L...ucy in the S...ky with D...iamonds (η ιστορία μιας τυχαίας ανακάλυψης)

L...ucy in the
S...ky with
D...iamonds


Στις 16 Απριλίου του 1943, γύρω στις 5 μ.μ, σε ένα από τα εργαστήρια της φαρμακευτικής εταιρείας Sandoz –στην Ελβετία, συνέβη ένα ατύχημα που θα άλλαζε το ρου της ιστορίας, έστω προσωρινά.

O Άλμπερτ Χόφμαν είχε «επανακρυσταλλώσει το τρυγικό διαιθυλαμίδιο του δ-λυσεργικού οξέος, το οποίο είχε παρασκευάσει από φυσικό λυσεργικό οξύ».

Ετοιμαζόταν να επιστρέψει σπίτι του, μετά από μια κοπιαστική μέρα στο εργαστήριο, όταν «κάτι» συνέβη...

Γράφει στις εργαστηριακές του σημειώσεις:

«Ξαφνικά αισθάνθηκα μια μέθη. Ο εξωτερικός κόσμος έμοιαζε με όνειρο. Το ανάγλυφο των αντικειμένων έγινε πιο έντονο. Τα πάντα απέκτησαν ασυνήθιστες διαστάσεις και τα χρώματα έγιναν πιο λαμπερά. Μέχρι και η αντίληψη του εαυτού μου και η αίσθηση του χρόνου είχε αλλάξει. Όταν έκλεινα τα μάτια μου ξεχυνόταν μπροστά μου ένα αδιάκοπο ρυάκι από φανταστικές εικόνες ασυνήθιστης πλαστικότητας και λαμπρότητας που συνοδεύονταν από ένα έντονο παιχνίδισμα των χρωμάτων, σαν καλειδοσκόπιο.»

Τι είχε συμβεί; Απλά ο Χόφμαν είχε το πρώτο τριπάρισμα με LSD-25. Μια σταγόνα είχε πέσει στο χέρι του.

Μέχρι εκείνη τη μέρα το πιο ισχυρό –γνωστό- ψυχότροπο ήταν η μεσκαλίνη, της οποίας η απαραίτητη δόση είναι ¼ του γραμμαρίου. Όπως φάνηκε αργότερα το LSD-25 ήταν 3000 φορές ισχυρότερο. Αυτό το ημισυνθετικό παρασκεύασμα (άοσμο, άχρωμο και άγευστο, πιο «αθώο» από το νερό) μπορούσε να δώσει 300.000 δόσεις στην ουγκιά (28 γραμμάρια)!!

Τις επόμενες μέρες ο Χόφμαν πήρε –εκούσια- άλλες τρεις φορές LSD, σε υπερβολική δόση, αφού δεν είχε καταλάβει ακόμα τη δύναμη του «τέρατος» που είχε παρασκευάσει.
Την πρώτη χρειάστηκε να τον πάνε στο σπίτι γιατί δεν μπορούσε να κουνηθεί. Τη δεύτερη, αφού μείωσε τη δόση, είδε πάλι καλειδοσκόπια. Την τρίτη, είχε μια εμπειρία εκσωμάτωσης με θρησκευτικές προεκτάσεις, τέτοια που θα ζήλευε κάθε στυλίτης, γιόγκι και οραματιστής.

Ας αναφέρουμε εδώ ότι η σωστή ονομασία ουσιών που περιέχονται σε φυτά όπως η μεσκαλίνη, το πεγιότ, το γιάχε, τα «μαγικά» μανιτάρια, η μπελαντόνα κ.α. είναι:

Ενθεογενή.

Αυτό συμβαίνει γιατί στις φυλές που τα χρησιμοποιούσαν από τις απαρχές του χρόνου, πολύ πριν την ανακάλυψη της αλκοολικής ζύμωσης, τα έπαιρναν σε ειδικές τελετές κατά τις οποίες οι μύστες είχαν πάντα θρησκευτικά οράματα και «συμπαντικές» εκστάσεις, μέσα από τις οποίες ένιωθαν τον -εκάστοτε- θεό μέσα τους.

