφήν της εισβάλλει την 18 Σεπτεμβρίου 1885 στην Ανατολικήν Ρωμυλία. Ο βουλγαρικός στρατός καταλαμβάνει την περιοχήν, κηρύσσει την προσάρτησίν της στην Βουλγαρία και αρχίζει τας σφαγάς των Ελλήνων.
Οι απόγονοι του Κρούμου θα σφάξουν 170.000 Έλληνας… Μολαταύτα το ΚΚΕ θα εξυπηρετήση τους βουλγάρους και με την προσφοράν εξόδου στο Αιγαίον. Ιδού ένα κατάπτυστο προδοτικόν συμφωνητικόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου