«Mη κίνει τα κείμενα» Ο χρησμός του Μαντείου που αποτρέπει την δημιουργία νέου Kολοσσού 
Ένα
από τα φλέγοντα θέματα που διχάζει όχι μόνο την τοπική κοινωνία της
Ρόδου, αλλά ολόκληρο το Πανελλήνιο είναι η επανατοποθέτηση του Κολοσσού
στη Ρόδο. Ο κολοσσός, άγαλμα τεραστίων διαστάσεων, θεωρείται ένα από τα
7 αρχαία θαύματα του Κόσμου και η....
φήμη του εξαπλώνεται στους αιώνες.
Ο Κολοσσός της Ρόδου κατασκευάστηκε το 305 π.χ., έπειτα από 12 χρόνια δουλειάς από τον Χάρη τον Λίνδιο, μαθητή του Λυσίππου. Ήταν ένα χάλκινο άγαλμα που είχε ύψος 33 μέτρα πάνω σε βάθρο φτιαγμένο από λευκό μάρμαρο. Η άποψη που διχάζει τους ιστορικούς είναι για την τοποθεσία στην οποία βρισκόταν το άγαλμα. Μια εκδοχή υποστηρίζει ότι το άγαλμα στήθηκε στο λιμάνι με τα πόδια του να πιάνουν τα δυο άκρα του λιμανιού, στηριζόμενη σε μια επιγραφή που έλεγε ότι τον τοποθέτησαν όχι μόνο πάνω από το πέλαγος αλλά και στη ξηρά. Η άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι το άγαλμα δεν μπορούσε να βρισκόταν κοντά στη θάλασσα, άρα είχε στηθεί στον περίβολο του ναού, όπου εκεί μετέπειτα χτίστηκε το παλάτι των μεγάλων μαγίστρων.
Ο Κολοσσός της Ρόδου χτίστηκε προς τιμήν του Θεού ήλιου, προστάτη του νησιού και συμβόλιζε την ανεξαρτησία, την τιμή και την ανδρεία του λαού. Όμως το περίφημο άγαλμα, στάθηκε στη θέση του μόνο 66 χρόνια, αφού κατέρρευσε από το μεγάλο σεισμό του 227/26 π.χ και οι Ροδίτες δεν το ξανά έστησαν φοβούμενοι κάποιο χρησμό του Μαντείου.
Ο χρησμός του μαντείου που στάθηκε αιτία στους αιώνες να μην τοποθετηθεί ξανά ο Κολοσσός στο νησί της Ρόδου, αναφέρει «μην κίνει τα κείμενα» και οι Ρόδιοι δεν κατασκεύασαν ποτέ ξανά τον Κολοσσό. Έτσι η επανατοποθέτηση του αποτελεί σημείο αντιλεγόμενο για την ανθρωπότητα ακόμα και σήμερα.
Αξίζει να τονιστεί ότι το γιγαντιαίο άγαλμα του Κολοσσού που έγραψε την δική του ιστορία, αφιερώθηκε από τον λαό της Ρόδου στον Θεό Ήλιο ως φόρος τιμής και ευγνωμοσύνης για την προστασία που τους χάρισε στην πολιορκία του Δημητρίου. Μπορεί να αποτελεί ένα έργο μοναδικής αισθητικής αλλά η επανατοποθέτηση του δεν πρέπει να βασίζεται στο χρηματικό κέρδος που θα μπορούσε να αποφέρει στο νησί , δεδομένης της τουριστικής φήμης της Ρόδου, καθώς κατασκευάσθηκε με βαθύτερα πιστεύω προς τους Θεούς.
Η Ρόδος, αποτελεί τόπο ανεκτίμητων θησαυρών, τόπο με πολιτισμό, τόπο με μακραίωνη ιστορία και στο βωμό του χρήματος δεν πρέπει να εκμεταλλευτούμε τις αξίες των προγόνων μας ώστε να επωφεληθούμε οικονομικά σαν νησί. Ο Κολοσσός της Ρόδου μέσα από τη νοερή του παρουσία στους αιώνες, έχει φωτίσει τον πολιτισμό και την αρχιτεκτονική ανά τον κόσμο. Έχει συντείνει στην ανάδειξη της Ρόδου ως τόπου απαράμιλλης ομορφιάς, και πολιτισμικής κληρονομίας.
Το να επανατοποθετηθεί το άγαλμα του Κολοσσού, ώστε να υπάρξει επιπλέον κέρδος από την τουριστική κίνηση στο νησί, είναι απλώς προσβολή προς τους προγόνους μας ακόμα και ως ιδέα. Τα κομμάτια του Κολοσσού παρέμειναν για 100 χρόνια κάτω στο έδαφος, καθώς οι Ρόδιοι φοβούνταν τον χρησμό που αναφερόταν στην επανατοποθέτηση του και ενώ είχαν τη δυνατότητα να τον ξανά κατασκευάσουν.