Τα Ελευσίνια μυστήρια ήταν μία από αυτές τις τελετές και παρακάτω θα σας αποκαλύψω τι «έτρωγαν» οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ως Άρειοι στην καταγωγή, πριν έρθει ο ανατολίτης Διόνυσος με τα κρασιά του.

Η Sandoz ενθουσιάστηκε αρχικά με την νέα ουσία. Πίστευαν ότι είχαν στα χέρια τους ένα νέο ψυχοφάρμακο που θα διοχέτευαν στην αγορά, όπως είχαν κάνει με διάφορα ηρεμιστικά και βαρβιτουρικά πριν. Όμως το «κουτάβι» που νομίζανε ότι κατέχουν αποδείχτηκε «σκύμνος».

Το ενδιαφέρον των ψυχολόγων-ερευνητών για το ψυχότροπο όλο και αυξανόταν. Μέχρι τα μέσα του 1950 είχαν γίνει χιλιάδες έρευνες, αλλά το θέμα είχε μείνει στο κλειστό επιστημονικό κύκλο.

Το 1959 έγινε στην Νέα Υόρκη το πρώτο επιστημονικό συνέδριο για τη θεραπεία ποικίλων ψυχικών διαταραχών με LSD.

To 1961 ο δρ Beresford άνοιξε στο Μανχάταν ένα ίδρυμα έρευνας για την ουσία.

Το 1962 ένας συνεργάτης του Beresford κατάφερε με μισό γραμμάριο αυθεντικού προϊόντος της Sandoz να τραβήξει το ενδιαφέρον του καθηγητή ψυχολογίας του Χάρβαρντ, Τίμοθι Λίρι.

Αυτή ήταν η αυγή του ψυχεδελικού κινήματος, του κινήματος των χίπις και η αρχή του τέλους για το LSD ως φαρμακευτική ουσία που χρησιμοποιούσαν μόνο οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 κάτι παράξενο συνέβαινε στην περιοχή Haight-Ashbury του Σαν Φραντζίσκο, καθώς και στο Hollywood και την Νέα Υόρκη: Όλοι –όχι μόνο οι ψυχολόγοι- μιλούσαν για ψυχοθεραπεία με LSD (το οποίο ήταν ακόμα νόμιμο, καθαρό και φτηνό), για ψυχεδέλεια και για... αγάπη!

Μα και η Αγγλία δεν πήγαινε πίσω. Στο Λίβερπουλ οι Beatles μυήθηκαν στο LSD από τον... οδοντίατρο τους (τον “dr Roberts” του ομώνυμου τραγουδιού). Κυκλοφόρησαν ένα από τους πρώτους ψυχεδελικούς δίσκους, το Revolver, και μετά, χαμένοι μέσα στο κίτρινο υποβρύχιο του LSD άλλαξαν -για άλλη μια φορά- τη μουσική, με το "καλύτερο ροκ άλμπουμ όλων των εποχών", το Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band.

Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος του Lucy in the Sky with Diamonds, όπου τα αρχικά των τριών λέξεων δεν είναι παρά το αρκτικόλεξο της ανακάλυψης του Χόφμαν.

Οι Pink Floyd, με μπροστάρη των ιδιοφυή Σιντ Μπάρετ, ακολουθούν (και ξεπερνούν) τα Σκαθάρια στο «ταξίδι» τους.

Πίσω στην Αμερική οι Greatful Dead, οι Jefferson Airplane, o Zappa, οι Doors... Ο κόσμος φάνηκε να αλλάζει και μόνα αιτήματα ήταν η ειρήνη, η αγάπη και η σεξουαλική απελευθέρωση (εκεί είχε βάλει το «χεράκι» του και ο Βίλχελμ Ράιχ).

Δυστυχώς η Αμερική δεν μπορούσε να κάνει δεκτά τέτοια αιτήματα.

Το 1966 το LSD απαγορεύτηκε και οι χρήστες του πέρασαν στην παρανομία. Πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και ο «γκουρού του LSD», Τίμοθι Λίρι, ο οποίος τόλμησε να δηλώσει:
«Το LSD είναι πιο σημαντικό από ολόκληρο το Χάρβαρντ». (!)
Πλήρωσε δεόντως για αυτή την ύβρη...

Το Μάρτιο του 1966 ο Λίρι συνελλήφθη στα σύνορα του Μεξικού για κατοχή μαριχουάνας (λιγότερη από 14 γραμμάρια), η οποία βρέθηκε πάνω στην κόρη του. Καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση (ξανά θαυμαστικό).

Οι εφημερίδες της «ήσυχης» Αμερικής βρήκαν ένα πολύ καλό θέμα για να αυξήσουν την κυκλοφορία τους, το «σατανικό» LSD.

Λίγες μέρες μετά (στις 11 Απριλίου) ο Stephen Kessler, πρώην φοιτητής ιατρικής, συλλαμβάνεται για το φόνο της πεθεράς του (της είχε καταφέρει 105 μαχαιριές!)
Στο αστυνομικό τμήμα τον ρωτάνε αν είχε πάρει ναρκωτικά και αυτός απαντάει: «Όχι... Μόνο LSD.»
Όλες οι εφημερίδες κάνουν πρωτοσέλιδο την απάντηση του.
(Στη δίκη, όμως, φανερώθηκε ότι ο Στήβεν, τη μέρα που σκότωσε την πεθερά, δεν είχε πάρει LSD, αλλά... Είχε πιει τρία κιλά νερωμένο οινόπνευμα με τη συνοδεία βαρβιτουρικών! Άσε που η πεθερά του ήταν πολύ «σκύλα»...)

Λίγες μέρες πριν ένα πεντάχρονο κοριτσάκι βρίσκει στο ψυγείο του σπιτιού της ένα κύβο ζάχαρης ποτισμένο με LSD. Τον καταπίνει (ως άλλος Οβελίξ) και οι γονείς της (καλοί γονείς) τη βρίσκουν να κλαίει-να γελάει και κατόπιν να παθαίνει σπασμούς. Το κοριτσάκι επιβίωσε, αφού η συγκεκριμένη ουσία είναι θανατηφόρα μόνο σε δόσεις που ξεπερνούν τις αντίστοιχες της κόκα-κόλα (αρκετά κιλά).

Οι εφημερίδες και η κυβέρνηση δεν έχασαν ούτε αυτή την ευκαιρία.
Το Los Angeles Free Press έγραψε: «LSD- Ο άμεσος θάνατος».
Αλλού: «Προσοχή όσοι παίρνετε LSD: Υπάρχει κίνδυνος να τυφλωθείτε!» (κάτι σαν τον αυνανισμό).
Αλλού: «Το LSD σκοτώνει την ερωτική επιθυμία για πάντα.»
Και κάποιος «επιστήμονας» των εφημερίδων δημοσίευσε άρθρο όπου υποστήριζε ότι ακόμα και μία δόση LSD διασπάει τα χρωμοσώματα. (Και αυτό την εποχή που το DDT ήταν η πανάκεια των αγροτών.)

Η κοινή γνώμη στράφηκε ενάντια στη ψυχότροπη ουσία και, αφού δεν ήταν πια νόμιμη, η αγορά κατακλύστηκε από απομιμήσεις φουλαρισμένες με στρυχνίνη και αμφεταμίνες.
Τον ίδιο καιρό, για κάποιον περίεργο λόγο, οι χρήστες ηρωίνης στις πρώην ψυχεδελικές κοινότητες πολλαπλασιαστήκανε.

Η Τζάνις Τζόπλιν και ο Τζίμι Χέντριξ είναι τα πιο γνωστά θύματα αυτής της μεταστροφής από τα ενθεογενή στα οπιούχα.

Οι μόνοι που δε φάνηκαν να επηρεάζονται από την απαγόρευση και τη δαιμονοποίηση του LSD ήταν ο αμερικανικός στρατός και η CIA.

Στις 4 Αυγούστου του 1976, έγινε γνωστό ότι η Επιτροπή του «Προγράμματος για τον έλεγχο της συμπεριφοράς» (ΜKLUTRA) της CIA αγόρασε 10 κιλά LSD, αρκετά να στείλουν σε «ομαδικό ταξίδι» 100.000 ανθρώπους.
Η CIA και το Πεντάγωνο επένδυαν χιλιάδες δολάρια στο “War without death”, ήτοι τις έρευνες πάνω στον ψυχολογικό πόλεμο.

Σήμερα το LSD -επίσημα- χρησιμοποιείται μόνο σε ελάχιστα πανεπιστημιακά νοσοκομεία, για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών και την «ανακούφιση στο θάνατο», αφού όσοι ετοιμοθάνατοι το παίρνουν φαίνονται να αποδέχονται με πολύ μεγαλύτερη ηρεμία το αναπόφευκτο.
Ανεπίσημα θα το βρείτε σε παράνομα στέκια, αλλά τις περισσότερες φορές δεν έχει καμία σχέση με την ουσία που παρασκεύασε ο Χόφμαν. Το πιο πιθανό είναι να βρεθείτε μαστουρωμένοι χωρίς καμία ενθεογένεια.
(Αν έχετε γνώσεις χημείας μπορείτε να βρείτε τη διαδικασία της μετατροπής του λυσεργικού οξέος σε LSD-25 στο βιβλίο του Albert Hofmann: «LSD – A total study»... Η μέθοδος παρασκευής Garbrecht που ανήκει στην εταιρεία Elli-Lilly, έχει δημοσιευτεί στο «Anarchist Cookbook».)

Και πριν τελειώσουμε, η αναφορά που σας υποσχέθηκα, για τα Ελευσίνια μυστήρια:
Το ημισυνθετικό LSD-25 προήρθε από πειράματα πάνω στο λυσεργικό οξύ που περιέχεται στην Ερυσιβώδη Όλυρα, έναν μύκητα (claviceps purpurea) της... σίκαλης!
Στο Μεσαίωνα υπήρχαν πολλές περιπτώσεις όπου άνθρωποι έτρωγαν αυτόν το μύκητα ψημένο μέσα στο ψωμί. Η κατάσταση στην οποία περνούσαν αυτοί ήταν γνωστή ως «φλόγα του Αγίου Αντωνίου» και όσοι τύχαιναν να δηλητηριαστούν από το μύκητα έπεφταν σε έκσταση, λιποθυμούσαν και –οι πιο άτυχοι- πέθαιναν.

Πολλοί ερευνητές ταυτίζουν τη μέθεξη των Ελευσίνιων με αυτόν ακριβώς το μύκητα, αφού τα συμπτώματα και η συμπεριφορά ταιριάζουν. Φυσικά δεν πρέπει να δίνουμε μεγάλη βάση στα συμπεράσματα αυτών των ερευνητών, αφού οι ίδιοι υποστηρίζουν και άλλα παράλογα πράγματα, όπως ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν περιστασιακά και αμφιφυλόφιλοι.

Κλείνοντας αυτό το κείμενο, και για να μη κλείσουν το Γελωτοποιό στη φυλακή για προώθηση παράνομων ουσιών, επισημαίνω ότι ο Γελωτοποιός είναι ενάντιος σε κάθε χρήση κάθε παράνομης ουσίας.

Ως εκ τούτου σας νουθετεί-συμβουλεύει:

Πείτε «όχι» στα ενθεογενή... Δε φτάνουν για όλους.

Sanejoker

Πηγή: L...ucy in the S...ky with D...iamonds (η ιστορία μιας τυχαίας ανακάλυψης) - RAMNOUSIA