Τα δισ. του Ισραήλ για τη Διασπορά και η δική μας απραξία…

Δισεκατομμύρια δολάρια θα διαθέσει η κυβέρνηση του Ισραήλ με σκοπό τα επόμενα 20 (!) έτη να ενδυναμώσει την εβραϊκή ταυτότητα απανταχού στον πλανήτη. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Jerusalem Post ο υπουργός… αποδήμου εβραϊσμού, Ναφταλί Μπένετ, φέρεται να έχει πει ότι «στο Ισραήλ τυπικά θεωρούμε τον κόσμο ως μία πηγή μετανάστευσης [σ.σ. προς το εθνικό κέντρο] (aliya) και ως ένα μεγάλο χοντρό πορτοφόλι, και αυτό πρέπει να αλλάξει».
Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
Είναι προφανές ότι η πολιτική του Τελ-Αβίβ να προσπαθεί να προσελκύσει πόρους από το εξωτερικό και φυσικά τις κατά τόπους εβραϊκές κοινότητες πρόκειται να αλλάξει αφού η πρόθεση είναι να αντιστραφεί η ροή χρήματος από το εσωτερικό προς το εξωτερικό.
Στο φλέγον δε ερώτημα αναφορικά με το πόσα χρήματα σχεδιάζει η κυβέρνηση να αφιερώσει στον ιερό σκοπό για ένα έθνος και μία θρησκεία ο οποίος δεν είναι άλλος από την επιβίωσή του και εκτός του εθνικού και θρησκευτικού κέντρου, η απάντηση είναι εντυπωσιακή: «Η πρόθεση είναι να αφιερωθούν περί τα 30 εκατομμύρια δολάρια για το 2014, ποσό το οποίο θα αγγίξει τα 300 εκατομμύρια δολάρια σε πέντε χρόνια από σήμερα», και θα είναι η οροφή για το μέλλον. Με άλλα λόγια από το 2019 το Ισραήλ σχεδιάζει να ξοδεύει περί τα 300 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για την υποστήριξη της εβραϊκή ταυτότητας.

Το βάθος χρόνου του προγράμματος αναφέρεται στα 20 έτη. Με άλλα λόγια και σε απλά μαθηματικά, από το 2019 έως το 2034 το ποσό αναμένεται να αγγίξει τα 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Σε κάθε περίπτωση και με τους πλέον μετριοπαθείς υπολογισμούς και σχεδιασμούς το ποσό θα υπερβεί σίγουρα το 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όπως είναι φυσικό η πρωτοβουλία στοχεύει κυρίως την νέα γενιά – ηλικιακή ομάδα 12 με 35 ετών – και έχει χωριστεί σε διαφορετικές δράσεις και τομείς. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι επιτροπές που έχουν επιφορτιστεί με τον σχεδιασμό είναι μεικτές αφού έχουν ως μέλη Ισραηλινούς, αλλά και Εβραίους της διασποράς.
Αυτονόητα, το μέγεθος του εγχειρήματος έχει εγείρει αμφιβολίες τόσο για την επιτυχία της οργάνωσής του όσο και για το αποτέλεσμα. Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετές εβραϊκές οργανώσει ειδικά στην Ανατολική Ευρώπη δηλώνουν ότι δεν έχουν ενημερωθεί για το συγκεκριμένο πρόγραμμα και ζητάνε καλύτερο συντονισμό.
Η συγκεκριμένη είδηση σε συνδυασμό με την ανάρτηση του «defence-point.gr» με τίτλο «ΥΠΕΘΑ: Ελληνική και εβραϊκή διασπορά στον Δ. Αβραμόπουλο» (http://www.defence-point.gr/news/?p=93481), δεν μπορεί παρά να μας ωθήσει στο να προχωρήσουμε σε κάποιες σκέψεις αναφορικά με την δική μας περίπτωση.
Πρώτον, ο παγκόσμιος ελληνισμός σύμφωνα με τις μετριοπαθέστερες εκτιμήσεις κυμαίνεται από 15 έως 21 εκατομμύρια άτομα, πράγμα που αμέσως κάνει συγκρίσιμο το μέγεθος του έθνους μας με τον παγκόσμιο εβραϊσμό (προσοχή μιλάμε για θρησκευτική ταυτότητα στην συγκεκριμένη περίπτωση) ο οποίος υπολογίζεται περί τα 15 εκατομμύρια άτομα.
Δεύτερον, εάν οι συγκεκριμένοι αριθμοί είναι ακριβείς, αυτό σημαίνει ότι τόσο ο ελληνισμός όσο και ο εβραϊσμός διαθέτουν το ίδιο περίπου ποσοστό «διασποράς» στο σύνολο του πληθυσμού τους. Δηλαδή εάν στην Ελλάδα διαμένουν 11 εκατομμύρια σχεδόν άλλοι τόσοι βρίσκονται στο εξωτερικό. Το ίδια συμβαίνει και με το Ισραήλ όπου στην χώρα διαβιούν περί τα 7,4 εκατομμύρια,κατά συνέπεια άλλοι τόσοι βρίσκονται στο εξωτερικό.
Τρίτον, εάν ένα σοβαρό κράτος χρειάζεται περί τα 4,5 δισεκατομμύρια για τα επόμενα 20 έτη για να διαφυλάξει το 50% του λαού του (εννοώντας αυτών που ακολουθούν την συγκεκριμένηθρησκεία και πολιτισμική ταυτότητα) γίνεται αμέσως κατανοητό ότι απαιτείται να επενδυθεί ένα αξιοπρεπές ποσό από ένα σοβαρό ελληνικό κράτος το οποίο δεν θα ήθελε να «αφελληνιστεί» στο άμεσο μέλλον, ένα ποσό που θα αφορούσε δηλαδή το διεσπαρμένο ανά το πλανήτη 50% του ελληνικού έθνους.
Τέταρτο, το Ισραήλ παρά το γεγονός του μεγέθους της απειλής που αντιμετωπίζει στα σύνορά του και παρά την οικονομική στενότητα η οποία έχει ανακύψει τα τελευταία έτη (αρκεί να θυμηθούμε τις πρόσφατες ισχυρές διαμαρτυρίες κατά της κυβέρνησης Νετανιάχου με στόχο την οικονομική της πολιτική και την κατάσταση της χώρας), φαίνεται να έχει προτεραιότητες οι οποίες αφορούν την επιβίωση των ανθρώπων του και του πολιτισμού τους, όχι των αριθμών(τουλάχιστον όχι μόνο αυτών).

Με βάση όλα τα παραπάνω δεν έχουμε παρά να παρατηρήσουμε ότι η χώρα μας – σε αντίθεση με το Ισραήλ – δείχνει να θέτει υπό αμφισβήτηση την κοινωνική της συνοχή, την πολιτισμική της ταυτότητα, και την εθνική επιβίωση, στο βωμό της μακροοικονομικής της «ευμάρειας». Να ρωτήσουμε ποια είναι τα αντίστοιχα κονδύλια για την υποστήριξη του απανταχού ελληνισμού;
Φυσικά δεν αναφερόμαστε για την περίοδο 2009-2014 αφού κάτι τέτοιο θα ήταν απλώς ένα ρητορικό σχήμα, αλλά για πιο πριν και σίγουρα από την περίοδο δημιουργίας του περίφημου Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού το 1995. Σε μία περίοδο όπου το ζητούμενο δεν είναι ο απόδημος ελληνισμός αλλά η επιβίωση του… ντόπιου ελληνισμού, και ειδικά στις νησιωτικές καιπαραμεθόριες περιοχές μας όλα τα παραπάνω μπορεί να θεωρηθούν ρομαντικά ή εκτός τόπου και χρόνου.
«Ίσως» να έλεγε κάποιος, αλλά είναι χρέος τόσο προς εμάς τους ίδιους όσο και προς τις νέες γενεές των Ελλήνων εντός και εκτός της επικράτειας να σφυρηλατήσουμε το πολιτισμικό μας κληροδότημα και την ταυτότητά μας διότι μόνο έτσι να θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε του οικονομικού ολετήρα που φαίνεται να ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά του.
Η ενίσχυση του παγκόσμιου ελληνισμού και η ενδυνάμωση της ταυτότητάς μας είναι ίσως και το πιο σημαντικό αντίμετρο στην καταστροφή που αντιμετωπίζουμε διότι πολύ απλά η έννοια του «Έλληνα» περιλαμβάνει μία σειρά αξιών και στάσεων ζωής οι οποίες μπορούν να μας βγάλουν από το σημερινό αδιέξοδο.
Καλό θα ήταν λοιπόν να παραδειγματιστούμε από άλλους λαούς οι οποίοι έχουν μάθει και αυτοί να επιβιώνουν διαχρονικών αντιξοοτήτων και να δούμε πώς αντιμετωπίζουν θέματα τέτοιας σοβαρότητας όπως το πώς καταφέρνουν να διατηρούν αναμμένη την φλόγα στο 50% του λαού τους ο οποίος βρίσκεται εκτός των συνόρων τους.
Στο συγκεκριμένο σημείο, ο τυπικός «Ελληνάρας» θα έλεγε ότι «δεν χρειάζομαι λεφτά για να παραμείνω Έλληνας». «Φυσικά» θα του ανταπαντούσε κάποιος άλλος, όμως τα χρήματα για να μπορούν να υπάρχουν τα εχέγγυα ώστε να μάθουν τα παιδιά και τα εγγόνια σου Ελληνικά και το τι εστί Ελλάδα, ώστε να διατηρήσουν (εκ)τιμώντας την ελληνική τους ταυτότητα, δεν θα έρθουν από μόνα τους. Τα προγράμματα για να επισκεφτούν οι νέες γενιές την πατρίδα, να σπουδάσουν ή/και να δουλέψουν εκεί επίσης δεν πρόκειται να πέσουν από τον ουρανό.
Τέλος, το να προβάλεις τον πολιτισμό μας στο εξωτερικό και να δημιουργήσεις φιλέλληνες – σε μία εποχή που τους χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε – φυσικά και έγκειται στον βίο και την πολιτεία του κάθε ενός από εμάς ξεχωριστά στο εξωτερικό αλλά σίγουρα η οργανωμένη παρουσία θα έδινε μία νέα ώθηση σε όλα αυτά.
Ίσως η κοινή επίσκεψη των δύο αντιπροσωπιών στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας να καταδεικνύει και τη δυνατότητα συνεργασίας σε οικονομικό και «τεχνικό» επίπεδο μεταξύ των συμβουλίων αποδήμων των δύο λαών. Η συνεργασία πλέον είναι πολύ στενή και πολυεπίπεδη.
Θα αποδειχθεί και αμοιβαία επωφελής αφού θα μείωνε το κόστος προγραμμάτων «πλανητικών διαστάσεων», ενώ σίγουρα θα σφυρηλατούσε περαιτέρω σε στέρεες βάσεις μία στρατηγική συνεργασία στην περιοχή ενδιαφέροντος και των δύο λαών.
πηγή
http://ohifront.wordpress.com/2014/01/15/%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7/