Ένας λαός που καθημερινά επικαλείται την ιστορία του, δεν δύναται να προβεί σε μια τέτοια κίνηση. Και σίγουρα σκοπός δεν είναι ο ίδιος με των αρχαίων ελλήνων γιατί αν ήταν, θα φροντίζαμε πρώτα την υπάρχουσα πολιτισμική κληρονομιά που μας άφησαν και δε θα την αφήναμε να παρακμάζει και να χάνεται με το πέρασμα του χρόνου.
http://rodosreport.gr/
φήμη του εξαπλώνεται στους αιώνες.
Ο Κολοσσός της Ρόδου κατασκευάστηκε το 305 π.χ., έπειτα από 12 χρόνια δουλειάς από τον Χάρη τον Λίνδιο, μαθητή του Λυσίππου. Ήταν ένα χάλκινο άγαλμα που είχε ύψος 33 μέτρα πάνω σε βάθρο φτιαγμένο από λευκό μάρμαρο. Η άποψη που διχάζει τους ιστορικούς είναι για την τοποθεσία στην οποία βρισκόταν το άγαλμα. Μια εκδοχή υποστηρίζει ότι το άγαλμα στήθηκε στο λιμάνι με τα πόδια του να πιάνουν τα δυο άκρα του λιμανιού, στηριζόμενη σε μια επιγραφή που έλεγε ότι τον τοποθέτησαν όχι μόνο πάνω από το πέλαγος αλλά και στη ξηρά. Η άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι το άγαλμα δεν μπορούσε να βρισκόταν κοντά στη θάλασσα, άρα είχε στηθεί στον περίβολο του ναού, όπου εκεί μετέπειτα χτίστηκε το παλάτι των μεγάλων μαγίστρων.
Ο Κολοσσός της Ρόδου χτίστηκε προς τιμήν του Θεού ήλιου, προστάτη του νησιού και συμβόλιζε την ανεξαρτησία, την τιμή και την ανδρεία του λαού. Όμως το περίφημο άγαλμα, στάθηκε στη θέση του μόνο 66 χρόνια, αφού κατέρρευσε από το μεγάλο σεισμό του 227/26 π.χ και οι Ροδίτες δεν το ξανά έστησαν φοβούμενοι κάποιο χρησμό του Μαντείου.
Ο χρησμός του μαντείου που στάθηκε αιτία στους αιώνες να μην τοποθετηθεί ξανά ο Κολοσσός στο νησί της Ρόδου, αναφέρει «μην κίνει τα κείμενα» και οι Ρόδιοι δεν κατασκεύασαν ποτέ ξανά τον Κολοσσό. Έτσι η επανατοποθέτηση του αποτελεί σημείο αντιλεγόμενο για την ανθρωπότητα ακόμα και σήμερα.
Αξίζει να τονιστεί ότι το γιγαντιαίο άγαλμα του Κολοσσού που έγραψε την δική του ιστορία, αφιερώθηκε από τον λαό της Ρόδου στον Θεό Ήλιο ως φόρος τιμής και ευγνωμοσύνης για την προστασία που τους χάρισε στην πολιορκία του Δημητρίου. Μπορεί να αποτελεί ένα έργο μοναδικής αισθητικής αλλά η επανατοποθέτηση του δεν πρέπει να βασίζεται στο χρηματικό κέρδος που θα μπορούσε να αποφέρει στο νησί , δεδομένης της τουριστικής φήμης της Ρόδου, καθώς κατασκευάσθηκε με βαθύτερα πιστεύω προς τους Θεούς.
Η Ρόδος, αποτελεί τόπο ανεκτίμητων θησαυρών, τόπο με πολιτισμό, τόπο με μακραίωνη ιστορία και στο βωμό του χρήματος δεν πρέπει να εκμεταλλευτούμε τις αξίες των προγόνων μας ώστε να επωφεληθούμε οικονομικά σαν νησί. Ο Κολοσσός της Ρόδου μέσα από τη νοερή του παρουσία στους αιώνες, έχει φωτίσει τον πολιτισμό και την αρχιτεκτονική ανά τον κόσμο. Έχει συντείνει στην ανάδειξη της Ρόδου ως τόπου απαράμιλλης ομορφιάς, και πολιτισμικής κληρονομίας.
Το να επανατοποθετηθεί το άγαλμα του Κολοσσού, ώστε να υπάρξει επιπλέον κέρδος από την τουριστική κίνηση στο νησί, είναι απλώς προσβολή προς τους προγόνους μας ακόμα και ως ιδέα. Τα κομμάτια του Κολοσσού παρέμειναν για 100 χρόνια κάτω στο έδαφος, καθώς οι Ρόδιοι φοβούνταν τον χρησμό που αναφερόταν στην επανατοποθέτηση του και ενώ είχαν τη δυνατότητα να τον ξανά κατασκευάσουν.
Ένας λαός που καθημερινά επικαλείται την ιστορία του, δεν δύναται να προβεί σε μια τέτοια κίνηση. Και σίγουρα σκοπός δεν είναι ο ίδιος με των αρχαίων ελλήνων γιατί αν ήταν, θα φροντίζαμε πρώτα την υπάρχουσα πολιτισμική κληρονομιά που μας άφησαν και δε θα την αφήναμε να παρακμάζει και να χάνεται με το πέρασμα του χρόνου.
http://rodosreport.gr/
http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/06/m-k.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου